Ο καφές που φτιάχνεται σε μηχάνημα με κάψουλες, περιέχει πολλαπλάσια συγκέντρωση από φουράνιο –ένα τοξικό, καρκινογόνο συστατικό- από αυτόν που φτιάχνουν οι απλές καφετιέρες. Οι υψηλότερες συγκεντρώσεις βρέθηκαν στις κάψουλες του εσπρέσο. Η μελέτη έγινε από ειδικούς στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης και δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Journal Food Chemistry» και στο site του Εθνικού Ιδρύματος Επιστήμης και Τεχνολογίας της Ισπανίας.
«Τα χημικά συστατικά που παράγονται φτιάχνοντας καφέ φίλτρου, δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με αυτά που παράγονται από μία μηχανή εσπρέσο με κάψουλα, καθώς κατά τη διαδικασία υπάρχει μεγάλη διαφορά στην απελευθέρωση φουρανίου», εξηγεί ο υπεύθυνος της μελέτης Javier Santos, καθηγητής του τμήματος Αναλυτικής Χημείας στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης.
Το ενδιαφέρον των επιστημόνων για τη μελέτη του εν λόγω συστατικού έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, καθώς είχε αποδειχθεί η τοξικότητα και οι καρκινογόνες ιδιότητες που είχε στα ζώα, όπως και επίσης επειδή η Διεθνής Υπηρεσία Έρευνας για τον Καρκίνο το περιέλαβε στη λίστα τροφίμων που δυνητικά προκαλούν ογκογενέσεις.
Οι ειδικοί κατέγραψαν τις συγκεντρώσεις φουρανίου σε διάφορα είδη καφέ και βρήκαν πως:
*Ο καφές φίλτρου περιέχει από 20 έως 78 νανογραμμάρια ανά χιλιοστόλιτρο (ng/ml)
*Ο στιγμιαίος καφές περιέχει από 12 έως 35 ng/ml
*Ο εσπρέσο απλής μηχανής από 43 έως 146 ng/ml
*Ο εσπρέσο από κάψουλα περιέχει 117 έως 244ng/ml
«Τα αυξημένα επίπεδα οφείλονται στις ερμητικά κλειστές κάψουλες, οι οποίες εμποδίζουν το φουράνιο, που είναι ιδιαίτερα πτητικό, να απελευθερωθεί όταν με την πίεση και το καυτό νερό το συστατικό εισέρχεται στο ρόφημα» εξηγεί ο Santos.
Μάλιστα, όπως εξηγεί ο ίδιος, «όσο περισσότερο παραμένει ο καφές στο φλιτζάνι, τόσο περισσότερο εξατμίζεται το φουράνιο».
Οι ειδικοί επισημαίνουν πως σε όλες αυτές τις περιπτώσεις είναι εντός των τιμών που θεωρούνται ασφαλείς για την ανθρώπινη υγεία. Για να ξεπεράσει κάποιος τα ανώτατα εγκεκριμένα όρια το φουράνιο στον καφέ, θα πρέπει να καταναλώσει τουλάχιστον 20 κάψουλες καφέ την ημέρα ή 200 στιγμιαίους καφέδες.
Ωστόσο, το φουράνιο περιέχεται σε διάφορα τρόφιμα, από παιδικές τροφές, χυμούς, προϊόντα σε βάζα και κονσέρβες που δεν ζεσταίνονται για να καταναλωθούν και είναι δύσκολο να ξεπεράσει κάποιος τα ασφαλή όρια.
Μάλιστα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρακολουθεί και καταμετρά την ουσία σε διάφορα τρόφιμα προκειμένου να αλλάξει την υπάρχουσα νομοθεσία.
Στην ίδια μελέτη φάνηκε σύμφωνα με tanea, πως η συγκέντρωση φουρανίου είναι χαμηλότερη σε καφέ που έχει καβουρδιστεί αργά και σε χαμηλή θερμοκρασία, από αυτόν που καβουρδίζεται σε υψηλή θερμοκρασία και γρήγορα.
Το φουράνιο, όπως και το ακρυλαμίδιο, ανήκει στην κατηγορία των καρκινογόνων συστατικών που εμφανίζονται όταν το τρόφιμο ή το ποτό εκτίθενται σε υψηλή θερμοκρασία πηγη .http://nasepo.gr
Το Savoir Vivre του καλού camperΌταν ήμουν παιδούλα έκανα πολύ ελεύθερο κάμπινγκ με μαμά, μπαμπά, τους φίλους τους, τις κιθάρες τους, τα παιδάκια τους και δεν θυμάμαι κι εγώ πόσοι μαζευόμασταν. Θυμάμαι όμως μια χρονιά κάπου στις αρχές των ‘80s (μην πω τέλη ‘70s), στο Καμάρι της Σαντορίνης, εκεί που τώρα κάνουν παρέλαση οι χαβαγιάνας, τα μοχίτοζ και οι γκόμενες που τους μπάρμεν τους λένε μιξόλοτζιστς, που είχαμε στήσει τη σκηνούλα μας κάτω από ένα δεντρί και δεν υπήρχαν άλλοι άνθρωποι στην παραλία, παρά μόνο σε απόσταση χιλιομέτρων ή έκαναν καμία cameo εμφάνιση. Εκεί λοιπόν η μανούλα μου, μου έμαθε μερικά πράγματα για να μην καταστρέφω τη φύση, το τοπίο, τη σιγαλιά των διακοπών και το κέφι κανενός ξέμπαρκου που έσκαγε ενίοτε παραδίπλα. Μετά ήρθε το lifestyle και πήγαινα για χρόνια μόνο σε ξενοδοχεία. Μετά πέθανε το ιλουστρασιόν και ήρθε το lifestyle της οικονομίας και ξαναθυμήθηκα τη σκηνή, τα πασαλάκια, τα εμπριμέ φαγωμένα σεντονάκια και τα κουνούπια.
Επειδή οι περισσότεροι κάπως έτσι θα τη βγάλουμε και φέτος, πριν τα πετάξουμε όλα επάνω στη σκηνή του διπλανού στην παραλία, ας έχουμε στο μυαλό μας τουλάχιστον τα βασικά.
1. Τα πασαλάκια σας, αυτά τα τόσο αναγκαία για να μη σας πάρει το μπουρίνι και σας σηκώσει (που σιγά μη σας πάρει με τόσα που έχετε κουβαλήσει μέσα στη σκηνή αλλά τέλος πάντων), μην τα καρφώνετε ανάμεσα στα πασαλάκια των διπλανών σας. Γενικώς μην τα καρφώνετε εκεί που υπάρχει ένας απειροελάχιστος χώρος που μπορεί ο άλλος να βάλει την πατούσα του μέσα στην άγρια νύχτα για να πάει για το ψιλό του. Εκτός αν θέλετε να σωριαστεί επάνω σας, να αγκαλιαστείτε ουρλιάζοντας όλοι μαζί, να μπλεχτείτε, να ξυπνήσουν και οι άλλοι, να γίνει φασούλα. Όπως τη βρίσκει κανείς.
2. Να έχετε μαζί σας πολλές σακούλες, να μαζεύετε όλα τα σκουπίδια σας και να τα πετάτε σε κάδους. Αν δεν υπάρχουν κάδοι κοντά, να μαζεύετε τις σακούλες σας κάπου συγκεκριμένα όλοι μαζί και όταν πηγαίνετε τη βόλτα σας εκτός παραλίας να τις πετάτε εκεί που πρέπει. Θα έλεγε κανείς ότι είναι αυτονόητο αλλά δυστυχώς δεν είναι. Α, ναι και ειδικά οι γυναίκες που βρίσκεστε στις στραβές σας ημέρες, παραπάνω προσοχή στο τι πετάτε, που το πετάτε και πώς το πετάτε. Δεν θα έρθει κανένας Eric Northman να σας ερωτευτεί και να σας μπήξει τα fangs του, το True Blood πέθανε ή έστω πεθαίνει, λίγα επεισόδια έμειναν μόνο (ζήτω το True Blood).
3. Κάντε σεξ όσο γουστάρετε. Φωνάχτε κιόλας (εμένα δεν με ενοχλεί, αντιθέτως) αλλά όταν είναι να το φωνάχτε και να ρίξετε και τα μπατσάκια σας και να τους ξεταπώσετε τους φελλούς (φελλούς είπα, μην αλλάζετε τα γράμματα, δεν παίζουμε σκραμπλ), φροντίστε να το κάνετε σε ώρα που ο κόσμος δεν κοιμάται ή ακόμη καλύτερα σε ώρα που όλοι κολυμπάνε και τη βρίσκουν με τα καραβάκια που αρμενίζουν. Στη σιγαλιά της νύχτας, το «πλοπ-πλοπ» και το «αχ βαχ» ταράζει κόσμο. Με κάθε έννοια. Ειδικά τους φρεσκοχωρισμένους. Επίσης αν είστε παρέα χαβαλεδιάριδων (όλοι θέλουμε να είμαστε αλλά υπάρχει μία νοητή γραμμή που διαχωρίζει τον χαβαλέ από τον κωλοπαιδισμό) και πάρετε χαμπάρι ότι κάποιοι καημένοι προσπαθούν να ενωθούν εις σάρκαν μίαν μέσα στη μούγκα, μην πάτε έξω από τη σκηνή και αρχίσετε να χειροκροτάτε τη στιγμή που η σκηνή σταματήσει να πηγαίνει σαν κατάρτι μαούνας που περνάει το Κάβο Ντόρο. Έχει συμβεί σε γνωστό μου ζευγάρι στη Σίφνο και δεν τους άρεσε να ξέρετε. Αν είναι φίλοι σας, τραμπουκίστε τους άφοβα. Τους ξένους αφήστε τους στον έρωτά τους. Όχι τίποτε άλλο, μη φάτε και καμιά παντόφλα.
