Φύτεψε ένα δέντρο Σήμερα

Μια παλιά Ικαριώτικη παροιμία έλεγε ότι : Η καλύτερη στιγμή για να φυτέψεις ένα δέντρο είναι πριν από 20 χρόνια. Ο δεύτερος καλύτερος χρόνος είναι σήμερα . Η σημασία των δέντρων δύσκολα μπορεί να υπερεκτιμηθεί: χωρίς τα δέντρα, δεν θα υπήρχε ζωή στη γη, τα δέντρα χαρίζουν οξυγόνο στους Ανθρώπους και σε άλλα ζώα για να αναπνεύσουν. Υπάρχουν για τουλάχιστον 370 εκατομμύρια χρόνια,Τα δέντρα είναι τόσο διαφορετικά που δεν υπάρχει καθολικά αποδεκτός ορισμός του, το τι είναι ένα δέντρο, ακόμη και μεταξύ των βοτανολόγων. Υπολογίζεται ότι υπάρχουν 100.000 είδη δέντρων στον κόσμο, μερικά από τα οποία μπορούν να ζήσουν για χιλιάδες χρόνια. Το ψηλότερο δέντρο στην καταγραμμένη ιστορία έχει φθάσει σε ύψος 379 ποδιών, ενώ το αρχαιότερο δέντρο που έχει βρεθεί στο πλανήτη μας έχει ηλικία 5.064 χρόνιων.... Κάποιοι καλοί λόγοι για να φυτέψεις ένα δέντρο σήμερα ειναι - Ένα ώριμο δέντρο, κατά μέσο όρο, παράγει 260 κιλά οξυγόνου ανά έτος. Ανάλογα με το είδος του δέντρου, την ηλικία του και την υγεία του ένα ώριμο δέντρο μπορεί να εκπέμψει αρκετό οξυγόνο για να υποστηρίξει πλήρως δύο άτομα. Ένα δέντρο μπορεί να απορροφήσει περίπου 48 κιλά διοξειδίου του άνθρακα ετησίως

Τα φύλλα του δέντρου καθαρίζουν τον αέρα Απορροφούν τους ρύπους, όπως το όζον, το διοξείδιο του θείου, διοξείδιο του αζώτου, μονοξείδιο του άνθρακα και τα αιωρούμενα σωματίδια μέσω - των πόρων που βρίσκονται στην επιδερμίδα του φυλλώματος Το ριζικό σύστημα ενός δέντρου κάτω από το έδαφος φιλτράρει από τους ρύπους, (τα λιπάσματα, τα φυτοφάρμακα, τα έλαια, και άλλες χημικές ουσίες)παρέχοντας καθαρό και διαυγές νερό σε ρέματα, ποτάμια και λίμνες.. Οι ρίζες των δέντρων και των φυτών εμποδίζουν τη διάβρωση από την μετακίνηση του εδάφους από τη θέση του. Το δέντρο είναι πραγματικά ένα σφουγγάρι, ένα μεγάλο δέντρο μπορει να απορροφήσει 100 γαλόνια υπογείων υδάτων ανά ημέρα. Προωθεί την χερσαία βιοποικιλότητα, τα δέντρα είναι ένα σπίτι για τα πουλιά, , νυχτερίδες, , πεταλούδες,έντομα και ακόμη και για άλλα είδη φυτών. Τα Δέντρα που κάνουν φρούτα ή ξηρούς καρπούς, παρέχουν μια σταθερά υγιεινή και θρεπτική τροφή για σας και την οικογενεια σας σχεδόν δωρεάν Τα δέντρα έχουν χαμηλό κόστος συντήρησης και απαιτούν πολύ λιγότερο χώρο από άλλα λαχανικά στο περιβόλι σας , και είναι επίσης και εξαιρετικά παραγωγικά Παρά το γεγονός ότι ένα δέντρο μπορεί να διαρκέσει πέντε έως επτά χρόνια για να ωριμάσει, έρευνες έχουν δείξει ότι τα τοπία με ώριμα δέντρα ενισχύουν την αξία ενός σπιτιού κατά 15% ή περισσότερο. Και τελος τα δέντρα έχουν τη δύναμη να θεραπεύσουν από το άγχος την κατάθλιψη, την παχυσαρκία, τα καρδιαγγειακά νοσήματα.....Γι αυτούς  αλλά και για άλλους χίλιους λόγους φυτεύουμε δέντρα ,γιατί...

Η καλύτερη στιγμή για να φυτέψεις ένα δέντρο είναι πριν από 20 χρόνια. Ο δεύτερος καλύτερος χρόνος είναι σήμερα .

Το αρχαίο Δρυοδάσος του Ράντη στην Ικαρία

 · 

Αριά ή Άρια δρυς (Quercus ilex)

Το Δάσος του Ράντη βρίσκεται στην κεντρική ορεινή Ικαρία, στην οροσειρά του Αθέρα. Ανατολικά οριοθετείται από το Χριστοβούνι και συνορεύει µε τα δυτικά όρια της περιοχής του Αθέρα (περιοχή που έχει ενταχθεί στο δίκτυο NATURA 2000), ενώ δυτικά από το Μεγάλοφο και το Κλιµάτιο. Η νότια πλευρά του οριοθετείται από τους γκρεµούς του ορεινού όγκου. Απέχει γύρω στα 10 χλμ. από τον Εύδηλο (στο Δήμο του οποίου ανήκει διοικητικά) και 25-30 χλμ. από τον Αγ. Κύρηκο (πρωτεύουσα του νησιού).

Πανοραμική άποψη του Δάσους του Ράντη

Βορειοδυτικά του δάσους και σε ακτίνα περίπου 5 χλμ. απέχει το χωριό του Φραντάτου, ενώ ανατολικά του δάσους και σε κοντινή απόσταση βρίσκονται οι οικισμοί Δάφνη, Κοσοίκια, Πετροπούλι και Στελί.
Το Δάσος του Ράντη καλύπτει συνολική έκτασή 1.600 εκτάρια -περίπου το 3% από την συνολική έκταση της Ικαρίας- και εκτείνεται σε υψόµετρο 200-800 μ., µε κύριο πυρήνα τον Άριο ή Αριά (Quercus ilex) που καλύπτει έκταση 8.000 στρεµµάτων.

Αριά ή Άριος Δρυς – Το κυρίαρχο είδος του δάσους
Η Αριά είναι αειθαλές δέντρο ύψους 12-15μ. ή ψηλός θάμνος. Ο φλοιός του στην αρχή είναι λείος, γυαλιστερός και σταχτόχρωμος, εναργότερα με κατά μήκος και εγκάρσιες σχισμές, σταχτοκάστανος. Η περίοδος άνθησης είναι περίπου τους μήνες Απρίλιο και Μάιο. Τον Οκτώβριο και Νοέμβριο ωριμάζουν οι καρποί (μονοετής), οι οποίοι αμέσως μετά πέφτουν. Η Αριά αναπτύσσεται αργά, με χαμηλούς ρυθμούς παραγωγής, γεγονός που την καθιστά ισχυρή στο να προσαρμόζεται σε φτωχά εδάφη, σε χρονικά ανομοιογενείς βροχοπτώσεις, όπως και σε συνθήκες υδατικών και θερμοκρασιακών καταπονήσεων.

Επιπλέον είδη του Δάσους του Ράντη
Το Δάσος του Ράντη κυριαρχείται από το δέντρο Αριά ή Άρια δρυς (Quercus ilex). Παρόλα αυτά, έντονη παρουσία αποτελούν ψηλά δέντρα Κουμαριάς (Arbutus unedo) και Γλυστροκουµαριάς ή Άντρακλας (Arbutus andrachne), όπως επίσης και Φιλλύρεας ή Φιλλίκι ή Λεπρίνος (Phillyrea latifolia). Στην µεγαλύτερη έκταση του Δάσους ο υπο-όροφος είναι ανύπαρκτος, ενώ εκεί που υπάρχει, απαρτίζεται από Πουρνάρι (Quercus coccifera), Αστοιβή (Sarcopoterium spinosum), Αφάνα (Genista acanthoclados), Ρείκια (Erica arborea) και Λαδανιά (Cistus monspeliensis).
Οι εναλλαγές τοπίου του Δάσους, καθώς και η μορφολογία του εδάφους επιτρέπουν την ανάπτυξη πληθυσμών πολλών ειδών ερπετών, παρέχοντας κατάλληλες συνθήκες διαβίωσης, όπως είναι οι βραχώδεις εκτάσεις, οι πέτρινοι φράχτες (πεζούλες ή ξερολιθιές), κ.ά. Συγκεκριμένα, το Δάσος φιλοξενεί σαύρες, όπως είναι η Τούρκικη σαύρα (Lacerta oertzeni -είδος ενδημικό της Ικαρίας σε επίπεδο ηπείρου), το Σαμιαμίδι (Hemidactylus turcicus), ο Αβλέφαρος (Ablepharus kitaibelii), ο Οφίσωψ (Ophisops elegans), αλλά και φίδια όπως είναι ο Έφιος (Coluber caspius) και η προστατευόμενη οχιά (Vipera xanthina). Το Δάσος του Ράντη φιλοξενεί πληθυσμούς από διάφορα είδη μικρών θηλαστικών, όπως το προστατεύομενο Πετροκούναβο – η Ατσίδα (Martes foina), ο Σκαντζόχοιρος (Erinaceus concolor) καθώς και διάφορα είδη τρωκτικών.

Σημαντικότητα του Δάσους του Ράντη
Το Δάσος του Ράντη, ιδιαίτερης βοτανικής, οικολογικής, αισθητικής και ιστορικής αξίας, κυριαρχείται από Άριους (τοπική ονομασία του δρυ Quercus ilex – προστατευόμενο είδος της Οδηγίας 92/43 Παρ. Ι, κωδ: 9340), ηλικίας άνω των 300 ετών. Στον Ελλαδικό χώρο η Αριά (Quercus ilex), που είναι κυρίαρχο είδος του Δάσους του Ράντη, εντοπίζεται κυρίως στην Ήπειρο σε μικρές όμως δασικές συστάδες ή μεμονωμένα άτομα. Όσον αφορά την παρουσία της στα νησιά του Αιγαίου, είναι σπάνια και όπου υπάρχει, βρίσκονται μεμονωμένα άτομα υπό μορφή θάμνου. Αντιθέτως, στην Ικαρία έχει παρουσιάσει εξαιρετική προσαρμογή και παίζει δομικό ρόλο στην πλούσια σύνθεση των φυτοκοινοτήτων του υπο-ορόφου, καθώς καθορίζει τις μικροκλιματικές συνθήκες.

Το Δάσος του Ράντη είναι ένα δάσος υψίστης σημασίας από περιβαλλοντική, αλλά και επιστημονική πλευρά, καθώς αποτελεί ένα ώριμο δάσος, το οποίο απαρτίζεται από υπεραιωνόβια δέντρα με αποτέλεσμα το όλο αυτό οικοσύστημα να έχει φτάσει στο βέλτιστο στάδιο διαδοχής. Η κλίμαξ αυτή βλάστηση αποτελεί δείγμα δυνητικής βλάστησης για την Μεσογειακή Ευρώπη. Αντιπροσωπεύει το τελευταίο στάδιο διαδοχής των ακτών και της ενδοχώρας του Αιγαίου, και μπορεί να κυριαρχεί για εκατοντάδες χρόνια. Ενώ, σε χώρες όπως είναι η Ιταλία, η Γαλλία και το Μαρόκο, η Αριά έχει γίνει αντικείμενο μελέτης για την εξάπλωση, φυσιολογία και προσαρμογή της, στην Ελλάδα, δυστυχώς, περνά απαρατήρητο.

«Διατηρητέο Μνημείο της Φύσης» το Δημόσιο «Δάσος του Ράντη»
Στις 21 Μαρτίου 2014, Παγκόσμια ημέρα Δασοπονίας, υπεγράφη από τη Γενική Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου κα Χριστιάνα Καλογήρου, η Απόφαση που κηρύσσει ως «Διατηρητέο Μνημείο της Φύσης» το Δημόσιο «Δάσος του Ράντη», που βρίσκεται στην κεντρική ορεινή Ικαρία, της Περιφερειακής Ενότητας Σάμου, της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου.

Το «Δάσους του Ράντη» αποτελεί ένα από τα τελευταία δρυοδάση (Quercus ilex) του Αιγαίου και είναι το μεγαλύτερο του είδους του στην Ελλάδα. Κατατάσσεται στα αρχαιότερα της Ευρώπης, αποτελεί επίσης, αντιπροσωπευτικό φυτοκοινωνικό σχηματισμό των ακτών και της ενδοχώρας του Αιγαίου και πηγή πληροφοριών για την επιστημονική κοινότητα και συνεπώς την ανθρωπότητα, για τις κλιματικές αλλαγές του παρελθόντος και του μέλλοντος. Στη σύνθεση του δρυοδάσους συμμετέχουν επίσης η αριά, η κουμαριά, η γλυστροκουμαριά και η ερείκη. Με την κήρυξή του το δάσος μπαίνει σε αυστηρότερο καθεστώς προστασίας και διαχείρισης.

Είχα την τύχη να διασχίσω αυτό το υπέροχο μνημείο της μεσογειακής φύσης και το μόνο που έχω να ευχηθώ είναι η παραπάνω απόφαση να λειτουργήσει ως σανίδα σωτηρίας αυτού του τόσο ευαίσθητου οικοσυστήματος, το οποίο βρίσκεται σε οριακό σημείο επιβίωσης εξαιτίας της αλόγιστης βόσκησης και του έντονου κινδύνου πυρκαϊάς.                         ΤΟΥ HIKING EXPERIENCE

Πηγές       http://hikingexperience.gr/
helectra.wordpress.com
dasarxeio.com

Το Cuscuta Pentagona, ή νεραϊδόνημα το φυτό της «όσφρησης»

φωτογραφία του Δημήτρη Λεσσέ  απο  το φυτικό κόσμο της Ικαρίας

 Το Cuscuta Pentagona, ή νεραϊδόνημα, δεν είναι ένα συνηθισμένο φυτό. Πρόκειται για ένα αναρριχητικό παράσιτο πορτοκαλί χρώματος, ικανό να φτάσει σε ύψος το ένα μέτρο. Βγάζει μικρά λευκά λουλούδια με πέντε πέταλα και διαθέτει ένα μοναδικό χαρακτηριστικό: δεν έχει φύλλα! Ο λόγος που δεν είναι πράσινο, είναι ότι δε διαθέτει χλωροφύλλη, τη χρωστική που επιτρέπει τη φωτοσύνθεση στα περισσότερα φυτά. Ως παράσιτο, το νεραϊδόνημα παίρνει την τροφή του από τους γείτονες. Προσκολλάται πάνω σε ένα φυτό ξενιστή και απομυζεί απ' αυτό θρεπτικές ουσίες, βυθίζοντας ειδικές προεξοχές μέσα στο αγγειακό σύστημα του ξενιστή. Οι ιδιαιτερότητές του δεν τελειώνουν εδώ. Το νεραϊδόνημα επιλέγει τους ξενιστές του, μυρίζοντάς τους! Οπως αποδεικνύουν επιστημονικές έρευνες δεν πρόκειται για μοναδική περίπτωση φυτικής όσφρησης. Τα φυτά μπορεί να μην έχουν ειδικό αισθητήριο, τουλάχιστον όπως αυτά που έχουν τα ζώα, ωστόσο μπορούν να μυρίσουν!

Το νεραϊδόνημα αναπαράγεται από σπόρους, όπως τα περισσότερα φυτά. Το φύτρο του υψώνεται στον αέρα και η ρίζα βυθίζεται στο χώμα. Αλλά το νεαρό νεραϊδόνημα θα πεθάνει σύντομα αν δεν βρει έναν ξενιστή. Καθώς ο βλαστός του μεγαλώνει, η άκρη του περιστρέφεται αργά σε κύκλους, ψάχνοντας το περιβάλλον, όπως όταν παίζουμε τυφλόμυγα, ή ψάχνουμε στην κουζίνα το διακόπτη μέσα στη νύχτα. Αυτές οι κινήσεις φαίνονται τυχαίες με μια πρώτη ματιά, αλλά αν το νεραϊδόνημα βρίσκεται κοντά σε μια ντοματιά, τότε γίνεται γρήγορα φανερό ότι γέρνει και αναπτύσσεται προς την κατεύθυνση της ντοματιάς, μέχρι να βρει ένα φύλλο της. Τότε κατεβαίνει λίγο κάτω από το φύλλο και συνεχίζει να αναπτύσσεται μέχρι να συναντήσει το βλαστό. Μόνο τότε τυλίγεται γύρω του και βγάζει μικροπροεξοχές που βυθίζονται στο βλαστό, απομυζώντας το σακχαρώδη χυμό που ρέει μέσα στα αγγεία του. Τρώγοντας το ξένο φαγητό, το νεραϊδόνημα μεγαλώνει και τελικά ανθίζει και πολλαπλασιάζεται.

Επιστήμονες μελέτησαν τη συμπεριφορά του Cuscuta ώστε να βεβαιωθούν ότι πράγματι εντοπίζει τον ξενιστή του μέσω χημικών σημάτων που μεταδίδονται με τον αέρα και όχι με κάποιον άλλο τρόπο. Σε ένα πείραμα, το νεραϊδόνημα και η ντοματιά κλείστηκαν σε δύο κουτιά, που επικοινωνούσαν μέσω ενός σωλήνα. Το νεραϊδόνημα πάντα αναπτυσσόταν προς την κατεύθυνση του σωλήνα, προς τα κει δηλαδή, απ' όπου ερχόταν η μυρωδιά της ντοματιάς. Για να μην υπάρχει αμφιβολία, σε άλλο πείραμα τοποθετήθηκαν κοντά σε ένα νεραϊδόνημα κομμάτια βαμβάκι, εμποτισμένα το ένα με τα χημικά της μυρωδιάς της ντοματιάς και τα άλλα με τους διαλύτες που χρησιμοποιήθηκαν για να εκχυλισθεί η μυρωδιά. Το νεραϊδόνημα πάντα αναπτυσσόταν προς την κατεύθυνση του βαμβακιού με τη μυρωδιά της ντοματιάς.

Ανάμεσα σε μια ντοματιά και σε ένα φυτό σταριού, το νεραϊδόνημα πάντα επιλέγει τη ντοματιά. Η μυρωδιά και των δύο ξενιστών περιέχει την πτητική χημική ένωση β-μυρσίνη, μια από τις εκατοντάδες ουσίες που μπορούν να κάνουν το νεραϊδόνημα να προσανατολιστεί προς αυτές. Ομως η μυρωδιά της ντοματιάς περιέχει και άλλες δύο πτητικές χημικές ενώσεις, που δεν υπάρχουν στο στάρι, κάνοντας το νεραϊδόνημα να την προτιμά. Επιπλέον, όπως αποδείχτηκε, το στάρι περιέχει μια ένωση της οξεικής ρίζας, που απωθεί το νεραϊδόνημα.

Το Cuscuta Pentagona δεν είναι το μοναδικό φυτό που μπορεί να βρει την τροφή του ακολουθώντας χημικά σήματα στον αέρα. Ηδη από το 1983 εμφανίζονται οι πρώτες μελέτες που δείχνουν ότι φυτά όπως οι φασολιές και οι ιτιές μπορούν να προειδοποιήσουν τα γειτονικά τους φυτά για επιθέσεις από φυλλοφάγα έντομα. Συγκεκριμένα, διαπιστώθηκε ότι οι ιτιές που βρίσκονταν δίπλα σε άλλες, πάνω στις οποίες αναπτύσσονταν κάμπιες, συνήθως δεν μολύνονταν από το έντομο. Στα φύλλα των γειτονικών δέντρων εμφανίζονταν φαινόλες και τανίνες που κανονικά δεν υπάρχουν σε αυτά και έχουν την ιδιότητα να κάνουν «πικρό» το φύλλο για τα γούστα των εντόμων. Το ίδιο συνέβαινε και σε λεύκες και σφενδάμια όταν σε γειτονικά τους δέντρα οι πειραματιστές επίτηδες έκοψαν στα δύο πολλά από τα φύλλα τους.

Τελικά αποδείχτηκε ότι τα πληγωμένα φύλλα δεν εξέπεμπαν χημικά σήματα κινδύνου για να ειδοποιήσουν τα γειτονικά φυτά, αλλά τα φύλλα του ίδιου φυτού που ακόμα δεν έχουν δεχτεί επίθεση από έντομα (ή επίθεση που έχει ίδιο αποτέλεσμα, όπως το σχίσιμο των φύλλων από τους ανθρώπους). Τα γειτονικά φυτά, που βρίσκονται σε κατάλληλα μικρή απόσταση από εκείνα που έχουν δεχτεί το πλήγμα, ανιχνεύουν τις ίδιες χημικές ουσίες που ανιχνεύουν και τα άλλα φύλλα του υπό επίθεση φυτού και έτσι αρχίζουν και αυτά να παράγουν εντομοαπωθητικές ουσίες, με αποτέλεσμα να προστατεύονται προκαταβολικά. Ο ακριβής τρόπος που τα φυτά ανιχνεύουν τα χημικά σήματα κινδύνου και αντιδρούν σε αυτά παραμένει άγνωστος.

http://www.rizospastis.gr/

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Scientific American

Υπερβόσκηση και Ερημοποίηση στην Ικαρία.

Δημοσιεύτηκε από Ικαρία στις Σάββατο, 5 Μαρτίου 2016

Μια βόλτα στο δάσος, ωφέλιμη για την υγεία και την ψυχολογία

Τα δέντρα

Τι δίκαια και πόσο σιωπηλά είναι τα δέντρα.
Δε ζητάνε στάλα παραπάνω απ' αυτό που τους αναλογεί.
Είτε σε έρημο είτε σε πολυσύχναστη πλατεία,
η λεύκα λεύκινα, η λεμονιά λεμονένια θα ντυθεί.
Ή πάλι μετατρέπονται σε οικοτροφεία και ξενώνες
για της πλάσης τα στρουθιά - αληθινό περίττωμα η λέξη έξωση.
Στο παραμικρό αεράκι πιάνουν το τραγούδι.
Οταν τα πληγώσεις, δε βογκάνε˙ δεν τραβάνε τα πλούσια
μαλλιά τους. Δακρύζουνε κρυφά κι ακούν
οι ρίζες. Ομως καμιά φορά πεισμώνουν όταν ο άνθρωπος
τα βασανίζει. Αγριεύουν τότε, συστρέφονται, φτύνουν
τον καρπό. Εκδικούνται το χέρι που τα καίει.
Ρίχνουν χώρια μες στις πλημμύρες.
Με δένδρινα μυαλά νουθετούνε. Με θεσπίσματα
θεία αφανίζουνε φυλές.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ                                                                                                                                                                                                                 Οταν περπατάμε μέσα στο δασικό περιβάλλον, σχεδόν πάντα έχουμε μια ευχάριστη αίσθηση. Σήμερα, δημοσιευμένες σε έγκυρα διεθνή περιοδικά επιστημονικές έρευνες, αποδεικνύουν πως η ωφέλεια από το δάσος είναι κάτι πολύ παραπάνω από μια αίσθηση. «Ο Ιπποκράτης πρώτος περιγράφει τη σημασία του φυσικού περιβάλλοντος στην υγεία του ανθρώπου. Στην Ιαπωνία, η Δασική Ιατρική αναγνωρίζεται ως επίσημη ιατρική ειδικότητα και έχει πιστοποιηθεί ως επάγγελμα, με ανάλογες σπουδές και εξετάσεις, αυτό του Δασικού Θεραπευτή. Οι βάσεις της τέθηκαν στα αρχαία ελληνικά Ασκληπιεία» λέει στην «Κ» ο δρ Χρίστος Γαλλής, τακτικός ερευνητής στο Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών Θεσσαλονίκης και εκ των ιδρυτών της Δασικής Ιατρικής στην Ιαπωνία (διετέλεσε Επισκέπτης Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Hyogo), εκπροσωπώντας την επιστήμη της Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος.

Οπως μας αποκαλύπτει ο δρ Γαλλής, οι θετικές επιδράσεις του δασικού περιβάλλοντος στην υγεία του ανθρώπου είναι πολλές. «Ερευνες έδειξαν ότι το δασικό περιβάλλον μειώνει την αρτηριακή πίεση και τον καρδιακό ρυθμό και έχει χαλαρωτική επίδραση στα άτομα, μειώνοντας τη δράση του συμπαθητικού που αυξάνει την πίεση. Επηρεάζει έμμεσα το ενδοκρινικό-ανοσοποιητικό σύστημα, προκαλώντας μείωση της αδρεναλίνης και αυξάνοντας τη δραστηριότητα των κυττάρων φυσικών φονέων (NK-natural killers) στο αίμα» εξηγεί ο δρ Γαλλής. Το δασικό περιβάλλον επηρεάζει την ψυχολογία του ατόμου. «Ερευνες έδειξαν ότι η ενασχόληση του ατόμου στο δασικό περιβάλλον μειώνει το άγχος, την κατάθλιψη, τον θυμό, την κούραση, αυξάνοντας τη ζωτικότητα και την ευεξία. Είναι αποτελεσματική στην αντιμετώπιση του “πνευματικού” stress και της πνευματικής κόπωσης. Επιδρά στο ενδοκρινικό σύστημα μειώνοντας τα επίπεδα των ορμονών stress αδρεναλίνης και κορτιζόλης και έχει χαλαρωτικά αποτελέσματα. Το stress αναστέλλει τις ανοσοποιητικές λειτουργίες. Το δασικό περιβάλλον τις ενισχύει έμμεσα, μειώνοντας τα επίπεδα των ορμονών stress. Επίσης αυξάνει τα επίπεδα μιας καρδιοπροστατευτικής ορμόνης του λιπώδους ιστού, της λιπονεκτίνης καθώς και της θειικής διυδροεπιανδροστερόνης. Η μείωση της λιπονεκτίνης στο αίμα συσχετίζεται στενά με παχυσαρκία, διαβήτη τύπου 2, καρδιοπνευμονικές ασθένειες και μεταβολικό σύνδρομο. Τα επίπεδα των επινεφριδικών ορμονών διυδροεπιανδροστερόνης και θειικής διυδροεπιανδροστερόνης μειώνονται δραματικά με την ηλικία και συνοδεύονται από σειρά εκφυλιστικών και χρόνιων ασθενειών που χαρακτηρίζουν τη γήρανση. Η θειική διυδροεπιανδροστερόνη παρέχει καρδιοπροστασία και προφυλάσσει από την παχυσαρκία και τον διαβήτη. Επίσης φαίνεται ότι ο περίπατος σε δασικό περιβάλλον μειώνει τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα σε διαβητικούς ασθενείς» εξηγεί ο κ. Γαλλής.

Μια συγκριτική έρευνα

Μάλιστα, συγκριτική έρευνα ημερήσιων περιπάτων σε δασικό και αστικό περιβάλλον έδειξε ότι ενώ η επίσκεψη στο δάσος μείωσε σημαντικά τη συγκέντρωση των ορμονών stress και στα δύο φύλα ιδιαίτερα στις γυναίκες, δεν συνέβη το ίδιο με τον περίπατο σε αστικό περιβάλλον. Το δασικό περιβάλλον δρα άμεσα στο ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα προάγοντας τη δραστηριότητα και αυξάνοντας τον αριθμό των κυττάρων φυσικών φονέων (natural killers - ΝΚ), όπως και τα επίπεδα των διακυτταρικών αντικαρκινικών πρωτεϊνών και ενζύμων και στα δύο φύλα. «Ερευνες σε άτομα που έκαναν περίπατο αναψυχής σε αστικό περιβάλλον έδειξαν ότι δεν παρατηρήθηκε καμία αύξηση της δραστηριότητας και του αριθμού των ΝΚ κυττάρων, ούτε στην έκκριση των διακυτταρικών ορμονών και ενζύμων. Αντίθετα ήταν τα αποτελέσματα περιπάτου στο δάσος, γεγονός που δεν οφείλεται στον περίπατο αλλά σε αυτό καθαυτό το δασικό περιβάλλον.Επειδή τα ΝΚ κύτταρα φονεύουν τα καρκινικά κύτταρα απελευθερώνοντας αντικαρκινικές πρωτεΐνες, και το δασικό περιβάλλον αυξάνει τη δραστηριότητα των ΝΚ κυττάρων και την ποσότητα των αντικαρκινικών πρωτεϊνών, η δραστηριότητα στο δασικό περιβάλλον μπορεί να έχει προληπτικά αποτελέσματα ενάντια στην καρκινογένεση. Σε έρευνα στην Ιαπωνία, βρέθηκε ότι άτομα που ζουν σε περιοχές με χαμηλή δασοκάλυψη είχαν σημαντικά μεγαλύτερη πιθανότητα θανάτου από καρκίνο απ’ αυτά που ζούσαν σε περιοχές με υψηλότερη δασοκάλυψη» σημειώνει ο δρ Γαλλής, συγγραφέας του τόμου «Green Care: for Human Therapy, Social Innovation, Rural Economy, and Education». Public Health in the 21st Century (Νέα Υόρκη 2013).

Ο δρ Γαλλής, από τους πιονέρους της Δασικής Ιατρικής (την οποία έχει παρουσιάσει και διδάξει σε Κίνα, Νότια Κορέα, Βραζιλία, Ταϊβάν, και στην Ευρώπη), υπογραμμίζει πως «η ενσωμάτωση της Δασικής Ιατρικής στο Εθνικό Σύστημα Υγείας μπορεί να προσφέρει την ευκαιρία πρόληψης νοσημάτων μέσα από οργανωμένες δραστηριότητες στο δασικό περιβάλλον, που συνοδευόμενες από πολιτιστικές δράσεις και υγιεινή διατροφή, μπορούν να προσελκύσουν υψηλού επιπέδου επισκέπτες από όλο τον κόσμο με προφανή οφέλη για την εθνική, περιφερειακή και τοπική οικονομία».Αρκεί βεβαίως να έχουμε δάση και μάλιστα υγιή. Ενας ακόμα λόγος για την προστασία και την ανάπτυξη του δασικού μας πλούτου.                                                                             http://www.kathimerini.gr

       

Ευκάλυπτος ο βασιλεύων

Το ψηλότερο ανθοφόρο φυτό και ένα από τα ψηλότερα δέντρα του κόσμου είναι ο Ευκάλυπτος ο βασιλεύων (Eucalyptus regnans). Το εντυπωσιακό είδος είναι ενδημικό στην Τασμανία και στηνΒικτώρια, στη νοτιοανατολική Αυστραλία.

Φωτογραφία scadwell
Μπορεί να φτάσει σε ύψος τα 70-114 μέτρα, ενώ το ψηλότερο ζωντανό δείγμα βρίσκεται στην Τασμανία κι έχει ύψος 99,6 μέτρα. Το Centurion, όπως αποκαλείται, ανακαλύφθηκε το 2008, έχειδιάμετρο 4,05 μέτρα και περίμετρο που υπερβαίνει τα 12 μέτρα. Άλλο δείγμα που είχε καταγραφεί, αλλά κάηκε σε πυρκαγιά, είχε ύψος 132 μέτρα. 

Φωτογραφία Patche99z

Φωτογραφία JVinOZ

Αειθαλής, με ευθύ γκρίζο κορμό και λείο φλοιό ο ευκάλυπτος ο βασιλεύων αναπτύσσεται σε αμιγείς συστάδες σε ψηλά, υγρά δάση. Ο κορμός του μπορεί να φτάσει σε διάμετρο τα 2,5 μέτρα. Τα άνθη του παράγονται σε συστάδες 9-15 μαζί κι εμφανίζονται από τον Ιανουάριο έως τον Μάιο. Έχουν διάμετρο ενός εκατοστού και έναν δακτύλιο από λευκούς στήμονες.

Φωτογραφία  tranquilometro
Ο ευκάλυπτος ο βασιλεύων είναι ένα δέντρο με μεγάλη οικολογική αξία. Εκτός από το καταφύγιο που προσφέρει σε είδη πανίδας, έχει διαπιστωθεί ότι δάση στα οποία κυριαρχεί, στα κεντρικά υψίπεδα της Βικτώριας, απορροφούν περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα, σύμφωνα με μελέτη που πραγματοποιήθηκε από το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας το 2009. 

Φωτογραφία  _Nathan_Johnson

Φωτογραφία  Rexness

Πηγές 

"Η Γάτα το μικρότερο των αιλουροειδών είναι πραγματικά ένα αριστούργημα. ''

 "Η Γάτα  το μικρότερο των αιλουροειδών είναι πραγματικά ένα αριστούργημα. ''                                                                                                                                                                            Οι γάτες ειναι οι γκάνγκστερ του κόσμου των ζώων, που ζουν εκτός νόμου και συχνά πεθαίνουν εκεί.....   Περπατούν με μια  εκπληκτική αξιοπρέπεια. 

κοιμούνται με άμεση απλότητα που 
οι άνθρωποι απλά δεν μπορούν
καταλαβαίνουν.

τα μάτια τους είναι πιο 
όμορφα από τα μάτια μας. 
και μπορούν να κοιμούνται 20 ώρες 
την ημέρα
χωρίς 
δισταγμό ή 
τύψεις.

όταν αισθάνομαι 
χαμηλός 
το μόνο που έχω να κάνω είναι 
να παρακολουθήσω τις γάτες μου 
και τότε το 
το θάρρος μου
επιστρέφει.

Έχω μελετήσει αυτά τα 
πλάσματα.

είναι οι  
οι δάσκαλοι  μου . "

-Charles Bukowski, γάτες μου                                                                               

Σαρκοποτήριο το ακανθώδες, Αφάνα.... απλά βήματα για την κατασκευή μιας σκούπας, όπως αυτές των παππούδων μας

Σαρκοποτήριο το ακανθώδες, Αφάνα,Αστοιβίδα,Sarcopoterium spinosum - Οικ. Rosaceae                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                        Η Αφάνα  είναι αυτοφυής, πολυετής, χαμηλός, πολύκλαδος θάμνος, ύψους μέχρι 50cm, 

με αγκαθωτό, ξηρό φύλλωμα. Ο φλοιός του είναι αργυροκάστανος και απολεπίζεται
 σε ακανόνιστες λωρίδες. Οι κλαδίσκοι καταλήγουν σε αδύνατα, μυτερά αγκάθια.
Το καλοκαίρι το φυτό ξηραίνεται, για να αντέξει τις υψηλές θερμοκρασίες. 

Πέφτει δηλαδή σε «καλοκαιρινή» νάρκη.
Μαζί με το φυτό ξηραίνεται και ο καρπός του και σιγά σιγά προετοιμάζεται
να διασκορπίσει σε φρέσκο έδαφος τους σπόρους του το φθινόπωρο
έτσι ώστε να βγουν οι νέοι θάμνοι.

Απλά βήματα για την κατασκευή μιας σκούπας, όπως αυτές των παππούδων μας ! 

Η αφάνα βρίσκεται εύκολα, όχι μόνο γιατί έχουμε μαζί μας τον έμπειρο γεωπόνο Σωτήρη Νικολογιάννη, αλλά διότι φύεται στην περιοχή Αγίου Νικολάου Παιανίας, στον Υμηττό	Αρχικά, κόβουμε το ιδιόμορφο αυτό αγκάθι
Μια κοντινότερη παρατήρησή του μας επιτρέπει να δούμε την μορφή του....	Πρέπει να τιθασεύσουμε το πολύτιμο αγκάθι
Μυθολογία Αναφορικά με το λαμπροκόκκινο χρώμα των καρπών της Αστοιβίδας, ένας μύθος λέει το εξής. Όταν ο Άρης κυνηγούσε τον Άδωνη και η θεά Αφροδίτη τον προστάτευε από τον θυμό του, πάτησε πάνω στον θάμνο, και το αίμα που έτρεξε από το πόδι της  έβαψε τους καρπούς του φυτού κόκκινους!
Το πατάμε ώστε να πάρει πιο επίπεδη μορφή	Το πάχος του αγκαθιού είναι εντυπωσιακό
Για να γίνει όμως μια χρηστική σκούπα πρέπει να το ισοπεδώσουμε λίγο ακόμα. Με μια βαριά πέτρα λοιπόν το πατάμε για λίγο ακόμα	Μόλις βρούμε ένα ξύλο και το δέσουμε.... η σκούπα μας είναι έτοιμη!
	Η φύση προσφέρει πάντα λύσεις!
Χρήσεις Αρχικά να πούμε ότι η Αφάνα είναι αληθινή ευλογία για τις ξεροτοπιές,  όπου δεν φυτρώνει τίποτε άλλο, γιατί συγκρατεί το λιγοστό χώμα και τρέφει μερικά ζώα,  μιας και ο χυμός της είναι γαλακτώδης. Παλιότερα χρησιμοποιούνταν κυρίως σαν προσάναμμα για το τζάκι  ή γενικότερο προσάναμμα για φωτιές αλλά και για την κατασκευή σκουπών (σαρώθρων). http://www.geopon.gr/index.html

Βελανιδιά (Δρυς) - Quercus ο "γνώστης της αλήθειας".

Οι βελανιδιές ποικίλουν στην εμφάνιση τόσο, ώστε είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι μερικές ανήκουν στο ίδιο είδος. Ωστόσο έχουν όλες ένα κοινό χαρακτηριστικό, το οποίο δεν είναι άλλο από τους πασίγνωστούς καρπούς τους τα βελανίδια.

Η βελανιδιά είναι ένα δέντρο ανθεκτικό και σταθερό. Πράγματι, είναι ένα από τα μακροβιότερα δέντρα, που αναπτύσσονται από γενιά σε γενιά. Για αυτόν τον λόγο, οι παλαιές βελανιδιές είχαν χρησιμοποιηθεί από διάφορες θρησκείες, για τις σημαντικές συνεδριάσεις και τις τελετές.Στην Ελληνική Μυθολογιά, ο Ζεύς/Δίας, ο θεός της βελανιδιάς, ήταν επίσης οπλισμένος με κεραυνούς. Το προφητικό δρύινο άλσος της Δωδώνης στην Ελλάδα αφιερώθηκε στο Δία και τα μηνύματα των Θεών ερμηνεύονταν με τον ήχο του αέρα στα δρύινα φύλλα τους.  Η βελανιδιά αποκαλείται quercus ή querimus, επειδή οι θεοί χρησιμοποιούσαν τη βοήθεια αυτού του δέντρου για να δώσουν απαντήσεις, σε ερωτήσεις σχετικές με το μέλλον.

πηγη

Αλλά δεν ήταν μόνο ο Δίας που συνδέθηκε με την βελανιδιά. Οι Δρυάδες και οι Αμαδρυάδες ήταν δύο τύποι νυμφών του δάσους στην Ελληνική Μυθολογία. Αυτά τα θηλυκά πνεύματα της φύσης πιστεύονταν ότι κατοικούσαν σε δέντρα και σε δάση και φώλιαζαν ιδιαίτερα σε δέντρα βελανιδιάς. Υπάρχουν πολλές ιστορίες και μύθοι γι' αυτά τα πλάσματα που φαίνεται ότι αν και πνεύματα, δεν ήταν αθάνατα. Ιδιαίτερα οι Αμαδρυάδες, ήταν πιο ευαίσθητες, γιατί πιστεύονταν ότι η διάρκεια της ζωής τους εξαρτιόταν από την υγεία και καλοζωία της βελανιδιάς που της φιλοξενούσε. Φυτεύτηκαν για να οριοθετήσουν σύνορα, εξαιτίας της μακροβιότητας και της ανθεκτικότητάς τους στο πέρασμα των χρόνων. Η βελανιδιά ήταν πηγή τροφής για τους πληθυσμούς της Ευρώπης. Γι' αυτό και οι άνθρωποι την σέβονταν από τα βάθη της ιστορίας. Αρχαιολογικά ευρήματα καταδεικνύουν ότι τα βελανίδια αποτελούσαν από πολύ παλιά τροφή και στον ελλαδικό χώρο. Ο Ησιόδειος μύθος μάλιστα θέτει το βελανίδι σαν μια κύρια τροφή της προ-αγροτικής εποχής. Δέντρο κατ’ εξοχήν της άγριας ορεινής φύσης, η βελανιδιά αποτελούσε διατροφική πηγή και στην αρχαία Αρκαδία, αφού κατά τον Ηρόδοτο το Δελφικό Μαντείο αναφέρεται σε Αρκάδες ως ‘βαλανοφάγους’. Σήμερα, προϊόντα από την επεξεργασία βελανιδιού βρίσκουμε στην Κορέα (αλεύρι, μακαρόνια, και ένα είδος ζελέ), στην Κίνα (σούπα βελανιδιών και κάστανου σε brown sauce) και στην Τουρκία (ένα πηχτό ρόφημα από αλεσμένο βελανίδι, βανίλια, ζάχαρη κτλ.).Η βελανιδιά είναι αυτοφυής σε πολλά μέρη του πλανήτη, Σε αντίθεση με τις καλλιέργειες που απαιτούν κοπιώδη κατεργασία του εδάφους, πολυέξοδες φυτεύσεις και καλλιεργητικές φροντίδες, η βελανιδιά είναι προϊόν που μας δίνει η φύση άφθονα και ελεύθερα.

Τα βελανίδια περιέχουν υψηλά ποσοστά πρωτεϊνών, ποτάσιο, μαγνήσιο, ασβέστιο, καθώς και βιταμίνη Β6.

Το αλεύρι από βελανίδια αντικαθιστά σε ορισμένες δόσεις τα άλευρα σιτηρών και καλαμποκιού, υπερέχει δε απ’ αυτά σε ίνες.

Το επεξεργασμένο βελανίδι έχει μεγάλη διάρκεια ζωής.

Το βελανίδι είναι ένας καρπός από τον οποίο δεν πετάς τίποτα. Το καπάκι του χρησιμεύει στην κατεργασία και βαφή δερμάτων (περιέχει τανίνες που κάνει το δέρμα πιο ανθεκτικό), ενώ από τον καρπό του παράγεται ζωοτροφή, αλεύρι, μαγειρικό λάδι και βάση για καλλυντικά.  

Τα φύλλα και ο φλοιός της βελανιδιάς είναι τα κύρια μέρη που χρησιμοποιούνται σαν φαρμακευτικά. Ο χυμός από τη σύνθλιψη των φύλλων μπορεί να εφαρμοστεί επάνω σε πληγές, και το διάλυμα που παράγεται από φύλλα διαποτισμένα με βραστό νερό, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ανακουφίσει τα ξαναμμένα μάτια, επειδή είναι ικανό ψυκτικό. Χρησιμοποιήστε την ίδια λοσιόν για οποιοδήποτε χτύπημα, γδάρσιμο, ή κάψιμο και ακόμη ως στοματικό διάλυμα για πληγωμένα ούλα. Επίσης ανακουφίζει από τις αιμορροΐδες, τη φλεβίτιδα και τον πονόλαιμο. Το αφέψημα του φλοιού χρησιμοποιείται για να μειώσει τον πυρετό, την διάρροια, τη δυσεντερία, την αμυγδαλίτιδα, τη φαρυγγίτιδα και τη λαρυγγίτιδα. για να φτιάξετε το αφέψημα χρειάζεστε 1 κουταλάκι θρυμματισμένο φλοιό για κάθε φλιτζάνι κρύο νερό. Σιγοβράστε για 5-10 λεπτά. Προτεινόμενη δοσολογία: 3 φορές από ένα ποτήρι κρασί τη μέρα. 

Ο φλοιός πρέπει να συλλέγεται από τη βελανιδιά σε μικρά κομμάτια τον Απρίλιο ή τον Μάιο. Σιγουρευτείτε  ότι τα κομμάτια είναι λεία και χωρίς λεκέδες. Προσεκτικά αποκόψτε τα από λεία κλαδιά ή από κορμούς μικρότερους των 10 εκατοστών, προσέξτε να μην καταστρέψετε το δέντρο. Ο φλοιός περιέχει δεψίνη που χρησιμοποιείται ευρέως για την παρασκευή δέρματος και σπάγκου.

Ένα υποκατάστατο καφέ μπορεί να φτιαχτεί από βελανίδια. Ψιλοκόψτε τα και ψήστε τα μέχρι να πάρουν ένα ανοιχτό καφέ χρώμα. Μετά αλέστέ τα και ψήστε τα πάλι.  Το έλαιο της βελανιδιάς χρησιμοποιείται στην περιποίηση προσώπου. Εξαφανίζει τις φακίδες (3-4 σταγόνες), δίνει στα μαλλιά καστανή απόχρωση που διαρκεί και κατευνάζει τους πόνους των αυτιών (3-4 σταγόνες).

Τα κηκίδια τα βράζουμε με βρόχινο νερό και ξύδι και βάφουμε τα μαλλιά.  

---

Η φλούδα των κλωναριών είναι στυπτική και τονωτική. Φτιάχνεται με αυτή ένα έγχυμα ρίχνοντας ένα λίτρο βραστό νερό πάνω σε 3 κουταλιές της σούπας ξερή φλούδα και τ΄ αφήνετε για 15 λεπτά, αφού κλείσετε το καπάκι του δοχείου, για να βγουν οι δραστικές ουσίες. Αυτό πίνεται, αλλά χρησιμοποιείται και σαν κλύσμα για αιμορροϊδες, άλλα προβλήματα πρωκτού και προβλήματα περιόδου. Το έγχυμα βελανιδιάς είναι ωφέλιμο στη διάρροια, τη χρόνια δυσεντερία, τις αιμορραγίες και τις μητρορραγίες.

Το αφέψημα της φλούδας της βελανιδιάς είναι κατάλληλο για γαργάρες σε αμυγδαλίτιδα, σε χαλάρωση ούλων και σε στοματίτιδα, για πλύσιμο και εσωτερικά κάνει καλό σε παθήσεις του σπλήνα και σε εντερίτιδες, αλλά και σε βρογχοκήλη. Η φλούδα της βελανιδιάς για εσωτερική και εξωτερική χρήση είναι άριστη για τους κιρσούς. Επίσης, είναι καλό φάρμακο για τη λευκόρροια και τη βλεννόρροια με πλύσεις της ουρήθρας και του κόλπου.

Φτιάξτε ένα αφέψημα με 25 γραμ βελανιδιάς σε 1 λίτρο νερό μέχρι να εξατμισθεί το 1/3, προσθέστε στύψη (θειϊκό άλας αργιλίου-καλίου που χρησιμοποιείται στη βυρσοδεψία και σαν αιμοστατικό) και είναι το καλύτερο φάρμακο για τις χιονίστρες.

Καβουρντισμένα αλεσμένα βελανίδια και βρασμένα χρησιμοποιούνται για τον έντονο βήχα. Επίσης, χρησιμοποιείται σε ακράτεια ούρων, πυρετό και σε διόγκωση του σπλήνα.

Τα φύλλα βελανιδιάς φτιάχνουν αφέψημα για γαργάρες για τον πονεμένο λαιμό και τον πυρετό. Επίσης, το ίδιο αφέψημα χρησιμοποιείται για πλύσιμο πληγών και ερεθισμούς του δέρματος.

Χρησιμοποιείται στην χρωματουργία για το μαύρο χρώμα και στη βυρσοδεψία.

Τα βελανίδια χρησιμοποιούνται σε περιόδους στέρησης και πείνας, ως ανθρώπινη τροφή, ψητά.

Για τα γουρούνια είναι άριστη τροφή.

Χρησιμοποιείται για τη δυσεντερία και τις αιμοπτύσεις

Δίνει θαυμάσια ξυλεία

Το βρύο της χρησιμεύει για μαγιά ψωμιού

Όταν τα βελανίδια πέσουν στη γη, χάνουν την πικράδα τους και ξεραίνονται και μαζί με ζάχαρη και άλλα αρωματικά φυτά φτιάχνεται ένας εύπεπτος καφές που είναι χωνευτικός και αντιδιαρροϊκός. πηγη πηγη http://www.whitedragon.org.uk/articles/oak.htm

http://www.loggia.com/myth/dryads.html
http://www.botanyworld.com/quercus.html                                                                                                                                                                                       www.emedi.gr