Τα φυτά έχουν ψυχή και μπορούν να μας μεταδώσουν τη γνώση και την επούλωση.

Η ψυχή των φυτών είναι ο κύριος παράγοντας της επούλωσης, αναζωογονεί και ανανεώνει την ψυχή, το μυαλό και το σώμα, με την αλλαγή του τρόπου ζωής. Τα φυτά είναι η θεϊκή πηγή που υφίσταται την αρνητική ενέργεια και την μετατρέπει σε θετική, και γεννά μια νέα ζωή. Τα φυτά είναι η αναπνοή μου και από τους καλύτερους φίλους μου, αισθάνονται όλα τα συναισθήματά μου.

Είχα παντα μια στενή σχέση με τα φυτά  αλλά  όταν άρχισα να ζω στην Ικαρία  βάδισα το μαγικό μονοπάτι  τους .....Έμαθα πολλά πράγματα με τη σχέση μου με τα φυτά. Τα φυτά είναι ο καλύτερος  φυσικός γιατρός για να ακούσει, να μιλήσει, να επικοινωνήσει, να αναπτύξει, να θεραπεύσει και να ζήσει.Τα φυτά είναι οι πρόγονοί μας, που γεννήθηκαν πριν από τον άνθρωπο, και εξακολουθούν να ζουν υποστηρίζοντας τους ανθρώπους και όλες τις άλλες μορφές ζωής. Τα φυτά έχουν τη δυνατότητα μιας εξαιρετικής προσαρμοστικότητας στο περιβάλλον.Τα φυτά σκέφτονται και  έχουν συναισθήματα σαν κι εμάς. Είναι  ευαίσθητα στα λόγια και στα χάδια μας και  εχουν αναπτύξει μηχανισμούς για την άμυνα και την επικοινωνία τους προκειμένου να επιβιώσουν σε ένα περιβάλλον που κυριαρχείται από μεγάλα αρπακτικά ζώα ..τον Άνθρωπο !                             

Όλα  τα φυτά  έχουν ψυχή, αισθάνονται, διαισθάνονται «βλέπουν» και «ακούνε» έχουν  μνήμη. Έχουν  δηλαδή όλο εκείνο το σύστημα  που στον άνθρωπο ονομάζουμε «νευροφυτικό». Άλλωστε  το βασικό μέρος του σώματός μας προέρχεται από τα φυτά.

Ο  καθηγητής  Κλήβ Μπάξτερ, που χρησιμοποιούσε τις «μηχανές της αλήθειας  για να ξεσκεπάζει τους εγκληματίες, ανάμεσα στα πρώτα του πειράματα, έκανε  το 1988, κι' αυτό:  Έβαλε μέσα σε ένα δωμάτιο δύο φυτά. Έπειτα, μέσα από το δωμάτιο, πέρασαν διαδοχικά, ξεχωριστά ο ένας από τον άλλο, πέντε βοηθοί του και ο  ίδιος. Ένας από τους πέντε,  χωρίς να ξέρουν οι  άλλοι ποιος, επελέγη­ στην τύχη για να κομματιάσει το ένα φυτό.

Αμέσως μετά το άλλο φυτό συνδέθηκε με τη «μηχανή της αλήθειας» και οι έξι άντρες ξαναπέρασαν από μπροστά του — μέσα σ' αυτούς και ο «εγκληματίας» -, που σαν βρέθηκε πάλι μέσα στο δωμάτιο. το φυτό «τρελάθηκε» από το φόβο του, και  «λιποθύμησε».

Έτσι, μ αυτό το πείραμα ο Μπάξτερ ανακάλυψε ότι, τα φυτά, όταν νοιώθουν πως απειλούνται, φτάνουν ακόμα και μέχρι λιποθυμίας, για να μην πονέσουν και να σώσουν τη ζωή τους...

Έχει αποδειχτεί ότι τα φυτά συνδέονται «συναισθηματικά» με τον κηπουρό τους, που τα φροντίζει και τα  περιποιείται. Κυριολεκτικά συντονίζονται  μαζί του   σαν  ραδιοφωνικοί  δέκτες. Πάνω σ' αυτό ακριβώς  το θέμα  έγινε ένα πολύ εντυπωσιακό  πείραμα, από τον Αμερικανό ηλεκτρονικό Πήτερ Σωβίν  (1986)  που  ασχολείται με μελέτες  πάνω στην εξωαισθητική αντίληψη. Κατάφερε να κάνει ένα φυτό να του ανοίγει την καγκελόπορτα του  κήπου του, όποτε αυτός πλησίαζε  στο σπίτι. Φυ­σικά το φυτό «αγαπάει» τον Σωβίν και μόνον αυτόν. Επομέ­νως, «συγκινείται» με την παρουσία του, ακόμα και όταν βρίσκεται σε κάποια απόσταση. Η συγκίνηση αυτή προκαλεί μιαν ενέργεια, που συνήθως μετριέται με τις «μηχανές της αλήθειας». Ο Σωβίν, όμως, αντί να συνδέσει το φυτό με έναν απλό με­τρητή, κατασκεύασε έναν υπερευαίσθητο διακόπτη, ο οποίος θέτει  σε  λειτουργία το ηλεκτρικό μοτέρ, που ανοίγει την πόρτα.

Συνοψίζοντας    τα    συμπεράσματα   από  πειράματα  που  έγιναν  στο   Ινστιτούτο   Ερευνών στης Καλκούτας,  ο Ντεζιντέριους  Παπ  γράφει:

 Το  φυτό  αποκάλυψε   το   πιο συγκλονιστικό   μυστικό   του   όταν ο καθηγητής   Μπάζε  του  έκανε  ερωτήσεις   μέσω    ραδιοτηλεγραφικών    σημάτων.    Τα ραδιοσήματα    κατευθύνθηκαν πάνω ο' ένα σπόρο σιταριού,  που βρισκόταν   κάτω   από   τον   από­λυτο   έλεγχο   της    ρυθμιστικής συσκευής.  Και  είδαμε ότι   ο  σπό­ρος   πήρε   μέρος   στο   διάγραμμα!

Τον επηρέασε η ακτινοβολία. Όποτε αυτή δυνάμωνε, επιβρα­δυνόταν  ο ρυθμός  αναπτύξεως  του σπόρου. Δηλαδή, το φυτό μπορούσε να «πιάνει» ακτινοβο­λίες, που  ο  άνθρωπος δεν μπο­ρεί, γιατί δεν  έχει το κατάλλη­λο όργανο. Κι  όχι μόνον αυ­τό. Τα φυτό σχεδόν «απαντού­σε».

Ο  Μπάζε   υποψιαζόταν   την ύπαρξη   κάποιου    νευρικού    συ­στήματος   στα   φυτά    και    ανακάλυψε  ένα   «μηχανισμό»,   ανά­λογο με την καρδιά  που προορισμό έχει  την κυκλοφορία  της  λύμφης.

