Η λουτρόπολη των Θερμών Ικαρίας από την Αρχαιότητα μέχρι σήμερα...!

Θέρμα – Η Λουτρόπολη της Ικαρίας

H ιστορία των Ιαματικών Πηγών της Ικαρίας χάνεται στα βάθη των αιώνων.

Η αρχαία Λουτρόπολη “ΘΕΡΜΑΙ”, από το 2ο π.χ. αιώνα είχε αλλάξει όνομα και λεγόταν Ασκληπιείο και οι κάτοικοι “Ασκληπιείς” ή “Ασκληπιείς του Αιγαίου”, προς τιμή του θεού Ασκληπιού που μας είχε έλθει από τη Μικρά Ασία. Στα τέλη του 2ου με αρχές του 1ου π.X. αιώνα ολόκληρη, με το έδαφός της και τις ιαματικές της πηγές, καταποντίστηκε στη θάλασσα από άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία. Έκτοτε τα ερείπιά της στο βυθό της θάλασσας περιμένουν τον ερευνητή, που θα ξεκαθαρίσει την ιστορία. Η περιοχή αυτή μέχρι και σήμερα αποκαλείται “Χαλασμένα Θέρμα”.

Τα σημερινά Θέρμα, η σημερινή Λουτρόπολη, βρίσκεται σε μικρή απόσταση από τα ερείπια της αρχαίας και η ηλικία της δε ξεπερνά τα 80-90 χρόνια. Μετά την καταστροφή της Αρχαίας Λουτρόπολης, συνέβησαν κοσμοϊστορικά γεγονότα, που άλλαξαν την όψη του τότε γνωστού κόσμου. Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία εξακολουθεί τις κατακτήσεις της. Ακολουθεί το Βυζάντιο. Και στη συνέχεια η Τουρκική Αυτοκρατορία στην οποία η Ελλάδα παρέμεινε σκλαβωμένη για 400 χρόνια.

2000 χρόνια μετά την καταβύθιση της λουτρόπολης

Από την καταβύθιση της αρχαίας Λουτρόπολης μέχρι την απελευθέρωση της Ικαρίας από τους Τούρκους, πέρασαν περίπου 200 χρόνια. Σε όλο αυτό το διάστημα, Λουτρόπολη της Ικαρίας δεν υπήρχε. Μόλις το 1901, δηλαδή επί Τουρκοκρατίας, στην περιοχή που είναι η σημερινή Λουτρόπολη, ανακαλύφθηκε τυχαία η ιαματική πηγή Παμφίλη (ιδιωτική).

Θέρμα Ικαρία 1927

Το έτος 1925, 13 χρόνια μετά την απελευθέρωση της Ικαρίας απ’τους Τούρκους και την ένταξή της στο Ελληνικό κράτος, για πρώτη φορά εκδηλώνεται ενδιαφέρον για τις ιαματικές πηγές Ικαρίας, με επίσκεψη για μελέτη και αξιολόγησή τους, του καθηγητή γεωλογίας Κων/νου Κτενά, με βοηθό του τον επιστήμονα Κώστα Μακρή.

Τα έτη 1936 – 1938 πραγματοποιήθηκαν εμπεριστατωμένες έρευνες και μελέτες του διακεκριμένου επιστήμονα Μιχαήλ Περτέση. Τα αποτελέσματα των ερευνών του ανακοινώθηκαν το 1939 στην Ακαδημία Αθηνών και έκαναν γνωστές στην Ελλάδα και το εξωτερικό τις νέες εξαιρετικές ιαματικές πηγές της Ικαρίας.

Δυστυχώς η έκρηξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, η κατάληψη της Ελλάδας από τους Γερμανούς και αργότερα ο καταστροφικός εμφύλιος πόλεμος, νέκρωσαν τα πάντα γύρω από την λουτρόπολη της Ικαρίας και των ιαματικών της πηγών.

Μετά τον Εμφύλιο

Η ουσιαστική ανάπτυξη της λουτρόπολης των Θερμών αρχίζει από τις αρχές της δεκαετίας του 1950, αφού εν τω μεταξύ, το έτος 1948, ανακαλύφθηκαν στην ίδια περιοχή, πολύ κοντά η μία στην άλλη, άλλες δύο ιαματικές πηγές, στις οποίες δόθηκαν τα ονόματα Απόλλων και Άρτεμις, η έρευνα και η μελέτη των οποίων απέδειξε ότι είναι ακόμη πιο αποτελεσματικές σε σειρά ασθενειών που μέχρι τότε εθεωρούντο ανίατες και αβελτίωτες. Την ίδια εποχή ανακαλύφθηκε και η (ιδιωτική) πηγή Κράτσα.

