Η επιστροφή στο χωριό χαρίζει μακροζωία

Σημαντικά πλεονεκτήματα της υπαίθρου είναι ο ελεύθερος χρόνος, η έλλειψη άγχους και η καλύτερη διατροφή 

                                                                                                                                                                Ρυθμοί αργοί, σχεδόν νωχελικοί, αλλά και πιο ανθρώπινοι. Κοντά στη φύση, στον καθαρό αέρα και στις έννοιες της συλλογικότητας ή της κοινότητας, που επιβιώνουν ακόμη. Μια νέα αρχή στην Περιφέρεια, αλλά και ένα παράθυρο στη μακροζωία, όπως αναφέρουν όλο και συχνότερα επιστημονικές έρευνες. Γεγονός πάντως είναι ότι στην Ελλάδα όλο και περισσότεροι όχι μόνο σκέφτονται τη διαμονή και την εργασιακή αποκατάσταση στην Περιφέρεια, αλλά λαμβάνουν τη σχετική γενναία απόφαση και αγκαλιάζουν την άλλοτε παρατημένη και εγκαταλειμμένη ύπαιθρο χώρα. 

Τον δρόμο της επιστροφής στην ελληνική περιφέρεια ακολουθούν τα τελευταία χρόνια και πολλοί κάτοικοι της Αθήνας. Ξεκινώντας τη λειτουργία ενός ξενώνα στα Ζαγοροχώρια. και συγκεκριμένα στο χωριό Ανω Πεδινά, ο 45χρονος επιχειρηματίας κ. Γιάννης Αυλωνίτης έριξε μαύρη πέτρα πίσω του και εγκατέλειψε την Αθήνα. «Ηταν όνειρο ζωής να ζήσω στην επαρχία. Πίστευα και πιστεύω ότι μου ταιριάζουν περισσότερο οι ρυθμοί της» λέει. Στο ηπειρώτικο χωριό ζει και δραστηριοποιείται τα τελευταία τριάμισι χρόνια. Νωρίτερα, όταν εργαζόταν ως εμπορικός αντιπρόσωπος, «το πρώτο μέλημά μου ήταν να ταξιδεύω στην Περιφέρεια με κάθε ευκαιρία, ακόμη και με διάφορες προφάσεις, αν ήταν εφικτό». 

 

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                       Την καθημερινότητά του τη χαρακτηρίζει «απλώς, υπέροχη». «Οταν φιλοξενούμε κόσμο στον ξενώνα,θα ξυπνήσω για να προετοιμάσουμε το πρωινό.Οταν έχω ελεύθερο χρόνο,θα πιω τον καφέ μου με θέα το οροπέδιο των Πεδινών.
Θα διαβάσω τα βιβλία μου, θα παρακολουθήσω τα σεμινάρια μαγειρικής ή τις εκδρομές για αναζήτηση μανιταριών που κάνει ο τοπικός πολιτιστικός σύλλογος,θα συμμετάσχω στις πεζοπορικές    εκδρομές και στο ράφτινγκ στον Βοϊδομάτη,στον Αώο και στον Αραχθο». Το αντίστοιχο 24ωρο στην Αθήνα τού θυμίζει «έναν εφιάλτη που τέλειωσε». «Ξύπνημα στις 8, μία ώρα μέσα στο αυτοκίνητο να πάω στο γραφείο και μία να γυρίσω, πρωινός καφές στο πόδι, ωράριο ως αργά το απόγευμα και ύπνο με την τηλεόραση ανοιχτή και το νανούρισμα των σίριαλ στον καναπέ» περιγράφει ο κ. Αυλωνίτης. 

«Οι ρυθμοί ζωής στην ύπαιθρο είναι σαφώς και αντικειμενικά καλύτεροι, πιο κοντά στις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων» επισημαίνει η κλινική ψυχολόγος κυρία Μίνα Χριστοπούλου, υπογραμμίζοντας ότι «η εξοικονόμηση χρόνου στις μετακινήσεις,η αύξηση του ελεύθερου χρόνου,η άμεση επαφή με τη φύση,η συρρίκνωση του κόστους ζωής, καθώς οι οικονομικές απαιτήσεις είναι λιγότερες και μικρότερες, εξασφαλίζουν ηρεμία, ευφορία και θετικότερη αντιμετώπιση της ζωής».
«Η μακροζωία είναι στοιχείο,θα έλεγα, συνυφασμένο με τη ζωή στην ύπαιθρο. Τόσα χρόνια, υπηρετώντας σε διάφορα νησιά- την Πάτμο,την Κάλυμνο,τους Λειψούς τώρα-, διαπιστώνω ότι υπάρχουν πολλοί υπερήλικοι που διατηρούν καλή υγεία και κυρίως αυτοεξυπηρετούνταιάρτια. Πού αλλού να αποδοθεί αυτό παρά στα οφέλη των ρυθμών ζωής της επαρχίας;»τονίζει από την πλευρά του ο γιατρός, παθολόγος την ειδικότητα, κ. Γιώργος Τσουκαλάς. Έχοντας ζήσει περίπου μία δεκαετία στην Αθήνα, ο κ. Τσουκαλάς δεν συνήθισε ποτέ «τους εξοντωτικούς, απάνθρωπους ρυθμούς ζωής. Μόλις αποφοίτησα από την Ιατρική Σχολή και πήρα, αργότερα, την ειδικότητα, δεν το σκέφτηκα στιγμή. Εφυγα. Πρώτα στην Πάτμο και μετά σε άλλα νησιά των Δωδεκανήσων,στις Κυκλάδες και τώρα στους Λειψούς». Ο κ. Τσουκαλάς εντοπίζει τις πιο σημαντικές, ποιοτικές διαφορές της ζωής στην ύπαιθρο από τη ζωή στην Αθήνα «στον περισσότερο ελεύθερο χρόνο και στη δυνατότητα να ρυθμίσεις τη ζωή σου σαν να βρίσκεσαι μονίμως σε διακοπές. Εξάλλου και τα όποια προβλήματα με τις κακοκαιρίες του χειμώνα και τους αποκλεισμούς μόνο προσωρινά είναι. Η ζωή ξαναμπαίνει σύντομα στους ρυθμούς της και πάντα υπάρχει η δυνατότητα για μια καλή τονωτική και αναζωογονητική βουτιά στη θάλασσα» καταλήγει. 

