Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014
Φλούδες πορτοκαλιού: ζαχαρωμένες και με σοκολάτα
Ο,τι πρέπει για να συνοδεύσουμε το ποτό μας ή να γαρνίρουμε τα γλυκά μας.
Υλικά
- 500 γρ. φλούδες πορτοκαλιού (πάντα τις ζυγίζουμε στεγνές, πριν ξεκινήσουμε το ξεπίκρισμα)
Για να τις ζαχαρώσουμε
- 600 γρ. ζάχαρη για το σιρόπι + επιπλέον για την επικάλυψη
- 2 ποτήρια νερό
Για να τις βουτήξουμε σε σοκολάτα
- κουβερτούρα 50% - 55% κακάο
Μερίδες για 1/2 κιλό
Προετοιμασία 10΄ Αναμονή 2 - 3 ώρεςΠαρασκευή 40΄ - 50΄
Διαδικασία Προεργασία: Πριν κάνουμε οτιδήποτε θα πρέπει να βράσουμε τις φλούδες για να μαλακώσουν και να ξεπικρίσουν. Τις κόβουμε σε στενές λωρίδες και τις ρίχνουμε σε νερό που βράζει. Τις αφήνουμε να βράσουν μέχρι να μαλακώσουν κάπως, αλλά όχι τελείως. Το νερό πρέπει να είναι μπόλικο για να ξεπικρίσουν. Τις βγάζουμε με την τρυπητή κουτάλα και τις βάζουμε σε κρύο νερό από τη βρύση. Τις αφήνουμε για 2 - 3 ώρες, αλλάζοντας ενδιαμέσως το νερό 2 - 3 φορές. Τώρα είναι έτοιμες για να τις ζαχαρώσουμε ή να τις καλύψουμε με σοκολάτα, όπως περιγράφουμε στη συνέχεια.
Ζαχαρωμένες: Βάζουμε σε μια κατσαρόλα τη ζάχαρη με το νερό να βράσει. Όταν αρχίσει να δένει το σιρόπι, ρίχνουμε μέσα τις βρασμένες και ξεπικρισμένες φλούδες και τις αφήνουμε να βράσουν, να μαλακώσουν τόσο που να μασιούνται και να γλυκάνουν από το σιρόπι. Τις βγάζουμε με τρυπητή κουτάλα και τις τοποθετούμε πάνω σε σχαρίτσα για να στραγγίξουν. Όταν πάψουν να στάζουν, τις κυλάμε σε ένα πιάτο με ζάχαρη και τις αφήνουμε στη σχάρα να κρυώσουν εντελώς. Το σιρόπι το φυλάμε για άλλη χρήση, γιατί είναι ωραία αρωματισμένο.
Με σοκολάτα: Αντί να τις ζαχαρώσουμε, μπορούμε, αφού τις βράσουμε όπως περιγράφουμε πιο πάνω, να τις βουτήξουμε σε σοκολάτα που έχουμε λιώσει σε μπεν μαρί (δηλαδή σε μεταλλικό μπολ το οποίο έχουμε στερεώσει πάνω σε μια κατσαρόλα με λίγο νερό που βράζει) ή σε φούρνο μικροκυμάτων. Τις βουτάμε μέχρι να καλυφθούν κατά το ήμισυ ή κατά τα 2/3. Μετά, τις αφήνουμε σε σχαρίτσα, να κρυώσει και να στερεοποιηθεί η σοκολάτα .πηγήhttp://www.glykesistories.gr/
Μια βόλτα με αυτοκίνητο στις βροχερές χειμωνιάτικες Ράχες
Χειμωνιάτικες Ράχες ...Πούσι ...Βροχή...Νερό ..και πολύ Πράσινο! Μουσική Ikariotikos ( Nikos Fakaros ) Αφιερωμένο σε όλους εσάς που νοσταλγείτε την Νικαριά μας!
Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014
Παραδοσιακό σπίτι στο Ξυλοσύρτη Ικαρίας στην περιοχή Κεχρίτης
 |
Κεχρί της |
 |
| ΤΟ ΠΟΤΆΜΙ για να πλένουν τα ρούχα τους και την λάντζα |
ΤΟ ΣΠΙΤΙ άγρια τριανταφυλλιά για να κάνουν το γλυκό τους και μουριά για τα φρούτα και την σκιά της
ΤΟ ΠΕΡΙΒΌΛΙ Ελιές ,βυσσινιές καισιες αμπέλια και σπαρτά για το ψωμί τους και για τα ζώα τους
Η ΕΊΣΟΔΟΣ
ΜΑΓΕΊΡΕΜΑ ΣΤΗΝ ΆΥΛΗ
Ο ΞΥΛΟΦΟΥΡΝΟΣ για το ψωμί και τις χορτόπιτες
ΤΟ ΤΖΆΚΙ για την ζέστη και το μαγείρεμα του χειμώνα
ΤΟ ΑΞΟΝΙ πάντα από κυπαρίσσι για να είναι αθάνατο
Ο ΜΎΛΟΣ για να αλεθουν τα σιτηρα τους
ΕΞΩΤΕΡΙΚΌΣ ΦΟΎΡΝΟΣ
Ο ΣΤΆΒΛΟΣ το σπίτι για τις κατσίκες τους
ΤΟ ΝΤΟΥΛΆΠΙ εκεί βάζανε τα κεράσματα τα καλά τους πιατικά και τις φωτογραφίες της οικογένειας
ΤΟ ΠΑΡΆΘΥΡΟ
ΟΙ ΘΥΡΊΔΕΣ για να βάζουν το λάδι τους και διάφορα τρόφιμα
Η ΠΌΡΤΑ
Η ΑΥΛΗ ΒΌΤΑΝΑ ΚΑΙ ΑΜΎΓΔΑΛΑ είχαν μέσα στην αυλή τους
85 πλούσιοι = 3,5 δισ. φτωχοί!
Οι 85 πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου έχουν συνολικό πλούτο που αντιστοιχεί σε όσα βγάζουν τα 3,5 δισεκατομμύρια φτωχότεροι άνθρωποι του κόσμου, σύμφωνα με νέα έρευνα. Κώδωνα κινδύνου κρούει η Κρ. Λαγκάρντ.
Ο πλούτος των 85 πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμου, συνδυαστικά, ισοδυναμεί σήμερα με τον πλούτο του μισού πληθυσμού του κόσμου -ή των 3,5 δισ. φτωχότερων ανθρώπων του κόσμου-, σύμφωνα με νέα μελέτη της Oxfam.
Όπως μεταδίδει το CNBC, στην έκθεση που τιτλοφορείται «Δουλεύοντας για τους Λίγους», ο παγκόσμιος οργανισμός βοήθειας και ανάπτυξης έδωσε λεπτομέρειες αναφορικά με την οικονομική ανισότητα διεθνώς που δημιουργείται από τον ραγδαία αυξανόμενο πλούτο των πλουσιότερων, προειδοποιώντας για τους μεγάλους κινδύνους που αυτό ενέχει για την «ανθρώπινη πρόοδο».
Σύμφωνα με την έκθεση, 210 άνθρωποι έγιναν δισεκατομμυριούχοι τον τελευταίο χρόνο, και εντάχθηκαν στις τάξεις μιας… επίλεκτης ομάδας 1.426 ατόμων με συνδυασμένη καθαρή αξία 5,4 τρισ. δολαρίων. Ο πλούτος του πλουσιότερου 1% των ανθρώπων διεθνώς ανέρχεται πλέον σε 110 τρισ. δολάρια, ή 65 φορές τον συνολικό πλούτο του χαμηλότερου 50% του παγκόσμιου πληθυσμού.
«Αυτή η τεράστια συγκέντρωση οικονομικών πόρων στα χέρια των λιγότερων αντιπροσωπεύει μια σημαντική απειλή για τα πολιτικά και οικονομικά συστήματα», προειδοποιεί η έκθεση. «Αντί να προχωρούν μαζί, οι άνθρωποι διαχωρίζονται όλο και περισσότερο από την οικονομική και πολιτική εξουσία, τονίζοντας αναπόφευκτα τις κοινωνικές εντάσεις και αυξάνοντας τον κίνδυνο κοινωνικής κατάρρευσης», συμπληρώνει.
Η έκθεση αυτή δημοσιοποιήθηκε εν όψει του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός, που ξεκινά αυτήν την εβδομάδα, και η Oxfam απευθύνει έκκληση στους πολιτικούς και επιχειρηματικούς ηγέτες του κόσμου που θα συμμετάσχουν στο συνέδριο να λάβουν μέτρα ώστε να αντιστρέψουν την ταχύτατα αυξανόμενη ανισότητα.
Ορισμένες συστάσεις περιλαμβάνουν την αποφυγή της μη επιβολής φορολογίας και επίσης την αποφυγή της χρήσης οικονομικού πλούτου ως ανταλλάγματος για πολιτικές χάρες.
Η Oxfam ανέφερε ότι βάσει των δημοσκοπήσεων που διενήργησε σε διάφορες χώρες θεωρεί πως υπάρχουν πολλοί νόμοι και κανονισμοί οι οποίοι σχεδιάστηκαν για να ωφελήσουν τους πλούσιους. «Μια έρευνα σε έξι χώρες (Ισπανία, Βραζιλία, Ινδία, Νότια Αφρική, Βρετανία και ΗΠΑ) έδειξε πως η πλειονότητα των ανθρώπων πιστεύει πως οι νόμοι τείνουν να ευνοούν τους πλούσιους», αναφέρεται στην έκθεση.
Ως παράδειγμα, η Oxfam έδωσε την Ινδία, όπου ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων αυξήθηκε από λιγότερο από 6 άτομα σε 61 την τελευταία δεκαετία, τα οποία συγκεντρώνουν περίπου 250 δισ. δολάρια.
Προειδοποιεί η Λαγκάρντ
Κίνδυνο για την παγκόσμια οικονομία αποτελεί η αυξανόμενη εισοδηματική ανισότητα, προειδοποιεί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, διά στόματος της Κριστίν Λαγκάρντ. Η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, λίγο πριν ξεκινήσουν οι εργασίες του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, δήλωσε προβληματισμένη επειδή οι καρποί της ανάπτυξης σε ορισμένες χώρες δεν κατανέμονται σωστά.
«Οι επιχειρηματίες και οι πολιτικοί ηγέτες στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ θα πρέπει να θυμούνται ότι σε πάρα πολλές χώρες είναι ελάχιστοι εκείνοι που απολαμβάνουν τα οφέλη της ανάπτυξης. Δεν είναι αυτή η συνταγή σταθερότητας και βιωσιμότητας» δήλωσε η Κρ. Λαγκάρντ μιλώντας στους Financial Times
Επισημαίνεται ότι στο φετινό Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών είναι σημαντικό θέμα στην ατζέντα. «Ο Ιάπωνας πρωθυπουργός πηγαίνει στην Ελβετία με το μήνυμα ότι οι ιαπωνικές επιχειρήσεις πρέπει να αυξήσουν μισθούς, ενώ ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον ζήτησε την προηγούμενη εβδομάδα μεγάλη αύξηση του κατώτατου μισθού» σχολιάζουν οι Financial Times.
Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2014
Χρόνης Μίσσιος,Η ζωή είναι ένα δώρο που μας δίνεται μία φορά...!
«Πιστεύω ότι ο μόνος δρόμος, η τελευταία έξοδος προς την ελευθερία του ανθρώπου και του πλανήτη είναι η ολιστική οικολογική φιλοσοφία, σκέψη, πράξη, συμπεριφορά. Η οικολογία ούτε φέρει ούτε εδραιώνει καμία εξουσία, αντίθετα την καθιστά άχρηστη. Είναι μια επανάσταση αυτογνωσίας, μια επανάσταση ανθρώπινης συνείδησης. Δεν είναι μια «πίστη» σε μια ιδεολογία αλλά μια καθημερινή πρακτική για να επανασυνδέσουμε τη λογική με τις αισθήσεις, να απελευθερώσουμε τη συμπαντική μας ιδιαιτερότητα. Να αναγνωρίσουμε τη διαφορετικότητα, την αυταξία και την αναγκαιότητα του συνόλου της ζωής… Είναι ένας δρόμος επαναπροσέγγισης του κόσμου που μας περιβάλλει, ένας δρόμος στην αναζήτηση της χαράς αντί της αγωνίας. Έχουμε ανάγκη να ξαναβρούμε την προσωπική μας αισθητική, τα προσωπικά μας μονοπάτια, του έρωτα, της αγάπης και της τρυφερότητας, το άρωμα του κόσμου και της ύπαρξής μας.” Χρόνης Μίσσιος
Ο Χρόνης Μίσσιος, συγγραφέας, αντιστασιακός, αγωνιστής της Aριστεράς και ίσως ο πρώτος ακτιβιστής στην Ελλάδα υπέρ της ολιστικής οικολογικής φιλοσοφίας, γεννήθηκε στην Καβάλα το 1930, από γονείς καπνεργάτες, και έζησε τα πρώτα παιδικά του χρόνια στα Ποταμούδια, μια γειτονιά γεμάτη πρόσφυγες, καπνεργάτες από τη Θάσο και παράνομους αριστερούς κυνηγημένους από τη δικτατορία του Μεταξά.
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά, η οικογένειά του καταφεύγει στη Θεσσαλονίκη και ο Μίσσιος δουλεύει μικροπωλητής, με κασελάκι, στο λιμάνι.
Το σχολείο το σταμάτησε στη δεύτερη τάξη του δημοτικού, λόγω οικονομικής ανέχειας.
Λίγο αργότερα στέλνεται από τον Ερυθρό Σταυρό στα Γιαννιτσά μαζί με άλλα παιδιά, για να γλιτώσουν την πείνα της Κατοχής. Εντάσσεται στηνΕθνική Αντίσταση.
Με την απελευθέρωση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη και οργανώνεται στον Δημοκρατικό Στρατό Πόλεων. Το 1947 συλλαμβάνεται, βασανίζεται και καταδικάζεται σε θάνατο για τη συμμετοχή του στον εμφύλιο πόλεμο.
Έζησε εννιά μήνες περιμένοντας κάθε πρωί να τον εκτελέσουν και γλίτωσε τον θάνατο χάρη σ’ένα τυχαίο γεγονός.
Φυλακίζεται ως το 1953 και από το 1962 ζει εξόριστος στη Μακρόνησοκαι τον Αϊ-Στράτη.
Ένα μόνο “διάλειμμα” ελευθερίας, μεταξύ 1962 και 1967, τον βρίσκει στέλεχος της νεολαίας της ΕΔΑ, μέλος της πενταμελούς γραμματείας της Δ.Ν. Λαμπράκη και, στη συνέχεια, ιδρυτικό μέλος του ΠΑΜ.
Στη φυλακή (Φυλακές Αβέρωφ, Κέρκυρας, Κορυδαλλού) πέρασε και το μεγαλύτερο διάστημα της απριλιανής δικτατορίας. Την περίοδο της καθείρξεώς του μάλιστα έμαθε ουσιαστικά ανάγνωση και γραφή.
Μέχρι και τον Αύγουστο του 1973 που αποφυλακίζεται (αμνηστία του Παπαδόπουλου) περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε φυλακές και εξορίες, ως πολιτικός κρατούμενος.
Με τη λογοτεχνία ασχολήθηκε σε μεγάλη ηλικία.
Το πρώτο του βιβλίο “Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς…” (Γράμματα, 1985) τον καθιέρωσε από τους πρώτους μήνες της κυκλοφορίας του ως συγγραφέα στη συνείδηση κριτικής και κοινού.
Ήταν ένα αυτοβιογραφικό κείμενο γραμμένο σε συνειρμική και λαϊκή γλώσσα που εντάσσεται στην παράδοση της απομνημονευματογραφίας καθιερώθηκε από τους πρώτους μήνες της κυκλοφορίας του ως συγγραφέας στη συνείδηση κριτικής και κοινού.
Μετέτρεψε την οδυνηρή πολιτική του εμπειρία σε ζωντανό λογοτεχνικό μύθο, καταγγέλλοντας τόσο τα βασανιστήρια και τους βασανιστές του όσο και τους κομματικούς γραφειοκράτες της Αριστεράς και τον δογματισμό τους.
Η αμεσότητα του προφορικού του λόγου, που προδίδει μια γνήσια λαϊκή αφήγηση, όπως και η γεμάτη εκπλήξεις πλοκή του, θα επιτρέψουν στον Μίσσιο να υπερβεί το στενό πλαίσιο του αριστερού απομνημονεύματος και να φιλοτεχνήσει μια μυθιστορηματική αυτοβιογραφία με έντονα πολιτικό λόγο.
Την ίδια ανταπόκριση βρήκε και το δεύτερο βιβλίο του “Χαμογέλα, ρε… τι σου ζητάνε;” (Γράμματα, 1988).
“Στα επόμενα βιβλία του ο Μίσσιος θα διατηρήσει τη θερμότητα των αισθημάτων του, μεταδίδοντας το ανθρωπιστικό του μήνυμα για έναν καλύτερο και δικαιότερο κόσμο χωρίς καμία ιδεολογική διόπτρα: από το «Τα κεραμίδια στάζουν» (1991) μέχρι τα «Το κλειδί είναι κάτω από το γεράνι» (1996) και «Ντομάτα με γεύση μπανάνας» (2001)“
Ο Μίσσιος υπήρξε εμπνευστής μιας λογοτεχνίας που παρά τον σκληρό κόσμο τον οποίο απεικονίζει, δεν χάνει ποτέ την αισιοδοξία και την πίστη της στις δημιουργικές δυνάμεις του ανθρώπου, ο οποίος είναι ικανός υπό συνθήκες ελευθερίας να ζήσει σε μια δημοκρατία που θα εγγυάται τόσο τα ατομικά δικαιώματα όσο και την ευδαιμονία της κοινότητας
Συμετείχε σε ενέργειες προστασίας του περιβάλλοντος, ενώ πραγματοποίησε και τηλεοπτικές εκπομπές με θέμα την προστασία της ελληνικής πανίδας.
“Κοσμοκαλόγερος”, σαν τους ήρωες ορισμένων από τα βιβλία του,ο Χρόνης Μίσσιος τα τελευταία χρόνια ζούσε στο Καπανδρίτι, με την σύντροφό του Ρηνιώ και τα σκυλιά τους σε ένα αγροτόσπιτο.
Άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 82 ετών σε ιδιωτικό νοσηλευτήριο της Αθήνας, στις 20 Νοεμβρίου 2012, ενώ “πάλεψε” με τον καρκίνο αρκετά χρόνια.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)