Ταξιδιωτικές Απάτες Πως διαφημίζονται και πως είναι στην πραγματικότητα τα μέρη που θέλουμε να ταξιδέψουμε

Βλέποντας φωτογραφίες από τα μέρη που ονειρευόμαστε να επισκεφθούμε, στο μυαλό μας φανταζόμαστε τις μοναδικές στιγμές που θα ζήσουμε στις διάσημες τοποθεσίες και τα όμορφα αξιοθέατα.

Τι πραγματικά συμβαίνει όμως αν και όταν καταφέρουμε να βρεθούμε εκεί; Πόση από τη μαγεία και την ομορφιά χάνεται και ποια είναι η πραγματικότητα; Οι αναγνώστες του Bored Panda κάνουν τις συγκρίσεις και έχουν μέσα και την Σαντορίνη.

Μια βόλτα στο μεγαλειώδες Σινικό Τείχος

Η κλασική φωτογραφία που όλοι θέλουν να βγάλουν στον Πύργο της Πίζας

Η μαγική στιγμή μπροστά στην αριστουργηματική Μόνα Λίζα

Ένα ρομαντικό πικ νικ με φόντο τον Πύργο του Άιφελ

Μια γαλήνια βόλτα με γόνδολα στη γραφική Βενετία

Oι μαγευτικές παραλίες στα εξωτικά νησιά

Ηλιοθεραπεία και βουτιές στο Ρίο

Το διάσημο ηλιοβασίλεμα στη Σαντορίνη

Οι ιδιωτικοί παράδεισοι της Ταϊλάνδης 

Οι μυστηριώδεις Πυραμίδες

Η δύση του ηλίου στο επιβλητικό Στόουνχετζ

Το άγαλμα της Μικρής Γοργόνας στη Κοπεγχάγη
 

Το μαγευτικό Σέντραλ Παρκ

 Πηγη: diavaseto.eu

Το Ακρωτήρι Πάπας

Η θέα στο δυτικότερο άκρο του νησιού με τα αερίδια που ασπρίζουν την θάλασσα και τα απόκρημνα βουνά είναι καταπληκτική. Ο φάρος επίσης ένα κομψοτέχνημα. Είναι ο παλαιότερος των Βαλκανίων (ή από τους παλαιότερους) και αναφέρεται ως ο μεγαλύτερος στην Ελλάδα, λογικά σε φωτοβολία (25ν.μ.).  Το Ακρωτήρι Πάπας ή Κάβο Πάπας, στο οποίο βρίσκεται ο παλιός φάρος, στο νοτιοδυτικότερο άκρο της Ικαρίας, λεγόταν κάποτε Κάβο Μαύρο. Σύμφωνα με την παράδοση,  έλαβε το όνομά του από έναν Πάπα που ναυάγησε στην περιοχή καθώς πήγαινε από τη Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη  πριν από 700 χρόνια περίπου. Άλλοι λένε ότι σώθηκαν όλοι και άλλοι ότι ο Πάπας ήταν ο μόνος που σώθηκε.

          Ήταν κάπου το 1815 όταν η Οθωμανική αυτοκρατορία ύστερα από τις έντονες πιέσεις των Καπουδάν-πασάδων της (ναυάρχων) προγραμμάτισε και άρχισε την ανέγερση  φάρων στις Ελληνικές θάλασσες για την βελτίωση της ναυσιπλοΐας στα Ελληνικά νησιωτικά συμπλέγματα. Έτσι το 1884 με φιρμάνι που εξέδωσε η Μεγάλη Πύλη και υπόγραφε ο σουλτάνος Μαχμούτ Β’ έφτασε η σειρά του κάβου Πάπα. Η Γαλλική Εταιρία Φάρων ανέλαβε την κατασκευή του έργου το 1886 ή 1890. Ιστιοφόρα φορτηγά πλοία φόρτωσαν ποσότητες Μαλτεζόπλακας, ένα είδος επίπεδης πέτρας πού μοιάζει με κεραμική, από τις ακτές της Μάλτας, φόρτωσαν και πορσελάνη από την Μήλο και μετέφεραν αυτά τα δύο βασικά οικοδομικά υλικά στην απόκρημνη ακτή του κάβο Πάπα. Εκεί έστρωσαν σιδερόραγιες στον γκρεμό και με βαγονέτα που τα τραβούσαν και τα ανέβαζαν πάνω οι σκληροί Νικαριώτες εργάτες χτίστηκε μέσα σε δυο χρόνια ο φάρος. Βρίσκεται σε ύψος 64 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας και είναι χτισμένος κυλινδρικά, για καλύτερη προστασία από τους ακραίους περιμετρικούς ανέμους της περιοχής. Το ύψος του κυλινδρικού του πύργου είναι 11 μέτρα. Εντάχθηκε στο Ελληνικό φαρικό δίκτυο μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13. Τότε και έως πριν έξη χρόνια λειτουργούσε με πετρέλαιο και ήταν ορατός στα 28 μίλια.  

         Διέθετε εντυπωσιακό οπτικό, μοναδικό έργο τέχνης σε όλη την Ελλάδα και κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο μετατράπηκε σε φυλάκιο των Ιταλών. Αρκετές ανακατασκευές και αντικαταστάσεις, σε μηχανικά και δομικά μέρη του φάρου, έλαβαν χώρα μέχρι το 2000 και σήμερα δεν χρειάζεται παραπάνω από ένα άτομο για τη συντήρηση του φάρου, αφού ο καινούριος μηχανισμός είναι πλήρως αυτοματοποιημένος, αν και υποδεέστερος του παλαιότερου, όσον αφορά το φως που εκπέμπει. Σήμερα ο Φάρος είναι ηλεκτρικός, ορατός από τα 22 μίλια και έχει την δυνατότητα σε διακοπή ρεύματος να λειτουργεί με μπαταρίες για πάνω από δέκα νύχτες. Λειτουργεί πλέον με ρεύμα και διαθέτει 4 φαροφύλακες-Δύο προϊσταμένους και δύο υπαλλήλους ,που εναλλάσσονται σε βάρδιες. Επίσης θεωρείται και φυλάκιο του ναυτικού και έχει δύο φαντάρους                                                                             φωτογραφια .Lefteris Koutoufaris                                                                                        http://7gym-laris.lar.sch.gr/

Μαγγανίτης τo «Μεγάλο Περιβόλι»

 Περιπλέοντας στις ακτογραμμές της Νότιας Ικαρίας διαγράφονται τα όρια του Μαγγανίτη στις σκιές των τεράστιων βράχων που ανυψώνονται απότομα για να στηρίξουν στις πλάτες τους σαν γίγαντες τις κορυφές και το οροπέδιο του νησιού. Με την ανατολή του Ήλιου φωτίζονται πρόσωπα και πράγματα. Δέος μας κατακλύζει στο αντίκρισμα των ανάγλυφων σμιλευμένων από το κύμα της θάλασσας βράχων που αναδύονται σαν αγάλματα θεών και ημίθεων μέσα από τη θάλασσα! Σπήλαια περίτεχνα σκαλισμένα που στους κρυφούς τους κόρφους φωλιάζουν Νηρηίδες, νύμφες των θαλασσών. Αυτοί οι γρανιτένιοι πανύψηλοι βράχοι παρατηρώντας τους μέσα από τη θάλασσα σε αυτή τη νότια άκρη της Ικαρίας στις κατεβασιές του Αθέρα μας φέρνουν στο μυαλό εικόνες μιας άλλης πιο άγριας Ικαρίας ...........΄΄΄΄΄΄΄΄Οι πρώτοι κάτοικοι, αγρότες, ήρθαν από το χωριό της Μεσαριάς «Πετροπούλι».  Ακριβώς εδώ δημιουργήθηκε η πρώτη κοινότητα του Μαγγανίτη που το όνομα καταδηλώνει την αφθονία Μαγγανίου στα πετρώματα. Η ονομασία της περιοχής «Μεγάλο Περιβόλι» μαρτυρεί το γόνιμο του εδάφους με τα άφθονα νερά που κατεβάζει το βουνό και ευνοεί τις καλλιέργειες. Άλλωστε αυτό είναι φανερό και σήμερα. Υπάρχουν πολλά περιβόλια και πολύ πυκνή βλάστηση.

 Οι «Μανώληδες» ήταν από τους πρώτους κατοίκους στην περιοχή αυτή. Όμως ο Μαγγανίτης μετά το 1900 ανέπτυξε μεγάλη ναυτιλία και έγινε γνωστός για τα καΐκια του και τους καλούς ναυτικούς του. Στην περίοδο αυτή απαριθμούσε 1500 κατοίκους. Σήμερα οι μόνιμοι κάτοικοι ανέρχονται στους 150 , συνταξιούχοι οι περισσότεροι που είχαν μεταναστεύσει στην Αμερική, όπως οι περισσότεροι κάτοικοι της Ικαρίας. Το καλοκαίρι συγκεντρώνει 1500 σχεδόν  κaτοίκους που έρχονται από την Αμερική αλλά και από το «κλεινόν άστυ» όπου διαμένουν. Οι κάτοικοι από τις Ράχες και τα γύρω χωριά πηγαινοέρχονταν από αυτό το μονοπάτι με τα  μουλάρια τους κουβαλώντας τα προϊόντα τους για να τα μεταφέρουν με τα Μαγγανιώτικα καΐκια και να τα πουλήσουν στον Αγ. Κήρυκο, στη Σμύρνη, τη Σύρο και σε όποιο λιμάνι μπορούσαν….      Το 1985 κατασκευάστηκε  ο δρόμος που θα ένωνε το χωριό με την υπόλοιπη Ικαρία Ένα τούνελ σκάφτηκε μέσα από το βουνό και οι Μαγγανιωτες  επιτέλους  ένιωσαν ότι μπορούσαν να μετακινηθούν εύκολα και γρήγορα προς όλο το νησί Η τύχη όμως πολλές φορές τα φέρνει ανάποδα και εκεί που χαίρεσαι έρχεται η αναπάντεχη θλίψη Έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε που οι λεπτομέρειες μου διαφεύγουν Το μόνο που μου έχει μείνει στο μυαλό από εκεινο το γεγονός είναι ένα  αυτοκινητιστικό ατύχημα και ο θάνατος κάποιων νέων παιδιών που θέλησαν να διασχίσουν τον καινούργιο  δρόμο του χωριού τους .Θλίψη ανείπωτη έπεσε πάνω στους χωριανούς ,πολλοί ήσαν  αυτοί που καταράστηκαν αυτόν τον νέο δρόμο  πιστεύοντας ότι μόνο κακά μαντάτα θα τους φέρει  Η Αγία φύση της Ικαρίας  όμως φρόντισε και πάλι να τους διαψεύσει Με την διάνοιξη του τούνελ Βράχοι έπεσαν κατρακυλώντας στο νερό και με τα χρόνια το νερό και ο αερας έκαναν τη δουλειά τους...μια δουλειά περίτεχνη ,μοναδική μια παραλία εξωτική τη παραλία Σεϋχέλλες ......Η  γη της Ικαρίας  χρωστούσε κάτι στους Μαγγανιώτες και έτσι τους χάρισε  αυτή την ξεχωριστή  παραλία  γιατί πάντα εκεί που υπαρχει  θάνατος  δίπλα του θα βρεις  έναν παράδεισο !Ο δρόμος έφερε κατά λάθος τον θάνατο και κατά λάθος πάλι έφερε και έναν μικρό γαλαζοπράσινο παράδεισο τις  Σεϋχέλλες στο  Μαγγανίτη  !

ΑΝΑΦΟΡΕΣ http://thalassamedia.gr  http://fop.gr/  http://www.iefimerida.gr http://www.ikariamag.gr/

Το Λιβάδι της Ικαρίας

.

Η Παραλία Λιβάδι, είναι μία από τις μεγαλύτερες και πιο όμορφες παραλίες του νησιού. Αυτή η μεγάλη παραλία βρίσκεται κοντά στο χωριό του Αρμενιστή, 48 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Αγίου Κηρύκου, στην πρωτεύουσα της Ικαρίας.

Η Φύση της χάρισε λεπτή χρυσαφένια άμμο και κρυστάλλινα καταγάλανα νερά. ιδανικά για καταδυτικές εξερευνήσεις .

Την παραλία πλημμυρίζει το ποτάμι του Χάρακα δημιουργώντας μια φυσική λιμνοθάλασσα από γλυκό νερό χαρίζοντας μια πλούσια βλάστηση σε αυτή την πολύ όμορφη παράλια .

Ένα γραφικό νησάκι στο βάθος προσθέτει ένα φιλόδοξο στόχο για τους τολμηρούς κολυμβητές,να το κατακτησουν Από το Λιβάδι μπορείτε να ατενίσετε το χωριό του Αρμενιστή, το πιο γνωστό τουριστικό θέρετρο της Ικαρίας.

Πριν μερικά χρόνια το Λιβάδι ήταν το καταφύγιο των γυμνιστών που αρέσκονταν να στήνουν τις σκηνές τους κάτω από τα αλμυρίκια της παραλίας στο μικρο κάμπινγκ του Καστανιά .Τώρα όμως που ο μαζικός τουρισμός εισέβαλε στο νησί μας κάποιοι θεώρησαν ότι αυτοί οι τουρίστες είναι ανεπιθύμητοι για το τόπο μας Προσωπικά λυπάμαι γιαυτό γιατί πάντα πίστευα ότι αυτή η παραλία τους ανήκει δικαιωματικά Η Ικαρία είναι ένα νησί ευλογημένο με μερικές από τις καλύτερες παραλίες του Αιγαίου Διαθέτει τόσες πολλές παραλίες ώστε να μπορούμε να παραχωρήσουμε και μια για τους λάτρεις της κατασκήνωσης. χωρίς αποκλεισμούς και απαγορεύσεις και αν θέλουμε να λεγόμαστε Ικαριώτες της Αλληλεγγύης και της Ανθρωπιάς ας ξεκινήσουμε από εκεί ....!

ΝΑΣ-ΕΡΙΦΗ-ΔΡΑΚΑΝΟ

ΙΚΑΡΙΑ Ενα νησί γεμάτο αντιθέσεις όπου εκτός από το φυσικό περιβάλλον με την άγρια ομορφιά, τα ψηλά βουνά, τα φαράγγια, τους μικρούς καταρράκτες και τις παραλίες με τα εκτυφλωτικά τιρκουάζ νερά, διαθέτει και έντονο ταμπεραμέντο αφού οι κάτοικοί του διακρίνονται για το ελεύθερο πνεύμα, την ξεγνοιασιά και το αστείρευτο κέφι τους. Ο Αγιος Κήρυκος, το λιμάνι και πρωτεύουσα του νησιού χτισμένος αμφιθεατρικά σε μια καταπράσινη πλαγιά, ο Εύδηλος, το παραθαλάσσιο Γιαλισκάρι, το Καρκινάγρι, το ακρωτήρι του Πάπα με τον ομώνυμο φάρο, το δάσος του Ρέντη - που αποτελεί φυσικό μνημείο και είναι το αρχαιότερο στα Βαλκάνια - αλλά και εντυπωσιακές παραλίες όπως οι εξωτικές Σεϋχέλλες, το Λιβάδι και η Μεσακτή, όλα σε αυτό το νησί του βορειανατολικού Αιγαίου τα συναντάμε στην πιο αυθεντική μορφή τους

ΝΑΣ                                                                                                                                                               Αυτό δεν είναι ένα, είναι τρία αξιοθέατα μαζί! Η παραλία του Να (απ' την παράφραση της λέξης «ναός») από τον 6ο π.Χ αι. φιλοξενούσε το Ιερό της Ταυροπόλου Αρτέμιδος, ενώ πάντα χρησίμευε ως αραξοβόλι για τους θαλασσοπόρους.

Η αγαπημένη παραλία των ελεύθερων κατασκηνωτών

Το μόνο που απομένει από τον κάποτε σημαντικό τόπο λατρείας είναι τα θεμέλια και το ποτάμι της Χάλαρης, που σχεδόν αγγίζει τη θάλασσα. Το μεγαλύτερο (12 χλμ.) ποτάμι της Ικαρίας ορίζει και το διασημότερο φαράγγι του νησιού καθώς επιφυλάσσει στους περιπατητές αμέτρητες συγκινήσεις.

Καταρράκτες, αγγελολιβάδες (λίμνες) και γεφύρια, πλάι στην ανεπανάληπτη φύση συνιστούν 7 ώρες αξέχαστης κατάβασης. Ως φυσικό επακόλουθο, όλη αυτή η φυσική αρμονία μαγνήτισε (και μαγνητίζει) άπαντες ελεύθερους κατασκηνωτές που -και λόγω απουσίας κάμπινγκ- βρήκαν στον Να τον επίγειο παράδεισό τους. Οι... γκρούβαλοι λοιπόν, έκαναν εδώ τα πρώτα τους βήματα, ώσπου συνδέθηκαν εσαεί με την Ικαρία του καλοκαιριού!                                                                                                                                                                                                                                                                                       ΕΡΙΦΗ -ΑΜΜΟΥΔΙΑ

                                                                                                                                                                                                          Νεροφαγωμένα χαντάκια, χώμα, «κούκοι», διασταυρώσεις και αδιέξοδα: Ο δρόμος για τα οροπέδια του Αθέρα είναι κακοτράχαλος. Το τοπίο άγριο, αναπάντεχο, σεληνιακό.

Γυμνοί βράχοι, ο ένας πάνω στον άλλον, παραδίδουν μαθήματα ισορροπίας, οι φτέρες δίνουν ζωή στη στείρα γη, οι βελανιδιές ολοένα και λιγοστεύουν, όσες δεν γλιτώνουν τη βοσκή θυμίζουν μπονζάι. Στα 600-700 μ. υψόμετρο πάνω από τις Ράχες και τον Εύδηλο ξεχνάς πού βρίσκεσαι. Ο Ζηζόκαμπος αφημένος στο έλεος του ανέμου, τα Αμμούδια στο έλεος του ηλίου, ερημιά και σκόνη στην Εριφή.

                                                                                            ΔΡΑΚΑΝΟ

Πού και πού καμιά ταμπέλα δείχνει τον δρόμο. Τα μονοπάτια που διακλαδίζονται, σκαρφαλώνουν και «πέφτουν», όλα τέμνονται στο σπιτάκι της Μαμής. Να και η (πόσων χιλιομέτρων;) ξερολιθιά που κάποιος έστησε έχοντας μεγαλεπήβολα σχέδια κάπου στις αρχές του αιώνα. Η καλλιέργεια που είχε στο πλάνο δεν ευόδωσε, τα λιθόχτιστα φίδια μένουν τώρα στα χωράφια. Μόνο η αγριάδα και η απολυτότητα των βράχων, κρυμμένη στα πιο όμορφα καριώτικα οροπέδια                                                                                            .Ενα από τα εντυπωσιακότερα μνημεία της ελληνιστικής περιόδου (3ος- 2ος π.Χ. αι.) ισορροπεί λίγα μέτρα απ' τη θάλασσα στο βορειοανατολικότερο άκρο της Ικαρίας.

Κυλινδρικός και υπέρκομψος ο πύργος του Δρακάνου

Ο αριστουργηματικός Πύργος του Δρακάνου (από το ρήμα δέρκομαι=βλέπω) αποτελούσε το υψηλότερο σημείο της ομώνυμης αρχαίας ακρόπολης ενώ στην ασκεπή, σήμερα, κορυφή του υπήρχε φρυκτωρία.

Η τελειότητα δόμησής του τον κάνει να ξεχωρίζει από τους ομοίους του στην Ανδρο (Αγιου Πέτρου) και στη Νάξο (Χειμάρρου), πράγμα που συνηγορεί στο συμπέρασμα πως η κατασκευή του θα πρέπει να ανήκε σε κάποιον σπουδαίο ηγέτη ή σε μια σημαντική πόλη-κράτος.

Ως εκ τούτου, το απόλυτα κυκλικό κτίσμα (διαμέτρου 6μ. και ύψους 12μ.), πιστεύεται πως χτίστηκε στα χρόνια του βασιλιά της Μακεδονίας -και διαδόχου του Μ. Αλεξάνδρου- Δημητρίου του Πολιορκητή.

Οσο για την επιλογή της συγκεκριμένης θέσης, δεν είναι καθόλου τυχαία, καθώς εξασφάλιζε την εποπτεία του θαλάσσιου περάσματος από τη Χίο μέχρι την Πάτμο και τις μικρασιατικές ακτές. Ο αρχαιολογικός χώρος είναι περιφραγμένος και οι ανασκαφές συνεχίζονται, ενώ τα μονοπάτια που διακλαδίζονται έως τις ακτές του ομώνυμου ακρωτηριού (ή αλλιώς Φανάρι) οδηγούν στις πιο γαλήνιες και απόκρυφες παραλίες του νησιού.                                             Κείμενα: Ηλέκτρα Φατούρου 

Φωτογραφίες: Δημήτρης Κλεάνθης                                                                                                http://www.thetravelbook.gr

Τσουκαλά Ικαρίας

Κυριακή σήμερα ,καλοκαιρία , λέω να πάω μέχρι τον Τσουκαλά Ικαρίας για λίγη ξεγνοιασιά , (ελάτε μαζί μου ), να θυμηθώ τα νεανικά μου ( εδώ μεγάλωσα),να ακούσω τους ψίθυρους της θάλασσας του!!
Εδώ ψιθυρίζει διαφορετικά !! Τους νοιώθετε και σεις ?? Τους ακούτε ??    Sofoklis Glaros        βίντεο https://www.facebook.com/photographyxrisa