Καλλιέργεια μανιταριών: Παστεριώνοντας το Ογκώδες Υπόστρωμα για πολλές σακούλες με μανιτάρια

Πώς να μετατρέψουμε μια σακούλα με μυκήλιο μανιταριών σε   πολλές σακούλες (ή κουβάδες) με μανιτάρια.

Αρχικά, παίρνουμε την σακούλα ή το βαζάκι με το μυκήλιο που είτε καλλιεργήσαμε μόνοι μας, είτε αγοράσαμε  από κάποιο παραγωγό μανιταριών. Πριν ανοίξουμε την σακούλα σπάμε το μυκήλιο σε κομμάτια (έτσι ώστε δεν θα το ακουμπήσουμε με τα χέρια μας).
Το ογκώδες υπόστρωμα θα είναι το υλικό που το μυκήλιο θα φάει και θα αποικήσει. Διαφορετικά είδη μυκηλίου έχουν προτίμηση σε διαφορετικά είδη υποστρωμάτων. Θα χρησιμοποιήσουμε πλευρώτους, το οποίο αρέσκεται να τρώει άχυρο όπως και άλλα υψηλά σε άνθρακα υλικά. Εδώ θα χρησιμοποιήσουμε βιολογικά ζαχαροκάλαμα, επειδή είναι απόβλητα.

Παστεριώνοντας το υπόστρωμα

Το πρώτο βήμα είναι να παστεριώσουμε το υπόστρωμα, έτσι ώστε να δώσουμε στο μυκήλιο προβάδισμα απέναντι στους άλλους μικροοργανισμούς. Σε αυτή την περίπτωση θα προτιμήσουμε παστερίωση αντί την αποστείρωσης όπου σκοτώνει όλους τους οργανισμούς. Η παστερίωση σκοτώνει μερικούς αλλά όχι όλους, αλλά είναι ευκολότερη διαδικασία από την αποστείρωση.

Γιατί παστεριώνουμε?

• Η παστερίωση γίνεται στα τελικά  υποστρώματα που θα παράγουν φρούτα (μανιτάρια) επειδή το μυκήλιο ήδη μεγαλώνει δυναμικά και μπορεί να ανταγωνιστεί τους περισσότερους οργανισμούς.
• Η παστερίωση είναι ευκολότερη από την αποστείρωση. Χρειάζεται λιγότερο εξοπλισμό και λιγότερη ενέργεια.

Θα χρειαστούμε:

• Σχεδόν 3 λίτρα μυκήλιο
• 30 λίτρα υποστρώματος  – οτιδήποτε υψηλό σε κυτταρίνη και χαμηλό σε υδατάνθρακες και άζωτο
• 250 μλ (1/2 κούπα ) ασβέστη
• Προστασία για τα χέρια μας και το πρόσωπο
• Ένα δοχείο ή λεκάνη για να ανακατέψουμε και να μουλιάσουμε το υπόστρωμα
• Ένα καθαρό τούβλο (ή κάτι βαρύ και αδρανές)
• Ένα βαρέλι 50λίτρων με καπάκι
• 3 μαξιλαροθήκες
• Σκοινί
• 40 λίτρα νερού 80+ºC
• Ένα καθαρό τραπέζι
• Σακούλες μανιταριών ή κουβάδες για να βάλουμε το εμβολιασμένο υπόστρωμα μέσα

Πρώτα από όλα βάζουμε τα γάντια και την μάσκα. Ο ασβέστης είναι καυστικός και μπορεί να προκαλέσει εγκαύματα.

Ξεκινάμε. Βάζουμε το υπόστρωμα στην λεκάνη και προσθέτουμε τον ασβέστη. Ο ασβέστης αλλάζει την οξύτητα απότομα (το οποίο σκοτώνει αρκετούς οργανισμούς)

Προσθέτουμε ζεστό νερό και σιγουρεύουμε ότι όλο το μείγμα είναι υγρό και ανακατεύουμε.

Σιγουρευόμαστε ότι όλο το μείγμα είναι υγρό έτσι ώστε η θερμότητα στο επόμενο βήμα θα μπορέσει να φθάσει στο κέντρο στις σακούλες. Το στεγνό υπόστρωμα δρα σαν μόνωση. Γεμίζουμε τις μαξιλαροθήκες με το βρεγμένο υπόστρωμα και δένουμε με το σκοινί– αφήνουμε αρκετό σκοινί καθώς θα κρεμάσουμε αργότερα τις μαξιλαροθήκες να στραγγίξουν

Βάζουμε τις μαξιλαροθήκες στο 50λιτρο βαρέλι και προσεκτικά ρίχνουμε το καυτό νερό (80+ºc) μέχρι να γεμίσει. Βάζουμε το τούβλο από πάνω ώστε να μείνουν βυθισμένες και σκεπάζουμε με το καπάκι.

