Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Μικροχρηματοδοτήσεων Progress (Μικροχρηματοδοτήσεις Progress), που συστάθηκε το 2010, αυξάνει τη διαθεσιμότητα μικροπιστώσεων, δηλαδή μικρών δανείων κάτω από 25.000 ευρώ, για την ίδρυση ή την επέκταση μικρής επιχείρησης.
Ο μηχανισμός αυτός δεν χρηματοδοτεί απευθείας επιχειρηματίες, αλλά δίνει τη δυνατότητα σε επιλεγμένουςπαρόχους μικροχρηματοδοτήσεων στην ΕΕ να αυξήσουν τα ποσά που δανείζουν, με τις ακόλουθες ενέργειες:
δίνει εγγυήσεις σε παρόχους μικροχρηματοδοτήσεων, και κατά συνέπεια αναλαμβάνει από κοινού τον κίνδυνο ζημίας
χρηματοδοτεί την αύξηση των ποσών που διατίθενται για μικροδάνεια.
Οι πάροχοι μικροπιστώσεων μπορεί να είναι ιδιωτικές ή δημόσιες τράπεζες, μη τραπεζικά ιδρύματα μικροπιστώσεων και μη κερδοσκοπικές οργανώσεις. Οι όροι χορήγησης μικροδανείων σε επιχειρηματίες, δηλαδή, το ποσό, η διάρκεια, το επιτόκιο, τα έξοδα και το χρονικό πλαίσιο του δανείου, εξαρτώνται από τον εκάστοτε πάροχο μικροπιστώσεων. Οι χρηματοδοτήσεις Progress δεν μπορούν να χρησιμοποιούνται για την κάλυψη πιστωτικών ορίων, όπως υπεραναλήψεις ή βραχυπρόθεσμες ανανεούμενες διευκολύνσεις.
Δικαιούμαι μικροχρηματοδότηση Progress;
Ναι, εφόσον:
επιθυμείτε να γίνετε ελεύθερος επαγγελματίας ή να συστήσετε/επεκτείνετε μια μικροεπιχείρηση (με λιγότερους από δέκα υπαλλήλους), ιδίως μια κοινωνική επιχείρηση
είστε άνεργος
έχετε αποσυρθεί προσωρινά από την αγορά εργασίας
δεν μπορείτε εύκολα να λάβετε συμβατική πίστωση (επειδή: είστε γυναίκα, θεωρείστε πολύ νέος ή πολύ ηλικιωμένος, ανήκετε σε μειονοτική ομάδα, έχετε μια αναπηρία, κ.λπ).
Πώς μπορώ να υποβάλω αίτηση; Δείτε αν υπάρχουν ήδη πάροχοι μικροπιστώσεων στη χώρα σας. Αυτοί μπορούν να σας ενημερώσουν λεπτομερέστερα για τους όρους και τις διαδικασίες υποβολής αίτησης. Μπορείτε να τους στείλετε απευθείας την αίτησή σας για χορήγηση μικροδανείου.
Οι Μικροχρηματοδοτήσεις Progress υποστηρίζονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, και η διαχείρισή τους εξασφαλίζεται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Επενδύσεων.
Αν δεν έχετε δει ποτέ η δεν έχετε αισθανθεί στο δέρμα σας σαπούνι μέσα σε φυτικές ίνες, απλά δοκιμάστε το είναι τέλειο !Τίποτα δεν κάνει το μπάνιο καλύτερο από ό, τι ένα χειροποίητο σαπούνι τυλιγμένο σε απαλό φυσικό μαλλί.Το μαλλί ενεργεί σαν απαλό απολεπιστικό, ενώ το σαπούνι διατηρείται τυλιγμένο στην τσόχα. Κάθε τελευταίο κομμάτι του σαπουνιού χρησιμοποιείται μέχρι,το τέλος του, χωρίς να χάνετε και τη τελευταία σαπουνάδα του Η τσόχα βοηθάει το σαπούνι να αφρίσει σαν τρελό και δίνει στο δέρμα σας μια απαλή απολέπιση. Το Μαλλί στεγνώνει γρήγορα ανάμεσα στις χρήσεις του και γι αυτό είναι αντι-μικροβιακό......... Το μυστικό βρίσκετε στη Λανολίνη λοιπόν, την οποία μπορεί και να συναντήσετε εκτός και από lanolin, ως adeps lanae, wool wax (ζωικός κηρός) ή wool grease/(fat), δηλαδή ζωικό λίπος.
Η λανολίνη είναι καθαρά ζωικής προέλευσης. Προέρχεται από τους αδένες όλων των ζώων από τα οποία επεξεργαζόμαστε το μαλλί. Πιο συγκεκριμένα, προέρχεται από το σμήγμα του προβάτου, που μετά την έκκριση του από τους σμηγματογόνους αδένες εναποτίθεται στις ίνες του μαλλιού του.
Στην κοσμετολογία χρησιμοποιείται αυτούσια η/και ως έκδοχο καλλυντικών προϊόντων (>200) για τις μαλακτικές, γαλακτωματοποιητικές και σταθεροποιητικές ιδιότητες της.
Τα χαρακτηριστικά της είναι: κίτρινο χρώμα με κολλώδη όψη και ιδιάζουσα οσμή. Πρακτικά είναι αδιάλυτη στο νερό αλλά μίγνυται με αυτό (περίπου στο διπλάσιο του βάρους της), χωρίς να διαχωρίζεται.
Χημικώς, η λανολίνη (wool wax) είναι περισσότερο ζωικός κηρός παρά λίπος. Περιέχει σύνθετο μίγμα εστέρων και πολυεστέρων, κυρίως χοληστερινικών ή ισοχοληστερινικών των ανώτερων λιπαρών οξέων. Περιέχεται δε 25-30% νερό. Δεν περιέχονται τριγλυκερίδια ή σκουαλένιο.
Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία, η λανολίνη χρησιμοποιείται αυτούσια ως:
(Πολύ καλός) μαλακτικός παράγοντας, που συμβάλλει με το σχηματισμό υμενίου στο δέρμα, στην αντιμετώπιση της ξηρότητας κάθε λογής, προσώπου ή σώματος, και συνεπώς ανευρίσκεται μέσα σε αυτό χνουδωτό σαπουνάκι : I love felted soap!
Το σπίτι σας πρέπει να είναι μια όαση, ένας ασφαλής και ήσυχος χώρος που θα προωθεί την ευημερία και την υγεία. Ωστόσο, εάν ο καθαρισμός του σπιτιού γίνεται συνεχώς με δραστικές χημικές ουσίες, το σπίτι μπορεί να μην είναι τόσο ασφαλές μέρος.