ΒΡΕΤΑΝΙΑ 
Δύο ως τέσσερα επιπλέον χρόνια ζωής 
Σ το Ηνωμένο Βασίλειο η... έξοδος προς τα αγροκτήματα και τις κωμοπόλεις της υπαίθρου κέντρισε το ενδιαφέρον της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας από την πλευρά του οφέλους για τη δημόσια και ατομική υγεία. Τα αποτελέσματα υπήρξαν αποκαλυπτικά. Σε ένα βάθος εξαετίας (2001-2007) διαπιστώθηκε ότι οι κάτοικοι στην αγγλική ύπαιθρο, αλλά και όσοι επέλεγαν στο μεσοδιάστημα να εγκαταλείψουν τα μεγάλα αστικά κέντρα, είχαν αυξήσει το προσδόκιμο ζωής τους από δύο ως τέσσερα χρόνια, ενώ και η ποιότητα ζωής τους συνολικά είχε βελτιωθεί από οικονομική και κοινωνική σκοπιά. 
Περισσότερος ελεύθερος και διαθέσιμος χρόνος για δημιουργικές δραστηριότητες, για την οικογένεια και για το φιλικό περιβάλλον, ευκαιρίες για χόμπι που άπτονται της ζωής κοντά στη φύση, σύσφιγξη των κοινωνικών επαφών και σχέσεων, επαρκέστερη οικονομική κάλυψη των προσωπικών και οικογενειακών αναγκών είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία που συνέβαλαν στην αποβολή του όποιου άγχους, στη βελτίωση της διατροφής και στην αύξηση της σωματικής άσκησης, θεμελιωδών παραγόντων για τη διατήρηση της καλής υγείας και για την επίτευξη μακροημέρευσης.                                                                                 ΠΗΓΗ                                                                                                                                                                                                                                                                                                                  

     Η Φύση είναι η  πηγή της  ζωής. Αγαπά όλα τα πλάσματα της , τα φυτά, τα δέντρα, τα ζώα και τους ανθρώπους. Τους δίνει τα ωφέλιμα συστατικά της για να ζουν και να μεγαλώνουν με υγεία. Είναι  το νερό της πηγής, το νάμα, Το Νερό  θεραπεύει το κουρασμένο σώμα χαριζοντας του αναγέννηση, μια νέα αρχή  μια νέα ζωή..Ο Αέρας  για την ορμή την ώθηση και την τόλμη ,Η Φωτιά  για την ενέργεια και τη  νόηση  Η Γη αυτή που γεννάει όλα τα όντα  επάνω της και που τα τρέφει Ακολούθησε αυτά τα τέσσερα στοιχεία της φύσης μόνο έτσι θα ανακαλύψεις το μυστικό της Μακροζωίας     

Ο Άγιος Κήρυκος

Για τον ταξιδιώτη που περνά το Ικάριο πέλαγος μετά την Μύκονο, προς τα ανατολικά, η απεραντοσύνη της θάλασσας μοιάζει ωκεανός. Τα κύματα συνήθως ψηλά και αφρισμένα. Αν έρχεται από τον Πειραιά με το πλοίο της γραμμής είναι συνήθως νύχτα, ξημερώματα. Το σκοτάδι στοιχειώνει το πέλαγος. Και μετά στην πλώρη αρχίζει να σχηματίζεται ένας ψηλός ορεινός όγκος, τεράστιος σε σχέση με τα νησιά που συναντάει κανείς στην μέχρι εκεί διαδρομή του, με κατεβασιές απότομες προς την θάλασσα. Η Ικαρία. Όταν πλησιάσει το πλοίο περισσότερο, το δέος μπροστά στον τεράστιο όγκο της τον συνοδεύει το ξάφνιασμα από τις βίαιες ριπές του στεριανού ανέμου, που ορμά από τις κορυφές της και χαστουκίζει την ζώνη της θάλασσας που είναι κοντά στην παραλία. Αυτό συμβαίνει όταν ο καιρός είναι βοριάς, που είναι συνήθως το καλοκαίρι. Οι βίαιες αυτές «σπηλιάδες» ,στο νότιο μέρος του νησιού, είναι από τις ισχυρότερες που μπορεί να βρει κανείς σε όλη την Μεσόγειο θάλασσα. Τι μυρωδιές μοναδικές όμως που συνοδεύουν τον άνεμο αυτό.

Κατεβαίνοντας το βουνό, ο άνεμος παίρνει μαζί του τις μυρωδιές από τα ρείκια, τα θυμάρια, τους πρίνους, τους ασπαλάθους, τα βότανα σε ένα μείγμα μοναδικό, το άρωμα της Ικαρίας. Για τον Ικάριο που γυρνάει στο νησί του δεν χρειάζεται να την δει, για να καταλάβει ότι είναι πια κοντά. Το άρωμα της θα του δώσει το μήνυμα.

Εκεί στο νότο βρίσκετε και η πρωτεύουσα του νησιού μας ο Άγιος Κήρυκος Παλιά για μας που ταξιδεύαμε ώρες μέσα από το φουρτουνιασμένο Αιγαίο γνωρίζαμε ότι είχαμε φτάσει πια στη πατρίδα μας από το άρωμα του θυμαριού του......... και καθώς ανοίγαμε τα πνευμόνια μας για να αναπνεύσουμε την αύρα της Ικαρίας άρχιζαν να αχνο φέγγουν τα πρώτα φώτα από το λιμάνι Ο Άγιος Κήρυκος μας καλωσόριζε ....

ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΑ ΤΡΟΦΙΜΩΝ, ΜΙΑ ΩΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΒΟΜΒΑ

Τα παλιά τα χρόνια, οι γιαγιάδες μας όταν ήθελαν να συντηρήσουν τροφές έβαζαν αλάτι ή ζάχαρη. Τώρα χρησιμοποιούμε ουσίες Ε .Τι είναι αυτές ; Είναι συνθετικές ουσίες που προστίθενται στις έτοιμες τροφές με σκοπό όχι μόνο την διατήρηση τους αλλά και την βελτίωση του χρώματος ,της γεύσης ,της οσμής και γενικά της εμφάνισης τους πχ.
Οι χρωστικές ουσίες Ε 100-199 είναι μπογιές τροφίμων, δίνουν χρώμα στα τρόφιμα.
Χρησιμοποιούνται κυρίως σε : πατατάκια, γαριδάκια, αναψυκτικά, μαρμελάδες, σοκολάτες, γρανίτες, καραμέλες, ζελέδες, έτοιμες τούρτες, κέικ, τσίχλες, γλειφιτζούρια, λουκάνικα, μουστάρδα, μαργαρίνες, λικέρ, κόκα κόλα κλπ.
Αν οι χρωστικές ουσίες δεν έμπαιναν στο κρέας για να το κάνουν να φαίνεται κόκκινο και φρέσκο, η κατανάλωση του θα έπεφτε 40% ! Φυσικά οι βιομηχανίες κρέατος προτιμούν να πέφτει ο δείκτης υγείας παρά ο δείκτης εισόδων τους !!

Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΩΝ ΟΥΣΙΩΝ ΑΥΤΩΝ ΞΕΠΕΡΝΑ ΤΙΣ 2.900 !
Ένας μέσος άνθρωπος τρώει 4 – 10 κιλά τον χρόνο συντηρητικά, αν προσθέσουμε και τα 70 κιλά ζάχαρης που καταναλώνει τον χρόνο καταλαβαίνουμε γιατί έχουμε τόσα προβλήματα υγείας.
Τα πρόσθετα που περιέχει ένα συσκευασμένο τρόφιμο αναγράφονται υποχρεωτικά στα συστατικά. Οι εταιρείες όμως για να αποπροσανατολίσουν τους καταναλωτές αποφεύγουν να αναφέρουν τα πρόσθετα με τον κωδικό Ε αλλά χρησιμοποιούν το πλήρες όνομα τους. Οι αρωματικές ουσίες δεν αναφέρονται ονομαστικά στην ετικέτα, αλλά με τον αόριστο όρο . Αναγραφές τύπου ¨χωρίς συντηρητικά ¨ ή ¨χωρίς χρωστικές¨ δεν σημαίνει ότι το τρόφιμο δεν περιέχει άλλου είδους πρόσθετα !
Το τραγικότερο είναι ότι αυτή την στιγμή πέρασε η νομοθεσία όπου δεν θα αναγράφεται στις ετικέτες τροφίμων ποια είναι μεταλλαγμένα. Την νομοθεσία ψήφισαν και οι ευρωβουλευτές της Ν Δ και ΠΑΣΟΚ .

Στην παρακάτω λίστα όπως προέκυψε από την ερευνητική εργασία της Ιατρικής σχολής του πανεπιστημίου Ιωαννίνων, με επικεφαλής την καθηγήτρια μικροβιολογίας Χρυσάνθη Παπαδοπούλου αναγράφονται τα πιο επικίνδυνα πρόσθετα τροφίμων και οι δυσμενείς επιδράσεις τους