4. Το θέμα του ροχαλητού είναι ένα θέμα αλλά εγώ δεν μπορώ να μιλήσω γιατί έχω ξυπνήσει άνθρωπο σε ξενοδοχείο στην Ικαρία που κοιμάται σε δωμάτιο άλλου ορόφου. Επειδή όμως είναι ένα θέμα που δεν έγκειται στην κακή πρόθεση του ανέμελου κάμπερ, καλό θα είναι να έχετε πάντα μαζί σας ένα ζευγάρι ωτασπίδες. Δικαιολογίες τύπου «δεν τις μπορώ, κολλάνε, δεν ξέρω πώς μπαίνουν, γλιστράνε, δεν μπορώ να νιώθω ότι είμαι απομονωμένος κλπ.» δεν υφίστανται. Πλέον υπάρχουν όλων των ειδών βουλώματα για τα αυτιά που ταιριάζουν σε κάθε τρύπα και όσο για το θέμα της απομόνωσης (επειδή το εξασκώ το άθλημα από τότε που η μάνα μου γέννησε την αδερφή μου και ούρλιαζε μέσα στη νύχτα γιατί άλλαζε δόντια και άστα να πάνε, οπότε ξέρω), βάζετε μόνο τη μία τάπα στο ένα αυτί, κοιμάστε επάνω στο άλλο, μέχρι να γυρίσετε πλευρό σας έχει πάρει ο ύπνος πλέον και θέμα κλειστοφοβίας δεν παίζει με το ένα αυτί γυμνό. Πάει το λύσαμε και αυτό.
5. Η μουσική. Ωραίο πράγμα η μουσική. Ευφραίνει καρδίαν. Όταν δεν βαράει στα 127 ντεσιμπέλ that is. Γιατί όταν βαράει, βαράνε και οι καμπάνες της αποκάλυψης. Και μετά αρχίζουν τα αντίποινα και για να σου τη σπάσει ο άλλος που έβαλες Καρά τέρμα, θα βάλει Slayer και μετά μία άλλη γκόμενα θα πεισμώσει και θα βάλει Rihanna και τα indie τυπάκια θα αρχίσουν να ουρλιάζουν «the mousy girl screams violenceeeeee, violenceeeeeeeee» (μιας και το έφερε η κουβέντα, μη χάσετε τα δύο live των Of Montreal στο six d.o.g.s, θα καεί το πελεκούδι, πηγαίνετε μετά διακοπές) και ο εναλλακτικός φοιτητής που θα θέλει να σου δείξει τι πα να πει πχιότητα θα αρχίσει να τραγουδάει την Πριγκιπέσα και τα ψάρια θα βγουν από το νερό, ο ήλιος δεν θα δύσει για 60 μέρες, θα μετατοπιστούν οι πόλοι, γενικώς όχι καλή φάση. Δεν θα είναι ωραία πιστεύω.
6. Δεν «δανειζόμαστε» τα μανταλάκια, σκοινάκια για άπλωμα, αντικουνουπικά, κρέμες, αφρόλουτρα ή οτιδήποτε άλλο μας φαίνεται χρήσιμο από τους διπλανούς εν αγνοία τους και χωρίς την έγκρισή τους.
7. Μην απλώνεστε ρε παιδιά. Ξέρω, θέλετε να νιώθετε σαν στο σπίτι σας και έχετε πιθανότατα κουβαλήσει, στρώματα, καρέκλες, φουσκωτούς καναπέδες, αιώρες, τάπερ, τάβλι και όλα τα συναφή αλλά ‘νταξ. Μην καβαλάτε τους άλλους. Μαζευτείτε λίγο. Και μην κρεμάτε την αιώρα σας επάνω από το κεφάλι του διπλανού εκτός αν κάτι προσπαθείτε να του πείτε (δεν ξέρω τι αλλά μπορώ να φανταστώ διάφορα).
8. Α, και μιας και ανέφερα το τάβλι. Χαλαρώστε λίγο με τα πούλια, ε; Ε; Εεεε; Ναι εντάξει είστε και πολύ μάγκες και θερμόαιμοι και δεν σηκώνετε μύγα στο σπαθί σας και γαμώ την αδικία, την γκαντεμιά μου και τα ντόρτια σου μέσα αλλά θα σας πω κάτι που ίσως δεν έχετε ματαφανταστεί. Αυτό που όλοι θυμόμαστε μετά από τη θεατρική έξοδο με δυνατό κλείσιμο του ταβλίου, πέταγμα ζαριών στον αέρα και ταυτόχρονη κλωτσιά στην άμμο με βουτιά σαγιονάρας στο βυθό, είναι ότι πολύ απλά δεν ξέρετε να χάνετε, ότι είστε κακομαθημένοι, attention seekers, κωμικές καρικατούρες. Έτσι θέλετε να σας θυμούνται δηλαδής; Αν ναι, οκέι, συνεχίστε ό,τι κάνατε (λίγο πιο ήσυχα όμως).
9. Η αφόδευσις καλό θα είναι να γίνεται σε κοντινά μαγαζιά ή στις τουαλέτες του κάμπινγκ. Αν δεν υπάρχει τίποτε από τα δύο, πηγαίνετε μακριά, πολύ μακριά, πάρα πολύ μακριά και μετά θάφτε τα καλά. Γιατί πρέπει να σας το πω εγώ αυτό;
10. Όταν ξυπνάτε με τις κότες (γιατί πολλοί το κάνετε, το ξέρω), απομακρυνθείτε ἡσύχως από τον χώρο των σκηνών και αναλύστε στον φίλο σας που ξύπνησε και αυτός ή στον φίλο σας που πήρατε στο κινητό και αρμενίζει σε άλλο νησί ή φλέγεται στο γραφείο ή το διαμέρισμά του, το πώς σας έκατσε ή δεν σας έκατσε εχτές η Νεφέλη (η γενιά της μάστιγας των Νεφελών που είχε χτυπήσει όλες τις λεχώνες μάνες στα ‘90s έχει μεγαλώσει πια και γυρίζει τα νησιά με καυτά σορτσάκια, ξέρω τι λέω) χωρίς να σας πάρουν χαμπάρι και υπόλοιπες Νεφέλες. Γιατί μια παρέα είμαστε όλοι, εκτός του ότι θα ξυπνήσετε τους ξενύχτηδες, θα το μάθει και η Νεφέλη της διπλανής σκηνής, θα το πει στην άλλη Νεφέλη, θα φτάσει στ’ αυτιά της δικής σας και μετά θα γίνει της Νεφέλης το κάγκελο, βοήθειά μας.
11. Τα παιδιά. Καλά είναι και τα παιδιά. Τα γλυκούλικα. Που τρέχουν με τα ποπουδάκια τους γεμάτα άμμο και φέρνουν δώρο στους γονείς έναν πεθαμένο μαριδάκι που έχει κολλήσει επάνω σε κάτι σκουρόχρωμο που μοιάζει με κακά σκύλου. Λατρεία. Αλλά να σας πω κάτι; Μήπως είναι καλύτερα να επιλέγετε να πηγαίνετε οικογενειακές διακοπές εκεί που πάνε οικογένειες και όχι εκεί που είναι τίγκα στους μπακούρηδες και στα καψουροζευγαράκια; Λέω.
12. Αν δεν έχετε φορτιστή και δεν μπορείτε να αντέξετε λεπτό χωρίς όλα τα «i» του ελέους αλλά ελπίζετε ότι κάποιος θα βρεθεί να σας δανείσει, μην φύγετε από την πόλη. Απλά μην φύγετε από την πόλη. Αλλά και φορτιστή να έχετε, μπορεί να μην έχει πρίζες εκεί ή να έχει ελάχιστες που να μη φτάνουν κάθε μέρα για όλους. Πάρτε μαζί σας βιβλία. ΒΙΒΛΙΑ. Κάνουν καλό. , αφήστε την τεχνολογία στο σπίτι. Μάλλον τσάμπα γράφω αλλά είπα να κάνω μία προσπάθεια.