Το γεγονός είναι ότι οι περισσότεροι από εμάς ζουν σε σπίτια που έχουμε ακούσια φορτώσει με καρκινογόνες ουσίες, αλλά τα καλά νέα είναι ότι μπορούμε με μερικά απλά βήματα να κάνουμε τη ζωή και τα σπίτια μας όσο περισσότερο ασφαλή γίνεται απέναντι στον καρκίνο
Παρακάτω θα διαβάσετε μερικούς εύκολους και απλούς τρόπους για να απομακρύνετε τις καρκινογενείς ουσίες μακριά από την πόρτα σας:
1. Φτιάξτε τα δικά σας προϊόντα καθαρισμού.
Τα επαγγελματικά προϊόντα καθαρισμού οικιακής χρήσης αποτελούν σημαντική πηγή τοξινών, μολύνουν τον αέρα των εσωτερικών χώρων σας και δηλητηριάζουν το σώμα σας, καθώς απορροφούνται από το δέρμα σας καθώς σφουγγαρίζετε. Για να σταματήσετε την έκθεση, φτιάξτε τα δικά σας φθηνά, μη-τοξικά προϊόντα καθαρισμού , χρησιμοποιώντας χυμό λεμονιού,σόδα,έλαιο από δέντρο τσαγιού και ξύδι.
2. Μείνετε μακριά από τοξικές οδοντόκρεμες.
Οι περισσότερες οδοντόκρεμες και τα στοματικά διαλύματα είναι φορτωμένα με φθόριο, triclosan, τεχνητές γεύσεις και χρώματα - τα οποία κάνουν κακό στο σώμα σας. Αντικαταστήστε τες με φυσικές από τα καταστήματα υγιεινής διατροφής ή ακόμα καλύτερα, φτιάξτε τις δικές σας. Εδώ είναι μια εξαιρετική, απλή συνταγή: συνδυάστε 8 oz νερού (κατά προτίμηση φιλτραρισμένο ή πηγής, χωρίς φθόριο) με ένα κουταλάκι του γλυκού μαγειρική σόδα συν 4 -6 σταγόνες οργανικό έλαιο μέντας.
3. Καθαρίστε την ατμόσφαιρα
Αλλά όχι με τα τενεκεδένια, συνθετικά σπρέι, μερικά από τα οποία περιέχουν χημικές ουσίες που συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του μαστού. Αντ 'αυτού, φρεσκάρετε τον αέρα με τον παλιό τρόπο με φυτά εσωτερικού χώρου, τα πιάτα με χυμό λεμονιού και ξίδι.
4. Μην αγοράζετε προϊόντα φροντίδας σώματος που περιέχουν parabens(συντηρητικά φαρµακευτικών σκευασµάτων) , λαυρυλοθειικό νάτριο ή oxybenzone.
5. Τα αντικολλητικά τηγάνια, τα πλαστικά δοχεία και τα κονσερβοποιημένα αγαθά - πετάξτε τα, μην τα χρησιμοποιείτε.
Εγκαταλείψετε το γεμάτο τοξίνες αντικολλητικό και Teflon σκεύος σας. Μην μαγειρεύετε ποτέ σε πλαστικά δοχεία και αντικαταστήστε τα με γυάλινα. Σταματήστε την αγορά κονσερβοποιημένων τροφίμων, των οποίων η πλειοψηφία του περιεχόμενου τους επιδρά στις ορμόνες που διασπούν τις BPA (Bisphenol A) . Με αυτές τις τρεις απλές αλλαγές θα καταπίνετε πολύ λιγότερες τοξίνες.
6. Βγάλτε τα παπούτσια σας.
Πώς να διατηρήσετε τις τοξίνες έξω από το σπίτι; Μην τις φέρετε μέσα. Αφήστε τα παπούτσια και τις μπότες σας στην πόρτα ώστε να έχετε λιγότερη βρωμιά, χημικά, κατάλοιπα φυτοφαρμάκων, μόλυβδο και πετρέλαιο μέσα στο σπίτι. Είναι επίσης ένας καλός τρόπος για να αφήσετε τον κόσμο πίσω - και συμβολικά να καλωσορίσετε τον εαυτό σας πίσω στο καταφύγιο του σπιτιού.
7. Μην τρώτε τις τοξίνες!
Τώρα, κανείς δεν θέλει να πιστεύει ότι πραγματικά τρώει καρκινογόνες ουσίες, αλλά για το μεγαλύτερο μέρος, όταν τρώτε από εργοστάσιο εκτροφής,επεξεργασμένα τρόφιμα, αυτό συμβαίνει. Απλά με τη μετάβαση σε μη επεξεργασμένα, οργανικά, τρόφιμα, μπορείτε να αποβάλλεται τις τοξίνες από τη διατροφή σας και να αλλάξετε την πορεία της μακροπρόθεσμης υγεία σας. Απλά καταπληκτικό, ε;
8. Φιλτράρετε το νερό σας.
Οι περισσότεροι από μας πίνουν, κάνουν ντους και μπάνιο, με νερό που είναι γεμάτο με εξαιρετικά τοξικές χημικές ουσίες, όπως το αρσενικό, το φθόριο και το χλώριο - ναι, πώς να απαλλαγούμε από αυτά; Φιλτράρετε το πόσιμο νερό σας και εγκαταστήστε ένα φίλτρο στο ντους, ή ένα ολόκληρο σύστημα φιλτραρίσματος στο σπίτι για να αφαιρέσετε έως και το 99% αυτών των ανθυγιεινών ουσιών.
9. Κοιμηθείτε καθαρά.
Για να μειώσετε τις τοξίνες που προέρχονται από το στρώμα σας, χρησιμοποιήστε ένα οργανικό (όχι πλαστικό!) αδιάβροχο κάλυμμα που βοηθάει στη μείωση των νυχτερινών εισπνοών χημικών ουσιών. Δημιουργήστε ένα πρόσθετο εμπόδιο έναντι των χημικών ενός συμβατικού στρώματος με την προσθήκη ενός οργανικού επιστρώματος στο κρεβάτι. Όταν έρθει η ώρα για ένα νέο στρώμα, ψάξτε για βιολογικό, ή από φυσικό latex, βαμβάκι ή μαλλί.
10. Απαλλαγείτε από τα συνθετικά.
Τα συνθετικά σεντόνια, τα παπλώματα και τα από τοίχο σε τοίχο χαλιά κατασκευάζονται από πετροχημικά και συχνά κατεργάζονται με χημικά επιβραδυντικά φλόγας - και κανείς δεν θέλει να περνάει 8 ώρες νυκτερινού ύπνου μέσα σε όλα αυτά! Αντικαταστήστε τα κλινοσκεπάσματα με αλεύκαστο, οργανικό βαμβάκι, λινό, μαλλί ή ακόμη χρησιμοποιήστε συνθετικό από τοίχο σε τοίχο χαλί φιλικό προς το περιβάλλον και βιώσιμα υλικά όπως το οργανικό σιζάλ ή μπαμπού δαπέδων.
11. Κόψτε το καλώδιο.
Τα μεταλλικά πηνία και καλώδια μέσα στις ηλεκτρικές κουβέρτες μετατρέπουν το σώμα σας σε κεραία όλη τη νύχτα, μεγιστοποιώντας την έκθεσή σας στα επιβλαβή ηλεκτρομαγνητικά πεδία του (EMF). Η συμβουλή μου; Απλά πείτε όχι.
Η επέκταση της διώρυγας του Σουέζ αναμένεται να υπερδιπλασιάσει τα έσοδα για την Αίγυπτο, όμως οι οικολόγοι παρομοιάζουν το έργο με «ρώσικη ρουλέτα» για το περιβάλλον και προειδοποιούν για περισσότερα ξενόφερτα είδη στα νερά της Μεσογείου.
Από τα περίπου 700 ξένα είδη που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα στη Μεσόγειο, τα μισά εκτιμάται ότι έφτασαν στην περιοχή από την Ερυθρά Θάλασσα μέσω της διώρυγας του Σουέζ. Ένα παράδειγμα είναι ο διαβόητος, δηλητηριώδης λαγοκέφαλος, ένα άλλο είναι το λεγόμενο μπαρμπούνι της Ανατολής, το οποίο αντικατέστησε τους τοπικούς πληθυσμούς της κουτσομούρας, ενός είδους με σημαντική οικονομική αξία.
Ένα τρίτο είδος που έχει προκαλέσει σοβαρά προβλήματα είναι η τσούχτρα Rhopilema nomadica, ένα τροπικό είδος που εμφανίστηκε στη Μεσόγειο τη δεκαετία του 1970 και θεωρείται πλέον ένα από τα χειρότερα ξενικά είδη. Γιγάντια κοπάδια της τσούχτρας εμποδίζουν την αλιεία και έχουν οδηγήσει στο κλείσιμο τουριστικών ακτών γύρω από τη Μεσόγειο.
Η αυξημένη κίνηση πλοίων και τα 35 χιλιόμετρα νέων, βαθύτερων καναλιών δεν μπορεί παρά να επιδεινώσει την κατάσταση, λέει στο δικτυακό τόπο του περιοδικού Science ο Γιόνι Μπελμέικερ, οικολόγος του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ.
«Δεν γνωρίζω κανέναν υδροβιολόγο που πιστεύει ότι είναι καλή ιδέα το άνοιγμα της διώρυγας χωρίς την εφαρμογή μέτρων [για την πρόληψη της μετακίνησης ξενικών ειδών]» λέει ο ερευνητής.
Ο Μπελμέικερ δεν είναι ο μόνος που ανησυχεί. Μελέτη που δημοσιεύτηκε πέρυσι στην επιθεώρηση Biological Invasions προειδοποιούσε ότι «η επέκταση της διώρυγας θα αυξήσει τον αριθμό των εισβολών και θα έχει ως αποτέλεσμα μια μεγάλη ποικιλία επιπτώσεων στη δομή του οικοσυστήματος».
«Υπάρχουν εκατοντάδες είδη στην Ερυθρά Θάλασσα και τον Ινδικό Ωκεανό και όταν εισέλθουν στη Μεσόγειο, οι συνέπειες θα είναι οικονομικά καταστροφικές» προειδοποιεί με τη σειρά του ο Τζέιμς Κάρλτον του Williams College στο Κονέκτικατ, ο οποίος κάνει λόγο για «οικονομική, οικολογική και περιβαλλοντική ρώσικη ρουλέτα».
Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι η νέα διώρυγα κατασκευάστηκε χωρίς λεπτομερή μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Επιπλέον, οι σχεδιαστές της δεν έλαβαν μέτρα για την πρόληψη μεταφοράς ξένων ειδών, όπως για παράδειγμα το να δημιουργήσουν περιοχές με νερό πολύ υψηλής περιεκτικότητας σε αλάτι, κάτι που δεν αντέχουν οι περισσότεροι οργανισμοί.
Ο Κάρλτον δηλώνει πως οι διαχειριστές της διώρυγας θα πρέπει να αναγνωρίσουν άμεσα τις επιπτώσεις του έργου και να εγκαταστήσουν συστήματα έγκαιρου εντοπισμού των ξενικών ειδών. Μια καλή ιδέα, λέει, θα ήταν οι γενετικές αναλύσεις σε δείγματα νερού προκειμένου να αναγνωριστούν μέσω της γενετικής υπογραφής τους ξένα είδη της Ερυθράς Θάλασσας και του Ινδικού.
Το πρόβλημα, επισημαίνει ο ερευνητής, δεν μπορεί παρά να επιδεινωθεί στο μέλλον, καθώς η κλιματική αλλαγή ανεβάζει τη θερμοκρασία της Μεσογείου στα τροπικά επίπεδα της Ερυθράς Θάλασσας.
Τώρα το καλοκαίρι οι ντομάτες έχουν την τιμητική τους. Είναι η ιδανική ευκαιρία να φτιάξουμε μόνοι μας ντοματοπελτέ και να τον συντηρήσουμε για μεγάλο διάστημα. Μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε φυσικά στα φαγητά μας, αλλά και σαν μεζεδάκι επάνω σε ψωμάκι με λάδι, με ελιές, τυράκι ή ότι άλλο μας αρέσει. Πριν λίγες μέρες σας είχα δείξει πως ετοιμάζουμε σπιτικό πελτέ με βράσιμο ή στον φούρνο. Σήμερα θα σας δείξω τη μέθοδο "λιασίματος" του πελτέ. Ο λιαστός πελτές δεν είναι κάτι το δύσκολο να γίνει. Είναι νόστιμος και κυρίως επιλέγουμε εμείς την πρώτη ύλη που θα χρησιμοποιήσουμε. Κλείστε το άρωμα, τη γεύση, τις ιδιότητες, τη νοστιμιά της ντομάτας, σε όμορφα γυάλινα βάζα και χαρείτε τα όλο το χειμώνα!! Πάμε να σας πω πως έμαθα από την μητέρα μου να φτιάχνω λιαστό πελτέ ντομάτας!
Θα χρειαστούμε: ντοματάκια ποικιλίας Ρόμα (πομοντόρι), όσα θέλετε αλάτι μεγάλα ταψιά τούλι ή τουλπάνι σπάγκο Πως τον φτιάχνουμε: Αγοράζουμε γερά, ώριμα και με κρουστή σάρκα ντοματάκια ρόμα ή πομοντόρι όπως λέγονται αλλιώς. Τα πλένουμε καλά και χαράσσουμε λίγο τη μύτη τους σταυρωτά, με κοφτερό μαχαίρι. Τα ζεματάμε για 1-2 λεπτά σε φαρδιά κατσαρόλα με αρκετό νερό που βράζει και κατόπιν τα βάζουμε σε σουρωτήρι να στραγγίσουν. Αφού μισοκρυώσουν τα ξεφλουδίζουμε και αφαιρούμε όσους περισσότερους σπόρους μπορούμε. Κατόπιν τα αλέθουμε σε μίξερ ή στο μούλτι, να γίνουν πολτός. Βάζουμε τον πολτό αυτό σε ταψί ή ταψιά ανάλογα με την ποσότητα που έχουμε. Προσθέτουμε αλάτι, περίπου 1 κουταλιά της σούπας κοφτή για κάθε γεμάτο, μεγάλο ταψί της κουζίνας. Θα πρέπει να θυμόμαστε να δοκιμάζουμε πρώτα το φαγητό στο οποίο θα χρησιμοποιήσουμε τον πελτέ και μετά να αλατίζουμε. Το σκεύος που θα μπει ο πολτός της ντομάτας, θα πρέπει να είναι φαρδύ, ώστε να εξατμιστεί το περίσσιο υγρό και ο πολτός να γίνει πελτές. Σκεπάζουμε το ταψί με ψιλό τούλι ή τουλπάνι, το οποίο δένουμε και στερεώνουμε γύρω από το ταψί με σπάγκο ή κάτι άλλο, ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος κάτι να πέσει μέσα και να χαλάσει τον πελτέ. Τοποθετούμε το ταψί σε κάποιο μέρος που να έχει όσο το δυνατόν περισσότερη ηλιοφάνεια και να μην μπορούν να το φθάσουν ζώα. Κατά την διάρκεια της έκθεσης του πολτού της ντομάτας στον ήλιο, θα πρέπει να τον ανακατεύουμε με ένα κουτάλι και να ξαναδένουμε καλά το τούλι με τον σπάγκο. Το βράδυ θα βάζουμε το ταψί μέσα στο σπίτι. Όταν ο πελτές πήξει και έχει πάρει την επιθυμητή πυκνότητα, τον βάζουμε σε γυάλινα βρασμένα βάζα. Πατάμε με κουτάλι να πάει παντού και να μην υπάρχουν κενά αέρα. Καλύπτουμε την επιφάνεια του πελτέ με λάδι για να μην μουχλιάσει και μας χαλάσει. Σφραγίζουμε καλά και φυλάμε τα βάζα σε δροσερό μέρος ή καλύτερα στο ψυγείο. Όταν ανοίγουμε κάποιο βάζο, αφού πάρουμε την ποσότητα του πελτέ που θέλουμε, θα πρέπει να μην ξεχνάμε να τον στρώνουμε πάλι με κουτάλι και να τον καλύπτουμε με λάδι. Αν ζείτε σε πόλη και ειδικά μεγάλη, δεν θα συνιστούσα την μέθοδο αυτή, λόγω της ρύπανσης της ατμόσφαιρας. Αν πάλι ζείτε σε μέρος με καθαρό αέρα, δοκιμάστε την.Να θυμάστε ότι συμφέρει οικονομικά να φτιάξετε τον πελτέ ντομάτας, με όποιον τρόπο και αν διαλέξετε, το καλοκαίρι φυσικά που είναι στην εποχή της η ντομάτα. Συγχρόνως έχει τις ουσίες και τα αρώματα πλήρως την εποχή αυτή. Εάν πρόκειται να αγοράσετε την πρώτη ύλη και δεν έχετε δική σας, προτείνω να προτιμήσετε το ντοματάκι ρόμα ή αλλιώς πομοντόρι, γιατί όπως ήδη ανέφερα έχουν περισσότερη ψίχα και λιγότερα υγρά. Γι΄ αυτό και προτιμάται από τις βιομηχανίες επεξεργασίας ντομάτας. Σίγουρα ο σπιτικός πελτές έχει το άρωμα της ντομάτας σε μεγάλο βαθμό, καθώς και τη γεύση της. Καλή επιτυχία! πηγη Ειρήνη Ε. http://syntageskardias.blogspot.gr/
Μέχρι φέτος κατάφερνα να προφυλάσσω την εαυτό μου από την παραμονή στην Αθήνα τις πρώτες μέρες του Αυγούστου. Μειώνονταν με τα χρόνια οι μέρες και ο προϋπολογισμός των διακοπών, αλλά κάπως η πρώτη του Αυγούστου χτυπούσε ένα καμπανάκι που δε μου επέτρεπε να κοιμηθώ το βράδυ στην ίδια πόλη. Φέτος δεν το κατάφερα. Η συλλογική και ατομική αφραγκία, η δύσκολη οργάνωση του προγράμματος και τα αντιφατικά αισθήματα που άφησε ο Ιούλης του ΟΧΙ και του αριστερού μνημονίου θα με κρατήσουν στην πόλη λίγες μέρες ακόμα.
Όμως δε σκέφτομαι τον εαυτό μου όταν γράφω αυτό το κείμενο. Θα κάνω και φέτος διακοπές και η οικονομική στενότητα κάπως θα γίνει διαχειρίσιμη. Άλλωστε περισσότερο επαγγελματικοί λόγοι έχουν κρατήσει εμένα και την παρέα μου στην Αθήνα, κάτι που πιθανότατα θα συνέβαινε και σε παλαιότερες εποχές.
