Με εντολή του Αλεξάνδρου, η Θήβα αφού λεηλατήθηκε, ισοπεδώνεται τελείως και ουσιαστικά παύει να υπάρχει. 6.000 άμαχοι Θηβαίοι σφαγιάσθηκαν και 30.000 σύρθηκαν αιχμάλωτοι στα σκλαβοπάζαρα.
Στην φοινικική πόλη της Τύρου, έσφαξε 10.000 άμαχους κατοίκους, τους 2.000 τους σταύρωσε γυμνούς κατά μήκος της παραλίας και τους άφησε να σαπίσουν στον ήλιο. Τους υπόλοιπους, πέρι τους 30.000, τους πούλησε ως δούλους.
Τον ίδιο χρόνο στη Γάζα, μετά την άλωσή της, διέταξε να σφαγιαστεί όλος ο αντρικός πληθυσμός, πάνω από 10.000 στο σύνολό τους και πούλησε τις γυναίκες και τα παιδιά ως σκλάβους.
«Ήταν τόσο συστηματική η τρομακτική σφαγή κατά την προέλαση στο εσωτερικό της Ασίας που, όπως έλεγαν οι ίδιοι οι Μακεδόνες, "τα σπαθιά στόμωσαν, παραμορφώθηκαν, καθώς λιάνιζαν τα κορμιά’».
Σε μιά μικρή κωμόπολη κοντά στην πρωτεύουσα Βάκτρα, συνάντησαν μία αποικία Ελλήνων ιερέων από την Ιωνία που είχαν εγκατασταθή εκεί 150 χρόνια νωρίτερα στα χρόνια του Ξέρξη ως σύμμαχοι των Περσών. Ανυποψίαστοι οι Ελληνες της πόλης τον χαιρέτησαν ως ελευθερωτή. Η ανταπόκριση του Αλεξάνδρου ήταν να διατάξει τον άμεσο σφαγιασμό των 3.000 Ελλήνων της περιοχής επειδή οι πρόγονοί τους που κατάγονταν από την Μίλητο είχαν συνεργασθή με τους Πέρσες.
Στη Σανγκάλα της Ινδίας , 8.000 Ινδοί σκοτώθηκαν στην διάρκεια της άλωσης της πόλης και άλλοι 9.000 σφαγιάσθηκαν όταν οι στρατιώτες του Αλεξάνδρου ισοπέδωσαν την πόλη. Περίπου 70.000 σύρθηκαν σκλάβοι. Ακολούθησε επιδρομή στα περίχωρα όπου δεν έμεινε ούτε ένας ζωντανός. Γυναικόπαιδα, ηλικιωμένοι, τραυματίες και άρρωστοι σφαγιάσθηκαν ανελέητα.
Στην πολιορκία της πόλης των Μαλλών, εξοντώθηκε αδιακρίτως όλος ο πληθυσμός της πόλης, κάποιες δεκάδες χιλιάδες άμαχοι.
Ειδικά στις Ινδίες, οι ωμότητες του Αλεξάνδρου πήραν διαστάσεις ολικής γενοκτονίας.Τώρα δεν είχε αντιμέτωπο τον στρατό της Περσικής αυτοκρατορίας αλλά δεκάδες λαούς που κατοικούσαν στην κοιλάδα του Ινδού και αντιστάθηκαν πεισματικά στον ξένο εισβολέα. Μπροστά σε ένα καθολικά εχθρικό περιβάλλον, οι σφαγές ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο καθώς ολόκληρες πόλεις αφανίσθηκαν και οι κάτοικοι εξοντώθηκαν μέχρι τον τελευταίο. Ο Αλέξανδρος δεν κρατούσε τραυματίες και αιχμαλώτους. Τους ξεφορτωνόταν με το πιό εύκολο τρόπο διατάζοντας τον σφαγιασμό τους.
Οι βαρβαρότητες του Αλέξανδρου συγκλόνιζαν τους αρχαίους συγγραφείς, ακόμα και τους υμνητές του, που αναφέρονται στις ομαδικές σφαγές πληθυσμών μετά την άλωση και τα ολοκαυτώματα περιοχών όπως στη Φοινίκη και στη Σογδιανή (332π.Χ.), στην Ινδία (326 π.Χ.), στη Ζάγρο (323 π.Χ.) κ.α. Από το βάρβαρο μένος του δεν γλίτωσαν ούτε τα ίδια τα μνημεία και έργα τέχνης του ανατολικού πολιτισμού, αρκετά από τα οποία υπέστησαν εμπρησμούς και κατεδαφίσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η καταστροφή της Περσέπολης, που κατά τον Διόδωρο ήταν η πλουσιότερη πόλη του κόσμου. «Μετά την άλωση οι Μακεδόνες εξόντωσαν όλους τους άνδρες και ρίχτηκαν στη διαρπαγή»
Στο ξεκίνημα του, όντας 19 χρονών, δολοφόνησε όλους τους κοντινούς συγγενείς του και διεκδικητές του θρόνου ενώ πολύ πιθανό να δολοφόνησε και τον πατέρα του σε συνεργασία με την μάνα του, την Ολυμπιάδα, επειδή οι σχέσεις τους ήταν στα μαχαίρια και επειδή ο Φίλιππος είχε ξαναπαντρευτεί μια Μακεδόνισσα αριστοκράτισσα, την Κλεοπάτρα, η οποία γέννησε αγόρι. Ο Φίλιππος ονόμασε το παιδί Κάρανο (γενάρχης της μακεδονικής δυναστείας), γεγονός που σημαίνει ότι το αναγνώριζε σαν καθαρόαιμο Μακεδόνα και νόμιμο διάδοχο του θρόνου, σε αντίθεση με τον Αλέξανδρο. Δολοφόνησε τον αδερφό του Αμύντα και τους Λυγκηστές Ηρομένη και Αρραβαίο. Την δε Κλεοπάτρα, την έπιασε και την κρέμασε η Ολυμπιάδα και το παιδί της το σκότωσε μπροστά στα μάτια της μάνας της ή το ριξε στη φωτιά. (πηγή Διόδωρος ο Σικελιώτης)
Ημιπαρανοϊκή προσωπικότητα που δολοφόνησε τους καλύτερους στρατηγούς και φίλους του, χωρίς να τους περάσει καν από δίκη, ανθρώπους που του ήταν πάντα πιστοί (Παρμενίωνας, Κλείτος,) μέχρι και τον φιλόσοφο Καλλισθένη επειδή αρνήθηκε να τον προσκυνήσει. Βαθιά ψυχασθενική φυσιογνωμία που απαίτησε από Έλληνες και Πέρσες να τον λατρεύουν σαν Θεό, να τον προσκυνάνε και να τον θεωρούν γιο του Άμμωνα-Δία.
Για να τιμωρήσει τους στρατιώτες του που αρνήθηκαν να τον ακολουθήσουν ανατολικά του ποταμού Ύφαση, επέλεξε ως δρόμο επιστροφής την έρημο της Γεδρωσίας, αντί για την πιο εύκολη πορεία κατά μήκος της ακτής. Στις 60 μέρες της πορείας στην έρημο πέθαναν τουλάχιστον 12.000 άνδρες, επιπροσθέτως της απώλειας αμέτρητων ζώων, ακόλουθων του καραβανιού, καθώς και το μεγαλύτερο μέρος αυτού. Κάποιοι ιστορικοί αναφέρουν ότι έχασε τα δύο τρίτα του στρατού του κάτω από τις δυσμενείς συνθήκες της ερήμου.
Σε πολιτικό επίπεδο, η έννοια του ολοκληρωτικού πολέμου, η σφαγή όλου του πληθυσμού του εχθρού και η πώληση όλων των γυναικών και παιδιών ως σκλάβων που εισήγαγαν οι Μακεδόνες, ήταν κάτι το πρωτόγνωρο, κάτι που ούτε οι Σπαρτιάτες δεν τόλμησαν να κάνουν όταν νίκησαν τους Αθηναίους. Ο Αλέξανδρος σηματοδοτεί την άνοδο του άκρατου συγκεντρωτισμού, της απολυταρχίας, των αυτοκρατοριών και το τέλος της πολιτικής αυτονομίας του μεσογειακού κόσμου. Από τότε ο ελλαδικός χώρος θα κυβερνιέται συνεχώς από μονάρχες και θα περνάει από την μια αυτοκρατορία στην άλλη. Μακεδονική, Ρωμαϊκή, Βυζαντινή, Οθωμανική.
ΠΗΓΕΣ Αρριανός, Αλεξάνδρου Ανάβασις
Διόδωρος Σικελιώτης, Ιστορική Βιβλιοθήκη
Κούρτιος Ρούφος, Ιστορίες του Μεγάλου Αλεξάνδρου
Κυριάκος Σιμόπουλος, «Ο μύθος των ‘μεγάλων’ της ιστορίας».
Γ. Κορδάτος, Μεγάλη ιστορία της Ελλάδας
V.D. Hanson, Wars of the Ancient Greeks
🥂
🍽️
🎶
🎻*
