1η έκθεση τοπικών προϊόντων και χειροποίητων δημιουργιών στην πλατεία του Αγίου Δημητρίου Ραχών από 14 μέχρι και 19 Αυγούστου

Ιβίσκος (Hibiscus sabdariffa ) το πιο πολύτιμο όφελος για την καρδιαγγειακή υγεία.

Στους τροπικούς παραδείσους πλούσιους με τη πολύχρωμη ζωή των φυτών συναντάμε τον  ιβίσκο, ένα λουλούδι που έχει βραβευθεί για την εντυπωσιακή του εμφάνιση. Αλλά θα πρέπει να ξέρετε ότι η χρησιμότητα αυτού του εξωτικού φυτού εκτείνεται πολύ πέρα ​​από την ομορφιά τουΟ Ιβίσκος είναι ένα φαρμακευτικό βότανο που έχει τη φυσική δυνατότητα να μειώσει την αρτηριακή πίεση. 

Με περίπου 200 είδη και πάνω από 5.000 υβρίδια που συνδέονται με το γένος, ιβίσκος μπορεί να έχετε  ένα ουράνιο τόξο  χρωμάτων μπροστα σας . Ο κοινός ιβίσκος, Hibiscus sabdariffa, πιο συχνά καλλιεργείται   σε θερμές εύκρατες περιοχές .Μπορεί να φτάσει έως και 8 πόδια στο ύψος και διαθέτει βυσσινί λουλούδια, λοβωτά φύλλα με κόκκινες φλέβες, ανοιχτά κίτρινα λουλούδια και ένα μεγάλο κόκκινο κάλυκα. Ο κάλυκας (ένας έλικας μέσα στα πέταλα ), είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνος για την πικάντικη γεύση του ιβίσκου ».

Οφέλη  Υγείας

Στην κουζίνα, μπορούμε να βάλουμε τον ιβίσκο  σε φρουτοσαλάτες, σε τάρτες και πίτες στη γέμιση, και αναμιγνύεται καλά σε μαρμελάδες και ζελέδες. Αυτό το θρεπτικό φυτό  ειναι ένα δημοφιλές πιάτο όταν σερβίρεται με  φιστίκια σε περιοχές της Αφρικής. Όταν το κάνουμε τσάι δινει μια  ξινή γεύση  φορτώνοντας το  με αντιοξειδωτικά και βιταμίνη C. Αυτό το τσάι συχνά πίνεται για την ανακούφιση του βήχα και τη θεραπεία σε  κρυολογήματα θεωρείται επίσης εξαιρετικό  ως κατασταλτικό της όρεξης, διουρητικό, ανακουφιστικό  και άριστο για την  καλή κυκλοφορία του αίματος .Ωστόσο, το πιο πολύτιμο όφελος είναι ο ρόλος του για την καρδιαγγειακή υγεία. 

Πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι ο ιβίσκος τσάι μπορεί φυσικά να μειώσει την αρτηριακή πίεση όσο  αποτελεσματικά μπορούν ορισμένα συνήθη φάρμακα της υπέρτασης. Σε μια κλινική δοκιμή που πραγματοποιήθηκε το 2004 και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Phytomedicine ,το τσάι απο ιβίσκο  μείωσε την αρτηριακή πίεση των ατόμων με υπέρταση που συμμετείχαν στην έρευνα  

Ομοίως, σε μια μελέτη που παρουσιάστηκε στο American Heart Association το 2008, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η κατανάλωση τριών φλιτζανιών από  ιβίσκου τσάι την ημέρα μείωσε την αρτηριακή πίεση έως και κατά 13,2 τοις εκατό σε προ- και ήπια υπερτασικούς ενήλικες. Οι ερευνητές έχουν μερικές πιθανές εξηγήσεις για αυτό. Ο Ιβίσκος  είναι ένα φυσικό διουρητικό, ανοίγει τις αρτηρίες, και μπορεί να δρα ως φυσικός αναστολέας του  μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης, που σημαίνει ότι επιβραδύνει την απελευθέρωση των ορμονών που συ στέλλουν τα αιμοφόρα αγγεία.

Ενώ απαιτείται περισσότερη έρευνα, πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι η ενσωμάτωση ιβίσκου τσαγιού σε μια καθημερινή διατροφή θα αποδειχθεί ευεργετική για τους υπερτασικούς ασθενείς.

Τα περισσότερα είδη ιβίσκου αναπτύσσονται στις υποτροπικές και τροπικές περιοχές σε όλο τον κόσμο. Το φυτό ευδοκιμεί σε πλούσια, υγρά εδάφη και ηλιόλουστες θέσεις.

                                                                                                    Στην Ικαρία τον ιβίσκο τον συναντάμε  στο Καρκινάγρι  αλλά και σε άλλα ζεστά μέρη του νησιού Αν περάσετε από αυτό το παραθαλάσσιο χωριό στη νότια πλευρά της Ικαρίας θα  μπορέσετε να θαυμάσετε τους  κόκκινους ιβίσκους να ξεφυτρώνουν ψηλά  σαν δέντρα μέσα από τις αυλές τους Οι Καρκιναγρότες ειναι γνωστό ότι αγαπούν λιγουλάκι  παραπάνω  το κόκκινο κρασί .Ίσως ο ιβίσκος ειναι το φυσικό τους αντίδοτο ενάντια στα αποτελέσματα  που έχει το πιο καλόπιοτο κρασί της Ικαρίας το κρασί της Μαύρης θάλασσας στο Καρκινάγρι !

Ξανά Χρυσές διεθνείς διακρίσεις για τα βιολογικά μέλια Ικαρίας

Θρίαμβο αποτέλεσε η φετινή συμμετοχή της χώρας μας στο Διεθνή Διαγωνισμό Βιολογικού μελιού BIOLMIEL ο οποίος πραγματοποιήθηκε στις 26 & 27 Νοεμβρίου στην Ιταλία.  Για ένατη  συνεχόμενη χρονιά η Διεθνής κριτική επιτροπή αξιολόγησε περισσότερα από 170 προϊόντα στα οποία είχε προηγηθεί χημική ανάλυση, και καθόρισε τους νικητές, με συνολικό μέσο όρο που ξεπέρασε στη βαθμολόγηση τα 80/100 έκαστος. Στο διαγωνισμό έλαβε μέρος σημαντικός αριθμός μελισσοκόμων, από χώρες όπως Καναδάς, Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία Σλοβενία ενώ ειδικά η Ελλάδα για πρώτη φορά έλαβε μέρος με πάνω από σαράντα πέντε  διαφορετικές ετικέτες. Τη διοργάνωση της εκδήλωσης ανέλαβε όπως κάθε χρονιά η CRA (Ιταλικό Κέντρο Έρευνας Μελισσοκομίας), σε συνεργασία με το CIBi/Premiobiol (Ιταλική κοινοπραξία για τα βιολογικά προϊόντα). Για την Ελλάδα, τη συλλογή των δειγμάτων ανέλαβε ο Οργανισμός Ελέγχου και Πιστοποίησης Βιολογικών Προϊόντων ΔΗΩ.Από  τις είκοσι πέντε Ελληνικές συμμετοχές βραβευτήκαν τριάντα εννιά στο σύνολο  ετικέτες βιολογικού μελιού από διάφορα μέρη της Χώρας μας και σε διαφορετικές ποικιλίες, με χρυσές και ασημένιες διακρίσεις. Από την Ικαρία όλες οι ποικιλίες του βιολογικού μελιού Κόχιλας Ιωάννης βραβεύτηκαν με Χρυσές & Ασημένιες διακρίσεις.

Συγκεκριμένα: Το Πεύκο-Ανθέων και το Θυμάρι πήραν Χρυσό Βραβείο ενώ το Πευκοθύμαρο και το Ρείκι Ασημένιο Βραβείο. Δεν ειναι η πρώτη φορά που τα μέλια αυτά έχουν βραβευθεί διακριθεί διεθνώς και αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον παραγωγό.                                                                                                  Οι Έλληνες μελισσοκόμοι κέρδισαν 18 από τα 30 χρυσά μετάλλια.

Και 4 από τα 22 ασημένια μετάλλια.

Ακολούθησε η Ιταλία με 2 χρυσά και 15 ασημένια μετάλλια.

Η Γερμανία με 5 χρυσά και 2 ασημένια μετάλλια.

Η Ισπανία με 2 χρυσά μετάλλια.

Η Σλοβενία επίσης με 2 χρυσία.

Και η Ρουμανία και αυτή με 2 χρυσά μετάλλια.

Αξίζει να σημειωθεί πως ούτε ένα μετάλλιο δεν κερδήθηκε από βουλγάρικο ή κινέζικο μέλι, ενώ παρόλα αυτά έχουν κατακλύσει την Ελληνική αγορά και πωλούνται είτε αυτούσια είτε σε μείγματα με Ελληνικά μέλια.

Για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται ότι αν το παράλυτο Ελληνικό ψευτορωμαίικο κράτος αφήσει τους πολίτες του να δουλέψουν τότε αυτοί κατακτούν την κορυφή.

Η Ελλάδα μπορεί να παράγει και πολύ και κάλο αλλά και βιολογικό μέλι, αρκεί να πάψουν οι αθρόες εισαγωγές που κάνουν την δουλειά μας ασύμφορη........!

           πηγες         http://www.melissocosmos.com/  http://www.ikariamag.gr/                                                                      

Ο Πλούσιος φυτικός κόσμος της Ικαρίας παράγει ένα από τα καλύτερα μέλια στο κόσμο Οι μέλισσες μας ειναι άγριες και "αλανιάρικες" αλλά οι Ικαριωτες μελισσοκόμοι μας γνωρίζουν πολύ καλά πως να τις φέρνουν βόλτα Οι μελισσοκόμοι της Ικαρίας οφείλουν ένα μεγάλο ευχαριστώ στο δάσκαλο Γιώργο Στενό για τις πολύτιμες γνώσεις που διδάσκει ακόμα και τώρα αφιλοκερδώς Οι μελισσοκόμοι της Ελλάδας μας αξίζουν την αμέριστη προσοχή και φροντίδα του Ελληνικού κράτους Αγωνίζονται και παράγουν χωρίς επιδοτήσεις με μέλημα: το αντικείμενο της φροντίδας της αγάπης τους την μέλισσα

Βασιλικός δυόσμος για τη γεύση, την υγεία και το άρωμα

Ο βασιλικός δυόσμος είναι ένα είδος Mentha piperita × (var. Citrata), Είναι μια πλούσια, αρωματική μέντα με μόνο έναν υπαινιγμό άρωμα  βασιλικού Στην Ικαρία την λέμε ¨"λεβάντα  μέντα ""ίσως λόγω το μοβ  χρώμα που έχουν  τα λουλούδια της και  το  γλυκό δροσερό άρωμα της 

ΧΡΗΣΕΙΣ-ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ  Η γεύση της  είναι παρόμοια με το βασιλικό, αν και η γεύση μέντας είναι κυρίαρχη. Χάρη στους ελαφρώς πικάντικους τόνους της   είναι κατάλληλη για  προσθήκη σε σαλάτες, σάλτσες ή πέστο.

Η καλύτερη γεύση δίνετε από τα νεαρά φύλλα της , μπορείτε να τα συγκεντρώσετε, ακόμη και κατά τη διάρκεια της ανθοφορίας.                                                                                             Οι ιδιότητες και οι χρήσεις της μέντας ήταν γνωστές από αρχαιοτάτων χρόνων. Οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζάν πολύ καλά τις ιδιότητες της . Χρησιμοποιούσαν τη μέντα για δαγκώματα φιδιών, σκορπιών, τσιμπήματα εντόμων, κολικούς, βήχα, εμετούς, κάθε είδους προβλήματα του ουροποιητικού, ίλιγγους, πονοκεφάλους, σεξουαλική ανικανότητα.

Το Μεσαίωνα, οι γιατροί ανακάλυψαν κι άλλες σημαντικές ιδιότητες του φυτού όπως το ότι καταπολεμούσε τον πυρετό, τόνωνε το στομάχι, και το έντερο, καλμάριζε τα νέυρα, θεράπευε προβλήματα όρασης, πρηξίματα και γενικότερα ανακούφιζε κάθε πόνο.

Σήμερα οι χρήσεις της μέντας και του αιθέριου ελαίου, που παράγεται από την επεξεργασία της είναι πολλές. Εμφανίζεται πολύ συχνά στην βιομηχανία τροφίμων είτε σαν προσθετό αρωματικό σε διάφορα σκευάσματα είτε σαν μπαχαρικό, δίνοντας χαρακτηριστική γεύση σε διάφορες συνταγές μαγειρικής. Χρησιμοποιείται σαν κρύο ή ζεστό ρόφημα (τσάι). Πολλές χρήσεις και μεγάλη εμπορική αξία έχει η παραγωγή των αιθέριων ελαίων της Mentha spicata και η διάθεσή τους σε εταιρείες παραγωγής προϊόντων υγιεινής στόματος, ζαχαροπλαστικής, καλλυντικών και αρωματοθεραπείας.

Όσο αναφορά τις ιδιότητες του φυτού τα πράγματα δεν έχουν τροποποιηθεί και τόσο από αυτά που γνώριζαν οι παλαιότεροι. Παρουσιάζει λοιπόν ευεργετικές ιδιότητες σε πονοκεφάλους ,ναυτίες, φουσκώματα, κολικούς και γενικότερα έχουν διασταυρωθεί οι περισσότερες ιδιότητες που γνώριζαν οι άνθρωποι από την αρχαιότητα. 

ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΑΞΙΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ

Η εμπορική αξία της Mentha είναι αρκετά μεγάλη όσο αναφορά βέβαια την παγκόσμια αγορά. Οι Η.Π.Α είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός φύλλων μέντας στον κόσμο, περίπου 100 τόνους μέντας κάθε χρόνο. Η Ευρώπη αποτελεί επίσης σημαντικός προορισμός για τη μέντα. Το Αμβούργο θεωρείται μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο στην παραγωγή βοτάνων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Γερμανία παράγει αξιοσημείωτες ποσότητες ξηρής μέντας για να διατηρεί τις τιμές χαμηλές, παράλληλα οι γερμανικές εταιρίες χρησιμοποιούν και άλλες χώρες για να παράγουν το προϊόν με αποτέλεσμα να επανεξαγάγει το προϊόν με γερμανικό φόρο.

Στην Ελλάδα τα πράγματα δεν είναι και τόσο θετικά, παρά το γεγονός ότι στον Ελλαδικό χώρο φύονται τα πλέων πλούσια σε αιθέρια έλαια φυτά μέντας ,η καλλιέργεια της βρίσκεται σε πολύ αρχικά βήματα. Μπορούμε ,λοιπόν να πούμε πως η Ελλάδα απέχει πολύ από την συστηματική καλλιέργεια και εμπορική εκμετάλλευση αυτού είδους, για το λόγο αυτό και θα ήταν σκόπιμο να ληφθούν μετρά τόσο προς την διεύρυνση της καλλιέργειας όσο και προς την κατεύθυνση της μεταποίησης για παραγωγή αιθέριου ελαίου.         

Καλλιέργεια Συμβουλές: Οι Μέντες απαιτούν ανοικτό έδαφος με υγρασία το καλοκαίρι. Με δεδομένες αυτές τις συνθήκες μπορεί να εξαπλωθεί πολύ , έτσι πρέπει να φυτευτούν όπου αυτό είναι επιθυμητό ή σε μεγάλες γλάστρες. Μπορεί να  αυξηθεί και  σε θέσεις χαμηλού φωτισμού.

Θέση: Μέρος σε πλήρη ήλιο

Ύψος: 45 εκατοστά Πλάτος: 1m

Διάρκεια ζωής: Πολυετείς

Χρήση: Προσθέστε την αργά το μαγείρεμα, γιατί  το άρωμα της  μέντας εξασθενίζει γρήγορα. Ψιλοκόβετε τα φύλλα για να τα χρησιμοποιήσετε σε σάλτσες για σαλάτες, και μαρινάδες. Η Προσθήκη στις σαλάτες και τα λαχανικά θα τους χαρίσει  μια εξωτική γεύση.   από  ένα άρωμα εσπεριδοειδών μπαχαρικών  Χρησιμοποιήστε το με ψάρι, λαχανικά, σούπες και σαλάτες. Ταιριαζει απόλυτα με το βότανο της Λουίζας για ένα ζεστό η και παγωμένο τσάι  

Συγκομιδή: Συγκομιδή τακτικά.

 

                   http://basilikum-pflege.de/http://www.renaissanceherbs.com.au/  http://www.e-geoponoi.gr

Άγριο Βατόμουρο

Τα  μικρά και γλυκά άγρια βατόμουρα συλλέγονται ένα-ένα με το χέρι από αγκαθωτούς θάμνους (αρκετά επίπονο θα έλεγα η συλλογή τους)στην  Νικαριά μας  . Είναι γνωστά για τις πολλές  πολλές ευεργετικές ιδιότητες τους για τον ανθρώπινο οργανισμό

                                                                               

1. Έχουν πολλή βιταμίνη C

Αρχικά, αποτελούν μια πηγή πλούσια σε βιταμίνη C με διπλάσια περιεκτικότητα από το μύρτιλο. Όπως λέει η διατροφολόγος Ούρσουλα Άρενς, «η βιταμίνη C έχει πολλές σημαντικές λειτουργίες για το σώμα. Είναι ζωτικής σημασίας για το ανοσοποιητικό μας σύστημα και την καρδιαγγειακή υγεία, συμβάλλοντας στη μείωση της αρτηριακής πίεσης. Επιπλέον, βοηθά στη βελτίωση της απορρόφησης του σιδήρου από άλλα τρόφιμα που καταναλώνονται την ίδια στιγμή, με αποτέλεσμα να μειώνει τον κίνδυνο αναιμίας».

2. Πλούσια σε φυτικές ίνες

Η Άρενς κάνει λόγο και για το πεπτικό σύστημα λέγοντας ότι «τα βατόμουρα έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες σε σύγκριση με τα περισσότερα άλλα φρούτα. Οι φυτικές ίνες βοηθούν στη σωστή λειτουργία του εντέρου και στη διατήρηση ενός υγιούς βάρους, ενώ παράλληλα συμβάλλουν στη μείωση της χοληστερίνης».

3. «Σωτήριες» τανίνες

Ένα άλλο χαρακτηριστικό των βατόμουρων είναι ότι είναι πλούσια σε τανίνες, για τις οποίες η διατροφολόγος του νοσοκομείου Princess Grace στο Λονδίνο Σάρα Ουίλσον, ενημερώνει ότι «σε ενδεχόμενη επαφή τους με το δέρμα, σφίγγουν τους ιστούς, γεγονός που βοηθά στη συστολή των αιμοφόρων αγγείων και κατά συνέπεια στη μείωση της ελαφρούς αιμορραγίας. Οι τανίνες έχουν χρησιμοποιηθεί στην παραδοσιακή ιατρική και ως κατάπλασμα για την επούλωση πληγών».

4. Αντιοξειδωτικές ανθοκυανίνες

Μια άλλη ιδιότητα είναι ότι περιέχουν ανθοκυανίνες που αποτελούν σύμφωνα με την Άρενς, «φυτικές χρωστικές με αντιοξειδωτικές ιδιότητες, όπως εικάζεται». Μερικές από τις ανθοκυανίνες αναστέλλουν την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων, ενώ περιέχουν και φλαβονοειδή που αποδεδειγμένα δρουν αποτελεσματικά έναντι του καρκίνου του δέρματος και του πνεύμονα.

5. Προστατεύει και τα μάτια!

Επιπρόσθετα, η λουτείνη που περιέχουν προστατεύει το μάτι δημιουργώντας χρωστικές στην ωχρά κηλίδα, την ευαίσθητη περιοχή στο πίσω μέρος του αμφιβληστροειδούς χιτώνα, ενώ συμβάλλει και στην πρόληψη οφθαλμικών βλαβών που προκαλεί η υπεριώδης ακτινοβολία.

6.Μαγγάνιο για τα κόκαλα

Μία χούφτα βατόμουρα δίνει σχεδόν το μισό της συνιστώμενης ημερήσιας ποσότητας σε μαγγάνιο, το οποίο, όπως λέει η Ουίλσον, «βοηθά στη δημιουργία ενός συνδετικού ιστού, ζωτικής σημασίας για την ισχυρή δομή των οστών».

7. Φυλλικό (για τα κύτταρα) οξύ

Τέλος, τα βατόμουρα περιέχουν φυλλικό οξύ, που παίζει σημαντικό ρόλο στην υγιή διαίρεση και ανάπτυξη των κυττάρων. Η πρόσληψή του συνίσταται και για τις έγκυες γυναίκες, καθώς έχει την ιδιότητα να βελτιώνει ανωμαλίες, όπως η δισχιδής ράχη.

8. Τα βατόμουρα ενισχύουν τη μνήμη

Ευεργετικά για τη μνήμη είναι τα βατόμουρα σύμφωνα με νέα έρευνα Αμερικανών επιστημόνων από το πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Cincinnati.Όπως αποδείχτηκε από την έρευνα, ένα ποτήρι χυμού βατόμουρο την ημέρα ενισχύει τη μνήμη και βοηθά στην πρόληψη του Αλτσχάιμερ. Για τις ανάγκες της έρευνας οι επιστήμονες εξέτασαν την επίδραση που είχε ο χυμός βατόμουρου σε 9 ενήλικες, άνω των 70 ετών, οι οποίοι αντιμετώπιζαν προβλήματα μνήμης. Οι εθελοντές έπιναν για 12 εβδομάδες 2,5 κούπες χυμού από άγρια βατόμουρα ημερησίως. Το ίδιο διάστημα οι ερευνητές χορηγούσαν σε μια άλλη ομάδα ενηλίκων με προβλήματα μνήμης 2,5 κούπες αναψυκτικού (το οποίο δεν περιείχε βατόμουρα).
Στην αρχή και στο τέλος της έρευνας οι επιστήμονες διεξήγαγαν τεστ μνήμης και, όπως αποδείχτηκε, οι ενήλικες στους οποίους χορηγούνταν χυμός βατόμουρου είχαν βελτιώσει σημαντικά τη μνήμη τους.
Αντίθετα τα άτομα της ομάδας που για το ίδιο διάστημα έπιναν άλλο ρόφημα, δεν παρουσίασαν καμία βελτίωση.

Τα μούρα ως μέρος της καθημερινής διατροφής μπορεί ενδεχομένως να βοηθούν στη διατήρηση της μνήμης, αναφέρει νέα έρευνα. 

Η επισκόπηση δείχνει ότι υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι η κατανάλωση μούρων ενισχύει την εγκεφαλική λειτουργία και μπορεί ενδεχομένως να εμποδίσει την απώλεια μνήμης που συνδέεται με την ηλικία.

Ο ερευνητής Marshall Miller, από το USDA-ARS Human Nutrition Research Center on Aging, σημειώνει στο ‘Journal of Agricultural and Food Chemistry’ ότι εκτός από τις γνωστές αντιοξειδωτικές ιδιότητές τους τα μούρα στη διατροφή έχουν άμεση επίδραση στον εγκέφαλο.

Οι ερευνητές σημειώνουν ότι έρευνες σε ζώα υποδεικνύουν ότι η κατανάλωση μούρων έχει ωφέλιμη επίδραση στις οδούς μεταφοράς σημάτων του εγκεφάλου που εμπλέκονται σε φλεγμονή και κυτταρικό θάνατο. Το αποτέλεσμα αυτών των βελτιώσεων στη λειτουργία του εγκεφάλου μπορεί να σταματήσει εγκεφαλικές διαταραχές λόγω ηλικίας, όπως η άνοια και το Alzjheimer.

Οι ερευνητές επισκόπησαν πρόσφατες έρευνες για την επίδραση των μούρων στην αποστολή σημάτων του εγκεφάλου ή την εσωτερική επικοινωνία και συμπεριφορά.

Η επισκόπηση δείχνει ότι έρευνες σε κύτταρα, ζώα και ανθρώπους επιβεβαιώνουν ότι τα μούρα, όπως βατόμουρα, cranberries και φράουλες ωφελούν τον εγκέφαλο που γερνά, με αρκετούς τρόπους.

Το υψηλό σε αντιοξειδωτικά περιεχόμενο των μούρων βοηθά τα κύτταρα του εγκεφάλου στην προστασία από τη βλάβη των ελεύθερων ριζών.

Επίσης τα μούρα αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο οι νευρώνες επικοινωνούν μεταξύ τους. Οι συγκεκριμένες αλλαγές μπορούν να εμποδίσουν τη φλεγμονή που οδηγεί σε βλάβη των κυττάρων του εγκεφάλου και να βελτιώσουν επομένως τον έλεγχο της κίνησης και τη λειτουργία.

Για παράδειγμα, οι ερευνητές δηλώνουν ότι έρευνες έδειξαν ότι τα μούρα μπορούν να ενισχύσουν τη λειτουργία του εγκεφάλου και τον έλεγχο της κίνησης στα ζώα.

Επιπλέον, ορισμένες έρευνες σε ανθρώπους έδειξαν ότι η περίληψη των μούρων στη διατροφή μειώνει τη φλεγμονή. Τα σταφύλια και τα βατόμουρα φάνηκε επίσης να βελτιώνουν τη λειτουργία του εγκεφάλου σε ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας με ελαφρά νοητική εξασθένηση.

Οι ερευνητές σημειώνουν ότι χρειάζονται περαιτέρω έρευνες για να καθοριστεί αν οι ωφέλιμες επιδράσεις στη λειτουργία του εγκεφάλου είναι το αποτέλεσμα ατομικών συστατικών που μοιράζονται τα μούρα ή μοναδικοί συνδυασμοί σε κάθε φρούτο αυτής της κατηγορίας.

                                                                                                                                                                                                                                                                     

Τα  βατόμουρα  είναι ιδιαίτερα χυμώδη και εύγευστα δίνοντας  εξαιρετικά προϊόντα όπως είναι το  γλυκό  κουταλιού ,

το Λικέρ 

                                                                                                                                                                                              

το Ξίδι  ,                                                                                                    το Κρασί

 Σε καλλυντικές κρέμες για τις εξαιρετικές αντηλιακές ιδιότητες που έχει  από τα κουκούτσια του και σε σαπούνια και σαμπουάν  δίνοντας φυσικό σκούρο κόκκινο χρώμα και όλα τα θρεπτικά του συστατικά χαρίζοντας υγειά στα μαλλιά μας και φυσικά πάνω από όλα υγιές Δέρμα  !

 Αυτή είναι η εποχή τους   και μας περιμένουν να τα συλλέξουμε για να φτιάξουμε τις γευστικές και αρωματικές  δημιουργίες μας !                                                                     Πηγές: www.tovima.gr
           ydrargyros.blogspot.gr   

Βύσσινο λικέρ από την Ικαρία

Δεκαετίες ολόκληρες, κάθε καλοκαίρι, κοντόχοντρες γυάλες με βύσσινα και ζάχαρη έλιωναν αργά και βασανιστικά στον ήλιο, σε ταράτσες και μπαλκόνια αθηναϊκών, και όχι μόνο, σπιτιών. Στα παιδικά μας μάτια, το τσέρι, απαγορευμένο καθώς ήταν, φάνταζε πολύ πιο μυστηριώδες σε σχέση με την αθώα δροσερή βυσσινάδα και το γλυκό του κουταλιού βύσσινο. Κάποια στιγμή, τα σπιτικά λικέρ θεωρήθηκαν «ξεπερασμένα» και σχεδόν χάθηκαν. Τώρα όμως, που όλα αλλάζουν και κατεδαφίζονται με θόρυβο, αναζητάμε στηρίγματα σε παλιές καλές στιγμές και αναμνήσεις. Ξεφυλλίζοντας τα παλιά τετράδια με συνταγές της μαμάς και της γιαγιάς, οι φίλες μου άρχισαν ξανά να φτιάχνουν λικέρ βύσσινο το καλοκαίρι και να το σερβίρουν με περισσό καμάρι το χειμώνα στα πάρτι και τα τραπέζια. Κάθε γουλιά κι ένα στιγμιότυπο.

Εμπρός, λοιπόν! Η διαδικασία παρασκευής ενός σπιτικού λικέρ είναι απλούστατη,  χρειάζεται όμως υπομονή κάποιων μηνών για να ωριμάσουν και να ζυμωθούν τα υλικά. Μην επιχειρήσετε να μειώσετε τους χρόνους αναμονής με βράσιμο ή υψηλές θερμοκρασίες, γιατί το γευστικό αποτέλεσμα θα σας απογοητεύσει. Οπλιστεί τε με υπομονή και ακολουθήστε τις συνταγές με ακρίβεια, όπως έκανα κι εγώ. Επίσης,  προσέξτε το θέμα του αλκοόλ: όπου αναφέρεται, εννοείται οινόπνευμα ποτοποιίας 90° που προέρχεται από απόσταξη γεωργικής προέλευσης. Στις κάβες, κατά κανόνα, δεν το βρίσκουμε, μπορούμε όμως να το προμηθευτούμε από μικρές ποτοποιίες.

Εναλλακτικά, αντικαθιστούμε το οινόπνευμα με μια υψηλόβαθμη (γύρω στους 40°), ουδέτερη σε γεύση, βότκα  ή ένα, επίσης υψηλόβαθμο, χωρίς γλυκάνισο τσίπουρο. Σε αυτή την περίπτωση, ο χρόνος ζύμωσης θα πρέπει να είναι μεγαλύτερος, ώστε να εκχυλιστούν καλά τα φρούτα στο πιο χαμηλόβαθμο αλκοόλ της βότκας ,Κονιάκ ή του τσίπουρου. Αντί για 1 μήνα, αφήστε το λικέρ 40 - 45 ημέρες. Επίσης, αν η συνταγή αναφέρει νερό και το νερό του δικτύου περιέχει χλώριο, προτιμήστε ένα ουδέτερο εμφιαλωμένο ή απεσταγμένο νερό. Τέλος, η ζάχαρη είναι πάντα λεπτή και άσπρη (κρυσταλλική) - ούτε άχνη ούτε σκούρα ακατέργαστη. πηγη http://www.oinoxoos.net/

Βύσσινο λικέρ  από την Ικαρία                                                                                                                     Υλικά

1 κιλό βύσσινα, ώριμα
1 λίτρο καλής ποιότητας κονιάκ
1 κιλό ψιλή ζάχαρη
4 - 5 καρφάκια γαρίφαλο
1 μεγάλο ξυλάκι κανέλας

 Εκτέλεση

Πλένουμε καλά τα βύσσινα και αφαιρούμε τα κοτσάνια τους. Σε μια μεγάλη γυάλα βάζουμε σε στρώσεις τα βύσσινα με τη ζάχαρη και τα μπαχαρικά. Κλείνουμε το βάζο και το αφήνουμε στον ήλιο για 40 ημέρες. Κάθε μέρα φροντίζουμε να κουνάμε το βάζο για να λειώσει η ζάχαρη.  Μετά το 40ήμερο ανοίγουμε το βάζο και προσθέτουμε το κονιάκ. Κλείνουμε τη γυάλα και την αφήνουμε σε σκοτεινό και δροσερό μέρος για 10 ημέρες ακόμη (όχι στο ψυγείο).  Μετά το δεκαήμερο σουρώνουμε το λικέρ σε μπουκάλια. Τα βύσσινα που έμειναν αφού σουρώσαμε το λικέρ δε τα πετάμε. Τα βύσσινα τα φυλάμε στην κατάψυξη (μέχρι και ένα χρόνο) είτε ολόκληρα και προσθέτουμε ένα-δυο κάθε φορά που σερβίρουμε λικέρ ή τα ξεκουκουτσιάζουμε και τα φυλάμε για να φτιάξουμε τούρτα μπλακ φόρεστ ,η πιάτα που βάζουμε οινόπνευμα το αντικαθιστούμε με τα φρούτα του Λικέρ  ή να σερβίρουμε τα παγωτά μας.

Το κρασί και τα αμπέλια των αρχαίων Ικαρίων και το Πράμνιο ... Δαιμόνιο

     πηγη

Ο Πράμνειος Οίνος και ο θεός Διόνυσος
Η Αρχαία Ικαρία ήταν παραγωγός του περίφημου Πράμνειου Οίνου. Ο Ομηρικός ύμνος εις Διόνυσον (ΧΧΧΙV) μνημονεύει 6 περιοχές που αναφέρονται ως τόποι που γεννήθηκε ο Διόνυσος (Δράκανο, Ικάρου ανεμόεσσα, Νάξος, Αλφειός, Θήβα, όρος Νύσα). Από αυτούς οι δύο (Δράκανο Ικάρου ανεμόεσσα) είναι στην Ικαρία. Αλλά, και οι άλλοι τόποι δεν είναι άσχετοι με την Ικαρία. Αν σηματοδοτήσει κανείς στο χάρτη αυτά τα τοπωνύμια θα διαπιστώσει ότι βρίσκονται περίπου στην ίδια ευθεία. Στο θαλάσσιο δρόμο που ένωνε την Ιωνική ακτή με την Ελληνική Χερσόνησο, και που έχει την Ικαρία στο κέντρο του. Τον ίδιο αυτό δρόμο που είχαν σηματοδοτήσει και τα ιερά της Αρτέμιδας (Έφεσος, Νάς Ικαρίας, Αμφιάρειο).
Στην Ικαρία, είναι ολοζώντανες διάφορες ιστορίες για νέους που τους είχαν αρπάξει οι Πειρατές, αλλά ξέφυγαν και κρύφτηκαν στο βουνό της Ικαρίας. Αρκετά σόγια αναφέρουν τέτοιο γεννήτορα. Ο μύθος λεει ότι και ο Διόνυσος είχε μια τέτοια επαφή με τους τότε πειρατές. Τον πήραν από την Ικαρία και πήγαιναν να τον πουλήσουν σκλάβο. Αυτός τους είπε ότι είναι Θεός και μάλιστα της γονιμότητας, της απόλαυσης της φύσης και φυσικά του οίνου, αλλά εκείνοι δεν τον πίστεψαν εκτός από ένα ναυτόπουλο (που τελικά σώθηκε). Τα όσα περιγράφονται είναι μάλλον από την επίδραση του Πράμνιου οίνου. Να πως τα περιγράφει, γλαφυρά, ο Απολλόδωρος:

“Θέλοντας να περάσει απ’ την Ικαρία στη Νάξο μίσθωσε ένα πειρατικό των Τυρρηνών. Εκείνοι αφού τον έμπασαν μέσα, παρέκαμψαν τη Νάξο κι έβαλαν πλώρη κατά την Ασία για να τον πουλήσουν. Κι ο Διόνυσος έκανε φίδια τα κουπιά κα ιτο κατάρτι κι όλο το σκάφος το γέμισε με κισσό και μελωδίες από αυλούς. Οπότε οι πειρατές καταλαμβάνονται από μανία και ρίχνονται στη θάλασσα όπου γίνονται δελφίνια. Έτσι οι άνθρωποι πίστεψαν οτι είναι θεός και τον τιμούσαν”

Το γεγονός ότι ο Διόνυσος, όταν ήταν νεαρός και άγνωστος έμενε στην Ικαρία, είναι πολύ ενδιαφέρον. Ο αρχαιολόγος Θ. Κατσαρός, σε μια εξαίρετη πραγματεία του υπογραμμίζει την πληθώρα των τοπωνυμίων της Ικαρίας που σχετίζονται με το Διόνυσο.

Η υπόθεση ότι η Ικαρία είναι η πατρίδα του Διονύσου και του κρασιού ενισχύεται ακόμη και από το αρχαίο μύθο του Ικάριου, του πρώτου ανθρώπου που έφτιαξε οίνο. Όψιμες μεταγραφές του μύθου τοποθετούν τον Ικάριο στην Αττική. Ο Απολλόδωρος αναφέρει:

“Όταν πέθανε ο Εριχθόνιος και θάφτηκε στο ίδιο τέμενος της Αθηνάς, έγινε βασιλιάς ο Πανδίων, και στα χρόνια της βασιλείας του ήλθαν στην Αττική η Δήμητρα και ο Διόνυσος. Την Δήμητρα την υποδέχτηκε στην Ελευσίνα ο Κελεός και τον Διόνυσο ο Ικάριος, που παρέλαβε απ’ αυτόν ένα κλήμα κι έμαθε την οινοποιία”.

Είναι γνωστή η σχέση των Ικαρίων με την περιοχή του Διονύσου της Αττικής. Ωστόσο, ο οίνος ήταν τόσο δυνατός που όταν τον ήπιαν οι δούλοι του παραφέρθηκαν, και μάλιστα σκότωσαν τον ίδιο τον αφέντη τους τον Ικάριο. Το δίδαγμα είναι ότι ο οίνος πρέπει να πίνεται με προσοχή, και μάλιστα, καλό είναι να τον αναμειγνύει κανείς με νερό, και να κάνει κράμα-κρασί. Σήμερα, ο Πράμνειος Οίνος της Ικαρίας είναι από τους λίγους υψηλόβαθμους που έχουν απομείνει. Οι σημερινοί Καριώτες έχουμε την ευτυχία να γευόμαστε Οίνο, και ξέρουμε πώς μπορεί να παραφερθεί κανείς μεθώντας με τέτοιο κρασί. Μάλιστα, το καλοκαίρι, τους μήνες που δεν έχουν “ρο”, ξέρουμε ότι “θέλει νερό” γιατί τότε μεθάει κανείς ευκολότερα. Βάζουμε λοιπόν νερό και μετατρέπουμε τον Πράμνειο Οίνο σε κρασί. Το εθιμοτυπικό που υπάρχει σήμερα στην Ικαρία γύρω από το κρασί δείχνει ότι οι κάτοικοι αυτού του νησιού έχουν καλά καταλάβει το δίδαγμα του μύθου του Ικάριου.

Κυκεώνας: Το Ικαριακό “κοκτέϊλ”

Η αρχαία γραμματολογία έχει συχνές αναφορές στον Πράμνιο Οίνο. Η Κίρκη κερνάει τους συντρόφους του Οδυσσέα ένα κοκτέϊλ από τυρί, μέλι ξανθό, αλεύρι και “Οίνο Πράμνειο”. Μόλις αυτοί το ήπιαν, τους έκανε γουρούνια (Οδύσσεια, Κ. Στίχοι230-240). Φαίνεται ότι μέθυσαν και άλλαξαν συμπεριφορά, ‘γίναν σαν τα ζώα Είναι εκπληκτικό ότι αυτά ακριβώς τα προϊόντα είναι και τα περιώνυμα της παραδοσιακής Ικαριακής παραγωγής. Εκτός από το αλεύρι, τα άλλα προϊόντα έχουν έντονη σημερινή παρουσία.
Μάλιστα, το τυρί αυτής της συνταγής είναι ...κατσικίσιο, δηλαδή καθούρα. Αυτό μαθαίνουμε από την Ιλιάδα:

Μια νησιωτοπούλα, η Εκαμήδη από την Τένεδο, κέρασε τον σοφό γερο-Νέστορα και την παρέα του ένα κοκτέϊλ, τον περίφημο κυκεώνα. Για την ακρίβεια, άπλωσε στο τραπέζι “κρεμμύδι, προσφάγι για το πιοτό, και μέλι φρέσκο και μαζί του άγιου κριθαριού τον καρπό”. Στη μέση του τραπεζιού έβαλε και ένα βαρύ μεγάλο ποτήρι, περίτεχνα διακοσμημένο, για να πιουν από κοινού. Όταν ήταν γεμάτο δύσκολα το σήκωνε να πιει κανείς, εκτός από τον ιδιοκτήτη του τον ίδιο το Νέστορα, που μάλιστα το είχε φέρει από το σπίτι του, από την Πύλο.

“Μέσα σ’ αυτό τους ανακάτωσε η γυναίκα η όμοια με θεές νερό με κρασί Πράμνειο, έξυσε με χάλκινη ξύστρα κατσικίσιο τυρί, και πασπάλισε άσπρο κριθαρένιο αλεύρι. Ύστερα, αφού ετοίμασε τον κυκεώνα, τους είπε να πιουν. Εκείνοι ήπιαν πρώτα κ’ έσβησαν τη δίψα που τους ξέραινε το λαιμό, κ’ έπειτα πήραν να κουβεντιάζουν μεταξύ τους για να περάσουν ευχάριστα την ώρα τους με λόγια”.Εδώ, εκτός από την συνταγή του κυκεώνα έχουμε και ένα πολύ γνωστό παραδοσιακό εθιμοτυπικό, με την γυναίκα-γνώστρια να ετοιμάζει για την παρέα το τραπέζι, και την λιτή τροφή να προσφέρεται, με σκοπό να πίνουν οι ομοτράπεζοι και κουβεντιάζουν για να περάσουν ευχάριστα. Μάλιστα, λίγο αργότερα, όταν ο Πάτροκλος φέρνει στη σκηνή του Νέστορα τον βαριά τραυματισμένο Μαχάονα, τον γιο του περίφημου γιατρού της αρχαιότητας Ασκληπιού, η Εκαμήδη του δίνει να πιει από τον κυκεώνα, για να γίνει καλά.
Αυτό το τελετουργικό, με επίκεντρο τον Πράμνειο Οίνο και τις σπουδαίες ιδιότητές του, απασχόλησε και τον Πλάτωνα. Ο Σωκράτης, συνομιλώντας με τον Ίωνα, τον ρωτάει χρησιμοποιώντας την μαιευτική μέθοδο:

“Σωκράτης: Και η τέχνη του ραψωδού είναι διαφορετική από την τέχνην του ηνιόχου;
Ίων: Ναι.
Σωκράτης: Και εφ’ όσον είναι διαφορετική, είναι γνώσις αναφερόμενη εις πράγματα διαφορετικά.
Ίων: Ναι.
Σωκράτης: Και πάλιν: Όταν ο Όμηρος διηγείται ότι εις τον τραυματισμένον Μαχάονα, η παλλακίς του Νέστορος, η Εκαμήδη, του δίδει ένα ρόφημα να πίνει: Και αυτό το λέιε πάνω-κάτω:
“Από κρασί Πραμνιώτικο και γιδοτύρι ξύνει
Μέσα, με ξύστρα χάλκινη. Και από κοντά κρεμύδι
Να συνοδέψει το πιοτό...”
Αυτά, αν σωστά τα λεει ο Όμηρος ή όχι εις ποίαν τέχνην ανήκει να το κρίνει μετ’ ακριβείας; Εις την τέχνην του ιατρού ή του ραψωδού;
Ίων: Εις την τέχνην του ιατρού.
Σωκράτης: Και πάλιν όταν λέγει ο Όμηρος....”Ο Πλάτωνας επανέρχεται στον Πράμνειο Οίνο στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ, συνδέοντάς τον ακόμη μια φορά με την Ιατρική:

“-Και μικρότερη τάχα ντροπή το νομίζεις νάχη κανείς την ανάγκη της ιατρικής, όχι ότνα πρόκειται για τίποτα πληγές ή για κάτι τυχαίες επιδημικές αρρώστιες, αλλά επειδή από τη μαλθακή ζωή και τη δίαιτα που αναφέραμε γεμίζει το σώμα του, καθώς οι βάλτοι, από αέρια και αναθυμιάσεις, και αναγκάζει τους κομψούς μας τους Ασκληπιάδες να βρίσκουν ονόματα, εμφράξεις και κατάρρους, για τις αρρώστειες του;
-Και πραγματικώς νέα είναι και αλλόκοτα αυτά τα ονόματα για τις αρρώστιες.
-Που βέβαια δεν θα υπήρχαν, καθώς φαντάζομαι, στην εποχή του Ασκληπιού. Και το συμπεραίνω, επειδή οι δυό του γυιοί, στην πολιορκία της Τροίας δεν μάλλωσαν τη γυναίκα, που έδωσε στον πληγωμένο Ευρύπυλο να πιει Πραμνιώτικο κρασί με πασπαλισμένο από πάνω άφθονο αλεύρι και ξυσμένο τυρί, που τάχουν για φλεγματικά, ούτ’ έκαμαν καμιά παρατήρηση στον Πάτροκλο, που τον γιάτρευε.
-Να πούμε όμως την αλήθεια, δεν ήταν και πολύ κατάλληλο το πιοτό για έναν άνθρωπο σε αυτή την κατάσταση.-Δεν θα το κρίνης έτσι, αν λάβης υπ’ όψη σου πώς οι Ασκληπιάδαι παλιότερα, πριν να φανή ο Ηρόδικος, Δε γνώριζαν, καθώς λένε, απ’ αυτή την παιδαγωγική ιατρική”

Είναι φανερό ότι οι αρχαίοι Έλληνες είχαν εντοπίσει ειδικά στο κρασί της Ικαρίας σπουδαίες ιδιότητες, σχεδόν μαγικές. Και φαίνεται ότι δεν ήταν μόνο το κρασί της Ικαρίας αλλά και τα άλλα Καριώτικα προϊόντα, το μέλι, το κατσικίσιο τυρί και το κριθαράλευρο που έκαναν τον Πράμνειο Οίνο ένα έξοχο ποτό για παρέα, για τέρψη αλλά και για να νοιώσει καλύτερα όχι απλά ένας οποιοσδήποτε τραυματίας, αλλά ο ίδιος ο γιός του γιατρού Ασκληπιού!

Το Πράμνιο ... Δαιμόνιο
Ένα τέτοιο κρασί δεν θα μπορούσε να μην πέσει στην προσοχή του Αριστοφάνη. Η μαρτυρία που έχουμε στους ΙΠΠΗΣ είναι αποκαλυπτική. Δυο δούλοι συζητούν, παραπέμποντας στον μύθο του Ικάριου και των δούλων του που ήπιαν το κρασί. Ωστόσο, οι δούλοι κρατούν μάσκες και παίζουν θέατρο, κοροϊδεύοντας τους πολιτικούς. Ο ένας φοράει το προσωπείο του στρατηγού Δημοσθένη και ο άλλος του στρατηγού και πολιτικού Νικία, και διαμαρτύρονται για το ξύλο που τρώνε από τον Κλέωνα.

Β’ Δούλος (Νικίας): Το καλύτερο λοιπόν για μας είναι να πεθάνουμε.
Α’ Δούλος (Δημοσθένης): Σκέψου τότε πώς θα πεθάνουμε σαν άντρες.
Β’: Πώς αλήθεια; Πώς θα πεθάνουμε σαν άντρες; Ας πιούμε αίμα ταύρου! Ο θάνατος του Θεμιστοκλή είναι ο προτιμότερος από όλους.
Α’: Όχι μα το Δία! Κάλλιο να πιούμε άκρατο οίνο για το αγαθό δαιμόνιο. Ίσως έτσι μας κατεβεί καμιά καλή ιδέα..
Β’: Ά ναί, άκρατο οίνο! Το πώς θα πιούμε τώρα λογαριάζεις! Και γίνεται μεθυσμένος άνθρωπος να σκεφτεί κάτι σωστό;
Α’: Αληθινά το λες φίλε; Είναι ένας μωρολογονεροκανατάς! Τολμάς να αρνηθείς στο κρασί την έμπνευση; Και μπορείς να βρεις κάτι καλύτερο από το κρασί γι αυτό; Τάχα Δε βλέπεις πως όταν οι άνθρωποι πίνουν, τότε πλουτίζουν, πετυχαίνουν, κερδίζουν τις δίκες τους, γίνονται ευτυχισμένοι και βοηθούν τους φίλους τους; Έλα, τρέχα και φέρε μου γλήγορα μια κανάτα κρασί, για να ποτίσω το μυαλό μου και πω κάτι ξυπνό!
Β’: Δυστυχία! Τι τάχα να μας μαγειρεύει αυτό σου το πιοτί;
Α’: Κάτι καλό. Φέρε το όμως...
(ο Β’ δούλος πάει και κλέβει κρασί από το αφεντικό)
Α’: Χύσε μου μπόλικο άκρατο οίνο, όπως αν ήταν για σπονδή.
Β’: Πάρε και πρόσφερε σπονδή στο αγαθό δαιμόνιο.
Α’: Ρούφα, ρούφα το Πράμνιο δαιμόνιο! (έπειτα που άδειασε το ποτήρι:) Ω αγαθό δαιμόνιο, δική σου είναι αυτή η ιδέα όχι δική μου!”Είναι εντυπωσιακή η παρομοίωση του Πράμνειου Οίνου με το αίμα του ταύρου. Επίσης, ότι άκρατος οίνος και Πράμνειος οίνος είναι συνώνυμα. Τέλος, ο συντηρητικός Νικίας δεν μπορεί να νοιώσει ελεύθερος και χαλαρός, ενώ ο Δημοσθένης τον προτρέπει να πιει και να ευφρανθεί, να αισθανθεί το πνεύμα του Πράμνειου οίνου και να ξεχάσει τον πόνο του.

Πού ήταν άραγε τα αμπέλια του Πράμνειου Οίνου;
Θα πρέπει κανείς να τα αναζητήσει στα ορεινά. Η Οινόη, όπως δηλώνει και το όνομά της, θα πρέπει να ήταν το επίνειο της εμπορίας καριώτικου κρασιού. Επομένως, η περιοχή του Κοσκινά, ιδιαίτερα η νότια πλευρά του Κάστρου, ανάμεσα στον Κοσκινά και στην Πούντα, με τη μεγαλύτερη έκθεση στον ήλιο, θα πρέπει να είναι το επίκεντρο των αμπελώνων.
Ωστόσο, είναι αξιοπρόσεκτο και ένα ιδιαίτερο γεωμορφολογικό χαρακτηριστικό που δεν έχει επαρκώς ερευνηθεί. Στην νότια πλευρά της οροσειράς, ακριβώς κάτω από την κορυφογραμμή, υπάρχουν πλατώματα που κάποτε θα πρέπει να ήταν ενωμένα και να αποτελούσαν μια ενιαία επίπεδη ζώνη από το Μαυράτο μέχρι την Πούντα. Είναι η περιοχή της οροσειράς του Αθέρα που σήμερα φέρει ακόμη το όνομα Πράμνος, όχι τυχαία..
Η ζώνη αυτή εμφανίζεται και μετά τον Μαγγανίτη, πάνω από το Καρκινάγρι. Με τις διαβρώσεις των εδαφών πολλά τμήματα αυτού του ιδιόμορφου “σκαλοπατιού” θα πρέπει να κατέρρευσαν. Σε αυτή την στενή και επίπεδη λωρίδα, που είναι υπήνεμη, θα πρέπει να υπήρχαν επίσης αμπελώνες. Η πληθώρα των οικισμών που βρίσκονται σε εκείνη την υψομετρική ζώνη ισχυροποιεί αυτή την υπόθεση: Οικισμός Καρναούς, Κεχρίτης, Κάμπα, Παγγεράτο ή Παριανάδο, Αστάχυ, Ραφέδο, Τσαμπατάτο, Βαρδαράδο, Βρουχοί, Κελιά, Σύριγγας, Δάσος Μαγγανίτη, της ελιάς Κάμπος, Κουμαρό, Αγ. Γιάννης Θεολόγος. Συνέχεια αυτής της ζώνης είναι το Αμάλου και η Λαγκάδα, το παροιμιώδες άκρο της Ικαριακής Αφάνειας και σημαντικό παραγωγικό κέντρο για αυτή την περίοδο.

Αυτοί οι οικισμοί θα πρέπει να έχουν πολύ παλιά ιστορία. Υποθέτω ότι θα πρέπει να είναι, μαζί με τους αμπελώνες του Κοσκινά, οι αρχαίοι αμπελώνες του Πράμνειου Οίνου. Θα πρέπει να είχαν σύνδεση μεταξύ τους με δρόμο ή μονοπάτι, και παράλληλα θα είχαν σύνδεση με τις παραθαλάσσιες πόλεις της αρχαίας Ελλάδας, και ιδίως με την Οινόη. Μια ανασκαφή και σε αυτή την περιοχή, θα μπορούσε να δώσει πολλά.

Μια Ιστορία που δεν έχει γραφτεί ακόμη
Μετά την κλασσική Ελλάδα, κατέρρευσαν τα δίκτυα εμπορίου των αρχαίων Ελλήνων. Οι παράκτιες πόλεις της Ικαρίας (Δράκανο, Θέρμαι, Οινόη, Νάς), που ήταν βασισμένες στο εμπόριο θα πρέπει να ερημώθηκαν. Ήδη επί Ρωμαίων η Ικαρία αναφέρεται ως έρημη. Τι συνέβη;

Θα πρέπει όσοι έμειναν στο νησί, να αποσύρθηκαν στα ορεινά, και ιδιαίτερα στην παραγωγική ζώνη του Πράμνειου Οίνου. Τότε ουσιαστικά θα πρέπει να δομήθηκε το αυτόνομο Ικαριακό νοικοκυριό και όχι στην περίοδο της μεταβυζαντινής πειρατείας, όπως πιστεύουμε σήμερα.. Επομένως, δεν θα πρέπει να μιλάμε για τον αιώνα της αφάνειας, αλλά για πολλούς αιώνες επιβίωσης και προσαρμογής αυτόνομων και συνεχώς διευρυνόμενων νοικοκυριών, με απόλυτη αυτάρκεια, μέσα στην Ικαριακή φύση.

Η μεγάλη παραγωγική δύναμη της Ικαριακής φύσης και τα διάσπαρτα νερά κατά μήκος του Αθέρα, ευνόησαν τον πρωτότυπο οικιστικό τύπο της αραιής κατοίκησης, δηλαδή της επιβίωσης σε επικλινές δασωμένο έδαφος. Η τροφοσυλλογή, η αιγοτροφία, η μελισσοπαραγωγή, η καροβυνοποιία και φυσικά η αμπελουργία αναπτύχθηκαν σε συνθήκες αυτάρκειας.
Διατηρήθηκαν οι αρχαίες ελληνικές τεχνικές, που επιβιώνουν ακόμη και σήμερα. Διατηρήθηκαν έτσι και τα ήθη και έθιμα. Διαμορφώθηκε η κοινωνία των ίσων και η κοινωνία των ελαχίστων. Διαμορφώθηκε η Ικαρία της Ουτοπίας.
Οι κάτοικοι ζούσαν ελεύθεροι, μακρόβιοι, χωρίς ταξικές αντιθέσεις, χωρίς διευρυμένη αγορά και εμπόριο. Η αλίμενη και ανεμόεσσα Ικαρία, και το τραχύ Ικάριο Πέλαγος διαμόρφωσαν ένα τείχος προστασίας. Μεσολάβησε ένα μικρό διάλειμμα κατά την Βυζαντινή περίοδο, οπότε και ξαναστήθηκαν τα δίκτυα εμπορίου και ορισμένοι Ικάριοι ξανακατέβηκαν προς την ακτή χωρίς να χάσουν την επαφή τους με την παραγωγική ζώνη του Αθέρα.
Αυτή η ζώνη γης κάτω από την κορυφογραμμή ήταν, επίσης, αόρατη από τη θάλασσα. Επομένως, θα πρέπει να παρέμεινε παραγωγική και την περίοδο της μεταβυζαντικής πειρατείας. Ασφαλώς και σταδιακά θα δημιουργήθηκαν και άλλοι οικισμοί στην υπόλοιπη Ικαρία, πάνω στις πλαγιές. Εκεί κυρίως διαμορφώθηκε το αντιπειρατικό Ικαριακό σπίτι. Δεν είναι τυχαίο, που ακριβώς κάτω από αυτή τη ζώνη του Αθέρα υπάρχουν τα σημερινά χωριά Ξυλοσύρτης, Χρυσόστομο, Πλαγιά, Μαγγανίτης, Καρκινάγρι. Επίσης, το σημερινό μονοπάτι που σώζεται ακόμη, περνάει από αυτή τη διαδρομή για να βγει στην Πούντα. Η πάνω γη θα πρέπει να εγκαταλείφθηκε. Οι κάτοικοι άλλαξαν ασχολίες και έγιναν κτηνοτρόφοι και ελαιοκαλλιεργητές. Η αμπελουργία ξεχάστηκε σε αυτή την περιοχή, με μόνη ίσως εξαίρεση την περιοχή της Κάμπας.
Αν λοιπόν η ζώνη αυτή, σχετίζεται με την αμπελουργική ιστορία της Ικαρίας και τη μετεξέλιξή της, τότε μπορεί να υποθέσει κανείς ότι άλλες παρόμοιες ζώνες σχετίζονταν με άλλες παραγωγικές εξειδικεύσεις. Υπάρχουν, εκτός από τις “από το βουνό προς τη θάλασσα” οικιστικές διαδοχές (Μεσαριά, Πέρα Μεριά, Άγιος Κήρυκος, Βόρεια περιοχή των Ραχών μέχρι τη θέλασσα), άλλες δύο σημαντικές ισοϋψείς οικιστικές διαδοχές:
Α) Μονοκάμπι-Πλωμάρι-Μηλιωπό, και Β) Κουνιάδοι-Βρακάδες-Προεσπέρα.
Η Ικαρία φαίνεται να έχει σημαντική οικιστική ιστορία, σημαντικές οικιστικές αναπροσαρμογές. Πολλά στοιχεία του Ικαριακού πολιτισμού, η γλώσσα, η γραφή, οι χοροί, τα έθιμα, το κτηνοτροφικό σύστημα, ερευνώνται σήμερα και δείχνουν ότι είναι εφάμιλλα της μοναδικότητας και της σημασίας του Πράμνειου Οίνου, και πέρασαν επίσης στην αφάνεια.

Στο σύνολό της η Ικαρία, μέχρι σήμερα, παραμένει ακόμη “αφανής” και ανεξερεύνητη. Ακόμη και από μας τους ίδιους τους Ικάριους.Το κρασί και τα αμπέλια των αρχαίων Ικαρίων

Μια σπουδαία ιστορία που δεν γράφτηκε ακόμη

Ηλίας Γιαννίρης

Πολεοδόμος, Χωροτάκτης, Δρ. ΕΜΠ

ΑΒΡΩΝΙΑ ΣΑΛΑΤΑ ΜΕ ΣΚΟΡΔΑΛΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΚΑΡΙΑ

Στα καταπράσινα ρουμάνια της Ικαριακής γης, οι οβριές η αβρωνιές αγέρωχες ξεπροβάλλουν από τα σχίνα και τους βάτους! Μια άγρια περιπέτεια το μάζεμα τους,αλλά η ανταμοιβή τεράστια κατά τη βρώση του πικρόγευστου "ταπεραμέντου" τους!

 Είναι γνωστό από την αρχαιότητα όχι μόνο σαν έδεσμα αλλά και σαν φάρμακο (γι αυτό και δεν πρέπει να καταναλώνεται σε μεγάλες ποσότητες ). Του αποδίδονται διουρητικές, καθαρτικές και επουλωτικές ιδιότητες. Επίσης «πρακτικοί» γιατροί το συστήνουν σαν φάρμακο σε νοσήματα του ουροποιητικού συστήματος. Οι Γάλλοι το ονομάζουν Herbe aux femmes battues που σημαίνει «βότανο για τις δαρμένες γυναίκες» λόγω του ότι συνηθιζόταν σαν κατάπλασμα για τους μώλωπες και τα εγκαύματα. Ο Διοσκουρίδης το συνιστά και για τις φακίδες!

Στην Ικαρία το εκτιμούμε πολύ και το καταναλώνουμε βρασμένο με λάδι και ξίδι ή λεμόνι δίπλα πάντα με ένα πιάτο σκορδαλιά Η πικράδα του είναι έντονη και οι περισσότεροι το ζεματίζουν πριν το καταναλώσουν για να την μετριάσουν. Μαζεύονται οι τρυφεροί βλαστοί, με χρώμα του μπορεί να είναι πράσινο ή ανοιχτό καφέ, δηλαδή τα νέα βλαστάρια που μοιάζουν με σπαράγγια που βγαίνουν από το Μάρτιο μέχρι τον Απρίλιο. 

ΑΒΡΩΝΙΑ ΣΑΛΆΤΑ ΜΕ ΣΚΟΡΔΑΛΙΆ  ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΚΑΡΙΑ 

                                                      Τι χρειαζόμαστε:

• ένα ματσάκι αβρωνιές
• νερό
• αλάτι
• ελαιόλαδο
• ξύδι ή λεμόνι

  Πώς το κάνουμε:

  1. Καθαρίζουμε τις αβρωνιές κρατώντας τις τρυφερές μύτες τους
  2. Τις πλένουμε καθαρά
  3. Ζεσταίνουμε νερό
  4. Μόλις βράσει ρίχνουμε τις αβρωνιές και αλατίζουμε
  5. Βράζουμε περίπου για πέντε-οκτώ λεπτά
  6. Σουρώνουμε το νερό τους
  7. Σερβίρουμε με λάδι και ξύδι ή λεμόνι

     
     

     

     Σκορδαλιά με πατάτες 

     .

     Τι χρειαζόμαστε:

     • 4 πατάτες μεγάλες
     • 3-6 σκελίδες σκόρδο (αναλόγως την προτίμηση)
     • 1 λεμόνι ο χυμός
     • 1/4 κουταλάκι αλάτι
     • ελαιόλαδο όσο πάρει (περίπου 1 ποτήρι κρασιού)

       Πώς το κάνουμε:

       1. Καθαρίζετε τις πατάτες και τις βράζετε σε λίγο νερό.
       2. Καθαρίζετε τις σκελίδες και τις βάζετε στο multi μαζί με το αλάτι και τον μισό χυμό λεμονιού.
       3. Τα πολτοποιείτε αν δεν λιώσει το σκόρδο μην ανησυχείτε.
       4. Συνεχίζετε ρίχνοντας στο multi 1 πατάτα και 3 κουταλιές νερό απο αυτό που έβρασαν οι πατάτες και μια λάδι, πολτοποιείτε αδειάζετε το μείγμα σε μπωλ και ρίχνετε και τις υπόλοιπες πατάτες μία μία με τον ίδιο τρόπο.
       5. Αν στην προτελευταία πατάτα το μείγμα είναι πολύ ρευστό λιώστε την τελευταία μόνο με το λάδι.
       6. Δοκιμάστε και προσθέστε ανάλογα λεμόνι ή λάδι.
       7. Αν το μείγμα σας είναι πιο ρευστό απο ότι το θέλατε περιμένετε λίγο να κρυώσει η σκορδαλιά και θα δείτε πως έχει σφίξει.
       8. Καλή σας όρεξη και να θυμάστε οι Ικαριώτες συνοδεύουν  πάντα  το φαγητό τους με ένα νεροπότηρο (νερωμένο) κόκκινο Πράμνιο Οίνο   μετατρέποντας  το  λιτό τραπέζι τους σε μοναδική γευστική εμπειρία  Ικαριώτικης παράδοσης !