Πολλά φυτά, γράφει ο Παπ, διαθέτουν ένα οπτικό όργανο, σε σχήμα αμφιβληστροειδούς χιτώνα. Αυτή η αποκάλυψη του φυσιολόγου Χάμπερλαντ, που άφησε κατάπληκτο τον επιστημο­νικό κόσμο, με αποτέλεσμα να μη γίνεται πιστευτή, σήμερα έ­χει αποδειχτεί και δεν χωρά καμιά αμφισβήτηση. Η «σελατζινέλλα»,    ένα παράξενο φυτό, που ευδοκιμεί μέσα  στα  τροπι­κά δάση, έχει αυτό το «μάτι» και μάλιστα τώρα ευδιάκριτο, που εξουδετερώνει κάθε αμφιβολία. Ασφαλώς υπάρχουν κι' άλλα  φυτά που  διαθέτουν οπτικό  όργανο, διαφορετικής μορφής βέβαια.

Ο Μπάζε κατάφερε ακόμη  να αποδείξει ότι  πολλά φυτά αντιδρούν ακόμη και σε ακτίνες που διαρκούν  ελάχιστο κλάσμα του δευτερόλεπτου.

Οι σημερινές    μεταλλάξεις  των φυτών, ιδίως των παραγωγικών, από τον άνθρωπο  επιβεβαιώνουν όλα αυτά.

---

selaginella

  ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ   ΣΗΜΑΤΩΝ

Μια     ομάδα  επιστημόνων   του Νοβοσιμπίρσκ   της  Ρωσίας  με επικεφαλής τον καθηγητή  Σέϊν, απέδειξε ότι κύτταρα φυτών και ζώων  μπορούν  να ανταλλάσσουν πληροφορίες, με τη μορφή απειροελάχιστων φωτεινών σημάτων. 

Οι επιστήμονες αυτοί  έκαναν  το ακόλουθο  πείραμα:  Έβαλαν ομοιογενή ζωικά και  φυτικά κύτταρα μέσα σε δυο γυά­λινα δοχεία,  χωρισμένα από ένα λεπτό διάφραγμα.   Στο  ένα οπό τα δύο κύτταρα χορηγήθηκε έ­νας ιός.   Και τότε ο ιός άρχισε να   προκαλεί  «σήματα   συναγερμού», σε κανονικά χρονικά διαστήματα,   που   μεταδίδονταν   με τη μορφή απειροελάχιστων λάμ­ψεων   από   τα   «υγιή»   κύτταρα  τού δεύτερου δοχείου.

Και   δεν   είναι   μόνο   αυτό.  Αποδείχτηκε ότι άτομα  προικισμένα  με  εξαιρετική    υπερευαισθησία,  μπορούν να έχουν   επίδραση στα φυτά.

Αλλά  γιατί να  ψάχνουμε; Δε μας φθάνει  ότι τα φυτά  στρέφονται  προς το  μέρος του ήλιου.

Άλλωστε είναι αποδεδειγμένο ότι  τα φυτά «αισθάνονται»   τον κόσμο  γύρω τους, σαν να βλέπουν. Αν φυτέψεις  μια φασολιά κοντά σε κάγκελα, και παράλληλα  δέσεις ένα σπάγκο  που πηγαίνει  ψηλότερα, όταν θελήσει  να αναρριχηθεί,  δεν θα πιαστεί  στα κάγκελα, αλλά στο σπάγκο  που πηγαίνει ψηλότερα  - κι  ας βρίσκεται μακρύτερα – σαν να βλέπει (προσωπικό πείραμα).

Τα φυτά πρέπει να να αντιμετωπίζονται με σεβασμό και ευγνωμοσύνη.Αν θέλετε να επικοινωνήσετε με ένα φυτό, πρέπει να έχετε υπομονή και διαθέσιμο χρόνο, χωρίς βιασύνη, θα πρέπει να καθίσετε κοντά σε αυτα, να τους μεταδώσετε την αγάπη σας  , χαϊδεύοντας τα φύλλα  τους και να τους μιλήσετε  χωρίς προσδοκίες.

 ΕΧΟΥΝ   ΚΑΙ   ΜΝΗΜΗ
Η  πιο εκπληκτική διαπίστωση, που έκαναν οι   επιστήμονες,   έγραψε  η   σοβιετική επιθεώρηση «Νοβόστι»,   είναι  ότι   τα φυτά έχουν  και μνήμη - ιδιότητα   που χαρακτηρίζει    μόνο  τους   ανώτερους Ζωικούς οργανισμούς, οι οποίοι διαθέτουν ττελειοποιημένο   νευρικό   σύστημα. Ετσι  κι αυτά  υπόκεινται στο βασικό μηχανισμό των «ελεγχομένων   αντανακλαστικών».  Και αυτό αποδεικνύεται με το ακό­λουθο   πείραμα:   οι   ρίζες   ενός φασολιού   τοποθετήθηκαν   μέσα σε    νερό   θερμοκρασίας    μηδέν βαθμών,  και λίγο αργότερα,  σε νερό   κανονικό.   Και   όμως,   τα «σήματα κινδύνου» που  έδινε το φυτό,  δεν σταμάτησαν,   αμέσως μόλις    βρέθηκε    σε    κανονικές συνθήκες. Το φασόλι «θυμόταν» ακόμη την παγωνιά και συνέχισε να συμπεριφέρεται  με προφύλαξη.   Διαπιστώθηκε   επίσης, ότι   τα   αγγούρια,   τα   φασόλια, το  σιτάρι   και  οι  πατάτες,   μπο­ρούν  να  θυμηθούν   τέλεια  τις δυσάρεστες   στιγμές   που  πέ­ρασαν.

 ΤΑ  ΦΥΤΑ  ΑΚΟΥΝΕ   ΚΑΙ   ΜΙΛΟΥΝ

 Στην Ινδία, ο  καθηγητής Σίνγκχ, του Πανε­πιστημίου του Ανομαλάϊ βεβαίωνε (1985)  ότι  τα φυτά είναι πολύ πιο  ευαίσθητα στη μουσική  από τους ανθρώπους. Διάφορα  πειράματα    που  έκανε, τον οδήγησαν  στο  συμπέρασμα, ότι τα φυτά  επιταχύνουν πολύ την ωρίμανση των καρπών τους, κάτω από την επίδραση ορισμένων με­λωδιών.

Το γεγονός αυτό το έχει διαπιστώσει  και ο  Σκανδιναβός ειδικός  επιστήμονας Κάρλ Κρίστιανσεν,  που γράφει σε   μελέτη του:

---

mimosa pudica

«Κάτω από τους ήχους ενός βιολιού, για  παράδειγμα, η « Μιμόζα Πούντικα»  αναπτύχθηκε  και οι ρίζες της δυνάμωσαν  κατά 60%  πιο γρήγορα, απ όσο  θα αναπτύσσονταν   σε κανονικές συνθήκες.  Φαίνεται ότι οι υψηλοί τόνοι είναι πιο αποτελεσματικοί από τους χαμηλούς  και  οι φωνές των γυναικών και των παιδιών επιδρούν ευεργετικά   ενώ το αντίθετο  συμβαίνει με τις φωνές των ανδρών. Ωσ­τόσο, οι προτιμήσεις αλλάζουν   από φυτό σε φυτό.

