Ραδιενεργά λύματα στο Σχιστό, εφιάλτης για τη δημόσια υγεία

Οι τεράστιες ποσότητες του ραδιενεργού λύματος φωσφογύψου στo Σχιστό, "σουβενίρ" της ανεξέλεγκτης λειτουργίας των βιομηχανιών ακόμη και στο πρόσφατο παρελθόν, όπως και της χρήσης της δυτικής Αθήνας σαν χωματερής, αποτελούν μόνιμη πηγή ανησυχίας για την υγεία των κατοίκων των γύρω δήμων. Το 2003 ο ΠΕΣΥΔΑΠ προχώρησε σε αποκατάσταση του χώρου, ωστόσο η ανησυχία παραμένει, καθώς τα προβλήματα δεν λείπουν και χρειάζεται διαρκής επαγρύπνηση για να μην έρθει το υλικό σε επαφή με τον άνθρωπο, είτε με τη μορφή αιωρούμενων σωματιδίων είτε με την διαφυγή του στον υδροφόρο ορίζοντα.  





Ο κ. Γρηγόρης Γουρδομιχάλης, πρόεδρος του Περιβαλλοντικού Συνδέσμου Δήμων Αθήνας – Πειραιά (ΠΕΣΥΔΑΠ) δήλωσε στο "Χαϊδάρι Σήμερα" ότι ο φωσφογύψος δεν μπορεί να απομακρυνθεί: "Έχουμε να κάνουμε με 10.000.000 τόνους υλικού, το οποίο είναι παραπροϊόν της παραγωγικής διαδικασίας φωσφορικού οξέος. Αυτές οι τεράστιες ποσότητες ρίχθηκαν στους πρόποδες του Όρους Αιγάλεω με την ανοχή των τότε κυβερνητικών υπηρεσιών (Δασαρχείου, Πολεμικού Ναυτικού, Υπουργείου Περιβάλλοντος κ.ά). Δεν μπορούν να αφαιρεθούν, γιατί με τυχόν αναμόχλευση θα υπάρξει οξυμμένο πρόβλημα ραδιενέργειας. Για το λόγο αυτό φτιάξαμε μια "σαρκοφάγο", ένα κάλυμμα, προκειμένου να εμποδίσουμε τόσο τη διασπορά του υλικού μέσω του αέρα, μια που είναι σε μορφή σκόνης, όσο και το πέρασμά του στον υδροφόρο ορίζοντα με τα βρόχινα νερά."



Η σκόνη φωσφογύψου πριν καλυφθεί.
Επί 20 χρόνια η Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων Δραπετσώνας εναπέθεσε συνολικά 10.000.000 τόνους φωσφογύψου σε ένα παλιό νταμάρι, ακριβώς πάνω από το Βιομηχανικό Πάρκο Σχιστού και το Νεκροταφείο, σε έκταση 150 στρεμμάτων. Ο φωσφογύψος ήταν προϊόν επεξεργασίας της πρώτης ύλης φωσφορίτης, προερχόμενη από το Κονγκό, που περιείχε αυξημένα ραδιοϊσότοπα σε σχέση με τον αντίστοιχο ελληνικό. Η ένταση του προβλήματος βγήκε στο φως όταν, με το κλείσιμο της βιομηχανίας της Δραπετσώνας το 1999, τα μηχανήματά της στάλθηκαν στην Χαλυβουργική για να γίνουν σκραπ. Τότε, οι μετρητές γκάιγκερ της χαλυβουργίας έδειξαν τα τεράστια ποσοστά ραδιενέργειας στα μηχανήματα και η Χαλυβουργική τα έστειλε πίσω στον χώρο της Βιομηχανίας Λιπασμάτων Δραπετσώνας, όπου και βρίσκονται μέχρι σήμερα. Παρά την επικινδυνότητα του υλικού και επειδή δεν υπήρχε κατάλληλο νομοθετικό πλαίσιο, τεράστιες ποσότητες ραδιενεργών υποπροϊόντων εναποτέθηκαν ανεξέλεγκτα στο περιβάλλον. 

Η πηγή της ραδιενέργειας στον γύψο οφείλεται στην παρουσία ουρανίου, που περιέχεται ούτως ή άλλως στα ακατέργαστα φωσφορικά ορυκτά. Υπάρχει μια φυσική και αναπόφευκτη σύνδεση μεταξύ της εξόρυξης φωσφορικών και ραδιενεργών υλικών. Το μέγεθος της ζημιάς που μπορεί να προκληθεί στον ανθρώπινο οργανισμό εξαρτάται από την ποσότητα η οποία θα εισέλθει εντός του σώματος, αλλά και από τη συχνότητα της επαφής, όποιας μορφής και αν είναι αυτή. Σύμφωνα με το US News & World Report, υπάρχουν στοιχεία που να υποδεικνύουν ότι τα ποσοστά καρκίνου κοντά σε στοίβες γύψου είναι αυξημένα.

Στην περιοχή του Σχιστού, πραγματοποιούνται μετρήσεις της Ελληνικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας. Όπως εξηγεί η υπεύθυνη Τύπου της ΕΕΑΕ, Βασιλική Ταφίλη, «γίνονται συστηματικά μετρήσεις στην περιοχή και δεν βλέπουμε αλλαγή στις τιμές. Συνεπώς, δεν ενέχεται άμεσος κίνδυνος για την δημόσια υγεία, εφόσον δεν αλλάξει η χρήση της γης. Δεν πρέπει να κατοικηθεί και δεν πρέπει αυτά τα λύματα να έρθουν σε επαφή με τον υδροφόρο ορίζοντα και τον άνθρωπο». Η ίδια τονίζει, βέβαια, ότι η προσπάθεια καθησυχασμού από την πλευρά της ΕΕΑΕ δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Σημειώνεται ότι το ράδιο έχει χρόνο ημιζωής 1600 χρόνια.



