Διώχνω τα έντομα που γλεντούν στον κήπο μου

του Άντυ Παξινού

Μετά τις έντονες βροχοπτώσεις είναι συνήθως η ώρα που κάνουν γλέντι τα έντομα. Ειδικά δε σ' εμάς τους βιολογικούς καλλιεργητές και στα μποστάνιά μας, τα έντομα του χειμώνα ζουν σ' ένα μόνιμο πανηγύρι με φαγοπότι από τα καλύτερα λαχανικά μας.

Photo: greengardener.co.uk

Πώς μπορούμε να περιορίσουμε όμως την ζημιά, με φυσικό τρόπο, ώστε να τους δείξουμε ευγενικά (δηλαδή χωρίς χημικά) τα όρια τους;

Οι λάτρεις της βροχής είναι κατά κύριο λόγο τα σαλιγκάρια και οι γυμνοσάλιαγκες, οπότε για να τα περιορίσουμε, χρησιμοποιούμε χοντρό αλάτι που τους προκαλεί αφυδάτωση. Διαλύουμε μία κουταλιά της σούπας χοντρό αλάτι σε μισό λίτρο νερό και ψεκάζουμε καλά την εξωτερική επιφάνεια των γλαστρών, τα τοιχώματα του μποστανιού και τους διάδρομους γύρω από τα φυτά μας μετά από κάθε βροχή, ώστε να αποθαρρύνουμε την διέλευση τους. Προσοχή όμως να μην ψεκάσουμε το χώμα πάνω από τη ρίζα των φυτών μας, γιατί θα προκαλέσει πρόβλημα στο ριζικό σύστημα.

Την επιφάνεια του χώματος μπορούμε να την καλύψουμε με την στάχτη από το τζάκι, που λειτουργεί και σαν λίπασμα αλλά και ως προστασία από πολλά έντομα. Τα σαλιγκάρια όπως και πολλά αλλά έντομα σιχαίνονται επίσης την μυρωδιά του καφέ, οπότε τα υπολείμματα που μας περισσεύουν από τον καφέ μας, μπορούμε να τα διαλύσουμε σε ένα λίτρο νερό και να το ποτίσουμε σε όλη την επιφάνεια του χώματος ώστε να απωθεί τα έντομα η μυρωδιά. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε οποιοδήποτε τύπο καφέ και πρέπει να επαναλαμβάνουμε την διαδικασία μετά από κάθε βροχή.

Για προστασία από τις αφίδες, τις κάμπιες και γενικά ολα τα έντομα που κατοικούν στα φύλλα των φυτών μας, μπορούμε να τα ψεκάζουμε με ένα μείγμα μιας κουταλιάς σπιτικού σαπουνιού, μια κουταλιά οινόπνευμα, μια κουταλιά ξίδι σε ένα λίτρο χλιαρό νερό. Ψεκάζουμε καλά όλο το φυτό, δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στην κάτω πλευρά των φύλλων.

Ωστόσο ένα υγιές φυτό δεν θα έχει ποτέ προβλήματα από έντομα, γιατί κατά κανόνα τα έντομα επιτίθενται στα πιο αδύναμα φυτά, όποτε διατηρούμε το χώμα μας σε καλό και γόνιμο επίπεδο, με την προσθήκη οργανικών λιπασμάτων.

Οι φλούδες της μπανάνας είναι εξαιρετικό λίπασμα για τα φυτά αυτό τον καιρό διότι περιέχουν πυρίτιο και κάλιο, δυο στοιχεία απαραίτητα για την αντοχή από ασθένειες ιδιαίτερα για τις τριανταφυλλιές. Μπορείτε είτε να απλώσετε της φλούδες φρέσκες, γύρω από το χώμα πάνω από την ρίζα των φυτών σας ή να τις θάψετε περιμετρικά του μποστανιού κάτω από το χώμα ή ακόμα αφού τις αφήσετε να στεγνώσουν να της τρίψετε σε όλη την επιφάνεια του χώματος. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο μπορείτε ακόμα να χρησιμοποιήσετε και φλούδες από αβοκάντο, που είναι πλούσιες σε μαγνήσιο και κάλιο, δυο στοιχεία πολύτιμα  για την χειμερινή καλλιέργεια λαχανικών.πηγηhttp://www.bostanistas.gr/?i=bostanistas.el.home

Μεταλλαγμένα υπεράνω πάσης υποψίας

Εάν φροντίζετε ώστε να αποφεύγετε τις γενετικά τροποποιημένες τροφές, τότε είστε bostanistas.
Ένας από τους όλο και περισσότερους ανθρώπους που επιλέγουν βιολογικά, μη επεξεργασμένα προϊόντα. Ευτυχώς στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχουν σαφείς περιορισμοί σχετικά με την κυκλοφορία των μεταλλαγμένων τροφών εν αντιθέσει με τις ΗΠΑ, όπου έως και 80% των βιομηχανικά επεξεργασμένων τροφίμων περιέχουν γενετικά τροποποιημένα συστατικά.

Photo: Mauricio Alejo

Οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των γενετικά τροποποιημένων τροφών στην υγεία μας είναι μόλις και μετά βίας κατανοητές, όμως τα λίγα που γνωρίζουμε εγείρουν σοβαρές ανησυχίες. Υπογονιμότητα, γενετικές ανωμαλίες, καρκίνοι, νευρολογικές διαταραχές και μεγάλες ζημιές σε ζωτικά όργανα είναι μόνο μερικοί από τους σοβαρούς κινδύνους για τους οποίους ελέγχονται.

Όμως δεν διατρέχουμε κίνδυνο μόνο από τις τροφές που τρώμε. Γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί βρίσκονται και σε μία σειρά προϊόντων καθημερινής χρήσης που μπορεί να μας εκθέτουν σε τακτική βάση. Δεδομένου ότι οι ξένες και αμερικανικές πολυεθνικές εταιρείες «αλωνίζουν» και στην ελληνική αγορά, είναι ώρα να αναρωτηθούμε πόσο συχνά ερχόμαστε σε επαφή με αυτά τα προϊόντα.

Προϊόντα προσωπικής φροντίδας. Προσέξτε αν περιέχεται πρωτεΐνη σόγιας ή αλκοόλ σε είδη προσωπικής φροντίδας όπως λοσιόν, κρέμες προσώπου, σαπούνια και σαμπουάν. Αντί για απαλό και μεταξένιο δέρμα ή λαμπερά μαλλιά, μπορείτε να επιβαρύνετε το κεφάλι ή το πρόσωπό σας με τοξικές ουσίες προερχόμενες από γενετικά τροποποιημένη σόγια ή καλαμπόκι.

Βαμβάκι: Κάτι που φοράτε αυτή τη στιγμή πάνω σας είναι πιθανότατα βαμβακερό. Τα σεντόνια και οι πετσέτες σας επίσης, καθώς και το βαμβάκι που χρησιμοποιείτε για την προσωπική σας υγιεινή στο μπάνιο. Το δέρμα μας απορροφά το 60% των ουσιών με τις οποίες έρχεται σε επαφή. Αν το βαμβάκι στα ρούχα μας δεν είναι βιολογικό, τότε μάλλον είναι γενετικά τροποποιημένο μιας και το 50% του βαμβακιού που παράγεται παγκοσμίως είναι μεταλλαγμένο. 

Μελάνι σόγιας: Πολλές εταιρίες που δραστηριοποιούνται στον χώρο των φυσικών και οικολογικών προϊόντων επιλέγουν το μελάνι από γενετικά τροποποιημένη σόγια για τη βαφή ενδυμάτων, συσκευασίες, ακόμη και την εκτύπωση βιβλίων, περιοδικών και εφημερίδων. Το μελάνι απορροφάται από το δέρμα μας πολύ εύκολα, γι' αυτό –αν διαβάζετε ακόμη εφημερίδες- σιγουρευτείτε ότι πλένετε καλά τα χέρια σας μετά την ανάγνωση.

Αντισηπτικά χεριών: Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να αποφύγετε τη χρήση συμβατικών αντισηπτικών. Ίσως να μην έχετε σκεφτεί το ρίσκο από την έκθεση στο γενετικά τροποποιημένο καλαμπόκι που χρησιμοποιείται για την παρασκευή του αλκοόλ. Περισσότερο από το ένα τέταρτο της πακόσμιας παραγωγής καλαμποκιού είναι μεταλλαγμένο.

Καύσιμα: Μια νέα ποικιλία καλαμποκιού έχει πλέον εγκριθεί για χρήση στην παραγωγή αιθανόλης για βενζίνη. Είτε το δέρμα σας έρχεται σε άμεση επαφή με αυτήν στην αντλία ή απλώς την αναπνέετε στο βενζινάδικο ή μέσα στην κίνηση της πόλης, το πιο πιθανό είναι ότι περιέχει γενετικά τροποποιημένα συστατικά.

Ας επιλέξουμε φυσικά προϊόντα Η χημική βιομηχανία χρησιμοποιεί εκατοντάδες προϊόντα και υποπροϊόντα του καλαμποκιού και της σόγιας. Παρόλα αυτά, μπορούμε να βρούμε τρόπους ώστε να προφυλάξουμε τον εαυτό μας και την οικογένειά μας από τον κίνδυνο των μεταλλαγμένων.πό ελληνικές και όσο το δυνατό πιο τοπικές πρώτες ύλες   του Παύλου Γεωργιάδη  ΠΗΓΗ.http://www.bostanistas.gr/?i=bostanistas.el.home

• του Παύλου ΓεωργιάδηΑποστολή

Ικαριωτικος χορός

Η Ιστορία της Ικαρίας

                                                     

Η Ικαρία έχει κατοικηθεί από το 7.000 π.Χ. , όταν εγκαταστάθηκαν Νεολιθικοί προ των Ελλήνων κάτοικοι που οι Έλληνες αποκαλούσαν Πελασγούς. Γύρω στο 750 π.Χ. Έλληνες από τη Μίλητο αποίκισαν την Ικαρία ιδρύοντας εγκαταστάσεις στην περιοχή που σήμερα αποκαλείται Κάμπος, την οποία τότε αποκαλούσαν Οινόη για το κρασί της. Τον 6ο αιώνα π.Χ. η Ικαρία συνενώθηκε με τη Σάμο και αποτέλεσε κομμάτι της θαλάσσιας αυτοκρατορίας του Πολυκράτη. Εκείνη την εποχή χτίστηκε ο ναός της Αρτέμιδος στο Να, στη βορειοανατολική γωνία του νησιού. Το Να ήταν ιερός τόπος για τους προ των Ελλήνων κατοίκους του Αιγαίου και ένα σημαντικό λιμάνι του νησιού στην αρχαιότητα, ο τελευταίος σταθμός πριν εξερευνηθούν οι επικίνδυνες θάλασσες γύρω από την Ικαρία. Ήταν ένα κατάλληλο μέρος για τους ναυτικούς να κάνουν θυσίες στην Άρτεμη, η οποία εκτός των άλλων ήταν και προστάτης των θαλασσοπόρων. Ο ναός διατηρούνταν σε καλή κατάσταση μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα όταν λεηλατήθηκε από τους κατοίκους του χωριού Χριστός Ραχών, οι οποίοι πήραν το μάρμαρο προκειμένου να φτιάξουν την εκκλησία στο χωρίο τους. Το 1939 έγιναν ανασκαφές στην περιοχή από τον Έλληνα αρχαιολόγο Λέοντα Πολίτη. Κατά την Γερμανική και Ιταλική κατοχή της Ικαρίας κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πολλά από τα τεχνουργήματα που είχαν βρεθεί από τον Πολίτη εξαφανίστηκαν. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση υπάρχουν ακόμα μαρμάρινα αγάλματα κάτω από την άμμο της παραλίας.Το 14ο αιώνα μ.Χ. η Ικαρία ήταν κομμάτι της Γενοβέζικης αυτοκρατορίας στο Αιγαίο. Σε κάποια στιγμή αυτής της περιόδου οι Ικαριώτες κατέστρεψαν τα λιμάνια τους ώστε να αποτρέψουν την απόβαση των ανεπιθύμητων επισκεπτών. Σύμφωνα με τους ντόπιους ιστορικούς οι Ικαριώτες, βασισμένοι σε δικές τους κατασκευές, έχτισαν επτά πύργους-παρατηρητήρια κατά μήκος της ακτής. Μόλις εμφανιζόταν εχθρικό ή άγνωστο σκάφος, οι παρατηρητές άναβαν αμέσως φωτιά και έτρεχαν σε μία δεξαμενή η οποία ήταν πάντα γεμάτη με νερό. Τραβούσαν ένα ξύλινο βούλωμα το οποίο υπήρχε στη βάση και το νερό φυσικά διέρρεε. Οι φρουροί των άλλων παρατηρητηρίων ειδοποιούνταν από τη φωτιά ώστε να κάνουν ταυτοχρόνως το ίδιο. Στο εσωτερικό κάθε δεξαμενής σε κάθε κάστρο υπήρχαν πανομοιότυπες γραμμές με εκείνες στα σκεύη που χρησιμεύουν ως μεζούρες. Κάθε μια από αυτές τις διαμετρήσεις είχε και ένα διαφορετικό μήνυμα συνημμένο πάνω της : «επίθεση πειρατών» , «προσέγγιση αγνώστου σκάφους» κλπ. Όταν το επίπεδο του νερού έφτανε στο κατάλληλο μήνυμα, οι «αποστολείς» επανατοποθετούσαν το βούλωμα στη δεξαμενή και έσβηναν τη φωτιά και έτσι ο καθένας στους άλλους πύργους μπορούσε να διαβάσει το μέγεθος και την εγγύτητα του εκάστοτε κινδύνου.

Κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης περιόδου οι Ικαριώτες σπανίως έχτιζαν χωριά. Κάθε σπίτι ήταν απομακρυσμένο από τα γειτονικά, είχε μόνο μια πόρτα και ήταν φραγμένο μέσα σε ψηλούς τοίχους, ενώ δεν είχε παράθυρα προς την πλευρά της θάλασσας. Η καμινάδα με τους καπνούς θα μπορούσε να προδώσει την ύπαρξή του, έτσι διατηρούσαν δωμάτια γεμάτα καπνό τα οποία όμως δεν περιείχαν υπάρχοντα. Η παράδοση υποστηρίζει πως όλοι κοιμόντουσαν στο πάτωμα και έκρυβαν τα υπάρχοντά τους μέσα σε σχισμές στους τοίχους. Άντρες και γυναίκες φορούσαν σχεδόν τα ίδια ρούχα : υφαντές λινές φούστες για τις γυναίκες, ένα είδος φουστανέλας για τους άντρες. Αυτός ο τρόπος ζωής συντελούσε στη μακροζωία και στην αταξικότητα.

Οι Ιππότες του Αγίου Ιωάννη, που είχαν την βάση τους στη Ρόδο, ασκούσαν εξουσία στην Ικαρία μέχρι το 1521 που η Οθωμανική Αυτοκρατορία ενσωμάτωσε την Ικαρία στις κτήσεις της. Οι Ικαριώτες λιντσάρανε τον πρώτο Τούρκο φοροεισπράκτορα, αλλά κατά κάποιον τρόπο κατόρθωσαν να παραμείνουν ατιμώρητοι.

Οι Τούρκοι επέβαλλαν ένα πολύ χαλαρό καθεστώς διοίκησης, δεν έστειλαν αξιωματούχους στην Ικαρία για αρκετούς αιώνες. Η καλύτερη καταγραφή που διαθέτουμε για το νησί κατά τη διάρκεια των συγκεκριμένων χρόνων είναι από τον κονδυλοφόρο του Επισκόπου J.Georgirnees που το 1677 περιέγραψε το νησί με 1.000 κατοίκους οι οποίοι ήταν οι φτωχότεροι στο Αιγαίο. Το 1827 η Ικαρία αποσπάστηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, αλλά αναγκάστηκε να αποδεχτεί την Τουρκική διοίκηση κάποια χρόνια μετά και παρέμεινε κομμάτι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έως τις 17 Ιουλίου 1912 όταν εξεδίωξε μια μικρή τουρκική φρουρά κατά τη διάρκεια του Ικαριακού αγώνα για ανεξαρτησία. Εξαιτίας των Βαλκανικών πολέμων, η Ικαρία αδυνατούσε να συνενωθεί με την Ελλάδα μέχρι το Νοέμβριο του αυτού έτους. Για 5 καλοκαιρινούς μήνες παρέμεινε ανεξάρτητη πολιτεία, με τις δικές της ένοπλες δυνάμεις, σφραγίδες και ύμνο και το όνομα "Πολιτεία Ικαρίας". Αυτοί οι πέντε μήνες ανεξαρτησίας ήταν δύσκολοι. Οι ντόπιοι είχαν έλλειψη σε προμήθειες, δεν είχαν συχνή συγκοινωνία και ταχυδρομικές υπηρεσίες, ενώ κινδύνευαν να γίνουν κομμάτι της Ιταλικής Αυτοκρατορίας στο Αιγαίο.

Το νησί είχε τρομακτικές απώλειες σε έμψυχο και άψυχο δυναμικό κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τη Γερμανική και Ιταλική Κατοχή. Δεν υπάρχουν ακριβή νούμερα ως προς το πόσοι άνθρωποι λιμοκτόνησαν, αλλά στο χωριό Καραβόσταμο πάνω από 100 άτομα πέθαναν από ασιτία. Από τότε στο νησί, η πλειονότητα των κατοίκων είναι φίλα προσκείμενη στον Κομμουνισμό, ενώ η Ελληνική Κυβέρνηση χρησιμοποιούσε το νησί ως τόπο εξορίας για περίπου 13.000 κομουνιστές από το 1945 έως το 1949. Μέχρι σήμερα η Ικαρία ονομάζεται Κόκκινο Νησί ή Κόκκινος Βράχος, εξαιτίας αυτών. Η ποιότητα ζωής βελτιώθηκε σημαντικά μετά το 1960 όταν η Ελληνική Κυβέρνηση ξεκίνησε να επενδύει στην υποδομή των νησιών προκειμένου να προωθηθεί ο τουρισμός. Ακόμα και τώρα όμως, η Ικαρία θεωρείται από τα "ξεχασμένα" νησιά και οι ντόπιοι βασίζονται στα έσοδα που έχουν απ' τα πανηγύρια για τη βελτίωση της τοπικής υποδομής.

ΧΑΡΑΚΑΣ

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΑΛΟΓΕΡΟΥ

Βαρύ το παρελθόν του. με φονικό διπλό .Είχε λένε σκοτώσει την αδελφή του και τον γαμπρό του ,κάπου στην Μικρά Ασία  Οι Ικαριωτες τον περί μάζεψαν και τον έφεραν εδώ στο νησί Τον φρόντισαν, τον τάισαν  και  έτσι   έγινε Καλόγερος 

Τα ανθοπέταλα της αμυγδαλιάς,!Μια ερωτική ιστορία,

Η νεαρή Φυλλίδα, ηρωίδα μιας ερωτικής ιστορίας, που αγάπησε τον γιό του Θησέα, τον Ακάμαντα, είναι μεταμορφωμένη σε αμυγδαλιά, μας λέει ο μύθος. 

Όταν ο Ακάμαντας επέστρεφε από την Τροία, τα κύματα έριξαν το πλοίο του στις εκβολές του Στρυμόνα. Ζήτησε φιλοξενία από το βασιλιά της χώρας, του οποίου κόρη ήταν η Φυλλίδα. 

Η νέα ερωτεύτηκε τον νεαρό πρίγκιπα και του ζήτησε να την παντρευτεί. Ο Ακάμαντας της υποσχέθηκε γάμο, αφού πάει στην Αθήνα να τακτοποιήσει τις οικογενειακές του υποθέσεις, πριν έλθει να τη συναντήσει οριστικά. Η Φυλλίδα δέχτηκε το προσωρινό χωρισμό. 

Η καθορισμένη ημέρα της επιστροφής έφτασε, όμως ο Ακάμας δεν φάνηκε. Εννιά φορές κατέβηκε η Φυλλίδα από τη πόλη στο λιμάνι να δει αν το καράβι του αγαπημένου της έφτασε. Όμως μάταια. Προς ανάμνηση των εννέα αυτών ημερών, ονόμασαν το μέρος, « Εννέα οδοί».

Η Φυλλίδα απελπίστηκε ότι θα ξανάβλεπε ποτέ αυτόν που αγαπούσε. Η νέα μαράζωσε. Οι θεοί από συμπόνια την μεταμόρφωσαν σε δέντρο. Σε αμυγδαλιά χωρίς φύλλα. 

Μετά το θάνατο της νέας, ο Ακάμαντας γύρισε πίσω στη Θράκη και έμαθε για την μεταμόρφωση της αρραβωνιαστικιάς του. Πήγε στο μέρος που υπήρχε η αμυγδαλιά και έκλαψε. Αγκάλιασε την άκαρπη αμυγδαλιά και της ζήτησε την συγνώμη του. Το δέντρο πρασίνισε και έβγαλε φύλλα. 

Από την ιστορία της Φυλλίδας προέρχεται, καθώς έλεγαν, και η λέξη φύλλα, ενώ πρώτα η ονομασία τους ήταν πέταλα.

Στις εσωτερικές παραδόσεις η αμυγδαλιά συγκαταλέγεται στα Δέντρα της Ζωής και είναι ένα από τα δέντρα της Μεγάλης Μητέρας. Συμβολίζει την παρθενία, το αναπαραγόμενο και την συζυγική ευτυχία. 

Στη Κινέζικη παράδοση η αμυγδαλιά συμβολίζει τη θηλυκή ομορφιά, την ψυχική δύναμη στη θλίψη και την τρυφερότητα. 

Στο χριστιανικό συμβολισμό υποδηλώνει τη θεία εύνοια και επιδοκιμασία. Σε μερικά κείμενα, όπως ο εκκλησιαστής, συναντάμε τα λευκά άνθη της, να συμβολίζουν τα ασημένια μαλλιά της γεροντικής ηλικίας.

Κατά την εβραϊκή μυθολογία τα μπαστούνια του Μωϋσή και του Ααρών ήταν από ξύλο αμυγδαλιάς, (Αριθμοί, ΙΖ.23) και τα άνθη της αμυγδαλιάς ενέπνευσαν τους Ισραηλίτες να σχεδιάσουν την επτάφωτη λυχνία, ένα παραδοσιακό εβραϊκό σύμβολο.

Στη τέχνη είναι το vesica piscis (ελλειψοειδές φωτοστέφανο ή αμυγδαλωτό σχήμα) που περιβάλει τις παρθένες, τις βασίλισσες των Ουρανών. Είναι το «μυστικό αμύγδαλο» που περικλείει τη θεότητα, την αγιότητα, το ιερό.

Το ελλειψοειδές φωτοστέφανο, υποδηλώνει ένα άνοιγμα, μια πύλη, που οι δυο πλευρές του αντιπροσωπεύουν τους αντίθετους πόλους κάθε δυαδικότητας όμως, συχνά απεικονίζεται να περικλείει μια φλόγα ή οποία συμβολίζει το πνεύμα ή μια εκδήλωση της πνευματικής αρχής.

Στις φρυγικές παραδόσεις, η αμυγδαλιά είναι ο πατέρας όλων των πραγμάτων. Αντιπροσωπεύει την Άνοιξη, την επαγρύπνηση και την αφύπνιση. Συνδέεται με τη γέννηση του Άττη, αφού η αμυγδαλιά φύτρωσε από τα όργανα της ερμαφρόδιτης Άγδιστης.

Στην Πεσσινούντα, την χώρα της Μεγάλης Μητέρας των Θεών (της Κυβέλης), μας αφηγείται ο Παυσανίας, έχει γεννηθεί ο παρακάτω μύθος:                                                  Στην ιρανική παράδοση είναι το Δέντρο του Ουρανού.

Κατά την διάρκεια ενός ονείρου, ο Δίας άφησε να πέσει στη γη το σπέρμα του. Από αυτό το σπέρμα, γεννήθηκε ένα ερμαφρόδιτο πλάσμα που του έδωσαν το όνομα Άγδιστη. 

Το ερμαφρόδιτο αυτό πλάσμα, οι άλλοι θεοί το ευνούχισαν, (πρωτοστάτησε λένε ο Διόνυσος) και από το κομμένο μέλος του, φύτρωσε μια Αμυγδαλιά.

Η κόρη του θεού ποταμού Σαγγάριου, έκοψε ένα αμύγδαλο απ’ αυτό το δέντρο και το έκρυψε στο κόρφο της. Από αυτή τη επαφή μένει έγκυος και φέρνει στο κόσμο ένα παιδί. Η μητέρα του αρνήθηκε να το φροντίσει και το άφησε έκθετο. Την ανατροφή του βρέφους την ανέλαβε ένας τράγος, γι’ αυτό και πήρε το όνομα Άττης, που στα Φρυγικά, «attagus», σημαίνει τράγος, αλλά έχει και την έννοια του « ο ωραίος». 

Όταν μεγάλωσε ο Άττης, απέκτησε μια υπερφυσική ομορφιά. Οι δυο θεές, Άγδιστη ( σ’ αυτή την εμφάνιση είναι μόνο γυναίκα) και Κυβέλη, διεκδικούσαν τον νέο. 

Η Άγδιστη ακολουθούσε το ωραίο παλικάρι όπου κι αν πήγαινε. Οι γονείς, που είχαν υιοθετήσει τον Άττη, για να τον γλυτώσουν από το κυνηγητό της, τον έστειλαν στη Πεσσινούντα να παντρευτεί την κόρη του βασιλιά. Είχε ήδη ψαλλεί ο υμέναιος, όταν φάνηκε στη πόρτα η Άγδιστη. Ο Άττης μόλις την είδε τρομοκρατήθηκε. Παρασυρμένος από τον πανικό του, ευνουχίσθηκε μόνος του και από το τραύμα του πέθανε. 

Η Άγδιστη πόνεσε πολύ. Ζήτησε από τους θεούς να μείνει αναλλοίωτο το σώμα του Άττη. Στην πόλη αυτή έφτιαξε ένα ναό, ίδρυσε μια αδελφότητα ιερέων και του δίδαξε πώς να λατρεύουν τον Άττη. Στην αυλή του ναού φύτρωσε μια αμυγδαλιά, σύμβολο της επαγρύπνησης και της αφύπνησης. 

Η τέχνη της ΙΚΕΜΠΑΝΑ –Τριτογένεια: Σε όσους αρέσει να διακοσμούν τα σπίτια τους με κλαδιά αμυγδαλιάς, οι παρακάτω συμβουλές θα τους είναι χρήσιμες:

Το κλαδί της αμυγδαλιάς που σας ενθουσίασε, όταν το βλέμμα σας έπεσε πάνω του, είναι το καταλληλότερο για να διακοσμήσει το χώρο σας. Είναι βέβαιο ότι θα σας χαρίσει ομορφιά, χαρούμενη διάθεση, καλή υγεία και κατά συνέπεια αρμονία. Θα αυξήσει με θετική ενέργεια το χώρο που θα το τοποθετήσετε και τα άτομα που θα σας επισκεφθούν, θα σας συγχαρούν για την αισθητική σας. 

Τα άνθη της αμυγδαλιάς ακτινοβολούν θετικότητα, καθαρότητα, αγνότητα και ομορφιά. Τα λευκά άνθη μας δημιουργούν διαύγεια και τα ροζ άνθη τρυφερότητα και αγνά αισθήματα.

Οι παραπάνω ιδιότητες, που υπάρχουν σε αφθονία στα άνθη της αμυγδαλιάς είναι πολύτιμες, γι’ αυτό φροντίστε όταν κόβετε ένα κλαδί, να μη χάνετε καμία ποσότητα ευεργετικής ενέργειας. 

Παρατηρήστε με προσοχή ποιο σημείο του κλαδιού είναι πιο εύκολο να κοπεί, χωρίς να τινάξετε άνθη από το υπόλοιπο δέντρο. Όσα περισσότερα άνθη είναι επάνω στο κλαδί σας, τόση περισσότερη ενέργεια θα μεταφέρετε. Για το λόγο αυτό, να κόβετε πάντα τα κλαδιά σας με το ειδικό κλαδευτήρι φυτών και να τα μεταφέρετε με προσοχή στο χώρο σας.

Το κλαδί της αμυγδαλιάς θα εκφραστεί καλύτερα, αν τοποθετηθεί σε ψηλό βάζο και σε χώρο, που θα του επιτρέψει να απλωθεί με άνεση. Απαλλάξτε το σημείο, που θα το διακοσμήσετε, από περιττά αντικείμενα, για να το βοηθήσετε να σας χαρίσει όλη την ωραιότητα του.

Για καλύτερα αποτελέσματα ζητήστε από το ίδιο να βρεί την θέση, που του ταιριάζει, και απολαύστε το άρωμα, το σχήμα και το χρώμα του. Αν είστε από τα άτομα, που χαίρονται να μοιράζονται την ομορφιά με τους άλλους, καλέστε αγαπημένα σας πρόσωπα και θαυμάστε μαζί τους την σύνθεση σας….Τι κλαδί σας θα γίνει ακόμα ωραιότερο!

Πάντα να θυμάστε: δύο –τρία κλαδιά, σωστά τοποθετημένα, αρκούν για να έχουμε ένα ωραίο αποτέλεσμα. Ας παίρνουμε από τη φύση τόσα, όσα μόνο μας χρειάζονται. 

*H Σοφία Μακράκη είναι δασκάλα ΙΚΕΜΠΑΝΑ-Τριτογένειας 

Σπίτι όσο να χωρείς και τόπο όσο να θωρείς λέγανε οι παλιοί Ικαριωτες.......!