Ε 102 (ταρτραζίνη ) : προκαλεί άσθμα, υπερκινητικότητα, ερύθημα και συνδέθηκε με καρκινογένεση στα πειραματόζωα. Δημιουργεί καταστάσεις σύγχυσης και αϋπνίες στα παιδιά. Απαγορεύεται στη Νορβηγία και Φιλανδία.
Ε 120 (κοχενίλη) : προκαλεί δυσανεξία στα τρόφιμα. Η HACSGS συνιστά να αποφεύγεται από άτομα υπερ-κινητικά, ασθματικά, από όσους πάσχουν από ρινίτιδα, κνίδωση ή έχουν ευαισθησία στην ασπιρίνη.
Έχει απαγορευθεί στις ΗΠΑ
Ε 124 (ερυθρό κοχελίνης Α), Ε 127 (ερυθροσίνη ), Ε131 (μπλε πατεντε v ), Ε132(Καρμίνη ) προκαλούν : αλλεργίες, αναιμία, άσθμα, αϋπνία , καρκινογένεση , προβλήματα με θυρεοειδή, μείωση λευκών αιμοσφαιρίων, γαστρεντερικά προβλήματα.
Ε 150 ,Ε150 Α ,Ε150 C(καραμελόχρωμα) : προκαλεί μείωση των λευκών αιμοσφαιρίων, βλάβες στα γονίδια, υπερπλασία εντέρου και νεφρών.
E160 (Aνάτο ή νορμπιξίνη ) Ε160Α ,Ε160Β ,Ε160C (Εκχύλισμα πάπρικας )προκαλεί υπερκινητικότητα , κνίδωση, άσθμα, διάχυτο αγγειονευρωτικό οίδημα.
Ε 211(βενζοϊκό νάτριο): άσθμα, ερύθημα, υπερ-κινητικότητα, ύποπτο για νευροτοξικότητα.
                                                                                                                                                                         Ε 212 (βενζοϊκό κάλιο ): νευρολογικές διαταραχές, άσθμα, ερύθημα.
Ε 295 (μηλικό οξύ ): Να αποφεύγεται από τα βρέφη και τα παιδιά.
Τα Ε300-399 επιβραδύνουν τις αλλοιώσεις στην οσμή και την γεύση που προκαλούνται από την οξείδωση των τροφίμων και επιμηκύνουν τον χρόνο διατήρησης τους. Χρησιμοποιούνται κυρίως σε μπισκότα, καραμέλες, τσίχλες, πατατάκια, αφυδατωμένα προϊόντα (σκόνη για πουρέ ), φυτικά λίπη και έλαια τηγανίσματος κλπ .Τα πιο επικίνδυνα είναι :
Ε300(σε μεγάλες δόσεις προκαλεί διάβρωση των δοντιών , εμετούς , διάρροιες, ναυτία, πέτρες στα νεφρά.
Ε 375 (νιασίνη vitb3) : Ημερήσια δόση μεγαλύτερη του 1mg προκαλεί ηπατική βλάβη, διαβήτη, γαστρίτιδα, βλάβη στους οφθαλμούς και αυξάνει τα επίπεδα του ουρικού οξέως στο αίμα.
Τα Ε 400-499 είναι γαλακτωματοποιητές, πηκτικά μέσα και σταθεροποιητές δηλ. συντελούν στη δημιουργία ενός ομοιογενούς μίγματος σε ένα τρόφιμο στο οποίο υπάρχουν δύο ή περισσότερα υλικά Τα πιο επικίνδυνα είναι :
Ε 414 (αραβικό κόμμι ): προκαλεί αλλεργίες, άσθμα και ερεθισμό του δέρματος.
Ε 407 (καραγενάνη ): συνδέεται με καρκινογένεση, βλάβες στον εντερικό σωλήνα. Στα πειραματόζωα προκάλεσε βλάβη στα έμβρυα.
Ε420 (Σορβιτόλη –σιρόπι σορβιτόλης ): προκαλεί γαστρικές διαταραχές. Δεν συνιστάται σε διαβητικούς.
Ε422 (Γλυκερόλη): Σε υψηλές ποσότητες προκαλεί κεφαλαλγίες, δίψα, ναυτία και ζάχαρο. Προστατεύει από βλάβες στο DNA που προκαλούνται από ραδιενέργεια και UV.
E440 (πηκτίνη): μεγάλες ποσότητες προκαλούν μετεωρισμό και δυσπεψία.
Ε466 (καρβοξυμεθυλικό κυτταρινικό νάτριο ), Ε471 –72 γαλακτικοί εστέρες
Ε501-540 είναι ρυθμιστές οξύτητας και χρησιμοποιούνται κυρίως σε αναψυκτικά, ζαχαρωμένα φρούτα, και σε κατεψυγμένα και αφυδατωμένα προϊόντα αυγών. Τα πιο επικίνδυνα είναι :
Ε 541(Όξινο φωσφορικό νάτριο ): Απαγορεύεται στην Αυστραλία. ΚΙΝΔΥΝΟΣ για βρέφη, ηλικιωμένους και ανθρώπους με προβλήματα στους νεφρούς ή στην καρδιά. Πιθανή σύνδεση με οστεοπόρωση και αλτσχάιμερ.
Ε 503 (Όξινο ανθρακικό αμμώνιο )
Τα Ε620 – 640 είναι ενισχυτικά και βελτιωτικά γεύσης. Χρησιμοποιούνται σε πατατάκια, γαριδάκια, αλλαντικά, σάλτσες και σούπες στιγμιαίας παρασκευής, σε φαγητά εστιατορίων.
Τα πιο επικίνδυνα :
Ε 612 (γλουταμινικό μονονάτριο –ΜSG) Πάρα πολύ τοξικό. Καταστρέφει το νευρικό σύστημα με αποτέλεσμα ασθένειες όπως χάντινγκτον, αλτσχάιμερ, πάρκινσον. Υψηλός κίνδυνος για εγκύους, παιδιά, ηλικιωμένους, ασθματικούς. Υπογλυκαιμικούς και καρδιοπαθείς.
Ε 627 (γουανιλικό δινάτριο ): προκαλεί ποδάγρα. Δεν επιτρέπεται σε φαγητά για νεογνά και μικρά παιδιά.
Ε620(γλουταμινικό οξύ ), Ε623 (όξινο γλουταμινικό ασβέστιο ), Ε631 (ινοσινικό δινάτριο), Ε632 (ινοσινικό νάτριο), Ε635 (ινοσινικό κάλιο )προκαλούν βλάβες στο νευρικό σύστημα, ναυτίες , πονοκεφάλους, παχυσαρκία, μείωση πνευματικής απόδοσης. Υψηλός κίνδυνος για εγκύους , παιδιά , καρδιοπαθείς ,ασθματικούς , υπογλυκαιμικούς.
Τα Ε950-970 είναι γλυκαντικές ουσίες, χρησιμοποιούνται αντί για ζάχαρη ή γλυκόζη
Τα πιο επικίνδυνα είναι :
Ε950 (ακετοσουλφαμικό κάλιο ): έχει συσχετιστεί με καρκινογένεση σε ανθρώπους και με βλάβες του νευρικού συστήματος. Απαγορεύεται η χρήση του στη Βρετανία –ΗΠΑ.
Ε951 (ασπαρτάμη ): προκαλεί καρκινογένεση, βλάβες στο νευρικό σύστημα, βλάβες στον εγκέφαλο, πονοκεφάλους. Απαγοεύεται η χρήση της στη Βρετανία –ΗΠΑ .
Ε952 (κυκλαμικό οξύ ): έχει συσχετιστεί με καρκινογένεση σε ανθρώπους και πειραματόζωα και με βλάβες του νευρικού συστήματος. Συσχετίζεται επίσης με ημικρανίες και καρκινογόνες βλάβες στους όρχεις ποντικών και στα έμβρυα τους. Απαγορεύεται η χρήση του στη Βρετανία –ΗΠΑ.
Ε300 (σε μεγάλες δόσεις προκαλεί διάβρωση των δοντιών, εμετούς, διάρροιες, ναυτία, πέτρες στα νεφρά.
ΚΑΦΕΙΝΗ : τοξική σε υψηλές δόσεις. Σχετίζεται με υπέρταση, ημικρανίες, διάρροιες, αυπνίες, τρέμουλο χεριών, συχνοουρία.
Υδροχλωρικό κινίνο : προκαλεί ημικρανίες, εμβοές αυτιών, θολωμένη όραση.
Ταυρίνη : διάρροιες και πεπτικά έλκη. Οι διαβητικοί και υπογλυκαιμικοί ασθενείς θα πρέπει να την χρησιμοποιούν υπό ιατρική παρακολούθηση καθώς έχει βρεθεί ότι περιορίζει την δραστικότητα της ινσουλίνης.
Όπως καταλαβαίνετε είναι σημαντικό να είμαστε ενημερωμένοι γιατί μόνο έτσι μπορούμε να προστατέψουμε την υγεία μας και πάνω από όλα την υγεία των παιδιών μας.
Μία καλή εναλλακτική λύση είναι να χρησιμοποιούμε φυσικά συντηρητικά, όπως το λάδι, το λεμόνι, το σκόρδο και διάφορα βότανα όπως η δάφνη, η ρίγανη κλπ.

