Βούτυρο καρύδας ένα φυσικό καλλυντικό!

 

Το βούτυρο καρύδας είναι πλούσιο σε λιπαρά οξέα, πρωτεΐνες, βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία που έχουν θρεπτική, αντιοξειδωτική, πλούσια ενυδατική και καταπραϋντική δράση. Επίσης, βελτιώνει την ελαστικότητα του δέρματος και ενισχύει την παραγωγή νέων κυττάρων. Η συχνή περιποίηση του δέρματος με βούτυρο καρύδας, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, προστατεύει το δέρμα από τη φθορά και την πρόωρη γήρανση λόγω της εκτεταμένης έκθεσης στον ήλιο, το διατηρεί μαλακό, απαλό και νεανικό, με υπέροχο μαύρισμα και λαχταριστό άρωμα. Το ίδιο ισχύει και για τα μαλλιά και νύχια, το βούτυρο καρύδας θρέφει, ενυδατώνει και ενδυναμώνει μαλλιά και νύχια διατηρώντας τα υγιή, λαμπερά και ανθεκτικά στις εξωτερικές επιδράσεις του περιβάλλοντος.

Χρήσεις του βουτύρου καρύδας:

1. Ενυδατική κρέμα προσώπου για ξηρά και αφυδατωμένα δέρματα: Αναμίξετε ένα κουταλάκι του γλυκού βούτυρο καρύδας με 3-4 σταγόνες ελαιόλαδο, ανακατέψτε καλά και απλώστε σε καθαρό πρόσωπο, λαιμό και ντεκολτέ.

2. Μάσκα προσώπου για όλους τους τύπους δέρματος κατάλληλη ειδικά μετά την ηλιοθεραπεία: Προετοιμάστε το ίδιο μείγμα με την ενυδατική κρέμα προσώπου και απλώστε ένα παχύ στρώμα σε καθαρό πρόσωπο, λαιμό και ντεκολτέ και αφήστε το για τουλάχιστον μισή ώρα ή μέχρι να απορροφηθεί.

3. Καθαριστικό προσώπου: Απλώστε το βούτυρο καρύδας σε στεγνό πρόσωπο με απαλές κινήσεις μασάζ και στη συνέχεια ξεπλύνετε με άφθονο χλιαρό νερό.

4. Ενυδατική κρέμα σώματος: Μόνο του το βούτυρο καρύδας ή σε συνδυασμό με ελαιόλαδο είναι μια απόλαυση για το δέρμα. Πριν βγείτε από το ντους και όσο το δέρμα είναι βρεγμένο απλώστε αρκετή ποσότητα από το βούτυρο καρύδας σε όλο το σώμα, επιμένοντας στις πολύ ξηρές περιοχές όπως γόνατα και αγκώνες, στη συνέχεια ξεπλυθείτε απαλά με χλιαρό νερό και ταμπονάρεται το δέρμα με μια πετσέτα. Αυτή η τεχνική είναι πολύ γρήγορη και εύκολη, ειδικά αν βιάζεστε και αφήνει το δέρμα τόσο απαλό και λαμπερό που δεν θα το πιστεύετε.

5. Σαν θεραπεία για έγκαυμα από τον ήλιο: Απλώστε τοπικά το βούτυρο καρύδας αναμεμιγμένο με ελαιόλαδο και αφήστε να απορροφηθεί. Αν ο ερεθισμός στο δέρμα είναι έντονος, επαναλάβετε την επάλειψη μερικές φορές.

6. Μάσκα μαλλιών: Απλώστε το βούτυρο καρύδας σε στεγνά μαλλιά (πριν το λούσιμο), μαζέψτε τα μαλλιά σας και αφήστε τη μάσκα τουλάχιστον 1 ώρα ή αρκετές ώρες. Μπορείτε να αφήσετε τη μάσκα για όλη την ημέρα, αν μαζέψετε τα μαλλιά σας σε ένα όμορφο σινιόν, κανείς δεν θα το καταλάβει. Όταν έρθει η ώρα να λούσετε τα μαλλιά σας, ξεπλύνετε πρώτα με αρκετό χλιαρό νερό και στη συνέχεια απλώστε το σαμπουάν.

7. Μαλακτικό μαλλιών: Μετά το λούσιμο απλώστε το βούτυρο καρύδας στις άκρες, αφήστε για 2-3 λεπτά και στη συνέχεια ξεπλύνετε με άφθονο νερό.

8. Ενυδάτωση μαλλιών: Καθημερινά και όσες φορές είναι απαραίτητο κατά τη διάρκεια της ημέρας, απλώστε λίγο βούτυρο καρύδας στις άκρες. Τα μαλλιά σας θα είναι απαλά, λαμπερά και θα μυρίζουν υπέροχα.

9. Ενυδάτωση νυχιών: Απλώστε το βούτυρο καρύδας στα νύχια και στα πετσάκια σε χέρια και πέλματα, κάνοντας μασάζ με κυκλικές κινήσεις      πηγη                                                                                                                                                     

Κοκοφοίνικας .....“το δέντρο που παρέχει όλες τις ανάγκες τις ζωής.”

Για τον κοκοφοίνικα (cocos nucifera), αυτό το πασίγνωστο τροπικό φυτό, δεν αναφέρεται συχνά ότι μπορεί να καλλιεργηθεί ή μάλλον να επιβιώσει και στα δικά μας κλίματα με κάποια υποστήριξη. Ο λόγος είναι ότι καλλιεργείται αρκετά σπάνια και η καλλιέργειά του έχει μια κάποια δυσκολία. Πάλι όμως μπορεί να γίνει.
Στο φυσικό του περιβάλλον, δηλαδή σε σχεδόν όλη την τροπική ζώνη εκτός της ενδοχώρας της Αφρικής και της Ν. Αμερικής, ο φοίνικας αυτός μπορεί να φτάσει σε ύψος τα 30 μ. με φύλλα έως και 6 μ. Σε συνθήκες καλλιέργειας όμως σ’εύκρατες περιοχές, γίνεται αρκετά μικρότερος, αν και πάλι μπορεί να γίνει ένα μεγάλο φυτό, και δεν καρποφορεί.
Δε γνώριζα τίποτα για την καλλιέργεια αυτού του φυτού ή αν μπορεί να βρθεέι στη χώρα μας, έως ότου είδα ένα νεαρό φυτό να βγαίνει μέσα από μια καρύδα προς πώληση σ’ένα ανθοπωλείο πριν μερικά χρόνια. Μου φάνηκε αρκετά παράξενο, αλλά δεν έψαξα περαιτέρω. Πριν λίγες μέρες όμως, εντελώς τυχαία, βρήκα λίγες πληροφορίεςεδώ,όπου αναφέρει ότι στο δικό μας κλίμα το φυτό αδυνατεί να βγεί από την καρύδα και ν’αναπτυχθεί περισσότερο και επίσης ότι δε χρειάζεται απευθείας ήλιο, πράγματα τα οποία διαψεύστηκαν αργότερα με περαιτέρω αναζήτηση. Η καλύτερη σελίδα που έχω βρει είναι μια συζήτηση από ένα φόρουμ του εξωτερικούεδώ,στην οποία μπορείτε να διαβάσετε πολλές απόψεις, τεχνικές και εμπειρίες για την καλλιέργεια αυτού του φυτού. Επίσης μια άλλη μικρότερη συζήτηση του ίδιου φόρουμεδώ.Και μερικά από τ’άλλα άρθρα που έχω βρει:αυτό,
αυτό,
αυτόκαιαυτό.Επίσης, χρήσιμο είναι και τοάρθρο της αγγλικής wikipedia.Γενικά, δεν υπάρχουν πολλές συγκροτημένες πληροφορίες γι’αυτό το φυτό στο Διαδίκτυο. Αλλ’απ’όσα έχω διαβάσει, έχω συμπεράνει τα εξής:
Το φηυτό αναπαράγεται με καρύδες. Η καρύδα είναι ο καρπός με το σπόρο μαζί. Καρύδες μπορούν να βρεθούν είτε ήδη φυτρωμένες σε φυτώρια, ανθοπωλεία ή παρόμοια καταστήματα είτε από μανάβικα, σούπερ μάρκετ ή παρόμοια καταστήματα. Η καρύδα προς φύτευση θα πρέπει να περιβάλλεται από το τριχωτό περίβλημά της και, όταν την κουνάτε, ν’αακούγεται το γάλα στο εσωτερικό. Αλλιώς θα είναι παλιά και ξερή. Αν το περίβλημά της έχει αφαιρεθεί, μπορεί πάλι να φυτρώσει με τη διαδικασία που περιγράφεται στη δεύτερη συζήτηση, της οποίας το σύνδεσμο έχω βάλει παραπάνω.
Η καρύδα θα πρέπει να φυτευθεί σε μια ρηχή γλάστρα, περίπου 25 εκ. βάθος, θαμμένη κατά το 1/2-2/3 σε ελαφρύ αμμώδες χώμα, το οποίο θα πρέπει να διατηρείται υγρό, αλλά όχι κορεσμένο. Σ’ελεγχόμενες συνθήκες, η θερμοκρασία θα πρέπει να διατηρείται σχετικά σταθερή γύρω στους 24 βαθμούς Κελσίου, μ’έντονο φως ή ήλιο και υψηλή υγρασία, αν και στις περισσότερες περιοχές τις Ελλάδας οι συνθήκες αυτές παρέχονται από τη φύση το καλοκαίρι. Αν σε κάποια περιοχή η υγρασία είναι χαμηλή, θα πρέπει να παρασχεθεί τεχνητά με κάποιον τρόπο στα φυτά. Μ’αυτές τις συνθήκες, η καρύδα συνήθως θα βλαστήση σε 3-6 μήνες. Υπάρχει όμως και η πιθανότητα λίγες καρύδες να μη βλαστήσουν ποτέ. Πρώτα θα βγει η ρίζα και μετά ο βλαστός με τα φύλλα. Το νεαρό φυτό θα πρέπει να διατηρείται σε υψηλή θερμοκρασία, πάνω από τους 21 βαθμούς, έντονο φως ή ήλιο και υψηλή υγρασία. Στην αρχή δε θ’αναπτύσσεται πολύ γρήγορα. Για τους πρώτους μήνες της ζωής του, θα παίρνει όλατα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται από την καρύδα επομένως δε θα χρειάζεται επιπλέον λίπανση. Η καρύδα αρχίζει να σαπίζει στους τροπικούς στουςπρώτους 6 μήνες, ενώ σ’εύκρατες περιοχές μπορεί έως και στους 18-24 μήνες. Μόλις φαίνεται ότι η καρύδα αρχίζει να σαπίζει, θα πρέπει ν’αρχίσει η λίπανση μ’ελαφρύ υγρό λίπασμα ανά τακτά χρονικά διαστήματα ή με οργανικά λιπάσματα όπως κοπριά ή κομπόστ.
Ως γνήσια τροπικά φυτά, οι κοκοφοίνικες χρειάζονται ιδανικά ζέστη, πολύ φως και υψηλή υγρασία για ν’αναπτυχθούν καλά. Νεαρά και μεγαλύτερα φυτά απαιτούν σχεδόν τις ίδιες συνθήκες. Ο κοκοφοίνικας σχεδόν σταματά ν’αναπτύσσεται κάτω από τους 21 βαθμούς Κελσίου, γι’αυτό θα πρέπει να διατηρείται ζεστός για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος του χρόνου. Τα νεαρά φυτά είναι πολύ ευαίσθητα στο κρύο, αλλά τα μεγαλύτερα σε ηλικία μπορούν να παραμείνουν έξω ως τους 16-12 βαθμούς. Μπορούν να επιβιώσουν για μικρά χρονικά διαστήματα σε ακόμα χαμηλότερες θερμοκρασίες, αλλ’αυτό είναι επικίνδυνο. Στο φυσικό τους περιβάλλον ζουν σε ηλιόλουστες θέσεις, συνήθως σε παραλιακές περιοχές, γι’αυτό θα πρέπει να εκτίθενται στον απευθείας ήλιο για πολλές ώρες της ημέρας ή σ’έντονο φως. Η ιδανική υγρασία γι’αυτούς είναι 70%-80%, αν και μπορούν να επιβιώσουν με αρκετά χαμηλότερα επίπεδα, αλλά σ’αυτήν την περίπτωση υπάρχει ο κίνδυνος προσβολής των φυτών από τετράνυχο. Θα πρέπει συχνά να εξετάζετε το φυτό για τετράνυχο, ώστε αν τον βρείτε να τον καταπολεμήσετε εγκαίρως.
Σ’όλες τις περιοχές της Ελλάδας, τα φηυτά αυτά μπορούν να διατηρηθούν σ’εξωτερικό χώρο το καλοκαίρι, τον οποίον προτιμούν. Ανάλογα με την περιοχή, μπορούν να παραμείνουν γι’ακόμα μεγαλύτερο μέρος της θερμής περιόδου έξω. Όταν η θερμοκρασία αρχίζει να πέφτει σταθερά κάτω από τους 16 βαθμούς, τα φυτά θα πρέπει να μεταφερθούν σ’εσωτερικό χώρο ή σε θερμοκήπιο. Μέσα στο σπίτι θα πρέπει να βρίσκονται σε όσο το δυνατόν φωτεινότερο σημείο, πρτοιμότερα σε νότιο παράθυρο με τουλάχιστον λίγε ςώρες ήλιο τη μέρα. Επειδή ο αέρας του σπιτιού είναι συνήθως ξηρός, θα χρειάζονται τακτικό καθημερινό ψεκασμό με νερό στο φύλλωμα και συχνό έλεγχο για τετράνυχο. Το χειμώνα, που η ανάπτυξη είναι μικρή, θα χρειαστούν αραιό πότισμα και καθόλου λίπανση.
Όσο το φυτό αναπτύσσεται, θα πρέπει να μεταφυτέυεται σε όλο και μεγαλύτερη γλάστρα. Αν δε μεταφυτευθεί, μετά από ένα διάστημα ανάπτυξης, θα σταματήσει, θ’αδνατίσει και στο τέλος θα ξεραθεί. Οι κοκοφοίνικες, με τις κατάλληλες συνθήκες διαβίωσης, μετά από αρκετά χρόνια μπορούν να γίνουν τεράστια φυτά, έως κι 6 μέτρα ψηλά, τα οποία θα χρειαστούν μεγάλο χώρο για ν’απλωθούν και ψηλοτάβανα κτίρια. Ένα τέτοιο φυτό μπορεί να διατηρηθεί για πολύ καιρό σε γλάστρα πλάτους 180 εκ. και βάθους 45 εκ,.μιας και αυτά τα φυτά δεν έχουν πολύ βαθύ ριζικό σύστημα. Το αρνητικό με τους φοίνικες είναι ότι δεν μπορούν να νανοποιηθούν με κλάδεμα ή με στέρηση θρεπτικών ουσιών, όπως τα μπονσάι. Εάν από τους μονόκορμούς φοίνικες, όπως τον κοκοφοίνικα, αφαιρεθεί η κορυφή, το φυτό θα ξεραθεί. Επίσης, αν αν τα θρεπτικά συστατικά δεν είναι στην απαιτούμενη ποσότητα, το φυτό σιγά-σιγά θ’αδυνατίσει και στο τέλος πάλι θα ξεραθεί. Αν και υπάρχουν νάνες ποικιλίες κοκοφοίνικα, είναι νάνες σε σχέση με αυτές πού γίνονται 30 μέτρα και καμία δεν έχει επιλεγεί ειδικά για καλλιέργεια σε συνθήκες εσωτερικού χώρου. Αν το φυτό σας έχει γίνει πολύ μεγάλο και δε βρίσκετε κανέναν να το δώσετε, μπορείτε να φάτε το εσωτερικό της κορυφής του. Η κορυφή αυτού του φοίνικα και μερικών άλλων ειδών είναι ένα πανάκριβο και σπάνιο φαγητό το οποίο λέγεται και σαλάτα του εκατομμυριούχου, γιατί, όταν κοπεί η κορυφή, ολόκληρο το φυτό καταστρέφεται. Μερικά είδη φοινίκων στη φύση κινδυνεύουν μ’εξαφάνιση εξαιτιας της υπερσυλλογής των κορυφών τους.
Οι χρήσεις του κοκοφοίνικα είναι πάμπολλές στις περιοχές όπου φύεται. Η καρύδα είναι ιδιαίτερα πλούσια σε πρωτεΐνες και λίπος, το οποίο ασυνήθιστα για φυτά, είναι κυρίως κορεσμένο. Επίσης περιέχει και χρήσιμα μέταλλα, και λιγότερο βιταμίνες. Η καρύδα έχει δύο φαγώσιμα μέρη, το γάλα και την ψύχα. Η Η ψύχα όταν αποξηρανθεί δίνει την κόπρα, η οποία χρησιμοποιείται για την εξαγωγή ελαίου καρύδας και ως ζωοτροφή. Επίσης, ο εξωτερικός φλοιός της καρύδας δίνει ίνα η οποία χρησιμοποιείται στην κατασκευή σχοινιών, διχτυών, χαλιών κ.ά. Από τα φύλλα της επίσης κατασκευάζοναι πολλά αντικείμενα, όπως καλάθια, στέγες και περιφ΄ραξεις. Το ξύλο της χρησιμοποιείται για οικοδόμηση. Αυτές είναι ενδεικτικά μερικές από τις χρήσεις που έχει αυτό το φυτό στους ανθρώπους εκείνων των περιοχών, υπάρχουν πολύ περισσότερες. Τ’όνομα του κοκοφοίνικα σε πολλές γλώσσες δηλώνει και τη μεγάλη σημασία του. Στα σανσκριτικά για παράδειγμα λέγεται kalpa vriksha (“το δέντρο που παρέχει όλες τις ανάγκες τις ζωής.”) και στα μαλαισιανά είναι pokok seribu guna “το δέντρο με τις χίλιες χρήσεις”.
Στο φυσικό του περιβάλλον, το φυτό προτιμά περιοχές με αμμώδες χώμα, ήλιο, έντονες βροχοπτώσεις και υψηλή υγρασία, συνθήκες που συναντώνται σε τροπικές παράκτιες περιοχές. Το φυτό αντέχει τους δυνατούς ανέμους και την αλατότητα. Χάρη στις καρύδες του, οι οποίες επιπλέουν στη θάλασσα και μπορούν να παραμείνουν εκεί για πολλούς μήνες χωρίς να χάσουν την ικανότηττα βλάστησής τους, το φυτό έχει εξαπλωθεί στις περισσότερες τρπικές περιοχές. Στην εξάπλωσή του έχει συμβάλει και ο άνθρωπος, ο οποίος μετέφερε το φυτό κατά τις μετακινήσεις του στα ωκεάνια νησιά. Ο τόπος προέλευσής του ίσως ίναι η Ινδία ή η Νοτιοανατολική Ασία.
Το φυτό καρποφορεί μετά από 7 χρόνια και είναι μακρόβιο. Ανθίζει κάθε μήνα και οι καρύδες ωριμάζουν σε 1 χρόνο, οπότε και πέφτουν. Ένα δέντορ μπορεί να παραγάγει έως και 100 καρύδς το χρόνο.
Υπάρχουν μερικά συγγενικά είδη με παρόμοια κατασκευή και καρπούς με τον κοκοφοίνικα ανθεκτικότερα στο κρύο που μπορούν να καλλιεργηθούν ως καλωπιστικά έξω, όπως ο syagrus romanzoffiana και ο μαδασκαριανός bekkariophoenix alfredii, Εντούτοις οι καρποί τους συνήθως δεν τρώγονται. ΠΗΓΗ