Έβλεπα όμως εχθές την πλατεία δίπλα από το σπίτι μου γεμάτη παιδιά, Αύγουστο μήνα με καύσωνα, και θλιβόμουν. Σαν παιδί είχα την τύχη να περνάω όλο μου το καλοκαίρι στο χωριό και από τα εφηβικά μου χρόνια άρχιζαν να προστίθενται στο πρόγραμμα νησιά του Αιγαίου. Όμως, ακόμα κι αν ήμουν εγώ τυχερός, πιστεύω ότι δεν ήταν ποτέ τόσο γεμάτες από παιδιά οι πόλεις τον Αύγουστο. Θυμάμαι, πολλοί παιδικοί μου φίλοι πήγαιναν κατασκηνώσεις, όλο και κάποιο χωριό συγγενή εμφανιζόταν, ένα εξοχικό φίλου, κάτι που μπορούσαν οι γονείς να στείλουν τα παιδιά τους, μέχρι να αρχίσουν να παίρνουν άδειες και ανάλογα με τις οικονομικές τους δυνατότητες να οργανώνουν τις διακοπές τους.
Εντάξει, τα παιδιά όπου και να βρεθούν ωραία περνάνε. Παίρνουν ένα ποδήλατο και προσπαθούν να κάνουν στους χαζοδρόμους της μεγαλούπολης, παίζουν κρυφτό μπαίνοντας στα ισόγεια των πολυκατοικιών, σκαρφαλώνουν σε ένα δέντρο της πλατείας και τρώνε παγωτό από το ψιλικατζίδικο. Ούτε πολλά λεφτά χρειάζονται, ούτε τίποτα. Μπορεί, ωστόσο να αναπληρωθεί η χαμένη αίσθηση του καλοκαιριού και της εξοχής, η ανάγκη της θάλασσας και της άμμου, της αλητείας του πρώτου τσιγάρου, των πρώτων φλερτ που δεν μπορούν εύκολα να χωρέσουν μέσα στο ίδιο σκηνικό που ζεις και το χειμώνα;
Στο αμάξι χθες βράδυ μαζί με κάτι φίλους, καταλάβαμε ότι η πόλη είναι αρκετά γεμάτη για την εποχή.Περιορισμένη κίνηση στους δρόμους, γεμάτα τα μαγαζιά. Καμία σχέση με την ερημιά που πετυχαίναμε σε κάτι διαλείμματα στην πόλη πριν χρόνια τέτοια εποχή. Μπορεί μέσα σε αυτό τον πληθυσμό να είναι και κάποιοι αποφασισμένοι για «summer in the city» που έχουν προγραμματίσει διακοπές άλλη εποχή ή τους αρέσει η Αθήνα τον Αύγουστο ή οτιδήποτε. Αλλά είναι προφανές ότι δεν είναι η πλειοψηφία. Τα μπαράκια γεμάτα νεολαία, φοιτητές, φοιτήτριες και πιτσιρικαρία, μεγάλο μέρος της οποίας είναι άνεργη. Ετοιμάζονται να την κάνουν, αλλά όλο και πιο αργά κάθε χρόνο. Τα λεφτά λιγοστεύουν, οι μέρες των διακοπών συμπιέζονται, ίσως και η όρεξη να μειώνεται.
Οι διακοπές είναι ανάγκη, όχι πολυτέλεια. Είναι πηγή ζωής, ξενοιασιάς, έρωτα, φιλίας, ξεκούρασης. Είναι το διάλειμμα. Η επανεκκίνηση. Χωρίς αυτές δεν ξεκινά νέα χρονιά. Χάνεις την αίσθηση της διαφυγής, της παύσης από το καθημερινό, το συνηθισμένο. Χωρίς αυτές δεν έχεις δύναμη και ψυχικά αποθέματα να βγάλεις τη δύσκολη χρονιά που έρχεται. Για αυτό, ακόμα και αν στις προσωπικές ιστορίες υπάρχουν λόγοι ψυχραιμίας, σα συλλογικό βίωμα, η ραγδαία μείωση των διακοπών είναι κοινωνική και ψυχολογική καταστροφή.
Αυτά είναι λίγο πολύ δεδομένα. Πρέπει όμως να σκεφτούμε γιατί συμβαίνει αυτό και αν θα μπορούσε να μη συμβαίνει σε τέτοιο βαθμό. Δε θα μιλήσω για τα προφανή και βασικά, ότι σε μια διαφορετική οικονομική κατάσταση ο κόσμος θα μπορούσε να κάνει διακοπές και ότι η συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής, εκτός των άλλων, θα σκοτώσει και τις διακοπές μας. Θα φωνάξω για όλες αυτές τις ειδικές πλευρές που τρώνε το καλοκαίρι μας και τις οποίες δεν πρέπει να δεχόμαστε ως δεδομένες.
Η «βαριά βιομηχανία» του τουρισμού
Η τουριστική βιομηχανία της χώρας, αυτή η «βαριά βιομηχανία» για την οποία όλοι μιλούν, είναι βαθιά ταξική.Κατά βάση (παρά την τεράστια διαφοροποίηση του τουριστικού προϊόντος) απευθύνεται σε ξένο τουρισμό ή εγχώριο από ένα οικονομικό επίπεδο και πάνω. Αυτό συμβαίνει διότι οδηγείται από το ατομικό κέρδος και άρα παράγει ανορθολογισμούς, αποκλεισμούς, περιβαλλοντικές επιβαρύνσεις κ.α.
Το πιο ακραίο παράδειγμα είναι τα εισιτήρια των πλοίων. Η απελευθέρωση των τιμών που δήθεν θα έφερνε λόγω του ανταγωνισμού φτηνότερα ναύλα, στην πραγματικότητα έκανε το ακριβώς αντίθετο. Όλα τα δρομολόγια στην Ελλάδα έχουν μονοπωληθεί από 2-3 εταιρίες, που έχουν φτάσει τις τιμές σε απλησίαστα επίπεδα, επιβάλλοντας μάλιστα τα ακριβότερα αλλά ταχύτερα πλοία έναντι των φτηνότερων και αργών. Μια οικογένεια 4 ατόμων με αμάξι, μπορεί να χρειαστεί κοντά στα 500 ευρώ για να πάει σε ένα τυπικό νησί του Αιγαίου. Δηλαδή, περισσότερα από τον κατώτατο μισθό. Έχοντας κατακτήσει τα δρομολόγια, οι συμμορίες των ακτοπλοϊκών κάνουν ότι θέλουν, παίρνουν επιδοτήσεις από το κράτος για να μην αποκλείσουν νησιά, ενώ κάθε αύξηση στον ΦΠΑ, το πετρέλαιο κτλ τη φορτώνουν στο κοινό.
