Μανιάτες στην Ικαρία

η Ικαρία στα 1688 από τον DAPPER

Είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη η αντίληψη πως η Μάνη ήταν μια απομονωμένη φιλοπόλεμη περιοχή. Αυτό ωστόσο δεν είναι απολύτως σωστό. Η επαφή της με την θάλασσα έδωσαν στον πληθυσμό την αναγκαία εξωστρέφεια προκειμένου να επιβιώσει. Το ψάρεμα, η πειρατεία και το εμπόριο αποτελούσαν βασικές εργασίες του παλαιού Μανιάτη.

            Παράλληλα η αυτονομία της περιοχής οδήγησε στην πληθυσμιακή ανάπτυξη της. Η αδυναμία της περιοχής να «θρέψει» τόσο πληθυσμό έφερε ως αποτέλεσμα την σύγκρουση μεταξύ των οικογενειών του τόπου για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών και ραγδαία πτώχεια. Έτσι δημιουργήθηκαν στα τέλη του 17ου και κυρίως του 18ου αιώνα μεταναστευτικά ρεύματα Μανιατών σε διάφορες περιοχές της Ελλάδος και του εξωτερικού. Εδώ δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις συνεχείς συγκρούσεις με τους Τούρκους αλλά και γενικότερα τους Οθωμανούς πειρατές. Ένας από τους προορισμούς που επελέγη για μαζική εγκατάσταση Μανιατών στα μέσα του 18ου αιώνα ήταν και το νησί της Ικαρίας.

            Η μεταναστευτική αυτή κίνηση σύμφωνα με την τοπική παράδοση της Ικαρίας έχει να κάνει με την προσωπικότητα του πειρατή Σταμάτη Καστανιά. Η καταγωγή του δεν είναι εξακριβωμένη. Πολλοί τον θεωρούν Μανιάτη ενώ κατά άλλους Ικαριώτη ο οποίος μεγάλωσε στην Μάνη, κατόπιν απαγωγής του από μανιάτες πειρατές. Το σίγουρο είναι πως στην Μάνη έμαθε την ναυτική τέχνη και όπως αναφέρει η τοπική παράδοση επέστρεψε στην Ικαρία με άλλους Μανιάτες.

            Πιο συγκεκριμένα λέγεται πως πήγες το νησί γύρω στα 1750 σε ηλικία 27 ετών όχι μόνο με κατοίκους της Μάνης αλλά και δασκάλους, ιερείς και ναυπηγούς. Τους ναυπηγούς τους τοποθέτησε για διαμονή στο Γιαλισκάρι, ενώ από έναν δάσκαλο σε Λαγκάδα, Περμαρία και Περδίκι. Ο Καστανιάς για επτά χρόνια διαφύλαξε το νησί με επιτυχία από επιδρομές πειρατών ενώ ισχυροποιήθηκε τόσο πολύ σε τοπικό επίπεδο που ο σουλτάνος τον αναγνώρισε «Ζαμπίτη της Ικαρίας». Του έδωσε δηλαδή τον βαθμό του αστυνόμου – τοποτηρητή. Μάλιστα είχε και επίσημη σφραγίδα για την υπογραφή των εγγράφων του που έφερε στο κέντρο έλικα και πέριξ αυτή το Καπετάν Καστανιάς.

            Ενδιαφέρον παρουσιάζουν έγγραφα και τοπικές παραδόσεις για αυτήν την μετακίνηση.

«1761 Αφιερώνω κι εγώ ο παπα Γιάννης Καφάκος εις την Αγίαν Κιουρά[νa;]το μερδικόν μου τ’ αμπέλι εις Κά(τω) Χωριόν να βάζουν τα παιδία μου τονκάθε χρόνο ένα κάρτο σιτάρι και μισόν κατζίκι και κρασί ό,τι βάζουν και οιάλλοι αδελφοί. Και όποιος ευρεθεί και αφήσει το ψυχικόν μας να έχου χέριοι αδελφοί, να τα βάνουν εις άλλο χέρι να δίνει το πάχτος»

Ενώ σε άλλο έγγραφο επαναστατικής διακήρυξης του νησιού αναφέρεται

«1795 6 Δεκεμβρίου

Εγώ ο παπά Χριστόδουλος Καφάκος έγραψα το παρόν εις το καιρόν που ρίξαμε το χαρατζομάνι της κραταιάς βασιλείας. έτσι εσυμφώνησε ο ραγιάς και έγραψα»

            Η οικογένεια που αναφέρεται στο παραπάνω έγγραφο έχει καθαρά Μανιάτικο επώνυμο καθώς το επώνυμο προέρχεται από την λέξη Καφός που στα μανιάτικα σημαίνει αδελφός και την κατάληξη –άκος.