Από τα έργα κάλυψης του φωσφογύψου 
με ειδικές μεμβράνες και χώμα.
Ο ΠΕ.ΣΥ.Δ.Α.Π., όπως μάς λέει ο Γρηγόρης Γουρδομιχάλης, από το 2003 έως το 2010 δραστηριοποιήθηκε και προέβη σε αποκατάσταση του χώρου απόθεσης του φωσφογύψου. Χρησιμοποιώντας ειδικές μεμβράνες κάλυψε όλη την έκταση του ραδιενεργού λύματος και στη συνέχεια την επίστρωσε με χώμα 70 εκατοστών. Οι μελέτες προέβλεπαν, ακόμη, τη δημιουργία αντιπλημμυρικής τάφρου πάνω από το έργο. Τα προβλήματα στα έργα αποκατάστασης της περιοχής άρχισαν όταν με την οικονομική κρίση σταμάτησαν οι οικοδομικές εργασίες. «Αυτό σήμαινε ότι δεν είχαμε άλλο χώμα για να επιστρώσουμε. Το μετρό δεν επεκτεινόταν, οπότε κάθε πηγή είχε στερέψει. Θέλαμε η επίστρωση να φτάσει το 1,5 μέτρο», εξηγεί ο κ. Γουρδομιχάλης. Ενδεικτικό του προβλήματος είναι ότι κατά τη μεγάλη βροχόπτωση του Φεβρουαρίου 2013 στην Αττική παρασύρθηκαν τα χώματα επικάλυψης και σε κάποια σημεία αποκαλύφθηκαν οι μεμβράνες. "Τώρα, που το μετρό επεκτείνεται, η ΠΕ.ΣΥ.Δ.Α.Π. έχει συμφωνήσει με την Αττικό Μετρό Α.Ε. να μας παρέχει χώμα για να συνεχίσουμε», λέει ο κ. Γουρδομιχάλης". 



Οι βροχές έχουν παρασύρει το χώμα και αποκαλύφθηκαν οι μεμβράνες επικάλυψης.
Πέρα όμως από τον ραδιενεργό φωσφογύψο, η περιοχή του Σχιστού έχει αντιμετωπίζει και άλλες ραδιενεργές προκλήσεις. Να τι είπε σχετικά στην εφημερίδα μας ο κ. Γουρδομιχάλης: 

- Η παλαιότερη λειτουργία χωματερής στο Σχιστό, έχει αφήσει επιπτώσεις;
Υπάρχουν στραγγίσματα από τη ρίψη απορριμμάτων. Όταν έφτιαξαν τη χωματερή, ήταν τελείως ανεξέλεγκτη. Για να φτιαχτεί ένας χώρος διάθεσης αποβλήτων, πρέπει να στεγανοποιηθεί. Να στρώσουν μεμβράνες και να ρίξουν χώμα από πάνω. Τα υγρά από τα σκουπίδια μαζεύονται στο επάνω μέρος και αυτοί τα παίρνουν και τα οδηγούν σε επεξεργασία. Στη χωματερή του Σχιστού δεν υπήρχε τέτοια πρόβλεψη. Ακόμα και σήμερα, τα στραγγίσματα μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα.

- Έχετε αναφερθεί και σε ευθύνες των πολιτών, σε ό,τι έχει να κάνει με Ποικίλο - Αιγάλεω.
Κάποιοι τα χρησιμοποιούσαν σαν βοσκοτόπια και άλλοι προσπάθησαν να κτίσουν αυθαίρετα. Δεν είναι μόνο αυτά. Αρκετοί ρίχνουν τα μπάζα τους και κάποιοι καταπατούν το βουνό και προσπαθούν να οικοπεδοποιήσουν τις εκτάσεις του. Όλα γίνονται με βάση το κέρδος των επιτηδείων, επαγγελματιών και ιδιωτών. Προτιμούν πάντα την εύκολη λύση.

- Είστε ευχαριστημένος από την παρουσία των δημόσιων αρχών και των οικολογικών οργανώσεων;
Η Περιφέρεια Αττικής δυστυχώς είναι απούσα, κάτι που με στενοχωρεί. Δεν είμαι όμως ευχαριστημένος, ούτε από την παρουσία των οικολογικών οργανώσεων. Η Περιφέρεια δεν υποστηρίζει τις αναπτυξιακές μας δράσεις. Γενικότερα δεν υποστηρίζει τα σχέδια προστασίας των βουνών της Δυτικής Αττικής. Από την άλλη οι οικολογικές οργανώσεις είναι μόνο λόγια                                                                           πηγή .http://xaidarisimera.blogspot.gr

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΩΝ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΩΝ ΝΟΣΗΜΑΤΩΝ – ΕΞΕΤΑΣΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΙΚΑΡΙΑΣ

2^ης Δ.Υ.ΠΕ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ & ΑΙΓΑΙΟΥ

ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ – ΚΕΝΤΡΟ ΥΓΕΙΑΣ ΙΚΑΡΙΑΣ

ΚΕΝΤΡΟ ΥΓΕΙΑΣ ΕΥΔΗΛΟΥ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΩΝ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΩΝ ΝΟΣΗΜΑΤΩΝ – ΕΞΕΤΑΣΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ

ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΙΚΑΡΙΑΣ

Σας ενημερώνουμε ότι η Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης κάνει μία μελέτη πάνω στην συχνότητα των νευρολογικών νοσημάτων, συμπεριλαμβανομένης της σκλήρυνσης κατά πλάκας, στην Κρήτη, τα Δωδεκάνησα και άλλα νησιά του Αιγαίου, μεταξύ των οποίων και η Ικαρία. Στα πλαίσια αυτά, κλιμάκιο νευρολόγων από το Πανεπιστήμιο Κρήτης και το Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου (ΠΑ.Γ.Ν.Η.) με επικεφαλής τον Επίκουρο Καθηγητή Νευρολογίας κ. Ιωάννη Ζαγανά και τον Επιμελητή Α` Νευρολογικής Κλινικής ΠΑΓΝΗ κ. Βασίλειο Μαστοροδήμο θα επισκεφθεί την Ικαρία στις 27 και 28/8/2016. Θα εξετάζονται ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας σύμφωνα με το ακόλουθο πρόγραμμα:

Τόπος διεξαγωγής εξετάσεων	Ημέρα	Ώρες εξετάσεων
Γενικό Νοσοκομείο – Κέντρο Υγείας Ικαρίας	Σάββατο 27/8/2016	Από 15.00 -
Κέντρο Υγείας Ευδήλου	Κυριακή 28/8/2016	Από 09:00 -

Όποιος επιθυμεί να εξεταστεί από τους νευρολόγους της μελέτης, παρακαλούμε να επικοινωνήσει με τα εξής τηλέφωνα: 

1. Καττέ Καλλιόπη τηλ. 2275033030 (Κ.Υ. Ευδήλου).
2. Ζηκούδη Μαρία τηλ. 2275350212 (Γ.Ν. – Κ.Υ. Ικαρίας).
3. Σύνθια Μανασσάκη τηλ. 2810394617 (Πανεπιστήμιο Κρήτης, Τμήμα Ιατρικής).

Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.

Περι φύλλων ..

Τα φύλλα της κουτσουπιάς χρησιμοποιούνταν ως ένα είδος... αλουμινόχαρτου, παλιότερα, στα ορεινά χωριά της Στερεάς Ελλάδας και της Ηπείρου. Με τα μεγάλα, πλατιά κουτσουπόφυλλα οι γυναίκες τύλιγαν τις μπομποτίσιες κουλούρες που παράχωναν στη χόβολη. Έκαναν μάλιστα και αρμαθιές από φύλλα τις οποίες ξέραιναν στη σκιά, για να τις χρησιμοποιήσουν το χειμώνα. Πριν τη χρήση, μαλάκωναν τα φύλλα σε νερό. πηγη

                          

Είναι γεγονός ότι λίγοι γνωρίζουν τις μεγάλες θεραπευτικές ιδιότητες που έχουν τα φύλλα της συκιάς. Πρώτο το γάλα που βγάζουν τα φρέσκα φύλλα μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε για να ξεφορτωθούμε κάλλους, σκληρύνσεις και κρεατοελιές Είναι το αντίδοτο για το δηλητήριο των σκορπιών και παλιά το χρησιμοποιούσαν για την θεραπεία της λέπρας.

ΔΥΝΑΤΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΞΕΡΩΝ ΦΥΛΛΩΝ ΕΙΝΑΙ για το άσθμα και είναι και ασφαλή να χρησιμοποιείται και από παιδιά. Επίσης καθαρίζει τους πνεύμονες και τα ιγμόρεια ειδικά από φλέγματα. Προτείνουμε 3 τσάγια την ημέρα πρωί, μεσημέρι και βράδυ. Επίσης βοηθά στο κυκλοφοριακό. Προτείνουμε τα φύλλα της συκιάς σε καπνιστές και σε κρυολογήματα για να καθαρίσουν τα φλέγματα από τον οργανισμό.

Δεν ξεχνώ ένα τηλεφώνημα που πήρα πρόσφατα από μία κυρία που της είχα προτείνει το συγκεκριμένο βότανο και μου είπε ότι είναι 62 χρονών και πρώτη φορά καθάρισε τόσον φλέγμα από τον οργανισμό της κάνοντας της να νοιώθει εξαιρετικά. Τα φύλλα της συκιάς ψημένα στο φούρνο και κοπανισμένα σε σκόνη βοηθούν να σταματήσει η ρινορραγία, όταν ρουφήξουμε λίγη από την σκόνη αυτή. Αυτήν την σκόνη την χρειαζόμαστε και για την καταπολέμηση της ευκοιλιότητας. Αναμειγνύοντας φύλλα συκιάς και δυόσμου βοηθά στην αντιμετώπιση διάρροιας. πηγη

Το “φύλλο” της φραγκοσυκιάς αποκαλείται και στην Ελλάδα “γλώσσα της πεθεράς”. Με αυτό θέλουν να της αποδώσουν δύο μεγάλα ελαττώματα. Πρώτον ότι έχει μεγάλη γλώσσα και άρα δεν σταματά να λέει πολλά και δεύτερον ότι η “γλώσσα” αυτή είναι γεμάτη αγκάθια, κάτι που σημαίνει εκτόξευση πολλών πικροτήτων από τις πεθερές!

Φυσικά αν ήταν έτσι, θα τα χρησιμοποιούσαν οι αναρχικοί για μολότοφ!Έρευνα Αμερικανών επιστημόνων έδειξε ότι αν φάτε φύλλα φραγκοσυκιάς, πριν αρχίσετε να κατεβάζετε τα αγαπημένα σας σφηνάκια, μπορείτε να αποφύγετε κάποια από τα συμπτώματα της επόμενης μέρας όπως τον πονοκέφαλο, τη ξηρότητα του στόματος, τη ναυτία και την κακή διάθεση.

Στο Μεξικό, τα φύλλα του παπουτσόσυκου, (nopal), είναι ένα αγαπημένο σνακ και τρώγονται ευχάριστα ως σαλάτα, με κομματάκια ντομάτας, ελαιόλαδο, μάραθο και λεμόνι.ο τόπος είναι γεμάτος φραγκοσυκιές (opuntia ficus indica) φορτωμένες νόστιμα φραγκόσυκα που κανείς δεν σκέφτεται να κόψει και να φάει. Ούτε καν εκείνοι που στις πόλεις τρέχουν ν' αγοράσουν τα εισαγόμενα- προς 4-

8 ευρώ το κιλό. (Ναι. Κάνουμε εισαγωγή φραγκόσυκων από την Ισραήλ, Ιταλία και την Αφρική!)πηγη

                      

Μελιτζάνα: Τα φύλλα με τις μαλακτικές ιδιότητεςΑν και είναι σήμερα ένα από τα πιο γνωστά φυτά στον πλανήτη, η μελιτζάνα είναι ένα από τα σχετικά λίγα βότανα με θεραπευτική δράση που ήταν άγνωστα στους γιατρούς της αρχαίας Ελλάδας. Κατάγεται από τις Ινδίες και την Κίνα, ενώ στην Ευρώπη έφτασε για πρώτη φορά μόλις τον 16ο αιώνα ταυτόχρονα με την εξάπλωση της στην Αμερική. Στη φαρμακευτική, τα χρήσιμα μέρη του φυτού είναι τα φύλλα και ο μίσχος του καρπού. Τα φύλλα της μελιτζάνας, ως κατάπλασμα για εξωτερική χρήση, έχουν μαλακτικές και επουλωτικές ιδιότητες κυρίως για περιπτώσεις που αφορούν αιμορροΐδες, καλόγερους, εγκαύματα και φλεγμονές. Ειδικά σε ό,τι αφορά τις αιμορροΐδες, στη λαϊκή ιατρική περιγράφεται η παρασκευή μια σκόνης από ψημένα κοτσάνια του καρπού της μελιτζάνας. Η σκόνη αυτή τοποθετείται με βαμβάκι πάνω στις αιμορροΐδες.πηγη

6 λόγοι για να πεις ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση του νερού

ΥΠΕΡΟΓΚΕΣ
ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΤΙΜΩΝ

Στο Βουκουρέστι η υπηρεσία ύδρευσης ιδιωτικοποιήθηκε το 2000. Μέχρι σήμερα η τιμή του νερού έχει 12πλασιαστεί.

ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ
ΜΑΖΙΚΩΝ ΜΟΛΥΝΣΕΩΝ

Στην Ν. Αφρική όταν το νερό ιδιωτικοποιήθηκε υπήρξαν εκτεταμένες μολύνσεις.

ΕΛΛΙΠΗΣ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ
ΔΙΚΤΥΩΝ & ΥΠΟΔΟΜΩΝ

Στη Μεγάλη Βρετανία χάνεται το 1/4 του πόσιμου νερού σε διαρροές λόγω της έλλειψης επενδύσεων στα δίκτυα.

ΔΙΑΦΘΟΡΑ
& ΑΠΑΤΕΣ

Στη Γαλλία, Μ.Βρετανία και ΗΠΑ στελέχη εταιριών και αξιωματούχοι του Δημοσίου έχουν τεθεί υπό έλεγχο και σε ορισμένες περιπτώσεις καταδικαστεί σε υποθέσεις δωροδοκίας και απάτης.

ΜΥΣΤΙΚΕΣ
ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ

Στο Βερολίνο η σύμβαση παραχώρησης ΣΔΙΤ κρατήθηκε μυστική και περιελάμβανε έγγραφη εγγύηση μεγάλου κέρδους. Το 2012 το Γραφείο Ανταγωνισμού της Γερμανίας απεφάνθη ότι η σύμβαση παραβιάζει το γερμανικό δίκαιο περί ανταγωνισμού και η εταιρία αναγκάστηκε σε μείωση τιμών 19%.

ΑΝΥΠΑΡΚΤΕΣ
ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ

Στη Γαλλία με μακρά ιστορία στην ιδιωτική διαχείριση, η συμμετοχή τού ιδιωτικού τομέα στις επενδύσεις ανέρχεται μόλις στο 12%!

Μνημόνιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης που διέρρευσε αποκαλύπτει την εκ νέου προσπάθεια της Ε.Ε. να επιβάλλει την ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα.

Σοκ προκαλεί το γεγονός ότι η εν λόγω λίστα περιλαμβάνει δύο μεγάλες δημόσιες εταιρείες ύδρευσης, ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ , οι οποίες παρέχουν πόσιμο νερό στις δύο μεγαλύτερες πόλεις της χώρας. Η Τρόικα είχε κατά το παρελθόν επιμείνει στην ιδιωτικοποίηση του νερού σε παλαιότερο μνημόνιο, αλλά η έντονη λαϊκή αντίδραση μπλόκαρε αυτήν την πρόταση.      

                         

Τι είναι το νερό;του Νίκου Καραβέλου 

Νερό, νηρόν κατά τον μεσαίωνα, είναι το υγρό στοιχείο της Φύσης που σχηματίζει τις θάλασσες, τα ποτάμια, τις λίμνες, τις πηγές, τη βροχή, το χιόνι και το κλάμα των ανθρώπων.

Κάποτε ήταν επίθετο. Νεαρόν ύδωρ (φρέσκο νερό). Ύστερα, έφυγε το ουσιαστικό κι έμεινε, μοναδική στη γλώσσα μας, η ουσιαστική φρεσκάδα του επιθέτου. Νερό!

Ξέρουμε πως έχει ειδικό βάρος, πυκνότητα, φυσικές και χημικές ιδιότητες. Έχει όμως πρόσωπο; Συναισθήματα έχει το νερό; Κι ακόμα, η μια σταγόνα μοιάζει με την άλλη; Ισχύει, δηλαδή, το λεγόμενο: «..αυτοί μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό»;

Ως «καθ ύλην» αρμόδιος να δώσει απάντηση στα ερωτήματα, ερωτήθηκε ο πρόεδρος της μεγαλύτερης εταιρίας αιχμαλώτισης του νερού, της «Νεστλέ», κάποιος κος Πήτερ Μπράμπεκ (Peter Brabeck), o οποίος με θρασύτητα είκοσι τράγων και ειλικρίνεια καρχαρία, μας πληροφόρησε πως ούτε το νερό, βεβαίως, μα ούτε και οι «ιδιοκτήτες» του έχουν συναισθήματα, πλην της αγρίας χαράς τους, όταν ξεχειλίζει το πορτοφόλι τους.

Ο ίδιος δε, αφού υπεραμύνθηκε των μεταλλαγμένων προϊόντων, αποφάνθηκε : «Το νερό, όπως όλα τα διατροφικά αγαθά, πρέπει να έχει αγοραστική αξία», (την οποία, φυσικά, θα καθορίζουν κατά το δοκούν τα όμοια με την αφεντιά του τέρατα).

Είπε, συνάμα, πως «η φύση δεν είναι καλή και πως είναι μέγα επίτευγμα η δυνατότητα αντίστασης στην κυριαρχία της»(!) Και τελείωσε με τούτο το μεταλλαγμένο «απόφθεγμα»:

«Το νερό δεν είναι ανθρώπινο δικαίωμα».

Αυτά μας απάντησε ο βρικόλακας. Και είναι λογικό. Το σφάλμα είναι δικό μας που απευθύνουμε σε αυτούς ερωτήματα. Είναι το ίδιο σαν να υποβάλλεις ερωτήματα για τη φύση του θανάτου σε ιδιοκτήτη μεγάλου γραφείου κηδειών εν ώρα αιχμής. Το πολύ να προθυμοποιηθεί να σε θάψει!

Στραφήκαμε, λοιπόν, στο υπέροχο βιβλίο του ομότιμου καθηγητή υδρογεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, του Γεωργίου Κ. Στουρνάρα, με τίτλο: «ΝΕΡΟ» (εκδ. Τζιόλα).

Το πόνημα αυτό απαντά όχι μόνο στους ειδικούς, μα και στον καθέναν που αποζητά να ξεδιψάσει. Απαντά για τη σχέση ανθρώπου –νερού, ανθρώπου – φυσικού περιβάλλοντος, την αρχαιότερη και σπουδαιότερη σχέση, καθώς το νερό σημαδεύει την εμφάνιση της ζωής, την ανάπτυξή της, την εμφάνιση και άνοδο των κοινωνιών, τη συνεχιζόμενη ανάπτυξη του εμβίου κόσμου, σε συνδυασμό με την εξέλιξη του αβιοτικού περιβάλλοντος.

Στο βιβλίο αυτό διδάσκεσαι να κατανοείς. Μαθαίνεις. Έχεις την αίσθηση της δροσιάς, ανακαλύπτεις τη μοναδική του γεύση. Διαβάζοντάς το, ξεδιψάς. Όταν, στο τέλος, το κλείσεις, πάλι διψάς !
Ας ακούσουμε, όμως, κάτι παράξενο και ενδιαφέρον, όπως καταγράφεται στο προοίμιο του βιβλίου. Ο συγγραφέας το παραθέτει με την ευαισθησία του λογοτέχνη και, συνάμα, με την επιφύλαξη του επιστήμονα. 

Ήταν, λέει, η συγγραφή του βιβλίου του προς το τέλος της, όταν το μάτι του έπεσε σε μια έκδοση που τον ξάφνιασε. Ήταν το βιβλίο του Ιάπωνα επιστήμονα Μασάρου Εμότο (Masaru Emoto), στο οποίο προσπαθούσε αυτός να αποδείξει πως το νερό «..αισθάνεται, αντιδρά, αντανακλά ανθρώπινα συναισθήματα, εγγράφει πάνω του και μεταφέρει αόρατες ψυχικές ενέργειες, επικοινωνεί και εμφανίζει μια άλλη άγνωστη έως τώρα διάσταση. Συμπεριφέρεται, δηλαδή, σαν μια ζωντανή («έλλογη») οντότητα». 

Ο προβληματισμός του Ιάπωνα θεμελιώθηκε όταν απέδειξε ότι το χιόνι που πέφτει στη Γη εκατομμύρια χρόνια, αποτελείται από νιφάδες που καθεμιά τους έχει διαφορετικό σχήμα!

Έτσι, ο δρ. Εμότο άρχισε να παγώνει κρυστάλλους νερού και να τους φωτογραφίζει. Οι κρύσταλλοι αυτοί δεν μοιάζουν μεταξύ τους, όπως δεν μοιάζουν και τα πρόσωπα των ανθρώπων. Τα διαφορετικά πρόσωπα των κρυστάλλων – που τα ονόμασε «Τα πρόσωπα του Νερού»-, είχαν να κάνουν με τις καταστάσεις που υφίστατο το νερό. Άλλο πρόσωπο είχαν οι κρύσταλλοι του καθαρού νερού, άλλο του ρυπασμένου. Άλλο το πρόσωπο του νερού όταν δέχεται τη ζεστασιά των ανθρώπων κι άλλο εκείνου που γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης. Άλλο το πρόσωπο του ύδατος που μολύνθηκε κι άλλο εκείνου που πασχίζει να ξαναγυρίσει ελεύθερο στη θάλασσα!

Δεν έχει τόσο σημασία η επιστημονική επιβεβαίωση της θεωρίας του.
Σημασία έχει πως συνιστά την πρέπουσα απάντηση.
Όχι τόσο στο αρχικό μας ερώτημα, μα κυρίως στο θράσος των αρπακτικών.
Το νερό αντιστέκεται σθεναρά με όλα πλέον τα πρόσωπά του.
Κι εμείς, λοιπόν, από κοντά του με τα δικά μας ενωμένα πρόσωπα. Σαν καταιγίδα, σαν βαθύς λυγμός.
Να φωνάξουμε κατάμουτρα σε αυτό το σκύβαλο της «Νεστλέ», μα και σε όσους τυχόν διανοηθούν να ξεπουλήσουν τη ζωή μας σε αυτόν ή στους ομοίους του.
Αυτό που φώναζαν οι διαδηλωτές στην πόλη Κοτσαμπάμπα (Cotchabamba) της Βολιβίας :

«El agua es nuestra… Carajo…».
Και σε ελεύθερη, για τις περιστάσεις, απόδοση :

«Το νερό είναι δικό μας… Μαλάκες…».                                                               1πηγή    2 http://www.savegreekwater.org/

Η Ιστορία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στη Ικαρία

Η σκληρή αναμέτρηση 

Μια ξεχωριστή πλευρά της Ιστορίας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας είναι αυτή που αναφέρεται στη δράση του στη Ικαρια  . Εκεί όπου οι δυσκολίες πολλαπλασιάζονταν από τη στενότητα των χώρων που αναγκαστικά περιόριζαν τις δυνατότητες ελιγμών, εκεί όπου η θάλασσα καθόριζε και τα όρια ανεφοδιασμού, αλλά και τις δυνατότητες ενίσχυσης και ανανέωσης των δυνάμεων. Περιορισμοί που αν στην περίπτωση της Πελοποννήσου οδήγησαν στην εξόντωση ολόκληρης της 3ης Μεραρχίας, στα νησιά προδιέγραφαν τη δράση των μαχητών του ΔΣΕ ως τα όρια των αποστολών αυτοκτονίας. Κι όμως, σ' αυτά τα στενά όρια αναπτύχθηκε μια πλούσια δράση που προκάλεσε ουκ ολίγα προβλήματα στην αστική τάξη και τα στρατιωτικά επιτελεία της. Δεν είναι τυχαίο ότι για την αντιμετώπιση του ΔΣΕ στη Σάμο κατέβηκε στο νησί ο ίδιος ο Αμερικανός στρατηγός Βαν Φλιτ, ούτε ότι στην Κρήτη ο πρώτος ρόλος για την αντιμετώπιση του επαναστατικού κινήματος δόθηκε στις ομάδες των φιλελεύθερων βενιζελικών.                                                 Ικαρία

Στην Ικαρία το κίνημα ήταν ανέκαθεν ισχυρό, γεγονός που μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας δεν άφηνε αρκετά περιθώρια για την εκεί δράση παρακρατικών συμμοριών. Ο νομάρχης, όμως, της Σάμου, Χρήστος Κούσουλας, επιδιώκοντας να δημιουργήσει και σ' αυτό το νησί εμφυλιοπολεμικό κλίμα, έστειλε στις εκεί αστυνομικές αρχές εμπιστευτικό τηλεγράφημα, με το οποίο διέταζε την άμεση σύλληψη όλων των στελεχών του ΕΑΜ και του ΚΚΕ στην Ικαρία. Το τηλεγράφημα έγινε γνωστό στην τοπική Οργάνωση του ΚΚΕ, με αποτέλεσμα διακόσια περίπου μέλη και στελέχη του να περάσουν στην παρανομία. Στην αρχή κρύβονταν άοπλοι και αργότερα ορισμένοι απ' αυτούς παραδόθηκαν ή έφυγαν από το νησί - οι πιο πολλοί, όμως, έμειναν στην Ικαρία, περιμένοντας τις εξελίξεις.

Το καλοκαίρι του 1947, σε μυστική σύσκεψη στελεχών του Κομμουνιστικού Κόμματος, του Αγροτικού Κόμματος και της ΕΠΟΝ, συγκροτήθηκε διακομματική επιτροπή ως ενιαίο καθοδηγητικό κέντρο του ικαριώτικου κινήματος και πάρθηκαν αποφάσεις, που αφορούσαν τις σχέσεις και τη δουλειά με τους εξόριστους, τη φύλαξη του παράνομου μηχανισμού και την έκδοση της παράνομης πια εφημερίδας «Νέα Ικαρία». Στη σύσκεψη δεν συζητήθηκε η οργάνωση ένοπλων τμημάτων κρούσης στο νησί. Η απόφαση για την ένοπλη αυτοάμυνα πάρθηκε λίγο αργότερα, με εισήγηση του Γιάννη Σαλά, ο οποίος, πηγαίνοντας τότε στη Σάμο, πέρασε από την Ικαρία. Επρόκειτο, ωστόσο, για παθητική αυτοάμυνα, που εφαρμόστηκε μέχρι το τέλος, και όχι για ενεργητική, που την είχε αργότερα συμβουλεύσει το Αρχηγείο του Δημοκρατικού Στρατού της Σάμου.

Η πρώτη σύγκρουση των Ικαριωτών αυτοαμυνιτών με ομάδες των 300 χωροφυλάκων και των 100 περίπου ΜΑΥδων, που φρουρούσαν το νησί, πραγματοποιήθηκε στην περιοχή του Φραντάτου και εξελίχτηκε σε πολύωρη μάχη, χωρίς ωστόσο απώλειες. Η δεύτερη σύγκρουση έγινε στον Ορθό Λούρο, πάνω από το Μαυράτο, χωρίς επίσης απώλειες, η τρίτη στο Μαύρο Γκρεμό, πάνω από το Δρούτσουλα, με θύμα τον Γεώργιο Βελετάκη και η τέταρτη στον Αγιο Ονούφριο, με νεκρό τον Μόσχο Μάζαρη και αιχμαλώτους τον Γεώργιο Τσερμέγκα και τον Παναγιώτη Σαμπλίδη, που εκτελέστηκαν αργότερα, ύστερα από απόφαση του στρατοδικείου της Σάμου. Η πέμπτη σύγκρουση σημειώθηκε στο Δοκίμι, πάνω από την Αρέθουσα, με ένα νεκρό και μερικούς τραυματίες από τη δύναμη της Χωροφυλακής, και η έκτη στη χαράδρα της Σχίζας, μεταξύ Αρέθουσας και Καραβόσταμου, με νεκρό τον Διαμαντή Διαμαντή και βαριά τραυματισμένο τον Θεολόγο Τσούνη. Μέχρι το 1951 που οι τελευταίοι 8 αντάρτες φυγαδεύονται από το νησί, μεσολαβεί μια περίοδος σκληρής παρανομίας για την οποία, όμως, θα χρειάζονταν σελίδες ειδικής αναφοράς.                                                          

Δυστυχώς έως σήμερα δεν έχει εντοπιστεί έντυπο υλικό της ομάδας ανταρτών της Ικαρίας. Στο νησί λέγεται ότι κατά τη διάρκεια εξόρυξης σχιστόλιθων το 1970 στον παλιό δρόμο από Τσουδερό προς Μαυράτο βρέθηκε ένα σιδερένιο δοχείο με κατεστραμένο από την υγρασία έντυπο υλικό της ομάδας.

Ο αγωνιστής Αντώνης Καλαμπόγιας αναφέρει για την δραστηριότητα των οκτώ: 

" Με ένα πολύ πυκνό δίχτυ καταφυγίων μέσα στα χωριά και στα βουνά δημιουργήσαμε τις προϋποθέσεις για να σ΄τησουμε ένα γερό κομματικό μηχανισμό. Προμηθευτήκαμε δύο ραδιόφωνα, δύο γραφομηχανές, πολυγράφους, χαρτί και ότι άλλο χρειαζούμενο και στήσαμε το "εκδοτικό" μας σε ένα καταφύγιο. Άρχισε όλο το νησί να έχει και το παράνομο δελτίο και τα άλλα παράνομα έντυπά του. Ο κάθε αγωνιστής διάβαζε προσεκτικά το γραφτό που έπαιρνε στα χέρια του. Κι ο καθένας καταλάβαινε σε ποιες συνθήκες τυπώνονταν και με τι δυσκολίες και κινδύνους έφθανε στα χέρια του κάθε έντυπο της οργάνωσης." 

Η ενημέρωση των κατοίκων της Ικαρίας από τα παράνομα έντυπα των οκτώ συνεχίστηκε παρά τα δρακόντεια τρομοκρατικά μέτρα των αστυνομικών αρχών του νησιού. μέχρι το Σάββατο 15 Ιούλη 1955, όταν κατόρθωσαν να αποδράσουν με καΐκι, στέλνοντας από το πέλαγος το μήνυμα: 

Αγαπημένη μας Νικαριά, καλή αντάμωση

 

Ενα περιστατικό της Λευκής Τρομοκρατίας στην Ικαρία

Η σύγχρονη ιστοριογραφία αναφέρεται στην περίοδο 1945-1946 ως περίοδο της Λευκής Τρομοκρατίας στην μετακατοχική Ελλάδα. Είτε συμφωνούμε είτε όχι με την περιοδολόγησή της συμφωνούμε ότι στο διάστημα αυτό συνέβησαν σωρείας περιστατικών βίας και αυθαιρεσίας ενάντια στους κομμουνιστές και τους αγωνιστές της Κατοχής. 

Στο νησί της Ικαρίας λόγω της μεγάλης του συμμετοχής στο εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα, αλλά και λόγω της στενής επαφής των ντόπιων με το δημοκρατικό και προοδευτικό στοιχείο ήδη από την εποχή των μεταξικών διώξεων, τα περιστατικά αυτά δεν εμφανίστηκαν σε έκταση.

Ήδη από το 1945 κανένας από τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης δεν αισθάνεται ασφαλής στην Ικαρία, αλλά και γενικότερα στην Ελλάδα. Οι χωροφύλακες και ειδικά στην ύπαιθρο έχουν δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω σε κάθε πολίτη. Στήνουν δε τις πιο απίστευτες κατηγορίες προκειμένου να χαρακτηρίσουν έναν πολίτη ως "¨επικίνδυνο για την ασφάλεια" ή "τρομοκράτη". Τον συλλαμβάνουν κι από εκεί ξεκινά μια οδύσσεια βασανιστηρίων, διώξεων, φυλακίσεων, εξοριών και εκτελέσεων.

Έτσι και στην Ικαρία οι διωκόμενοι αγωνιστές που καταφεύγουν στα βουνά πληθαίνουν.

Στο Ξυλοσύρτης Ικαρίας στο βάθος μιας ρεματιάς βρίσκεται μια σπηλιά με απότομους γκρεμούς δίπλα της. Εκεί το 1946 κρύβονταν μια ομάδα 3-4 διωκόμενων αγωνιστών. Τη μέρα ήταν αδύνατο να πλησιάσει κανείς αυτή τη σπηλιά χωρίς να γίνει αντιληπτός. Τη νύχτα το πέρασμά του θα γίνονταν πολύ επικίνδυνο από το σκοτάδι. Την ημέρα, οι παράνομοι λουφάζουν και εποπτεύουν την γύρω περιοχή για κινήσεις. Τη νύχτα βγαίνουν για τις οργανωτικές τους δουλειές και για να ανεφοδιαστούν. 

Κάποια νύχτα, κάποιος ενημερωμένος προφανώς για τα κατατόπια των ανταρτών και τα περάσματα οδηγεί εκεί ένα απόσπασμα χωροφυλακής. Οι χωροφύλακες κυκλώνουν τη σπηλιά και φωνάζουν στους παράνομους να παραδοθούν. Εκείνοι, μη έχοντας όπλα ή άλλη δίοδο διαφυγής παραδίδονται στις αρχές. Ο αποσπασματάρχης όμως φαίνεται πως επιθυμούσε να χυθεί αίμα. 

Γνωρίζοντας από τον πληροφοριοδότη ποιος είναι ο επικεφαλής των παρανόμων ρωτά: "Ποιος από εσάς είναι ο Νιάπας Νέστορας;" Ο Νέστορας Νιάπας, ένα στέλεχος του ΚΚΕ και αντάρτης του ΕΛΑΣ βγαίνει μπροστά μερικά βήματα και παρουσιάζεται: "Εγώ είμαι. Γιατί;" Και ακριβώς στο σημείο που στέκονταν ο αποσπασματάρχης τον θερίζει με μια ριπή. Οι υπόλοιποι χωροφύλακες ρίχνουν μερικές τουφεκιές στον αέρα και κατεβαίνουν με τους αιχμαλώτους τους στο χωριό. 

Το περιστατικό αυτό αποτυπώθηκε ως "σκληρή μάχη με συμμορίτες" στον τύπο και εκθειάστηκε η γενναιότητα της χωροφυλακής. http://kokkinosfakelos.blogspot.gr

Το σανατόριο των Εξόριστων της Ικαρίας

Φυματικοί εξόριστοι σε τάφους συντρόφων τους στο σανατόριο της μονής Μουντέ

Το παρακάτω άρθρο χρησιμοποιεί στοιχεία και φωτογραφικά ντοκουμέντα από το υπέροχο βιβλίο του Δημήτρη Νταλιάνη Το σανατόριο εξόριστων Ικαρίας 1948-1949, από τις εκδόσεις Αλφειός.

Το σανατόριο των εξόριστων της Ικαρίας όπως το γνωρίσαμε μέσα από το βιβλίο του Δημήτρη Νταλιάνη, δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία της Επιτροπής Εξορίστων Ικαρίας για να καλύψει τις ανάγκες των φυματικών εξόριστων σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, να προστατεύσει τους υπόλοιπους κρατούμενους από μετάδοση της νόσου αλλά και τον ντόπιο πληθυσμό. Επικεφαλής της δημιουργίας του αλλά και της λειτουργίας του τέθηκε ο ειδικός πνευμονολόγος Δημήτρης Νταλιάνης, που κατά την διάρκεια της Εθνικής Αντίστασης και των Δεκεμβριανών δούλεψε ακούραστα στο πλευρό των νοσοκόμων και των γιατρών της Εθνικής Αλληλεγγύης στο νοσοκομείο Σωτηρία.

Το σανατόριο που τοποθετήθηκε στην γνωστή μονή Μοντέ (ή Μουντέ)  στέγασε στην διάρκεια ζωής του πάνω από 120 εξόριστους παρέχοντας κάτω από τις χειρότερες δυνατές συνθήκες την καλύτερη δυνατή περίθαλψη. Χαρακτηριστικό είναι ότι κατά την δίχρονη λειτουργία του, αρκετοί θεραπεύτηκαν ή βελτίωσαν την κατάσταση της ασθενείας τους και μονάχα πέντε βαριές περιπτώσεις ασθενών πέθαναν (τα ιερά τους λείψανα βρίσκονται ακόμα θαμμένα στον προαύλιο χώρο της μονής).

Χαρακτηριστικό της αυτοθυσίας και της προσπάθειας του γιατρού Δημήτρη Νταλιάνη αλλά και όλου του προσωπικού ήταν η θεραπεία των ασθενών με το φορητό μηχάνημα πνευμοθώρακα που ο Νταλιάνης κατάφερε να φέρει από το σπίτι του στην Αθήνα μέσω της συζύγου του, η πειραματική ηλιοθεραπεία των συριγγίων και η αφαίρεση πύου με καλάμια ελλείψει σύριγγας !

Η ομάδα συμβίωσης του σανατορίου κατάφερε όχι μόνο να ζήσει αλλά και να δημιουργήσει καλλιτεχνικά, με χειρόγραφα βιβλία, ποιήματα, χειροτεχνήματα αλλά και με την μουσική της αυτοσχέδιας κιθάρας και μπαλαλάικας που έφτιαξε ο μαραγκός της ομάδας. Στην ομάδα των φυματικών συμμετείχαν και εθελοντές εξόριστοι που με ψεύτικες διαγνώσεις των γιατρών έρχονταν να ζήσουν κοντά στους φυματικούς και να αναλάβουν τις βαριές δουλειές που χρειάζονταν να γίνουν.


Στο σανατόριο νοσηλεύθηκαν μεγάλες μορφές του αντιστασιακού αλλά και καλλιτεχνικού χώρου όπως αυτή του καταξιωμένου ζωγράφου Δημήτρη Μεγαλίδη που φιλοτέχνησε το πορτραίτο του γιατρού Νταλιάνη και της συζύγου του.

Ο κατάλογος των νεκρών εξόριστων του σανατορίου

• Γκότσης Χαράλαμπος
• Λεονταρίδης
• Ξένος
• Πολίτης Κώστας
• Τσακαλώτος Ιωάννης

Εικόνες από το βιβλίο: 

Ασθενείς και νοσηλευτικό προσωπικό του σανατορίου Μουντέ 

Στη μάντρα του μοναστηριού Μουντέ 

Φυματικοί εξόριστοι στην μονή Μουντέ Ικαρίας

Χειρόγραφο βιβλίο φυματικού εξόριστου στην Μονή Μουντέ

Σημείωση βιβλίου εξόριστου

"Το βιβλίο αυτό άρχισα να το αντιγράφω το καλοκαίρι του 1948 στο μοναστήρι της βόρειας Ικαρίας
Παναγία του Μουντέ, όπου εκρατούμην εξόριστος και το τελείωσα εις το ξερονήσι
Μακρόνησος εις το τέλος του 1949. 
Ήταν μια διέξοδος (όχι χωρίς κίνδυνο) της σκέψης, εκείνες τις δύσκολες στιγμές 
που ο φασισμός μας κρατούσε αιχμαλώτους και που δυστυχώς μας κρατάει ακόμη 

Μάης 1950 "

Εφημερίδες της εποχής για τους φυματικούς της Ικαρίας

Εφημερίδες της εποχής για τους φυματικούς της Ικαρίας

Εφημερίδες της εποχής για τους φυματικούς της Ικαρίας
Από την εφημερίδα "Δημοκρατικός"

Υπηρεσιακό σημείωμα του Υγειονομικού Κέντρου Σάμου για τους φυματικούς εξόριστους της Ικαρίας

Το πορτραίτο της γυναίκας του Δημήτρη Νταλιάνη , Μαντώς  από το χέρι του ζωγράφου Δημήτρη Μεγαλίδη ( 24-8-1948) Φιλοτεχνήθηκε στη μονή Μουντέ

Το πορτραίτο του Δημήτρη Νταλιάνη , από το χέρι του ζωγράφου Δημήτρη Μεγαλίδη. Φιλοτεχνήθηκε στη μονή Μουντέ

Η μονή Μουντέ σήμερα

Στις μέρες μας, οι διάσπαρτοι τάφοι όσων έμειναν για πάντα εκεί, «συγκεντρώθηκαν» σε ειδικό χώρο, λίγα μέτρα έξω από το μοναστήρι.

Εκεί κάθε χρόνο στα τέλη Αυγούστου, (για τη χρονιά αυτή, η εκδήλωση είναι για αύριο Κυριακή 21 Αυγούστου με πρωτοβουλία του Συλλόγου Ραχιωτών, αλλά και τη συμμετοχή άλλων φορέων, συγγενών των θυμάτων και παλιών πολιτικών εξορίστων, γίνεται το ετήσιο μνημόσυνο (πολιτικό και θρησκευτικό).

Η μονή όπως φαίνεται από το δρόμο

Ο περίβολος της μονής Μουντέ σήμερα

Το πηγάδι της μονής Μουντέ                                                                             πηγη http://kokkinosfakelos.blogspot.gr/