Το νησί μας ήταν πάντα ένα καταφύγιο για τους καλλιτέχνες Η ασύγκριτη ομορφιά της Ικαρίας , η μαγική της ατμόσφαιρα πρόσφερε την έμπνευση και τη δύναμη σε καλλιτέχνες για δεκαετίες...Μουσικοί, ζωγράφοι, γλύπτες, αργυροχρυσοχόοι , αγγειοπλάστες ,ποιητές ,ηθοποιοί παραμυθάδες ,μα και σαπουνοποιοί ,πετράδες .οινοποιοί,μελισσοκόμοι και πολλοί άλλοι τεχνίτες καλλιτέχνες που θέλουν να μοιραστούν και να εξερευνήσουν διαφορετικές ευκαιρίες για να αναπτύξουν την τέχνη τους στο νησί.Το μονο που χρειαζόμαστε ειναι μια Ευκαιρία !Μια αγκαλιά φροντίδας από το Δήμο μας ! .....Ελπίζω ότι θα συμμεριστείτε τις ιδέες μου. Μαζί ίσως μπορούμε να καταφέρουμε κάτι...!
βιντεο Nektaria Gaglia Marble-art
Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2016
Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016
Κυνηγότοποι, η μεγάλη αποθήκη τοξικού μολύβδου
http://sr.photos2.fotosearch.com/ |
Δασοπόνος, MSc. in International Environmental Conventions
Σε πανελλαδική έρευνα σχετικά με το προφίλ των κυνηγών που διενήργησε η εταιρία δημοσκοπήσεων VPRC στη Ελλάδα τον Μάρτιο 2013 προέκυψε ένα σημαντικό εύρημα σχετικά με τον αριθμό των ανδρών 18 ετών και άνω, που έχουν ως «χόμπι» το κυνήγι. Οι «χομπίστες» κυνηγοί σύμφωνα με την έρευνα ανέρχονται σε περίπου 500.000. Ο αριθμός όμως των κυνηγών στη Ελλάδα, όπως προσδιορίζεται από τα επίσημα στοιχεία, είναι περίπου 270.000. Έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στα επίσημα στοιχεία, καθώς και στα ευρήματα της ποσοτικής έρευνας, εξάγεται το συμπέρασμα ότι περίπου 230.000 άνδρες στην Ελλάδα κυνηγούν (χρησιμοποιούν κυνηγετικά όπλα) χωρίς άδεια (https://www.zoosos.gr/vprc-ereuna-gia-tous-kunegous-sten-ellada/#ixzz4Qq4PWSFo).
Με απλό και λογικό συνειρμό καταλήγουμε σε κάτι πολύ ανησυχητικό για την ανθρώπινη υγεία που προέρχεται από τα μολύβδινα σκάγια που χρησιμοποιούν και σκορπίζονται στη φύση από τα κυνηγετικά όπλα. Σε συνδυασμό με τα πιο πάνω αναφερόμενα στοιχεία των κυνηγών, ένας αποδεκτός αριθμός 180 έως 200 χιλιάδες κυνηγών σε ολόκληρη την επικράτεια ενεργοποιείται σε κάθε εξόρμηση. Κάθε κυνηγός κατά μέσο όρο καταναλώνει πέντε φυσίγγια στην εξόρμηση, τα οποία φυσίγγια περιέχουν 35 γραμμάρια μολύβδου το καθένα. Από τα στοιχεία αυτά προκύπτει ότι σε κάθε εξόρμηση εγκαταλείπεται στη φύση ποσότητα μολύβδου ίση με 35.000 κιλά. Εφόσον την ποσότητα αυτή την πολλαπλασιάσουμε με τον αριθμό των κυνηγετικών εξορμήσεων κάθε έτους, αλλά και με αναδρομικό υπολογισμό κάποιων δεκαετιών, μπορούμε χωρίς αμφισβήτηση να κατανοήσουμε ότι μια μεγάλη ποσότητα μολύβδου έχει διασκορπιστεί και συνεχίζει να αυξάνεται μέρα με τη μέρα στη μεγάλη αποθήκη της φύσης. Μάλιστα ο χώρος αυτός παρά το γεγονός ότι είναι μεγάλης έκτασης, περιοριστικές λογικές προσεγγίσεις τον οριοθετούν σε πιο προσιτές διαστάσεις, καθόσον δεν περιλαμβάνει δυσπρόσιτες περιοχές, δενδροκαλλιέργειες, αστικές περιοχές και άλλους χώρους που εξαιρούνται της θήρας. Η συσσώρευση λοιπόν μολύβδου στους κυνηγότοπους δημιουργεί πιθανή εστία τοξικής μόλυνσης.
