Νέα συγχαρητήρια επιστολή του Φιντέλ Κάστρο στον Αλέξη

Οι διαπραγματεύσεις δεκαεπτά ωρών στις Βρυξέλλες μέχρι το πρωί της Δευτέρας και η συνθηκολόγηση που έκανε ο Αλέξης Τσίπρας με το Τέταρτο Ράιχ δεν μπορούσαν να αφήσουν ασυγκίνητο τον Φιντέλ Κάστρο. Γι’ αυτό του έστειλε και δεύτερη επιστολή, μετά από εκείνη της επόμενης του δημοψηφίσματος.

Σύντροφε Αλέξη,

Έμεινα κι εγώ ξάγρυπνος την Κυριακή, παρακολουθόντας τις εξελίξεις κατά την διάρκεια της Συνόδου Κορυφής.

Οφείλω να ομολογήσω πως σε θαυμάζω για την ψυχραιμία σου να κάτσεις στο ίδιο τραπέζι με την Μέρκελ και τα σκυλάκια της Φρανσουά και Τουσκ για τόσες πολλές ώρες, και μάλιστα χωρίς διάλλειμα για ένα πούρο.

Νομίζω πως όλες αυτές οι ώρες ήταν ότι έπρεπε για να καταλάβεις πως με τη Μαφία δεν συνδιαλέγεσαι, ούτε διαπραγματεύεσαι.

Με τη Μαφία ανοίγεις πόλεμο. Ειδικά την ώρα που σε κοιτάζει ολόκληρος ο πλανήτης με κομμένη την ανάσα.

Ρε κουφιοκέφαλε, όταν σου είπα συγχαρητήρια για τον λαό σου την προηγούμενη Δευτέρα, εννοούσα να τον πάρεις στις πλάτες σου και να σπάσεις τα μούτρα των εκβιαστών.

Όχι να τους φοβηθείς.

Όχι να τον πάρεις στις πλάτες σου και να τον αδειάσεις στις Βρυξέλλες.

Α ρε Αλέξη. Μικρός είσαι ακόμα, θα μάθεις.

Μόνο Αλέξη, σε παρακαλώ, μία τελευταία χάρη.

Μην αφήσεις την Αριστερά να σαπίσει για άλλα εβδομήντα χρόνια στη χώρα σου αγόρι μου.

Βγες και παραδέξου τον εκβιασμό που υπέστεις και τον τρόπο που σε έπεισαν, ομολόγησε πως υπόγραψες τη δήλωση μετανοίας για όσα υπερασπιζόσουν τα τελευταία χρόνια. Κατήγγειλε το πραξικόπημα που σου επέβαλλαν.

Και μετά άσε τη δουλειά να την κάνει κανένας άλλος.

Έστω κι έτσι, έδειξες το πραγματικό πρόσωπο του τέρατος που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό θα στο χρωστούν οι λαοί για πάντα.

Μόνο σύντροφε, πρόσφερε αυτή την ύστατη υπηρεσία στους λαούς της Ευρώπης, που καμία σχέση δεν έχουν με τους οικονομικούς δολοφόνους της.

Θα νικήσουμε, σίγουρα.                                                                                                         πηγη   https://rebeliskos.wordpress.com/

ESM Μιά Φασιστική ελίτ με ασυλία

ESM: Το Υπερκράτος που απορροφά κράτη και φτιάχνει δουλοπάροικους.

Τι ακριβώς είναι ο ΕΜΣ?

Κάθε κράτος που γίνεται μέλος της ΕΕ γίνεται αυτόματα και μέλος του ΕΜΣ. Συμφωνεί επίσης πως κάθε φορά που ο ΕΜΣ ζητά χρήματα απο την ΕΕ για να προσφέρει δάνειο σε κάποια απο τις χώρες που έχει πρόβλημα (π.χ. εμείς), το κάθε κράτος υποχρεούται να τα δώσει εντός 7 ημερών. Ανεξάρτητα αν το κράτος έχει προβλήματα και βουλιάζει, πρέπει να δώσει τα χρήματα που του ζητάνε. Χωρίς να βγάλει κιχ.

Το συνολικό ποσό που ζητά ο ΕΜΣ ορίζεται απο τον ίδιο τον ΕΜΣ και δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Δηλαδή, λέει ένα νούμερο και τα κράτη της ΕΕ υποχρεούνται να τσοντάρουν το ποσό που τους αναλογεί για να συμπληρωθεί το 100% αυτού του ποσού. (π.χ. η Γερμανία καταβάλει 27% του συνολικού ποσού που θα ζητηθεί απο τα κράτη της ΕΕ και η Ελλάδα 2.8%.)

Αυτό δεν ακούγεται και τόσο καταστροφικό… σωστά?

Όταν δημιουργήθηκε τον Σεπτέμβρη του 2012 ο ΕΜΣ, τα κρατη-μέλη της ΕΕ του έδωσαν συνολικά 500 δις ευρώ για να τα κρατά και να τα δανείζει σε κράτη-μέλη στην περίπτωση που έχουν ανάγκη . Ο ΕΜΣ τους ζήτησε μετά άλλα 200 δις (σύνολο 700 δις ευρώ).

Ο λόγος που ζητά ο ΕΜΣ χρήματα απο τα κράτη ΔΕΝ είναι για να βοηθήσει τα κράτη-μέλη που έχουν ανάγκη. Είναι για να τα δίνει στις ΤΡΑΠΕΖΕΣ και να ενισχύουν την ρευστότητα τους, να τα επενδύουν και να βγάζουν κι άλλα λεφτά (ή να τα χάνουν αν κάνουν λάθος επένδυσεις), και όλα αυτά με λεφτά των πολιτών της Ευρώπης.

Ο ΕΜΣ είναι ένα χρηματοπιστωτικό τερατούργημα με έδρα το Λουξεμβούργο. Tα μέλη του και το προσωπικό του δεν υπακούουν σε κανένα δικαστήριο, έχουν πλήρη ασυλία και ακαταδίωκτο, καθώς και εξασφαλισμένο απόρρητο όλων των εγγράφων που κατέχουν. Μπορούν να προβούν σε κατασχέσεις ιδιωτικής περιουσίας, να αγνοούν αποφάσεις που έχουν περάσει απο την βουλή μίας χώρας, να ρίχνουν κυβερνήσεις και να διορίζουν εκπροσώπους που επιλέγουν αυτοί (τεχνοκράτες).

Επίσης, όταν χρωστάς λεφτά στον ΕΜΣ (είτε επειδή δεν πλήρωσες εντός 7 ημερών το ποσό που ζητήθηκε απο όλα τα κράτη της ΕΕ για να το προσφέρει ως “βοήθεια” σε κάποιο κράτος, είτε γιατί δεν πλήρωσες τους τόκους που εσύ του χρωστάς), αυτός μπορεί να προβεί σεκατασχέσεις ιδιωτικής περιουσίας, ενώ δεν υπάρχει κανένα δικαστήριο που να μπορεί να το δικάσει και να ακυρώσει τις αποφάσεις του. Τα μέλη του ΕΜΣ αποτελούνται κυρίως απο μέλη της Τρόικα, και αυτήν την στιγμή (11/7/2015) πρόεδρος του ΕΜΣ είναι ο Γιερόεν Ντάισελμπλουμ, ένας απο τους μεγαλύτερους πολέμιους της προσπάθειας της Ελλάδας να απεμπλακεί απο τα μνημόνια.

Ουσιαστικά, η ΕΕ παρουσιάζει τον ΕΜΣ ως ένα δίχτυ ασφαλείας, αλλά στην πραγματικότητα είναι ξεκάθαρα ιστός της αράχνης.Δεν μπορούμε να μείνουμε για 3 χρόνια και μετά να βγούμε απο τον ΕΜΣ?

Όχι. Ως μέλος της ΕΕ, υποχρεούσαι πάντοτε να καταβάλεις το ποσό που σου αναλογεί ως μέλος όταν ο ΕΜΣ ζητάει χρήματα, και πάνταεντός 7 ημερών. Δηλαδή ακόμη και αν η Ελλάδα δεν πάρει δάνειο ποτέ απο τον ΕΜΣ, πάντα θα υποχρεούται να προσφέρει το ποσό που της αναλογεί όταν ο ΕΜΣ ζητάει χρήματα. Και πρέπει να το κάνει ακόμη κι αν δεν της περισσεύουν αυτά τα χρήματα (όπως π.χ. αυτήν την περίοδο).

Άρα τι είχαμε τι χάσαμε?

Και πάλι όχι. Γιατί όταν παίρνεις δάνειο κατευθείαν απο τον ΕΜΣ αντι απο την Τρόικα, τότε του παρέχεις άμεσο δικαίωμα να παρέμβει στην χώρα σου (να ρίχνει κυβερνήσεις, να κάνει κατασχέσεις κλπ), ενώ αν δεν είχες δανειστεί θα είχες μόνο την υποχρέωση να του δίνεις χρήματα όταν τα ζητάνε για να “σώσουν” κάποιο άλλο κράτος της ΕΕ.

Επίσης, τα μέτρα που θα έχουν δικαίωμα να επιβάλλουν, (χωρίς να χρειάζεται να τα περάσουν απο την Βουλή μας ή να τα δεχτεί η κυβέρνηση μας), είναι μέτρα που έχουν ως στόχο να χειροτερέψουν την οικονομία και να μειώσουν τον ΑΕΠ της χώρας, ώστε να συνεχίζει η Ελλάδα να δανείζεται και αυτοί να συνεχίζουν να την διοικούν όπως αυτοί θέλουν. Οπότε, τυπικά έχεις το δικαίωμα να μην ζητήσεις κι άλλο δάνειο απο τον ΕΜΣ αλλά στην πραγματικότητα δεν θα μπορείς.

Πως μπορούμε να ξεφύγουμε απο όλο αυτό?

Ότι κατασχεθεί απο τον ΕΜΣ δεν μπορείς να το πάρεις πίσω ούτε καν με απόφαση δικαστηρίου. Μπορείς να το πάρεις πίσω μόνο αν σου το πουλήσουν πίσω (πράγμα αδύνατον) ή με την βία (π.χ. στο Περού, όπου το νερό πέρασε σε ιδιωτικές εταιρείες, ο λαός επαναστάτησε και η κυβέρνηση έκανε ξανά το νερό κρατικό).

Επίσης, όσο βρίσκεσαι στο ίδιο νόμισμα δεν θα μπορέσεις ποτέ να γίνεις ανταγωνιστικός, οπότε θα συνεχίζεις να αυξάνεις το χρέος της χώρας και θα αναγκάζεσαι να ζητάς περισσότερα δάνεια.

Άρα ΕΜΣ = Game Over;

Όχι…αλλά... Όσο τρέχει δάνειο απο τον ΕΜΣ η χώρα είναι ευάλωτη στις ορέξεις των δανειστών. Η Πορτογαλία μπήκε στον ΕΜΣ το 2011 και βγήκε το 2014. Οι δανειστές το περιγράφουν με φράσεις όπως:

“Η Πορτογαλία ολοκλήρωσε επιτυχημένα το πρόγραμμα του ΕΜΣ.”

Αλλά δεν λένε τι αναγκάστηκε να πουλήσει το κράτος της Πορτογαλίας στους δανειστές που εμπλέκονται με τον ΕΜΣ μέσα σε αυτά τα 3 χρόνια που “έτρεχε” το πρόγραμμα του ΕΜΣ. Ούτε και το γεγονός πως η Πορτογαλία παραμένει σε μνημόνιο και πολύ πιθανόννα ξαναμπεί στον ΕΜΣ.

Ουσιαστικά, όσο πιο γρήγορα ξεχρεώσουμε τον ΕΜΣ και βγούμε απο το “πρόγραμμα” του, τόσο λιγότερα θα χάσουμε και τόσο περισσότερα θα προλάβουμε να σώσουμε απο τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας μας. Επίσης, αυτό προϋποθέτει πως αν βγούμε απο τον ΕΜΣ δεν θα πρέπει να ξαναζητήσουμε δανεικά, γιατί κάθε φορά που θα ξαναμπαίνουμε στον ΕΜΣ θα χάνουμε και κάτι. Και όταν λέω κάτι, εννοώ την ΔΕΗ, το ΝΕΡΟ, πετρέλαια, αεροδρόμια, λιμάνια, τα εργασιακά μας δικαιώματα, ότι έχει πολύτιμη αξία για το βιοτικό μας επίπεδο.

Ο μόνος τρόπος να σταματήσει αυτός ο φαύλος κύκλος είναι μία κυβέρνηση που δεν είναι διεφθαρμένη ως το κόκκαλο και να είμαστε ενημερωμένοι για όσα γίνονται και να μην κλείνουμε τα μάτια. (όπως κάναμε τα τελευταία 5 χρόνια με τα συσσίτια, τις αυτοκτονίες, την αύξηση παιδικής θνησιμότητας, την ανεργία, τους άστεγους κλπ).https://medium.com/@panostsapanidis/

Μιά Φασιστική ελίτ με ασυλία που προδιαγράφει το ζοφερό μέλλον της ανθρωπότητας.

Η επιμονή διάσωσης του Ευρώ και η πάση θυσία να προλάβουν να οργανώσουν το μόνιμο μηχανισμό στήριξης (ESM) για τη «σωτηρία» των ευρωπαϊκών λαών, δεν είναι τίποτα άλλο από ένα τεράστιο κόλπο λεηλασίας που στήνεται στις πλάτες όλων μας!

Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση ή Ευρωπαϊκός ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ;

                               πηγη!https://www.youtube.com/channel/UCCejTq1Wkdg4cLInFVa3PzQ    http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2015/07/esm-video.html

ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ – To Foreign Policy έβαλε τη γερμανική σημαία στην Ακρόπολη

Σε άρθρο του στο Foreign Policy ο Φίλιπ Λεγκρέν, πρώην μέλος του οικονομικού επιτελείου της Κομισιάν, εξηγεί πως μέσα στο Σαββατοκύριακο η γερμανική ηγεσία λειτούργησε με τρόπο βάναυσο, εκδικητικό και κοντόφθαλμο κατά της Ελλάδας.

Όμως, βρήκε την υποστήριξη και από τη Φρανκφούρτη και την παράνομη απειλή της ΕΚΤ να τραβήξει το βύσμα που κρατάει εν ζωή τις ελληνικές τράπεζες. «Δεν υπάρχει τίποτα ένδοξο στην Ευρωζώνη. Είναι μια τερατώδης κομπίνα αντιδημοκρατικών πιστωτών», αναφέρει με επιθετικό τόνο.

Η συζήτηση για το τρίτο πακέτο στήριξης οδήγησε τους Γερμανούς σε κινήσεις που διπλασιάζουν την έτσι και αλλιώς καταστροφική στρατηγική των πιστωτών κατά τα τελευταία πέντε χρόνια, συμπιέζουν την ελληνική οικονομία, αυξάνουν το χρέος της και ποδοπατούν κάθε έννοια δημοκρατίας. Ακόμη και η Deutsche Bank αναφέρεται, πλέον, στην Αθήνα με όρους υποτέλειας.

Χρήσιμοι ηλίθιοι

Κατά τον Λεγκρέν, η Γερμανία αποδεικνύεται πως είναι ένας καταστροφικός ηγεμόνας σε μια ένωση που στερείται πολιτικών θεσμών. Η Ελλάδα, από τη μεριά της, κατανόησε τη ματαιότητα της αντίστασής της. Οι μικρές χώρες, όπως η Σλοβακία και η Φινλανδία συμφώνησαν με τη Γερμανία, αλλά η φωνή τους είναι ελάχιστα καθοριστική. Για τη Γερμανία, όλοι αυτοί είναι χρήσιμοι ηλίθιοι που παρέχουν κάλυψη στα απολύτως στενά συμφέροντά της. Μέσω των δανείων προς την Ελλάδα δεν πρόκειται ποτέ να σωθούν οι τράπεζες των δύο χωρών, αλλά μόνο αυτές της Γερμανίας. «Είναι αφελές να πιστεύουμε ότι το Βερολίνο δεν θα τους ισοπέδωνε αν βρίσκονταν στο δρόμο του».

Συνεχείς εκβιασμοί

Το άρθρο σημειώνει το Βερολίνο και η Φρανκφούρτη εκβίασαν από το 2010 την Ιρλανδία, την Ιταλία και φυσικά την Ελλάδα στην οποία προχώρησαν σε ένα κτηνώδες σχέδιο. Τα κόμματα που αμφισβήτησαν την «Συναίνεση του Βερολίνου», θα έπρεπε να ηττηθούν με υποταγή – τίποτα λιγότερο. Κάτω από αυτό το πρίσμα, η Ευρωζώνη συγκροτείται από το φόβο.

Πλήρης ταπείνωση

Ο Λεγκρέν αναφέρει πως η ταπείνωση του Τσίπρα ήταν πλήρης. Καίτοι κάλεσε ένα δημοψήφισμα και πήρε με το μέρος του τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, δεν κατάφερε να έχει στα χέρια του ένα διαπραγματευτικό χαρτί έναντι των δανειστών. Δεν μπορούσε να περιμένει αναδίπλωση από μέρους τους. Έτσι, ο Τσίπρας δεν τόλμησε να αρνηθεί τις άδικες συνθήκες που του επέβαλε το Βερολίνο, μπροστά στο φόβο της εξόδου από το ευρώ και την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα.

Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η επιστροφή της μισητής Τρόικας στην Αθήνα. Η ελληνική Βουλή θα πρέπει να πάρει πίσω όλους τους νόμους που ψήφισε από τον Ιανουάριο και να ψηφίσει άλλους, σαφώς σκληρότερους. Ακόμη και έτσι, όμως, δεν εξασφαλίζει το τρίτο πρόγραμμα, αλλά ανοίγει το δρόμο για νέες διαπραγματεύσεις. Θα πρέπει πρώτα να εκπληρώσει κάποιους όρους και συνθήκες και στη συνέχεια να λάβει τα πολλά χρήματα.

Υποκρισία

Το πάγιο αίτημα της Ελλάδας για ελάφρυνση χρέους πηγαίνει με υποκριτικό τρόπο, από την πλευρά των δανειστών, στο μέλλον. Αντιθέτως, απαιτείται περισσότερη λιτότητα που θα βαθύνει ακόμη περισσότερο την οικονομική τρύπα της χώρας και θα αυξήσει το δυσβάσταχτο χρέος της. Ο Λεγκρέν προβλέπει πως η ύφεση και η κοινωνική αντίδραση θα φουντώσουν όταν θα αρχίσει να σχηματοποιείται η τεχνοκρατική εικόνα που επέβαλε το Βερολίνο στην Αθήνα.

«Οι Έλληνες θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν την παραμονή τους στο ευρώ για να καταστρώσουν ένα πλάνο διαφυγής από αυτό. Να εξασφαλίσουν τις τράπεζές τους σε περίπτωση χρεοκοπίας μέσα στο ευρώ και να λειτουργήσουν με τέτοιο τρόπο που να μην μπορεί ξανά η ΕΚΤ να τους κλείσει τις τράπεζες.

Και καταλήγει: «Η Ευρωζώνη, ως σύνολο, παραμένει μια οικονομική υπόθεση και μια δημοκρατική ντροπή. Είναι παγιδευμένη σε ένα εφιαλτικό κενό όπου η πολιτική δεν επιτρέπει τη δημιουργία κοινών θεσμών που αποδυναμώνουν τη Γερμανία και την ΕΚΤ, ενώ ο φόβος αποτρέπει τα θύματά της από την αναχώρηση. Τόσο μεγάλο είναι το ευρωπαϊκό όνειρο».

patratora.gr

Απάντηση Στους Υποστηρικτές Του ΝΑΙ Μέσα Στον ΣΥΡΙΖΑ

του Πέτρου Τσάγκαρη

Προφανώς δεν προσχώρησαν συνειδητά στο μνημονιακό στρατόπεδο όλοι οι βουλευτές που ψήφισαν ΝΑΙ για την ελληνική πρόταση προς την τρόικα. Τώρα όμως, αυτό το ΝΑΙ τίθεται υπό νέα σκληρή δοκιμασία αντικρίζοντας το φριχτό πρόσωπο της ίδιας της συμφωνίας.

«Κα­τά­λο­γο με φρι­κα­λε­ό­τη­τες» απο­κά­λε­σε το κεί­με­νο του Eurogroup ο γερ­μα­νι­κός Spiegel. «Σε ει­κο­νι­κό πνιγ­μό υπο­βλή­θη­κε ο Τσί­πρας», συ­μπε­ραί­νει ο Guardian. Δεν υπάρ­χει λοι­πόν καμία αμ­φι­βο­λία ότι πρό­κει­ται για το τρίτο μνη­μό­νιο, το πιο σκλη­ρό από τα δύο προη­γού­με­να. Ότι -ακό­μη πε­ρισ­σό­τε­ρο- πρό­κει­ται για μια αποι­κιο­κρα­τι­κού τύπου συμ­φω­νία, για την επί­ση­μη γέ­νε­ση της πρώ­της χώ­ρας-αποι­κί­ας μέσα στην Ευ­ρω­ζώ­νη, αφού οι δα­νει­στές δεν αρ­κέ­στη­καν μόνο στα μέτρα, αλλά απαί­τη­σαν ευ­θέ­ως και τα­πει­νω­τι­κής μορ­φής οι­κο­νο­μι­κές και πο­λι­τι­κές «εγ­γυ­ή­σεις» για την πιστή υλο­ποί­η­ση της συμ­φω­νί­ας. 


Παρ’ όλα αυτά, οι υπο­στη­ρι­κτές του ΝΑΙ θε­ω­ρούν ότι έχουν στη φαρ­τέ­τρα τους πολλά επι­χει­ρή­μα­τα. Τα επι­χει­ρή­μα­τα αυτά είναι πάνω κάτω τα εξής: α) Πρέ­πει να πα­ρα­μεί­νει στην κυ­βέρ­νη­ση η Αρι­στε­ρά, γιατί είναι κα­λύ­τε­ρα από το να επι­στρέ­ψει το προη­γού­με­νο μνη­μο­νια­κό κυ­βερ­νη­τι­κό σύ­στη­μα. Οι κα­τα­κτή­σεις των πέντε μηνών (100 δό­σεις, ιθα­γέ­νεια κ.λπ.) είναι ση­μα­ντι­κές και δεν πρέ­πει να χα­θούν. Γι’ αυτό κα­ταγ­γέλ­λο­νται από κά­ποιους το Κόκ­κι­νο Δί­κτυο και η Αρι­στε­ρή Πλατ­φόρ­μα επει­δή τάχα θέτει σε κίν­δυ­νο τη συ­νέ­χι­ση της δια­κυ­βέρ­νη­σης από τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. β)Δεν πρέ­πει σε αυτές τις συν­θή­κες να υπο­στού­με ένα ασύ­ντα­κτο grexit γιατί είτε μας είναι άγνω­στο το πο­λι­τι­κο­κοι­νω­νι­κο­οι­κο­νο­μι­κό κό­στος του είτε μας είναι γνω­στό και θα ήταν ακόμη με­γα­λύ­τε­ρο από αυτό που επι­φέ­ρει το μνη­μό­νιο. γ) Πα­ρα­μέ­νο­ντας στην Ευ­ρω­ζώ­νη θα δια­τη­ρή­σου­με τις διε­θνείς συμ­μα­χί­ες μας. δ) Έτσι θα μας δώ­σουν ρευ­στό­τη­τα και θα στα­μα­τή­σουν τα capital controls. ε) Πα­ρό­τι η κυ­βέρ­νη­ση θα εφαρ­μό­σει ένα απί­στευ­τα αι­μο­δι­ψές μνη­μό­νιο, θα έχει την ευ­και­ρία να κάνει αντάρ­τι­κο για ένα διά­στη­μα όσον αφορά τους όρους και την τα­χύ­τη­τα εφαρ­μο­γής του. στ) Όταν βρού­με την ευ­και­ρία, κάτω από κα­λύ­τε­ρες συν­θή­κες, θα προ­χω­ρή­σου­με σε ρήξη, ανα­τρο­πή του μνη­μο­νί­ου, ή του­λά­χι­στον θα πάμε σε «στα­δια­κή απα­γκί­στρω­ση» (κατά τα ρη­το­ρι­κή της ΔΗΜΑΡ). ζ) Δεν υπάρ­χει άλλη λύση (There is no alternative, όπως είχε πει και η Θά­τσερ), του­λά­χι­στον αυτή τη στιγ­μή. Μπο­ρεί να έγι­ναν λάθη, να κα­τέρ­ρευ­σε η εν γένει και συ­γκε­κρι­μέ­να η δια­πραγ­μα­τευ­τι­κή στρα­τη­γι­κή, αλλά τώρα δεν μπο­ρεί να γίνει τί­πο­τε άλλο, γιατί δεν υπάρ­χει προ­ε­τοι­μα­σία για κάτι άλλο. 

Εκτός από το τε­λευ­ταίο επι­χεί­ρη­μα, όλα τα άλλα βρί­σκο­νται πλέον στον αέρα. Κά­ποια από αυτά είναι αυ­το­ε­πι­βε­βαιού­με­νη προ­φη­τεία: Όταν δεν κά­νεις εθνι­κο­ποι­ή­σεις τρα­πε­ζών και άλλων στρα­τη­γι­κών το­μέ­ων (όπως προ­έ­βλε­πε το πρό­γραμ­μα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ), όταν αφή­νεις τους κα­πι­τα­λι­στές ανε­ξέ­λεγ­κτους να βγά­ζουν ακόμη και σή­με­ρα τα εκα­τομ­μύ­ριά τους στο εξω­τε­ρι­κό, όταν σπα­τα­λάς όλα τα ρευ­στά δια­θέ­σι­μα για να πλη­ρώ­νεις τις δό­σεις στους δα­νει­στές τη στιγ­μή που αυτοί δεν κα­τέ­βα­λαν τις υπο­χρε­ώ­σεις τους κι όταν δεν κά­νεις καμία προ­ε­τοι­μα­σία για ρήξη (με όλες τις πα­ρα­μέ­τρους που αυτή ση­μαί­νει, δηλ. και με εναλ­λα­κτι­κά νο­μι­σμα­τι­κά μέσα – πα­ράλ­λη­λο νό­μι­σμα ή δραχ­μή), έστω κι αν τη θε­ω­ρείς σχε­τι­κά απί­θα­νη πε­ρί­πτω­ση, τότε βρί­σκε­σαι με την πλάτη στον τοίχο. Αλλά φταις εσύ.

Όσον αφορά τα θε­τι­κά μέτρα του πε­ντα­μή­νου, αυτά απει­λού­νται από το ίδιο το μνη­μό­νιο, καθώς οι δα­νει­στές απαί­τη­σαν και πέ­τυ­χαν τη δέ­σμευ­ση της κυ­βέρ­νη­σης ότι θα αναι­ρε­θούν ή θα «πα­γώ­σουν».

Από πού προ­έρ­χε­ται η απει­λή

Το πε­ντά­μη­νο ύστε­ρα από τις εκλο­γές της 25ης Ια­νουα­ρί­ου έδει­ξε κα­θα­ρά από ποιους κιν­δυ­νεύ­ει να ανα­τρα­πεί η κυ­βέρ­νη­ση με κορμό τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Ότι κιν­δυ­νεύ­ει να πέσει από τα πρα­ξι­κο­πή­μα­τα που ετοί­μα­ζαν και ετοι­μά­ζουν οι Βρυ­ξέλ­λες και το Βε­ρο­λί­νο, δηλ. η (δη­λα­δή η… αγα­πη­μέ­νη ακόμη και τώρα σε ορι­σμέ­νους στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ) Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση και η γερ­μα­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση, όχι από τον Λα­φα­ζά­νη, την Κων­στα­ντο­πού­λου και τον Ντα­βα­νέλ­λο. Η Αρι­στε­ρά κιν­δυ­νεύ­ει να πέσει από τα πρα­ξι­κο­πή­μα­τα που ετοί­μα­ζαν και ετοι­μά­ζουν οι Θο­δω­ρά­κη­δες, οι Μεϊ­μα­ρά­κη­δες, η Γεν­νη­μα­τά, η ελ­λη­νι­κή άρ­χου­σα τάξη που είδε τα κέρδη της να αυ­ξά­νουν με τα μνη­μό­νια, καθώς και τα ΜΜΕ της δια­πλο­κής, τα οποία υπο­τί­θε­ται ότι ως ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα εί­χα­με αντι­με­τω­πί­σει από μήνες - δεν κιν­δυ­νεύ­ει από τα χι­λιά­δες μέλη του κόμ­μα­τος που έδω­σαν και τη ζωή τους για να φτά­σει το κόμμα στο 36% και στο 62%.
Το κυ­ριό­τε­ρο: η κυ­βέρ­νη­ση με κορμό τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ κιν­δυ­νεύ­ει να πέσει από το ίδιο το μνη­μό­νιο που φέρ­νει προς ψή­φι­ση, από τη δια­χεί­ρι­ση της υλο­ποί­η­σής του. Είναι πραγ­μα­τι­κά αξιο­πε­ρί­ερ­γο πως κά­ποιοι στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ έχουν ξε­χά­σει ότι τα προη­γού­με­να μνη­μό­νια «κα­τά­πιαν» τέσ­σε­ρα κόμ­μα­τα, που είχαν μά­λι­στα πο­λι­τι­κό προ­σω­πι­κό πολύ πιο ικανό να επι­βάλ­λει τη λι­τό­τη­τα και ταυ­τό­χρο­να να δια­τη­ρεί τη στή­ρι­ξη των ΜΜΕ. Άλλα απ’ αυτά εξα­φα­νί­στη­καν (ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ) κι άλλα συρ­ρι­κνώ­θη­καν σε ιστο­ρι­κά χα­μη­λά (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ). Η Αρι­στε­ρά (και οι βου­λευ­τές της) δεν αντέ­χει να ψη­φί­ζει «ναι σε όλα» όταν θα περ­νούν οι εφαρ­μο­στι­κοί νόμοι. Δεν αντέ­χει να επι­βά­λει (και δεν έχει και το πο­λι­τι­κό προ­σω­πι­κό για κάτι τέ­τοιο) κι άλλες μειώ­σεις συ­ντά­ξε­ων, κι άλλες μειώ­σεις μι­σθών, κι άλλες απο­λύ­σεις, κι άλλη φο­ρο­λό­γη­ση των φτω­χών, κι άλλες πε­ρι­κο­πές στο κοι­νω­νι­κό κρά­τος, κι άλλο πριό­νι­σμα της λαϊ­κής κυ­ριαρ­χί­ας, κι άλλο κου­τσού­ρε­μα της δη­μο­κρα­τί­ας. Πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο δεν αντέ­χει να είναι αυτή που θα εξα­πο­λύ­σει ξύλο και χη­μι­κά ενά­ντια στην ίδια την τάξη που τη στη­ρί­ζει, όταν αυτή ανα­πό­δρα­στα θα κι­νη­το­ποι­η­θεί.

Πέρα από αυτά όμως, που είναι είτε πα­ρελ­θού­σες είτε με­σο­πρό­θε­σμες απει­λές, η κυ­βέρ­νη­ση «πέ­φτει» άμεσα με δύο προ­φα­νείς τρό­πους: Πρώτο, προ­γραμ­μα­τι­κά: δεν είναι η ίδια κυ­βέρ­νη­ση, αλλά μια άλλη κυ­βέρ­νη­ση όταν θα ψη­φί­ζει και θα υλο­ποιεί μνη­μό­νια. Δεύ­τε­ρο, πο­λι­τι­κά: δεν είναι η ίδια κυ­βέρ­νη­ση αν απο­μα­κρύ­νει την αρι­στε­ρή ρι­ζο­σπα­στι­κή της πτέ­ρυ­γα (Λα­φα­ζά­νης, Στρα­τού­λης, Κων­στα­ντο­πού­λου) και διευ­ρυν­θεί προς τα δεξιά με υπουρ­γούς από τα κόμ­μα­τα του μνη­μο­νια­κού τόξου. Με αυτές τις εξε­λί­ξεις, η κυ­βέρ­νη­ση με κορμό τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και με τις ισχνές έστω φι­λο­λαϊ­κές και δη­μο­κρα­τι­κού χα­ρα­κτή­ρα πρω­το­βου­λί­ες, που γνω­ρί­σα­με στο προη­γού­με­νο πε­ντά­μη­νο, έχει ήδη πέσει, ακρι­βώς εξαι­τί­ας των συ­νε­πειών της μνη­μο­νια­κής και αποι­κιο­κρα­τι­κού χα­ρα­κτή­ρα συμ­φω­νί­ας με τους δα­νει­στές.

Διάρ­κεια

Το χει­ρό­τε­ρο είναι ότι το μνη­μό­νιο δεν θα είναι εφά­παξ. Όσοι νο­μί­ζουν ότι απλώς θα βρω­μί­σουν το χέρι τους με με­ρι­κά ΝΑΙ τις επό­με­νες βδο­μά­δες και ότι έπει­τα θα κά­νουν φι­λο­λαϊ­κό αντάρ­τι­κο, πλα­νώ­νται πλά­νην οι­κτράν του­λά­χι­στον για δύο λό­γους:

α) Ακόμη και οι πέ­τρες ξέ­ρουν ότι οι προ­βλέ­ψεις αυτού του μνη­μο­νί­ου θα απο­τύ­χουν πα­τα­γω­δώς. Όχι μόνον γιατί αυτό δι­δά­σκει -και τον πλέον ανε­πί­δε­κτο- η ιστο­ρία των προη­γού­με­νων μνη­μο­νί­ων, αλλά και γιατί τώρα υπάρ­χει ακόμη κάτι βα­ρύ­τε­ρο: η σω­ρευ­τι­κή κα­τα­στρο­φή που έχουν επι­φέ­ρει τα προη­γού­με­να μνη­μό­νια. Π.χ. πι­στεύ­ει κα­νείς σο­βα­ρά ότι η κυ­βέρ­νη­ση θα ει­σπρά­ξει κά­ποιο άξιο λόγου πο­σο­στό από τον ΕΝΦΙΑ σε λίγες εβδο­μά­δες ή μήνες; Ακόμη και οι πιο σκλη­ροί οπα­δοί του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ακόμη κι αυτοί που θα ήταν δια­τε­θει­μέ­νοι να θυ­σιά­σουν και το φα­γη­τό του παι­διού τους για να στη­ρί­ξουν τον Τσί­πρα, δεν θα έχουν αυτή τη δυ­να­τό­τη­τα γιατί τα capital controls θα συ­νε­χί­ζο­νται (και θα συ­νε­χί­ζο­νται για χρό­νια όπως λένε όλοι οι οι­κο­νο­μο­λό­γοι). Αλλά ακόμη και χωρίς τους τρα­πε­ζι­κούς πε­ριο­ρι­σμούς, σε ποιον άραγε θα πε­ρίσ­σευαν 1.000, 2.000 ή και 3.000 ευρώ; Ακόμη κι αν κά­ποιος φάει τα λεφτά που έχει στο μα­ξι­λά­ρι γι’ αυτό το σκοπό, απλώς δεν θα μπο­ρεί μετά να πλη­ρώ­νει τον νέο ΕΝΦΙΑ, τους άλ­λους φό­ρους, τις ασφα­λι­στι­κές ει­σφο­ρές, τις δό­σεις της ΔΕΗ ή τις δό­σεις στα τρα­πε­ζι­κά δά­νεια (οπότε θα χρεια­στεί νέο δά­νειο για νέα ανα­κε­φα­λαιο­ποί­η­ση των τρα­πε­ζών κ.λπ. κ.λπ.).

Και επει­δή ακρι­βώς πολύ σύ­ντο­μα θα δια­πι­στω­θεί ότι δεν «πιά­νο­νται» οι στό­χοι, θα ενερ­γο­ποι­η­θούν οι αυ­τό­μα­τοι μη­χα­νι­σμοί «διόρ­θω­σης», δηλ. θα ζη­τεί­ται από την κυ­βέρ­νη­ση να επι­βά­λει νέες πε­ρι­κο­πές μι­σθών και συ­ντά­ξε­ων, και αρ­γό­τε­ρα -επει­δή κι αυτά δεν θα φτά­νουν- θα υπάρ­ξει νέο μνη­μό­νιο και κά­ποιοι θα απαι­τούν κι άλλα ΝΑΙ από τους βου­λευ­τές του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ για… να μην πέσει η αρι­στε­ρή κυ­βέρ­νη­ση.

β) Η συμ­φω­νία δεν προ­βλέ­πει την απο­πο­μπή του Σόι­μπλε και των συμ­μά­χων του. Αν πράγ­μα­τι το Grexit απο­τε­λεί στρα­τη­γι­κή επι­λο­γή αυτού του πα­νί­σχυ­ρου κέ­ντρου ευ­ρω­παϊ­κής εξου­σί­ας, τότε γιατί αυτό να μην επα­νέλ­θει σε λί­γους μήνες, στην πρώτη «στρο­φή» που το πρό­γραμ­μα δεν θα «βγαί­νει», ακόμη κι αν η ελ­λη­νι­κή πλευ­ρά έχει ήδη προ­σφέ­ρει και τον Παρ­θε­νώ­να; Τότε άραγε η ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση δεν θα είναι πολύ πιο εξου­θε­νω­μέ­νη, πο­λι­τι­κά και οι­κο­νο­μι­κά; Τι θα κάνει τότε; Θα κιν­δυ­νεύ­ει να υπο­στεί ΟΛΑ τα δεινά μαζί: Θα έχει και μνη­μό­νιο, και capital controls, και grexit, και λαϊκή οργή, και απώ­λεια της δια­κυ­βέρ­νη­σης μέσω σχη­μά­των «εθνι­κής ενό­τη­τας» ή μέσω πο­λι­τι­κών πρα­ξι­κο­πη­μά­των. Τότε θα δια­πι­στω­θεί ότι αν είχε υπάρ­ξει ρήξη σή­με­ρα, αυτή θα είχε απεί­ρως μι­κρό­τε­ρο κό­στος απ’ όσα θα κλη­θεί να κα­τα­βά­λει η Αρι­στε­ρά και ο λαός.

Ούτε βέ­βαια μια πι­θα­νή υπερ­ψή­φι­ση του μνη­μο­νί­ου θα συμ­βά­λει στις υπο­τι­θέ­με­νες διε­θνείς συμ­μα­χί­ες της κυ­βέρ­νη­σης. Μπο­ρεί έτσι πι­θα­νόν η κυ­βέρ­νη­ση να απο­σπά­σει μια φι­λι­κή δή­λω­ση από τον Ρέν­τσι ή τον Πι­τέ­λα, ένα χτύ­πη­μα στην πλάτη από τον Ντρά­γκι (που μπο­ρεί και να αλ­λά­ξει και καμιά βαριά κου­βέ­ντα με τον Σόι­μπλε για χάρη της ελ­λη­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης), αλλά προ­φα­νώς αυτοί δεν είναι μό­νι­μοι και αξιό­πι­στοι σύμ­μα­χοι. Σύμ­μα­χοι είναι οι ευ­ρω­παϊ­κοί λαοί και η ευ­ρω­παϊ­κή Αρι­στε­ρά που προ­σβλέ­πει και ελ­πί­ζει στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Και να ελ­πί­ζει βά­σι­μα και όχι θε­ω­ρη­τι­κά: η έκτα­ση, η μα­ζι­κό­τη­τα και το βάθος του ευ­ρω­παϊ­κού κύ­μα­τος αλ­λη­λεγ­γύ­ης προς τον ελ­λη­νι­κό λαό κατά την πρό­σφα­τη μάχη του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος θύ­μι­σε πα­λιές επο­χές διε­θνούς αλ­λη­λεγ­γύ­ης: στον ελ­λη­νι­κό αντι­δι­κτα­το­ρι­κό αγώνα, στις αντι-αποι­κια­κές επα­να­στά­σεις του Τρί­του Κό­σμου κ.λπ. Υπερ­ψή­φι­ση μνη­μο­νί­ου είναι το χει­ρό­τε­ρο χτύ­πη­μα που μπο­ρεί να επι­φέ­ρει ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ σε αυ­τούς, στους πραγ­μα­τι­κούς διε­θνείς συμ­μά­χους του.

Γε­νι­κά, όσο η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ σπα­τα­λά κι απο­μα­κρύ­νε­ται χρο­νι­κά από την ιστο­ρι­κά τα­ξι­κή ψήφο στή­ρι­ξης της 5ης Ιου­λί­ου, τόσο πιο δύ­σκο­λα θα γί­νο­νται τα πράγ­μα­τα γι’ αυτήν. Είναι προ­φα­νές ότι η ρήξη πα­ρα­μέ­νει ακόμη ως δυ­να­τό­τη­τα. Προ­ϋ­πό­θε­ση είναι όμως η άμεση εγκα­τά­λει­ψη της μέχρι τώρα ατε­λέ­σφο­ρης τα­κτι­κής –και πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο η άρ­νη­ση υπερ­ψή­φι­σης του υπερ­βάρ­βα­ρου μνη­μο­νί­ου. Αν ωστό­σο κά­ποιοι προ­σχώ­ρη­σαν στην ευ­ρω­παϊ­κή ΤΙΝΑ, στη θε­ω­ρία ότι δεν υπάρ­χει άλλη λύση, δικό τους θέμα. Έχουν πε­δί­ον δόξης λα­μπρό. Αλλά σε άλλο κόμμα, όχι σε αρι­στε­ρό, ρι­ζο­σπα­στι­κό, αντι­μνη­μο­νια­κό κόμμα όπως είναι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ - βάσει του προ­γράμ­μα­τός του και των προ­ε­κλο­γι­κών του δε­σμεύ­σε­ων. Και σε κάθε πε­ρί­πτω­ση δεν μπο­ρούν όλοι αυτοί (μέσα από τα ΜΜΕ που απλό­χε­ρα τους δί­νουν το λόγο πλέον) να απει­λούν με κα­θαι­ρέ­σεις και δια­γρα­φές όσους συ­ντρό­φους πα­ρα­μέ­νουν πι­στοί στις θέ­σεις, τις συ­νε­δρια­κές απο­φά­σεις και τις προ­ε­κλο­γι­κές δε­σμεύ­σεις του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ για ανα­τρο­πή της λι­τό­τη­τας. 

Πηγή : rproject.

Ο ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΙΚ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΓΙΑΤΙ ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΚΕ -

Ο ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΙΚ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΓΙΑΤΙ ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΚΕ - Γ.Βαρουφάκης: «Είχαμε ετοιμαστεί για Grexit και παράλληλο νόμισμα πριν η ΕΚΤ κλείσει τις τράπεζες αλλά δεν το δέχθηκε ο Α.Τσίπρας που προτίμησε να σκύψει το κεφάλι στους δανειστές»!

Στην αποκάλυψη πως είχε προχωρήσει ο εναλλακτικός σχεδιασμός για έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη προχώρησε ο πρώην ΥΠΟΙΚ Γ.Βαρουφάκης, τονίζοντας πώς από το πρώτο λεπτό που ανέλαβε είχε καταστρώσει σχέδιο σε περίπτωση που ναυγούσαν οι διαπραγματεύσεις.

Αλλά όταν εισηγήθηκε λίγο πριν κλείσει τις τράπεζες η ΕΚΤ για  εισαγωγή παράλληλου νομίσματος και "κούρεμα" των δανείων της ΕΚΤ με ταυτόχρονη ανάληψη του ελέγχου των τραπεζών από το κράτος, αυτό δεν έγινε δεκτό από τον Α.Τσίπρα και από την εννεαμελή κυβερνητική επιτροπή με ψήφους 4-2.

Παράλληλα σε σημερινή του συνέντευξη στο βρετανικό Newstateman, κατηγορεί για νααδίπλωση και υπαναχώρηση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα απέναντι στους δανειστές, λέγοντας ότι "έπαψε να διαπραγματεύεται".!

Ο πρώην υπουργός Οικονομικών σε σημερινή του συνέντευξη στο βρετανικό Newstateman, σε μια παρατήρηση του δημοσιογράφου Χάρι Λάμπερτ «θα πρέπει να σκεφτόσασταν το Grexit από την πρώτη ημέρα», απάντησε: «Ναι, απόλυτα».

Ετσι, ο δημοσιογράφος συνέχισε: "Είχαν γίνει οι ανάλογες ετοιμασίες". Και ο κ. Βαρουφάκης απάντησε: "Η απάντηση είναι και ναι και όχι. Είχαμε μια μικρή ομάδα, “το συμβούλιο πολέμου” (war cabinet) μέσα στο υπουργείο, που απαρτιζόταν από πέντε περίπου άτομα που έκαναν αυτό: έτσι, το δουλέψαμε στη θεωρία, στα χαρτιά, όλα όσα έπρεπε να γίνουν (για να προετοιμαστεί ένα Grexit). Αλλά αυτό είναι ένα πράγμα που έγινε σε επίπεδο 4-5 ανθρώπων, οπότε είναι αρκετά διαφορετικό να ετοιμάζεις τη χώρα για αυτό. Για να προετοιμάσεις τη χώρα, θα πρέπει να παρθεί μια απόφαση σε ανώτερο επίπεδο, αλλά αυτή η απόφαση δεν ελήφθη ποτέ".

Οσο για το θέμα της τελευταίας εβδομάδας του στο τιμόνι του υπουργείου Οικονομικών, είπε ότι «η άποψή μου ήταν ότι έπρεπε να ήμασταν πολύ προσεκτικοί και να μην την (σ.σ.: την απόφαση για Grexit) ενεργοποιήσουμε. [...] Αλλά επίσης πίστευα ότι από τη στιγμή που το Eurogroup μας έκλεισε τις τράπεζες, θα έπρεπε να ενεργοποιήσουμε τη διαδικασία».

«Ετσι, από ό,τι καταλαβαίνω, υπήρχαν δύο επιλογές: ένα άμεσο Grexit ή το τύπωμα IOUs (παράλληλου νομίσματος) και η επανάκτηση του ελέγχου της Τράπεζας της Ελλάδος με δυνητική και όχι απαραίτητη προετοιμασία για Grexit;» ρωτά ο δημοσιογράφος.

Η απάντηση του κ. Βαρουφάκη: «Βέβαια, βέβαια. Ποτέ δεν πίστεψα ότι θα έπρεπε να πάμε κατευθείαν σε νέο νόμισμα. Η άποψή μου ήταν -και την είχα θέσει στην κυβέρνηση- ότι αν τολμούσαν να μας κλείσουν τις τράπεζες, κάτι το οποίο εγώ το θεωρούσα ως μια επιθετική κίνηση απίστευτης επίδειξης ισχύος, θα έπρεπε να απαντήσουμε επίσης επιθετικά, αλλά χωρίς να περάσουμε τη διαχωριστική γραμμή από όπου δεν θα υπήρχε επιστροφή.

»Θα έπρεπε να εισάγουμε τα δικά μας IOUs ή ακόμη και εν τέλει να ανακοινώναμε ότι επρόκειτο να εκδώσουμε τα δικά μας ευρώ: έπρεπε να κουρέψουμε τα ελληνικά ομόλογα του 2012 που διακρατούσε η ΕΚΤ, ή να ανακοινώναμε ότι είχαμε την πρόθεση να το κάνουμε και έπρεπε να πάρουμε τον έλεγχο της Τράπεζας της Ελλάδος. Αυτό ήταν το τρίπτυχο, τα τρία πράγματα, με τα οποία θεωρούσα ότι έπρεπε να απαντήσουμε αν η ΕΚΤ έκλεινε τις τράπεζές μας.

Είχα προειδοποιήσει το υπουργικό συμβούλιο ότι αυτό θα συνέβαινε (σ.σ. ότι η ΕΚΤ θα έκλεινε τις τράπεζές μας) για έναν μήνα, προκειμένου να μας σύρει σε μια εξευτελιστική συμφωνία. Οταν συνέβη -και πολλοί από τους συναδέλφους μας δεν μπορούσαν να το πιστέψουν ότι συνέβη- η πρότασή μου ήταν να απαντήσουμε “ενεργητικά”. Ας πούμε, ότι αυτό απορρίφθηκε (σ.σ. από τα υπόλοιπα μέλη του υπουργικού)».

«Και πόσο κοντά ήταν αυτό να συμβεί;» συνεχίζει ο Λάμπερτ, για να πάρει την απάντηση από τον Ελληνα πρώην υπουργό: «Ας πούμε ότι από τα έξι άτομα, μειοψηφούσαμε τα δύο».

Σε αυτό το σημείο, ο κ. Βαρουφάκης συμπληρώνει: «Από τη στιγμή που δεν συνέβη (σ.σ. αυτό που πρότεινα), έλαβα τις εντολές μου να κλείσω τις τράπεζες συναινετικά με την ΕΚΤ και την Τράπεζα της Ελλάδος, κάτι στο οποίο ήμουν αντίθετος, αλλά το έκανα επειδή είμαι ομαδικός παίκτης. Πιστεύω στη συλλογική ευθύνη.

Και τότε, συνέβη το δημοψήφισμα, και το δημοψήφισμα μας έδωσε μια εκπληκτική ώθηση, τέτοια που θα δικαιολογούσε αυτό το είδος της δραστικής απάντησης ενάντια στην ΕΚΤ, αλλά τότε την ίδια εκείνη νύχτα, η κυβέρνηση αποφάσισε ότι η επιθυμία του λαού, αυτό το εκκωφαντικό “όχι”, ότι δεν ήταν αυτό που θα ενεργοποιούσε αυτή τη δραστική προσέγγιση.

Αντίθετα, (ερμηνεύτηκε) ότι θα έπρεπε να οδηγήσει σε μεγαλύτερους συμβιβασμούς προς την άλλη πλευρά. Η σύγκληση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών, με τον πρωθυπουργό μας να δέχεται την παραδοχή ότι ό,τι και να συμβεί, ό,τι και να κάνει η άλλη πλευρά, δεν θα απαντήσουμε ποτέ και με κανέναν τρόπο δεν θα τους προκαλέσουμε. Και ουσιαστικά αυτό σημαίνει... αναδίπλωση. Σταματάς τη διαπραγμάτευση».

Σημειώνεται ότι η συνέντευξη παραχωρήθηκε πριν από την επίτευξη συμφωνίας.

  Πηγή: defencenet.gr

Φορος τιμής της μεγαλύτερης Αριστερής Κολοτούμπας !

Tσίπρα μην περάσεις κοντά από την Καισαριανή.
Θα σηκωθούν τίποτα νεκροί να σε πλακώσουν στις σφαλιάρες............!

Ικαρία τον Αύγουστο – Οδηγίες Χρήσης

«Φίλοι μας, καλωσορίσατε

Το βλέπετε απ’το καράβι, η Ικαρία είναι ένα μακρόστενο ψηλό βουνό χωρίς πεδιάδες και πολλές παραλίες, ενώ τα πιο πολλά χωριά είναι κρυμμένα στο εσωτερικό. Από τη φύση της δεν είναι κατάλληλη για μαζικό τουρισμό. Το άγριο τοπίο της δεν προσφέρει την άνεση και τη βολική γραφικότητα που αναζητά ο τουρίστας-καταναλωτής. Παρόλα αυτά, από τότε που έγινε γνωστή σαν τουριστικός προορισμός, συμβαίνει το εξής παράδοξο: η διαφορετικότητα της Ικαρίας (όχι μόνο ως προς το τοπίο αλλά και τον τρόπο ζωής και τη βιοθεωρία των κατοίκων) προσελκύει αρκετό κόσμο, κυρίως νέους που θέλουν να δουν «τι παίζει εδώ»– να δοκιμάσουν, να πάρουν μια γεύση από αυτήν τη διαφορετικότητα. Επειδή όμως, θέλουν επίσης και να βρεθούν μαζί με άλλους ανθρώπους που αναζητούν το ίδιο πράγμα, καταφθάνουν όλοι μαζί τον Αύγουστο. Έτσι, εκείνες τις λίγες εβδομάδες η διαφορετική Ικαρία γίνεται «εναλλακτική Ικαρία». Γίνεται μια χαοτική (εναλλακτικά μαζική) ‘Αντιμύκονος’.»

.

«Κίνητρό μας η αγάπη μας για τον τόπο. Σκοπός μας να περάσουμε καλά όλοι μαζί.»

«Είναι κρίμα, γιατί παρά τα πολλά ελαττώματα και τα λάθη μας, πιστεύουμε ότι η διαφορετικότητά μας έχει κάτι να δείξει (ίσως και να διδάξει) στους ανθρώπους της πόλης. Αυτό όμως είναι πολύ δύσκολο να γίνει σε τόσο πολλούς ανθρώπους μαζί, όταν δηλαδή η πόλη μετακομίζει σε μας.

Είναι κρίμα επίσης γιατί είμαστε συνηθισμένοι να είμαστε λίγοι. Ενώ μας αρέσει πολύ που έχουμε κόσμο, είναι δύσκολο να προσαρμοστούμε στη πολυκοσμία και να διαχειριστούμε τις καταστάσεις όπως θα έπρεπε.

Αυτό το κειμενάκι δεν είναι τουριστικός οδηγός.

Γράφτηκε από μια ομάδα φίλων, μελών της Αυτόνομης Συσπείρωσης Πολιτών Ικαρίας (*), με σκοπό να ενημερώσει για τα προβλήματα και τις ελλείψεις μας και να βοηθήσει τον νεανικό κόσμο που έρχεται στο νησί για διακοπές εκείνες τις εβδομάδες ώστε να αποφύγει τις κακοτοπιές. Το κίνητρο μας είναι η αγάπη μας για τον τόπο. Σκοπός μας είναι να περάσουμε καλά όλοι μαζί. Ο τρελός μήνας Αύγουστος, ο Αύγουστος της Ικαρίας, αρέσει πολύ και σε μας όπως αρέσει και σε σας.»

.

.

Συγκοινωνία

Λ ε ω φ ο ρ ε ί α : Στην Ικαρία δεν υπάρχει οργανωμένο δίκτυο τύπου ΚΤΕΛ, με κεντρικό σταθμό, πίνακες δρομολογίων κτλ. Φυσικά, υπάρχουν λεωφορεία και τα δρομολόγια τους γίνονται συχνότερα τον Αύγουστο, πολλές φορές μάλιστα συνδυάζονται με τις ώρες άφιξης και αναχώρησης των καραβιών. Ανακοινώσεις των δρομολογίων μπαίνουν συνήθως σε διάφορα κεντρικά καταστήματα, δυστυχώς όμως χάνονται μέσα στην πληθωρική αφισοκόλληση του καλοκαιριού. Κι έτσι καταλήγουμε να τα μαθαίνουμε στόμα με στόμα ή ρωτώντας τους οδηγούς. Τ α ξ ί : υπάρχουν πολλά με εξυπηρετικούς οδηγούς και με μάλλον φτηνό κόμιστρο δεδομένων των αποστάσεων και των δύσκολων δρόμων. Ωστόσο τον Αύγουστο είναι δυσεύρετα. Ω τ ο σ τ ό π : τα ντόπια αυτοκίνητα (ΑΤ, ΜΟΑ ή ΜΟΒ), όταν έχουν χώρο, συχνά σταματούν και παίρνουν ωτοστοπατζήδες. Όμως τίποτα δεν είναι δωρεάν στη ζωή. Το αντίτιμο είναι η επικοινωνία με τον οδηγό. Χαιρετάτε, μιλάτε, πείτε τις εντυπώσεις και τις απορίες σας για το νησί. Π ο δ α ρ ό δ ρ ο μ ο ς : Κανείς στην Ικαρία δεν θα σας χαρακτηρίσει αλήτη ή φτωχό, επειδή περπατάτε. Όλα είναι δρόμος και κανένας δρόμος στο νησί δεν είναι βαρετός.

.

Διαμονή

«Δωμάτια: Υπάρχουν άπειρα, διάσπαρτα παντού, ακόμα και στα πιο μακρινά χωριά. Στα τελευταία μάλιστα, αν έχετε λύσει το θέμα της μετακίνησης, θα βρείτε καταπληκτικό περιβάλλον και χαμηλές τιμές ακόμα και τον Αύγουστο. Διαμονή στο ύπαιθρο: Τρία είναι τα βασικά δεδομένα. 1ον) Η Ικαρία εμπνέει και είναι ιδανική για κατασκήνωση, 2ον) η κατασκήνωση απαγορεύεται παντού, και 3ον) δεν υπάρχει κανένα οργανωμένο κάμπινγκ.(Υπάρχει ένα στο Λιβάδι ) Η κατάσταση που προκύπτει, επομένως, είναι χαοτική και παράλογη. Όχι μόνο για να αποφύγετε διαμαρτυρίες και διώξεις (τα γνωστά «πεσίματα»), αλλά και γιατί, πολύ απλά, νομίζουμε ότι είναι καλύτερα έτσι, συνιστούμε να είστε λιτοί, ελαφρείς και ευέλικτοι (αλλά και «πιο νόμιμοι»), απορρίπτοντας τη λογική του κινούμενου εξοχικού σπιτιού (αντίσκηνο τύπου «βιλίτσα» με πλήρες νοικοκυριό, κουζινικά κτλ.). Μια ανοιχτή τέντα για σκιά τη μέρα και για ύπνο χωρίς υγρασία τη νύχτα, είναι αρκετή. Αν είναι δυνατόν, διαλέξτε μια θέση μακριά κι έξω από την αμμουδιά που είναι για όλους. Αν κατασκηνώσετε στο βουνό, αργά ή γρήγορα θα σας αντιληφθούν και θα σας διώξουν είτε οι κάτοικοι είτε οι δασοπυροσβέστες. Όσο για τις ιδιωτικές περιοχές (αυλές, χωράφια), μπορεί κάποιοι άνθρωποι να μην έχουν πρόβλημα αν κατασκηνώσετε στις ιδιοκτησίες τους για λίγες μέρες. Αρκεί, φυσικά, να τους βρείτε και να ζητήσετε την άδειά τους. ‘Ο,τι και να κάνετε, όπου κι αν πάτε, ακόμα και στην πιο μακρινή ερημιά, μην έχετε νοοτροπία «καταληψία». Είναι λάθος.»

.

Σκουπίδια

«Κακά τα ψέματα, η Ικαρία μπορεί να έχει ζηλεμένη φύση όμως δεν φημίζεται για την καθαριότητα. Σαν να μην έφταναν «τα μόνιμα σκουπίδια» (παλιοσίδερα, μπάζα, χαλασμένα αυτοκίνητα κτλ.) που στοιχειώνουν τους δημόσιους χώρους και το φυσικό περιβάλλον, στις 3-4 εβδομάδες της σύντομης τουριστικής σεζόν παράγεται μια αληθινή σκουπιδοβόμβα! Τα σκουπιδιάρικα δεν φτάνουν, οι κάδοι κι οι χωματερές δεν φτάνουν, οι λίγοι εποχιακοί υπάλληλοι δεν ξέρουν τι να πρωτοκάνουν. Τα τελευταία χρόνια προσπαθούμε να είμαστε πιο καθαροί. Όμως χρειαζόμαστε και τη βοήθειά σας.»

.

Πανηγύρια

«Τα διάσημα πανηγύρια του νησιού δεν είναι ούτε «μαγαζιά» ούτε «τζάμπα πάρτι». Είναι ένας θεσμός (η λέξη δεν είναι υπερβολική) που εξυπηρετεί πολλαπλές, θρησκευτικές, κοινωνικές και οικονομικές ανάγκες των μικρών κοινοτήτων κάθε χωριού. Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια έχουν μαζικοποιηθεί και εμπορευματοποιηθεί (με σοβαρές επιπτώσεις στο περιβάλλον λόγω υπερπαραγωγής σκουπιδιών και υπερκατανάλωσης κρέατος), παρόλα αυτά διατηρούν το βασικό χαρακτήρα τους: γιορτή ισονομίας και γλέντι για όλους, ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας, καταγωγής, ενδυματολογικού στυλ και ιδεολογικού προφίλ. Το μυστικό είναι ότι οι διοργανωτές είναι όλοι εθελοντές. Γι’αυτό, αν έχετε παράπονα, μην φερθείτε σαν «δυσαρεστημένοι πελάτες». Κουβεντιάστε μαζί τους. Το θέλουν κι αυτοί. Δεν είναι σκυλάδικο, ούτε «αρπαχτή». Είναι η γιορτή του χωριού.»

.

Οι δρόμοι

«Απορεί κανείς πολλές φορές πως έγιναν δρόμοι σε τέτοια βουνά και τέτοιους γκρεμούς. Και όμως το οδικό δίκτυο της Ικαρίας είναι τεράστιο και αφάνταστα πολύπλοκο. Από την άλλη πλευρά όμως οι πιο πολλοί από αυτούς τους δρόμους δεν είναι σε καλή κατάσταση. Ακόμα και ο κεντρικός οδικός άξονας (Άγιος Κήρυκος – Εύδηλος – Ράχες – Καρκινάγρι) σε πολλά σημεία έχει τα χάλια του. Ανάποδες κλίσεις, ξαφνικές απότομες στροφές, εμπόδια, στενώματα, τρύπες κτλ. Οδηγείτε με ταχύτητες που δεν ξεπερνούν τα 30-40 χλμ., δένετε τη ζώνη, φοράτε κράνος. Αν πιείτε πολύ στο πανηγύρι, μην οδηγήσετε. Στρώστε κάπου και κοιμηθείτε μέχρι το πρωί.»

.

Η θάλασσα

«Συχνά όταν φυσάει μελτέμι, μεγάλα κύματα δέρνουν τις πιο γνωστές παραλίες στη βόρεια πλευρά του νησιού (Κυπαρίσσι, Κάμπος, Μεσαχτή, Λιβάδι, Νας). Μας αρέσει να τα βλέπουμε και να παίζουμε με τη δύναμή τους, δυστυχώς όμως έχουν γίνει αρκετοί πνιγμοί. Εκτός από τους γενικούς κανόνες ασφαλούς κολύμβησης, όταν παίζετε με τα κύματα πρέπει να έχετε υπόψη σας ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για άθλημα. Ακόμα και με τη μορφή απλού παιχνιδιού το bodysurfing απαιτεί αυτοσυνείδηση και στοιχειώδη φυσική κατάσταση. Επιπλέον να θυμάστε ότι τα δύσκολα είναι στο τέλος, όταν το αντιμάμαλο (το αθέατο, αντίθετο υποβρύχιο ρεύμα) εμποδίζει τον κολυμβητή να επιστρέψει στην παραλία. Μην ξεχαστείτε στην απόλαυση του παιχνιδιού. Πρέπει οπωσδήποτε να έχετε φυλάξετε δυνάμεις για να βγείτε στη στεριά. Κι αν κουραστείτε απ’ το σπορ, φυσικά υπάρχουν και οι νότιες, φιλόξενες και ήρεμες παραλίες, μην το ξεχνάτε αυτό.»

.

Το βουνό

«Ίσως το έχετε ακούσει, η Ικαρία θεωρείται κορυφαίος ορειβατικός προορισμός. Το δίκτυο των σηματοδοτημένων μονοπατιών της Ικαρίας είναι απέραντο. Δημιουργήθηκε στη διάρκεια πολλών χρόνων από εθελοντές χωρίς καμία απολύτως κυβερνητική βοήθεια. Συμβουλές: 1) Όταν φυσά δυνατό μελτέμι, αν και δεν βρέχει, στο βουνό έχει πυκνή ομίχλη, 2) Το Φαράγγι της Χάλαρης (αυτό που πολλοί ξέρουν ως «ποτάμι του Να») έχει αποκτήσει μεγάλη φήμη, ωστόσο τον Αύγουστο δεν έχει πολύ νερό. Το εσωτερικό του είναι πολύ εντυπωσιακό, ωστόσο η πορεία είναι δύσκολη γιατί το μονοπάτι έχει σχεδόν καταστραφεί από τις πλημμύρες και τα αδέσποτα κατσίκια, 3) Μια πετυχημένη πεζοπορία στην Ικαρία είναι μια πεζοπορία που έχει ξεκινήσει νωρίς το πρωί. Το νησί έχει πολύ έντονο ανάγλυφο και το έδαφος είναι ανώμαλο. Γι’ αυτό οι αποστάσεις «βγαίνουν» πολύ μεγαλύτερες απ’ όσο φαίνονται στον χάρτη.»

.

Φαγητό και τοπικά προϊόντα

«Στην Ικαρία η γεωργία είναι τρόπος ζωής. Ψάχνουμε, βρίσκουμε και ψωνίζουμε ντόπιο κρασί, μέλι, τσίπουρο, τυρί, φρούτα, λαχανικά, βότανα και πολλά άλλα.»

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

«Διακοπές στην Ικαρία θα θέλαμε να σημαίνει διακοπές από τον μαζικό, καταναλωτικό τρόπο ζωής. Το ξέρουμε, είναι αστείο να ζητάμε τέτοιο πράγμα τον Αύγουστο που είναι ο πιο «χύμα κι ό,τι να ‘ναι» μήνας του χρόνου όσον αφορά τις διακοπές. Τότε όμως είναι που αξίζει να το ζητάμε. Δείτε τα έργα των προγόνων μας στα βουνά, τα σπίτια στους βράχους, τα πεζούλια στους γκρεμούς. Είναι στη φύση μας να ζητάμε το αδύνατο. Δεν ξέρουμε τι πετυχαίνουμε, γράφεται πάντως μια ωραία ιστορία, λίγη-λίγη, σιγά-σιγά, κάθε χρόνο. Είναι το παραμύθι της Ικαρίας. Μπείτε στο νόημα. Γίνετε κι εσείς μέρος της αφήγησης.»

Καλά να περάσετε!                                                                                                  πηγη   https://egotoagrimi.wordpress.com/  http://www.aspik.gr/