Να θυμόσαστε ότι όσο περισσότερο απομακρύνεται ένα τρόφιμο από την αρχική του μορφή τόσο περισσότερο αυξάνεται η επικινδυνότητα του. Το πιο ασφαλές είναι όσο μπορούμε να μαγειρεύουμε οι ίδιοι το φαγητό το δικό μας και των παιδιών μας και να επιστρέψουμε στην μεσογειακή κουζίνα, η οποία παραμένει σταθερά ο καλύτερος τρόπος διατροφής !


ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΠΑΤΕΝΤΑ

ΠΗΓΗ

Φάρος Κάβος Πάπας Ο παλαιότερος φάρος των Βαλκανίων και ο μεγαλύτερος της Ελλάδας,

https://www.facebook.com/cafestoutsarou?fref=photo

Ο παλαιότερος φάρος των Βαλκανίων και ο μεγαλύτερος της Ελλάδας, είναι ο φάρος του «Κάβου Πάπα» στην Ικαρία. Στον φάρο του Πάπα έχουν γυριστεί σκηνές από την κινηματογραφική ταινία «Το φως που σβήνει» με πρωταγωνιστή τον Αλέκο Αλεξανδράκη. Δεσπόζει αγέρωχος στο δύσβατο νοτιοδυτικό άκρο της Ικαρίας και καμαρώνει γιατί καταχωρίστηκε πλέον και επίσημα ως μνημείο της πολιτιστικής κληρονομιάς της Ελλάδας. Ήταν κάπου το 1815 όταν η Οθωμανική αυτοκρατορία ύστερα από τις έντονες πιέσεις των Καπουδάν-πασάδων της (ναυάρχων) προγραμμάτισε και άρχισε την ανέγερση φάρων στις Ελληνικές θάλασσες για την βελτίωση της ναυσιπλοΐας στα Ελληνικά νησιωτικά  συμπλέγματα επί Σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ. Έτσι το 1884 με φιρμάνι που εξέδωσε η Μεγάλη Πύλη και υπογράφει ο 

Παραλία Φαροφυλάκων

σουλτάνος Μαχμούτ Β’  έφτασε η σειρά του κάβου Πάπα. Η Γαλλική Εταιρία Φάρων ανέλαβε την κατασκευή του έργου. Ιστιοφόρα φορτηγά πλοία φόρτωσαν ποσότητες Μαλτεζόπλακας, ένα είδος επίπεδης πέτρας πού μοιάζει με κεραμική, από τις ακτές της Μάλτας. Φόρτωσαν και πορσελάνη από  την Δήλο και μετέφεραν αυτά τα δύο βασικά οικοδομικά υλικά στην απόκρημνη ακτή του Κάβο Πάπα. Εκεί έστρωσαν σιδερόραγιες στον γκρεμό και με βαγιονέτα που έσερναν οι σκληροί Νικαριώτες εργάτες χτίστηκε ο φάρος μέσα σε δύο χρόνια. 

Σταμναγκάθια

Τότε λειτουργούσε με πετρέλαιο και ήταν ορατός στα 28 μίλια. Σήμερα ο φάρος είναι ηλεκτρικός, ορατός από τα 22 μίλια και έχει τη δυνατότητα σε διακοπή ρεύματος να λειτουργεί με μπαταρίες για πάνω από δέκα νύχτες. Το ύψος του κυλινδρικού πύργου είναι 11 μέτρα και τo εστιακό του ύψος είναι 65 μέτρα. Εντάχθηκε στο Ελληνικό φαρικό δίκτυο μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913 και είναι από τους παλαιότερους των Βαλκανίων. Αποτελεί σημείο αναφοράς τόσο για τους κατοίκους του νησιού όσο και για τους θαλασσινούς και συνδέεται στενά με τη ναυτική μας παράδοση διατηρώντας επάξια την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας στο κεντρικό – ανατολικό Αιγαίο. Φωτίζει από το 1890 όπου πρωτολειτούργησε από την Γαλλική εταιρεία Φάρων και είναι πέρασμα στα ταραγμένα νερά ανάμεσα στη Μύκονο και την Ικαρία. Παλαιότερα ονομαζόταν

Χαλαζίας

 Κάβο Μαύρο. Οι ντόπιοι όμως λένε  ότι έλαβε το όνομά του από έναν Πάπα που ναυάγησε στην περιοχή καθώς πήγαινε από τη Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη ο οποίος  κινδύνευσε να πνιγεί πλέοντας στην αδάμαστη θάλασσα της Ικαρίας, απέναντι από το ομώνυμο ακρωτήρι όπου σήμερα βρίσκεται ο φάρος και από κει πήρε και την ονομασία του.