Άλλα επώνυμα που συνδέονται ιστορικά με την Μάνη στην Ικαρία είναι τα Κουτούφαρης(Πιθανολογείται  ότι οι Κουτουφαραίοι ήρθαν στην Ικαρία μαζί με πολλούς άλλους Μανιάτες και εγκαταστάθηκαν στο χωριό Ράχες. Η πρώτη αναφορά στο όνομα Κουτούφαρης γίνεται σε έγγραφο του 1832. )Μελάς, Μάγκουρας, Πατσάκος, Τζαούτης, Κούβαρης, Καζάλης κ.ά. Μάλιστα σε σημείωση του ο παλαιός Ικαριώτης ιστορικός Ιωάννης Μελάς αναφέρει «τα επώνυμα αυτά αποδεικνύουν μεμονωμένην αλλά παλαιάν μετοικεσίαν Πελοποννησίων εις Ικαρίαν».

         Ο απόηχος της εποίκησης των Μανιατών στο νησί δεν παρέμεινε μόνο σε πληθυσμιακό επίπεδο. Η κοινωνία της Ικαρίας άρχισε να παρουσιάζει τα πρώτα ανοίγματα. Εμφανίστηκε ένα νέο είδος κατοικίας – το δίχωρο διώροφο σπίτι με το όνομα «πύργος» ή «πυργάρι», με δεύτερο όροφο ως ξενώνα. Σύμφωνα με την παράδοση, γύρω στα τέλη του 18ου αιώνα στην Ικαρία μετοίκησαν Μανιάτες και, καθώς τόσο οι «πύργοι» όσο και οι νέοι οικισμοί έχουν κοινά στοιχεία με παρόμοια δείγματα από τη Μάνη, θεωρείται ότι οι νέοι κάτοικοι εισήγαγαν αυτή την αρχιτεκτονική.

μικρό πειρατικό του 18ου αιώνα

Πηγές   https://maniatika.wordpress.com/

1. επιμέλεια κειμένου Ι. Φ. Μιχαλακάκος
2. Ιωάννη Π. Λεκκάκου «Μάνη κοινωνική οργάνωση και ζωή», Αρεόπολη 2008 εκδ. Αδούλωτη Μάνη.
3. Α. Καπετάνιος «Χώρος και χρόνος στην Δυτική Ικαρία, διαδικασίες μετάβασης και μετασχηματισμού»
4. Ι. Μελά «Ιστορία της νήσου Ικαρίας από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι της εποχής μας» Αθήνα 1955
5. Ι. Μελά «Ιστορία της Ικαρίας» Επτά Ημέρες της Καθημερινής Αφιέρωμα στην Ικαρία, 1998.
6. Δ. Βαγιακάκου «Μανιάται εις Ικαρία» Αθήνα σύγγραμμα περιοδικό, Αθήνα 1958
7. http://www.ikariamag.gr/i-ikaria-kai-i-thalassa-i-naytosyni-ton-ikarion
8. http://www.ehw.gr/asiaminor/forms/fLemmaBody.aspx?lemmaId=6855
9. http://el.travelogues.gr/item.php?view=32265

Χριστουγεννιάτικα σοκολατάκια ..να σας φιλέψω ?

Η σοκολάτα είναι θεϊκή, περιβάλλεται από μια γεύση  αισθησιακή, βαθιά. Μαύρη, πολυτελή, ευχάριστη, ισχυρή, πυκνή, κρεμώδης, σαγηνευτική, υποβλητική, πλούσια, υπερβολική, μεταξένια, γλυκιά, πονηρή, παραδεισένια ...(Elaine Sherman)                                                                                                                                                                                                                                                                    ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ

Δόσεις για:  4 άτομα

200 γραμμάρια μαύρης σοκολάτας

100 γραμμάρια μασκαρπόνε

80 γραμμάρια  ζάχαρη άχνη 

4 κουταλιές σκόνης κακάου

4 κουταλιές της σούπας καρύδας σε λεπτές νιφάδες

4 κουταλιές της σούπας κομμένα φιστίκια

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

Ψιλοκόψτε τη σοκολάτα με ένα μαχαίρι και στη συνέχεια αφήστε τη να λειώσει σε μπεν μαρι Σε ένα μεγάλο μπολ, ανακατέψτε τη μασκαρπόνε με τη σοκολάτα και τη ζάχαρη άχνη για να αποκτήσετε ένα ομοιογενές μείγμα και αφήστε το να παραμείνει στο ψυγείο για 30 λεπτά. Τώρα δημιουργήστε με βρεγμένα χέρια, μπάλες διαμέτρου 5 cm. Περάστε τις με γεύση σε σκόνη κακάο, καρύδα και φιστίκια για να καλύψετε την επιφάνεια. Αφήστε να ξεκουραστούν στο ψυγείο για τουλάχιστον 30 λεπτά και να κρυώσουν.

Διατήρηση

Μπορείτε να αποθηκεύσετε τα σοκολατακια στο ψυγείο για περισσότερο από 2-3 ημέρες, καλύπτοντάς τα με διαφανή μεμβράνη ή μέσα σε γυάλινο βάζο.

Συμβουλή

Τα σοκολατακια μπορούν να ετοιμαστούν την προηγούμενη μέρα και στη συνέχεια να γαρνιριστούν με τους σπόρους (αυτά που θέλετε) ακριβώς πριν τα σερβίρετε, έτσι ώστε να κρατήσουν την τραγανότητά τους!

Καλό μήνα. Καλά Χριστούγεννα ..🍄🎄☃️🍗🥂♥️🤲

Μπήκε ο Δεκέμβρης; Στο λαϊκό καλεντάρι ο Δεκέμβριος ονομάζεται Ασπρομηνάς και Χιονιάς για το πυκνό του χιόνι. Είναι ο μήνας της χαράς μιας και έρχονται τα Χριστούγεννα και οι αργίες. ...

.Καλό μήνα. Καλά Χριστούγεννα ..🍄🎄☃️🍗🥂♥️🤲

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΜΕ ΚΛΑΔΙΑ ΑΓΡΙΑΣ ΑΧΛΑΔΙΑΣ (γκορτσιά)

Τα κλαδιά από άγρια αχλαδιά (γκορτσιά )είναι το φάρμακο βότανο- δέντρο που θεραπεύει και τον προστάτη. Όμως για να αποδώσει με όλες του τις δυνάμεις, πρέπει να το φτιάξετε σωστά… Σας γνωρίζω αναλυτικά όλη την διαδικασία: Α) Κόβουμε κλαδιά από άγρια αχλαδιά. Στην συνέχεια τα τεμαχίζουμε, με ψαλίδι κλαδέματος περίπου 10 εκατοστά το καθένα. Αυτό το κάνουμε για να πετύχουμε καλύτερη απορρόφηση. Β) Αναλογία: Ένα (1) κιλό κλαδάκια σε οχτώ (8) κιλά νερό. Τα βάζουμε σε μία κατσαρόλα και τα βράζουμε, με την παρακάτω διαδικασία: Στην αρχή ξεκινάμε με δυνατή φωτιά! Όταν όμως πάρει βράση, μετριάζουμε την φωτιά, δηλαδή να κοχλάζει αλλά όχι πολύ δυνατά. Το καπάκι της κατσαρόλας πρέπει να είναι κλειστό και σε κάθε τριάντα λεπτά να τα ανακατεύεται. Συνολικά πρέπει να τα βράζετε: Δύο ώρες και σαράντα πέντε λεπτά ( 2: 45 ) Μετά αφού κλείσουμε την φωτιά, αφήνουμε τα κλαδιά μέσα στην κατσαρόλα με κλειστό καπάκι για 5 ώρες. Τέλος, το περνάμε από σουρωτήρι, σε μπουκαλάκια και το τοποθετούμε στην συντήρηση του ψυγείου. Πως γίνεται η θεραπεία του ασθενούς;

Καταρχάς ξεκινάμε με πολύ μικρή ποσότητα: Με ένα ποτηράκι της ρακής, το πρωί, ένα το μεσημέρι και ένα το βράδυ.Αυτό για μία δύο ημέρες, ώστε να δούμε για τυχόν παρενέργειες. Όμως μέχρι τώρα δεν έχουν εμφανισθεί σε κανέναν ασθενή!

