Ιούνιος στην Ικαρία

 Για την Ικαρία τον Ιούνιο, μακριά από τις ορδές των τουριστών του Αυγούστου, ούτε έχω γράψει, ούτε έχω ξαναπεί. Είναι ευκαιρία Για την Ικαρία έχουν γράψει πολλοί – πρώτος εγώ αρκετές φορές. Έρωτας ανεξίτηλος – μια καλή μοίρα μου δωσε τη μισή καταγωγή από εκεί, την άλλη μισή από τη Νάξο. Για την Ικαρία τον Ιούνιο όμως, μακριά από τις ορδές των τουριστών του Αυγούστου, ούτε έχω γράψει, ούτε έχω ξαναπεί. Είναι ευκαιρία. Του Θεού η χάρη μας φυλάει απ’ τα σουξέ. Ένας προνοητικός Θεός με προφύλαξε από δύο πράγματα: Την έξοδο Σάββατο βράδυ και τις διακοπές τον Αύγουστο. Το πρώτο γιατί υπήρξα ποδοσφαιριστής -που το σεβόμουν μέχρι κεραίας να είμαι- και Σάββατο πριν τον αγώνα καθόμουν σπίτι για δέκα χρόνια – κι άλλα δεκαεπτά, τα Σαββατοκύριακα δουλεύω. Αν μ’ αφήσεις Σάββατο βράδυ στην Αθήνα μαζί με τους εξοδούχους στου Ψυρρή και στα πέριξ, θα χαθώ. Θα με πιάσει αγοραφοβία. Όσοι πιστοί προσέλθετε στην απόλαυση της καθημερινής. Και το δεύτερο, γιατί απ’ τον Ιούνιο σαν τους δασκάλους, η «σεζόν» φθίνει προς το τέλος, τόσο που τον Αύγουστο ξαναρχίζει – μόνο για το πανηγύρι της Λαγκάδας αξίζει να δραπετεύσω από την άδεια Αθήνα. Είναι ευεργετικό να έρχεσαι όταν οι υπόλοιποι πηγαίνουν. Κι όταν έμπαινα στο αεροπλάνο το μεσημέρι του Σαββάτου για το αεροδρόμιο της Ικαρίας, το οσμιζόμουν ότι μόνο σε καλό θα μου βγει. Μην παρεξηγείτε το πρώτο πρόσωπο, είναι έμμεσο προσκλητήριο για τους υπολοίπους. Να οδηγείς τζιπάκι στους δρόμους και τα βουνά της Ικαρίας αρχές Ιουνίου είναι εμπειρία να τη μοιραστείς. Ένας σοφός, ωραίος άνθρωπος, στεριανός όμως, Πελοποννήσιος, όταν του έλεγα ότι είμαι νησιώτης μου ‘λεγε, «α, δεν συγκρίνεται η περίπτωσή μας, εγώ βουτάω το αυτοκίνητο και πάω, εσύ έχεις να περάσεις θάλασσα». Η αλήθεια είναι ότι μαζί με κάτι ταλαιπωρίες της γνωστής βραδυκίνητης θαλασσοβιομηχανίας του Αιγαίου τα τελευταία δύο χρόνια, το είχα ασπαστεί. Μ’ έπιανε μελαγχολία που τη φράση αυτή έπρεπε να την παραδεχθώ. Πράγματι έπρεπε να περνάω θάλασσα – και στην Ελλάδα αυτό μπορεί να είναι καταδίκη. Αλλά αυτός ο Ιούνιος σ’ αυτό το νησί που έχει σημαδέψει πολλούς κι όχι μόνο εμένα, μου ξανάδωσε την αγάπη για τον αέρα που φυσάει εκεί και τα πεύκα και τους ανοιχτούς ορίζοντες με το Ικάριο που είναι σχεδόν πάντα άγριο. Κι όσο κι αν ο Ιούνιος, - απ’ τα τέλη Μαίου καλύτερα – θεωρείται ο μήνας των «γκρουπ των Ελβετών» που φορτώνονται σακίδια και κάνουν τους υγιεινιστές αλπινιστές στα νησιά μας, το γλέντι το βράδυ του περασμένου Σαββάτου δεν το έχω περάσει ούτε Αύγουστο ούτε Ιούλιο σε νησί.

Αυθόρμητα όλα στον Αρμενιστή, στη βόρεια πλευρά του νησιού, τη δική μου πλευρά, με ούζο, μπουζούκια, κιθάρες, χαμόγελα, χορούς – σαν Αύγουστος του Παπάζογλου ήταν ο Ιούνιος. Ανταλλάσσω την άδεια του Αυγούστου με λιγωμένο ενδιαφερόμενο.   Πηγή: www.lifo.gr

Δolichi -ΙΚΑΡΙΑ

Δolichi from lentil on Vimeo.

Υπαρχει ένας μαγικός συνδυασμός ροκ, θάλασσας και ουρανου που μας άφησε μια αίσθηση ηρεμίας και ταυτόχρονα μας κάλεσε σε δράση. Ελπίζουμε ότι αυτό το μικρό κλιπ θα μεταδώσει ένα κομμάτι αυτής της μαγείας και ίσως σας παρασύρει σε ενα ταξίδι σε αυτό το υπέροχο νησί, έτσι ώστε να απολαύσετε τον εαυτό σας! Απολαύστε το!                                                                        http://vimeo.com/

Οι Financial Times «ψηφίζουν»... Ικαρία!

Με τα νησιά της Ελλάδος και... όχι την κρίση στη χώρα καταπιάνονται αυτή τη φορά οι Financial Times (FT), οι οποίοι κάνουν αναφορά στις ομορφιές της Ικαρίας, καθώς και το μυστήριο των κατοίκων της για μακροζωία.

Ο Chris Moss αναφέρει ότι «η ηρεμία, η απουσία άγχους, η χαρά και η γιορτή της ζωής ξεχειλίζουν στην Ικαρία», συμπληρώνοντας ότι «ένας Ικαριώτης είναι 2,5 φορές πιο πιθανό να φτάσει τα 90 χρόνια απ' ότι ένας Αμερικανός, ενώ κατά μέσο όρο οι κάτοικοι ζουν 10 χρόνια περισσότερο απ' οποιονδήποτε άλλο Ευρωπαίο».

Για να αποδείξει τα όσα γράφει αναφέρεται σε μια έρευνα που έχει αρχίσει εδώ και 4 χρόνια από μια ομάδα από την ιατρική σχολή Αθηνών, που πήγε στο νησί, πήρε αίμα από τους κατοίκους και μελέτησε την καθημερινότητά τους, ώστε να βρει τη διαφορά των κατοίκων του νησιού με τον υπόλοιπο κόσμο.

«Η μαγεία μπορεί να είναι κρυμμένη στα γονίδια τους, αλλά από την άλλη μπορεί να είναι κάτι σε ότι τρώνε, σε ότι πίνουν ή κάτι στον αέρα, το οποίο μπορεί να επηρεάσει και τους τουρίστες» γράφει ο Moss.http://www.inews.gr/

Επιτέλους! Η Κυβέρνηση που όλοι ονειρευτήκαμε!

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως και Υπουργός Εξωτερικών, Ευάγγελος Βενιζέλος: Ο Βενιζέλος ήταν αντιπρόεδρος του Παπανδρέου, σήμερα ο Παπανδρέου ζει στην Βοστώνη. Ο Βενιζέλος ήταν αντιπρόεδρος του Παπαδήμου, σήμερα ο Παπαδήμος ζει στην Βοστώνη. Προτείνουμε στην οικογένεια Σαμαρά να αρχίσει να αναζητά επειγόντως οικία στην Μασαχουσέτη, διότι και τα σπίτια είναι λίγα και τα ενοίκια ακριβά. Όσο για την ανάληψη του υπουργείου Εξωτερικών, η επικρατούσα ερμηνεία είναι ότι ο Ευάγγελος την κάνει σιγά- σιγά από τη χώρα. Ως τότε, στα παγκόσμια φόρα θα συναγελάζεται με την Λαγκάρντ.

Υπουργός Εθνικής Άμυνας, Δημήτριος Αβραμόπουλος, Αναπληρώτρια, Φωτεινή Γεννηματά: Δεν ξέρω αν το έχετε αντιληφθεί, αλλά αν γίνει πόλεμος, αρχηγός του Στρατού θα είναι ο Δημήτρης και υπαρχηγός η Φώφη. Αν ήμουν ο Τουρκικός Στρατός, θα έπινα ήδη τον καφέ μου στην Λάρισα.  

Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Κυριάκος Μητσοτάκης: Με 15.000 απολύσεις και 25.000 διαθεσιμότητες, το φρέσκο αίμα δεν θα λείψει ούτε στιγμή από τον καημένο τον μπαμπά του.

Υπουργός Δικαιοσύνης, Χαράλαμπος Αθανασίου: Πτωχέ μετανάστη, την ιθαγένεια θα στην απονέμουν στο νεκροκρέβατο κι αυτό μόνο εφόσον οι τελευταίες σους λέξεις είναι «ω ξειν αγγέλειν Λακεδαιμονίοις κ.λπ». Ο σύμβουλος του κ. Αθανασίου, ο αναθεωρητής ιστορικός Ιωάννης Κουτούλας, από χθες άρχισε να ξυγγράφει έργο με τίτλο «Ο Χίτλερ ήταν χορτοφάγος, γι΄ αυτό έφαγε τους Οβραίους λάχανο»

Υπουργός Υποδομών, Μιχάλης Χρυσοχοίδης: Βροντάει ο Μπόμπολας, αστράφτει η Γκιώνα. Οι μπουλντόζες θα ανάψουν πάραυτα τις μηχανές τους κι όσες δεν το πράξουν, θα διαπομπευθούν ως οροθετικές. Δεν είμαι μάντης, αλλά κάτι μου λέει ότι θα σιχαθούμε να τον βλέπουμε στον Πρετεντέρη.

Υπουργός Πολιτισμού, Πάνος Παναγιωτόπουλος: Ανήμερα του Αγίου Πνεύματος φάγανε τον Κώστα τον Τζαβάρα και ο πνευματικός κόσμος θρηνεί και κόπτεται. Ούτως ή άλλως, ο Τζαβάρας θα μείνει στην παγκόσμια ιστορία ως ο υπουργός που κατάφερε να μεταφέρει έναν αρχαίο ναό από την Ηλεία στην Μεσσηνία, δίχως να κουνήσει από τη θέση του ούτε το ναό, ούτε τη Μεσσηνία, ούτε την Ηλία. Προσέξτε την αλυσίδα των υπουργών Πολιτισμού: Καραμανλής, Βουλγαράκης, Λιάπης, Γερουλάνος, Τζαβάρας, Παναγιωτόπουλος. Η θεωρία της Εξέλιξης των Ειδών αντεστραμμένη, προβλέπω δε ότι ο τελευταίος κρίκος θα είναι ο Κώστα Πρέκας.

Υπουργός ΕΡΤ, Παντελής Καψής: Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Θα μεταφέρει τεχνογνωσία από τον ιδιωτικό στο δημόσιο τομέα, θα κάνει δηλαδή στην ΕΡΤ ό, τι έκανε στις εφημερίδες του Λαμπράκη και του Ψυχάρη. Θα στείλει εκατοντάδες ανθρώπους στην ανεργία, την πείνα και την απόγνωση και θα το απολαύσει μέχρι το μεδούλι.

Υπουργός Υγείας, Άδωνης Γεωργιάδης: Ο Σαμαράς παρεξήγησε την πάνδημη εντολή «πηγαίνετέ τον, επιτέλους, σε έναν γιατρό!» και έκανε τον Άδωνη υπουργό Υγείας. Κατόπιν τούτου, μαζί με τις κλίνες θα συγχωνευθούν και οι ασθενείς και αν περισσεύει κανένα χέρι, κανένα πόδι, καμιά νεφραμιά, θα κόπτεται σαν τον Γόρδιο Δεσμό. Στον επόμενο ανασχηματισμό, το χαρτοφυλάκιο της Υγείας θα ανατεθεί στον δόκτωρ Γιόζεφ Μένγκελε.   

www.avgi.gr

- See more at: http://left.gr/news/epiteloys-i-kyvernisi-poy-oloi-oneireytikame#sthash.9drX9yCh.dpuf

Το παγωτό των παιδικών μας χρόνων

Ήταν το παγωτό των προ παγωτομηχανών χρόνων. Γινόταν με τα υλικά που έβρισκες παντού, τότε που τα μπακάλικα μετατρέπονταν σιγά-σιγά σε σούπερ μάρκετ. Η πρώτη κονσέρβα με κρέμα που γινόταν σαντιγί μόλις είχε κάνει την εμφάνιση της στην αγορά και οι μοντέρνες μαμάδες της εποχής έσπευδαν να προμηθευτούν το καινούργιο προϊόν.

Το χτύπημα των υλικών για το παγωτό (και για όλα τα άλλα τα γλυκά) γινόταν με έναν μηχανικό αυγοδάρτη - δύο ρόδες που γύριζαν με μια μικρή μανιβέλα - αλλά λίγο αργότερα η τεχνολογία έμπαινε στα ελληνικά σπίτια με την μορφή του ηλεκτρικού μίξερ χειρός, που αναλάμβανε όλα αυτά που μέχρι τότε γίνονταν χειροκίνητα.
Πώς τα θυμήθηκα όλα αυτά; Από μια ερώτηση που μου έκανε φίλη από παλιά: «Το φτιάχνεις το παγωτό που μας έφτιαχνε η μαμά σου»;

Παγωτό καραμέλα

• 1 κουτί γάλα ζαχαρούχο
• 1 κουτί κρέμα γάλακτος δυστυχώς με όλα της τα λιπαρά
• 1 κουτί γάλα εβαπορέ
• 1 ποτήρι νερό
• 1 κλωναράκι φυσική βανίλια

Αρκετές ώρες πριν, αν γίνεται και από την προηγούμενη ακόμη καλύτερα, ετοιμάζω την καραμέλα με τον εξής απλούστατο τρόπο: Σε μια κατσαρόλα βάζω το κουτί του ζαχαρούχου γάλακτος έτσι όπως είναι (με την κονσέρβα δηλαδή, χωρίς να την ανοίξω) και γεμίζω με αρκετό νερό ώστε να σκεπαστεί.

Το βάζω να σιγοβράσει περίπου δυόμισι ώρες συμπληρώνοντας κατά διαστήματα νερό έτσι ώστε η κονσέρβα να είναι πάντα σκεπασμένη - προσοχή αν στεγνώσει το νερό η κονσέρβα μάλλον θα ανοίξει! Μετά τις δυόμισι ώρες βγάζω το κουτί από την κατσαρόλα και το αφήνω να κρυώσει εντελώς.

Με ένα κοφτερό μαχαιράκι σκίζω στη μέση το κλωναράκι της βανίλιας και με τη μύτη του μαχαιριού ξύνω το εσωτερικό της, για να πάρω τα σποράκια. Σε ένα  μπολ χτυπάω με το μίξερ την παγωμένη κρέμα γάλακτος να γίνει σαντιγί. Συνεχίζοντας να χτυπάω προσθέτω το γάλα εβαπορέ, το καραμελωμένο ζαχαρούχο γάλα που έχει κρυώσει, τα σποράκια της βανίλια και λίγο-λίγο το νερό.
Το μίγμα που θα προκύψει θα είναι αρκετά νερουλό, αλλά δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, θα παγώσει κανονικότατα.

Αδειάζω το μίγμα σε ένα μεταλλικό δοχείο με καπάκι (στα μαγαζιά της Ευριπίδου έχει ωραιότατα κουτιά για παγωτό) το βάζω στην κατάψυξη και αρχίζω τη διαδικασία του επαναλαμβανόμενου χτυπήματος: Το αφήνω περίπου μια ώρα, το βγάζω και το χτυπάω με το μίξερ. Το ξαναβάζω στην κατάψυξη, περιμένω άλλη μια ώρα, το ξαναβγάζω και το ξαναχτυπάω. Τρεις φορές είναι αρκετές για να μην υπάρχει ίχνος κρυστάλλου στο παγωτό, αλλά όσες περισσότερες φορές χτυπηθεί τόσο πιο αφράτο θα είναι. Μετά και το τελευταίο χτύπημα το αφήνω κάποιες ώρες ήσυχο στην κατάψυξη να παγώσει καλά και είναι έτοιμο για σερβίρισμα.

Εννοείται ότι με ακριβώς την ίδια διαδικασία και τα ίδια υλικά γίνεται και ένα πολύ ωραίο παγωτό βανίλια, αρκεί να χρησιμοποιήσουμε το ζαχαρούχο γάλα όπως είναι, χωρίς να το καραμελώσουμε. Αυτή άλλωστε είναι και η συνταγή της μαμάς μου.

 της Λεονί Σταφυλά http://www.bostanistas.gr

• 
  

Τα λουλούδια είναι εδώ για να μας ομορφαίνουν τη ζωή.

Χρώματα, χρώματα,
χρώματα κι αρώματα.

Ροζ ηλιοτρόπια

Μαύρος Δράκος

Σβούρα Whirligig

Ferraria crispa "Spider Iris"

Μπλε ορχιδέα

lírio amarelo

Chinese lantern plant...

Hot χείλη .... Psychotria Ελάτατα η [τα χείλη του Mick Jagger]

Λιλά Spoon Daisy Αφρικής

Θιβέτ μπλε παπαρούνα

Disneyland Rose

Fox Glove

 ριγέ Κρίνος

Torch Ginger

Μαύρη γάτα Petunia

 Rose 'Osiria' | Τριαντάφυλλα

πασσιφλόρα

Ηράνθεμο

 γιορτινή τουλίπα

ντάλια

τριαντάφυλλα σοκολάτας

10 Σπάνια & Ασυνήθιστα Λουλούδια

Dracula Vampira (Luer) Ορχιδέα

Dracula Vampira (Luer) Ορχιδέα

Ceropegia haygarthii

Passiflora parritae-Φωτογραφία από τον JG στο SF

Nepenthes jamban

Dracunculus vulgaris

Red χερσαία φυτά στάμνα

Titan Arum (titanum Amorphophallus)

Red Dragon Λουλούδι

Sandersonia, Φανάρι σχήμα πορτοκαλί-κίτρινα λουλούδια

Truncata Μαύρο

://seemorepictures.blogspot.g