Χαρακτηριστικό του ακρωτηρίου είναι η παραλία Φαροφυλάκων και τα σταμναγκάθια ή τσικουρίδια όπως λέγονται στην  Ικαρία, σαν αγκαθωτό ραδίκι, ενώ ολόκληρη η περιοχή καλύπτεται από βράχους αμμουδερού, κρυσταλλικού γρανίτη μπεζ χρώματος. Η προεξοχή του ακρωτηρίου όπου είναι κτισμένος ο Φάρος αλλά και το διπλανό ακρωτήριο που στο χάρτη μοιάζει με κέρατο, αποτελείται από σκληρό ασβεστόλιθο.  Διάσπαρτες στην επιφάνεια συναντά κανείς πολλές ασβεστολιθικές κρυσταλλικές πέτρες που τα πρίσματα που σχηματίζουν μοιάζουν κάπως με του χαλαζία                                                                        Εικόνες από http://opsikarias.blogspot.gr                                                                                  Πηγές κειμένου από:

http://opsikarias.blogspot.gr , http://7gymlaris.lar.sch.gr , http://www.aegeanvacation    http://nhsosikarias.blogspot.gr/

Βίγκα Η «βιολέτα των μαγισσών»

Προσελκύει αερικά που αρέσκονται να κάνουν μάγια αγάπης.
Τα φύλλα της επίσης, μασιούνται για να ανανεώσουν μια «κουρασμένη» αγάπη. 

Πολυετής πόα, που φτάνει σε ύψος 40-50 εκ. Αυτοφύεται σε θαμνότοπους και σκιερά μέρη σε πολλές περιοχές της Ελλάδας. Ανθίζει από τον Απρίλιο μέχρι τον Αύγουστο. Είναι φυτό φαρμακευτικό και καλλωπιστικό.
Η λατινική ονομασία του βοτάνου είναι Vinca minor (Βίγκα η ελάσσων) και συνώνυμα του είναι τα Clematis daphnoides minor, Pervinca vulgaris august folia, Vinca vulgaris, Vinca Pervinca (φαρμακευτική). 
Στη χώρα μας το συναντούμε με τις κοινές ονομασίες αγριολίτσα, αγριολίζα, αγριολέζα βίγκα και ψιακί. 
Είναι ένα όμορφο φυτό που ανήκει στην οικογένεια των αποκυνοειδών και το συναντούμε καλλιεργούμενο στους κήπους ή αυτοφυές (ιδιαίτερα σε Θεσσαλία, Αργολίδα και Αρκαδία) μέσα στα δάση, σε μεγάλες φραγιές ή χέρσους τόπους. Στους κήπους καλλιεργούνται τρεις ή περισσότερες ποικιλίες με πορφυρά ή παρδαλά και διπλά άνθη. 
Είναι φυτό ποώδες (φτάνει σε ύψος τα 30 εκατοστά), πολύχρονο και αειθαλές. Τα φύλλα του είναι πράσινα, γυαλιστερά, αντίθετα, αυγοειδή, με κοντό μίσχο. Το στέλεχος κοντό. Τα ανθισμένα στελέχη όρθια. Είναι κλιματώδες, με άγονους βλαστούς που ανυψώνονται αρχικά για να ξαναπέσουν στο έδαφος και να ριζώσουν σχηματίζοντας έτσι ένα πυκνό χλοοτάπητα. Η ρίζα του είναι ινώδης, ασπριδερή και έρπει. Τα άνθη είναι μοναχικά, κυανά, λιλά με 5 πέταλα με μακρείς μίσχους. 

Συστατικά-χαρακτήρας: 
Είναι φυτό άοσμο, με γεύση πικρή και στυφή μετά την αποξήρανσή του. Το κύριο συστατικό του διαλύεται στο νερό και το κάνει υπερβολικά πικρό. Περιέχει αλκαλοειδή, καροτίνη, βιταμίνη C, σαπωνοειδείς ουσίες, τανίνες και γαλακτικό οξύ. Ανάμεσα στα αλκαλοειδή που έχουν απομονωθεί τα κυριότερα είναι η βινκαμίνη που χρησιμοποιείται στη φαρμακευτική βιομηχανία ως αγγειοδιασταλτικό και ως διεγερτικό του εγκεφάλου και η ρεσερπίνη η οποία χρησιμοποιείται για να κατεβάζει την υψηλή πίεση του αίματος. 

Ιστορικά στοιχεία: 
Η βίγκα είναι βότανο γνωστό από την αρχαιότητα. Ο Διοσκουρίδης την αναφέρει ως «κληματίδα, φιλαιτέριον, δαφνοειδές, μυρσινοειδές ή πολυγονοειδές» και απέδιδε σε αυτήν πολλές θεραπευτικές ιδιότητες, ιδιαίτερα στα φύλλα και τα κοτσάνια. Αυτά συνιστούσε να τα βράζουν και να πίνουν τον ζωμό για τη θεραπεία της δυσεντερίας και της διάρροιας. Συνιστούσε επίσης να τα μασούν σε περίπτωση πονόδοντου για να σταματήσουν τον πόνο. 
Για τους αρχαίους το βότανο αυτό, ήταν σύμβολο της παρθενίας. Στην Ιταλία στόλιζαν με τα άνθη του φυτού τα φέρετρα νέων παιδιών και στο Βέλγιο ραίνουν με αυτά τον δρόμο που θα περάσουν οι αρραβωνιασμένοι, γιατί τη θεωρούν σύμβολο ευζωίας, ευτυχίας και ευτεκνίας. Στη Γαλλία την ονόμαζαν «βιολέτα των μαγισσών», διότι τη χρησιμοποιούσαν στα φίλτρα τους. Στη χώρα μας την θεωρούμε προάγγελο της άνοιξης και τη φυτεύουμε σε δημόσιους κήπους. 
Τα φύλλα του φυτού, όπως αναφέρει ο Ντε Καντολέ, τα χρησιμοποιούσαν άλλοτε στην βυρσοδεψία και στην οινοποιία για τη βελτίωση των κρασιών που προσβάλλονται από πάχυνση (αρρώστια κρασιών). 

Άνθιση – συλλογή – χρησιμοποιούμενα μέρη: 
Το βότανο ανθίζει στις αρχές της άνοιξης και για θεραπευτικούς λόγους χρησιμοποιούνται τα φύλλα με τον μίσχο τους, τα οποία πρέπει να συλλέγονται αμέσως μετά την άνθιση του φυτού και να αποξηραίνονται. Η αποξήρανση τους δεν μεταβάλει καθόλου τις ιδιότητες τους. 

Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις: 
Οι θεραπευτικές ιδιότητες του φυτού οφείλονται σε δύο συστατικά που περιέχουν τα φύλλα του, τη δεψίνη και το γαλλικό οξύ. Το βότανο δρα ως καταπραϋντικό, στυπτικό, εμμηναγωγό, αντιγαλακτικό, αιμοστατικό και αντισηπτικό. Η αντιγαλακταγωγική δράση του φυτού δεν είναι απόλυτα εξακριβωμένη, αν και από πολύ παλιά, οι μαίες το χρησιμοποιούσαν για την ελάττωση ή την τέλεια στείρευση της εκκρίσεως του γάλακτος των μαστών, όπως σε περίπτωση νοσηρών παρεπομένων της επισχέσεως του γάλακτος. Το έγχυμα του βοτάνου το έπιναν οι λεχώνες που δεν επρόκειτο να χρειαστούν το γάλα τους για τον θηλασμό των νεογνών τους. 
Χρησιμοποιείται ως εμμηναγωγό και αντιδιαρροϊκό. Η κύρια χρήση του βοτάνου είναι στην αντιμετώπιση της πολύ έντονης αιμορραγίας, είτε κατά τη διάρκεια της εμμηνόρροιας , είτε όταν υπάρχει απώλεια αίματος ανάμεσα στις περιόδους (μητρορραγία). Το έγχυμα του φυτού συνίσταται κατά των αιμοπτύσεων που συνοδεύονται από πυρετό, κατά της λευκόρροιας, των φλεγμονών των αδένων, γενικά των παθήσεων του λαιμού που προέρχονται από ψύξη, ως αιμοστατικό φάρμακο (πολύ αποτελεσματικό), ως αντισηπτικό για πλύσεις πληγών και σε επιθέματα. Έχει χρησιμοποιηθεί το αφέψημα του βοτάνου, για υποκλυσμούς κατά της κολίτιδας και σε επιθέματα κατά της μαστίτιδας. Εξωτερικά επίσης χρησιμοποιείται για τις κολπικές εκκρίσεις, αιμορραγίες της μύτης, για γαργάρες σε ερεθισμένο λαιμό και τα στοματικά έλκη. Συνδυάζεται καλά με το γεράνιο και το αργιμόνιο. 
Παρασκευή και δοσολογία: 
Για την παρασκευή εγχύματος ρίχνουμε ένα φλιτζάνι βραστό νερό σε ένα κουταλάκι του τσαγιού ξηρό βότανο, το σκεπάζουμε για 10 -15 λεπτά και πίνουμετρεις φορές την ημέρα. Για την παρασκευή αφεψήματος για επιθέματα βράζουμε 6 γραμμάρια ξηρού βοτάνου σε ένα φλιτζάνι νερό για 5 λεπτά. 

Προφυλάξεις: 
Δεν το λαμβάνουμε κατά τον θηλασμό και όταν υπάρχουν προβλήματα δυσκοιλιότητας. 







Άρθρο του Σάκη Κουβάτσου στα Χανιώτικα Νέα
: http://www.neraidokiklos.gr

Σας ευχαριστούμε κυρία Ιωάννα .......!

Αφιέρωμα στην κυρά του αργαλειού                                                                          Στις Ράχες   ζει μια γυναίκα 102 ετών, η κυρία Ιωάννα Πρωΐου-Δημητριάδου, που ασχολείται ακόμα με τον αργαλειό. Αποφασίσαμε να έρθουμε σε επαφή μαζί της και να την παρακαλέσουμε να μας παραχωρήσει λίγο από τον πολύτιμο χρόνο της, ώστε να της θέσουμε κάποια ερωτήματα για τη ζωή και τη δουλειά της.

Τη συναντήσαμε στο μικρό της καμαράκι περιτριγυρισμένη από φωτογραφίες και αντικείμενα μιας ζωής γεμάτης και δημιουργικής. Πολύ γρήγορα έφυγε η αρχική μας αμηχανία και η αγωνία μας μήπως την κουράσουμε. Η κυρία Ιωάννα αποδείχτηκε ενεργητική, ενθουσιώδης και γεμάτη όρεξη να μας μιλήσει για τα πάντα. Τα λόγια της ήταν πραγματικός χείμαρρος και σχεδόν την αφήσαμε να μας παρασύρει με την αφήγησή της όπου εκείνη ήθελε. Μας έδειξε τον αργαλειό της, αλλά και τις πέτρες που «διαβάζει» και που αποτελούν τη δεύτερη μεγάλη αγάπη της.

Πείτε μας λίγα λόγια για την Νέα Ιωνία, όπως τη γνωρίσατε τα παλαιότερα χρόνια;

Πότε μάθατε να υφαίνετε στο αργαλειό;

Από πού αντλείτε ιδέες για τα υφαντά σας;

Γιατί είναι σημαντική η ενασχόληση με το εργόχειρο;

Πείτε μας για τα νήματα που χρησιμοποιούσατε; Ποια η γνώμη σας για τα σημερινά;

Ποια άλλη αγαπημένη ασχολία έχετε;

Τι σας δίνει ζωή και την κάνει να έχει νόημα;

Στο «βασίλειό» της:

Φύγαμε από το σπίτι της έχοντας στα αυτιά και το μυαλό μας τις συμβουλές μιας γυναίκας που έζησε τόσα πολλά… «Μην τα παρατάτε ποτέ. Όσο έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά πρέπει να πηγαίνουμε μπροστά, μόνο μπροστά. Αυτά που μας αρέσουν και τα δημιουργούμε μόνοι μας είναι που μας δίνουν ζωή – ζωή ουσιαστική και γεμάτη – και μας δυναμώνουν μπροστά στις δυσκολίες.»

Εφόσον η κυρία Ιωάννα στα 102 της χρόνια μας λέει πως θα περάσουμε κι αυτή τη δυσκολία και η ίδια δεν το βάζει κάτω, αλλά συνεχίζει να ονειρεύεται και να δημιουργεί, εμείς οι νεότεροι είναι τουλάχιστον ντροπή να απαισιοδοξούμε και να καταθέτουμε τα όπλα με την πρώτη δυσκολία.

Μπροστά, λοιπόν, μόνο μπροστά… Η ζωή είναι δημιουργία!

 

Ρεπορτάζ: Μαρία Καραγεώργου – Θωμαΐς Κικίτη – Ερμίνα Ξανθοπούλου 

Επιμέλεια: Δώρα Χωριανοπούλου – Κωνσταντίνα Κοεμτζίδου                    https://ektosprogrammatos.wordpress.com/

Με αφορμή σήμερα  που γιορτάζουν οι Γυναίκες  σκέφτηκα οτι η Ικαρία εχει πολύ σπουδαίες γυναίκες  δραστήριες ,έξυπνες και με περίσσιο τσαγανό   Προσπάθησα να σκεφτώ μία Ικαριώτισα  που να έχει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά  και ακόμα περισσότερα και ο νους μου πήγε αμέσως στη Κυρία Ιωάννα "τη Κυρά του αργαλειού "                                                                                                                      

Σ’ ευχαριστούμε κυρία Ιωάννα! 

Καυκαλήθρα (Tordylium αpulum) από τα σημαντικότερα αρωματικά χόρτα της χώρας μας

Καυκαλήθρα (Tordylium αpulum)

Ανήκει στην οικογένεια των Σκιαδανθών (Umbelliferae) και άλλες ονομασίες του είναι: Καυκαλίδα, αγριοκουτσουνάδα, μοσχολάχανο. Η  Καυκαλήθρα φύεται στην ελληνική φύση, και είναι γνωστή για το εξαιρετικο άρωμα και τη γεύση της. Είναι από τα σημαντικότερα αρωματικά χόρτα της χώρας μας, που φυτρώνει κυρίως σε καλλιεργημένα και μη χωράφια. Συναντούμε και άλλα είδη της που διαφέρουν κυρίως ως προς το μέγεθος. Είναι μικρό ετήσιο φυτό, που φτάνει σε ύψος τα 15 εκ. Τα φύλλα φυτρώνουν στους βλαστούς με αντίθετη διάταξη, είναι απλά και διαιρούνται σε λοβούς. Τα άνθη του βγαίνουν την Άνοιξη και είναι λευκά σε "σκιάδιο" και έχουν πέντε πέταλα. Ο καρπός του μοιάζει με φασόλι, σκεπασμένο με αγκαθάκια που κολλούν στα ρούχα και με δυσκολία ξεκολλούν ένα - ένα. Όταν ξεραθούν αγκυλώνουν και εμποδίζουν το θερισμό. Σε όλα τα μέρη του φυτού και στους καρπούς υπάρχουν ελαιοφόροι αδένες, που εκκρίνουν αρωματικό αιθέριο έλαιο. Τη βρίσκουμε το χειμώνα και την άνοιξη σε χωράφια, λιβάδια και χέρσες περιοχές. Η καυκαλήθρα θεωρείται από τους γεωργούς κακό βότανο ή ζιζάνιο.Εδώ στην Ικαρία είναι ενα πολύ αγαπητό χόρτο απαραίτητο συστατικό για τις πίτες και φασολάδες μας Ταιριάζει καλά με τα μυρώνια και το μάραθο Αυτά τα τρία μυρωδικά χαρίζουν  και το ιδιαίτερο άρωμα στην Ικαριώτικη χορτόπιτα  Μπορούμε να την  να καλλιεργήσουμε  σε κήπο και τη μαζεύουμε όταν τα φύλλα της είναι ακόμα μικρά  Την Άνοιξη μαζεύουμε τα λουλούδια της  και τα ξεραίνουμε  για  τα χειμωνιάτικα  πιάτα  μας προσφέροντας τους άρωμα  και γεύση Ανοιξιάτικης εξοχής .                                                                                                                                                                                        Συνταγή  Χοιρινό με Καυκαλήθρα, δενδρολίβανο και φέτα

Κόβουμε το  χοιρινό   σε μεγάλα κομμάτια και τα πασπαλίζουμε με φρέσκο ​​δεντρολίβανο   Ρίχνουμε φέτα τριμμένη στην κορυφή, και  μουστάρδα  (προαιρετικό) Σκεπάζουμε με καυκαλήθρα  Τυλίγουμε το μείγμα με χαρτί ψησίματος κάνοντας μικρά πουγκιά  Αυτά τα πουγκιά τα  τυλίγουμε  σε αλουμινόχαρτο και τα ψήνουμε  στους 160 βαθμούς Κελσίου για 2  ώρες και κάτι παραπάνω . Μπορεί να σερβιριστεί με το χαρτί ψησίματος,του  προσφέροντας απευθείας στην  όσφρηση  μας ένα αρωματικό έγχυμα  από τους χυμούς του  Ταιριάζει πολύ με το ρύζι   Καλή σας Όρεξη με Άρωμα Ανοιξιάτικο από την  Ικαριώτικη Γη .....