13. Αν είστε σε σχέση-άσχετη -κοινώς αν γκρινιάζετε συνεχώς, είστε σε ρουτίνα ή είστε φρεσκοδεσμευμένοι και δεν ξέρετε αν ταιριάζετε στις διακοπές-, θα σας συμβούλευα να κλείσετε ένα δωμάτιο ή να στήσετε τη σκηνή μακριά από όλους τους άλλους. Δεν υπάρχει τίποτα πιο άβολο, ενοχλητικό και εκνευριστικό, από ένα ζευγάρι που γκρινιάζει και τσακώνεται στις διακοπές. Δηλαδή στην πόλη σας τι γίνεται; Έρχεται κάθε βράδυ ο πολιτσμάνος να σας μαζέψει; Εμείς πότε θα χαλαρώσουμε αν εσείς δεν σταματάτε την κρεβατομουρμούρα; Α, και που είστε, όχι να τα μαζεύετε όλη μέρα για να του τα ψάλετε το βράδυ στη σκηνή «που θα είστε μόνοι σας», εσείς και άλλοι 40 νοματαίοι τριγύρω. Από ύφασμα είναι το ρημάδι το αντίσκηνο όχι από τσιμέντο.
14. Τα αντικουνουπικά είναι απαραίτητα αλλά επειδή κάποιοι είναι αλλεργικοί στα τόσο δημοφιλή φιδάκια (εγώ δηλαδή), προτιμήστε τα φαναράκια με ρεσό σιτρονέλας (μακριά από θάμνους, ξερόκλαδα και δέντρα, μπορεί να είναι φαναράκια αλλά ποτέ δεν ξέρεις) ή τα άπειρα αντικουνουπικά σπρέι που κυκλοφορούν για όλους τους τύπους δέρματος και σε φυτικά προϊόντα (δεν έχω τιμοκατάλογο αλλά υπάρχουν πολλά πλέον, έχω ακούσει πάντως ότι η καλέντουλα κάνει καλή δουλειά, μπορείτε να βάζετε και στο σκύλο σας για να μην πάθει καλαζάρ, μου το έχει πει κτηνίατρος, αλήθεια λέω, είπα και στον Θεοδόση να ψεκάζει τον Ζαχαρία).
15. Τώρα που ανέφερα τους σκύλους. Και τα σκυλιά φανταστικά είναι. Έχω κι εγώ έναν φανταστικό, τεράστιο, άσπρο, χαρούμενο και ζωηρό, θα σας τον δείξω άλλη φορά, δεν θέλω να μου τον ματιάσουν. Λοιπόν, ναι, είναι φανταστικά. Ιδίως όταν σκάβουν δίπλα στη σκηνή του άσχετου και γεμίζουν τα ταπεράκια του με χώμα, ούρα και μυρμήγκια είναι η καλύτερη φάση. Για εμάς που γελάμε μόνο. Για τον άσχετο όχι και τόσο. Ελέγξτε τα. Συγκρατείστε τα. Μην τα αφήνετε να γυρνάνε παντού μόνα τους όσο αξιολάτρευτα και αν είναι.
16. Πρέπει να μιλήσουμε για τους μπάφους. Και το λέω εγώ που έχω κάνει πολλά στη ζωή μου, δεν το αρνιέμαι. Αλλά πρέπει να μιλήσουμε για τους μπάφους παιδιά, αλήθεια. Πρώτα πρέπει να σας πω ότι δεν αρέσουν σε όλους (σε περίπτωση που δεν το είχατε αντιληφθεί) και ίσως δεν θέλουν να το μυρίζουν δίπλα στη μούρη τους. Τι ίσως δηλαδή που έτσι είναι, οπότε αν δεν σας κάνει κόπο, εσείς που δεν θέλετε με τίποτα να το κόψετε το ρημάδι, κάντε το κάπου μακριά στην ακτή, με θέα το ηλιοβασίλεμα, χαλαρή μουσικούλα, φασούλα με το γκομενέτο, να πιάσει και ωραία τόπο ρε παιδί μου. Το δεύτερο που θέλω να σας πω είναι ότι (και σας το λέω επειδή παίζει με τόσους μπάφους που πιθανότατα έχετε πιει να μην το θυμάστε καν το περιστατικό αυτό, το οποίο όμως συμβαίνει, το έχω δει πολλές φορές, να ορκίζομαι) όταν το σκάτε κοντά σε κόσμο, το πιθανότερο είναι ότι θα σας κατσικωθούν άλλοι πέντε (που αν είστε άντρες στην αρχή θα είναι μία γκόμενα μόνο η οποία μετά χωρίς να το καταλάβετε θα φέρει και την παρέα της ή αν είστε γυναίκες θα έρθει το τεκνό και μετά θα φέρει και όλους τους φίλους του) και δεν θα μείνει τίποτα για εσάς γιατί θα το κάνουν όλο οι ξένοι που επειδή το βρήκαν και τσάμπα θα το κρατάνε και μισή ώρα και μετά θα ξυπνήσουν και αυτοί που κοιμούνται παραδίπλα από τα: «έλα να γυρίζειιιιιιιιιιι, τι το κρατάς μία ώρα σαν τα αμερικανάκια ρε» και τα σχετικά και μετά θα γίνει μάχη στο Γαλατικό χωριό, θα ‘ναι (προφανώς σαν να μπαίνει η Άνοιξη αλλά δεν θέλω να εστιάσω σε αυτό) σαν να βουλιάζει ο Τιτανικός, ο πιανίστας θα συνεχίζει να παίζει και γύρω θα πέφτουν πιστολιές και καμία Ντόλι να σας σώσει δεν θα υπάρχει, απλά θα χαθείτε στο ηλιοβασίλεμα σαν φτωχοί και μόνοι καουμπόηδες.
17. Μην είστε ακατάδεκτοι, σνομπ και μονοφαγάδες γενικά πάντως. Αν έχετε -είτε αυτό είναι τσίπουρο, είτε τσιγάρα, είτε στρώματα παραλίας, είτε οτιδήποτε-, μοιράστε το απλόχερα. Είναι σίγουρο ότι θα ανταμειφθείτε με κάποιον τρόπο. Όλο το σύμπαν συνωμοτεί και τα σχετικά (λέμε τώρα). Το σίγουρο είναι ότι αν είστε γενικά έξω καρδιά, χαρούμενοι, δεκτικοί και με διάθεση για παρέα, θα σας κάτσει να γνωρίσετε και την καλή παρέα. Αλλιώς… που να σας φάνε τα κουνούπια και να ξημερώνει από τις τέσσερις. Χο. Χο.
Άντε καλές διακοπές βρε! Της Αντιγόνης Πάντα-Χαρβά http://popaganda.gr/savoir-vivre-tou-kalou-camper//
Στο Φραντάτο, για δεύτερη συνεχή χρονιά, θα πραγματοποιηθεί η (2η) Έκθεση Παραδοσι...ακών Προϊόντων & Χειροτεχνίας στις 29-30-31 Ιουλίου 6μμ-12μμ με ελεύθερη είσοδο και ενδιαφέρουσες παράλληλες εκδηλώσεις για μικρούς και μεγάλους:
Τρίτη 29 Ιουλίου: Τσιπουροβραδιά με ντόπιο καλό τσίπουρο, σπιτικούς μεζέδες και μουσική από την παραδοσιακή ορχήστρα του Παναγιώτη Χούτρα...
Τετάρτη 30 Ιουλίου: στις 8:30μμ "Το Φυλαχτό" (εικαστικό παραμύθι της Έλλης Τσάκαλου και του Ρίτσαρντ-Μπιλ Σμιθ) και στις 9:00μμ ¨Ο Καραγκιόζης Φούρναρης" (από το Θέατρο Σκιών του Σωκράτη Κοτσορέ).
Πέμπτη 31 Ιουλίου: στις 10:00μμ Συναυλία με τον Θεολόγο Κάππο.
Είκοσι εκατομμύρια τουρίστες ανακοίνωσε ότι θα μας επισκεφτούν φέτος το καλοκαίρι ο ''πρωθυπουργός''! Με αυτή την ανακοίνωση ο τσικ-λεβέντης απ' την Καλαμάτα συμπλήρωσε το εικοστό εκατομμυριοστό ψέμα του από τότε που ανέλαβε την πρωθυπουργία! Για να γιορταστεί αυτό το παγκόσμιο ρεκόρ, δόθηκε εντολή να βγουν οι ιθαγενείς ντυμένοι τσολιάδες και Αμαλίες στα λιμάνια και στ' αεροδρόμια, να υποδέχονται τους τουρίστες χορεύοντας τσάμικα και καλαματιανούς! Γιατί δηλαδή; Καλύτεροι είναι οι χαβανέζοι που στέλνουν τις γυναίκες τους να χορεύουν χούλα-χουπ μπροστά στα κρουαζιερόπλοια; Αν πρόκειται μάλιστα να έρθουν και περισσότερα από είκοσι εκατομμύρια, να στείλουμε και τον ίδιο μαζί μέ τον αντιπρόεδρό του, να χορεύουν την ''καραγκούνα''! Εν τω μεταξύ, κι επειδή ως τώρα απ' τα είκοσι μύρια που μας έταξε ο λεβεντόπουλος, έχουν έρθει μόνο καμιά πεντακοσαριά χιλιάδες, άντε ένα εκατομμύριο αν υπολογίσουμε κι αυτούς με τα βραχιολάκια all exclusive, ..προβλέπεται ότι τον Αύγουστο που θάρθουν και τα υπόλοιπα 19 εκατομμύρια, που αντιστοιχούν σε 612.903 και κάτι ψιλά την ημέρα, ..θα πρέπει να κλειστούμε στα σπίτια μας, γιατί θα μας ποδοπατήσουν! Και να φανταστούμε πως ακόμα δεν έχουν ανακαλύψει την Ελλάδα σαν τουριστικό προορισμό οι κινέζοι! Από του χρόνου που η Cosco υποσχέθηκε στον ''νι-χάου'' πρωθυπουργό μας, πως θα φέρνει κινέζους τουρίστες σε κοντέϊνερ, συσκευασμένους και έτοιμους προς κατανάλωση, ..τα τουριστικά δεδομένα της Ελλάδας θα πάρουν άλλη διάσταση! Εν αναμονή λοιπόν του τουριστικού κύματος που περιμένουμε, ας κάνουμε όλοι υπομονή, κι ας περιμένουμε μέχρι τέλος Σεπτέμβρη για να κάνουμε απολογισμό της μαγικής αυτής τουριστικής σεζόν που διανύουμε, ..και να αξιολογήσουμε την πρωθυπουργική π@π@ριά, για τους είκοσι εκατομμύρια τουρίστες που μας έταξε, ..π@π@ριά που θα πάρει κι αυτή την θέση της στο πάνθεον των υπολοίπων που έχει κατά καιρούς ξεστομίσει, ..και εξακολουθεί και εκστομίζει ακόμη πυκνότερα ο τηλεκατευθυνόμενος ηγέτης μας!.. Αναρτήθηκε από Κώστας Μαντατοφόροςhttp://diulistirio.blogspot.gr/
ΔΩΡΕΑΝ ΡΕΥΜΑ ΚΑΙ ΞΕΧΝΑ ΤΗΝ ΔΕΗ...!Δες πως να φτιάξεις εύκολα μόνος σου μια φορητή γεννήτρια ρεύματος το μόνο που χρειάζεσαι είναι ένα πολύπριζο και ένα αναπτήρα
Τι κοινό έχει το νομοσχέδιο του αιγιαλού με το δασικό; Αλληλοσυμπληρώνονται, ώστε μεγάλες εκτάσεις σε αδόμητες παράκτιες περιοχές να χάσουν το προστατευτικό πλαίσιο που τις θωρακίζει μέχρι σήμερα. Στις περισσότερες περιπτώσεις μιλάμε για πανέμορφα τοπία, αλλά και για τόπους μεγάλης οικολογικής αξίας. Είναι αυτό που λέμε «περιοχές φιλέτα».
Σίγουρα η Ελλάδα χρειάζεται επενδύσεις για να αναπτυχθεί. Πώς λοιπόν τα νομοσχέδια αυτά τις προωθούν; Παρέχοντας ένα δίκαιο πλαίσιο που δεν θα αλλάζει κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση; Με τη δημιουργία υποδομών για μακροχρόνιες επενδύσεις που θα αναδείξουν και θα προστατεύσουν τα μοναδικά χαρακτηριστικά της χώρας μας; Όχι!
Η λογική που προωθείται είναι η αφαίρεση της περιβαλλοντικής προστασίας που έχει διατηρήσει τη Ελλάδα - τα νησιά μας, τα βουνά και τα δάση μας - στη μοναδική σημερινή της μορφή. Μοναδική για μας αλλά και για τα εκατομμύρια τουρίστες που γι’αυτό το λόγο κάθε χρόνο έρχονται στη χώρα μας.
Η αληθινή διάσταση της λογικής αυτής θα αποκαλυφθεί αργά ή γρήγορα: ‘εξυπηρέτηση’ συγκεκριμένων επενδυτών, που συνολικά υποβαθμίζει το τουριστικό προϊόν μας. Εκχώρηση του μοναδικού φυσικού μας πλούτου με ελάχιστο αντίτιμο, που θα φέρει κέρδη για μερικούς κοντόφθαλμους επενδυτές, αλλά θα πληρωθεί πολλαπλάσια από τις επόμενες γενιές. Πόση ζημιά θα έχει ήδη προκληθεί στο περιβάλλον της «ομορφότερης χώρας του κόσμου» ώσπου να φανεί ξεκάθαρα η καταστροφική λογική των νομοσχεδίων αυτών;
Ακτές
Από κοντά παρακολουθούμε τις τελευταίες εξελίξεις που αφορούν το νέο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Οικονομικών για τον αιγιαλό. Γιατί είμαστε αντίθετοι;
Για πρώτη φορά, νομιμοποιούνται αυθαίρετα κτίσματα στην παραλία.
Για πρώτη φορά, επιτρέπεται η ολοκληρωτική κατάληψη παραλιών από επιχειρηματικές εκμεταλλεύσεις (μπαράκια, ξαπλώστρες κλπ).
Δίνεται το δικαίωμα σε οποιονδήποτε εκμεταλλεύεται εμπορικά μια παραλία να χτίσει λιμανάκια, να επιχωματώσει ή να μπαζώσει, «εφόσον κριθεί ότι η επιχωμάτωση είναι
απαραίτητη για τη λειτουργία της επιχείρησης» (άρθ. 13, παρ. 5).
Μειώνει το πλάτος της υποχρεωτικά αδόμητης και κοινόχρηστης παραλίας από 50 μέτρα σε 10 μέτρα. Το υπόλοιπο μπορεί τώρα να χτιστεί, να περιφραχθεί, κλπ.
Αφαιρεί την απαγόρευση που ίσχυε μέχρι σήμερα για αποκλειστική χρήση της παραλίας.
Ένα νομοσχέδιο καταστροφικό για το περιβάλλον αλλά και για το δικαίωμά μας σε ελεύθερες και φυσικές παραλίε
Δάση
Από στιγμή σε στιγμή περιμένουμε και το νομοσχέδιο για τα δάση να κατατεθεί στη Βουλή για ψήφιση. Δυστυχώς, αντίθετα με το νομοσχέδιο του αιγιαλού, οι αντιδράσεις ως τώρα ήταν πολύ μικρότερες καθώς το θέμα δεν έχει προβληθεί ιδιαίτερα. Όμως το κόστος του θα είναι εξίσου μεγάλο, ειδικά καθώς «κουμπώνει» με το νομοσχέδιο για τον αιγιαλό, ώστε και το δασικό τμήμα των νησιωτικών «φιλέτων» να αποχαρακτηριστεί αλλά και στην ακτή να μπορούν να κατασκευαστούν τουριστικές εγκαταστάσεις πάνω στο κύμα. Με μια ματιά, το νομοσχέδιο αυτό:
Αποχαρακτηρίζει οικολογικά πολύτιμες φυσικές εκτάσεις, κυρίως στα νησιά της χώρας μας και σε παραθαλάσσιες περιοχές, που μέχρι σήμερα προστατεύονταν. Όταν οι εκτάσεις αυτές καίγονται δε θα κηρύσσονται πια αναδασωτέες και θα μπορούν ακόμα και να χτιστούν.
Νομιμοποιεί αυθαίρετα ακόμα και μέσα σε προστατευόμενες περιοχές.
Ανοίγει τον δρόμο για μια σειρά από επεμβάσεις, ακόμα και στις προστατευόμενες περιοχές της χώρας μας. Στόχος είναι η διευκόλυνση κάθε είδους τουριστικών υποδομών.
Όσο για τη μάστιγα των πυρκαγιών, πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που αντί να εντείνει την πρόληψη, μάλλον δίνει περισσότερα κίνητρα σε κάθε λογής εμπρηστές και καταπατητές.
Με το νέο σχέδιο νόμου που τέθηκε σε ηλεκτρονική διαβούλευση τον περασμένο Σεπτέμβρη, τα δάση μένουν έκθετα σε κάθε είδους επεμβάσεις. Ολόκληρες δασικές εκτάσεις μένουν χωρίς καμία προστασία, ενώ σε όσα δάση και δασικές εκτάσεις εξακολουθεί να αναγνωρίζει το νομοσχέδιο, οι επιτρεπτές επεμβάσεις αυξάνονται και εντείνονται. Για παράδειγμα, ακόμα και σε προστατευόμενες δασικές περιοχές Natura 2000 θα επιτρέπεται η εκχέρσωση για αγροτική εκμετάλλευση, οι κάθε είδους κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις, αλλά και οι τουριστικές εγκαταστάσεις (μέχρι και γήπεδα γκολφ!).
Ταυτόχρονα, αίρεται η απόλυτη απαγόρευση χρήσης για τις αναδασωτέες εκτάσεις. Με άλλα λόγια, ‘ό,τι ήταν δάσος, δεν πρόκειται να ξαναγίνει δάσος’!