Θα είναι μεγάλο λάθος να αγνοήσουμε τους κινδύνους που προέρχονται από τη συσσώρευση μολύβδου στον οργανισμό. Η Ιατρός Βιοπαθολόγος του Γ.Ν.Μ. Έλενα Βενιζέλου κ. Σταυρούλα Καραμπά σε σχετική επιστημονική εργασία της με τίτλο «ΜΟΛΥΒΔΟΣ: ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΥΓΕΙΑ»επισημαίνει το γεγονός ότι η είσοδος και απορρόφηση μόλυβδου από τον οργανισμό πραγματοποιείται από το αναπνευστικό σύστημα με την εισπνοή, από το γαστρεντερικό σύστημα με την κατάποση, αλλά και από το δέρμα με την δερματική επαφή. Ο μόλυβδος εφόσον εκτεθεί στη φύση και έρθει σε επαφή με τον άνθρωπο, μπορεί να προκαλέσει βλάβες σε νεφρά, συκώτι, αίμα, δερματίτιδες / αλλεργίες, βλάβη σε πνεύμονες / μόνιμα αναπνευστικά προβλήματα και καρκινογενέσεις. Αποτελεί κρυφή απειλή για την υγεία μικρών και μεγάλων. Ακόμη και σε μικρές ποσότητες μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα υγείας. (http://www.iatropedia.gr/ygeia/otan-o-molivdos-dilitiriazi-tin-zoi-mas/33612/). Σε επιστημονικό άρθρο του παθολόγου κ. Ηλία Κ. Σιακαβέλλα αναφέρεται ότι ακόμη και μικρές ποσότητες μπορούν να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα υγείας. Ιδιαίτερα ευαίσθητα είναι τα παιδιά κάτω των έξι ετών, στα οποία μπορεί να επηρεαστεί σοβαρά η πνευματική και σωματική τους ανάπτυξη. Παρά το γεγονός ότι κατά τα τελευταία 20 χρόνια έχουν γίνει μεγάλες προσπάθειες προστασίας από το μόλυβδο, εντούτοις οι δειγματοληψίες σε πληθυσμιακό επίπεδο δείχνουν ότι ο μόλυβδος παραμένει μια απειλή για τη δημόσια υγεία (https://www.medlook.net/).
Δεν γνωρίζω και δεν είμαι ο κατάλληλος για να προτείνω τι πρέπει να γίνει, αλλά είμαι πεπεισμένος ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί η κατάσταση αυτή. Επίσης στο άρθρο αυτό δεν αναφέρονται τυχόν επιπτώσεις από το μόλυβδο που φέρουν τα νεκρά θηράματα. Υπάρχουν αρμόδιοι Φορείς που οφείλουν να δείξουν ενδιαφέρον, θα έλεγα οφείλουν με ανησυχία να ενσκήψουν στο θέμα αυτό για να βρεθεί λύση. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να ληφθεί άμεση πρόνοια για τη σταδιακή απαγόρευση της χρήσης σκαγιών από μόλυβδο και την αντικατάσταση τους με άλλο μη τοξικό μέταλλο. Στο διαδίκτυο αναφέρεται ότι εδώ και αρκετά χρόνια, έχει απαγορευτεί η χρήση τέτοιων σκαγιών σε πολλές χώρες (Η.Π.Α., Καναδάς, Δανία, Φινλανδία κ.ά.) και προσφέρονται εναλλακτικές δυνατότητες (π.χ. χρήση ατσάλινων σκαγιών).
Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016
."Τὸν καιρὸ τῆς μεγάλης στέγνιας"
Yiannis Gavalasδείγματα της συνεχιζόμενης για 2η χρονιά ξηρασίας στις Κυκλάδες, αγριελιές και σχοινιες ξεραίνονται μαζικά |
Eleftherios Kalpoutzakis Ανατολικοί πρόποδες Πάρνωνα. Ευτυχώς όχι παραμέσα, προς το παρόν. πηγη φωτο https://www.facebook.com/groups/545759538816582/
|
Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2016
Το ‘ριξαν στο Ικαριώτικο Ρουβάς – Παπαρίζου!
Η Ραφαέλα Ευαγγελοπούλου βγήκε στη σκηνή του The Voice και ερμήνευσε ένα παραδοσιακό κομμάτι, το “Ικαριώτικο”.
Η διαγωνιζόμενη κατάφερε να σηκώσει στο πόδι ολόκληρο το πλατό, ενώ οι coaches Σάκης Ρουβάς και Έλενα Παπαρίζου σηκώθηκαν από τις καρέκλες τους και άρχισαν να χορεύουν στους ρυθμούς του τραγουδιού.
ΜΙΑ ΓΡΉΓΟΡΗ ΛΎΣΗ ΓΙΑ ΛΙΠΑΡΆ ΜΑΛΛΙΆ. . . "DRY CLEAN" IT!
Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2016
Το κυνήγι του μανιταριού
Μία από τις πιο διασκεδαστικές δραστηριότητες για τους Ικαριώτες κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου είναι μανιταριού κυνήγι.
Κάθε χρόνο το φθινόπωρο μεταξύ Οκτωβρίου και Δεκεμβρίου οι ντόπιοι προσεύχεται για τη βροχή, που ακολουθείται από μια-δυο μέρες ηλιοφάνειας. Ο λόγος είναι απλός: αυτό το είδος των καιρικών βοηθά τα άγρια μανιτάρια για να ευδοκιμήσουν.
Κάθε εδάφους και του τοπίου έχει διαφορετικά είδη μανιταριών. Το είδος των μανιταριών θα βρείτε, εξαρτάται από τη θέση (ψηλά στα βουνά, ή πιο κοντά στην ακτή), η βλάστηση αναπτύσσεται γύρω από αυτό και πολλούς άλλους λόγους. Κάθε είδος έχει ιδιαίτερη γεύση, το χρώμα και το σχήμα του. Τα περισσότερα από τα μανιτάρια είναι δύσκολο να βρείτε: κρυμμένο ως έχουν, που καλύπτεται με βελόνες πεύκου ή φύλλα, που περιμένει να ανακαλυφθεί.
Το "μανιτάρι" Καλαμάρα είναι ένα όμορφο και πολύ νόστιμο ποικιλία που σηματοδοτεί την εποχή άνοιγμα των μανιταριών. Μοιάζουν με μικρές ομπρέλες και ποτέ δεν μεγαλώνουν μόνα τους, οπότε αν μπορείτε να βρείτε ένα, σίγουρα θα βρείτε πολλά γύρω από αυτό.
Μανιτάρια δεν μιλούν και δεν κάνουν θόρυβο, έτσι θα πρέπει να ψάξουν για αυτούς. Αλλά πως? Ικαριώτες πηγαίνουν συνήθως για μια μακρά πεζοπορία στο δάσος. Περπατούν αργά και υπομονετικά, σαρώνοντας το έδαφος προσεκτικά. Από τη στιγμή που βλέπουν μια παράξενη τζούρα από πευκοβελόνες φαίνονται κάτω από αυτό. Μερικές φορές βρίσκουν ένα μανιτάρι, αλλά όχι πάντα. Αυτό το είδος με τα πόδια θα μπορούσε να λάβει για ώρες, ειδικά όταν τα καλάθια οι ίδιοι την πλήρωση με μανιτάρια.
Ορισμένα είδη, όπως "kalamares" και "πευκίτες ή", αναπτύσσονται κάτω από τα πεύκα. "Φούσκες" είναι σαν μικρές εισπνοές, λευκό και γκρι, και θα τα βρείτε σε συστάδες. "Hondrites" είναι λευκά και εύκολο να βρεθεί? μοιάζουν με ένα ανάποδο χωνί. Επίσης, οι "sfoygarites" και "akisarites" είναι εύκολο να βρεθεί.
Για ορισμένους άλλους τύπους χρειάζεστε μια απότομη μάτι και φυσικά κάποια τύχη. "Koumarites", για παράδειγμα, το αγαπημένο μας είδος των μανιταριών, συνήθως αναπτύσσονται κοντά στα δέντρα κουμαριές. Έχουν ένα πορτοκαλί χρώμα πάνω-κάτω και μοιάζουν με σύντομες ομπρέλες. Είναι ψημένα στη σχάρα με λίγο ελαιόλαδο και σερβίρεται με λεμόνι. Είναι ένα πολύ νόστιμο τουρσί.
"Somanites" είναι αρκετά σπάνιο να βρεθεί, όπως είναι πάντα κρυμμένο κάτω από πευκοβελόνες. Έχουν μια λεία βελούδινη υφή και μυρίζουν σαν τον ουρανό. Όποιος γνωρίζει ότι μανιτάρι θα σας πω για αυτό το ιδιαίτερο άρωμα.Η γεύση τους είναι ακόμα καλύτερη: ισχυρή, αρκετά σκληρό και πικρό. Ψημένο στη σχάρα με λίγο ελαιόλαδο και σερβίρεται με λεμόνι. Επίσης, το ιδανικό είδος για τα τουρσιά.
Κάποιοι σπάνιο να βρείτε είδη: "Perdikoklonares", μοιάζουν θάλασσα κοραλλιών και να δοκιμάσετε το καταπληκτικό, "nevrites" η άγρια έκδοση του πλευρώτους με ένα πολύ καλό άρωμα και γεύση, και "dafnites", τα οποία είναι μωβ ηλεκτρικό. Όλα αυτά μεγαλώνουν σε ομάδες και θα τους βρείτε σε περισσότερο ή λιγότερο τα ίδια μέρη κάθε χρόνο.
Πολλά είδη μανιταριών είναι πολύ δηλητηριώδη. Και ξέρατε ότι ακόμα και ένα κανονικό μπορεί να μετατρέψει δηλητηριώδη όταν μεγαλώνει δίπλα σε σκουπίδια;
Έχουμε πολλά αστεία ονόματα για τα δηλητηριώδη είδη: «skilomanites» ή «μανιτάρια σκύλος", "famelites", διότι μόνο ένας από αυτούς μπορεί να σκοτώσει μια οικογένεια, "elikopterites" γιατί θα χρειαστείτε ένα ελικόπτερο για να πετάξει σε ένα νοσοκομείο και ούτω καθεξής. Για τους λάτρεις της δεκαετίας του εξήντα έχουμε επίσης ένα ψυχοτρόπων είδος, οι "lolomanites" ή "τρελός μανιτάρια".
Ωστόσο, δεν υπάρχει τίποτα να ανησυχούμε, εφ 'όσον τηρούν τα ακόλουθα δύο απλούς κανόνες κατά νου:
- Ποτέ συλλογή μανιταριών δίπλα σίδερα, σκουριασμένα πράγματα ή σε ένα βρώμικο περιβάλλον.
- Να εμφανίζονται πάντα τα μανιτάρια σας σε ένα τοπικό οποίος γνωρίζει τα μανιτάρια (και οι περισσότεροι από εμάς κάνουμε).
Κάθε φορά που ξεκίνησε να βρείτε τα μανιτάρια, παρακαλούμε να αναλάβει τη φροντίδα του δάσους και να είναι μέτρια και φιλική προς το περιβάλλον. Πάντα κόψτε τα μανιτάρια με ένα μαχαίρι, αφήνοντας τη ρίζα μέσα στο έδαφος έτσι δεν θα χαλάσει τους σπόρους. Βάλτε τα μανιτάρια σε ένα καλάθι, ώστε οι σπόροι (εκείνοι κάτω από την ομπρέλα τους) θα εξαπλωθεί γύρω ενώ κινείστε.
Και μια συμβουλή: μην προσπαθήσετε να βρείτε τα μανιτάρια σε ένα μέρος που είναι βοσκός από κατσίκες, οι κατσίκες θα έχουν βρει τους πολύ πριν από εσάς.
Μανιτάρι κυνήγι ήταν μια από τις αγαπημένες μου δραστηριότητες, όταν ήμουν παιδί, όπως μεγάλωνα δίπλα σε ένα πευκοδάσος. Δυστυχώς, εκείνη τη χρονιά isn'tthose χρόνια δεν ήταν πολύ καλό για τα μανιτάρια, λόγω έλλειψης βροχών.
απο την Ελένη Μάζαρη
Η Φούσκα (Lycoperdon utriforme)και η θαυματουργή σκόνη της
Lycoperdon utriforme
Λυκόπερδο το ασκόμορφο, αλεποπορδή, φούσκα
Είναι ένα βρώσιμο μανιτάρι αν συλλεχθεί σε πολύ νεαρή ηλικία
Η Φούσκα ειναι μικρό καστανόλευκο κι αχλαδόσχημο , με μικρό κώνο στην κορυφή του καπέλου του, που απαντάται ανάμεσα στα πεσμένα φύλλα σε διάφορα δάση κυρίως από το φθινόπωρο και μέχρι τα μέσα του χειμώνα. Το χαρακτηριστικό του είναι πως αν τύχει να το πατήσεις σκορπάνε οι αναπαραγωγικοί του σπόροι, σαν μια περίεργη σκόνη στην οποία οφείλει και το κοινότερο όνομα του (αλεποπορδή).Τρώγεται τηγανητό, ελαφρά αλευρωμένο και εκτιμάται γιατί η γεύση του παραπέμπει στα αρνίσια γλυκάδια.
Ωστόσο μελέτες έχουν δείξει ότι συσσωρεύει τα βαρέα μέταλλα που υπάρχουν στο έδαφος.
|
Ο κόσμος της Κρήτης παλαιότερα, το είχε σε μεγάλη εκτίμηση, γιατί είχε διπλή χρήση!
Το μανιτάρι αυτό, όταν έφτανε στο γήρας του και ξεραινόταν, έκανε μέσα του μια καφετιά σκόνη.
Η σκόνη αυτή ήταν θαυματουργή σε εγκαύματα!
Έτσι, φρόντιζαν στο »φαρμακείο» του σπιτιού να έχουν φυλάξει και μερικές μπαλίτσες φουσκίτη για επιπάσεις σκόνης στις πληγές από εγκαύματα!.
Έπιαναν με τα δύο δάχτυλα την μπαλίτσα και την πίεζαν μερικές φορές, και εκείνη από την τρύπα έστελνε τη σκόνη έξω, που απο ότι απεδείχθη πράγματι »έκανε καλό στσι καιμαθιές».
Και τα παιδιά όμως της εποχής εκείνης ήταν γνώστες του αντικειμένου, αφού τους άρεσε να …παίζουν με τη φωτιά, και τα εγκαύματα ήταν συχνότατα.
Έτσι μόνα τους έβρισκαν και τον φουσκίτη και έκαναν πασπάλισμα με τη σκόνη του στο καμένο δέρμα.
Γνώσεις που βοηθάνε για να μην ξεχαστεί και αυτό το συμπαθές μανιτάρι από τους νεότερους, αλλά και να το θυμηθούν και οι παλαιότεροι. πηγές http://www.cretanmagazine.gr http://www.agriamanitaria.gr/φωτογραφιες http://3.bp.blogspot.com/
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)