Δεύτερος παράγοντας, η δυσκολία στην εύρεση αξιοπρεπούς και φτηνής λύσης διακοπών. Η κραυγαλέα προώθηση του τουρισμού των μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων και των εκατομμυρίων “rooms to let” έχει υποβαθμίσει και οδηγήσει στην παρανομία κάθε μέριμνα για τα φτωχότερα στρώματα. Τα οργανωμένα κάμπινγκ είναι πολύ λίγα σε σχέση με την τεράστια μάζα επισκεπτών που τα προσεγγίζουν όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια λόγω οικονομικής δυσκολίας. Όντας λίγα και συνήθως με μέτριες υποδομές και συνθήκες υγιεινής, τις περιόδους μεγάλου φόρτου επισκεπτών γίνονται σχεδόν ανυπόφορα για κοινωνικές κατηγορίες διαφορετικές από την εναλλακτική νεολαία.
Η ελεύθερη κατασκήνωση κυνηγιέται σχεδόν σε όλη την Ελλάδα, έτσι ώστε να είναι μια επιλογή που κατά βάση σχετίζεται με ένα διαφορετικό τρόπο ζωής, ενώ υπό προϋποθέσεις είναι μια εξαιρετικά εύκολη επιλογή για οικογένειες και σίγουρα προτιμητέα για το περιβάλλον και το τοπίο. Άλλωστε, τα λίγα μέρη που δεν κυνηγιέται το ελεύθερο, γεμίζουν ασφυκτικά και θυμίζουν γεμάτο βαγόνι του μετρό, παρά ήρεμο πρωινό στην παραλία. Δεν έχω πλήρη γνώση, αλλά νομίζω ότι και οι υπηρεσίες κοινωνικού τουρισμού είναι ανεπαρκείς για το μέγεθός των αναγκών, οι οποίες μάλιστα τα προηγούμενα χρόνια όλο και απευθύνονταν σε λιγότερους δικαιούχους.
Η αποφυγή της χρήσης πλοίου, παρέχει μια φτηνότερη επιλογή, που ωστόσο πλήττεται από τα παράλογα ακριβά διόδια και τη βενζίνη που αν και μειώθηκε λίγο, παραμένει πανάκριβη. Αυτό ισχύει και στην πιο κλασική φτηνή επιλογή για το καλοκαίρι, που είναι το ορεινό χωριό. Η ευκολία με την οποία παλιά γέμιζες το αμάξι, αγόραζες και μερικά φαγώσιμα και πέρναγες τεράστια διαστήματα οικονομικά, έχει παρέλθει. Εδώ, στέκεται αδύνατο να καλυφθούν βασικές ανάγκες στην μόνιμη κατοικία.
Οι συγκοινωνίες, στην ηπειρωτική Ελλάδα και ακόμα χειρότερα στα νησιά, δυσκολεύουν πάρα πολύ τη μετακίνηση χωρίς αυτοκίνητο, ειδικά για οικογένειες και μεγαλύτερες ηλικίες. Δεν είναι μόνο ανεπαρκείς, αλλά και εξαιρετικά ακριβές. Κατά βάση, οι τιμές στα πάντα που σχετίζονται με το σύνολο των δραστηριοτήτων που εμπλέκονται με τις διακοπές, ακρίβυναν τις τελευταίες εβδομάδες, μετά την ψήφιση του νέου μνημονίου ή θα ακριβύνουν στο μέλλον, ανάλογα με το πόσα μπορούν να αποσοβήσουν από τα κέρδη τους οι επιχειρηματίες του τουρισμού.
ΤΙΝΑ και στις διακοπές;
Σε όλα αυτά δεν υπάρχει εναλλακτική;Είμαστε καταδικασμένοι να λιώνουμε στις πόλεις τον Αύγουστο; Να μην πλατσουρίζουν με τις ώρες στην άμμο τα πιτσιρίκια; Να χάνουν τη ζωή τους στο μίζερο μπαλκονάκι οι άνεργοι; Να βγαίνει με δυσκολία ένα τριήμερο στο νησί για μια φοιτήτρια; Μπορούμε να δεχτούμε τέτοια προοπτική, τέτοια ζωή;
Ξανά, δε θα αναφερθώ στο βασικό ζήτημα που μας οδήγησε εδώ, που είναι η οικονομική πολιτική που συνεχίζεται. Αλλά σε κάποια ειδικότερα θέματα που θα αποτελούσαν βασική πλευρά μια πραγματικά εναλλακτικής πολιτικής που θα στόχευε στην κάλυψη των κοινωνικών αναγκών. Για να τα κάνει αυτό, οφείλει να συγκρουστεί με την αποθέωση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και να αρνηθεί το δρόμο της υπονόμευσης των δημόσιων υπηρεσιών υπέρ του ατομικού κέρδους.
Να το δούμε συγκεκριμένα. Όλη η Ελλάδα είναι γεμάτη από πανέμορφους τόπους και αναρίθμητα εγκαταλειμμένα κρατικά οικόπεδα και κτίσματα. Μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα και με εξαιρετικά μικρό κόστος, μπορούν να αξιοποιηθούν για δημόσιες, δημοτικές, αυτοδιαχειριζόμενες, ημιδημόσιες- ημιιδιωτικές, εγκαταστάσεις λαϊκού και νεανικού τουρισμού. Είτε με τη μορφή ελεύθερης ή οργανωμένης κατασκήνωσης, είτε με τη μορφή ξενοδοχείων ή δωματίων υπό δημόσια ή δημοτική διαχείριση. Οι μορφές μπορούν να είναι πολλές και να αξιοποιούν και ενισχύουν τις τοπικές οικονομίες και τις μικρές επιχειρήσεις. Φανταστείτε μόνο πόσες χιλιάδες άνεργοι και άνεργες θα μπορούσαν να απασχοληθούν σε μια τέτοια κατεύθυνση και μάλιστα με χαμηλό κόστος και πιθανώς ισάξιο κέρδος Βασικό μέλημα, δεν μπορεί παρά να είναι η κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και η προώθηση των δημόσιων και όχι των ιδιωτικών πρωτοβουλιών.
Μια κατεύθυνση δηλαδή ακριβώς αντίθετη με αυτή που ακολουθείται τα τελευταία χρόνια που προωθείται σταθερά η ιδιωτική πρωτοβουλία. Το μνημονιακό νομοθετικό πλαίσιο επιδιώκει να ακυρώσει τη δυνατότητα δημόσιων και δημοτικών λειτουργιών (όχι αναγκαστικά με κόστος αλλά ενδεχομένως και με κέρδος) με στόχο την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών. Το κράτος θα μπορούσε με ευκολία να επιβάλλει περιορισμούς στην κερδοσκοπία των ακτοπλοϊκών επιχειρήσεων και βέβαια να χτυπήσει το μονοπώλιο και τον καθορισμό των τιμών. Θα έπρεπε, επίσης, να επεξεργαστεί και υλοποιήσει ένα σχέδιο φτηνών και υψηλής ποιότητας δημόσιων μέσων μεταφοράς, που να μειώνει την παντοκρατορία του Ι.Χ., που συμφέρει τις πολυεθνικές των καυσίμων και της αυτοκινητοβιομηχανίας, αλλά είναι καταστροφική οικονομικά και περιβαλλοντικά.
Όλα τα παραπάνω, που σαφώς δεν είναι παρά γενικοί άξονες και όχι ολοκληρωμένο σχέδιο, δεν είναι καθόλου ανέφικτα.. Καθίστανται όμως αδύνατα όσο υιοθετείται μια πολιτική υπέρ της καπιταλιστικής κερδοφορίας και των εγχώριων και διεθνών μονοπωλιακών ομίλων, υποβάθμισης και ξεπουλήματος των δημόσιων υπηρεσιών και του φυσικού πλούτου και βέβαια καταστρατήγησης των λαϊκών δικαιωμάτων.
Όμως, εκτός από την ασκούμενη πολιτική, είναι κρίσιμο να αλλάξει και η ατομική ή οικογενειακή πρόσληψη των διακοπών. Οι διακοπές γίνονται εξαιρετικά πιο προσιτές και ευχάριστες όταν γίνονται με συλλογικό και αλληλέγγυο τρόπο. Τρανή απόδειξη είναι ο τρόπος που επιτυγχάνεται μια σημαντική μείωση του κόστους παραθερισμού, σε κάμπινγκ αριστερών νεολαιών, καλοκαιρινά φεστιβάλ. Άλλωστε αποτελεί συνηθισμένη πρακτική εδώ και χρόνια για μεγάλα κομμάτια της νεολαίας, η ελεύθερη κατασκήνωση. Ωστόσο, η συλλογικότητα και η αλληλεγγύη, όπως και σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής, δεν προσφέρεται απλά ως επιλογή για αμφισβητίες του ατομισμού. Είναι αναγκαίες για την επιβίωση της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Βοηθάμε ο ένας τον άλλο, συμβάλλουμε με κάθε τρόπο που μπορούμε σε συλλογικές λύσεις για καλοκαιρινές διακοπές. Βρίσκουμε τρόπους για να μειώσουμε το κόστος. Κανείς μόνος και καμία μόνη στην κρίση. Κανείς μόνος και καμία μόνη στην πόλη με τον αυγουστιάτικο καύσωνα. πηγη http://www.toperiodiko.gr/category/eydaimonia/
Τα άλογα πέθαιναν από μυκητίαση, όμως αυτό το φρέσκο μαύρο βάμμα από καρύδια, τα θεράπευσε. Αφήστε με να σας πω γι αυτή την ιστορία με βότανα για άλογα με τα ίδια τα λόγια τουRichardSchulzeόπως μου την αφηγήθηκε. Ένα πράγμα για τις ιστορίες με άλογα είναι ότι τα άλογα δεν μπορούν να φανταστούν τον εαυτό τους ότι είναι καλά ή ότι δεν κάνουν θετική επιβεβαίωση, αυθυποβολή, καταλαβαίνεις τι θέλω να πω. Όταν θεραπεύεις ένα άλογο, ξέρεις ότι έκανες κάτι που δούλεψε.
Το ιππικό κέντρο του Los Angeles είναι το μεγαλύτερο ιππικό κέντρο της περιοχής και έχουν χιλιάδες άλογα εκεί. Περίπου 12 χρόνια πριν, είχαν μια επιδημία από τριχόφυτα που είναι ένας μύκητας που μεταδίδεται ανεξέλεγκτα σε όλους τους στάβλους Η τριχοφυτίαση ήταν τόσο άσχημη που μπορούσες να πιάσεις μια τούφα από τα μαλλιά των αλόγων και να σου μείνει στο χέρι, χωρίς κανένα κόπο ενώ οι τρίχες θα έμεναν στο χέρι σου υγρές και γλοιώδεις και το σημείο θα έμενε γυμνό. Είχαν ακόμα νεκρά άλογα από δευτερογενείς λοιμώξεις. Οι κτηνίατροι θεράπευαν αυτά τα άλογα με ιωδιούχα διαλύματα το γνωστό betadine, που είναι ανόργανο ιώδιο και έκαιγαν το δέρμα των αλόγων. Αυτοί είχαν ακόμα και ένα ζευγάρι νεκρών αλόγων.
<<ένας από τους ιδιοκτήτες αυτών των αλόγων μου είπε: Κοίτα να θεραπεύσεις το άλογό μου οι κτηνίατροι το σκοτώνουν>> {αυτό δε θέλω να το γράψω γιατί είναι φανατικό και αντισυναδερφικό} είπα καλά πήγα εκεί, και περιποιήθηκα το άλογο και μέσα σε κανα δύο μέρες ήταν καλύτερα.
Ο ιδιοκτήτης του ιππικού κέντρου το είδε αυτό και μου τηλεφώνησε. Αυτός συνεχίζει: έχουμε εδώ 150 άλογα με σοβαρή μυκητίαση, είναι μια επιδημία που μεταδίδεται με την αχυροστρωμνή μπορείς να τα βοηθήσεις; Είπα ναι και απάντησε <<Μπορείς να έρθεις εδώ πάνω και να τα βοηθήσεις; Και είπα τώρα; Με ήθελε την επόμενη μέρα. Τώρα είχα 150 άλογα που χρειαζόταν μαύρα καρύδια και δύσκολα είχα κάτι στη κλινική. Ευτυχώς ήταν Σεπτέμβρης αυτό σχεδόν λειτούργησε τέλεια, και ήξερα που ήταν όλες οι καρυδιές στο Los Angeles. Πήγαμε και μαζεύαμε όλη τη νύχτα. Παρασκευάσαμε γαλόνια από βάμμα που είχε προφανώς μόνο 8 ώρες με αυτά. Ο Dr.Christopher πάντοτε λέει: Εάν είναι βάμμα ενός λεπτού, είναι ενός λεπτού βάμμα. Έτσι εμείς είχαμε ένα βάμμα 8 ωρών. Πήγαμε πάνω στο στάβλο και πλύναμε 150 άλογα δύο φορές τη μέρα για μια εβδομάδα με βάμμα από μαύρα καρύδια. Και τότε επίσης τα ταΐζαμε με μαύρα καρύδια με κόκκινο τριφύλλι και άλλα καλά καθαριστικά του αίματος που τους άρεσε. Ο ιδιοκτήτης τότε απέλυσε 12 κτηνιάτρους που δούλευαν εκεί με πλήρη απασχόληση και τους έβγαλε από την υπόθεση αυτών των αλόγων. Αυτό συνέβαινε εδώ και δύο μήνες. Σε 8 μέρες μετά που ήρθα δεν υπήρχε άλογο σε αυτό το στάβλο με μύκητες.
Στις μέρες μας αυτό που νομίζεις μαύρα καρύδια, συνήθως είναι κονιοποιημένα φύλλα, που είναι και το πιο αδύνατο μέρος του φυτού. Εάν είσαι τυχερός θα βρεις κονιοποιημένο φλοιό, ο οποίος είναι λίγο καλύτερος, όμως αυτό που ο Doc χρησιμοποίησε ο ίδιος είναι ο εσωτερικός φλοιός του μαύρου καρυδιού.
Όταν κοιτάζεις ένα μαύρο καρύδι που μεγαλώνει πάνω σε ένα δέντρο, είναι μία πράσινη μπαλίτσα διαμέτρου περίπου 5 εκατοστών. Κατά το τέλος της καλλιεργητικής χρονιάς αρχίζει να έχει καφέ κηλίδες επάνω της. Και τότε, μόλις γίνει σχεδόν τελείως καφέ, θα πέσει. Τα χρειάζεσαι όταν έχουν αναπτυχθεί οι καφέ κηλίδες και τότε μάζεψέ τα και είναι μαλακά και κάπως σαν σάπια. Και μόλις το σπάσεις ανοίγει στα χέρια σου και μέσα από αυτό το πράσινο δέρμα είναι μία σκούρο μαύρη /καφέ κόλλα
Είναι ένα υγρούτσικο ινώδες υλικό και εάν το μυρίσεις μυρίζει σαν ιώδιο. Αγνό οργανικό ιώδιο. Μέσα σε αυτή την κόλλα είναι αυτό που ξέρουμε σαν το καρύδι. Το σκληρό κέλυφος και εσωτερικά το καρύδι που τρώμε. Όταν ένα καρύδι αναπτύσσεται δεν αναπτύσσετε προς αυτή την κατεύθυνση. Εξωτερικά είναι η κόλλα και εξωτερικά αυτής είναι το πράσινο δέρμα. Ο Dr. Christopher χρησιμοποίησε εκείνη την κόλλα και εσύ ακριβώς αυτή να πάρεις, να μη χρησιμοποιήσεις το καρύδι. Πάρε ακριβώς αυτό το δέρμα και βάλτο σε γυάλινα βάζα και κάνε βάμμα ή κάνε τσάι και αυτό είναι το δυνατότερο κομμάτι από το δέντρο της μαύρης καρυδιάς.
Πηγή: Sam Biser’s SAVE YOUR LIFE Collection
Αμερικανική Καρυδιά Βρίσκεται από τη Μασαχουσέτη μέχρι τη Τζώρτζια και δυτικά στις μεγάλες πεδιάδες, η μαύρη καρυδιά είναι ένα επιβεβλημένο δέντρο που έχει μια μακροχρόνια ιστορία χρήσης από τους ανθρώπους. Προτιμώντας τα βαθιά πλούσια εδάφη τα υγρά αλλά με καλή αποστράγγιση των εδαφών που πλημμυρίζουν και τα παραποτάμια, το δέντρο σπάνια κυριαρχεί στα δάση, όμως είναι συχνά τοποθετημένο σε συνάρτηση με άλλα πλατύφυλλα όπως οι ακακίες, οι φτελιές, τα σφεντάμια και τα πλατάνια.
Οι Αμερικανοί Ινδιάνοι αξιοποίησαν το δέντρο για τους καρπούς του (που τρώγονται ωμοί ή κονιοποιημένοι σε βούτυρο) για τον οπό του για να κάνουν σιρόπι με τον ίδιο τρόπο όπως κάνουν το σιρόπι του σφεδάμου.
Το ανώριμο εξωτερικό κέλυφος δίνει μία κίτρινη βαφή που δεν τρώγεται. Η βαφή βάφει τα πάντα περιλαμβανομένου των δακτύλων. Οι αυτόχθονες κάτοικοι και οι πρώτοι κατακτητές χρησιμοποίησαν τη βαφή αυτή για να βάφουν τα καθημερινά τους ρούχα.
Μία άλλη ενδιαφέρουσα χρήση για τα κελύφη των καρυδιών είναι το άλεσμά τους και η χρήση του σαν λειαντικό μέσον και σαν φίλτρα για τις μάσκες αερίων.
Μια άλλη χρήση θα μπορούσε να είναι χρήσιμη για τους ψαράδες. Εξωτερικά κελύφη και καρύδια αφήνονται να μείνουν σε ένα κάδο με νερό και για αρκετές ώρες θα παράγουν ένα σκοτεινό καφέ/μαύρο υγρό, το οποίο όταν χύνεται πάνω στο χώμα, μέσα σε λίγα λεπτά θα βγάλει επάνω στην επιφάνεια, κάθε σκουλήκι που υπάρχει στην περιοχή για εύκολη συλλογή.
Τα δέντρα έχουν την ικανότητα να αμύνονται έναντι φυτικών ανταγωνιστών. Οι ρίζες τους εκκρίνουν μια ορμόνη την juglone που καθυστερεί ή σκοτώνει φυτά σαν το τριφύλλι, τις τομάτες τις πατάτες τα μαύρα και τα μπλε βατόμουρα και το ροδόδεντρο ανάμεσα στα άλλα… ενώ κάποια άλλα ευνοούνται όπως τα τεύτλα, τα φασόλια, το καλαμπόκι, τα σμέουρα, τα σταφύλια και ακόμη και ο δηλητηριώδης κισσός βοηθήθηκαν ή τουλάχιστον δεν επηρεάστηκαν από την juglone.
Πάντα χρησιμοποιείτε τα βότανα υπό την επίβλεψη ενός ειδικού ιατρού και ειδικά όταν λαμβάνετε ταυτόχρονα άλλα φάρμακα, βότανα ακόμα και συμπληρώματα. Οι πληροφορίες που παρέχονται είναι καθαρά και μόνο για ενημερωτικό σκοπό