Και κάτι άλλο ακόμη:   Ο κα­θηγητής   Ιβάν  Γκουνάρ,   διευθυντής της έδρας  Φυσιολογίας  των φυτών, της Αγροτικής Ακαδημίας της Μόσχας, μπόρεσε να ενισχύσει, με κάποια ειδική  ηλεκτρονική συσκευή  τις   «φωνές» των φυτών. Διαπίστωσε, λοιπόν, ότι ένα βλαστάρι κριθαριού  «φωνάζει»  όταν το βουτήξουμε μέσα  σε   νερό πολύ  ζεστό.   Αυτή είναι μια απόδειξη  ότι τα φυτά έχουν νευρικό σύ­στημα και   αισθητήρια όργανα, ανάλογα  με εκείνα   των ανώτε­ρων Ζωικών   οργανισμών.

Άλλωστε  ίσως έχουμε ακούσει  γεωργούς να  λένε ότι «ακούνε» τις φωνές  των φυτών,  και το χυμό που τρέχει μέσα τους – κάτι  τέτοιο  έγραφαν τα παλιά  αναγνωστικά βιβλία.

Τέλος  να πούμε  ότι  ακόμη και τα κομμένα άνθη αντιδρούν ανάλογα – όσο είναι τρυφερά – στον ανθρώπινο μαγνητισμό. Αν το άτομο που τάχει τα καλοδέχτηκε τότε διατηρούνται περισσότερο  τρυφερά, αν τα  πήρε  με άρνηση, ή αδιάφορα, τότε μαραίνονται πιο γρήγορα.

Ακόμη  και  στη  μακρινή  αρχαιότητα  ο Εμπεδοκλής, ο Αριστοτέλης  και άλλοι πίστευαν  ότι  τα  φυτά  έχουν ψυχή.

---

Σαρκοφάγο φυτό - καθαρίζει το περιβάλλον από έντομα

Τα Φυτά εξελίσσονται όπως και κάθε άλλη μορφή ζωής και, εν καιρώ, έχουν αναπτύξει τους δικούς τους αμυντικούς μηχανισμούς. Πάρτε για παράδειγμα ένα  διαδεδομένο τύπο φτέρης, με την επιστημονική ονομασία  Dicranopterus cyatheoides. Είναι ένα φυτό που χρονολογείται από την εποχή των δεινοσαύρων, Είναι μια ελαφρώς τοξική  φτέρη που, αν κατά λάθος την φας , προκαλεί ένα εξάνθημα στο στόμα. Μια θεωρία είναι ότι αυτές οι φτέρες έχουν αναπτύξει τις δικές τους άμυνες τοξικότητας , όταν η ζωή τους απειλήθηκε σοβαρά από τα γιγαντιαία κοπάδια των φυτοφάγων  δεινοσαύρων που κατανάλωναν κάθε μέρα  τόνους από αυτά Οι Ακακίες, για παράδειγμα, παράγουν σε μεγάλη ποσότητα φύλλων την τανίνη, μια θανατηφόρα ουσία για την καμηλοπάρδαλη και την αντιλόπη που τους αρέσει να την βόσκουν  Έτσι  οι ακακίες έχουν αναπτύξει ένα ιδιαίτερα πρωτότυπο συστήματα επικοινωνίας και άμυνας. Είναι ένας πραγματικός χημικός συναγερμός. Όταν , οι αντιλόπες και οι καμηλοπαρδάλεις, αρχίζουν να ροκανίζουν το φυτό της ακακίας, μια χημική ουσία το αιθυλένιο απλώνεται στον αέρα, και αυτό ωθεί όλες τις άλλες γειτονικές ακακίες να επιταχύνουν την παραγωγή τανίνης. Μέσα σε λίγα λεπτά όλα τα δέντρα της περιοχής παράγουν μια υψηλή και τοξική ποσότητα τανίνης. Και με αυτό τον τρόπο μπορούν να προστατεύσουν τον εαυτό τους "αρκετά" από την επίθεση αυτών των φυτοφάγων                                                                                                                                                                                         ΥΣ  Αυτά να τα βλέπουν οι φανατικοί χορτοφάγοι. Παν μέτρον άριστον, έλεγαν οι πρόγονοι μας. 

Τα πλάσματα της φύσης δεν μπορούμε να τα ξεχωρίζουμε ρατσιστικά. Όποιος θέλει να μην τρώει ΚΑΝΕΝΑ ζωντανό οργανισμό, δεν έχει παρά να ανέβει στα ανώτερα επίπεδα πνευματικής εξέλιξης όπου δεν θα χρειάζεται καμία τροφή. Και τότε ίσως ανεβαίνοντας συλλογικά σε τέτοια επίπεδα ο άνθρωπος να μπορέσει να συμπαρασύρει και όλο το υπόλοιπο βασίλειο ανακύκλωσης.

Καλή σταδιοδρομία!

πηγες http://www.allnewz.g koutouzis.gr 

Απαλλαγείτε από τα τσιμπούρια και τους ψύλλους αμέσως με Φυσικά εντομοαπωθητικά

Έφτασε η άνοιξη και πλέον η ανάγκη εφαρμογής τακτικών αποπαρασιτώσεων στους τετράποδους γίνεται ακόμα πιο επιτακτική.Όσοι αγαπάτε τους σκύλους ξέρετε σίγουρα πόσο ενοχλητικά μπορούν να γίνουν τα τσιμπούρια και οι ψύλλοι! Στο εμπόριο μπορείτε να βρείτε διάφορα σκευάσματα από χημικά έως κολάρα με διάφορα αρώματα βοτάνων για την καταπολέμησή τους. Όμως είμαι σίγουρη ότι μπορείτε να φτιάξετε κάτι ανάλογο από τα φυτά που ... 
έχετε ήδη στον κήπο ή στη κουζίνα σας  σας όπως κάνω πλέον εγώ για τα δικά μου σκυλιά και γάτες … 
Βότανα  
Σε ένα μεγάλο βάζο με νερό τοποθετήστε μερικά φύλλα από μέντα, δεντρολίβανο, λεβάντα! Εάν έχετε μπορείτε να βάλετε και μελισσόχορτο, το οποίο δίνει ένα διαφορετικό άρωμα μιας και περιέχει σιτρονέλλα. Φροντίστε να βάλετε αρκετά κλαδάκια ώστε να γίνει δυνατό διάλειμμα! (Για να σας δώσω ένα παράδειγμα εγώ χρησιμοποιώ ένα βάζο σχεδόν 2 λίτρα! Πριν το γεμίσω με νερό το γεμίζω με τα κλαδάκια, όσο περισσότερα τόσο καλύτερα και μετά προσθέτω όσο νερό μπορώ!) Αφού το αφήσετε κλεισμένο μέσα στο βάζο έως 24 ώρες, τοποθετείτε το διάλειμμα σε ένα ψεκαστήρα (αφού πρώτα το έχετε σουρώσει)! Με αυτό ψεκάστε τα σκυλιά σας και ΤΕΛΟΣ σε τσιμπούρια και ψύλλους. (Από την μέρα που ξεκίνησα να το κάνω αυτό ΣΩΘΗΚΑ και φανταστείτε ότι το επαναλαμβάνω οπότε έχω χρόνο!) 

