Το νερό το πιο πολύτιμο αγαθό του ανθρώπου

Η επιδείνωση της ξηρασίας θεωρείται μια από τις σημαντικότερες φυσικές καταστροφές, καθώς έχει σοβαρές κοινωνικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Μόνο στην Ευρώπη η ζημιά από την ξηρασία των τελευταίων 30 χρόνων, υπολογίζεται σε πάνω από 100 δισεκατομμύρια ευρώ.

Σύμφωνα με τα ευρήματα των ερευνητών, η νότια Ευρώπη θα επηρεαστεί περισσότερο, με την κατώτατη ροή των ποταμών να πέφτει σε ποσοστά 40% και τις περιόδους λειψυδρίας να αυξάνονται κατά 80%.

Το 2025 3,5 δισ. άνθρωποι σε 52 χώρες της Γης είτε θα ζουν σε καθεστώς λειψυδρίας είτε θα κινδυνεύουν άμεσα από αυτήν

Η ρύπανση του περιβάλλοντος αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα Η Μόλυνση  των υδάτων απειλεί πολλά είδη ζώων και φυτών και τον άνθρωπο, στον οποίο φτάνουν πολλές τοξικές ουσίες μέσω της τροφικής αλυσίδας, επηρεάζοντας δυσμενώς την υγεία του.

Oι ελληνικές θάλασσες είναι πιο καθαρές από ποτέ, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί. Tο γεγονός ότι η Eλλάδα δεν έχει βαριά βιομηχανία είναι σωτήριο για το θαλάσσιο περιβάλλον. Aκόμη, η γεωγραφική θέση της χώρας μας βοηθάει στη διατήρηση της καλής ποιότητας του υγρού στοιχείου. H Aνατολική Mεσόγειος είναι πιο καθαρή σε σχέση λ.χ. με τις βόρειες θάλασσεςAN YΠAPXOYN ΘAΛAΣΣIA PEYMATA. Aυτό σημαίνει ότι το νερό ανανεώνεται συνεχώς, και έτσι απαλλάσσεται από τους μολυσματικούς ή ρυπογόνους παράγοντες. 

«Αν βρεθείς σε δύσκολες στιγ­μές στην ζωή σου, και δεν ξέρεις σε ποιόν να απευθυνθείς για βοήθεια, πήγαινε σε μια πηγή στο βουνό – και άκου την μουσική που παίζει το νερό της. Τότε θα δεις ότι όλα θα πάνε καλά…»Βίκτωρ Σάουμπεργκερ

Το καλοκαίρι είναι ακόμα εδώ: ..βροχή περιμέναμε, καύσωνας μας προέκυψε !

Η αντίσταση στα αντιβιοτικά είναι μεγαλύτερη απειλή από τον καρκίνο

Η Ιταλία είναι μεταξύ των μεγαλύτερων καταναλωτών των αντιβιοτικών στην Ευρώπη μετά την Ελλάδα, και υπολογίζεται ότι 1 στα 5 αντιβιοτικά χρησιμοποιούνται ανάρμοστα.                                                                                                                                                                                                                                                 Η αντίσταση στα αντιβιοτικά είναι <<μεγαλύτερη απειλή από τον καρκίνο>> Τα παραπάνω λόγια δεν ανήκουν σε κάποιο συνωμοσιολόγο ή κινδυνολόγο, αλλά στον υπουργό οικονομικών της Μεγάλης Βρετανίας Τζόρτζ Όσμπορν. Η αύξηση της αντίστασης στα αντιβιοτικά θα μπορούσε να γίνει «ακόμη μεγαλύτερη απειλή για την ανθρωπότητα από τον καρκίνο», προειδοποίησε δημόσια ο George Osborne σήμερα.

Ο Όσμπορν αποκαλύπτει ότι 10 εκατομμύρια άνθρωποι θα μπορούσαν να πεθαίνουν κάθε χρόνο σε μερικές δεκαετίες, αν δεν γίνει τίποτα. Αυτό το ποσοστό είναι υψηλότερο από όσους πεθαίνουν σήμερα από καρκίνο Η νέα έκθεση εκτιμά ότι η μικροβιακή αντοχή θα γίνει ο μεγαλύτερος «δολοφόνος» του κόσμου μέχρι το 2050, εκτός αν αναπτυχθεί μια νέα γενιά αποτελεσματικών αντιβιοτικών. Το φαινόμενο της ανθεκτικότητας στα αντιβιοτικά: απειλή για τον πλανήτη Τα βακτήρια ανθεκτικά στα αντιβιοτικά θέτουν με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας μία από τις τρεις μεγαλύτερες παγκόσμιες απειλές για την ανθρώπινη υγεία,Ένα πιο σοβαρό πρόβλημα παρουσιάζεται όταν τα βακτήρια συνήθως ευαίσθητα στα αντιβιοτικά γίνουν ανθεκτικά ως αποτέλεσμα των γενετικών τροποποιήσεων: σε αυτή την περίπτωση γίνεται λόγος για «επίκτητης αντοχής». Τα ανθεκτικά βακτήρια επιβιώνουν ακόμα και μετά το αντιβιοτικό και συνεχίζουν να πολλαπλασιάζονται, για την παράταση της πορείας της νόσου ή ακόμη και οδηγώντας στον θάνατο του ασθενούς. Λοιμώξεις που προκαλούνται από ανθεκτικά βακτήρια απαιτούν περισσότερη φροντίδα για την υγεία ή τη χρήση εναλλακτικών και πιο ακριβά αντιβιοτικά. Οι αριθμοί Τα ανθεκτικά στα φάρμακα βακτήρια προκαλούν περίπου 400.000 λοιμώξεις και 25.000 θανάτους κάθε χρόνο μόνο στην Ευρώπη, με οικονομικές επιπτώσεις που εκτιμάται σε 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ μεταξύ του κόστους της υγειονομικής περίθαλψης και την απώλεια παραγωγικότητας Το πραγματικό δράμα όμως είναι η υπερβολική χρήση των αντιβιοτικών στην κτηνοτροφία, τη γεωργία, την εκτροφή των ψαριών.Έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Antimicrobial Agents and Chemotherapy" έδειξε πως τα ίχνη των αντιβιοτικών, όπως αυτά που βρίσκονται στις απορρίψεις λυμάτων, επιτρέπουν στα βακτήρια να διατηρούν την ανθεκτικότητα τους στα αντιβιοτικά. Είναι μια ανησυχητική πραγματικότητα, οι συγκεντρώσεις είναι πολύ χαμηλότερες από ό, τι εθεωρείτο μέχρι σήμερα και αυτό εξηγεί γιατί η αντίσταση στα αντιβιοτικά είναι τόσο επίμονος στο φυσικό περιβάλλον. Τα αντιβιοτικά είναι απολύτως ζωτικής σημασίας για τη σύγχρονη ιατρική, αλλά η ευρεία χρήση τους και η κατάχρηση τους έχουν οδηγήσει σε στελέχη ανθεκτικά σε αντιβιοτικά που χρησιμοποιούνται συνηθέστερα.

Ποτίζοντας μικρόβια τις καλλιέργειες του Αθανάσιου Τσαυτάρη – Ομότιμος καθηγητής και ερευνητής, πρώην υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.

Είναι γνωστή η ύπαρξη στα νοσοκομεία πολλών παθογόνων μικροβίων, ανθεκτικών σε πολλά αντιβιοτικά και σε υψηλές δόσεις. Νοσοκομειακές μολύνσεις από τέτοια μικρόβια προκαλούν εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους ετησίως.

Η αλόγιστη χρήση αντιβιοτικών οδήγησε στα ανθεκτικά μικρόβια. Οταν ένα μικρόβιο γινόταν ανθεκτικό σε, π.χ., 1 χιλιοστογραμμάριο αντιβιοτικού, φαινόταν εύλογο να ανεβάσουν τη δόση στα 2 χιλιοστογραμμάρια. Τα βακτήρια γίνονταν ανθεκτικά και στα 2, κ.ο.κ. Το ίδιο συνέβαινε και σε νέα αντιβιοτικά που μπήκαν ως νέα όπλα.