Ακόμα, ανοίγει το παράθυρο για τη νομιμοποίηση σωρείας αυθαιρεσιών στα δάση και τις δασικές εκτάσεις. Για παράδειγμα, δίνονται, για πολλοστή φορά, νέες προθεσμίες για τη νομιμοποίηση δραστηριοτήτων που συνεχίζονται χωρίς τις απαραίτητες άδειες, όπως λατομεία, κατασκηνώσεις, χιονοδρομικά κέντρα, εγκαταστάσεις μέσα σε πάρκα και άλση, κ.ά.
Συνολικά, το νομοσχέδιο ‘κλείνει το μάτι’ σε οποιονδήποτε ως τώρα συναντούσε το ‘εμπόδιο’ της περιβαλλοντικής προστασίας για να εκμεταλλευτεί μια δασική έκταση. Το μήνυμα ακόμα και για τους επίδοξους εμπρηστές είναι σαφές.
Στο πλαίσιο της διαβούλευσης και σε συμμαχία με τις μεγαλύτερες περιβαλλοντικές οργανώσεις της Ελλάδας αντιδράσαμε άμεσα, απευθύνοντας το μόνο λογικό αίτημα: την ολοκληρωτική απόσυρσή του σχεδίου νόμου.
Όπως και με τον αιγιαλό, δεν λέμε ότι η νομοθεσία που ισχύει σήμερα είναι η ιδανική. Υπάρχουν πολλές ελλείψεις, που συμβάλλουν σημαντικά στις καταστροφές των πυρκαγιών που βλέπουμε κάθε χρόνο. Ακόμα, ο μεγάλος πλούτος που κρύβουν τα δάση μας σήμερα δεν λαμβάνεται υπόψη, ούτε υπάρχουν οι βάσεις για την οικονομική αξιοποίησή του. Όμως, το συγκεκριμένο νομοσχέδιο δεν προωθεί την οικονομική αξιοποίηση σε βάθος χρόνου, για παράδειγμα με την αειφορική παραγωγή δασικών προϊόντων (π.χ. ξυλείας), αλλά στο άμεσο ‘ξεπούλημα’ που σήμερα θα ωφελήσει ορισμένους, αλλά μακροπρόθεσμα θα φέρει τεράστιο κόστος στους πολλούς. πηγη http://www.wwf.gr/
Από Γιάννης Αγγελάκης Ενόψει του αποκλεισμού στη Βάση της Σούδας κάποια βασικά σημεία με καινούργιες πληροφορίες αλλά και παλιότερες για τα προβλήματα που έχουν παρουσιαστεί γύρω από τη διαδικασία της καταστροφής των χημικών της Συρίας.
1) Για όσους αναρωτιούνται αν υπάρχει plan B για την περίπτωση που τα πράγματα δεν πάνε σύμφωνα με το πρόγραμμα, τους ενημερώνουμε ότι τα πράγματα ήδη έχουν πάει στραβά και η υδρόλυση εν πλω στη Μεσόγειο ΕΙΝΑΙ το plan B. Το παραδέχονται και οι ίδιοι οι συντελεστές της επιχείρησης με πολλές αναφορές τους ενώ και οι ίδιοι οι δημιουργοί του φορητού σύστήματος υδρόλυσης τονίζουν ότι αρχικά είχε δημιουργηθεί για να χρησιμοποιείται στο έδαφος και όχι μέσα σε κάποιο πλοίο.
2) Όπως προκύπτει και από δηλώσεις πολλών υψηλόβαθμων αξιωματικών του στρατού των ΗΠΑ, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις εκ μέρους ΟΑΧΟ, ο μόνος λόγος για την πραγματοποίηση αυτής της διαδικασίας εν πλω είναι η παράκαμψη νομοθεσίας και Συνθηκών.
3) Δεν είναι αληθές ότι ο αντιδραστήρας στις μηχανές υδρόλυσης που χρησιμοποιούνται είναι φτιαγμένος από τιτάνιο, όπως ψευδώς αναφέρεται σε πολλά δελτίο τύπου του Πεντάγωνου και στο τελευταίο σχετικά με την έναρξη της διαδικασίας. Το τιτάνιο είναι το υλικό που ενδεικνύεται για την επιτυχή επεξεργασία του αέριου μουστάρδας, όμως σύμφωνα με τον Joseph D. Wienand, Διευθυντή Στρατιωτικής Έρευνας των ΗΠΑ, υπεύθυνο του Κέντρου για τα Βιολογικά και Χημικά Όπλα στο Edgewood και σχεδιαστή του συστήματος υδρόλυσης που χρησιμοποιείται στο CapeRay, υπήρχε έλλειψη παγκοσμίως αυτού του υλικού και τελικώς επιλέχθηκε η χρησιμοποίηση ενός τύπου ενισχυμένου σίδηρου.
4) Επίσης, δεν είναι αληθές ότι υπάρχει μεγάλη εμπειρία από το συγκεκριμένο σύστημα υδρόλυσης. Υπάρχει μεγάλη εμπειρία, πλέον των 10.000 ωρών, σε συμβατικά συστήματα υδρόλυσης, όμως για το συγκεκριμένο φορητό σύστημα δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου εμπειρία. Μάλιστα, σύμφωνα με τους κατασκευαστές του, η σμίκρυνση της μηχανής έχει επηρεάσει κάθε λειτουργία του συστήματος.
5) Όπως δηλώνουν οι ίδιοι ειδικοί, υπό φυσιολογικές συνθήκες θα χρειαζόταν πλέον των 10 ετών δοκιμών για τη δημιουργία και μετά χρησιμοποίηση ενός τέτοιου συστήματος. Όμως, δεν υπήρχε χρόνος…
6) Τρία τα σενάρια για το σημείο όπου βρίσκεται το CapeRay. To 1ο σενάριο και πιο εντυπωσιακό είναι αυτό της ιστοσελίδας koutipandoras.gr στο οποίο η διαδικασία της υδρόλυσης πραγματοποιείται 100 χλμ. Δυτικά της Κρήτης. Το δεύτερο σενάριο διακινήθηκε μέσω της ιστοσελίδας flashnews.gr. Το σημείο όπου γίνεται η υδρόλυση βρίσκεται, σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Ν. Σαραντίδη, βρίσκεται μεταξύ Πελοποννήσου και Σικελίας. Το τρίτο σενάριο είναι πιο πρόσφατο και διακινήθηκε από την εφημερίδα μας «Αγώνας της Κρήτης». Σε αυτό η υδρόλυση εν πλω πραγματοποιείται περίπου στο σημείο που έδειχνε ο χάρτης του BBC, δηλαδή μεταξύ Κρήτης, Ιταλίας και Λιβύης.
7) Σε οποιοδήποτε σενάριο η βάση της Σούδας φαίνεται να παίζει κομβικό ρόλο ως βάση ανεφοδιασμού και συντήρησης των πλοίων που συνοδεύουν το MV Cape Ray ενώ σημαντικό ρόλο φαίνεται να παίζει και το νατοϊκό Κέντρο Ναυτικής Αποτροπής συντονίζοντας την επιχείρηση προστασίας του πλοίου.
8) Μετά από συνάντηση μεταξύ ΜΚΟ και εκπροσώπων του ΟΑΧΟ προέκυψε ότι την ευθύνη στην περίπτωση ατυχήματος αναλαμβάνει αποκλειστικά το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ. Όμως, όπως προκύπτει από πρόσφατη Οδηγία (INSTRUCTION No 4715.08, November 1, 2013) το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας αποποιείται κάθε ευθύνη σε περιίπτωση πρόκλησης περιβαλλοντικού ατυχήματος κατά τη διαδικασία της υδρόλυσης των Χημικών Όπλων της Συρίας.
9) Το Παρατηρητήριο Πολιτών για την Αεροφόρα Ανάπτυξη (CISD) σκοπεύει -κατόπιν σχετικής εισήγησης του προέδρου της Επιστημονικής Επιτροπής καθηγητή Δημοσθένη Σαρηγιάννη και σε συνεργασία με διεθνώς αναγνωρισμένους ειδικούς επιστήμονες- να προβεί στη συστηματική δορυφορική παρακολούθηση (monitoring) της ευρύτερης θαλάσσιας περιοχής με κέντρο την Ζώνη Ενεργειών του MV Cape Ray, με σκοπό την αναγνώριση/αξιολόγηση κηλίδων χημικής ρύπανσης.
10) Τα χημικά, με ή χωρίς επεξεργασία, σύμφωνα με τον επίσημο σχεδιασμό, δε θα απορριφθούν στη θάλασσα. Εκτός βέβαια και αν γίνει κάποιο ατύχημα.
11) Είναι γεγονός ότι στις περιπτώσεις που η καταστροφή χημικών οπλοστασίων παρομοίου μεγέθους έχει συμβεί στο έδαφος σε απόλυτα ελεγχόμενες συνθήκες και με όλα τα μέτρα προστασίας, η χρονική περίοδος που έχει απαιτηθεί είναι πολύ μεγαλύτερη όπως και το κόστος της επιχείρησης.
12) Να πούμε ότι για παρόμοιου μεγέθους οπλοστάσιου στις ΗΠΑ χρειάστηκαν πλέον των 3 ετών σε μία τεράστια επιχείρηση με κόστος αρκετών δισεκατομμυρίων δολαρίων. Στην περίπτωση της καταστροφής των χημικών της Συρίας το κόστος είναι ασύγκριτα μικρότερο, μόλις μερικές δεκάδες εκατομμύρια. Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με την οργάνωση Green Cross International το κόστος δεν πρόκειται να ξεπεράσεις τα 150.000.000 ευρώ.
13) Για τη διαδικασία χρησιμοποιείται το πλοίο MV Cape Ray μήκους 197 μ, 22.000 τόνων, 36 ετών. Σύμφωνα με την περιβαλλοντική οργάνωση Robin De Bois, τα συγκεκριμένου τύπου πλοία αποσύρονται μετά από 30 έτη ενώ το γεγονός ότι έχει ένα μόνο επίπεδο στεγανών εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους σε περίπτωση ατυχήματος.
14) Κινδύνους διαπιστώνουν και οι ίδιοι ειδικοί που εγκατέστησαν τα συστήματα υδρόλυσης τόσο από το φαινόμενο της «Κουνιστής Γέφυρας», όσο και από την αποθήκευση των αποβλήτων για μεγάλο χρονικό διάστημα εντός του πλοίου, όσο και από τη στενότητα του χώρου.
15) Μέρος των χημικών της Συρίας (περίπου 500 τόνοι) δε θα υποστούν την επεξεργασία της υδρόλυσης εν πλω αλλά θα οδηγηθούν σε ειδικές εγκαταστάσεις καύσης στο Ellesmere της Αγγλίας και στο Munsten της Γερμανίας. Στο Ellesmere υπήρξε μία κάποια κινητοποίηση πολιτών ενάντια σε αυτή την εξέλιξη όμως 200 τόνοι έχουν πλέον φτάσει εκεί και φαίνεται ότι η διαδικασία καταστροφής τους έχει ήδη ξεκινήσει.
16) Με τη μέθοδο της υδρόλυσης ουσιαστικά αραιώνονται τα τοξικά όπλα σε τέτοιο βαθμό ώστε να μη μπορούν να σκοτώσουν άμεσα ανθρώπους. Τα απόβλητα που προκύπτουν παραμένουν τοξικά και διαβρωτικά.
18) Υπενθυμίζουμε ότι, στις 14 Φεβρουαρίου ο Οργανισμός για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων ανακοίνωσε ότι δύο εταιρείες, η Φιλανδική EkokemAB και η Γαλλική Veolia κέρδισαν τα συμβόλαια για την επεξεργασία των εκατομμυρίων γαλονιών τοξικών αποβλήτων που θα προκύψουν από τη διαδικασία της υδρόλυσης εν πλω.
19) Η επιλογή της εταιρείας Veolia δημιουργεί πολλά ερωτηματικά αφού έχει εμπλακεί πολλές φορές σε υποθέσεις διαφθοράς, δωροδοκίας, διασπάθισης δημόσιου χρήματος, παραποίησης εκθέσεων, κακής περιβαλλοντικής διαχείρισης ενώ έχει κατηγορηθεί και για απόρριψη επικίνδυνων αποβλήτων με αποτέλεσμα την επιβολή μεγάλων προστίμων. Έχει επίσης δεχθεί μηνύσεις για αθέτηση συμφωνιών και συμβολαίων. Υπάρχει ημέρα διαμαρτυρίας στη Σουηδία για τις πρακτικές της.
20) Το «θέλουν να μετατρέψουν τη Μεσόγειο σε χαβούζα» δεν ευσταθεί. Η Μεσόγειος είναι ήδη χαβούζα, όπως είναι και η Βόρεια Θάλασσα και η Βαλτική. Έως τη δεκαετία του ’80 ήταν καθιερωμένη και αποδεκτή πρακτική η απόρριψη χημικών και ραδιενεργών αποβλήτων στη θάλασσα. Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να αποδεχτούμε τη συνέχιση καταστροφικών πρακτικών.
21) Στην περιοχή μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας έχουν απορριφθεί πολύ μεγάλες ποσότητες χημικών και άλλων αποβλήτων από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Υπάρχουν αναφορές επίσης για ρίψεις βομβών απεμπλουτισμένου ουρανίου κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία ενώ πιο πρόσφατα έχουν γραφτεί πολλά για το ρόλο της μαφίας στη βύθιση δεκάδων πλοίων γεμάτων με τοξικά και χημικά απόβλητα. Κάποια μιλάνε για χημικές ωρολογιακές βόμβες που περιμένουν να εκραγούν
Sinkings and incidents in the Mediterranean Sea, involving ships which are suspected of having carried toxic and radioactive waste on ClimateViewer 3D
22) Παρόμοια φαίνεται να είναι η κατάσταση και στην Ελλάδα αν και στη χώρα μας η δημοσιογραφική έρευνα δεν έχει φτάσει σε τέτοιο βάθος όπως λ.χ. στην Ιταλία, τουλάχιστον σε σχέση με τα στρατιωτικά απόβλητα.
23) Είναι ανακριβές ότι οι χώρες της Δύσης εφοδίαζαν το Συριακό καθεστώς με χημικά όπλα. Η αλήθεια είναι ότι οι χώρες της Δύσης εδώ και πολλά χρόνια εφοδιάζουν τη Συρία με χημικά που χρησιμοποιούνταν για κατασκευή βιομηχανικών προϊόντων, εν γνώσει τους όμως ότι η Συρία είχε τη τεχνογνωσία για να τα χρησιμοποιήσει και για άλλους σκοπούς όπως και για την κατασκευή χημικών όπλων. Αντιθέτως, έχουν υπάρξει αρκετές αναφορές τόσο για εφοδιασμό με χημικά όπλα όσο και για εκπαίδευση Συρίων στην κατασκευή χημικών όπλων από τη Σοβιετική Ένωση και τη Ρωσία, ήδη από τη δεκαετία του ’80. Τελευταία αποκαλύφθηκε ότι και η Μεγάλη Βρετανία είχε σημαντικό ρόλο στον εφοδιασμό της Συρίας με χημικά για την κατασκευή αέριου Σαρίν εν γνώσει των κυβερνήσεων.
24) Συμπερασματικά και σχετικά με τις αντιδράσεις των πολιτών σε χώρες της Μεσογείου και ιδιαίτερα στην Κρήτη, η επιλογή της απόκρυψης του CapeRay είναι η τελευταία σε μία σειρά κινήσεων από την αρχή της διαδικασίας που αποδεικνύει ότι με τη συναίνεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ευρωπαίοι πολίτες μετατρέπονται σε πολίτες με λειψά δικαιώματα. Προφανώς σχετίζεται με την κυριαρχία συγκεκριμένων αντιλήψεων ηγετικών δυνάμεων εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι οποίες επιθυμούν μία μερική «αφρικανοποίηση» του νότου της Ευρώπης, για λόγους «οικονομικούς». Η σχετική αφρικανοποίηση από τη μία πλευρά οδηγεί στη δημιουργία Ειδικών Οικονομικών Ζωνών περιορισμένων εργασιακών και πολιτικών δικαιωμάτων για τους πολίτες των χωρών του νότου, ενώ από την άλλη διαμορφώνει τις συνθήκες μίας δημοκρατίας περιορισμένων δικαιωμάτων στα πλαίσια της οποίας διαδικασίες – όπως αυτή της υδρόλυσης εν πλω – οι οποίες δε θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν εξαιτίας της νομοθεσίας και Συνθηκών, πλέον θα επιτρέπονται.
25) Υπό αυτό το πρίσμα, το πείραμα της υδρόλυσης εν πλω στη Μεσόγειο αποτελεί ένα πείραμα για μία διαδικασία – η οποία εφόσον εξελιχθεί ομαλά – επιθυμούν να επαναλάβουν σε διάφορα σημεία του πλανήτη αλλά συγχρόνως αποτελεί και ένα πείραμα πολιτικό για μία νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε μία πραγματικότητα, δηλαδή, όπου εταιρείες ή πολυεθνικοί οργανισμοί θα μπορούν να παρακάμπτουν Νομοθεσίες και Διεθνείς Συνθήκες σε χώρες περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας που θα έχουν όμως το πλεονέκτημα να έχουν ευρωπαϊκές υποδομές και να βρίσκονται κοντά στις πλούσιες χώρες του βορρά. Μια τέτοια χώρα υπό καθεστώς διαρκούς “έκτακτης” οικονομικής ανάγκης και άρα λειψής δημοκρατικής λειτουργίας είναι η Ελλάδα.
26) Υπό το ίδιο πρίσμα, η συναίνεση και η χρηματοδότηση της διαδικασίας της υδρόλυσης από την Ευρωπαϊκή Ένωση, και η νομιμοποίηση που παρέχει αυτή η χρηματοδότηση στη μετατροπή της Μεσογείου σε «εμπόλεμη ζώνη», δεν είναι τυχαία. Αποτελεί τμήμα μίας γενικότερης στρατηγικής η οποία επειδή βρίσκεται σε εξέλιξη, λογικά σήμερα πραγματώνεται με αυτό το «πείραμα», και αύριο, θα πραγματωθεί ξανά σε διαφορετικούς τομείς και για διαφορετικά ζητήματα.
27) Είναι λογικό λοιπόν, ότι, εφόσον οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. δημιούργησαν τις συνθήκες για να μετατρέψουν τους πολίτες σε εχθρούς, τώρα κρύβονται απ’ αυτούς. Κι ως εκ τούτου, τώρα, η απόκρυψη καθώς και η παραπληροφόρηση δεν είναι απλά μία παράπλευρη συνθήκη αλλά αναγκαία και κεντρικά στοιχεία της όλης διαδικασίας.
Μαριναλέντα: Το χωριό που οι άνθρωποι είναι πάνω από τα κέρδη
Στο νότο της Ισπανίας, ο δρόμος είναι σαν ένα συλλογικό σαλόνι. Οι καφετέριες που είναι διάσπαρτες στο πεζοδρόμιο σφύζουν από ζωή, και οι κάτοικοι συναντιούνται για να μιλήσουν για τα γεγονότα της ημέρας, μέχρι αργά τη νύχτα. To καλοκαίρι, η θερμοκρασία ξεπερνά τους 40 βαθμούς Κελσίου και οι μυρωδιές των φρέσκων θαλασσινών ξεπηδούν από τις κουζίνες και τα εστιατόρια. Αυτή η αρχετυπικά ισπανική σκηνή περιγράφει μια περιοχή της Ανδαλουσίας, τη Μαριναλέντα, όπου η ζωή βασίζεται περισσότερο στο δημόσιο παρά στο ιδιωτικό συμφέρον. Επιμέλεια: Μικαέλα ΚόλλιαΦαινομενικά, η Μαριναλέντα δε διαφέρει από αρκετές από τις τοπικές κοινωνίες που βρίσκονται στη νότια οροσειρά Σιέρα Σουρ, αλλά με μια πιο προσεκτική ματιά, αναδεικνύονται σημάδια που αποκαλύπτουν το τ πραγματικά συμβαίνει εκεί. Ίσως είναι τα ονόματα των δρόμων (Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, Αλληλεγγύη και Σαλβαδόρ Αλιέντε Πλάθα). Ίσως είναι το γκράφιτι (σφυριά και δρεπάνια δίπλα σε ένα αναρχικό «Α», αδιαφορώντας για τις διαφορές των δύο ιδεολογιών όπως αυτές καταγράφηκαν στο πρόσφατο ακόμα παρελθόν της χώρας). Ίσως είναι η προτομή του Τσε, η οποία στέκει αγέρωχη στο εξωτερικό τοίχωμα του τοπικού αθλητικού γηπέδου.
Η Μαριναλέντα έχει ονομαστεί «κομμουνιστική ουτοπία» της Ισπανίας, αν και η αυτή η τοπική παραλλαγή παρουσιάζει λίγες ομοιότητες με το σοβιετικό μοντέλο, το οποίο συσχετίζεται με τη φράση. Βάζοντας, όμως, τις κατηγοριοποιήσεις και τις ταμπέλες στην άκρη, αυτό που είναι σημαντικό να αναφερθεί, είναι ότι, μετά την πτώση της δικτατορίας του Φράνκο στα μέσα του 1970, ο κοινωνικός ιστός της πόλης έχει υφανθεί από πολύ διαφορετικά οικονομικά νήματα σε σχέση με την υπόλοιπη χώρα. Ανάμεσα στα βήματα που συντέλεσαν στο να γίνει η Μαριναλέντα φάρος ελπίδας, είναι η δημιουργία ενός συνεταιριστικού ελαιουργείου, τα σπίτια που είναι χτισμένα από και για την κοινότητα, και μια απαλλοτρίωση μεγάλης κλίμακας στα σούπερ μάρκετ, με επικεφαλής τον δήμαρχο της πόλης, μέσω της οποίας οι εισπράξεις δόθηκαν στις τράπεζες τροφίμων. Το νόμισμα της άμεσης δράσης Δεδομένου ότι η ισπανική οικονομία συνεχίζει μετά το 2008 να βουτά στο κενό, η ανεργία βρίσκεται στο 26% σε εθνικό επίπεδο και πάνω από το 50% των νέων δεν μπορούν να βρουν δουλειά. Εντούτοις, η Μαριναλέντα μπορεί να υπερηφανεύεται για ένα μέτριο αλλά σταθερό επίπεδο απασχόλησης σε τοπικό επίπεδο, στο οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν τουλάχιστον κάποια εργασία ενώ όσοι δεν έχουν, προστατεύονται από ένα ισχυρό δίχτυ ασφαλείας.
Αλλά περα από τα μακροοικονομικά μεγέθη, η Μαριναλέντα έχει ένα νόμισμα που σπάνια συναντά κανείς πέρα από ομάδες ακτιβιστών μικρής κλίμακας ή αυτόχθονες κοινότητες που αγωνίζονται ενάντια στα καταστροφικά αναπτυξιακά έργα. Πρόκειται για το νόμισμα της άμεσης δράσης. Αντί να βασίζονται αποκλειστικά σε μετρητά, οι «Μαριναλένιος» με συλλογικό αγώνα έχουν δημιουργήσει μια σειρά εναλλακτικών συστημάτων. Όταν τα χρήματα δεν ήταν άμεσα διαθέσιμα, οι Μαριναλένιος στράφηκαν σε ένα άλλο σύστημα. Αυτό σημαίνει ότι, μεταξύ άλλων, καταλάμβαναν, κατά καιρούς, εκτάσεις που ανήκαν στην αριστοκρατία της Ανδαλουσίας και τις διέθεταν προς εκμετάλλευση στο λαό.
Ενώ εξακολουθούν να λειτουργούν με κάποιο βαθμό κεντρικής εξουσίας, το τοπικό συμβούλιο έχει περιέλθει στα χέρια εκείνων που εξυπηρετεί. Οι γενικές συνελεύσεις συγκαλούνται σε τακτική βάση, έτσι ώστε οι κάτοικοι να μπορούν να συμμετέχουν στις αποφάσεις που επηρεάζουν τη ζωή τους. Οι συνελεύσεις προωθούν, επίσης, τη δημιουργία χώρων, όπου οι άνθρωποι μπορούν να συναντηθούν και να συνομιλήσουν για να οργανώσουν ό, τι αφορά την κοινότητα, μέσω της συλλογικής δράσης.
«Το καλύτερο πράγμα που έχουμε εδώ στη Μαριναλέντα, και δεν μπορείτε να το βρείτε σε άλλα μέρη, είναι η γενική συνέλευση», λέει ο, εδώ και χρόνια, υπάλληλος του συμβουλίου της Μαριναλέντα, Μανουέλ Γκιτιέρεθ Ντανέρι. Επισημαίνοντας ότι ακόμη και ήσσονος σημασίας προβλήματα αντιμετωπίζονται συλλογικά μέσω της συνέλευσης, προσθέτει ότι, «καθώς η πόλη δεν έχει καμία αστυνομική ή δικαστική αρχή, η συνέλευση είναι το μέρος όπου οι άνθρωποι μπορούν να συζητούν τα προβλήματα τους ώστε όλοι μαζί να βρίσκουμε λύσεις».
Παράλληλα ο δήμαρχος, Χουάν Μανουέλ Σάντσεθ Γκορδίγιο, έχει καταφέρει να εξασφαλίσει σημαντική οικονομική στήριξη από την πολιτειακή κυβέρνηση, γεγονός που ο Ντανέρι το αποδίδει στην παράδοση της πόλης για άμεση δράση.
Ως αποτέλεσμα, η μικρή πόλη μπορεί να υπερηφανεύεται για τις εκτεταμένες αθλητικές εγκαταστάσεις, για τον όμορφο και καλοδιατηρημένο βοτανικό κήπο, καθώς και για μια σειρά απόυπηρεσίες και υποδομές που καλύπτουν τις πιο βασικές ανάγκες. Όπως δήλωσε ο Ντανέρι στο Contributoria.com, «για ένα μικρό χωριό σαν αυτό, με όχι περισσότερα από 2.700 άτομα, έχουμε πολλές δυνατότητες».
Ο Βρετανός Κρις Μπερκ, ο οποίος ζει στην Μαριναλέντα πολλά χρόνια, αναφέρει χαρακτηριστικά ότι η πρόσβαση στη δημόσια πισίνα κοστίζει μόνο με 3 € για ολόκληρο το καλοκαίρι. Παράλληλα, ο Μπέρκ θυμάται τον δήμαρχο Σάντσεθ Γκορδίγιο να του λέει, «όλη η ιδέα του τόπου είναι ότι ο καθένας μπορεί να αντέξει οικονομικά μια καλή ζωή». Ο Μπέρκ, επικαλούμενος τον ρεαλισμός, αναφέρει πως δεν μπορεί να υπάρξει μια ουτοπία χωρίς κάποιες ζημιογόνες εγκαταστάσεις. Από την κατοχή στη συνεργασία Το 1979, ο Σάντσεθ Γκορδίγιο εξελέγη για πρώτη φορά δήμαρχος της πόλης και ηγήθηκε μιας εκτεταμένης εκστρατείας για να αλλάξει την πορεία της Μαριναλέντα, η οποία ξεκίνησε με απεργίες πείνας και με την κατάληψη εκτάσεων γης. Από την πλευρά του, ο Μανουέλ Μαρτίν Φερνάντεθ, που ενεπλάκη από την αρχή στον αγώνα, εξηγεί πώς μέσα από τη διαδικασία της γενικής συνέλευσης, η κοινότητα αποφάσισε ότι κάτι έπρεπε να γίνει για να ανακόψουν τη ροή της μετανάστευσης από τη Μαριναλέντα. Με το σκοπό αυτό, προέβησαν στην κατάληψη μιας κοντινής δεξαμενής, ώστε να πείσουν την περιφερειακή κυβέρνηση να τους διαθέσει αρκετό νερό για γεωργικές καλλιέργιες. Έτσι, άρχισαν να δημιουργούν θέσεις εργασίας για όλους τους κατοίκους, προσφέροντάς τους κίνητρα και ελπίδα.
Μετά από την επιτυχία της δράσης αυτής, κατέλαβαν 1.200 εκτάρια αρδευόμενων εκτάσεων, οι οποίες την εποχή εκείνη ανήκαν σε μια αριστοκρατική οικογένεια. Το 1991, το οικόπεδο απαλλοτριώθηκε επίσημα και πέρασε στην τοπική χρήση. «Χρειάστηκαν 12 χρόνια για να αποκτήσουμε τη γη», εξηγεί ο Μανουέλ Μαρτίν Φερνάντεθ, αποκαλώντας τη νίκη τους «μια κατάκτηση».
Σήμερα, μεγάλες εκτάσεις με ελιές, αγκινάρες, φασόλια και πιπεριές αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της τοπικής οικονομίας, ενώ η γη διοικείται συλλογικά από το συνεταιρισμό «El Humoso». Ο Γκορδίγιο, εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους η πόλη επέλεξε να δώσει προτεραιότητα στις καλλιέργειες που χρειάζονταν αρκετό εργατικό δυναμικό, υπογραμμίζει ότι ο στόχος δεν είναι η δημιουργία κέρδους, αλλά θέσεων εργασίας.
Καθώς οι περισσότεροι κάτοικοι στη Μαριναλέντα απασχολούνται σε γεωργικές δουλειές, είτε στα χωράφια ή στο εργοστάσιο συσκευασίας, η εργασία εκεί είναι εποχιακή και κυμαίνεται από έτος σε έτος. Αλλά σε αντίθεση με πολλές μικρές γεωργικές πόλεις, στη Μαριναλέντα η εργασία μοιράζεται σε όσους την έχουν ανάγκη.
Η Ντολόρες Βαλδεράμα Μαρτίν, η οποία έχει ζήσει στην Μαριναλέντα ολόκληρη τη ζωή της και εργάζεται στο εργοστάσιο κονσερβοποιίας «Humoso» τα τελευταία 14 χρόνια, εξηγεί, στο Contributoria.com, ότι εάν 200 άνθρωποι ψάχνουν για δουλειά, αλλά χρειάζονται μόνο 40 εργαζομένους, συγκεντρώνονται όλοι μαζί για να αποφασίσουν τί θα κάνουν. «Συγκεντρώνοντας όλους αυτούς τους ανθρώπους που επηρεάζονται άμεσα, έχουμε δημιουργήσει ομάδες των 30 έως 40 ατόμων, και κάθε ομάδα εργάζεται για δύο ημέρες».
Ενώ ο συνεταιρισμός αποτελείται από εννέα ξεχωριστές οντότητες, η Ντολόρες Βαλδεράμα Μαρτίν σημειώνει ότι για σημαντικά θέματα, όπως η κατανομή της εργασίας, αποφασίζουν συλλογικά. Επιπλέον, πολλά θέματα που επηρεάζουν ολόκληρη την πόλη, τίθενται στη γενική συνέλευση. Προειδοποιεί, όμως, ότι, όπως συμβαίνει οπουδήποτε αλλού, όταν δεν υπάρχει κάποιο έργο, κάποιοι μένουν άνεργοι.
Το μεγαλύτερο μέρος της πόλης επικρίνει τη σχετική έλλειψη εργασίας, αλλά το ευρύτερο δίχτυ κοινωνικής ασφάλισης βασίζεται στις αρχές της άμεσης δράσης και της αμοιβαίας ενίσχυσης, γεγονός που σημαίνει ότι, σε αντίθεση με άλλα μέρη της χώρας, οι μισθοί δύο μηνών μπορεί να είναι αρκετοί για να συντηρήσουν μια οικογένεια για ένα έτος. Στον πυρήνα αυτής της λογικής, είναι η προσέγγιση της πόλης σε ό,τι αφορά τη στέγαση, η οποία προσφέρει ένα από τα σαφέστερα παραδείγματα για το πώς η συλλογική προσπάθεια μπορεί να γεμίσει το κενό που αφήνει μια στάσιμη οικονομία. Τα σπίτια της κοινότητας
Όταν πολλοί νέοι άνθρωποι σκέφτονται να κάνουν το πρώτο βήμα στην αγορά κατοικίας, τα χρήματα είναι αναπόφευκτα το μεγαλύτερο εμπόδιο. Η σημερινή κατάσταση της οικονομίας, καθιστά όλο και πιο ανέφικτο αυτό το βήμα για τη σύγχρονη γενιά, γνωστή και ως «παρατημένη γενιά».
Παρόλα αυτά, ο δήμαρχος Σάντσεθ Γκορδίγιο, χρησιμοποιώντας ένα συνδυασμό κρατικών επιδοτήσεων στέγασης για οικοδομικά υλικά με τη δωρεάν εργασία για την κατασκευή σπιτιών, έχει καταφέρει να αφαιρέσει τη στέγαση από την ελεύθερη αγορά. Αντ 'αυτού, τα μέλη της κοινότητας εργάζονται για την κατασκευή μπλοκ κατοικιών, μαζί με αρχιτεκτονικά σχέδια που παρέχονται από το δημοτικό συμβούλιο, χωρίς να ξέρουν εκ των προτέρων ποιο σπίτι θα ανήκει σε ποια οικογένεια.
Τα σπίτια, περίπου 350 μονάδες συνολικά, με αρκετές νέες κατασκευές, είναι μέρος ενός οικοδομικού συνεταιρισμού. Μάλιστα, οι πολίτες πληρώνουν μόνο 15 € το μήνα για στεγαστικά δάνεια.
Η οικονομία άμεσης δράσης
Ενώ ο καπιταλισμός πλαισιώνει τις σχέσεις ως μια σειρά από ιδιοτελείς οικονομικές συναλλαγές, η Μαριναλέντα, στηρίζεται σε ένα μοντέλο αμοιβαίας βοήθειας. Όπως αναφέρουν οι ντόπιοι, αν και τα χρήματα που κυκλοφορούν στην πόλη είναι πολύ λιγότερα σε σχέση με άλλες περιοχές, το μυστικό τους είναι ότι συνεργάζονται για την αντιμετώπιση κοινών αναγκών. Τα χρήματα είναι απλά ένας τρόπος για τη διευκόλυνση των δράσεών τους, οι οποίες δημιουργούν στους ανθρώπους το κίνητρο να συμμετέχουν σε εργασίες που σε άλλη περίπτωση μπορεί να μην ενδιαφέρονταν να κάνουν.
Η άμεση δράση, έχει τις ρίζες της στα κοινά συμφέροντα και αφορά στις συλλογικές πρακτικές. Η άμεση δράση εξαλείφει το χάσμα μεταξύ όσων παρέχουν αγαθά και υπηρεσίες και των καταναλωτών, καθιστώντας περιττή την ύπαρξη μεσάζοντα. Όι εργαζόμενοι σε ένα τομέα είναι οι ίδιοι που απολαμβάνουν τους καρπούς της εργασίας τους, οι άμεσα ενδιαφερόμενοι.
Αν και η Μαριναλέντα έχει τις αδυναμίες της, μας θυμίζει ότι τα εναλλακτικά οικονομικά μοντέλα δεν είναι απλά εφικτά, αλλά υπάρχουν ήδη. Ένα εντυπωσιακό κομμάτι του γκράφιτι σε κεντρικό δρόμο της πόλης απεικονίζει μια ονειροπαγίδα, με ένα σφυρί και ένα δρεπάνι. Το συνοδευτικό μήνυμα προτρέπει: «Πιάστε τα όνειρά σας. Η ουτοπία είναι εφικτή». Από το Contributoria.com kai http://tvxs.gr/