Η δεκαετία του 1950 υπήρξε καθοριστική για τη νέα λουτρόπολη στην Ικαρία, που κτιζόταν και οργανωνόταν κυριολεκτικά από το μηδέν, από ανθρώπους ντόπιους με ελάχιστες οικονομικές δυνατότητες και τα πρώτα καταλύματα, ενός, δύο ή τριών λιτών δωματίων, άρχιζα να κτίζονται στην περιοχή. Στη δεκαετία αυτή, η φήμη των ιαματικών πηγών της Ικαρίας απλώνεται με μεγάλη ταχύτητα όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό.

Θέρμα Ικαρία 1950

Οι κοινοτικές εκλογές ανέδειξαν για Πρόεδρο της Κοινότητας του Αγίου Κηρύκου, το γιατρό Μαρίνο Λεφέ. Ο ίδιος, μαζί με το Κοινοτικό Συμβούλιο, κατά τη διάρκεια της 4χρονης θητείας τους ανήγειραν το Υδροθεραπευτήριο της πηγής Απόλλων, για κείνη την εποχή αξιόλογο και εντυπωσιακό, το οποίο μέχρι και σήμερα λειτουργεί. Κατασκεύασαν κάποιους δρόμους πρόσβασης και κατασκεύασαν την πλατεία μπροστά στο Υδροθεραπευτήριο Απόλλων, που μέχρι σήμερα είναι η κεντρική πλατεία της σημερινής λουτρόπολης. Παράλληλα κατασκεύασαν και το κτίριο του Υδροθεραπευτηρίου στην ιαματική πηγή Ασκληπιού στον Άγιο Κήρυκο.

Η Επιλογή από την Παγκόσμια Συνομοσπονδία Αναπήρων Πολέμου

Το ίδιο χρονικό διάστημα, η Παγκόσμια Συνομοσπονδία Αναπήρων Πολέμου, επηρεασμένη από τη καθημερινά γιγαντούμενη παγκόσμια φήμη των θαυματουργών ιαματικών πηγών Ικαρίας και αφού ενημερώθηκε σχετικά για την μοναδικότητά τους από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Αναπήρων και Θυμάτων Πολέμου, ενδιαφέρθηκε σοβαρά για τη δημιουργία, στην Ικαρία, με δαπάνες της, κατάλληλων λουτρικών εγκαταστάσεων προς χρήση αναπήρων από όλο τον κόσμο και μιας παιδούπολης, στην οποία θα φιλοξενούνταν τα παιδιά των λουόμενων αναπήρων.

Το κοινοτικό συμβούλιο και ο πρόεδρος της κοινότητας ανταποκρίθηκαν αμέσως στο αίτημα και δήλωσαν ότι θα προσφέρουν τις απαιτούμενες εκτάσεις. Δυστυχώς όμως το κράτος απέδειξε πλήρη αδιαφορία και έτσι χάθηκε μια αληθινή ευκαιρία που θα καθιστούσε την Ικαρία πόλο έλξης λουομένων από όλο τον κόσμο.

Μετά από αυτό οι Καριώτες συνειδητοποιώντας πια ότι είναι μόνοι τους, προσπαθούν να βελτιώσουν την Λουτρόπολη, χωρίς επαρκή κεφάλαια, για να ανταποκρίνεται στις στοιχειώδεις απαιτήσεις των ασθενών. Η λουτρόπολη της Ικαρίας βελτιώνεται από άποψη εικόνας και λειτουργικότητας και κάποια ξενοδοχεία μικρά και μεσαία αρχίζουν να κτίζονται.

Η λουτρόπολη των Θερμών από το 1990 και μετά

Η λουτρόπολη των Θερμών στις δεκαετίες που ακολούθησαν, διαδεχόμενες η μία την άλλη, συνεχίζει μόνη της, χωρίς καμία κρατική βοήθεια με όπλο της πάντα τα εξαιρετικά της αποτελέσματα, που γιγαντώνουν και πολλαπλασιάζουν καθημερινά την παγκόσμια φήμη της.

Οι προσερχόμενοι πάσχοντες ανέρχονται πια σε πολλές χιλιάδες τη κάθε λουτρική περίοδο και οι λούσεις σε πολλές δεκάδες χιλιάδες. Και φτάνουμε στη δεκαετία του 1990 όταν το Κράτος δείχνει και πάλι το εχθρικό του πρόσωπο, αφήνοντας να χαθεί μια δεύτερη εξαιρετική ευκαιρία για την Ικαρία. Ειδικότερα: τα τότε Μεσογειακά Οικονομικά Προγράμματα της ΕΟΚ, προέβλεπαν χρηματοδότηση για εκσυγχρονισμό και ανάπτυξη λουτροπόλεων ιαματικών πηγών.

Η Ελλάδα εκδήλωσε το ενδιαφέρον της και επέλεξε τον εκσυγχρονισμό, πιλοτικά, δύο λουτροπόλεων της Ικαρίας και της Απολλωνίας Θεσσαλονίκης. Η Λουτρόπολη της Ικαρίας όχι, από υπαιτιότητα της Κρατικής Τράπεζας ΕΤΒΑ, με την οποία ο Δήμος Αγ. Κηρύκου είχε υπογράψει σχετική σύμβαση για την υλοποίηση του προγράμματος.

Στο τέλος της ίδιας δεκαετίας, υπήρξε εξαγγελία του τότε Πρωθυπουργού Κ. Σημίτη, για ένα σημαντικό ποσό της τάξης των 7 δισ. δρχ για να εκσυγχρονιστούν οι ιαματικές πηγές Ικαρίας κάτι όμως που δεν συνέβη.

Και κάπως έτσι όλα αυτά τα χρόνια Δήμος, φορείς και κάτοικοι μόνοι παλεύουν για το καλό της λουτρόπολης, για να κρατήσουν ζωντανή την ιστορία της Ικαριάς και ζουν με την ελπίδα ότι κάποια μέρα ο θησαυρός αυτός, με τον οποίο είναι προικισμένο το νησί, θα αξιοποιηθεί προς όφελος όλων των καριωτών που πεισματικά αρνούνται να εγκαταλείψουν το μικρό τούτο αλλά ανδρείο νησί!

Πηγές:  https://www.visittherma.com/el/
ΘΕΡΜΑ – Η σημερινή λουτρόπολη της Ικαρίας, του Ιωάννη Μουλά
Φωτογραφία Εξωφύλλου: «Θέρμα – Λουτρά Ικαρίας 1957», Κωνσταντίνος Σταμούλος

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΜΕ ΚΛΑΔΙΑ ΑΓΡΙΑΣ ΑΧΛΑΔΙΑΣ (γκορτσιά)

Τα κλαδιά από άγρια αχλαδιά (γκορτσιά )είναι το φάρμακο βότανο- δέντρο που θεραπεύει και τον προστάτη. Όμως για να αποδώσει με όλες του τις δυνάμεις, πρέπει να το φτιάξετε σωστά… Σας γνωρίζω αναλυτικά όλη την διαδικασία: Α) Κόβουμε κλαδιά από άγρια αχλαδιά. Στην συνέχεια τα τεμαχίζουμε, με ψαλίδι κλαδέματος περίπου 10 εκατοστά το καθένα. Αυτό το κάνουμε για να πετύχουμε καλύτερη απορρόφηση. Β) Αναλογία: Ένα (1) κιλό κλαδάκια σε οχτώ (8) κιλά νερό. Τα βάζουμε σε μία κατσαρόλα και τα βράζουμε, με την παρακάτω διαδικασία: Στην αρχή ξεκινάμε με δυνατή φωτιά! Όταν όμως πάρει βράση, μετριάζουμε την φωτιά, δηλαδή να κοχλάζει αλλά όχι πολύ δυνατά. Το καπάκι της κατσαρόλας πρέπει να είναι κλειστό και σε κάθε τριάντα λεπτά να τα ανακατεύεται. Συνολικά πρέπει να τα βράζετε: Δύο ώρες και σαράντα πέντε λεπτά ( 2: 45 ) Μετά αφού κλείσουμε την φωτιά, αφήνουμε τα κλαδιά μέσα στην κατσαρόλα με κλειστό καπάκι για 5 ώρες. Τέλος, το περνάμε από σουρωτήρι, σε μπουκαλάκια και το τοποθετούμε στην συντήρηση του ψυγείου. Πως γίνεται η θεραπεία του ασθενούς;

Καταρχάς ξεκινάμε με πολύ μικρή ποσότητα: Με ένα ποτηράκι της ρακής, το πρωί, ένα το μεσημέρι και ένα το βράδυ.Αυτό για μία δύο ημέρες, ώστε να δούμε για τυχόν παρενέργειες. Όμως μέχρι τώρα δεν έχουν εμφανισθεί σε κανέναν ασθενή!