Μαγειρικό λάδι

•  Σε ένα μπουκάλι ψεκασμού, φτιάχνετε  ένα διάλυμα με  2 κουτ. φυτικό έλαιο ή αμυγδαλέλαιο, 20 σταγόνες Rose αιθέριο ,έλαιο γεράνι και 1 φλιτζάνι νερό. Ψεκάζετε  ρούχα,  κατοικίδια ζώα και αντίο τσιμπούρια . Σημείωση Να φυλάσσεται μακριά από τα μάτια, τη μύτη και το στόμα,  είναι ευαίσθητες περιοχές για τους ανθρώπους και τα κατοικίδια ζώα. Επαναλάβετε  όσες φορές χρειάζεται για να κρατήσετε τα τσιμπούρια μακρυά  από το σπίτι και τα ζώα σας .

Ξύδι

• Το Ξύδι έχει μια μυρωδιά και  γεύση που τα τσιμπούρια δεν μπορούν να ανεχθούν   , καθιστώντας το ιδανικό απωθητικό για το τσιμπούρι. Σε ένα μπουκάλι ψεκασμού, ανακατεύετε 2 φλιτζάνια νερό και 1 φλιτζάνι λευκό ξύδι ή μηλόξυδο  Προσθέτετε  λίγες σταγόνες από το αγαπημένο σας  αιθέριο έλαιο για άρωμα, και στη συνέχεια, ψεκάζετε τα κατοικίδια ζώα, τα ρούχα, το δέρμα, ακόμη και  το γκαζόν. 

Εσπεριδοειδή

• ένα απωθητικό με εσπεριδοειδή μπορεί να γίνει εύκολα για λίγα ευρώ. Βάζετε 3 φλιτζάνια νερό να βράσουν, στη συνέχεια, προσθέτετε  μερικές φέτες εσπεριδοειδή (πορτοκάλια, λεμόνια, λάιμ, γκρέιπφρουτ - κάθε συνδυασμός θα κάνει).  βράζετε  για ένα λεπτό, στη συνέχεια χαμηλώνετε τη φωτιά και το αφήνετε να  σιγοβράζει για μια ώρα. Σουρώνετε και ρίχνετε το μιγμα σε ένα μπουκάλι ψεκασμού,  Ψεκάζετε απευθείας τε ρούχα, τα κατοικίδια ζώα . Το όξινο άρωμα των εσπεριδοειδών μπορεί να  αποκρούσει και τα δύο παράσιτα τσιμπούρια και ψύλλους, 

Μέντα

•  Σε ένα μπουκάλι ψεκασμού, προσθέτετε 2 φλιτζάνια νερό και 20 σταγόνες αιθέριο έλαιο μέντας. Ψεκάζετε  τα ρούχα, τα κατοικίδια ζώα και γύρω από το γκαζόν  Εναλλακτικά,ετοιμάζετε ένα φλιτζάνι δυνατό τσάι μέντας, ως ένα απωθητικό σπρέι,                                                                                                                                                                             Και τέλος     το καλύτερο για να καθαρίζουν τα ζωάκια μας εάν έχουν επάνω τους είτε ψύλλους είτε τσιμπούρια είναι το μπάνιο στη θάλασσα !

Το Κορβίδι της Ικαρίας

 Η σημασία των χορταρικών είναι μεγάλη για τον άνθρωπο. Σε πολλές χώρες αγνοούν την αξία τους σε άλλες όμως όπως στηνΕλλάδα σε  δύσκολες περιόδους της ιστορίας, όπως η κατοχή στο δεύτερο  παγκόσμιοπόλεμο, έσωσαν τη ζωή σε πολλούς ανθρώπους, αφού αποτέλεσαν  την αναγκαία διατροφική τους λύση. Στην Ελληνική ύπαιθρο υπάρχουν πολλά άγρια φαγώσιμα χόρτα.  

Ασημόχορτο., λαχανάκι  ..Κοινόν όνομα Ανθυλλίδος ό πώγων τού Διός, 

Στην Ελλάδα, τα παλαιότερα χρόνια, τα χόρτα θεωρούνταν υποδεέστερη 
τροφή, πιθανότατα λόγω του ότι καταναλώνονταν σε αφθονία από τους 
φτωχούς ανθρώπους. Ύστερα από μια περίοδο υποτίμησης της διατροφικής αξίας τους 
από τους Νεοέλληνες, έρχονται ξανά στο προσκήνιο μετά από έρευνες της 
προηγούμενης δεκαετίας που έδειξαν ότι η καλή υγεία των μεσογειακών λαών 
και ιδιαίτερα στη μακροζωία των  Ικαριωτών  οφείλονταν και στην κατανάλωση άγριων χόρτων

Τα χόρτα και ειδικότερα τα άγρια που φυτρώνουν στους αγρούς είναι 
ιδιαίτερα πλούσια σε βιταμίνες E, C, φλαβονοειδή και πολυφαινόλες, 
συστατικά που συνεισφέρουν σημαντικά στην αντιοξειδωτική ικανότητα του 
οργανισμού. Επίσης, τα χόρτα είναι πλούσια σε ω-3 λιπαρά οξέα και 
ειδικότερα σε α-λινολενικό οξύ.

  Η  πλούσια χλωρίδα της Ικαρίας παρείχε πάντα για το ντόπιο πληθυσμό  τη δυνατότητα μιας οικονομικής και εύκολης τροφής.  Τα χόρτα και τα λαχανικά αποτελούσαν την κυριότερη τροφή των φτωχών και των καλλιεργητών της Ικαριακης γης. Τις περισσότερες φορές καταναλώνονταν ωμά, όπως τα έβρισκαν στα χωράφια, και άλλα βραστά ή μαγειρεμένα με διάφορους τρόπους. .Υπάρχουν περίπου 70 διαφορετικά είδη χόρτων στο νησί και πολλά από αυτά έχουν δεκαπλάσια ποσότητα αντιοξειδωτικών συγκριτικά με το πράσινο τσάι ή το κόκκινο κρασί.Ένα από αυτά τα πολύτιμα χόρτα  ειναι και το Ασημόχορτο ,γνωστό ως Κορβίδι  για μας τους Ικαριωτες Καλοκαιρινό φυτό το βράζουμε  μαζί με τα βλίτα και στύφνο, η το βάζουμε σε  πίτες μαζί με άλλα μυρωδικά  Τα Καλοκαιρινά χόρτα είναι ελαφρύτερα και πιο τρυφερά από  τα χειμωνιάτικα χόρτα , και απλά ειναι θεϊκά όταν προετοιμάζονται απλά και επιδέξια........

Σπιτικό Οικολογικό Απορρυπαντικό από Κισσό !

Σε αυτό το post θα ήθελα να σας δείξω πώς να κάνετε μια οικολογική μπουγάδα με συστατικά από τον κήπο σας. . Μου αρέσει αυτό το σαπούνι επειδή είναι όλα τα συστατικά του φυσικά,  και δεν  κοστίζει σχεδόν τίποτα 

Οικολογικό Σαπούνι Κισσού Συστατικά:

• περίπου 60 γραμμάρια φυλλα απο  κισσό
•  3 φλιτζάνια νερό
• μισή κουταλιά σόδα πλυσίματος
• ένα δοχείο, για παράδειγμα ένα βάζο 

Οδηγίες:

Κόψετε τα φύλλα και  βάλετε τα σε μια μεγάλη κατσαρόλα μαζί με  τη σόδα και το νερό. Φέρετε το μειγμα σε βρασμό και αφήστε το μείγμα να σιγοβράσει για 5 λεπτά, ανακατεύετε συχνά.

Αποσύρετε το από τη φωτιά και αφήστε το να κρυώσει εντελώς. Αφήνετε το μείγμα να καθίσει μέχρι να αρχίσει να αφρίζει καθως το ανακατεύετε  ζωηρά. Στραγγίζετε το μείγμα μέσα από ένα κόσκινο ή τουλπάνι και το ρίχνετε σε ένα δοχείο.

Αυτό είναι, έχετε κάνει σπιτικό Οικολογικό Απορρυπαντικό από Κισσό ! Οι διαλυμένες σαπωνίνες μέσα στον αφρό του  κισσού  διαθέτουν μια σταθερή δράση καθαρισμού για την καθημερινή σας λάντζα πιάτων και ρούχων .

Η σόδα πλυσίματος βελτιώνει τη δράση καθαρισμού  σκοτώνοντας τυχόν μικρόβια και κανει το απορρυπαντικό κισσός να διαρκεί περισσότερο. Αυτό το μείγμα λειτουργεί καλύτερα όταν χρησιμοποιούνται φρέσκα τα φύλλα   (μέσα σε λίγες ημέρες).Αποθήκευση στο ψυγείο ή σε δροσερό σκοτεινό ντουλάπι για να   αυξήσει τη διάρκεια ζωής του.

Εάν το μείγμα είναι πολύ νερουλό για τα γούστα σας, μπορείτε να το πυκνώσετε για παράδειγμα, με κόμμι γκουάρ ή απλά άμυλο. Αυτό του εξασφαλίζει  πυκνότητα  και το βελτιώνει σαν απορρυπαντικό. 

Το απορρυπαντικό Κισσού  μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για το πλύσιμο των ρούχων. Με απλά λόγια περίπου 200 ml / ένα φλιτζάνι του διαλύματος  στην θήκη του απορρυπαντικού του πλυντηρίου σας.ειναι αρκετό 

Ακόμη πιο εύκολα, είναι δυνατόν να πλύνετε αμέσως με φρέσκα φύλλα κισσού. Βάλτε μια χούφτα  απο τα τεμαχισμένα φύλλα σε ένα σάκο πλυσίματος ή σε μια κάλτσα και δέστε το τέλος και  το ρίχνετε στο πλυντήριο.

Αλλά δεν είναι δηλητηριώδη ο κισσός;

Ακριβώς όπως και τα περισσότερα φυτά, ο κισσός είναι δηλητηριώδης. Μεγάλα φυτά με σκούρα μούρα είναι ιδιαίτερα τοξικά. Θα πρέπει να αποφεύγετε την κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων των φύλλων, ιδιαίτερα τα μεγαλύτερα και πιο σκούρα φύλλα.Ωστόσο, αυτό το σαπούνι προορίζεται για τοπική χρήση και δεν θα πρέπει ποτέ να καταναλωθεί.. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να έχουν μια αλλεργική αντίδραση στο κισσό, έτσι όταν αρχίσετε να το  χρησιμοποιείτε κάντε ένα μικρό ποσό και να παρακολουθήσετε για τυχόν αντιδράσεις                        πηγη    .http://www.smarticular.net/en/                                                                                                                                                                                                 Καλή επιτυχία  στις πράσινες μπουγάδες  σας!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Καλλιέργεια μανιταριών: Παστεριώνοντας το Ογκώδες Υπόστρωμα για πολλές σακούλες με μανιτάρια

Πώς να μετατρέψουμε μια σακούλα με μυκήλιο μανιταριών σε   πολλές σακούλες (ή κουβάδες) με μανιτάρια.

Αρχικά, παίρνουμε την σακούλα ή το βαζάκι με το μυκήλιο που είτε καλλιεργήσαμε μόνοι μας, είτε αγοράσαμε  από κάποιο παραγωγό μανιταριών. Πριν ανοίξουμε την σακούλα σπάμε το μυκήλιο σε κομμάτια (έτσι ώστε δεν θα το ακουμπήσουμε με τα χέρια μας).
Το ογκώδες υπόστρωμα θα είναι το υλικό που το μυκήλιο θα φάει και θα αποικήσει. Διαφορετικά είδη μυκηλίου έχουν προτίμηση σε διαφορετικά είδη υποστρωμάτων. Θα χρησιμοποιήσουμε πλευρώτους, το οποίο αρέσκεται να τρώει άχυρο όπως και άλλα υψηλά σε άνθρακα υλικά. Εδώ θα χρησιμοποιήσουμε βιολογικά ζαχαροκάλαμα, επειδή είναι απόβλητα.

Παστεριώνοντας το υπόστρωμα

Το πρώτο βήμα είναι να παστεριώσουμε το υπόστρωμα, έτσι ώστε να δώσουμε στο μυκήλιο προβάδισμα απέναντι στους άλλους μικροοργανισμούς. Σε αυτή την περίπτωση θα προτιμήσουμε παστερίωση αντί την αποστείρωσης όπου σκοτώνει όλους τους οργανισμούς. Η παστερίωση σκοτώνει μερικούς αλλά όχι όλους, αλλά είναι ευκολότερη διαδικασία από την αποστείρωση.

Γιατί παστεριώνουμε?

• Η παστερίωση γίνεται στα τελικά  υποστρώματα που θα παράγουν φρούτα (μανιτάρια) επειδή το μυκήλιο ήδη μεγαλώνει δυναμικά και μπορεί να ανταγωνιστεί τους περισσότερους οργανισμούς.
• Η παστερίωση είναι ευκολότερη από την αποστείρωση. Χρειάζεται λιγότερο εξοπλισμό και λιγότερη ενέργεια.

Θα χρειαστούμε:

• Σχεδόν 3 λίτρα μυκήλιο
• 30 λίτρα υποστρώματος  – οτιδήποτε υψηλό σε κυτταρίνη και χαμηλό σε υδατάνθρακες και άζωτο
• 250 μλ (1/2 κούπα ) ασβέστη
• Προστασία για τα χέρια μας και το πρόσωπο
• Ένα δοχείο ή λεκάνη για να ανακατέψουμε και να μουλιάσουμε το υπόστρωμα
• Ένα καθαρό τούβλο (ή κάτι βαρύ και αδρανές)
• Ένα βαρέλι 50λίτρων με καπάκι
• 3 μαξιλαροθήκες
• Σκοινί
• 40 λίτρα νερού 80+ºC
• Ένα καθαρό τραπέζι
• Σακούλες μανιταριών ή κουβάδες για να βάλουμε το εμβολιασμένο υπόστρωμα μέσα

Πρώτα από όλα βάζουμε τα γάντια και την μάσκα. Ο ασβέστης είναι καυστικός και μπορεί να προκαλέσει εγκαύματα.

Ξεκινάμε. Βάζουμε το υπόστρωμα στην λεκάνη και προσθέτουμε τον ασβέστη. Ο ασβέστης αλλάζει την οξύτητα απότομα (το οποίο σκοτώνει αρκετούς οργανισμούς)

Προσθέτουμε ζεστό νερό και σιγουρεύουμε ότι όλο το μείγμα είναι υγρό και ανακατεύουμε.

Σιγουρευόμαστε ότι όλο το μείγμα είναι υγρό έτσι ώστε η θερμότητα στο επόμενο βήμα θα μπορέσει να φθάσει στο κέντρο στις σακούλες. Το στεγνό υπόστρωμα δρα σαν μόνωση. Γεμίζουμε τις μαξιλαροθήκες με το βρεγμένο υπόστρωμα και δένουμε με το σκοινί– αφήνουμε αρκετό σκοινί καθώς θα κρεμάσουμε αργότερα τις μαξιλαροθήκες να στραγγίξουν

Βάζουμε τις μαξιλαροθήκες στο 50λιτρο βαρέλι και προσεκτικά ρίχνουμε το καυτό νερό (80+ºc) μέχρι να γεμίσει. Βάζουμε το τούβλο από πάνω ώστε να μείνουν βυθισμένες και σκεπάζουμε με το καπάκι.

Περιμένουμε 2 ώρες. Για να παστεριοποιηθεί πρέπει να παραμείνει πάνω 60ºc για 2 ώρες

Σε θερμό κλίμα αυτή η μέθοδος δουλεύει πολύ καλά, αλλά αν είμασταν κάπου πιο κρύα, θα καλύπταμε κάπως το βαρέλι για να το μονώσουμε (ίσως μι κουβέρτα)ή θα χρησιμοποιούσαμε μεταλλικό βαρέλι πάνω σε μερικά τούβλα και θα ανάβαμε μα μικρή φωτιά από κάτω έτσι ώστε να διατηρηθεί η θερμοκρασία

Μετά από 2 ώρες τσεκάρουμε την θερμοκρασία.

Πριν προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα πρέπει να γίνουμε πιο σχολαστικοί με την καθαριότητα μας λίγο. Δεν θα θέλαμε να μολύνουμε το υπόστρωμά μας με μικρόβια.

Καθαρίζουμε με οινόπνευμα τα χέρια μας όπως και κάθε επιφάνεια που θα έρθει σε επαφή με το υπόστρωμα.

Βγάζουμε τις μαξιλαροθήκες με το μουλιασμένο υπόστρωμα και τις κρεμάμε να στραγγίξουν για 15 λεπτά. Μπορούμε να τις στίψουμε ώστε να βγει το περίσσιο νερό.Είμαστε έτοιμοι για το επόμενο βήμα!

Εμβολιάζοντας το υπόστρωμα

Μόλις το παστεριωμένο υπόοστρωμα σταματήσει να στάζει και δεν μπορούμε να στραγγίξουμε άλλο νερό, το αδειάζουμε σε μια καθαρή επιφάνεια και περιμένουμε να κρυώσει.

Μόλις φθάσει κάτω από 35ºC θα βάλουμε το μυκήλιο.

Παίρνουμε την σακούλα με το σπασμένο μυκήλιο και το αδειάζουμε κατά μήκος στο υπόστρωμα.

Έπειτα, με καθαρά χέρια ανακατεύουμε Θέλουμε το μυκήλιο να ανακατευτεί με το υπόστρωμα όσο πιο ομοιόμορφα γίνεται.

Μόλις ανακατευτεί πρέπει να το βάλουμε στις σακούλες. Παίρνουμε χούφτες από το υπόστρωμα και το συμπιέζουμε στις σακούλες.Σφραγίζουμε τις σακούλες ώστε να μπορεί να μπει τίποτα άλλο μέσα και τις τοποθετούμε σε σκοτεινό μέρος ζεστό μέρος με σταθερή θερμοκρασία 24ºC περίπου (για τα περισσότερα είδη).

Μερικές εβδομάδες μετά (ή και μήνες ανάλογα με το είδος του μανιταριού και με τον λόγο μυκηλίου προς υπόστρωμα) οι σακούλες θα είναι έτοιμες για να βγάλουν μανιτάρια. Όταν η σακούλες είναι άσπρες και αποικημένες πλήρως με το άσπρο μυκήλιο είναι έτοιμες.

Άνοίγουμε τις σακούλες σε ένα μέρος με ροή αέρα, δροσερό και με υψηλή υγρασία. Συνήθως μπορούμε να ενεργοποιήσουμε το μυκήλιο να βγάλει μανιτάρια βουτώντας το σε κρύο νερό για 12  ώρες

Πηγές:

• All our mushroom cultivation articles
• Growing Gourmet & Medicinal Mushrooms by Paul Stamets (the text book on this subject)
• Organic Mushroom Farming and Mycoremediation by Tradd Cotter
• Spawn: our buddy Marita at Milton Mushrooms or also Aussi Mushrooms have heaps.
• Mushroom bags: AU reseller or get together some friends and bulk order from here   https://agreekulture.wordpress.com/

Τρούφα ένα μαύρο διαμάντι στο χωράφι μας

 Οι λύσεις βρίσκονται κοντά μας , δίπλα μας αρκεί να τις δούμε και να κάνουμε κάτι γι αυτό. Όπως διαβάσαμε σε σχετικό άρθρο απογευματινής εφημερίδας , επένδυση με πολύ μικρό αρχικό κεφάλαιο, χωρίς πάγια έξοδα και με ελκυστικές αποδόσεις αποτελεί η καλλιέργεια της τρούφας, η oπoiα μπορεί να αξιοποιήσει αμέτρητα ανεκμετάλλευτα αγροτεμάχια

Η αναμενόμενη απόδοση της καλοκαιρινής μαύρης τρούφας είναι 5-15 κιλά ανά στρέμμα, ενώ της χειμερινής μαύρης τρούφας είναι 2-10 κιλά ανά στρέμμα

Τρούφα, ο κρυμμένος θησαυρός της γης. Αξιοποιεί άγονες εκτάσεις, απαιτεί ελάχιστες ποσότητες νερού και η αξία της ανταγωνίζεται το χαβιάρι.

Καθαρό εισόδημα 900 ευρώ το κιλό από την τρούφα

Η ενασχόληση με την καλλιέργεια της τρούφας υλοποιείται με πολύ μικρό αρχικό κεφάλαιο, δεν έχει πάγια έξοδα και μπορεί να εξασφαλίσει ελκυστικό εισόδημα.

Στην Ελλάδα υπάρχουν αμέτρητα ανεκμετάλλευτα αγροτεμάχια, επειδή οι κάτοχοί τους μένουν μακριά και εργάζονται στα αστικά κέντρα. Ακόμη και η καλλιέργεια ελιάς ή σιταριού απαιτεί την παρουσία τους εκεί, αρκετές φορές και σε συγκεκριμένο χρόνο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μένουν ανεκμετάλλευτα ή στην καλύτερη περίπτωση τα καλλιεργητικά τους έξοδα να ισούνται με τα έσοδά τους από το συγκεκριμένο χωράφι. Σε αντίθεση με αυτά, η καλλιέργεια της τρούφας δεν απαιτεί την παρουσία του καλλιεργητή.

Κύκλος της μαύρης  τρούφας του Χειμώνα

Το πόση τρούφα μπορεί να αποδίδει μία φυτεία είναι ένα ερώτημα που δύσκολα μπορεί να απαντηθεί με σαφήνεια. Το πόσο εύφορο είναι το έδαφος, το είδος της τρούφας που καλλιεργούμε, οι κλιματολογικές συνθήκες που θα επικρατήσουν τα χρόνια που μεσολαβούν από τη φύτευση μέχρι την πρώτη παραγωγή είναι παράγοντες που επηρεάζουν τη στρεμματική απόδοση μίας φυτείας τρούφας. Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ενδεικτικά ότι η αναμενόμενη απόδοση της καλοκαιρινής μαύρης τρούφας είναι 5-15 κιλά ανά στρέμμα, με την τιμή παραγωγού να ανέρχεται σε 250 ευρώ το κιλό, ενώ της χειμερινής μαύρης τρούφας είναι 2-10 κιλά ανά στρέμμα, με την τιμή παραγωγού να φτάνει έως και 900 ευρώ το κιλό.

Γιατί είναι οι τρούφες τόσο ακριβές;

Οι τρούφες είναι πολύτιμες επειδή είναι πολύ σπάνιες και δύσκολο να βρεθούν. Εκτιμάται ότι η ζήτηση είναι 10 φορές μεγαλύτερη από την προσφορά. Η παγκόσμια παραγωγή τρούφας είναι ανεπαρκής για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της αγοράς, και η τιμή  της ανεβαίνει. Οι άγριε ​​τρούφες εξαφανίζονται και  οι καλλιεργούμενες  τρούφες απέτυχαν να μειώσουν τις τιμές. Η ιταλική λευκή τρούφα (Tuber magnatum), η οποία φύεται μόνο άγρια, φτάνει τα $ 3000 ένα κιλό .. Η Μαύρη  τρούφα του χειμώνα(Tuber melanosporum) μπορει να υπερβει τα US $ 1.000 το χιλιόγραμμο.

Καθαρό εισόδημα 900 ευρώ το κιλό από την τρούφα

Αυτό που θα πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα είναι ότι τα έσοδα από μία καλλιέργεια τρούφας είναι καθαρά λεφτά, αφού τα έξοδα για την παραγωγή της είναι αμελητέα. Είναι δηλαδή μια επιχείρηση χωρίς ετήσια πάγια έξοδα, αλλά με πολύ σημαντικά έσοδα.

Οι «Επαγγελματικές Ευκαιρίες», με τη συνδρομή του γεωπόνου Κάσσανδρου Γάτσιου, αποκαλύπτουν τα μυστικά για την καλλιέργεια της τρούφας.

Η τρούφα ανήκει στην κλάση των ασκομυκήτων, δηλαδή των μυκήτων που σχηματίζουν τα αναπαραγωγικά τους όργανα, τα σπόρια, μέσα σε μικρούς σάκους που ονομάζονται «ασκοί».

Για να συλλέξουμε τις ώριμες τρούφες, παλαιότερα χρησιμοποιούνταν ο χοίρος. Σήμερα όμως χρησιμοποιείται κυρίως ο εκπαιδευμένος σκύλος, ο οποίος τις εντοπίζει από την οσμή τους

Για να συλλέξουμε τις ώριμες τρούφες, παλαιότερα χρησιμοποιούνταν ο χοίρος. Σήμερα όμως χρησιμοποιείται κυρίως ο εκπαιδευμένος σκύλος, ο οποίος τις εντοπίζει από την οσμή τους

Μεταξύ του Απριλίου και του Ιουνίου δημιουργούνται οι πρώτες τρούφες. Κατά τον Ιούλιο οι μικρές τρούφες είναι ορατές με γυμνό μάτι και ζυγίζουν μερικά γραμμάρια. Τον Αύγουστο αρχίζει η φάση της ταχείας ανάπτυξης της τρούφας.

Η μαύρη τρούφα λόγω των ιδιαίτερων απαιτήσεων που έχει ως προς το έδαφος δεν μπορεί να ευδοκιμήσει παρά μόνο σε μερικά είδη εδαφών και συγκεκριμένα σε ασβεστώδη ή ασβεστούχα με μεγάλο εύρος περιεκτικότητας σε ασβέστιο και με υψηλό pH, καλό αερισμό, καλή στράγγιση και χαμηλή περιεκτικότητα σε άζωτο. Αλλα είδη τρούφας, όπως η θερινή τρούφα, δεν είναι τόσο απαιτητικά, άλλωστε μπορούν να αναπτυχθούν ακόμη και σε ελαφρώς όξινα εδάφη.

Καθαρό εισόδημα 900 ευρώ το κιλό από την τρούφα

Τι πρέπει να γνωρίζετε

Οι τεχνικές καλλιέργειας

Πριν από την εγκατάσταση μίας νέας φυτείας, με φυτά εμβολιασμένα με τον μύκητα της τρούφας, πρέπει να λάβει κανείς υπόψη του τους κάτωθι παράγοντες:

-Την καταλληλότητα του αγρού. Σε γενικές γραμμές ένα χωράφι είναι κατάλληλο εφόσον είναι προσήλιο και έχει ελαφρά κλίση.

-Την ανάλυση του χώματος του εδάφους του αγρού. Αφού επιλέξουμε το χωράφι, πρέπει να γίνει ανάλυση στο χώμα του εδάφους.

-Το είδος των φυτών που θα φυτευτούν. Καθορίζεται το κατάλληλο είδος μυκορριζομένου δένδρου με τον μύκητα της τρούφας που θα επιλεγεί να καλλιεργηθεί, ανάλογα με το κλίμα, το έδαφος κ.λπ.

-Οι προκαταρκτικές εργασίες της φύτευσης είναι το ξερίζωμα της αυτοφυούς βλάστησης, η απομάκρυνση των ριζών των φυτών που ξεριζώνονται, η αναμόχλευση του εδάφους.

Φύτευση

Οι περίοδοι φύτευσης είναι δύο: το φθινόπωρο, από τα μέσα Σεπτεμβρίου έως τον Νοέμβριο, και στο τέλος του χειμώνα, από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Μάρτιο.

Η προμήθεια των μυκορριζομένων φυτών πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένες επιχειρήσεις παραγωγής τέτοιων φυτών του εξωτερικού, οι οποίες έχουν την ειδική πιστοποίηση για παραγωγή και εμπορία μυκορριζομένων φυτών από τους ειδικούς για την εργασία αυτή πιστοποιητικούς οργανισμούς της χώρας προέλευσης. Από πειραματικά δεδομένα, έχει διαπιστωθεί ότι δένδρα που έχουν ικανοποιητική παραγωγή τρούφας είναι τα περιποιημένα και κλαδεμένα, τα οποία είναι εγκατεστημένα σε εδάφη με μικρό βάθος και έχουν μέτρια γονιμότητα.

Συγκομιδή

Πριν αρχίσει να παρουσιάζεται η «καρποφορία» της τρούφας, παρατηρείται το φαινόμενο του «καψίματος» κάτω από την κόμη του δέντρου και συνήθως μέχρι εκεί που επεκτείνεται το ριζικό του σύστημα.

Η τρούφα συνήθως βρίσκεται σε βάθος μερικών εκατοστών 10-25 cm μέχρι 40-50 cm από την επιφάνεια του εδάφους. Μερικές φορές οι τρούφες βρίσκονται σε πολύ μικρό βάθος. Για να συλλέξουμε τις ώριμες τρούφες, άλλοτε χρησιμοποιούνταν ο χοίρος, σήμερα κυρίως χρησιμοποιείται ο εκπαιδευμένος σκύλος. Ο χοίρος δεν έχει ανάγκη από ειδική εκπαίδευση. Η οσμή της τρούφας τον ξετρελαίνει. Το σκυλί επίσης είναι ικανό να επισημάνει τις τρούφες. Σε αντίθεση με τον χοίρο, η οσμή της δεν το ξετρελαίνει.

Οι καλλιέργειες αρχίζουν να παράγουν τρούφες στην περίπτωση που τα δέντρα είναι φουντουκιές στον 4ο χρόνο, ενώ στις βελανιδιές από τον 6 χρόνο. Η μέση παραγωγή της μαύρης τρούφας ύστερα από 8 χρόνια είναι 4-5 κιλά το στρέμμα, που μπορεί να φτάσει τα 8-10 κιλά σε πετυχημένες καλλιέργειες.

Τα κυριότερα είδη του μύκητα που μπορούν να καλλιεργηθούν

Η τρούφα συνήθως βρίσκεται σε βάθος μερικών εκατοστών 10-25 cm μέχρι 40-50 cm από την επιφάνεια του εδάφους

Οι τρούφες συμβιώνουν με πολλά είδη φυτών. Τα κυριότερα είδη φυτών των οποίων οι ρίζες συμβιώνουν με το μυκήλιο της τρούφας και τα οποία ευρίσκονται αυτοφυόμενα στα δάση ή καλλιεργούνται σε συστηματικές καλλιέργειες για την παραγωγή τρούφας είναι:

Η δρυς η χνοώδης, ένα από τα κύρια φυτά που συμβιώνει με την τρούφα. Η φουντουκιά είναι εκείνο το δασικό είδος που μετά τη δρυ συμβιώνει πιο συχνά με την τρούφα.

Υπάρχουν περίπου 50 είδη τρούφας. Ολοι αυτοί οι μύκητες όμως δεν είναι εδώδιμοι. Μόνο μία δεκάδα αποτελεί τους εδώδιμους και από αυτούς μερικοί μόνο έχουν υψηλή γαστρονομική και οικονομική αξία, όπως είναι η άσπρη τρούφα ή «τρούφα του Πιεμόντε» και η μαύρη τρούφα, ενώ η τιμή πωλήσεως της θερινής τρούφας, που είναι πολύ διαδεδομένη στα δάση της χώρας μας, είναι πολύ χαμηλότερη.

Η μαύρη τρούφα: Ο μύκητας αυτός αποτελεί το κόσμημα της γαλλικής κουζίνας. Συχνά βρίσκονται τρούφες με βάρος μεγαλύτερο των 400 γραμμαρίων, ενώ στα μέσα της περιόδου συγκομιδής της το μέσο βάρος της είναι συνήθως 40 με 50 γραμμάρια.

Τα σπόρια του μύκητα αυτού ευρίσκονται σε ασκούς σε αριθμό 3-4 κατά μέσο όρο ανά ασκό. Το σχήμα τους είναι ελλειψοειδές με χρώμα σκούρο αδιαφανές. Τα σπόρια είναι αγκαθωτά στην επιφάνειά τους, με μικρά σκληρά αγκάθια. Ο προσδιορισμός του είδους της τρούφας με τη χρησιμοποίηση της μορφολογίας των αγκαθιών και των σπορίων γίνεται από ειδικούς έμπειρους εκτιμητές ή σε ειδικά εργαστήρια κατά την πιστοποίηση των διαφόρων ειδών της τρούφας. Ο προσδιορισμός αυτός έχει πολύ μεγάλη σημασία επειδή, όπως προαναφέραμε, υπάρχει τεράστια διαφορά τιμής πωλήσεως στα διάφορα είδη τρούφας και υπάρχει μεγάλος κίνδυνος νοθείας και αισχροκέρδειας.

Η μαύρη τρούφα αναπτύσσεται άριστα σε ασβεστώδη εδάφη με pH (7,0-8,5), ελαφρώς επικλινή, τα οποία έχουν καλή στράγγιση και καλή έκθεση στον ήλιο.

Η τρούφα του καλοκαιριού: Είναι η πλέον διαδεδομένη τρούφα της Ευρώπης. Οι περιοχές που καλλιεργείται ποικίλλουν. Τη βρίσκουμε να αυτοφύεται παντού όπου καλλιεργείται η μαύρη τρούφα αλλά όχι μόνο. Η Ιταλία είναι η χώρα με τη μεγαλύτερη παραγωγή, με μια μέση παραγωγή 60 τόνων, η Γαλλία με 30 τόνους και η Ισπανία με 25 τόνους. Εξωτερικά έχει και αυτή μαύρο χρώμα. Προτιμά τα ασβεστώδη εδάφη, αλλά τη βρίσκουμε και σε οργανικά ή αργιλώδη και σε ορισμένες περιπτώσεις σε ελαφρά όξινα εδάφη. Απαντάται σε υψόμετρο ακόμη και μεγαλύτερο των 1.100 μ.

Η τρούφα της Βουργουνδίας: Θεωρείται κατώτερη σε ποιότητα τρούφα σε σχέση με τη μαύρη τρούφα αλλά ανώτερη από την τρούφα του καλοκαιριού. Στη Γαλλία είναι η δεύτερη καλύτερη τρούφα από την άποψη της ποιότητας, και επομένως από την άποψη της τιμής πωλήσεως παραγωγού. Εξωτερικά έχει και αυτή μαύρο χρώμα.

Η τρούφα του φθινοπώρου: Η τρούφα αυτή, όσον αφορά το μέγεθος, το σχήμα, το χρώμα της επιδερμίδας και των σπορίων της, μοιάζει πάρα πολύ με τη μαύρη τρούφα, με τη διαφορά ότι έχει επιδερμίδα πιο μαύρη από τη μαύρη τρούφα και συνήθως είναι λίγο πιο μικρή από αυτήν. Εξωτερικά έχει και αυτή μαύρο χρώμα.

Η άσπρη τρούφα: Η τρούφα αυτή θεωρείται αρίστης ποιότητος και έχει πολύ μεγάλη εμπορική αξία. Ονομάζεται επίσης και «τρούφα του Πιεμόντε» (Ιταλία) επειδή καρποφορεί άφθονα στην περιοχή αυτή. Αναπτύσσεται και σε άλλες περιοχές της Ιταλίας και της νότιας Γαλλίας αλλά σε μικρότερες εκτάσεις.

Η επιφάνειά της είναι λεία και ελαφρά βελούδινη. Το χρώμα της ποικίλλει από την ασθενή ώχρα μέχρι το σκούρο μπεζ και το ελαφρύ πράσινο. Η σάρκα της είναι μοναδική, με χρώμα λευκό έως κίτρινο ή μερικές φορές γκριζωπό με λευκές λεπτές φλέβες. To άρωμά της είναι ευχάριστα αρωματικό, αλλά διαφέρει από το άρωμα των άλλων ποικιλιών της τρούφας.

Η λευκή τρούφα ζει σε συμβίωση με τις δρυς και τις φιλύρες. Τεχνικές για την παραγωγή φυτών «εμβολιασμένων» με τα μυκόρριζα της άσπρης τρούφας ακόμη δεν έχουν αναπτυχθεί, λόγω της δυσκολίας που έχουν τα σπόρια της άσπρης τρούφας να βλαστήσουν και να εγκατασταθούν στις ρίζες των φυτών.

πηγες

http://www.makeleio.gr/http://www.trufamania.com/truffles-home.htm