Περιμένουμε 2 ώρες. Για να παστεριοποιηθεί πρέπει να παραμείνει πάνω 60ºc για 2 ώρες

Σε θερμό κλίμα αυτή η μέθοδος δουλεύει πολύ καλά, αλλά αν είμασταν κάπου πιο κρύα, θα καλύπταμε κάπως το βαρέλι για να το μονώσουμε (ίσως μι κουβέρτα)ή θα χρησιμοποιούσαμε μεταλλικό βαρέλι πάνω σε μερικά τούβλα και θα ανάβαμε μα μικρή φωτιά από κάτω έτσι ώστε να διατηρηθεί η θερμοκρασία

Μετά από 2 ώρες τσεκάρουμε την θερμοκρασία.

Πριν προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα πρέπει να γίνουμε πιο σχολαστικοί με την καθαριότητα μας λίγο. Δεν θα θέλαμε να μολύνουμε το υπόστρωμά μας με μικρόβια.

Καθαρίζουμε με οινόπνευμα τα χέρια μας όπως και κάθε επιφάνεια που θα έρθει σε επαφή με το υπόστρωμα.

Βγάζουμε τις μαξιλαροθήκες με το μουλιασμένο υπόστρωμα και τις κρεμάμε να στραγγίξουν για 15 λεπτά. Μπορούμε να τις στίψουμε ώστε να βγει το περίσσιο νερό.Είμαστε έτοιμοι για το επόμενο βήμα!

Εμβολιάζοντας το υπόστρωμα

Μόλις το παστεριωμένο υπόοστρωμα σταματήσει να στάζει και δεν μπορούμε να στραγγίξουμε άλλο νερό, το αδειάζουμε σε μια καθαρή επιφάνεια και περιμένουμε να κρυώσει.

Μόλις φθάσει κάτω από 35ºC θα βάλουμε το μυκήλιο.

Παίρνουμε την σακούλα με το σπασμένο μυκήλιο και το αδειάζουμε κατά μήκος στο υπόστρωμα.

Έπειτα, με καθαρά χέρια ανακατεύουμε Θέλουμε το μυκήλιο να ανακατευτεί με το υπόστρωμα όσο πιο ομοιόμορφα γίνεται.

Μόλις ανακατευτεί πρέπει να το βάλουμε στις σακούλες. Παίρνουμε χούφτες από το υπόστρωμα και το συμπιέζουμε στις σακούλες.Σφραγίζουμε τις σακούλες ώστε να μπορεί να μπει τίποτα άλλο μέσα και τις τοποθετούμε σε σκοτεινό μέρος ζεστό μέρος με σταθερή θερμοκρασία 24ºC περίπου (για τα περισσότερα είδη).

Μερικές εβδομάδες μετά (ή και μήνες ανάλογα με το είδος του μανιταριού και με τον λόγο μυκηλίου προς υπόστρωμα) οι σακούλες θα είναι έτοιμες για να βγάλουν μανιτάρια. Όταν η σακούλες είναι άσπρες και αποικημένες πλήρως με το άσπρο μυκήλιο είναι έτοιμες.

Άνοίγουμε τις σακούλες σε ένα μέρος με ροή αέρα, δροσερό και με υψηλή υγρασία. Συνήθως μπορούμε να ενεργοποιήσουμε το μυκήλιο να βγάλει μανιτάρια βουτώντας το σε κρύο νερό για 12  ώρες

Πηγές:

• All our mushroom cultivation articles
• Growing Gourmet & Medicinal Mushrooms by Paul Stamets (the text book on this subject)
• Organic Mushroom Farming and Mycoremediation by Tradd Cotter
• Spawn: our buddy Marita at Milton Mushrooms or also Aussi Mushrooms have heaps.
• Mushroom bags: AU reseller or get together some friends and bulk order from here   https://agreekulture.wordpress.com/

Ικαριώτικη χορτόπιτα. Μιά συνταγή της Ικαρίας για πεντανόστιμη πίτα!

(Τη συνταγή για την Ικαριώτικη χορτόπιτα πήραμε από την «Πατριδογευσία» εκδόσεως της πρώην εφημερίδας «Χαραυγή»)

Στην Ικαρία το γλέντι φουντώνει στα καλά καθούμενα σε ένα σπίτι. Ενίοτε τη σκυτάλη της συνέχειας του γλεντιού μπορεί να πάρει κάποιος άλλος καλεσμένος και πάει λέγοντας…

Τυχαία βρεθήκαμε μια κρύα νύχτα (0 βαθμούς C) στο χωριό με την πιο χαμηλή θερμόκρασία, τις Οξέ, στο φιλόξενο και ζεστό σπίτι της Ιωάννας Πασβάνη.

Οι μεζέδες, το ντόπιο κρασί, τα αστεία και τα τραγούδια έδιναν και έπαιρναν. Ανάμεσα στα 4-5 τραπέζια στη σειρά φορτωμένα με λιχουδιές, επιλέξαμε να παρουσιάσουμε τη χορταρόπιτα. Η Δέσποινα Μελιγκάρη, φίλη συνδαιτυμόνας στο γλέντι, μας είπε τη συνταγή. Προϋπόθεση για τη χορτόπιτα είναι να κατέχεις τη γνώση των ικαριώτικων αγριόχορτων. Ευκαιρία για μια εκδρομή στα βουνά της Ικαρίας μια χειμωνιάτικη μέρα, με το μαχαιράκι, αλλά και με κάποιον που γνωρίζει από χόρτα, εννοείται!

Σέσκουλα, καυκαλήθρες, μάραθο, καθώς επίσης πράσο και 2 κιλά ταμπουρά (γλυκό κολοκύθι).

Πλένουμε καλά τα χόρτα, ψιλοκόβουμε τον ταμπουρά. Σε μια τσανάκα, προσθέτουμε τα χόρτα, το κολοκύθι, λίγο λάδι, αλάτι, πιπέρι, 2 κουταλιές της σούπας ρύζι, για να ρουφήξει τα υγρά και τα ανακατεύουμε.
Για να φτιάξουμε τη ζύμη για ένα ταψί φούρνου, απαιτείται 1 κιλό αλεύρι, 1 ποτήρι νερό, 3 κουταλιές της σούπας λάδι, αλάτι.
Ανοίγουμε το φύλλο, λαδώνουμε το ταψί, βάζουμε τη γέμιση κι έπειτα το άλλο φύλλο και ψήνουμε στους 180° C για 1 ώρα.
Το μυστικό της νοστιμιάς της πίτας είναι στη γέμιση να υπάρχουν όσο το δυνατόν περισσότερα αγριόχορτα.
Μια άλλη παραλλαγή είναι τα πιταράκια δίχως ρύζι με τα ίδια χόρτα και τη ζύμη, αλλά τηγανητά                                                                                                                  http://www.isamos.gr/

Τρούφα ένα μαύρο διαμάντι στο χωράφι μας

 Οι λύσεις βρίσκονται κοντά μας , δίπλα μας αρκεί να τις δούμε και να κάνουμε κάτι γι αυτό. Όπως διαβάσαμε σε σχετικό άρθρο απογευματινής εφημερίδας , επένδυση με πολύ μικρό αρχικό κεφάλαιο, χωρίς πάγια έξοδα και με ελκυστικές αποδόσεις αποτελεί η καλλιέργεια της τρούφας, η oπoiα μπορεί να αξιοποιήσει αμέτρητα ανεκμετάλλευτα αγροτεμάχια

Η αναμενόμενη απόδοση της καλοκαιρινής μαύρης τρούφας είναι 5-15 κιλά ανά στρέμμα, ενώ της χειμερινής μαύρης τρούφας είναι 2-10 κιλά ανά στρέμμα

Τρούφα, ο κρυμμένος θησαυρός της γης. Αξιοποιεί άγονες εκτάσεις, απαιτεί ελάχιστες ποσότητες νερού και η αξία της ανταγωνίζεται το χαβιάρι.

Καθαρό εισόδημα 900 ευρώ το κιλό από την τρούφα

Η ενασχόληση με την καλλιέργεια της τρούφας υλοποιείται με πολύ μικρό αρχικό κεφάλαιο, δεν έχει πάγια έξοδα και μπορεί να εξασφαλίσει ελκυστικό εισόδημα.

Στην Ελλάδα υπάρχουν αμέτρητα ανεκμετάλλευτα αγροτεμάχια, επειδή οι κάτοχοί τους μένουν μακριά και εργάζονται στα αστικά κέντρα. Ακόμη και η καλλιέργεια ελιάς ή σιταριού απαιτεί την παρουσία τους εκεί, αρκετές φορές και σε συγκεκριμένο χρόνο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μένουν ανεκμετάλλευτα ή στην καλύτερη περίπτωση τα καλλιεργητικά τους έξοδα να ισούνται με τα έσοδά τους από το συγκεκριμένο χωράφι. Σε αντίθεση με αυτά, η καλλιέργεια της τρούφας δεν απαιτεί την παρουσία του καλλιεργητή.

Κύκλος της μαύρης  τρούφας του Χειμώνα

Το πόση τρούφα μπορεί να αποδίδει μία φυτεία είναι ένα ερώτημα που δύσκολα μπορεί να απαντηθεί με σαφήνεια. Το πόσο εύφορο είναι το έδαφος, το είδος της τρούφας που καλλιεργούμε, οι κλιματολογικές συνθήκες που θα επικρατήσουν τα χρόνια που μεσολαβούν από τη φύτευση μέχρι την πρώτη παραγωγή είναι παράγοντες που επηρεάζουν τη στρεμματική απόδοση μίας φυτείας τρούφας. Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ενδεικτικά ότι η αναμενόμενη απόδοση της καλοκαιρινής μαύρης τρούφας είναι 5-15 κιλά ανά στρέμμα, με την τιμή παραγωγού να ανέρχεται σε 250 ευρώ το κιλό, ενώ της χειμερινής μαύρης τρούφας είναι 2-10 κιλά ανά στρέμμα, με την τιμή παραγωγού να φτάνει έως και 900 ευρώ το κιλό.

Γιατί είναι οι τρούφες τόσο ακριβές;

Οι τρούφες είναι πολύτιμες επειδή είναι πολύ σπάνιες και δύσκολο να βρεθούν. Εκτιμάται ότι η ζήτηση είναι 10 φορές μεγαλύτερη από την προσφορά. Η παγκόσμια παραγωγή τρούφας είναι ανεπαρκής για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της αγοράς, και η τιμή  της ανεβαίνει. Οι άγριε ​​τρούφες εξαφανίζονται και  οι καλλιεργούμενες  τρούφες απέτυχαν να μειώσουν τις τιμές. Η ιταλική λευκή τρούφα (Tuber magnatum), η οποία φύεται μόνο άγρια, φτάνει τα $ 3000 ένα κιλό .. Η Μαύρη  τρούφα του χειμώνα(Tuber melanosporum) μπορει να υπερβει τα US $ 1.000 το χιλιόγραμμο.

Καθαρό εισόδημα 900 ευρώ το κιλό από την τρούφα

Αυτό που θα πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα είναι ότι τα έσοδα από μία καλλιέργεια τρούφας είναι καθαρά λεφτά, αφού τα έξοδα για την παραγωγή της είναι αμελητέα. Είναι δηλαδή μια επιχείρηση χωρίς ετήσια πάγια έξοδα, αλλά με πολύ σημαντικά έσοδα.

Οι «Επαγγελματικές Ευκαιρίες», με τη συνδρομή του γεωπόνου Κάσσανδρου Γάτσιου, αποκαλύπτουν τα μυστικά για την καλλιέργεια της τρούφας.

Η τρούφα ανήκει στην κλάση των ασκομυκήτων, δηλαδή των μυκήτων που σχηματίζουν τα αναπαραγωγικά τους όργανα, τα σπόρια, μέσα σε μικρούς σάκους που ονομάζονται «ασκοί».

Για να συλλέξουμε τις ώριμες τρούφες, παλαιότερα χρησιμοποιούνταν ο χοίρος. Σήμερα όμως χρησιμοποιείται κυρίως ο εκπαιδευμένος σκύλος, ο οποίος τις εντοπίζει από την οσμή τους

Για να συλλέξουμε τις ώριμες τρούφες, παλαιότερα χρησιμοποιούνταν ο χοίρος. Σήμερα όμως χρησιμοποιείται κυρίως ο εκπαιδευμένος σκύλος, ο οποίος τις εντοπίζει από την οσμή τους

Μεταξύ του Απριλίου και του Ιουνίου δημιουργούνται οι πρώτες τρούφες. Κατά τον Ιούλιο οι μικρές τρούφες είναι ορατές με γυμνό μάτι και ζυγίζουν μερικά γραμμάρια. Τον Αύγουστο αρχίζει η φάση της ταχείας ανάπτυξης της τρούφας.

Η μαύρη τρούφα λόγω των ιδιαίτερων απαιτήσεων που έχει ως προς το έδαφος δεν μπορεί να ευδοκιμήσει παρά μόνο σε μερικά είδη εδαφών και συγκεκριμένα σε ασβεστώδη ή ασβεστούχα με μεγάλο εύρος περιεκτικότητας σε ασβέστιο και με υψηλό pH, καλό αερισμό, καλή στράγγιση και χαμηλή περιεκτικότητα σε άζωτο. Αλλα είδη τρούφας, όπως η θερινή τρούφα, δεν είναι τόσο απαιτητικά, άλλωστε μπορούν να αναπτυχθούν ακόμη και σε ελαφρώς όξινα εδάφη.

Καθαρό εισόδημα 900 ευρώ το κιλό από την τρούφα

Τι πρέπει να γνωρίζετε

Οι τεχνικές καλλιέργειας

Πριν από την εγκατάσταση μίας νέας φυτείας, με φυτά εμβολιασμένα με τον μύκητα της τρούφας, πρέπει να λάβει κανείς υπόψη του τους κάτωθι παράγοντες:

-Την καταλληλότητα του αγρού. Σε γενικές γραμμές ένα χωράφι είναι κατάλληλο εφόσον είναι προσήλιο και έχει ελαφρά κλίση.

-Την ανάλυση του χώματος του εδάφους του αγρού. Αφού επιλέξουμε το χωράφι, πρέπει να γίνει ανάλυση στο χώμα του εδάφους.

-Το είδος των φυτών που θα φυτευτούν. Καθορίζεται το κατάλληλο είδος μυκορριζομένου δένδρου με τον μύκητα της τρούφας που θα επιλεγεί να καλλιεργηθεί, ανάλογα με το κλίμα, το έδαφος κ.λπ.

-Οι προκαταρκτικές εργασίες της φύτευσης είναι το ξερίζωμα της αυτοφυούς βλάστησης, η απομάκρυνση των ριζών των φυτών που ξεριζώνονται, η αναμόχλευση του εδάφους.

Φύτευση

Οι περίοδοι φύτευσης είναι δύο: το φθινόπωρο, από τα μέσα Σεπτεμβρίου έως τον Νοέμβριο, και στο τέλος του χειμώνα, από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Μάρτιο.

Η προμήθεια των μυκορριζομένων φυτών πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένες επιχειρήσεις παραγωγής τέτοιων φυτών του εξωτερικού, οι οποίες έχουν την ειδική πιστοποίηση για παραγωγή και εμπορία μυκορριζομένων φυτών από τους ειδικούς για την εργασία αυτή πιστοποιητικούς οργανισμούς της χώρας προέλευσης. Από πειραματικά δεδομένα, έχει διαπιστωθεί ότι δένδρα που έχουν ικανοποιητική παραγωγή τρούφας είναι τα περιποιημένα και κλαδεμένα, τα οποία είναι εγκατεστημένα σε εδάφη με μικρό βάθος και έχουν μέτρια γονιμότητα.

Συγκομιδή

Πριν αρχίσει να παρουσιάζεται η «καρποφορία» της τρούφας, παρατηρείται το φαινόμενο του «καψίματος» κάτω από την κόμη του δέντρου και συνήθως μέχρι εκεί που επεκτείνεται το ριζικό του σύστημα.

Η τρούφα συνήθως βρίσκεται σε βάθος μερικών εκατοστών 10-25 cm μέχρι 40-50 cm από την επιφάνεια του εδάφους. Μερικές φορές οι τρούφες βρίσκονται σε πολύ μικρό βάθος. Για να συλλέξουμε τις ώριμες τρούφες, άλλοτε χρησιμοποιούνταν ο χοίρος, σήμερα κυρίως χρησιμοποιείται ο εκπαιδευμένος σκύλος. Ο χοίρος δεν έχει ανάγκη από ειδική εκπαίδευση. Η οσμή της τρούφας τον ξετρελαίνει. Το σκυλί επίσης είναι ικανό να επισημάνει τις τρούφες. Σε αντίθεση με τον χοίρο, η οσμή της δεν το ξετρελαίνει.

Οι καλλιέργειες αρχίζουν να παράγουν τρούφες στην περίπτωση που τα δέντρα είναι φουντουκιές στον 4ο χρόνο, ενώ στις βελανιδιές από τον 6 χρόνο. Η μέση παραγωγή της μαύρης τρούφας ύστερα από 8 χρόνια είναι 4-5 κιλά το στρέμμα, που μπορεί να φτάσει τα 8-10 κιλά σε πετυχημένες καλλιέργειες.

Τα κυριότερα είδη του μύκητα που μπορούν να καλλιεργηθούν

Η τρούφα συνήθως βρίσκεται σε βάθος μερικών εκατοστών 10-25 cm μέχρι 40-50 cm από την επιφάνεια του εδάφους

Οι τρούφες συμβιώνουν με πολλά είδη φυτών. Τα κυριότερα είδη φυτών των οποίων οι ρίζες συμβιώνουν με το μυκήλιο της τρούφας και τα οποία ευρίσκονται αυτοφυόμενα στα δάση ή καλλιεργούνται σε συστηματικές καλλιέργειες για την παραγωγή τρούφας είναι:

Η δρυς η χνοώδης, ένα από τα κύρια φυτά που συμβιώνει με την τρούφα. Η φουντουκιά είναι εκείνο το δασικό είδος που μετά τη δρυ συμβιώνει πιο συχνά με την τρούφα.

Υπάρχουν περίπου 50 είδη τρούφας. Ολοι αυτοί οι μύκητες όμως δεν είναι εδώδιμοι. Μόνο μία δεκάδα αποτελεί τους εδώδιμους και από αυτούς μερικοί μόνο έχουν υψηλή γαστρονομική και οικονομική αξία, όπως είναι η άσπρη τρούφα ή «τρούφα του Πιεμόντε» και η μαύρη τρούφα, ενώ η τιμή πωλήσεως της θερινής τρούφας, που είναι πολύ διαδεδομένη στα δάση της χώρας μας, είναι πολύ χαμηλότερη.

Η μαύρη τρούφα: Ο μύκητας αυτός αποτελεί το κόσμημα της γαλλικής κουζίνας. Συχνά βρίσκονται τρούφες με βάρος μεγαλύτερο των 400 γραμμαρίων, ενώ στα μέσα της περιόδου συγκομιδής της το μέσο βάρος της είναι συνήθως 40 με 50 γραμμάρια.

Τα σπόρια του μύκητα αυτού ευρίσκονται σε ασκούς σε αριθμό 3-4 κατά μέσο όρο ανά ασκό. Το σχήμα τους είναι ελλειψοειδές με χρώμα σκούρο αδιαφανές. Τα σπόρια είναι αγκαθωτά στην επιφάνειά τους, με μικρά σκληρά αγκάθια. Ο προσδιορισμός του είδους της τρούφας με τη χρησιμοποίηση της μορφολογίας των αγκαθιών και των σπορίων γίνεται από ειδικούς έμπειρους εκτιμητές ή σε ειδικά εργαστήρια κατά την πιστοποίηση των διαφόρων ειδών της τρούφας. Ο προσδιορισμός αυτός έχει πολύ μεγάλη σημασία επειδή, όπως προαναφέραμε, υπάρχει τεράστια διαφορά τιμής πωλήσεως στα διάφορα είδη τρούφας και υπάρχει μεγάλος κίνδυνος νοθείας και αισχροκέρδειας.

Η μαύρη τρούφα αναπτύσσεται άριστα σε ασβεστώδη εδάφη με pH (7,0-8,5), ελαφρώς επικλινή, τα οποία έχουν καλή στράγγιση και καλή έκθεση στον ήλιο.

Η τρούφα του καλοκαιριού: Είναι η πλέον διαδεδομένη τρούφα της Ευρώπης. Οι περιοχές που καλλιεργείται ποικίλλουν. Τη βρίσκουμε να αυτοφύεται παντού όπου καλλιεργείται η μαύρη τρούφα αλλά όχι μόνο. Η Ιταλία είναι η χώρα με τη μεγαλύτερη παραγωγή, με μια μέση παραγωγή 60 τόνων, η Γαλλία με 30 τόνους και η Ισπανία με 25 τόνους. Εξωτερικά έχει και αυτή μαύρο χρώμα. Προτιμά τα ασβεστώδη εδάφη, αλλά τη βρίσκουμε και σε οργανικά ή αργιλώδη και σε ορισμένες περιπτώσεις σε ελαφρά όξινα εδάφη. Απαντάται σε υψόμετρο ακόμη και μεγαλύτερο των 1.100 μ.

Η τρούφα της Βουργουνδίας: Θεωρείται κατώτερη σε ποιότητα τρούφα σε σχέση με τη μαύρη τρούφα αλλά ανώτερη από την τρούφα του καλοκαιριού. Στη Γαλλία είναι η δεύτερη καλύτερη τρούφα από την άποψη της ποιότητας, και επομένως από την άποψη της τιμής πωλήσεως παραγωγού. Εξωτερικά έχει και αυτή μαύρο χρώμα.

Η τρούφα του φθινοπώρου: Η τρούφα αυτή, όσον αφορά το μέγεθος, το σχήμα, το χρώμα της επιδερμίδας και των σπορίων της, μοιάζει πάρα πολύ με τη μαύρη τρούφα, με τη διαφορά ότι έχει επιδερμίδα πιο μαύρη από τη μαύρη τρούφα και συνήθως είναι λίγο πιο μικρή από αυτήν. Εξωτερικά έχει και αυτή μαύρο χρώμα.

Η άσπρη τρούφα: Η τρούφα αυτή θεωρείται αρίστης ποιότητος και έχει πολύ μεγάλη εμπορική αξία. Ονομάζεται επίσης και «τρούφα του Πιεμόντε» (Ιταλία) επειδή καρποφορεί άφθονα στην περιοχή αυτή. Αναπτύσσεται και σε άλλες περιοχές της Ιταλίας και της νότιας Γαλλίας αλλά σε μικρότερες εκτάσεις.

Η επιφάνειά της είναι λεία και ελαφρά βελούδινη. Το χρώμα της ποικίλλει από την ασθενή ώχρα μέχρι το σκούρο μπεζ και το ελαφρύ πράσινο. Η σάρκα της είναι μοναδική, με χρώμα λευκό έως κίτρινο ή μερικές φορές γκριζωπό με λευκές λεπτές φλέβες. To άρωμά της είναι ευχάριστα αρωματικό, αλλά διαφέρει από το άρωμα των άλλων ποικιλιών της τρούφας.

Η λευκή τρούφα ζει σε συμβίωση με τις δρυς και τις φιλύρες. Τεχνικές για την παραγωγή φυτών «εμβολιασμένων» με τα μυκόρριζα της άσπρης τρούφας ακόμη δεν έχουν αναπτυχθεί, λόγω της δυσκολίας που έχουν τα σπόρια της άσπρης τρούφας να βλαστήσουν και να εγκατασταθούν στις ρίζες των φυτών.