Τα βακτήρια, δυστυχώς, αλλάζουν μεταξύ τους γονίδια. Ετσι, φτάσαμε σήμερα, κυρίως στα νοσοκομεία, να έχουμε τα σούπερ ανθεκτικά παθογόνα σε πολλά αντιβιοτικά, ακυρώνοντας ουσιαστικά με τον τρόπο αυτόν τη δυνατότητα αντιμετώπισής τους με τα συγκεκριμένα αντιβιοτικά. Εξ ου και οι εκατοντάδες χιλιάδες θάνατοι.

Με τα αποχετευτικά δίκτυα, σε περιπτώσεις που λύματα από τα νοσοκομεία – χωρίς προηγούμενη επεξεργασία – πέφτουν στην αποχέτευση, καταλήγουν μαζί με τα αστικά λύματα στον Βιολογικό της πόλης, όπου υφίστανται διάφορες βιολογικές και χημικές κατεργασίες προκειμένου:

(α) διάφορα οργανικά συστατικά να μεταβολισθούν πριν πάνε σε ποτάμια, λίμνες, θάλασσες, όπου οδηγούσαν γρήγορα σε υπερτροφισμούς των εκεί οργανισμών,

(β) τη χημική επεξεργασία τοξικών χημικών, όπως π.χ. ο μόλυβδος κ.ά. προκειμένου να κατακρημνισθούν από το νερό στη λάσπη του Βιολογικού.

Στο τέλος, το νερό απαλλαγμένο από οργανικές και τοξικές ουσίες (όχι όμως από μικρόβια, αφού δεν απολυμαίνεται) καταλήγει σε ποτάμια, θάλασσες κ.ά.

Πρόσφατα όμως, ένεκα έλλειψης αρδευτικού νερού, φορτηγά με νερό Βιολογικών ποτίζουν οπωρώνες ελιάς, κήπους κ.ά. Σε πρόσφατο μάλιστα άρθρο είχα επισημάνει πως η πρακτική αυτή χρειάζεται προσοχή, σύνεση και φυσικά έλεγχο και παρακολούθηση. Ειδικά ως προς τα νοσοκομειακά μικρόβια που μπορεί να διασπείρει. Η επισήμανση έγινε με την ευκαιρία των μεταγονιδιωματικών εξελίξεων και των δυνατοτήτων ανάλυσης των λεγόμενων φιλικών προβιοτικών μικροβίων που κατά εκατοντάδες τρισεκατομμύρια συμβιώνουν στις ρίζες των φυτών, στο περιβάλλον έδαφος, αλλά και στο σώμα μας, το οποίο (σε στομάχι, στόμα, δέρμα κ.ά.) φιλοξενεί >300 τρισ. τέτοια φιλικά (προβιοτικά) μικρόβια έναντι μόνο 3 τρισ. ανθρώπινων κυττάρων! Δηλαδή έχουμε 100 φορές πιο πολλά συμβιωτικά μικρόβια απ’ ό,τι ανθρώπινα κύτταρα!

Το ίδιο και τα ζώα και φυτά. Γνωρίζοντας τα σούπερ ανθεκτικά νοσοκομειακά παθογόνα που πέφτουν στους Βιολογικούς, και την ευκολία ανταλλαγής και διασποράς γονιδίων μεταξύ διαφορετικών μικροβίων, εύλογα εγείρονταν ανησυχίες για τυχόν κατάκλιση των προβιοτικών μικροβίων με αντοχές και μέσω αυτών τη διασπορά ανθεκτικών μικροβίων παντού, σε φυτά, ζώα, και άνθρωπο. Διασπορά, δηλαδή, παντού ανθεκτικών και άρα δυσκολοεξόντωτων νοσοκομειακών λοιμώξεων.

Πριν καλά-καλά στεγνώσει η μελάνη εκείνης της επισήμανσης δημοσιεύθηκαν στο έγκυρο περιοδικό «Nature» αποτελέσματα τέτοιων μεταγονιδιωματικών αναλύσεων του συνόλου των μικροβίων (παθογόνων και φιλικών) από δείγματα του περιβάλλοντος (νερά, εδάφη, Βιολογικούς κ.λπ.), όπως και ανθρώπινων κοπράνων για τη μέτρηση των προβιοτικών μικροβίων του σώματος. Οι περιοχές που διαλέχτηκαν αφορούσαν αστικά ή περιαστικά περιβάλλοντα, και των κατοίκων, αλλά και απόμακρες, φτωχικές περιοχές του κόσμου σε πρωτόγονες σχεδόν καταστάσεις, όπου δηλαδή δεν έφτασε ακόμη η αστική ανάπτυξη (άρα δεν θα περίμενε κανείς να υπάρχουν τα σούπερ ανθεκτικά νοσοκομειακά βακτήρια των αστικών κέντρων). Η έρευνα διεξήχθη από πολλά αμερικανικά πανεπιστήμια μαζί με πανεπιστήμια φτωχότερων χωρών, όπως Σαλβαδόρ και Χιλής. Θυμίζω ότι σε τέτοιες φτωχές περιοχές ζει σήμερα περίπου το 70% του παγκόσμιου πληθυσμού.

Τα αποτελέσματα εντυπωσιακά. Ενεκα της σημασίας τους μάλιστα εμφανίστηκαν και στο εξώφυλλο του περιοδικού. Γονίδια συνδυασμένης αντοχής στα αντιβιοτικά, όπως των νοσοκομειακών λοιμώξεων έχουν περάσει παντού: σε άλλα βακτήρια του περιβάλλοντος, σε παθογόνα, αλλά και σε προβιοτικά. Βρέθηκαν ακόμη και στις φτωχικές, απόμακρες περιοχές χωρίς νοσοκομεία ή ευρεία χρήση αντιβιοτικών.

Οι ερευνητές επισημαίνουν ειδικά τις μεταφορές γονιδίων αντοχής μεταξύ μικροβίων που συμβαίνουν στα νερά Βιολογικών, που δέχονται νοσοκομειακά απόβλητα. Γι’ αυτό συνιστούν στενή παρακολούθηση αυτής της διασποράς. Στις κύριες πηγές διασκορπισμού, μάλιστα, πέραν των νοσοκομειακών αποβλήτων, εντάσσουν τις μεγάλες κτηνοτροφικές μονάδες, όπου επίσης η ευρεία χρήση αντιβιοτικών για προστασία αλλά και πάχυνση των ζώων τους οδηγεί στη δημιουργία των υπερανθεκτικών παθογόνων.

Αναφορες: ΤΟ ΒΗΜΑ http://aac.asm.org/ Άρθρο προς Σκέψη για κάποιους που θεωρούν τα ποτάμια και τις θάλασσες ""εύκολες λύσεις"" για τις αποχετευσεις τους !!!!!!!!

Οι ΑΠΕ παγκόσμια απάτη; Μπορούν να αντικαταστήσουν τον άνθρακα;

Η απεξάρτηση από τον άνθρακα και η μετάβαση σε μια ενεργειακή οικονομία χαμηλών ή και μηδενικών ρύπων συνοδεύεται από τεράστιες δαπάνες για επενδύσεις, αλλά και από τεχνικά εμπόδια, που ορισμένοι αναλυτές χαρακτηρίζουν ανυπέρβλητα.

Πόσω μάλλον όταν ηγέτες και διεθνείς οργανισμοί και αρμόδιοι φορείς την επιδιώκουν σε ορίζοντα μερικών δεκαετιών από σήμερα.

Η Κάθρην Χάρτνετ Γουάιτ γράφει στην ιστοσελίδα «The Hill» ότι πολιτικοί και άλλοι αρμόδιοι παράγοντες που «απεργάζονται» το τέλος της εποχής των ορυκτών καυσίμων, όπως ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα και η διευθύντρια της αμερικανικής Υπηρεσίας Προστασίας του Περιβάλλοντος (EPA), Τζίνα ΜακΚάρθυ «είτε είναι ανυποψίαστοι είτε αδιάφοροι σχετικά με την κολοσσιαία, στα όρια της ματαιοπονίας, προσπάθεια που απαιτείται και τους οικονομικούς κινδύνους που συνεπάγεται μια βεβιασμένη μετάβαση από τα ενεργειακά “πυκνά” ορυκτά καύσιμα στις συγκριτικά “αραιές” Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, όπως τα αιολικά, τα φωτοβολταϊκά και οι μονάδες βιομάζας».

Σύμφωνα με τον διάσημο ενεργειακό αναλυτή Βάκλαβ Σμιλ, καθηγητή στο Τμήμα Περιβάλλοντος στο καναδικό Πανεπιστήμιο της Μανιτόμπα, η αντικατάσταση των 1.100 «ανθρακικών» Γιγαβάτ που τροφοδοτούν το ηλεκτρικό δίκτυο των ΗΠΑ από ΑΠΕ απαιτεί επενδύσεις της τάξης των 2,5 τρισ. δολαρίων σε νέα φωτοβολταϊκά και αιολικά πάρκα.

Σε αυτά θα πρέπει να προστεθούν ακόμα 2 τρισ. δολάρια που έχουν ήδη δαπανηθεί σε κεφαλαιουχικό εξοπλισμό της ηλεκτροπαραγωγής από ορυκτά καύσιμα και των συνοδών υποδομών.

«Με εθνικό χρέος της τάξης των 19 τρισ. δολαρίων και έλλειμμα που αυξάνεται κατά 2 τρισ. ετησίως, με μια οικονομία αναιμική και μια συρρικνούμενη μεσαία τάξη, πώς μπορούν οι φορολογούμενοι να επιδοτήσουν ένα τόσο πολυέξοδο σχέδιο;» αναρωτιέται ο Σμιλ (και μαζί του ίσως θα έπρεπε να κάνουμε το ίδιο κι εμείς).

—Τα τεχνικά εμπόδια

Η βιωσιμότητα των σχεδίων τροφοδοσίας της σύγχρονης ενεργοβόρου κοινωνίας αποκλειστικά από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας προσκρούει στη λογική, τα μαθηματικά και τους νόμους της φυσικής, υποστηρίζουν πολλοί.

Παρόλα αυτά, όλες οι τρέχουσες πολιτικές μείωσης των εκπομπών ρύπων προάγουν και προϋποθέτουν μια μαζική διείσδυση των ΑΠΕ στα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας παράλληλα με την αντικατάσταση των ορυκτών καυσίμων που μέχρι σήμερα εξασφαλίζουν τις άφθονες, φθηνές και ευέλικτες ενεργειακές υπηρεσίες που απολαμβάνουμε.

Μπορεί οι κλιματικοί επιστήμονες να αποδεικνύουν τις καταστροφικές συνέπειες της κλιματικής αλλαγής και να ζητούν την απεξάρτηση από τον άνθρακα, αλλά ακόμα και οι μηχανικοί που επιχείρησαν να εκπονήσουν ένα τέτοιο σχέδιο για λογαριασμό της«πράσινης» Google κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι ΑΠΕ δεν είναι παρά μια «φρούδα ελπίδα» που δεν μπορεί να αποδώσει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.

Ο Μάικλ Κέλλυ, καθηγητής Μηχανικής στο βρετανικό Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ και μέλος της Βασιλικής Εταιρείας της Βρετανίας δήλωσε ότι «εάν οι κλιματικοί επιστήμονες αναγνώριζαν ότι η μηχανική δεν μπορεί να μειώσει τις εκπομπές ρύπων κατά 80% ως το 2050 χωρίς να προκληθούν τεράστιες βλάβες στην παγκόσμια οικονομία και την ανθρωπότητα γενικά, ίσως βελτιωνόταν το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου». Άλλωστε ορισμένοι θεωρούν ότι στο πλαίσιο του δημόσιου διαλόγου για την ενεργειακή μετάβασηαποσιωπάται σκόπιμα η αδυναμία των ΑΠΕ να αντικαταστήσουν τον άνθρακα, αλλά και τα πυρηνικά.

Η αδυναμία αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι οι ΑΠΕ είναι εκ φύσεως απρόβλεπτες και ανεξέλεγκτες ως προς το ενεργειακό φορτίο και την πυκνότητα, καθώς εξαρτώνται από τις καιρικές συνθήκες. Στον αντίποδα, ο άνθρακας, το φυσικό αέριο και τα πυρηνικά καύσιμα είναι συγκεντρωμένες, αξιόπιστες και ευέλικτες πηγές ενέργειας.

—Το «βουνό» των επιδοτήσεων

Κατά την τελευταία δεκαετία, οι φορολογούμενοι έχουν επιβαρυνθεί με εκατοντάδες δισεκατομμύρια για να επιδοτήσουν τη ραγδαία ανάπτυξη των ΑΠΕ στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ.

Παρόλα αυτά, το μερίδιο των αιολικών και των φωτοβολταϊκών πάρκων στη συνολική ηλεκτροπαραγωγή παραμένει ελάχιστο. Το 1990 όταν αιολικά και φωτοβολταϊκά, οι δύο κύριες τεχνολογίες ΑΠΕ πλην υδροηλεκτρικών, βρίσκονταν ακόμα στα «σπάργανα»αντιστοιχούσαν στο 0,45% της παγκόσμιας ηλεκτροπαραγωγής. Το 2010 μετά την εγκατάσταση χιλιάδων ανεμογεννητριών και πανέλων έφτασαν στο 0,75% και σήμερα μετά βίας φτάνουν το 1%.

Αντίστοιχα, τα ορυκτά καύσιμα καλύπτουν ποσοστό από 85 ως 90 τοις εκατό της παγκόσμιας ηλεκτροπαραγωγής.

—Το ενεργειακό αποτύπωμα των ΑΠΕ

Μπορεί οι ΑΠΕ να παράγουν ρεύμα με μηδενικές εκπομπές ρύπων, αλλά το ενεργειακό αποτύπωμα που ενσωματώνουν ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά για την κατασκευή τους είναι πολύ υψηλό.

Επίσης, η ηλιακή και η αιολική ενέργεια χρειάζονται περισσότερο εξοπλισμό για να παραγάγουν την «καθαρή» Κιλοβατώρα τους σε σύγκριση με τον άνθρακα και το φυσικό αέριο.

Σύμφωνα με τον Τζέσσε Αύζουμπελ, Διευθυντή του Προγράμματος για το Ανθρώπινο Περιβάλλον στο Πανεπιστήμιο Ροκφέλλερ, «ενώ μια μονάδα φυσικού αερίου με τεχνολογίασυνδυασμένου κύκλου χρησιμοποιεί τρεις μετρικούς τόνους χάλυβα και 27 κυβικά μέτρα τσιμέντου ανά Μεγαβατώρα κατά μέσο όρο, ένα μέσο αιολικό πάρκο χρησιμοποιεί 460 μετρικούς τόνους χάλυβα και 870 κυβικά μέτρο τσιμέντου».

Λόγω της διαλείπουσας παραγωγής και της στοχαστικότητας (τυχαιότητας) της παραγωγής τους χρειάζονται δύο ή τρεις μονάδες ισχύος σε ανεμογεννήτριες για να αντικαταστήσουν μια μονάδα ισχύος σε ορυκτά καύσιμα.

Μπορεί να «διαφημίζεται» η εκρηκτική άνοδος στην παγκόσμια εγκατεστημένη ισχύ των ΑΠΕ, αλλά αυτό που μετράει είναι το ποσοστό του χρόνου στον οποίο η εγκατάσταση λειτουργεί στην ονομαστική της ισχύ (capacity factor). Ο λόγος αυτός είναι κατά πολύ χαμηλότερος στις ανεμογεννήτριες με 20% έναντι 60-70% στον άνθρακα και 90% στα πυρηνικά εργοστάσια.

—Οι χρήσεις γης

Τεράστιες είναι και οι απαιτήσεις των ΑΠΕ σε χώρο εάν υποθέσουμε ότι πάνω σε αυτές θα βασιστεί η απεξάρτηση από τον άνθρακα καθώς για την ίδια εγκατεστημένη ονομαστική ισχύ καλύπτουν χιλιάδες φορές μεγαλύτερη έκταση από τις μονάδες άνθρακα και τα πυρηνικά εργοστάσια, ενώ συχνά η εγκατάστασή τους προκαλεί βλάβες σε φυσικά οικοσυστήματα.

Το Σχέδιο για την Καθαρή Ενέργεια της EPA προβλέπει την εγκατάσταση αιολικών πάρκων σε έκταση 28 εκατομμυρίων στρεμμάτων για να καλυφθεί μόλις ένα μικρό κλάσμα της συνολικής ζήτησης για ηλεκτρική ενέργεια στη μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη.

Συν τοις άλλοις το σύνολο των ενεργειακών υποδομών πάνω στις οποίες βασίζεται το σύγχρονο μοντέλο ζωής, παραγωγής και κατανάλωσης είναι προσαρμοσμένες στα ορυκτά καύσιμα: ανθρακωρυχεία, πηγάδια πετρελαίου και φυσικού αερίου, αγωγοί, γραμμές μεταφοράς και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας, ηλεκτρικά δίκτυα, τερματικοί σταθμοί καυσίμων, λιμάνια, τραίνα, φορτηγά, τάνκερ, βενζινάδικα, εξοπλισμός εξορύξεων, μονάδες επεξεργασίας και διύλισης, ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες, μονάδες πετροχημικών.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, η απεξάρτηση από τον άνθρακα δεν είναι μια απλή υπόθεση. Η μαζική διείσδυση των ΑΠΕ θα απαιτούσε την κατασκευή εκτεταμένων υποδομών συγκέντρωσης της διάσπαρτης ενέργειας σε αντίθεση με το παρόν σύστημα που απλώς αποσταθεροποιεί -με την στοχαστική διάχυση αιολικής και ηλιακής ισχύος- τα δίκτυα και προκαλεί απορρίψεις ηλεκτρικού ρεύματος.

Επίσης, μια τέτοια μαζική επένδυση στις ΑΠΕ θα ακύρωνε τον βασικό κλιματικό στόχο της εξοικονόμησης ενέργειας διότι τα ηλεκτρικά φορτία που θα απαιτούνταν για την κατασκευή και εγκατάσταση ανεμογεννητριών, φωτοβολταϊκών πάνελ, νέων δικτύων και λοιπού εξοπλισμού θα αντιστάθμιζε το όποιο όφελος.

Ήδη, οι γερμανοί φορολογούμενοι, σε μια χώρα όπου οι ΑΠΕ έχουν γνωρίσει πρωτοφανή ανάπτυξη, πληρώνουν πανάκριβα το ηλεκτρικό ρεύμα.

Όπως επισημαίνει ο Σμιλ «η ταχεία αντικατάσταση του άνθρακα από πηγές χαμηλής ενεργειακής πυκνότητας δεν μπορεί να γίνει δίχως τη διάλυση της σύγχρονης αστικής κοινωνίας όπως τη γνωρίζουμε».

Οι οικονομικές συνέπειες της ραγδαίας διείσδυσης των ΑΠΕ, ειδικά σε χώρες όπως η Ελλάδα που δεν κατασκευάζουν αλλά εισάγουν τον εξοπλισμό ενισχύοντας το ΑΕΠ παραγωγώνόπως η Κίνα, η Γερμανία και η Δανία, είναι τεράστιες.

«Χωρίς τις επιδοτήσεις, οι ΑΠΕ θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν σε μικρές, εξειδικευμένες αγορές για την κάλυψη πολύ συγκεκριμένων αναγκών. Δεν μπορούν όμως να αντικαταστήσουν τον άνθρακα σε τεχνικό και οικονομικό επίπεδο» αναφέρει η Χάρτνετ Γουάιτ.

Ήδη στη Γερμανία πληρώνουν την Κιλοβατώρα τρεις φορές ακριβότερα από τις ΗΠΑ και ένα εκατομμύρια νοικοκυριά βρίσκονται στο όριο της ενεργειακής φτώχειας.

Σε κάθε περίπτωση, τα παραπάνω θα πρέπει να μας κάνουν να αναλογιστούμε πάνω στουςτεχνικούς και οικονομικούς όρους με τους οποίους θα γίνει η μετάβαση σε ένα «πράσινο» ενεργειακό μοντέλο.

—Κρυφά κόστη και περιορισμοί

Επιδοτήσεις δεν απολαμβάνουν μόνο οι ΑΠΕ, αλλά και ο άνθρακας και μάλιστα πολύ υψηλότερες όπως είχε δείξει μια έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, η οποία λάμβανε υπόψη και τα κρυφά κόστη από την καύση ορυκτών καυσίμων.

Όσον αφορά όμως στο τεχνικό σκέλος της μετάβασης, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι οι ΑΠΕ έχουν ακόμα πολύ δρόμο να διανύσουν για να μπορέσουν να θεωρηθούν αξιόπιστες.

Ήδη η τεχνολογική έρευνα επικεντρώνεται στην αύξηση της αποδοτικότητας των συστημάτων παραγωγής ηλιακής και αιολικής ενέργειας, στην ανάπτυξη έξυπνων δικτύων, αλλά και στηναποθήκευση αυτής της ενέργειας ώστε να ακυρωθεί το βασικό μειονέκτημα των «πράσινων» τεχνολογιών: αυτό της στοχαστικότητας και της διαλείπουσας παραγωγής.

econews

Νασίμ Αλατράς – Μυστικά και ψέματα για την αιολική ενέργεια

Συνέντευξη στην Ιφιγένεια Καλαντζή

Γροθιά στο στομάχι η εικόνα ενός αετού, που πετούσε αγέρωχα πάνω απ’ τις κρητικές βουνοκορφές, τη στιγμή που παρασυρμένος από τη δίνη μιας ανεμογεννήτριας ξεκινάει μια «ικάρια» ελεύθερη πτώση με λαβωμένο από την έλικα φτερό, για να τσακιστεί στο έδαφος… Πρόκειται για στιγμιότυπο από το ντοκιμαντέρ Ο Ασκός του Αιόλου, του παλαιστινιακής καταγωγής δημοσιογράφου Νασίμ Αλατράς, που έκανε πρεμιέρα στο 18ο ΦΝΘ, τον περασμένο Μάρτη, και προβάλλεται απόψε και πάλι στην Αθήνα, στo πλαίσιo της καλοκαιρινής περιοδείας των ανεξάρτητων και με ελεύθερη είσοδο προβολών, πανελλαδικά, σε πολιτικούς χώρους και κοινωνικά στέκια, όπου ακολουθούν συζητήσεις, παρουσία των συντελεστών.

Από το 1983 στην Ελλάδα, ο Αλατράς έχει εργαστεί σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, στο Διεθνές Τμήμα της εφημερίδας Ελευθεροτυπία, αλλά και στην παραγωγή του ντοκιμαντέρ Γάζα ερχόμαστε (2010), του Γιώργου Αυγερόπουλου. Τελευταία, σαν άλλος Δον Κιχώτης ενάντια σε γίγαντες-ανεμόμυλους, πήρε… κυριολεκτικά τα βουνά, για το ντοκιμαντέρ Ο Ασκός του Αιόλου, που αποκαλύπτει «μυστικά και ψέματα» για τις ανεμογεννήτριες και την πράσινη ανάπτυξη. Φορτωμένο με αποκαλύψεις για πολλαπλές διαπλοκές και έντονο άρωμα σκανδάλων, το ντοκιμαντέρ καταφέρνει να ξεπεράσει το στενό πλαίσιο της «οικολογικής» ταμπέλας και να αποκτήσει πολιτική διάσταση.

Έχει ήδη προβληθεί σε Σκύρο, Ρέθυμνο, Κοζάνη, Βέροια, Τήνο, Πάρο, Άνδρο, Σκόπελο, Πτολεμαΐδα, Κατερίνη, Πετρούπολη και Ιλίσια. Τον Νασίμ τον πετύχαμε τηλεφωνικά στη Βέροια, όπως είχαμε συμφωνήσει κατά τη συνάντησή μας στο Resistance Festival, την προηγούμενη βδομάδα.

Τι σε παρακίνησε να ασχοληθείς με την αιολική ενέργεια;

Κατά την επίσκεψή μου σε φίλους στην Κεφαλονιά, το καλοκαίρι του 2011, πρόσεξα στο απέναντι βουνό κάτι μινιατούρες ανεμόμυλων που γύριζαν νωχελικά, σαν να επρόκειτο για καλλιτεχνική παρέμβαση. Έκπληκτος πληροφορήθηκα πως πρόκειται για τεράστιες ανεμογεννήτριες, που τις τοποθετούν μεγάλες εταιρίες για την παραγωγή ρεύματος. Την επόμενη κιόλας, πήγα από κοντά και έπαθα κυριολεκτικά σοκ, τόσο με το μέγεθός τους, όσο και με την έκταση της καταστροφής που προκαλούν στο χώρο. Για τη μεταφορά τους χρειάζονται μεγάλες νταλίκες, που απαιτούν τη διάνοιξη μεγάλων δρόμων. Επιπλέον, αποψιλώνονται ολόκληρες κορυφογραμμές, γιατί για την εγκατάσταση μιας ανεμογεννήτριας χρειάζεται ένα άπλωμα, σαν μεγάλη πλατεία, ώστε να χωράνε τουλάχιστον δύο-τρία φορτηγά και ένας γερανός. Όσο για τη βάση της, γίνεται ένα μεγάλο σκάμμα δεκαπέντε επί δεκαπέντε μέτρα, με τρία μέτρα βάθος, που γεμίζει με οπλισμένο μπετόν, αφού κάθε μια ζυγίζει περίπου τετρακόσιους τόνους, ανάλογα το ύψος από εβδομήντα έως εκατόν σαράντα μέτρα! Μιλάμε, δηλαδή, για τεράστιες εγκαταστάσεις. Κάθε ανεμογεννήτρια είναι από μόνη της ένα τεράστιο εργοστάσιο και κάθε αιολικό πάρκο αποτελεί από μόνο του και μια βιομηχανική ζώνη.

 

Τα αποκαλυπτικά στοιχεία στο ντοκιμαντέρ είναι καρπός προσωπικής έρευνας;

Η έρευνα έγινε από την ομάδα παραγωγής του ντοκιμαντέρ και διήρκεσε σχεδόν τρία χρόνια. Επισκεφτήκαμε πολλά αιολικά πάρκα, πανελλαδικά, σε περισσότερες από δεκαεπτά περιοχές: Εύβοια, Σκύρο, Άνδρο, Τήνο, Κρήτη, Ικαρία, Λακωνική Μάνη, Βοιωτία, Καρπενήσι… Κάναμε εκτεταμένη έρευνα, σ’ αυτές τις περιοχές, εξετάσαμε σχετικές μελέτες και άρθρα τοπικών εξειδικευμένων επιστημόνων στα θέματα της αιολικής ενέργειας, τους οποίους προσεγγίσαμε για συνεντεύξεις. Όχι μόνο δέχτηκαν να μιλήσουν και να εξηγήσουν μπρος στην κάμερα τι έχει συμβεί, αλλά μας προμήθευσαν και με γραπτά στοιχεία, που αποκαλύπτουν όσα κρύβονται πίσω από την πράσινη ανάπτυξη.

Προχωρώντας σε βάθος, διαπιστώσαμε ότι ενώ αρχικά φαίνεται ότι η εγκατάσταση αυτών των ανεμογεννητριών γίνεται από μικρές τοπικές εταιρίες, ουσιαστικά πρόκειται για θυγατρικές εταιρίες μεγάλων ομίλων της χώρας. Έτσι, γνωστοί μεγαλοεργολάβοι, που κατονομάζονται στο ντοκιμαντέρ, με μονάδες πετρελαίου και φυσικού αερίου, που ρυπαίνουν και καταστρέφουν το περιβάλλον, μιλάνε παράλληλα για πράσινη ανάπτυξη και προσπαθούν να δημιουργήσουν μια παραπλανητική εικόνα ότι ενδιαφέρονται να σώσουν το περιβάλλον και τον πλανήτη. Το μέγεθος των χρηματοδοτήσεων και των επιδοτήσεων που έχουν πάρει, κερδίζοντας επί δεκαετίες πολλά από το Δημόσιο, είναι σκανδαλώδες, ενώ η ανάληψη του έργου και η αδειοδότηση έγιναν συχνά με πολιτικές παρεμβάσεις. Σε πολλές περιπτώσεις, μάλιστα, οι εγκαταστάσεις αιολικών πάρκων αποφασίστηκαν εν αγνοία των τοπικών κοινωνιών. Η πολιτική διαπλοκή διαπερνά πολλά πολιτικά κόμματα και πρόσωπα που κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο, στο παρελθόν, αλλά και σήμερα.

Εκτός από τη πολιτική εμπλοκή και την επίδραση στη μορφολογία και στο οικοσύστημα, τι άλλο κρύβεται πίσω από τη λεγόμενη πράσινη ανάπτυξη;

Οι μεγάλοι όμιλοι έχουν πει πολλά ψέματα γύρω από την «πράσινη ανάπτυξη» και την «καθαρή ενέργεια». Στο ντοκιμαντέρ τεκμηριώνεται ότι οι ανεμογεννήτριες ούτε όφελος προσφέρουν στις τοπικές κοινωνίες, ούτε φθηνό ρεύμα. Ουσιαστικά, δεν παρέχουν ενέργεια με σταθερό ρυθμό, γιατί δεν φυσάει πάντα και αυτό δημιουργεί προβλήματα στο δίκτυο, που θα πρέπει να απενεργοποιεί άλλες μονάδες, όταν ξεκινά η λειτουργία ενός αιολικού πάρκου, πράγμα που δεν είναι πάντα εφικτό, ούτε και συμφέρον. Έτσι, χρειάζονται ρυθμίσεις, προσαρμογές και εγκαταστάσεις στο δίκτυο, ώστε να αποφεύγεται η υπερφόρτωσή του. Αυτές οι εγκαταστάσεις όμως στη χώρα μας δεν μπορεί παρά να λειτουργούν συμβατικά, δηλαδή με μαζούτ, με φυσικό αέριο, είτε με λιγνίτη. Για να αξιοποιηθούν αυτά τα αιολικά πάρκα, χρειάζεται η ΔΕΗ να προσαρμόσει το δίκτυο όλης της χώρας, ώστε να μην παράγεται ενέργεια που απορρίπτεται, την οποία μάλιστα την πληρώνουν οι Έλληνες πολίτες. Δηλαδή αγοράζουμε κάτι που δεν το χρησιμοποιούμε…

Οι εταιρίες για την «πράσινη ανάπτυξη» ενδιαφέρονται μόνο να κάνουν την εγκατάσταση των ανεμογεννητριών. Από ’κει και πέρα δεν νοιάζονται αν παράγουν ή όχι ρεύμα και αν ηλεκτροδοτούν.

Άλλο τεράστιο πρόβλημα είναι η ημερομηνία λήξης αυτών των αιολικών πάρκων. Η διάρκεια ζωής των ανεμογεννητριών δεν ξεπερνάει τα 25 χρόνια και υπάρχουν ανεμογεννήτριες που έχουν ήδη κλείσει 20ετία! Μετά σταματούν να λειτουργούν και βρίσκονται τα βουνά σπαρμένα με παλιοσίδερα…

Πέρα από τον οικολογικό, υπάρχει έντονα και ένας κινηματικός χαρακτήρας στο ντοκιμαντέρ, με τοπικούς αγώνες και αντιδράσεις του κόσμου…

Έχουμε πάρει τουλάχιστον εκατόν είκοσι συνεντεύξεις σε όλη τη χώρα, από πρόσωπα που αγωνίζονται σιωπηλά αλλά δυναμικά, εδώ και τρεις δεκαετίες, προσπαθώντας να αποτρέψουν τις εγκαταστάσεις αυτές, ακόμα και με προσφυγές σε δικαστήρια, κατά των εταιριών. Τα ΜΜΕ των μεγάλων ομίλων αποκρύπτουν αυτές τις αντιδράσεις. Ένα από τα πρωταρχικά μελήματα του ντοκιμαντέρ ήταν να ακουστούν όλες οι φωνές των πολιτών και των συλλογικοτήτων που συνεχίζουν να αγωνίζονται.

Πώς χρηματοδοτήθηκε το ντοκιμαντέρ; Είχατε προβλήματα παρεμπόδισης στα γυρίσματα;

Προσπάθησαν να μας αποτρέψουν να κινηματογραφήσουμε τα γραφεία των μεγάλων ομίλων, καταφέραμε όμως να μπούμε εκεί όπου απαιτούσε η δημοσιογραφική έρευνα, ώστε να φανεί το μέγεθος της διαπλοκής.

Με την ομάδα παραγωγής είχαμε αποφασίσει να μην δεχτούμε χρηματοδοτήσεις από εταιρίες, αλλά μόνο από ιδιώτες που εκδηλώνουν ενδιαφέρον. Ήταν πολύτιμη η βοήθεια των ανθρώπων που αγωνίζονται σε όλη τη χώρα. Μας παραχώρησαν τα αυτοκίνητά τους, ακόμα και τα σπίτια τους, για να μπορέσουμε να ολοκληρώσουμε τα γυρίσματα. Αρκετές φορές, όμως, χρειάστηκε να πληρώσουμε και από την τσέπη μας. Το ντοκιμαντέρ αυτό δεν θα είχε γίνει, αν δεν το στήριζαν συγγενείς και φίλοι.                                                                                                        πηγη  http://www.e-dromos.gr/

“ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΒΛΑΠΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ”,

Οι έλληνες καπνιστές κάθε χρόνο απορρίπτουν στις παραλίες της πατρίδας μας πάνω από2.650 τόνους αποτσίγαρων προκαλώντας τεράστιες βλάβες στο περιβάλλον, αλλά και τη δημόσια υγεία.

Τα συγκλονιστικά στοιχεία για την εγκληματική συμπεριφορά των ελλήνων που«απολαμβάνουν το τσιγαράκι τους» στις παραλίες και μετά το πετούν στην άμμο ή στα βότσαλα παρουσίασε ο πρόεδρος της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας, Ευάγγελος Φιλόπουλος.

Η έρευνα έδειξε ότι οι γόπες των τσιγάρων είναι το συχνότερο σκουπίδι στις ελληνικές παραλίες αντιπροσωπεύοντας το 38,3% του συνόλου.

Η υπεύθυνη του Medasset, Κωνσταντίνα Κωστούλα, επισήμανε ότι κάθε τσιγάρο περιέχει περίπου 4.000 τοξικές ουσίες μεταξύ των οποίων κάδμιο, μόλυβδο και αρσενικό.

Τα σβησμένα αποτσίγαρα μαζί με το σπασμένο γυαλί ευθύνονται επίσης για αναφλέξεις στις χωματερές και άρα για τις μόνιμες φωτιές που σιγοκαίνε, οι οποίες εκλύουν τεράστιες ποσότητες διοξινών.

Επίσης, στις γόπες που πετούν στο ύπαιθρο ασυνείδητοι καπνιστές αποδίδονται περίπου 1.431 μικρές ή πιο εκτεταμένες πυρκαγιές που αποτεφρώνουν δασικές και άλλες εκτάσεις της ελληνικής επικράτειας.

—Η δράση του MEDASSET

Με σύνθημα “ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΒΛΑΠΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ”, MEDASSET καιΕλληνική Αντικαρκινική Εταιρεία ένωσαν τις δυνάμεις τους στο πλαίσιο της εκστρατείας του MEDASSET “Υπόσχεσή μας: Καθαρές Θάλασσες”.

Στόχος της εκστρατείας είναι η κινητοποίηση όλων μας για τη μείωση της θαλάσσιας ρύπανσης, τη διαφύλαξη του εθνικού φυσικού πλούτου και την προστασία κάθε μορφής ζωής με έμφαση σε αξίες όπως ο σεβασμός και η συνέπεια.

Από τα 6 τρισεκατομμύρια αποτσίγαρα που παράγονται στον πλανήτη μας, τα 4,5 πετιούνται ανεξέλεγκτα στο περιβάλλον. Πέρα από το αντιαισθητικό θέαμα, τα φίλτρα των τσιγάρων χρειάζονται γενιές και γενιές για να αποδομηθούν πλήρως.

Στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, το πρόβλημα είναι εξίσου έντονο. Τα αποτσίγαρα ευθύνονται για δηλητηριάσεις μικρών παιδιών, ζώων και πουλιών αλλά και για τη μόλυνση του περιβάλλοντος (ιδίως των υδάτων), εξαιτίας των τοξικών ουσιών που απελευθερώνονται κατά την αποδόμησή τους.

Οι στόχοι της κοινής δράσης των δύο φορέων είναι:

*καθαρές από αποτσίγαρα παραλίες και άλλοι δημόσιοι ανοιχτοί χώροι (π.χ. παιδικές χαρές, αθλητικοί χώροι, αλσύλλια, δάση, στάσεις των ΜΜΜ, υπαίθρια σινεμά κ.ο.κ.)

*ενημέρωση όλων για την τεράστια καταστροφή που προκαλούν τα αποτσίγαρα στο περιβάλλον με στόχο τον δραστικό περιορισμό της απόρριψής τους στο περιβάλλον
εφαρμογή και ενίσχυση της ισχύουσας νομοθεσίας

Οι δήμοι, οι τοπικοί διαχειριστές, οι εργοδότες - οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα - δεν θα πρέπει μόνο να θεσπίζουν κανόνες δεοντολογίας, αλλά και για την εγκατάσταση, παρόμοια με αυτή για άλλα είδη αποβλήτων, κάδους ανακύκλωσης για αποτσίγαρα . Είναι επίσης σημαντικό να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση των πολιτών και ιδιαίτερα των νέων, να σέβονται τις δικές τους και άλλοι για την υγεία.             econews                                                                                     Οι δήμοι, οι τοπικοί διαχειριστές,  κλ  δεν θα πρέπει μόνο να θεσπίζουν κανόνες , αλλά να φροντίζουν  για την εγκατάσταση, παρόμοια  για άλλα είδη αποβλήτων, κάδους ανακύκλωσης για τα αποτσίγαρα . Είναι επίσης σημαντικό να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση των πολιτών και ιδιαίτερα των νέων, για να μάθουν να σέβονται την  υγεία τους και φυσικά και των συνανθρώπων τους .

Η «μυρωδιά της θάλασσας» , μπορεί να είναι μια λύση για την κλιματική αλλαγή

Οι επιστήμονες  ανακάλυψαν πως η «μυρωδιά της θάλασσας» παράγεται από ένα μικρό θαλάσσιο οργανισμό,  που παίζει ένα σημαντικό ρόλο στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, όπως αναφέρει η independent.

Τα μικρόβια αυτά είναι τόσο μικρά που περίπου μισό εκατομμύριο από αυτά μπορούν να βρεθούν μέσα σε ένα μόλις κουταλάκι του γλυκού θαλασσινό νερό, αλλά είναι επίσης πάρα πολλά – είναι από τις πιο άφθονες μορφές ζωής – που φαίνεται να έχουν σημαντική επίδραση στο κλίμα της Γης.

Γράφοντας στο περιοδικό Nature Microbiology, επιστήμονες από τη Βρετανία, τις ΗΠΑ και την Κίνα, δήλωσαν ότι το μικρόβιο, που ονομάζεται Pelagibacterales, αντλεί σε τεράστιες ποσοτήτες, δύο είδη αερίου με θείο.

«Ο καθένας ξέρει αυτά τα αέρια από τις μυρωδιές τους», δήλωσε ο καθηγητής Steve Giovannoni, μικροβιολόγος στο Oregon State University και ένας από την ομάδα ερευνητών.

«Μία από αυτές τις ενώσεις – διμεθυλοσουλφιδίου ή DMS – την αναγνωρίζουμε ως τη μυρωδιά της θάλασσας.»

Το άλλο αέριο, μεθανοθειόλη, μας κάνει να σκεφτούμε διαρροές αγωγών φυσικού αερίου. Στην ατμόσφαιρα, το DMS οξειδώνεται σε θειικό οξύ, το οποίο μερικοί επιστήμονες πιστεύουν ότι μπορούν να πάει στα σύννεφα και να αλλάξει τη θέρμανση της Γης. «

Τα σύννεφα, πιστεύεται ότι παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του κλίματος της Γης, δεδομένου ότι μπορούν να αντανακλούν το φως του ήλιου. Παρόλο που μπορούν να λειτουργήσουν σαν μια κουβέρτα κρατώντας τη Γη ζεστή, πιστεύεται ότι συνολικά επιδρούν και δροσίζουν τον πλανήτη.  Μερικοί επιστήμονες έχουν ακόμη πρότεινει τη δημιουργία τεχνητών σύννεφων για να βοηθήσουν στη μείωση της υπερθέρμανσης της Γης.

Ο Dr Jonathan Todd, του Πανεπιστημίου East Anglia, ο οποίος έλαβε επίσης μέρος στην έρευνα, δήλωσε ότι είχαν εντοπίσει το γονίδιο που εμπλέκεται στην παραγωγή του φυσικού αερίου.

«Έχουμε μελετήσει σε μοριακό γενετικό επίπεδο για να ανακαλύψουμε πώς ακριβώς δημιουργεί … DMS, το οποίο είναι γνωστό για την τόνωση και τον σχηματισμό νεφών», είπε.

«Το αέριο DMS που προκύπτει, μπορεί στη συνέχεια να έχει ένα ρόλο στη ρύθμιση του κλίματος μέσω της αύξησης των σταγονίδιων που πέφτουν από τα σύννεφα και που με τη σειρά τους μειώνουν την ποσότητα του φωτός του ήλιου που χτυπά την επιφάνεια του ωκεανού.»

Η Δρ Emily Fowler, επίσης, από το πανεπιστήμιο που βρίσκεται στο Νόργουιτς, πρόσθεσε: «Το ενδιαφέρον, είναι ότι ο τρόπος που το Pelagibacterales παράγει DMS είναι μέσω ενός προηγουμένως άγνωστου ένζυμου, και βρήκαμε ότι το ίδιο ένζυμο είναι παρών σε άλλα εξαιρετικά πλούσια θαλάσσια είδη βακτηρίων.

«Αυτό πιθανόν σημαίνει ότι είχαμε υποτιμήσει πολύ τη μικροβιακή συνεισφορά στην παραγωγή αυτού του σημαντικού φυσικού αερίου.

«Το έργο αυτό δείχνει ότι το Pelagibacterales είναι πιθανότατα ένα σημαντικό συστατικό για τη σταθερότητα του κλίματος. Αν πρόκειται να βελτιώσουμε τα μοντέλα για το πώς το DMS θα επιρρεάσει το κλίμα, θα πρέπει να εξετάσουμε αυτόν τον οργανισμό ως έναν σημαντικό παράγοντα που θα συμβάλει σε αυτό.                  http://www.hitandrun.gr/   φωτογραφια  https://media.giphy.com

Το φαράγγι της Χάλαρης

Υπάρχει ένα μέρος στην Ικαρία εξαιρετικά δημοφιλές στους απανταχού φυσιολάτρες για τις πανέμορφες λειβάδες του , τη σπάνια χλωρίδα και πανίδα του και τη μοναδική εμπειρία που προσφέρει σε όσους τολμούν να το διασχίσουν.Στο φαράγγι της Χάλαρης θα σας ταξιδέψουμε σήμερα.Το φαράγγι της Χάλαρης από την αρχαιότητα έως σήμερα, αποτελεί ένα μοναδικό και ιδιαίτερα πλούσιο οικοσύστημα εσωτερικών υδάτων καθώς και έναν από τους σημαντικότερους φυσικούς δρυμούς που έχουν απομείνει στο Αιγαίο. Ανήκει στο δίκτυο προστατευόμενων περιοχών Natura 2000 και αποτελεί με βάση την εθνική νομοθεσία (ν.δ. 86/1969) Καταφύγιο Άγριας Ζωής. Η Χάλαρη στηρίζει μια σπάνια βιοποικιλότητα χλωρίδας και πανίδας, καθώς και πληθυσμούς από πολλά προστατευόμενα και ενδημικά είδη.

 Ενδεικτικά αναφέρουμε τον Γάλανθο της Ικαρίας (φυτό που συναντάται μόνο στην Ικαρία), τη τούρκικη σαύρα (σπάνιο προστατευόμενο είδος), το ευρωπαϊκό χέλι (είδος που μεταναστεύει από την Αμερική διασχίζοντας επί 3 χρόνια τον Ατλαντικό ωκεανό για να καταλήξει στους ποταμούς της Ικαρίας), τη Βίδρα (προστατευόμενο είδος), ένα σπάνιο είδος κάβουρα του γλυκού νερού, καθώς και ένα βενθικό είδος ψαριού του γένους Salaria (καταγεγραμμένο το 2008 κατά τη διεξαγωγή έρευνας από το ΕΛΚΕΘΕ και το Αρχιπέλαγος ) ιδιαίτερα σημαντικό για τη ζωογεωγραφική εξέλιξη της ιχθυοπανίδας εσωτερικών υδάτων της Ικαρίας.

Το φαράγγι έχει επίσης ξεχωριστή σημασία για δεκάδες προστατευόμενα είδη μόνιμων αλλά και μεταναστευτικών πτηνών όπως , ο Λευκοτσικνιάς και ο Μικροτσικνιάς, τα οποία διασχίζουν εκατοντάδες χιλιόμετρα αναζητώντας ανάπαυση και τροφή στο περιβάλλον του υδροβιότοπου.

Λευκοτσικνιάς

Μαυροπετρίτης

Μικροτσικνιάς

Βίδρα

Ας απολαύσουμε τον φυσικό αυτό δρυμό, φροντίζοντας την περιοχή και τις διάφορες μορφές ζωής που υποστηρίζει.

Η διάσωση του φαραγγιού ειναι πάντα ένας στόχος. ..... Ας  ζήσουμε την εμπειρία της κατάκτησης του ....                                                                                                                                                                                                                                  Η Ικαρία θέλει ψάξιμο, δίψα για ανακάλυψη, κόπο. Πρέπει να έχεις τη δύναμη να ρωτάς, να επιμένεις, ή απλά να ακολουθείς τη ροή, να νιώθεις τυχερός και με ένα μαγικό τρόπο σου αποκαλύπτονται όλα. Ετσι μόνο ξεπερνάς τα εμπόδια. Και ως επιβράβευση, όπου κι αν φτάνεις, το θέαμα το αξίζει. Ασε που (και λόγω ανάγκης) γνωρίζεις κι ανθρώπους. Νέους και γέρους, πάντα πρόθυμους να σε βοηθήσουν, να σε φορτώσουν στο αμάξι, να σου υποδείξουν τον δρόμο, να σε μεταφέρουν, αν χρειαστεί, όπου κι αν το ζητήσεις.........
Καλημέρα με νέες ανακαλύψεις !