Όταν βλέπουμε, πως δεν μας κάνει παρενέργειες τότε αυξάνουμε την ποσότητα σε: ένα νεροπότηρο το πρωί, ένα το μεσημέρι και ένα το βράδυ.......Γιάννης Κωνσταντάκης                                                                                                                            Η ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΓΡΙΑΣ ΑΧΛΑΔΙΑΣ

Πριν 12 χρόνια, ο πατέρας μου (Νικηφόρος Κωνσταντάκης) αρρώστησε με προστάτη.

Τον πήγα σε έμπειρο ουρολόγο στην χώρα της Νάξου και του έκανε εξετάσεις.

Βλέποντας ο γιατρός τα αποτελέσματα των εξετάσεων, μου είπε κατά λέξη:

<< Πρέπει να τον πας να κάνει εγχείρηση, ο προστάτης του βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο!>>...

Την επόμενη μέρα πήγα και έκοψα άγρια αχλαδιά και με την διαδικασία που σας αναφέρω πιο πάνω ετοίμασα το φάρμακο...

Ξεκίνησα να του δίνω 1 μικρό ποτηράκι της ρακής: Πρωί, μεσημέρι και βράδυ για το ενδεχόμενο να μην υπάρξουν παρενέργειες...

Σε τρεις μέρες άρχισε να νιώθει καλύτερα!

Βλέποντας πως δεν υπήρξαν παρενέργειες, τότε άρχισα να του αυξάνω την ποσότητα και τον έφτασα στα 3 ποτήρια του νερού την ημέρα.

Σε 25 μέρες δεν ένιωθε απολύτως τίποτα! Το βότανο των βοτάνων το Θεϊκό, είχε εξαφανίσει κάθε ίχνος από αυτήν την ασθένεια!

Μετά από αυτήν την θαυμάσια και απροσδόκητη εξέλιξη, έκλεισα ραντεβού και πήγαμε πάλι στον ίδιο γιατρό, γιατί έπρεπε να επιβεβαιωθεί ότι θεραπεύτηκε και από νέες εξετάσεις...

Ο γιατρός βέβαια εξεπλάγην για το ότι δεν πήγαμε να κάνει εγχείρηση.

Εγώ χωρίς να του πω τίποτα για την θεραπεία που είχαμε κάνει, του επέμενα κι έτσι του έκανε νέες εξετάσεις...

Όταν πήρε τις νέες εξετάσεις που του έκανε στα χέρια του, έμεινε άναυδος! Μία κοιτούσε εμένα και μία τον πατέρα μου... Σε κάποια στιγμή μου είπε: << Πέρασε από εδώ να δεις!>> Μου έδειξε τις παλιές εξετάσεις και τις νέες και μου είπε: << Πως γίνεται να είναι ο προστάτης του για εγχείρηση και τώρα να μην έχει τίποτα!; Πες μου τι έκανες;!>>...

Τότε εξήγησα στον γιατρό αναλυτικά για τα κλαδιά της αρουχλάδας κι όλα όσα και σεις γνωρίζετε... Προειδοποίηση: Δεν συνιστάται η χρήση παρασκευασμάτων βοτάνων χωρίς την ενημέρωση του θεράποντα ιατρού ή φαρμακοποιού. Ενδέχεται οι ουσίες που περιέχουν να αλληλεπιδράσουν με το/τα φάρμακα, που ήδη παίρνει ο ασθενής και να εξουδετερώσουν τη θεραπευτική τους δράση ή να προκαλέσουν τοξικότητα. Μπορεί επίσης, να επιβαρύνουν περεταίρω εξασθενημένες ζωτικές λειτουργίες με κίνδυνο για την υγεία και την ζωή του ασθενούς. http://therapeytikafytaoreinisnaxou.blogspot.com/

Από την Αθήνα στο Καράκας…

Ξεκαθαρίζοντας κάποια πράγματα… Το Καράκας (Caracas) σύμφωνα με το Wikipedia είναι η πρωτεύουσα της Βενεζουέλας. Η επίσημη ονομασία της πόλης είναι Santiago de León de Caracas. Πρόκειται για το κυβερνητικό, οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο της χώρας. Ο Καράκας είναι ένα καφενείο στο λιμανάκι του Καρκιναγρίου Ικαρίας. Πήρε το όνομα του από το παρατσούκλι του ιδιοκτήτη του καφενείο.