Ικαριά μου ..!

Χρόνια Πολλά .καί........Καλή Λευτεριά!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σπιτικές κροτίδες χρυσόψαρο

Υπάρχουν καταπληκτικές συνταγές στο ίντερνετ και αυτή σίγουρα είναι πολύ εύκολη  ας την φτιάξουμε  τώρα για τις γιορτές !

Θα χρειαστούμε  μόνο μερικά απλά συστατικά:.......... τριμμένο τυρί, το βούτυρο, το αλεύρι, το αλάτι και το κρύο νερό. Αυτό ήταν

Συστατικά

• ι φλυτζάνι τριμμένο τυρι Cheddar
• 4 κουταλιές της σούπας βούτυρο, κομμένο σε κύβους
• 1 φλιτζάνι  αλεύρι
• ¾ κουταλάκια του γλυκού  αλάτι
• 2 κουταλιές της σούπας  κρύο νερό

 

Ξεκιναμε  συνδυάζοντας τα πάντα, εκτός από το νερό, σε έναν επεξεργαστή τροφίμων μέχρι η ζύμη να μοιάζει με άμμο.

Στη συνέχεια,ρίχνουμε  νερό, 1 με 2 κουταλιές της σούπας , μέχρι να ενωθούν.τα υλικά μας

Βγάζουμε τη ζύμη από τον επεξεργαστή  με τη μορφή σαν ένα μικρό, τακτοποιημένο πακέτο.Τυλίγουμε με το πλαστικό και την παγώνουμε για 20 λεπτά.

 ανοίγουμε τη ζύμη.  σε ένα  λεπτό  ζυμάρι, .

Τώρα, η διασκέδαση κοπής αρχίζει!

τοποθετούμε  τις κροτίδες σε ένα  φύλλο μπισκότων και ψήνουμε στους 180 βαθμούς C για περίπου 15 λεπτά. .

,(Οι ιδέες για σχήματα που θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε είναι ατελείωτες!)

 

.

.

 

Καλή διασκέδαση .

Γίνετε δημιουργικοί και αφήστε τα παιδιά σας να τα 

απολαύσουν!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Θέλετε να δείτε πώς;να φτιάξετε τα δικό σας σχήματα κοπτών μπισκότων  από αλουμίνιο ?

Πριν ξεκινήσουμε πρέπει  να αποφασίσουμε  για το τι σχήματα θα πρέπει να αποκόψουμε. Χρειαζόμαστε  ένα κουτί αλουμινίου και μια  ταινία, κόβουμε  λεπτές λωρίδες και σχηματίζουμε διάφορα σχέδια   δένουμε τις άκρες μαζί με  μια διαφανή ταινία συσκευασίας.

Εύκολα και απλά  !!!

πηγη

 

 

 

 

Εύχομαι το 2014 η Ζωή μας να είναι κάπως έτσι ...ας παλέψουμε για αυτήν !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Άγρια Ελληνική ρίγανη , η καλύτερη στον κόσμο. !!!!

Ρίγανη: Η ισχυρότερη Πανάκεια της Φύσης

 

Origanum vulgaris hirtum

Αρχικά της δίνεται η βοτανική ονομασία Origanum heracleoticum

“ορίγανος Ηρακλεωτική ,οι δε κονίλην καλούσι” μας λέει ο Διοσκουρίδης

αργότερα ονομάζεται Origanum vulgare hirtum και είναι η αληθινή Ελληνική ρίγανη-Origanum vulgaris hirtum is the true Greek Oregano

με γεύση τόσο έντονη που μουδιάζει το τέλος της γλώσσας όταν είναι φρέσκια και
τα άνθη της ελληνικής ρίγανης είναι λευκά στο σύγχρονο κόσμο μας θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε

να ξαναθυμηθούμε, να ξαναγνωρίσουμε κάποια πράγματα, να ξαναθυμηθούμε αρχαίες θεραπείες οι οποίες στις μέρες μας επιβεβαιώνονται, να επαναπροσδιορίσουμε τις απόψεις μας για πολλά βότανα και τροφές.

Να επαναπροσδιορίσουμε τον τρόπο ζωής μας σε σχέση με την διατροφή μας και τις παθήσεις, να αναρωτηθούμε γιατί ο μεγάλος γιατρός ο Ιπποκράτης και οι γιατροί που ακολούθησαν τις διδαχές του θεωρούσαν ότι “το καλύτερο φάρμακο είναι κανένα φάρμακο” και γιατί χρησιμοποιούσαν κυρίως φυτικά φάρμακα, γιατί οι γιατροί στις περιγραφές του Ομήρου για την αντιμετώπιση των διάφορων παθήσεων χρησιμοποιούσαν σαν φάρμακα ότι τους προσέφερε η φύση.

Να αναρωτηθούμε γιατί ο Ασκληπιός υποδείκνυε τα βότανα σε ένα πλήθος παθήσεων, να αναρωτηθούμε πως είναι δυνατόν να γνώριζαν όλα αυτά τα λαμπρά πνεύματα τα μυστικά της πιο λαμπρής ομορφιάς και υγείας προτείνοντας για κάθε πάθηση και πρόβλημα την άριστη δυνατή λύση, πως γνώριζαν τα μυστικά της υγείας και της ομορφιάς που βρίσκονται καλά κρυμμένο μέσα στα βότανα;

Θάμνος κοντός και φρυγανώδης με κορμό ξυλώδη χωρίς ελαστικότητα, τα κλαδιά του λεπτά σχηματίζουν ανθοφόρα κεφάλια στις άκρες, τα φύλλα έχουν σχήμα αυγοειδές, είναι χνουδωτά και σταχτόχρωμα.

Αν τα τρίψουμε αναδύουν ευχάριστη αρωματική οσμή, τα άνθη λευκά αλλά και ρόδινα προς μενεξεδί με εξαίσιο άρωμα

Ορίγανον το κοινόν - Origanum vulgare

Ρίγανη και το βασίλειο αυτής η Μεσόγειος και η Ελλάδα.

Περίπου το 75% των ειδών της βρίσκονται στην ανατολική περιοχή της μεσογείου και ελάχιστα στη δυτική, το όνομα της προέρχεται από τις λέξεις «όρος» και «γάνος» γάνος – η λαμπρότητα, το φυτό που λαμπρύνει το βουνό.

Αυτό το πολυετές αρωματικό χόρτο το ευρύτατα διαδεδομένο σε όλους τους ξερότοπους της Ελλάδας, αυτοφυές, στα πιο άνυδρα και ανεμοδαρμένα βουνά και νησιά της χώρας μας, από την Κρήτη, στη Μακεδονία, στην Πελοπόννησο εκεί ψηλά στον Ταύγετο και στον Πάρνωνα, στα περισσότερα νησιά μας.

Το μόνο που δεν αρέσει στο σκληραγογημένο αυτό φυτό είναι οι αμμουδερές παραλίες και οι βάλτοι ποτέ μα ποτέ δεν θα τη βρούμε σε αυτές τις περιοχές, θα τη συναντήσουμε όμως σε μέρη άγονα και άνυδρα και ενώ αγαπάει υπερβολικά τον ήλιο θα τη βρούμε να αντέχει και σε θερμοκρασίες χαμηλές ακόμα και σε μείον 25 βαθμούς.

Άγρια Ελληνική ρίγανη γνωστή εδώ και χιλιάδες-χιλιάδες χρόνια, η καλύτερη στον κόσμο.

Στην Αρχαία Ελλάδα τη συναντάμε να είναι σύμβολο χαράς και ευτυχίας καθώς τα γαμήλια στεφάνια συνήθιζαν να περιέχουν και κλαδιά ρίγανης αλλά και σαν καρύκευμα στην μαγειρική και σαν ένα από τα βασικότερα και ισχυρότερα ιάματα.

Σήμερα κατόπιν πάρα-πάρα πολλών ερευνών από διάφορα πανεπιστήμια έχει αποδειχθεί ότι:

ανθεκτικά στα αντιβιοτικά βακτήρια…

πνευμονία…

βρογχικά…

γρίπη…

κρυώματα…

βήχας…

τροφικές δηλητηριάσεις και πολλά άλλα

όλα δειλιάζουν μπροστά στην ρίγανη των βουνών μας, στη ρίγανη της Ελληνικής γης

Έχει αποδειχθεί σε εργαστηριακές δοκιμές ότι τα “μικρόβια” που προκαλούν κοινές ασθένειες δε αντέχουν στο πέρασμά της, ακόμα και ανθεκτικά στα αντιβιοτικά στελέχη μεταλλαγμένων βακτηρίων δεν έχουν καμία άμυνα απέναντι στη ρίγανη.

Οι ιδιότητες της πολλές:

αντιφλεγμονώδεις

αντιοξειδωτικές

θεραπευτικές

επουλωτικές

τονωτικές

χωνευτικές

εφιδρωτικές

αντιβηχικές

αντιδιαρροϊκές

αντισηπτικές

αντιφυσητικές

εμμηναγωγές

αντιαιμορραγικές

διουρητικές

αναλγητικές

αντι-καρκινογόνες

αντιμυκητιασικές ( 2 )

αντιβακτηριακές

αντιρευματικές

αντιπαρασιτικές

αποχρεμπτικές

ισχυρές αντιϊικές

αντι-αθηροσκληρωτικές

διευκολύνει την πέψη και ανοίγει την όρεξη

διεγερτική της μήτρας για αυτό δεν χορηγείτε ποτέ σε εγκύους

Τι είναι αυτό που τις δίνει όλες αυτές τις θαυμαστές ιδιότητες;

Τι είναι αυτό που κάνει τη ρίγανη να είναι ένα τόσο σημαντικό βότανο;

Ποια είναι τα συστατικά με τόσο μεγάλη βιολογική δράση;

Το αιθέριο έλαιό της
το αιθέριο έλαιό της με το πλήθος των σπουδαίων ουσιών που περιέχει, η ξερή ρίγανη περιέχει 3 έως 5% αιθέριο έλαιο σε μερικές δε περιοχές μπορεί να φτάσει και να περάσει το 7% και αυτό συμβαίνει μόνο σε περιοχές της Ελλάδας.

Οι εξαιρετικά μεγάλες αυτές τιμές βρέθηκαν στην Ικαρία  Κρήτη, στην Αμοργό, στο Γύθειο και στη χερσόνησο του Αθου.Τέτοιες υψηλές τιμές δεν έχουν βρεθεί σε κανένα άλλο είδος ρίγανης.Το αιθέριο έλαιο λοιπόν της ρίγανης περιέχει δύο κύριες ουσίες στις οποίες αποδίδονται οι βιολογικές ισχυρές της δράσεις και αυτές είναι η καρβακρόλη 5-isopropyl-o-cresol, 5-isopropyl-2-methylphenol – C10H13OH καιη θυμόλη (6-isopropyl-m-cresol – C10H14O)αυτές οι δυο φαινολικές ενώσεις δρουν με συνέργεια δηλ συνδιαστικά επιπλέον σε μικρότερες ποσότητες ανιχνεύονται και οι παρακάτω ουσίες:

α-pinene

linalyl acetate

camphene

methylcarvacrol

β-bisabolene

6-methyl-3-heptanol

p-cimene

calemene

p-cimene-8-ol

β-caryophyllene

myrcene

cineole

phellandrene

cis-dihydrocarvone

β-pinene

cis-sabinene hydrate

sabinene

cymene

spartholerol

decane

γ-terpinene

germacrene D

terpinen-4-ol

carvacrol acetate

terpinolene

hexanal

limonene

trans-dihydrocarvone

linalool

undecane

στη ρίγανή μας βρίσκουμε επίσης:

σίδηρο και

μεγάλες ποσότητες βιταμίνης C

Η ρίγανη είναι ένα από τα βότανα με το μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε βιταμίνη C. (565 mg %)στη ρίγανη εντοπίζουμε και ένα άλλο ενδιαφέρον γεγονός παρ όλες τις διαφορές που παρατηρούμε λόγω εποχικής και λόγω γεωγραφικής θέσης στη σύσταση της, το άθροισμα των συστατικών της – catvacrol + thymol + p-cymene + y-terpinene – παραμένει πάντα σταθερό.

Αυτό το αξιοθαύμαστο γεγονός προσδίδει στη ρίγανη- Origanum vulgare ssp. hirtum -μια αξιοθαύμαστη σταθερότηταας δούμε τώρα πως και που χρησιμοποιούμε την ρίγανη τη χρησιμοποιούμε εσωτερικά:

με τη μορφή εγχυμάτων για την υπέρταση και την αρτηριοσκλήρυνση

με τη μορφή εγχυμάτων για την ατονία των εντέρων

με τη μορφή εγχυμάτων για την όρεξη και για να διευκολύνουμε την πέψη

με τη μορφή εγχυμάτων σαν ηρεμιστικό για το νευρικό σύστημα

με τη μορφή εγχυμάτων για τις γυναικολογικές ασθένειες π.χ σαν εμμηναγωγό στα επώδυνα έμμηνα ή στην εμμηνόπαυση

για την οξεία και χρόνια βρογχίτιδα σαν αποχρεμπτικό για το βήχα

για την βελτίωση του ανοσοποιητικού μας συστήματος

για την πνευμονία

για την δύσπνοια και τη φυματίωση των πνευμόνων

για την γρίπη

για το κρυολόγημα

για το βήχα

για τον πονόλαιμο-λόγω των θεραπευτικών και επουλωτικών ιδιοτήτων της χρησιμοποιούμε τη ρίγανη με τη μορφή γαργάρας για τις φλεγμονές και τα έλκη της κοιλότητας του στόματος και των αμυγδαλών

για την ιγμορίτιδα

για την ακμή

για το έκζεμα

για τις αλλεργίες

για το άσθμα

για τον έρπη

για την ψωρίαση

για την αρθρίτιδα

για τις αυτοάνοσες διαταραχές

για την κακή αναπνοή

για τις λοιμώξεις της ουροδόχου κύστης

για τις λοιμώξεις από Candida

για την κολίτιδα

για την νόσο του Crohn

για τον δάγκειο πυρετό

για την ωταλγία

για την κόπωση

για την τροφική δηλητηρίαση

για την γαστρίτιδα

για την ευεργετική (σπασμολυτική, αντιδιαρροϊκή) δράση της στις ασθένειες των εντέρων και σε περιπτώσεις που συνοδεύονται με δυσκοιλιότητα και τυμπανισμό

για τους σπαστικούς πόνους στο στομάχι και έντερα, στις ασθένειες των εντέρων και των χοληφόρων οδών

για την δυσπεψία

για την σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου

για την λοίμωξη των νεφρών

για την διαταραχές του προστάτη

για την λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος

Με τα πρώτα συμπτώματα του κρυολογήματος ή της γρίπης δεν ξεχνάμε να τοποθετούμε μερικές σταγόνες ριγανέλαιο σε ένα χαρτομάντιλο ή σε λίγο βαμβάκι το οποίο βάζουμε δίπλα στο μαξιλάρι μας για να βοηθήσει στην αποσυμφόρηση της μύτης. Χρησιμοποιούμε τη ρίγανη εξωτερικά με μορφή εμπλάστρων ή με πλυσίματα ή με την μορφή λαδιού για:

ακμή

κοψίματα

μώλωπες

φλεβίτιδα

αρθρίτιδα

εγκαύματα

πόνος στους μυς και στους τένοντες

πόνος στην πλάτη

κεφαλαλγίες

πονόδοντος

προβλήματα των ούλων

έκζεμα

ψωρίαση

το γνωστό μας πόδι του αθλητή

μυρμηγκιές

τσιμπήματα εντόμων

έρπης

πιτυρίδα

σμηγματόρροια

πληγές του δέρματος


Μπορούμε να πλύνουμε με έγχυμα ρίγανης

πληγές

έκζεμα

περιοχές με φαγούρα

καλόγερους και

πυώδη σπυριά

Το ριγανέλαιο μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε αυτούσιο στο δέρμα με προσοχή ή διαλυμένο σε ελαιόλαδο σε μιά αναλογία ένα ( 1 ) προς πέντε ( 5 ) όταν πρόκειται για μεγάλες περιοχές ή για περιοχές του δέρματος με πληγές.

Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο της ρίγανης είναι οι ισχυρότατες αντιοξειδωτικές ουσίες που περιέχει έτσι όταν προστίθεται σε τρόφιμα τα προστατεύει από την οξείδωση και τον οργανισμό τον δικό μας από τις νιτροζαμίνες οι οποίες είναι καρκινογόνες ουσίες και για άλλη μιά φορά βλέπουμε πόσο δίκιο είχαν οι παλιές μαγείρισσες που ειδικά το κρέας που επρόκειτο να ψήσουν το μαρινάριζαν με ρίγανη και δεντρολίβανο.

Οι αντιοξειδωτικές ιδιότητες

της ρίγανης

του δεντρολίβανου

του δυόσμου

του φασκόμηλου βοτάνων τα οποία

συνήθως χρησιμοποιούμε για να μαρινάρουμε τα κρέατα, αποδίδονται στα φλαβονοειδήμελέτες που έχουν γίνει έχουν διαπιστώσει ότι:

η προσθήκη ρίγανης στο ελαιόλαδο ενισχύει την ήδη ισχυρή αντιοξειδωτική του δράση

“Οι δύο βασικές ουσίες που δίνουν στη ρίγανη τις αντισηπτικές της ιδιότητες είναι η καρβακρόλη και η θυμόλη.

Γι’ αυτό και το ριγανέλαιο είναι καλό ακόμη και για τους μύκητες των νυχιών. Υπάρχει όμως κάτι πολύ πιο σοβαρό σχετικά με τη ρίγανη, πέρα από τις γνωστές της καλές ιδιότητες σε ό,τι έχει σχέση με τα αναπνευστικά προβλήματα και τις διάρροιες.

Το αναπτύσσει στο βιβλίο του «Η Χημεία στο πιάτο» και ο ομότιμος καθηγητής της Οργανικής Χημείας στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης Αναστάσιος Βάρβογλης.

Ξεκινώντας από το καφεϊκό οξύ, που είναι ισχυρό αντιοξειδωτικό, γίνεται η παρατήρηση ότι, αν και το όνομά του τείνει να μας παρασύρει να πιστέψουμε το αντίθετο, δεν υπάρχει μόνο στον καφέ αλλά και σε άλλα τρόφιμα.

Σε αχλάδια, ελιές, σταφύλια, θυμάρι, βασιλικό και στη ρίγανη.

Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά:

«Ειδικά η ρίγανη περιέχει ένα παράγωγό του, το ροσμαρινικό οξύ, με ισχυρότατο αντιοξειδωτικό χαρακτήρα.

Σε ένα από τα πειράματα διαπιστώθηκε ότι καταστέλλει την παραγωγή από τον μύκητα Aspergillus Flavus των καρκινογόνων μεταβολιτών του, των αφλατοξινών, σε ποσοστό 95%.

Σήμερα θεωρείται από τις πλέον αξιόλογες αντικαρκινικές ουσίες που απαντούν στις τροφές, με ισχυρή παρεμπόδιση της ηπατικής μετάστασης». Οπως μου είχε πει κάποτε μια φαρμακοποιός, η ρίγανη είναι εξαιρετικό φάρμακο αλλά δυστυχώς είναι και πολύ φθηνή για να ενδιαφέρει τις φαρμακευτικές εταιρείες”. Πριν δούμε πως συλλέγουμε το θαυμάσιο αυτό βότανο μία παράκληση -που και άλλες φορές έχω κάνει-προς όλους όσους μαζεύουν ρίγανη και γενικώς βότανα ας μαζεύουμε μόνο όσο βότανο χρειαζόμαστε -δύο το πολύ τρία ματσάκια- μας φτάνει για όλο το χρόνο και ποτέ μα ποτέ δεν ξεριζώνουμε τα φυτά, είναι ότι χειρότερο μπορούμε να κάνουμε τόσο στα βότανα όσο και σε μας τους ίδιους.
Τα φυτά αυτά είναι αυτοφυή και δεν είναι εύκολο να τα αντικαταστήσουμε.Ας δούμε τώρα πως συλλέγουμε τη ρίγανη η καλύτερη εποχή είναι η εποχή της ανθοφορίας, κόβουμε τα ανθισμένα κλωνάρια περίπου 30 με 35 εκατοστά μέγεθος τα κάνουμε ματσάκια -όχι πολύ παχιά περίπου 4 με 5 εκατοστά τα δένουμε χαμηλά στη βάση τους και τα κρεμάμε ανάποδα σε σκιερό μέρος να ξηραθούν.

Περιμένουμε μέχρι να ξεραθούν τελείως και τρίβουμε με το χέρι τα φύλλα και τους ανθούς-όχι με το μίξερ όπως έχω δει να γίνεται τώρα τελευταία που τρίβεται μαζί και το κοτσάνι- μόλις την τρίψουμε την αποθηκεύουμε σε γυάλινο σκουρόχρωμο βάζο και την φυλάσσουμε σε σκοτεινό-ξηρό μέρος για δύο το πολύ χρόνια.

Και μην ξεχνάμε: η άγρια ρίγανη είναι μία από εκείνες τις σπάνιες ουσίες που το λάδι της έχει τη δύναμη να μας δώσει συνεπή θετικά αποτελέσματα αν μια λοίμωξη αναπτυχθεί                            πηγη/