           πηγες 1 2 3

Τερέβινθος(Pistacia terebinthus) η Τσουρουμελιά της Ικαρίας

Η τερέβινθος ή τσικουδιά ή κοκκορεβυθιά ή τραμιθιά ή και τριμιθιά (Pistacia terebinthus) 

είναι ένα δένδρο πολύ γνώριμο στην περιοχή της Ικαρίας, για τους νόστιμους και πικάντικους καρπούς του. Συγγενεύει με τη φιστικιά (Pistacia vera) και τοσχίνο (Pistacia lentiscus), από του οποίου τη Χιώτικη ποικιλία εξάγεται η μαστίχα.                                                                                                                                             Κύριος σκοπός της καλλιέργειάς της δεν είναι τα νόστιμα και μυρωδάτα τσίκουδα αλλά η κρεμεντίνα. Αυτή είναι ρητίνη όμοια με το ρετσίνι του πεύκου, από την οποία, μετά από ειδική επεξεργασία (βρασμός), παράγεται η τερεβινθίνη, το γνωστό νέφτι (Chian or Scio turpentine). Ακόμη χρησιμοποιείται σε βερνίκια και είναι βασικό συστατικό σε λαδομπογιές. Η διαφορά στην κρεμεντίνα είναι ότι περιέχει μεγάλες ποσότητες ταννίνης. Έτσι παράγεται ένα λάδι που χρησιμοποιείται για να σκουραίνει και να γυαλίζει δέρματα όπως και από το βελανίδι ή την πέτικα. Το μαστιχαδιενολικό οξύ που παράγεται από την κρεμεντίνα, χρησιμοποιείται ως αντιφλεγμονώδες, όπως απέδειξε ομάδα καθηγητών στο τμήμα φαρμακολογίας του Πανεπιστημίου της Βαλένθια στην Ισπανία με πειράματα σε ποντίκια το 2002, αλλά και για πολλές άλλες φαρμακευτικές χρήσεις, όπως τα αντηλιακά έλαια.  

Η ρητίνη που λαμβάνεται από αυτό το δέντρο είναι αντισηπτική, αντισπασμωδική,  αποχρεμπτική στρεπτοκοκκική,και επουλωτική. Λαμβάνεται εσωτερικά για τη θεραπεία  χρόνιων βρογχικών λοιμώξεων, μολύνσεις του ουροποιητικού και αιμορραγίας νεφρών ,  χολόλιθοι, ταινίας και  ρευματισμούς. ακόμα λέγετε ότι  αυξάνει τη σεξουαλική ικανότητα Εξωτερικά, χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της αρθρίτιδας, της ουρικής αρθρίτιδας, ισχιαλγία, ψώρα και τις ψείρες. Έχει επίσης χρησιμοποιηθεί και στη θεραπεία του καρκίνου.  

Οι καρποί

Οι μικροί φυστικοειδείς καρποί ξεκινούν να μεγαλώνουν αμέσως μετά σε σχηματισμό κοντούρας. Αλλάζουν πολλά χρώματα και στο τέλος του καλοκαιριού από κόκκινοι μετατρέπονται σε σκούρο μελανό, ενώ το επόμενο σκούρο πράσινο χρώμα δείχνει και την ωριμότητά τους. Τα φύλλα της τερεβίνθου είναι ατρακτοειδή, πράσινα, γυαλιστερά και σχηματίζουν συστάδες των 9 (4 και 4 αντικριστά και ένα στην άκρη) σε σχήμα ψαροκόκκαλου. Αν χαράξεις τον κορμό της τρέχει ρετσίνι με έντονη οσμή και κολλώδεις ιδιότητες, η κρεμεντίνα, η οποία έχει πολλαπλές χρήσεις. Οι καρποί της, τα τσίκουδα, υπάρχουν σε πολλές ποικιλίες για διαφορετικές χρήσεις. Τα πρώιμα αρχίζοντας περίπου από τα τέλη Ιουνίου, τα Ψιλάντικα, τα Χατζημηνάτα, τα Ρεβυθάτα που είναι χοντρά και σαρκώδη, τα Ψιλά για την παραγωγή λαδιού και τα σέρτικα. Όλα εκτός από τα σέρτικα μπορούν με κατάλληλη πίεση να ανοίξουν το κέλυφός τους σε δύο ίσα μέρη - γαβαθάκια και να ελευθερώσουν το νόστιμο και θρεπτικό περιεχόμενο τους.Η τεχνική της συγκομιδής των τσίκουδων για παραγωγή λαδιού γίνεται στα τέλη του καλοκαιριού μόλις ωριμάσει ο καρπός, με το στρώσιμο υφασμάτων κάτω από το δένδρο όπου πέφτει ο καρπός, καθώς κάποιος ραβδίζει τα ψηλότερα σημεία του δένδρου σε ψιλή ανεμόσκαλα. Τα τσίκουδα στη συνέχεια τρίβονται για να πέσουν από τα τσαμπιά και τοποθετούνται σε σκάφες με νερό για να ξεχωρίσουν τα κούφια που επιπλέουν, από τα γεμάτα. Στεγνά πλέον μεταφέρονται στο ελαιοτριβείο για να μετατραπούν σε λάδι. Αφού κοπανιστούν, αλέθονται και μπαίνουν στο στειράκι, όπου με πίεση βγαίνει όλος ο χυμός τους που συγκεντρώνεται σε δεξαμενή. Το λάδι που επιπλέει, μαζεύεται με μια κομμένη κολοκύθα που χρησιμοποιείται σαν κουτάλα και τοποθετείται σε μπουκάλια ή νταμιτζάνες για οικιακή χρήση. Το λάδι που προκύπτει από τους καρπούς περιέχει ένα δυνατό συνδυασμό πρωτεϊνών και τανίνης και είναι νόστιμο, παχύ και μυρωδάτο, κατάλληλο για την ζαχαροπλαστική αλλά και ως καρύκευμα φαγητών.                                                                                                                                                                                          Ιστορικές αναφορές                       Η παλαιότερη αναφορά που βρίσκουμε για την τερέβινθος τη συναντάμε σε γραπτό του 

Πλούταρχου <Βίοι Παράλληλοι> όπου αναφέρει ότι ο   πατριάρχης Αβρααμ               κοιμήθηκε κάτω από μια τερέβινθος

 όταν ήρθε στην Χαναάν από μακρινή Χαλδαία...

Οι αρχαίοι Έλληνες  συνήθιζαν να τρώνε ένα κέικ από ξερά  σύκα, μαζί τον καρπό της  Τσουρουμελιάς, και να το συνοδεύουν πίνοντας ένα φλιτζάνι ξινόγαλα.   Πολλοί λαοί είχαν την Τερέβινθος  και παραμένουν μέχρι και σήμερα  ως αντικείμενο  λατρείας    Οι Βεδουίνοι  έθαβαν   τους σεΐχηδες τους κάτω από  τη σκιά   της ,το ίδιο και οι Εβραίοι  μάλιστα  πίστευαν ότι η  αρωματική, βαλσάμικη ρητίνη της , με ένα άρωμα μεταξύ λεμονιού και μάραθου  θα τους συνοδεύει  μέχρι τις πύλες του Παραδείσου                                                        Οικολογία                                                                                                                                       Το περιβάλλον έχει ανάγκη από την ενεργό συμμετοχή όλων μας. Μόνο αν συνεισφέρουμε όλοι θα μπορέσουμε να λύσουμε τα περιβαλλοντικά προβλήματα στον τόπο μας . Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για την προστασία της Τσουρουμελιάς ;

Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να συμβάλουμε στις προσπάθειες για προστασία του περιβάλλοντος και της Ικαριακης  φύσης. Όλο και περισσότερο, κάθε απόφαση μας, ατομική ή μέσα στην οικογένεια μας, στην εργασία ή στο σχολείο μας έχει σημαντικό αντίκτυπο στο φυσικό περιβάλλον. Ας αποφύγουμε επέκταση οικισμών και καλλιεργειών σε περιοχές που έχουν απομείνει μικρές συστάδες ή μεμονωμένα δέντρα Τσουρουμελιας . Ας αποφύγουμε σε αυτές τις περιοχές τη διάνοιξη και διαπλάτυνση δρόμων. Ας την καλλιεργήσουμε Οι καρποί της, τα τσίκουδα, υπάρχουν σε πολλές ποικιλίες και μπορούν να χρησιμοποιηθούν με πολλούς τρόπους   , και παρότι έχει νόστιμους και πικάντικους καρπούς, μένουν ανεκμετάλλευτοι. ..........    Μπορούμε;.......            .                                                          Αναφορές  http://amazonsday.blogspot.gr/     https://el.wikipedia.org