H ιστορία, εν τάχει, πίσω από το παρατσούκλι… Ο Καράκας είχε μπαρκάρει, το 1969, με ένα φορτηγό πλοίο, με κατεύθυνση την Αμερική. Μόλις έπιασαν λιμάνι στην Βενεζουέλα, ο Καράκας γνωρίζει μια μελαχρινούλα και για τα μάτια της και μόνο αποφασίζει να μείνει συντροφιά της. Μαγεμένος από το κορίτσι και τον τόπο μένει τελικά για 2 συναπτά έτη. Φυσικό και επόμενο, κατά την επιστροφή του στο νησί, να του βγει και να του κολλήσει το προσωνύμιο «Καράκας”.

Αφήνοντας πίσω, λοιπόν, την Αθήνα πήρα τον, όχι και τόσο, μεγάλο δρόμο για το Καράκας!                                                      Δεχόμενος κρούση από τον κολλητό και έτερο F.G. κλο να πάω να τον βρω (και φέτος). Το σχέδιο ήταν να κατηφορίσω προς Καρκινάγριον για να διαμονή εκεί, με την όλη την ηρεμία που προσφέρει το μέρος, και έχοντας αμάξι να κανονίζουμε και να εξορμούμε προς γιαλό για djsets, παραλία και ποτάκια. Φτάνοντας στο σπίτι του, κατάλαβα πως τίποτα δεν ήταν οργανωμένο σωστά, όπως ακριβώς αρμόζει στο ύφος του νησιού- αμάξι πουθενά. Έτσι, λοιπόν, έμεινα κολλημένος για 10 σερί μέρες στο γραφικό και όμορφο Καρκινάγρι. Κοιμόμουν έξω, για περισσότερη δροσιά, ξυπνούσα με τον πρώτο ήλιο- κερδίζοντας την ημέρα- καφεδάκι ελληνικό στην χόβολη, με υπομονή και βουτιά σε καταγάλανα νερά σε απόσταση 30 μέτρων από το σπίτι. Έπειτα, επιστροφή σπίτι. Λίγο Κερουάκ και μονοπάτι για Καράκας, μέσα από αγριελιές, βράχια και φραγκοσυκιές.                                                                  Η πιάτσα                                                                 

Στο καφενείο του Καράκα, κολλητά με τον εξωραϊστικό σύλλογο του χωριού, σχηματίζεται η πιάτσα. Στην πιάτσα, που ξεκινάει από το νεοσύστατο καφενείο Σουρω…τύρι, μαζεύονται από νωρίς, κυρίως, οι πρεσβύτεροι της περιοχής, αλλά και οι νεότεροι (σκαστοί από δουλειές) και καφενεδιάζουν. Το καφενεδιάζουν συμπεριλαμβάνει διάφορες δραστηριότητες από στραβοκοίταγμα και πειράγματα, σε συζητήσεις για την χθεσινή βραδιά ή μια βραδιά πριν από 80 χρόνια και τις δουλειές που κουτσο-έκανε ο καθένας. Εκεί, αφού σε σκανάρουν καλά-καλά για καναδυό μέρες, σε βάζουν και σένα στον χορό της πιάτσας και ως ενεργό μέλος της πιάτσας (εάν και εφόσον μπεις), έχεις υποχρεώσεις, όχι βάναυσες, αλλά πρέπει να την τηρείς, αν θες να παραμείνεις μέλος.                                                                                                           Οι υποχρεώσεις: Αρχικά, πρέπει να δίνεις το παρόν καθημερινά, αν όχι το πρωί τότε σίγουρα το βράδυ! Εάν πάλι δεν εμφανιστείς για μία ολόκληρη μέρα, τότε πρέπει να έχεις καλή δικαιολογία- η δικιά τους είναι συνήθως- και λόγω ηλικίας- μία κηδεία ή δουλειά στον «Άγιο» (Κήρυκο). Όπως και να χει εννοείται πως εξηγείς την απουσία σου αναλυτικότατα. Δεύτερον, και πολύ σημαντικό είναι να μην προκαλείς φασαρίες. Από ένα σημείο και έπειτα μπορείς να μπεις και εσύ στην διαδικασία πειράγματος, ειδικά προς τις γυναίκες, αλλά πάντα με τακτ και σεξαπίλ! Τρίτον, καλό θα ήταν να κουβαλάς μαζί σου πολύ βάρος. Δηλαδή όχι γυναίκα, παιδιά, σκυλιά. Οι παλιοί-παλιοί το έχουν για καθαρά αντρική υπόθεση, απόδραση από την σύζυγο, οικογένεια (τις μεσημβρινές ώρες κυρίως- το βράδυ είναι όλοι ευπρόσδεκτοι). Και τελευταίο, αλλά το πιο σημαντικό είναι συμμετέχεις στα κοινά. Τα κοινά στην πιάτσα είναι είτε πολιτικές συζητήσεις, είτε κουβέντες περί ψαρεμάτων και γυναικών, γκρίνια (γενική και ειδική) και τάβλι το μεσημέρι, μπιρίμπα το βράδυ! Όταν πέσει ο ήλιος το σκηνικό αλλάζει αρκετά. Όλοι βάζουν το καλό τους χαμόγελο και αρκούνται στο φαγοπότι και πάντα στο πείραγμα.. Διαβάζοντας όλα αυτά, ξέρω πως δεν φαντάζει μαγικό. Προσφέρει όμως κάτι πολύ δύσκολο να το καταλάβει κανείς ειδικά όσο είναι ακόμα ενεργό μέλος της πιάτσας. Προσφέρει μαθήματα ζωτικής σημασία, σαν αυτά που μας λένε οι παππούδες μας, με την ειδοποιό διαφορά ότι εκεί δεν κρύβεται τίποτα (ακόμα και οι παππούδες μας φουσκώνουν ιστορίες ή τις αλλάζουν για ακουστούν ελκυστικότερες). Εκεί αν κρύψεις κάτι θα σε βαρύνει σε βαθμό που θα σε αρρωστήσει. Εκεί η αλήθεια έρχεται πρώτη παρά τις συμφορές που φέρνει. Τα μαθήματα της πιάτσας είναι σκληρά-ωμά, συνάμα όμως γευστικότατα και γλυκά. Αφήνοντας, λοιπόν, πίσω την κοσμοπολίτικη ζωή της Αθήνας και ερχόμενος στο ηλιόλουστο Καράκας, δέχτηκα πολιτιστικό σοκ, καλοπροαίρετο μπούλινγκ και αφαίρεση συνηθειών-ευκολιών. Παρόλ’ αυτά με γέμισε φουλ και μου έδωσε δυνάμεις για την συνέχεια του καλοκαιριού. Καταλήγοντας, το μόνο υγείες συμπέρασμα από αυτήν την εμπειρία, είναι ότι όλα παίζουν στην ζωή και όλα αντιμετωπίζονται αρκεί να βρίσκεις το θάρρος να αντιμετωπίσεις το πιο δύσκολο πράγμα στην ζωή, την καθημερινότητα! Γι’ αυτό βάλτε το καλό σας χαμόγελο και αντιμετωπίστε με χιούμορ και καλή παρέα ό,τι μπορεί να φέρνει η πιάτσα (aka καθημερινότητα). ..                                                     nassos  kritikos

: https://frapress.gr/

Γλυκά καρύδας.... "χωρίς βούτυρο, χωρίς αυγά, χωρίς αλεύρι"😋

 Νόστιμα γλυκά καρύδας  ,μαλακά και λίγο  εύθραυστα ....και υπέροχα γευστικά  !  😋                                                                                                         

Συστατικά                                                                            2 ασπράδια αυγών, 100 γραμμάρια ζάχαρη,  200γρ αλεύρι καρύδας 

Σε ένα μπολ τοποθετώ  τα  ασπράδια  μαζί με τη ζάχαρη

και ανακατεύω το μείγμα στο μίξερ μέχρι να λιώσει η ζάχαρη 

 

 Προσθέτω το αλεύρι καρύδας

 

 ανακατεύω καλά, και με το εργαλείο που  σερβίρουμε το παγωτό  κάνω μπαλάκια τη ζύμη ..

 

 τα τοποθετώ σε ένα ταψί σε χαρτί περγαμηνής,λαδόκολλα 

 

 η δόση της συνταγής θα μου δώσει οκτώ  κομμάτια 

Ψήνω στους 120 βαθμούς για μισή ώρα ή μέχρι να γίνουν ελαφρώς χρυσά

 Τα αφήνω να κρυώσουν από το φούρνο, ..............αυτό είναι το μέγεθος  του......

εδώ είναι έτοιμοι για κατανάλωση !

 .. και να που εξαφανίστηκαν σε μια στιγμή ...😋

.. ελπίζω να σας αρέσουν !     😋                                                                                                                                ΣΥΝΤΑΓΗ απο τη Paolera😋😋😋

Το αίνιγμα των κυπαρισσιών που αντιστέκονται στις φωτιές.

Μια πράσινη όαση, που δεν επηρεάζεται από τη φωτιά: τα κυπαρίσσια της Μεσογείου, ένα φυσικό φράγμα κατά των πυρκαγιών Μια πρόσφατη ιταλο-ισπανική μελέτη φωτίζει το μυστήριο ενός δέντρου που φαίνεται να προστατεύεται φυσικά από τις φλόγες. Ο στόχος είναι προφανώς να το χρησιμοποιήσουμε για να καταπολεμήσουμε τις πυρκαγιές, στη Μεσόγειο και γιατί όχι και στον κόσμο. Η ανακάλυψη έγινε σε μια γη που χρησιμοποιήθηκε για επιστημονικά πειράματα, όπου μια καταστροφική πυρκαγιά κατέστρεψε τα πάντα εκτός από ένα κομμάτι από δέντρα. Σε περίπου 20 χιλιάδες εκτάρια φυτά που καήκανε, οι ερευνητές βρήκαν ένα καταπράσινο σημείο: μια ομάδα από κυπαρίσσια, που βρισκόταν ακόμη εν ζωή, και ότι οι φλόγες δεν τα είχαν καν καψαλίσει . Πώς ήταν όμως αυτό δυνατόν; Μια μελέτη που μόλις δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Περιβαλλοντικής Διαχείρισης φωτίζει το μυστήριο.

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

«Όταν φτάσαμε στον τόπο, είδαμε όλες τις βελανιδιές, τα πεύκα και τα έλατα να έχουν καεί εντελώς. Αλλά τα κυπαρίσσια της Μεσογείου δεν είχαν επηρεαστεί από τη φωτιά », λέει στο BBC ο Bernabé Moya, ένας από τους συγγραφείς. Το εν λόγω φυτό, του είδους Cupressus sempervirens var. horizontalis , έχει αναλυθεί λεπτομερώς από τους ερευνητές του εργαστηρίου δασικών πυρκαγιών της INIA-CIFOR στην Ισπανία και από το Ινστιτούτο για την αειφόρο προστασία των φυτών στη Φλωρεντία. Ανακάλυψαν ότι τα μεσογειακά κυπαρίσσια διατηρούν μεγάλες ποσότητες νερού ακόμη και σε συνθήκες ακραίας ξηρασίας.

ΔΟΚΙΜΗ ΕΥΦΛΕΚΤΟΤΗΤΑΣ

Η παχιά επιδερμίδα (το υδρόφοβο ύφασμα που καλύπτει τα κλαδιά και τα φύλλα) και η εσωτερική δομή των φύλλων ελαχιστοποιούν την απώλεια υγρών ακόμα και σε ακραίες καταστάσεις θερμότητας. Το αποτέλεσμα; Αυτά τα κυπαρίσσια χρειάζονται έως και 7 φορές περισσότερο για να αναφλεγούν από τα πεύκα, και τις βελανιδιές. Τα θραύσματα των φύλλων που πέφτουν στο έδαφος, στη συνέχεια, διατηρούν το νερό σαν σφουγγάρι: ένα ακόμα πρόσθετο φράγμα κατά των φλογών. Η κωνική και αραιή μορφή της στεφάνης του δέντρου διασφαλίζει ότι τα νεκρά φύλλα δεν συσσωρεύονται μεταξύ των φύλλων και βοηθούν στη διάχυση της θερμότητας. ,Οι προγονοι μας έλεγαν ''φύτεψε πολλά κυπαρισσια στο χωράφι σου για να αφήσεις προίκα στα παιδιά σου'' Οι αρχαίοι Ρωμαίοι έλεγαν το πεύκο «καταραμένο δένδρο» και δεν το επέτρεπαν μέσα στις πόλεις.

Γιατί γνώριζαν ότι το πεύκο είναι δαδί. Είναι εμπρηστικός μηχανισμός, είναι εγγύηση ότι μια ημέρα θα μας κάψει.

Πώς εμείς οι νεοέλληνες πιεστήκαμε ότι είναι ασφαλές να ζούμε ανάμεσα στα πεύκα,και να ξεχάσουμε τη προίκα των κυπαρισσιών είναι πραγματικά απορίας άξιον. πηγη https://www.focus.