πηγες

http://www.makeleio.gr/http://www.trufamania.com/truffles-home.htm

Ο Γάλανθος

                 Γάλανθος, το ομηρικό μώλυ..
Η συναρπαστική παράδοση που ακολουθεί το γάλανθο είναι η πιθανότητα να είναι το βότανο που έδωσε ο Ερμής στον Οδυσσέα σαν αντίδοτο στα μαγικά φίλτρα της Κίρκης. Η περιγραφή του μυθικού φυτού μώλυ της Οδύσσειας ταιριάζει πολύ στο γάλανθο. Πρόκειται για το φυτό που δρούσε ως αντίδοτο σε χολινεργικές ουσίες, όπως αυτές που εικάζεται ότι περιείχαν τα μαγικά φίλτρα της μάγισσας.
Φύεται σε σκιερές τοποθεσίες της χώρας μας με βόρειο προσανατολισμό, στην περιοχή της Πίνδου, την Πελοπόννησο, την ανατολική Στερεά, την Κέρκυρα κ.α.
Το γένος Galanthus έχει περί τα 20 είδη και τα περισσότερα ανθίζουν στα μέσα του χειμώνα - αρχές άνοιξης, όπως ο Galanthus ikariae ή Γάλανθος της Ικαρίας και ο Galanthus nivalis L. ή Γάλανθος ο χιονόφιλος.Το πρώτο συνθετικό της επιστημονικής του ονομασίας οφείλεται στα κάτασπρα σαν το γάλα άνθη του (γάλα+άνθος) ενώ η λαϊκή ονομασία του είναι "σκουλαρίκι" εξαιτίας του τρόπου που κρέμεται από τον βλαστό.. Το φυτό αυτό (και πιο συγκεκριμένα ο γάλανθος ο χιονώδης), έχει γίνει αντικείμενο μεγάλης διαμάχης πολλών βοτανολόγων, ιστορικών, ιατρών και άλλων. 
Πιθανολογείται ότι αυτό είναι το βότανο που έδωσε ο Ερμής στον Οδυσσέα σαν αντίδοτο στα μαγικά φίλτρα της Κίρκης που μεταμόρφωσαν τους άντρες του Οδυσσέα σε χοίρους (στον όμηρο το φυτό αυτό αναφέρεται: «μώλυ»). Έτσι ο Οδυσσέας την γλίτωσε και αυτό ήταν η αφορμή να τον ερωτευτεί η Κίρκη, η οποία ξαναδίνει την ανθρώπινη μορφή στους άντρες του και αράζουν όλοι τους στο νησί για ένα χρόνο.
Τα φίλτρα της Κίρκης προφανώς δεν μεταμόρφωσαν τους άντρες σε γουρούνια αλλά μάλλον τους γέμισαν με παραισθήσεις. Πιθανολογείται ότι ήταν μείγμα από αντιχολινεργικές ουσίες –αλκαλοειδή-, όπως είναι η ατροπίνη και η σκολοπαμίνη, οι οποίες με τη λήψη τους προκαλούν παραισθήσεις. Συνεπώς το αντίδοτο θα πρέπει να περιέχει αντιχολινεργικά αντίδοτα. Υπάρχουν πολλά φυτά με τέτοιες ιδιότητες αλλά μόνο δυο ταιριάζουν περισσότερο με την περιγραφή του μώλυ από τον όμηρο, ότι δηλ. διαθέτει άσπρα άνθη, μαύρη ρίζα και ξεριζώνεται εύκολα και αυτά είναι ο γάλανθος και ο ελλέβορος. Ο γάλανθος ταιριάζει περισσότερο με τη δράση του αλλά ξεριζώνεται σχετικά εύκολα σε σχέση με τον ελλέβορο. ........                                                                                                               Ο Γάλανθος είναι ένα γένος της οικογένειας Amaryllidaceae  με περίπου 20 είδη που διανέμονται από την Ευρώπη και τη δυτική Ασία, μέχρι την Κασπία Θάλασσα. 

Ο Γάλανθος της Ικαρίας Ikariae Galanthus  είναι αναμφίβολα ένας από τους αριστοκράτες του γένους του  Αυτό το Ικαριώτικο λουλούδι  κάνει μια εντυπωσιακή και καθυστερημένη ανθοφορία κουλουριασμένο με τα  πράσινα εσωτερικά πέταλα  να ανοίγουν και να το μεταμορφωνουν  σε ένα Μεγάλο  Υπέροχο λουλούδι.  !!!!!!!!!!                                                                                                                                            

Στην Ελλάδα το είδος είναι σπάνιο, και οι πληθυσμοί του απειλούνται , κυρίως από την επέκταση του τουρισμού....
Γενικότερα, όπως και τα υπόλοιπα είδη του γένους, είναι ευαίσθητο

και μπορεί να απειληθεί από αλλαγές στα επίπεδα βροχόπτωσης που οφείλονται στην κλιματική αλλαγή.                                                                                                 Ο Galanthus ikariae είναι ένα γεώφυτο που ανθίζει τον χειμώνα (Ιανουάριος - Φεβρουάριος) και εντυπωσιάζει τον περιηγητή με τα πάλλευκα άνθη του. Αναπτύσσεται σε δροσερές και σκιερές θέσεις ανάμεσα σε ασβεστολιθικούς βράχους ή στη βάση δένδρων και θάμνων, συχνά κάτω από συστάδες σφενδαμιών (Acer sempervirens) και πουρναριών (Quercus coccifera) και σε υψόμετρο από 450 έως 1000 m. Είναι ενδημικό είδος της Ελλάδας, γνωστό με βεβαιότητα από τα νησιά Ικαρία, Άνδρο, Νάξο και Σκύρο. Χαρακτηρίζεται ως Σπάνιο στην πρώτη έκδοση του Βιβλίου Ερυθρών Δεδομένων (Red Data Book) των Σπάνιων και Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας. Η βασική παρατηρούμενη απειλή για το είδος είναι η βόσκηση των ανθοφόρων στελεχών από τα  αιγοπρόβατα που "βόσκουν" ελεύθερα στο νησί....

Τόποι εμφάνισης του είδους "Galanthus ikariae - ikariae "                                                                                                               

Map by OSM

50 km

20 mi

27.72695, 36.74392

Επίπεδα τόπων:

Τοπία (ΤΙΦΚ)

Άλλα τοπία

Βιότοποι Corine

Άλλοι Βιότοποι

Βιότοποι Natura

Επιλογές: