Δευτέρα 13 Μαΐου 2013

Γιώργος Καρναβάς: Ένας Ικαριώτης στις Κάννες


.
Ο Γιώργος Καρναβάς κατάγεται από τον Εύδηλο και τις Ράχες Ικαρίας και με την παραγωγή έχει «μπλεχτεί» σε πολλά επίπεδα: Από την Stefi Productions μέχρι το ξακουστό Synch, το πιο επιτυχημένο μουσικό φεστιβάλ της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια, το οποίο συνδιοργάνωνε με τον επίσης Ικαριώτη, Καραβοσταμιώτη Δημήτρη Παπαϊωάνου.
Στην κινηματογραφική παραγωγή μπήκε το 2011 με το «Wasted Youth» του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου (Φεστιβάλ Ροτερνταμ), το 2012 με «Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού» (διάκριση στο Φεστιβάλ Κάρλοβι Βάρι) και φέτος με την «Αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά» της Ελίνας Ψύκου (Forum Φεστιβάλ Βερολίνου).
Πριν ένα μήνα παρέλαβε μαζί με τους συνεργάτες του το βραβείο καλύτερης ελληνικής ταινίας της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου για «Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού». Η ταινία βγήκε στις αίθουσες μόλις την περασμένη Πέμπτη, 10 του Μάη.
Και όχι μόνο αυτό: Ο Γιώργος Καρναβάς θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα συμμετέχοντας στην ομάδα «Producers on the Move” του 66ου Φεστιβάλ Κανών!

Συνέντευξη στον Κωνσταντίνο Βατούγιο.
Τι είναι οι “Producers on the Move”;
Είναι μία πρωτοβουλία του EFP (European Film Promotion), ενός οργανισμός που χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και ασχολείται με επιμορφωτικά προγράμμα αλλά και την προώθηση ευρωπαϊκών ταινιών. Σε αυτό το πλαίσιο, το Producers on the Move, εδώ και 17 χρόνια στις Κάννες, κάνει μία επιλογή ως και 30 ευρωπαίων παραγωγών, οι οποίοι συναντιούνται για 3 ημέρες και παρουσιάζουν τη σταδιοδρομία τους και τα επόμενα σχέδια τους προσπαθώντας να δημιουργήσουν ένα δίκτυο γνωριμίας και συνεργασιών. Φέτος θα πραγματοποιηθεί 18 με 21 Μαϊου και έχω κληθεί και εγώ.
«Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού». Μίλησε για αυτήν την ταινία:
Είμαι πολύ περήφανος που είμαι μέλος αυτής της ιστορίας. Η ταινία γυρίστηκε τέλος του 2011 και ολοκληρώθηκε το 2012. Όταν πρωτοδιάβασα το σενάριο, με συγκλόνισε. Θεωρώ ότι ειναι από τα καλύτερα κείμενα που έχω διαβάσει στη ζωή μου. Το σενάριο είναι βασισμένο πάνω στη βασική ιδέα της «Πείνας» του Κλουτ Χάμσουν, ενός βιβλιου που περιγράφει όσα έζησε ο συγγραφέας του προσπαθώντας να επιβιώσει στο υπο γερμανική κατοχή Όσλο, στη διάρκεια του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Έκτορας Λυγίζος επηρρεασμένος από αυτό, έγραψε ένα σενάριο για ένα αγόρι στην Αθήνα του Σήμερα. Για μένα είναι μια απόλυτα συμβολική αλλά και αληθινή ταινία. Είναι ένα φιλμ που έχει μια δυνατή επιρροή πάνω στον θεατή.
Και «Η αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά» που γυρίστηκε φέτος;
Σε σενάριο και σκηνοθεσία της Ελίνας Ψύκου, είναι μία ταινία που επίσης αγάπησα πολύ. Έκανε την πρεμιέρα της στην Berlinale και μέχρι στιγμής έχει πάει πολύ καλά στα φεστιβάλ του εξωτερικού. Πιστεύω ότι θα ακουστεί ακόμα περισσότερο γιατί τα βασικά φεστιβάλ στα οποία συμμετέχει, ξεκινούν από το καλοκαίρι και μετά. Θα προσπαθήσουμε μάλιστα, για την ελληνική της διανομή, να την προωθήσουμε με τέτοιο τρόπο που δεν έχει ξαναγίνει για ταινία Arthouse. Γιατί είναι κάτι που μπορεί να το δει πολύς κόσμος. Είναι μια ταινία που χαίρεσαι να τη βλέπεις, έχει κομμάτια πολύ εντυπωσιακά αλλά και έναν γλυκό σουρεαλισμό. Μιλά για το πεθαμένο lifestyle των παχιών αγελάδων στη χώρα μας. Πρωταγωνιστεί εξαιρετικά ο Χρήστος Στέργογλου.
Τι είναι η heretic;
Μόλις πριν 10 ημέρες ιδρύσαμε την heretic μαζί με τον στενότερο συνεργάτη μου τα τελευταία χρόνια και πολύ έμπειρο, Κωνσταντίνο Κοντοβράκη. Αποφασίσαμε να φτιάξουμε μια δημιουργική εταιρεία παραγωγής κινηματογραφικών έργων και όχι μόνο. Έχουμε 6 projects αυτή τη στιγμή τα οποία θα ολοκληρωθούν αυτόν και τον επόμενο χρόνο. Η heretic θα δραστηριοποιηθεί και σε άλλους τομείς: Το θέατρο, τη μουσική, συναυλίες, εκπροσώπηση καλλιτεχνών. Γενικά θέλουμε να κάνουμε οτιδήποτε δημιουργικό στο οποίο μπορούμε να συνεισφέρουμε στην παραγωγή και την προώθηση του, τομέα στον οποίο υστερούσε η χώρα μας. Δημιουργούσαμε κάτι και το αφήναμε στο ράφι. Αυτό πρέπει να προσπαθήσουμε όλοι να αλλάξει.
Τι προσδοκάς από την ανάμειξη σου με αυτη τη μορφή της τέχνης στον καιρό της Κρίσης;
Δεν σκέφτομαι ότι ζω σε Κρίση. Εννοείται ότι είμαστε σε μια τραγική περίοδο για πάρα πολλούς συνανθρώπους μας, τους τραβήχτηκε το χαλί κάτω από τα πόδια με όλα όσα συμβαίνουν. Εγώ εστίαζω κυρίως στο γεγονός ότι στο χώρο του κινηματογράφου υπάρχουν άτομα με πολύ πάθος αλλά και κατάρτιση. Νομίζω ότι οι λιγότερο καταρτισμένοι από όλους ήταν οι παραγωγοί. Αυτό όμως αλλάζει και η νέα γενιά παραγωγών σπουδάζει πλέον έξω, παρακολουθει workshops και προσπαθεί να βρίσκεται μέσα στα πράγματα. Βλέπω γενικότερα ότι υπάρχουν πολύ ενδιαφέρουσες  προτάσεις και δουλειές στα σκαριά. Θεωρώ ότι το να κάνεις σινεμά στην Ελλάδα σήμερα, είναι σα να δουλεύεις σε μια εταιρεία υψηλής τεχνολογίας, από άποψη ενδιαφέροντος: Υπάρχει κίνηση, ενέργεια, μπορείς να ψάξεις χρηματοδότηση ακόμα και από το εξωτερικό. Συμβαίνουν πράγματα και αυτό λειτουργεί θετικά, ως άμιλλα, με την έννοια ότι σε παρακινεί το τι κάνει ο συνάδελφος σου. Είμαι πολύ αισιόδοξος. Τα πάντα εξαρτώνται από το πώς θα χειριστούμε εμείς την κατάσταση. Πρέπει να γίνουν βέβαια πολλά πράγματα, να συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε στενά οι άνθρωποι του χώρου, να βάλει το Κράτος το χέρι στην τσέπη, στα πλαίσια των δυνατοτήτων του και να ενταθεί κάτι που γίνεται τον τελευταίο καιρό στη χώρα μας: Να φέρνουμε παραγωγές να γυρίζονται σε ελληνικά μέρη αλλά και από ελληνικά συνεργεία.
Ποια είναι η σχέση σου με την Ικαρία:
Ήμουν πολύ πορωμένος Ικαριώτης. Για να καταλάβεις ότι πρώτη φορά πρέπει να πήγα διακοπές εκτός Ικαρίας, μετά τα 29 χρόνια μου. Είχα την τύχη να έχω και μαμά δασκάλα οπότε απο μωρό έκανα 3 μηνες καλοκαιρινές διακοπές στην Ικαρία και φυσικά Πάσχα και Χριστούγεννα. Κάποια στιγμή, όταν τελείωσα τις σπουδές και δεν ήξερα τι θέλω να κάνω, προσπάθησα να μείνω και μόνιμα στο νησί έχοντας στο μυαλό μου όμως, τη θερινή ειδυλλιακή εικόνα της Ικαρίας. Εννοείται ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι...
Όταν άρχισα να παρατηρώ την Ικαρία, είδα πολλά πράγματα που με ξενέρωναν. Για μένα η Ικαρία είναι ο πιο όμορφος βράχος που έχω δει στη ζωή μου. Είδα όμως πώς συμπεριφερόμαστε εμείς οι ίδιοι στο περιβάλλον και την αισθητική του νησιού. Καταλαβαίνω ότι δεν έχει ο καθένας τα χρήματα να χτίσει ένα αριστούργημα, όμως ούτε οι παππούδες μας τα είχαν! Κάθε άλλο! Η γενιά των γονέων μας και η δική μας, έχουν πληγώσει το τοπίο πάρα πολύ.
Για μένα η Ικαρία συμβόλιζε πάντα τη ξεγνοιασιά, την ελευθερία. Πηγαίναμε στο νησί τον Ιούνιο και η μητέρα μου με ξαναρωτούσε «πού είσαι;», τον Σεπτέμβρη πια. Συμβολίζει όμως και κάτι ακόμα που το έχω κάνει σκοπό τη ζωής μου: Την πίστη ότι το απρόοπτο θα συμβεί ανά πάσα στιγμή. Δηλαδή, βγαίνεις έξω το βράδυ στην Ικαρία, δεν περιμένεις ότι θα συμβεί κάτι, κι όμως...  από το πουθενά, συμβαίνουν πράγματα γιατί ακριβώς δεν επιζητεί κανείς να γίνουν. Αυτό το θεωρώ μία υπέροχη δυνατότητα της ανθρώπινης φύσης και είναι κάτι που το επιδιώκω στη ζωή μου: Αναζητώ το απρόοπτο γιατί μπορεί να σε βάλει σε μία νέα διάσταση και να σε πάει παρακάτω.
Θέλω, τώρα που απέκτησα και οικογένεια, να φτιάξω και το δικό μου σπίτι στην Ικαρία. Σε σχέση με τη δουλειά μου, και αυτό είναι στα απώτερα όνειρα μου, θέλω να φτιάξω μαζί και έναν ξενώνα για να οργανώνω σεναριαγραφικά workshops. Πιστεύω πως αν καλλιτέχνες και γραφιάδες έρχονταν στην Ικαρία να γράψουν, παρέα με όσα βιώσουν από το τοπίο και τους ανθρώπους της, αυτό θα τους έδινε φοβερή ώθηση σε επίπεδο έμπνευσης.
Δώσε μας τώρα και την είδηση:
Ναι! Θα κάνω την πρώτη μου ταινία στην Ικαρία το οποίο είναι όνειρο ζωής. Είναι συμπαραγωγός ο Γρηγόρης Ρέντης. Το σενάριο είναι του Ικαριώτη σκηνοθέτη Γιώργου Φουρτούνη από τον Άγιο Κήρυκο, ο οποίος έκανε την καλύτερη ελληνική ταινία μικρού μήκους το 2010, το «Πίστομα». Η καινούργια ταινία λοιπόν, θα λέγεται «Ίκαρος» και έχει ένα δυνατό και σκληρό σενάριο. Θα γυριστεί στο νησί τον Δεκέμβριο του 2013.
Γιώργο, σε ευχαριστούμε πολύ!ikariamag.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου