Ας φτιάξουμε κρύα ΠΟΡΣΕΛΑΝΗ DIY

. Άλλη μια οικολογική ιδέα για εύπλαστο υλικό που στεγνώνει στον αέρα.
Πως θα σας φαινόταν λοιπόν αν είχατε στη διάθεσή σας πορσελάνη να την κάνετε ότι θέλετε;
Να φτιάξετε μπολάκια, ποτηράκια, γλυπτά...
Και οτι θα δημιουργήσετε, να μοιάζει πανάκριβο (ή και να είναι, γιατί όχι). Όλα αυτα όμως με απλά υλικά που μπορούμε να βρούμε πολυ εύκολα. 

Αν σας φαίνετε καλή ιδέα, ξεκινήστε να συγκεντρώνετε τα υλικά...

Τα υλικά που θα χρειαστείτε:

1. 3 φλιτζάνια λευκή κόλλα (PVA)
2. 3 φλιτζάνια αλεύρι καλαμποκιού
3. μία κουταλιά της σούπας άσπρο ξίδι
4. μία κουταλιά της σούπας γλυκερίνη 
5. 2 κουταλιές της σούπας λάδι canola (ελαιοκραμβη)     

Εκτέλεση:

Σε ένα μπολ ρίχνουμε την κόλλα PVA, το καλαμποκάλευρο,  προσθέτουμε μία κουταλιά της σούπας άσπρο ξύδι, μία κουταλιά της σούπας γλυκερίνη, 2 κουταλιές της σούπας λάδι canola.

Ανακατεύουμε καλά με μια ξύλινη κουτάλα.

Στη συνέχεια θερμαίνουμε το υλικό σε μπεν μαρι για 15 λεπτά. Ανακατεύουμε με την ξύλινη κουτάλα και αφαιρούμε από τη φωτιά όταν το υλικό έρθει σε τέτοια κατάσταση ώστε να μπορούμε να το πλάσουμε με τα χέρια μας.

Αφού η θερμοκρασία φτάσει σε σημείο που να μπορούμε να την πιάνουμε χωρίς να καιγόμαστε ξεκινάμε να ζυμώνουμε μέχρι να κρυώσει τελείως. Όσο πιο πολύ δουλέψουμε το υλικό με τα χέρια μας τόσο πιο λεία και όμορφη θα γίνει η υφή του.

Όταν κρυώσει το κάνουμε μπάλα και το τοποθετούμε σε ένα αεροστεγές δοχείο ή το τυλίγουμε με μεμβράνη έτσι ώστε να μην περνάει αέρας και μας τα στεγνώσει.

Μετά από 24 ώρες είναι έτοιμο να το χρησιμοποιήσουμε. 

Εδώ βάλτε τη φαντασία και τη δημιουργικότητα σας να δουλέψει.

Αφού φτιάξουμε τα αντικείμενά μας αφήνουμε να στεγνώσουν σε χώρο καλά αεριζόμενο. 

Καλή σας διασκέδαση                                                                                                                            ΠΗΓΗ. http://xeiropoihma.blogspot.gr/

ΚΡΑΣΙ ΑΠΟ ΣΧΙΝΟ

Ο σχίνος είναι μακρόβιος μεσογειακός θάμνος ( Pistacia lentiscus ) και παράγει την γνωστή μαστίχα Χίου. Το φθινόπωρο παράγει μεγάλη ποσότητα καρπών σαν ρώγες μαύρου σταφυλιού ( αλλά σε μέγεθος φακής ή λίγο μεγαλύτερο ) . Αν βάλουμε τους αποξηραμένους καρπούς ( αποξηραίνονται πολύ εύκολα ) , χωρίς να τους συνθλίψουμε , μέσα σε θαλασσινό νερό αρχίζει αλκοολική ζύμωση ( παράγεται διοξείδιο του άνθρακος ) και καταλήγουμε σε ένα υγρό που μοιάζει με κρασί και έχει ιδιαίτερα ευχάριστο άρωμα κρασιού ! . Δυστυχώς δεν πίνεται ( λόγω του αλατιού ) αλλά μπορεί να αποσταχθεί και να παραληφθεί οινόπνευμα ( ίσως και οξικό οξύ ) .


Πιθανόν ανάμιξη σταφυλιών και καρπών σχίνου στην οινοποίηση θα έδινε ενδιαφέροντες τύπους κρασιού για τους λάτρεις της υγιεινής διατροφής . Το δυνατό σημείο του κρασιού απο σχίνο είναι η εντυπωσιακά μεγάλη πυκνότητα των χρωστικών ουσιών . Υποθέτω οτι είναι παραπλήσιες με αυτές του σταφυλιού ( που είναι γνωστές για τις ευεργετικές τους ιδιότητες ) .
Επειδή οι καρποί του σχίνου είναι πολύτιμη τροφή για άλλα πλάσματα δεν θα συνιστούσα επιδρομή και καταλήστευση των παρθένων οικοσυστημάτων . Ή θα πρέπει να καλλιεργηθεί ή να γίνει πολύ περιορισμένη εκμετάλλευση παρθένων οικοσυστημάτων για παραγωγή ειδικών κρασιών

ΠΑΓΙΔΑ ΓΙΑ ΜΙΚΡΑ ΠΟΝΤΙΚΙΑ

   Κόβουμε τον λαιμό μιας πλαστικής φιάλης , μήκους περίπου 20 εκατοστών, (μπορούμε να τη βρούμε στα σκουπίδια ) έτσι ώστε να χωρά άνετα να μπεί ένα ποντίκι . Θάβουμε τη φιάλη στο χώμα (σε σκιερό μέρος ) υπό γωνία 45 μοιρών   και ρίχνουμε μέσα λίγο φαγώσιμο λάδι . Τα ποντίκια έλκονται από τη μυρουδιά του λαδιού , μπαίνουν μέσα αλλά δεν μπορούν να βγούν γιατί τα λαδωμένα πόδια γλιστρούν στα τοιχώματα . Εάν το λάδι είναι αρκετό πνίγονται .

ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΧΟΡΤΩΝ ΣΕ ΚΑΥΣΟΞΥΛΑ

Τα χόρτα , τα άχυρα και τα φύλλα καίγονται πολύ γρήγορα . Κάποιος πρέπει να βρίσκεται κοντά στη φωτιά και να την τροφοδοτεί συνεχώς . Σε κάποιες περιπτώσεις (πχ μαγείρεμα , τζάκι ) χρειαζόμαστε μια φωτιά που να σιγοκαίει επί ώρες χωρίς επίβλεψη . Αυτό είναι εφικτό μόνο αν έχουμε χοντρά καυσόξυλα ή ξυλοκάρβουνα που είναι δυσεύρετα . Ιδού ένας τρόπος να μετατρέψουμε τα φθηνά χόρτα και φύλλα σε χοντρό καυσόξυλο :
Βάζουμε σε ένα πλαστικό κουβά χόρτα και από πάνω τα συμπιέζουμε με μια πέτρα . Προσθέτουμε νερό έως ότου μόλις να σκεπάζονται τα χόρτα . Μετά από μία μέρα τα χόρτα έχουν συμπιεσθεί . Βγάζουμε την πέτρα , προσθέτουμε και άλλα χόρτα και ξαναβάζουμε την πέτρα . Επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία έως ότου να μη συμπιέζονται άλλο τα χόρτα . Αδειάζουμε το νερό . Βγάζουμε τα χόρτα από τον κουβά και τα αφήνουμε στον ήλιο με την πέτρα να πιέζει από πάνω . Όταν στεγνώσουν τελείως έχουν συγκολληθεί σε μια σκληρή μάζα που καίγεται σαν καυσόξυλο .

ΠΕΡΙ ΤΡΑΧΑΝΑ

Βράζουμε  το  γάλα  με μια  ποσότητα  σιταριού  μέσα  στην  κατσαρόλα . Κατεβάζουμε  την  κατσαρόλα  από  τη  φωτιά  και  την  σκεπάζουμε    με  άχυρο  ώστε  να  παραμείνει  ζεστή  όλη  τη  νύχτα  . Την  επόμενη  μέρα  αλέθουμε  τους  φουσκωμένους  κόκκους  σιταριού  ( χρειάζεται  πολύ  λιγότερη  ενέργεια  από  την  άλεση  ξηρών  κόκκων ) . Τον πολτό  που  προκύπτει  τον  ξαναρίχνουμε  στο  βρασμένο  γάλα  και  προσθέτουμε  λίγο  κανονικό  αλεύρι  για  να  «δέσει»  το  μίγμα  και  να  πλάθεται  εύκολα .

 Μπορούμε  ακόμη  να  στείλουμε  τους  φουσκωμένους  κόκκους  για ξήρανση (έχουν  απορροφήσει  μόνο  το  νερό  του  γάλακτος ) . Μέσα  στην  κατσαρόλα  έχει  μείνει  γάλα  πολύ  «πηχτό»  (έχει λίγο  νερό  και  πολλές  πρωτεϊνες ) . Ο  τραχανάς  τώρα  χρειάζεται  λιγότερο  αλεύρι  και  θα  έχει  περιεκτικότητα  πρωτεϊνών  εφάμιλλη  του  κρέατος . Θα  κοστίζει  λίγο  περισσότερο  από  τον  συμβατικό  τραχανά  αλλά  θα  είναι  πολύ  πιο  θρεπτικός . Τους  φουσκωμένους  κόκκους  σιταριού  , αφού  τους  ξηράνουμε , τους  αλέθουμε  για  να  γίνουν  αλεύρι  που  θα  μπεί  στην  επόμενη  παρτίδα  τραχανά .

Άλλος  τρόπος  να  συμπυκνώσουμε το  γάλα  ώστε  να  προκύψει  τραχανάς  πιο  πλούσιος  σε πρωτεϊνες : Ρίχνουμε  λίγο  ζωμό  λεμονιού  στο  γάλα  και  αυτό  «κόβει»  (καθιζάνουν  οι  πρωτεϊνες και  μπορούν  να  διαχωρισθούν  από  το  νερό  με  στράγγισμα ) . Την  καθίζηση  των  πρωτεϊνών  μπορούμε  να  την  πετύχουμε  και  με  χυμό  ακτινιδίου   ή  με  το  γαλακτώδες  υγρό  που  έχουν  τα  φύλλα  της  συκιάς  ( έτσι  παρασκευαζόταν  παλιά  η  συκομυζήθρα ) . Πιθανόν  όμως  κάποιοι  να  είναι  αλλεργικοί  στα  δύο  τελευταία  υγρά . Οι  πρωτεϊνες  που  καθιζάνουν  μοιάζουν  με  στραγγιστό  γιαούρτι  και  μπορούν  να  χρησιμοποιηθούν  στη  παρασκευή  τραχανά  όπως  χρησιμοποιείται   και  το  συμβατικό   γιαούρτι . Το  νερό  που  περισσεύει  από  το  «κομμένο»  γάλα   μπορεί  να  χρησιμοποιηθεί  στην  αρτοποιϊα  για  το  ζύμωμα  του  ψωμιού

ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΤΡΟΦΙΜΩΝ ΜΕ ΑΠΟΞΗΡΑΝΣΗ

Ο Μοναχός Αγάπιος ο Κρής (Κρητικός) αναφέρει στο σύγγράμμά του «Βότανα και γιατροσόφια» ότι είδε φρούτα άριστα συντηρημένα κρεμασμένα στο ταβάνι πάνω από το σημείο που γινόταν το λίχνισμα των δημητριακών . Τα μικρά τεμαχίδια κυτταρίνης που επικάθονταν πάνω στη φλούδα των φρούτων δημιουργούσαν προστατευτικό επικάλλυμα . Εάν αυτό αληθεύει τότε μπορούμε να αλέθουμε σε μύλους ξηρό φυτικό υλικό (π.χ. φύλλα κουκιών ) και να ρίχνουμε την παραγόμενη φυτική σκόνη πάνω σε μουσκεμένα φρούτα .
Καλή ιδέα θα ήταν να πειραματισθούμε με θαλασσινό νερό (επίστρωση από αλάτι ) ή επικάλλυμα αργίλου αντί για φυτική σκόνη .
Για το αλεύρι αναφέρει , ο Μοναχός Αγάπιος , συναποθήκευση με χοντρόκοκκο αλάτι . Το αλάτι είναι υλικό που αποφεύγουν τα έντομα και θα μπορούσαμε μέσα σε πλαστικά βαρέλια να αποθηκεύσουμε κάθε είδους σπόρους και αποξηραμένα φρούτα θαμμένα μέσα σε στεγνό αλάτι . Τα πλαστικά βαρέλια ( με στεγανό βιδωτό καπάκι ) θα μπορούσαν να τοποθετηθούν μέσα σε λάκκους στο χώμα και από πάνω να καλυφθούν με φυτικό υλικό ή χαρτόνια συσκευασίας (θα τα προμηθευτούμε από την ανακύκλωση απορριμμάτων ) για να μην τα βλέπει ο ήλιος . Έτσι γλυτώνουμε την κατασκευή αποθηκών . Μια καλή τεχνική είναι να στρώσουμε σαν ανώτερη στρώση (στον λαιμό του βαρελιού ) πολύ λεπτόκκοκο αλάτι (σαν άχνη ζάχαρη ) και να ψεκάσουμε ελαφρά με θαλασσινό νερό από ένα ψεκαστήρι χειρός . Το νερό διαλύει το επιφανειακό αλάτι , το αφήνουμε να εξατμισθεί και δημιουργείται μια σκληρή κρυσταλλική  κρούστα αλατιού που δεν τη διαπερνά κανένα έντομο .                                                                                      ΝΤΟΜΑΤΕΣ  -  ΠΙΠΕΡΙΕΣ   ΦΛΩΡΙΝΗΣ -  ΑΥΓΑ  :   Πολτοποιούμε   τις  ντομάτες   και  τις  ζυμώνουμε  με αλεύρι  ( κάνουμε  δηλαδή ντοματοτραχανά )  . Αν  θέλουμε   μπορούμε  να  προσθέσουμε   αυγά  ,  τυρί  και  γάλα  .  Όταν  αποξηραίνεται   ο  τραχανάς   διατηρεί  τα  συστατικά  του  επί  μακρόν  χωρίς  ανάγκη  ψυγείου  .  Απο  πειράματα  του  γράφοντος  προέκυψε   οτι   για  μίγμα  ντομάτας - αλεύρου   η  αναλογία  είναι    επτά   μέρη  βάρους   ντομάτα   προς   δέκα  μέρη  βάρους   αλεύρι   .  Βλέπουμε  οτι  χρειάζεται  πολύ  μεγάλη ποσότητα   απο   αλεύρι .  Αυτός  ο  τραχανάς  είναι  ικανοποιητικός   στη  γεύση    αλλά    η  γεύση  της  ντομάτας  χάνεται  μέσα   σε όσο  πολύ  αλεύρι .  Μια  ιδέα  για  να  μειώσουμε  το  αλεύρι    είναι  η  εξής  :  Πολτοποιούμε  την  ντομάτα  ( αφαιρούμε  πρώτα  την  φλούδα )  και  ανακατεύουμε  τον  πολτό  με    αποξηραμένη   και  ψιλοκομμένη    γλυκιά πιπεριά  Φλωρίνης   και  αποξηραμένα   και  κονιορτοποιημένα   φύλλα   τσουκνίδας  ( πλούσια  σε  πρωτεϊνες ) .  Μπορούμε  να  πειραματισθούμε  και  με  προσθήκη  μικρών  ποσοτήτων   αποξηραμένων  φύλλων  δυόσμου ,  ρίγανης   ,  κρεμμυδιών  ( βολβός και   πράσινα  φύλλα )  ,  καυτερής   πιπεριάς .  Αφήνουμε  το  μίγμα  ήσυχο  για  αρκετή  ώρα  ώστε  τα  αποξηραμένα  συστατικά  να  ρουφήξουν  νερό  απο  τον  τοματοπολτό  .  Όσο   λιγότερο  είναι  το  νερό     τόσο  λιγότερο   αλεύρι  χρειαζόμαστε .  Μετά  προσθέτουμε   αλεύρι  και  ζυμώνουμε   με  ραβδί  ή  κουτάλα  .  Αφήνουμε  λίγη  ώρα  σε  ευάερο  μέρος  να  αφυδατωθεί   το  ζυμάρι  .  Ξαναπροσθέτουμε   αλεύρι  ,  ζυμώνουμε     με  τα  χέρια   ( δεν  χρειάζεται   ξύλινος  κύλινδρος )  και    πλάθουμε   μικρά   και  λεπτά  φύλλα   που  τα  απλώνουμε   για  ξήρανση  πάνω  σε  δίχτυ  σε   σκιερό  μέρος  ( υπ'  όψιν  για  όλες  τις  ξηράνσεις   τροφών  :  πάντα  σε   σκιερό  μέρος  ) .  Βλέπε   



 Όταν  έρθει  η  ώρα να  τα  μαγειρέψουμε  τα  σπάμε  σε   μικρά  κομμάτια  . 

Τρόπος   μαγειρέματος  του  ντοματοτραχανά  τον  χειμώνα  :  Σπάζουμε   τα  φύλλα  σε  μικρά  κομματάκια  και  τα   βάζουμε  στο  νερό   για  12  ώρες  .  Προσθέτουμε   φύλλα  απο  χειμερινά λαχανικά   και  βράζουμε  για  λίγο  σε   σιγανή  φωτιά  .  Σβήνουμε  τη  φωτιά  και  σκεπάζουμε  την  κατσαρόλα   ώστε  να  κρατηθεί   το  περιεχόμενο   ζεστό  για  12  ώρες  .  Τα  χειμερινά  λαχανικά   είναι  προτιμότερο  να  είναι   πολτοποιημένα  σε   πέτρινο  γουδί  . 

ΜΙΑ   ΑΛΛΗ  ΙΔΕΑ :  Με  ζυμάρι  κάνουμε  ένα  ρηχό  "πιάτο"    και  το  αποξηραίνουμε .  Κάθε  ημέρα  του  καλοκαιριού  ,  πολτοποιούμε  ντομάτες  και  τις  απλώνουμε  μέσα  στο  "πιάτο"  για  αποξήρανση .  Έτσι  με  ελάχιστο  αλεύρι  μπορούμε  να  αιχμαλωτίσουμε  πάρα  πολλές  ντομάτες




ΠΙΠΕΡΙΕΣ  -  ΜΕΛΙΤΖΑΝΕΣ :  Οι  κόκκινες   πιπεριές   αποξηραίνονται   εύκολα .  Ίσως  και  οι  πράσινες   αν  κοπούν  σε  λωρίδες  και  περασθούν  σε  κλωστή .
Οι  μελιτζάνες   αποξηραίνονται  αλλά  δεν  γνωρίζω  πώς . Υποθέτω  οτι  τις  κόβουν  και  τις  κρεμάνε  στον  ήλιο .  Χρειάζεται   λίγος  πειραματισμός .

ΦΑΣΟΛΑΚΙΑ :  Τα  αφήνουμε  να  μεγαλώσουν  πολύ .  Λίγο  πρίν  αρχίσει  το  κιτρίνισμα  του  καρπού ,  τα  γυμνώνουμε  τελείως   (  βγάζουμε  περικάρπιο  και  περισπέρμιο  ) ,  διαχωρίζουμε  τις  δύο  κοτυληδόνες   και  τα  αφήνουμε  στην  σκιά  να  αφυδατωθούν . Τα  βιβλία  περί  συντήρησης   προτείνουν  αποξήρανση  στην  σκιά  διότι  ο  ήλιος  καταστρέφει  κάποιες   ευαίσθητες βιταμίνες .

ΚΟΛΟΚΥΘΑΚΙΑ : Πιθανόν  θα  μπρούσαν  να    αφυδατωθούν  εάν  τα  κόβαμε   σε  φέτες   και  τα  κρεμούσαμε  περασμένα   σε  κλωστή .                             ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ : Τα πορτοκάλια ( και τα λεμόνια και , προφανώς , όλα τα εσπεριδοειδή ) διατηρούνται για μία εβδομάδα εάν ξεφλουδίσουμε ( με μαχαίρι ) ΜΟΝΟ την πορτοκαλί στιβάδα της φλούδας (μετά την πρώτη εβδομάδα αρχίζει η αλλοίωση της γεύσης . Τελικά αφυδατώνεται τελείως ο καρπός και δεν τρώγεται) . Αφήνουμε μόνο το σπογγώδες στρώμα




 Απλώνουμε τα πορτοκάλια για να στεγνώσουν . Το σπογγώδες στρώμα γίνεται σκληρό σαν πέτρα και προστατεύει το εσωτερικό . Προσοχή σε μια λεπτομέρεια : Εάν απλώσουμε τα πορτοκάλια πάνω σε στερεό σώμα , το σημείο που ακουμπά ( στο στερεό σώμα ) θα μουχλιάσει . Η μούχλα εξαπλώνεται πολύ γρήγορα στο εσωτερικό του πορτοκαλιού . Για να αποφύγουμε αυτή την εξέλιξη έχουμε τέσσερις τρόπους :
- Τις πρώτες μέρες ; του απλώματος γυρίζουμε τα πορτοκάλια κάθε λίγες ώρες για να στεγνώνει ομοιόμορφα όλη η επιφάνεια . Μπορούμε να τα ψεκάσουμε προηγουμένως με αλατόνερο .
- Απλώνουμε τα πορτοκάλιιια πάνω σε στερεό σώμα που έχουμε επιστρώσει με ψιλό αλάτι
- Απλώνουμε τα πορτοκάλια πάνω σε μυτερά χαλίκια .
- Απλώνουμε τα πορτοκάλια πάνω σε δίχτυ απο λεπτό πλαστικό νήμα και διάμετρο τρύπας (μάτι ) 4 εκατοστά .
Αν αλείψουμε τα πορτοκάλια με λάδι διατηρούνται εκτός ψυγείου , χωρίς να μουχλιάζουν , σίγουρα για 18 ημέρες ( δεν δοκίμασα για μεγαλύτερη περίοδο ) . Ήδη απο την όγδοη ημέρα όμως η γεύση έχει αλλοιωθεί τόσο ώστε δεν είναι φαγώσιμα ( είναι υπερβολικά ξυνά ) . Η μέθοδος αυτή έχει αξία μόνο άν μας ενδιαφέρει το οξύ που περιέχουν τα πορτοκάλια .
Τα   πορτοκάλια    ΔΕΝ  μπορούν  να  συντηρηθούν   μέσα  σε  αλάτι

Τα δαμάσκηνα αφυδατώνονται εύκολα απλώς αν τα αφήσουμε σε στεγνό μέρος που κυκλοφορεί ελεύθερα ο αέρας .


ΠΗΓΗ http://lofos.info/laloslal/dehydro.html

ΘΕΡΜΑΝΣΗ ΝΕΡΟΥ ΜΕ ΗΛΙΑΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Τα μαύρα πλαστικά δοχεία που κυκλοφορούν στο εμπόριο θερμαίνουν το νερό πολύ ικανοποιητικά . Εάν η οικολογική συνείδηση δεν επιτρέπει σε κάποιον την χρήση πλαστικού ιδού μια ιδέα :


  Πρόκειται για δοχείο κατασκευασμένο από περλιτομπετόν πάχους άνω των 8 εκατοστών με μαύρα εσωτερικά τοιχώματα . Η επιφάνεια δεν έχει σημασία πόσο μεγάλη θα είναι . Εάν το πάχος του νερού είναι 34 χιλιοστά τότε στη Μακεδονία (όπου η ηλιακή ενέργεια είναι 4 κιλοβατώρες ημερησίως ) θεωρητικά η θερμοκρασία θα φθάσει τους 100 βαθμούς . Εάν θέλουμε να φθάσει στους 50 βαθμούς τότε μπορούμε να βάλουμε 68 χιλιοστά νερό . Στην Κρήτη η ηλιακή ακτινοβολία δίνει 5 κιλοβατώρες ημερησίως .

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 19-5-2007
Οι σημερινοί ηλιακοί θερμοσίφωνες ( για τους κοινούς θνητούς ) έχουν περί τα 12 χρόνια διάρκεια ζωής ενώ απαιτούν αρκετά υψηλή τεχνολογία ( παραγωγή αλουμινίου , ανοξείδωτου χάλυβα και πολυουρεθάνης ) . Εκθέτω εδώ μια ιδέα για ηλιακό θερμοσίφωνα απείρου διάρκειας ζωής και χαμηλής τεχνολογίας (απαιτεί μόνο γυαλί ) .
Πρόκειται για σκούρο γυάλινο μπουκάλι (γεμάτο νερό ) που ακουμπά σε μαύρες πέτρες ενώ καλύπτεται απο πάνω με "γυάλινο κώδωνα" (μιά άλλη γυάλινη λεκάνη απο άχρωμο γυαλί ) .




Μετρήσεις του γράφοντος με την εν λόγω συσκευή έδειξαν ότι όταν η θερμοκρασία του ατμοσφαιρικού αέρος είναι γύρω στους 19 με 24 βαθμούς , το νερό μέσα στο μουκάλι θερμαίνεται 27 έως 30 βαθμούς ψηλότερα . Εάν τυλίξουμε το μαύρο μπουκάλι σε διαφανές πλαστικό μπορούμε να περιμένουμε 33 βαθμούς ψηλότερα απο τον ατμοσφαιρικό αέρα . Νερό θερμοκρασίας 50 βαθμών είναι καυτό και πρέπει να αραιωθεί για να χρησιμοποιηθεί για λουτρά ή για πλύσιμο ρούχων ! Εάν το μπουκάλι καλύπτεται με δύο γυάλινους κώδωνες (απο άχρωμο γυαλί ) μπορούμε να περιμένουμε 36 βαθμούς ψηλότερα απο τον ατμοσφαιρικό αέρα .
Ιδού τα αποτελέσματα μιας ημέρας με ηλιοφάνεια και μέτρια ένταση ανέμου (τυπική αιγαιοπελαγίτικη θερινή ημέρα ) :
Θερμοκρασία αέρος ( υπό σκιάν ) 26 βαθμοί Κελσίου
Πράσινο γυάλινο μπουκάλι κάτω απο δύο γυάλινους κώδωνες : 62 βαθμοί (είναι τόσο καυτό που με δυσκολία το πιάνεις ! )
Πράσινο γυάλινο μπουκάλι χωρίς κώδωνες : 37 βαθμοί .
Μαύρο γυάλινο μπουκάλι χωρίς κώδωνες : 39 βαθμοί .
Άχρωμο γυάλινο μπουκάλι χωρίς κώδωνες : 35 βαθμοί
( Ώρα θερμομέτρησης : 15.00' )
Ιδού και τα αποτελέσματα μιας ημέρας με συννεφιά :
Θερμοκρασία αέρος : 25
Πράσινο μπουκάλι κάτω απο δύο γυάλινους κώδωνες : 36
Πράσινο μπουκάλι χωρίς κώδωνες : 30
Μαύρο μπουκάλι χωρίς κώδωνες : 30
Άχρωμο μπουκάλι χωρίς κώδωνες : 28
Ακόμη και με συννεφιά λοιπόν οι δύο γυάλινοι κώδωνες ζεσταίνουν το νερό ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ζεστά λουτρά .
Για να αποφύγουμε την χειρωνακτική εργασία ( γέμισμα και άδειασμα μπουκαλιών ) , μπορούμε να υλοποιήσουμε την κατασκευή που περιγράφεται στο εδάφιο "ΣΥΛΛΕΚΤΗΣ ΗΛΙΑΚΗΣ ΘΕΡΜΟΤΗΤΑΣ" στην
   http://lofos.info/laloslal/sol-col.html       . Θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε υπόγειους πλαστικούς σωλήνες .