Όταν βλέπουμε, πως δεν μας κάνει παρενέργειες τότε αυξάνουμε την ποσότητα σε: ένα νεροπότηρο το πρωί, ένα το μεσημέρι και ένα το βράδυ.......Γιάννης Κωνσταντάκης                                                                                                                            Η ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΓΡΙΑΣ ΑΧΛΑΔΙΑΣ

Πριν 12 χρόνια, ο πατέρας μου (Νικηφόρος Κωνσταντάκης) αρρώστησε με προστάτη.

Τον πήγα σε έμπειρο ουρολόγο στην χώρα της Νάξου και του έκανε εξετάσεις.

Βλέποντας ο γιατρός τα αποτελέσματα των εξετάσεων, μου είπε κατά λέξη:

<< Πρέπει να τον πας να κάνει εγχείρηση, ο προστάτης του βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο!>>...

Την επόμενη μέρα πήγα και έκοψα άγρια αχλαδιά και με την διαδικασία που σας αναφέρω πιο πάνω ετοίμασα το φάρμακο...

Ξεκίνησα να του δίνω 1 μικρό ποτηράκι της ρακής: Πρωί, μεσημέρι και βράδυ για το ενδεχόμενο να μην υπάρξουν παρενέργειες...

Σε τρεις μέρες άρχισε να νιώθει καλύτερα!

Βλέποντας πως δεν υπήρξαν παρενέργειες, τότε άρχισα να του αυξάνω την ποσότητα και τον έφτασα στα 3 ποτήρια του νερού την ημέρα.

Σε 25 μέρες δεν ένιωθε απολύτως τίποτα! Το βότανο των βοτάνων το Θεϊκό, είχε εξαφανίσει κάθε ίχνος από αυτήν την ασθένεια!

Μετά από αυτήν την θαυμάσια και απροσδόκητη εξέλιξη, έκλεισα ραντεβού και πήγαμε πάλι στον ίδιο γιατρό, γιατί έπρεπε να επιβεβαιωθεί ότι θεραπεύτηκε και από νέες εξετάσεις...

Ο γιατρός βέβαια εξεπλάγην για το ότι δεν πήγαμε να κάνει εγχείρηση.

Εγώ χωρίς να του πω τίποτα για την θεραπεία που είχαμε κάνει, του επέμενα κι έτσι του έκανε νέες εξετάσεις...

Όταν πήρε τις νέες εξετάσεις που του έκανε στα χέρια του, έμεινε άναυδος! Μία κοιτούσε εμένα και μία τον πατέρα μου... Σε κάποια στιγμή μου είπε: << Πέρασε από εδώ να δεις!>> Μου έδειξε τις παλιές εξετάσεις και τις νέες και μου είπε: << Πως γίνεται να είναι ο προστάτης του για εγχείρηση και τώρα να μην έχει τίποτα!; Πες μου τι έκανες;!>>...

Τότε εξήγησα στον γιατρό αναλυτικά για τα κλαδιά της αρουχλάδας κι όλα όσα και σεις γνωρίζετε... Προειδοποίηση: Δεν συνιστάται η χρήση παρασκευασμάτων βοτάνων χωρίς την ενημέρωση του θεράποντα ιατρού ή φαρμακοποιού. Ενδέχεται οι ουσίες που περιέχουν να αλληλεπιδράσουν με το/τα φάρμακα, που ήδη παίρνει ο ασθενής και να εξουδετερώσουν τη θεραπευτική τους δράση ή να προκαλέσουν τοξικότητα. Μπορεί επίσης, να επιβαρύνουν περεταίρω εξασθενημένες ζωτικές λειτουργίες με κίνδυνο για την υγεία και την ζωή του ασθενούς. http://therapeytikafytaoreinisnaxou.blogspot.com/

Πώς να καταπολεμήσετε τις βρομούσες(Nezara viridula L)., με βιολογικό τρόπο

Η βρομούσα αποτελεί ένα έντομο που δημιουργεί σοβαρές ζημιές στα λαχανικά μας και που δύσκολα αντιμετωπίζεται εάν προσβάλει τα φυτά μας.

Ονομάζεται έτσι, επειδή όταν νιώσει απειλή, εκκρίνει ένα υγρό που είναι πολύ δύσοσμο.Τα φυτά που είναι ευπαθή στη βρομούσα είναι η ντομάτα, το καλαμπόκι, το φασόλι, η πιπεριά και η μπάμια. Για να καταπολεμήσουν αυτά τα έντομα, συχνά οι Αγρότες επιτίθενται με εντομοκτόνα, επικίνδυνα για την ανθρώπινη υγεία και για το οικοσύστημα (μεταξύ των οποίων τα φωσφορικά), χωρίς να λαμβάνουν υπόψη ότι οι πολλές παρασιτώσεις προκύπτουν από την κακή χρήση των χημικών λιπασμάτων (ιδιαίτερα αζώτου) ,το μη ισορροπημένο κλάδεμα του φυτού, κλπ.

Ωστόσο, για να μην συμβαίνει αυτό, μπορούμε να υιοθετήσουμε φυσικές θεραπείες. Αυτές περιλαμβάνουν 1) Φυσικό πύρεθρο Είναι φυσικό εντομοκτόνο αρκετά αποτελεσματικό. Είτε ραντίζουμε είτε σκονίζουμε. Απλά με το ράντισμα, το διαλύουμε σε νερό 40 βαθμών Κελσίου για να εξατμίζεται γιατί δρα εξατμιζόμενο. Το εντομοκτόνο αυτό παρόλο που είναι αβλαβές για τα θερμόαιμα ζώα και τον άνθρωπο, δεν παύει να σκοτώνει και τα ωφέλιμα έντομα, όπως τις μέλισσες και άλλα έντομα που τρώνε τα βλαβερά. Το πλεονέκτημα του έναντι των συνθετικών εντομοκτόνων είναι ότι αποικοδομείται σύντομα (48 ώρες) σε φυσικές αβλαβής ουσίες. Σε μερικές ώρες ήδη έχει χάσει την έντονη δραστικότητα του.

Το πιο απλό που μπορούμε να φτιάξουμε μόνοι μας είναι η σκόνη πύρεθρου από προσεκτικά αποξηραμένα άνθη. Τη σκόνη αυτή την ανακατεύουμε με ίση ποσότητα πολύ λεπτής σκόνης (πούδρας)από σκληρά πετρώματα και με το μείγμα αυτό κάνουμε σκόνισμα στα φυτά που έχουν προσβληθεί από έντομα.

Προσοχή : Στην βιολογική καλλιέργεια χρησιμοποιούμε μόνο τη φυσική πυρεθρίνη και μόνο σε ακραίες περιπτώσεις και ποτέ προληπτικά. Εξάλλου δεν έχει νόημα η προληπτική χρήση, γιατί σε δύο μέρες η πυρεθρίνη έχει αποικοδομηθεί. Η πυρεθρίνη σε μεγάλη αραίωση, που δεν σκοτώνει πλέον, μαζί με αιθέρια έλαια έχει απωθητική δράση στα έντομα. Αυτή η χρήση είναι προτιμότερη. 2)Φυσική σκόνη(φυσικό ορυκτό) με το όνομα καολίνη.(είναι ένα απο τα στοιχεία που συνθέτουν την πορσελάνη και τον βρίσκουμε στα υλικά κεραμικής με περίπου 1 Ε το κιλό. )Οι κόκκοι της κολλάνε στο σώμα των εντόμων και τα απομακρύνει και επίσης δεν τους επιτρέπει να αφήνουν τα αυγά τους. Είναι σκόνη που χρησιμοποιείται στη βιολογική γεωργία και επιπλέον προστατεύει απο τα ηλιακά εγκαύματα. 3) Διάλυμα καυτερής πιπεριάς για ψεκασμούς

Παρασκευή και υλικά διαλύματος

Πάρτε 5 καυτερές πιπεριές και κόψτε τις μικρά κομματάκια, βάλτε τις πιπεριές σε ένα λίτρο νερό, αφήστε το διάλυμα για 24 ώρες. Αφού περάσουν οι 24 ώρες, σουρώστε, τοποθετήστε το διάλυμα σε ένα ψεκαστήρι που μπορείτε να προμηθευτείτε από το εμπόριο και ψεκάστε τα φυτά σας 1-2 φορές την εβδομάδα 4) Σαπούνι ελαιολάδου , εκτός από Σύμμαχος ομορφιάς το φυσικό σαπούνι αποδεικνύεται ότι είναι και μια αποτελεσματική φυσική μέθοδος κατά των μολύνσεων από τις βρομούσες , αφού καταφέρνουν να δρουν ως ασφυκτικός παράγοντας για το παράσιτο που δεν μπορεί πλέον να αναπνεύσει.

Για να προετοιμάσετε αυτό το εντομοκτόνο,διαλύσετε μόνο 20 γραμμάρια σαπουνιού σε νιφάδες σε ένα λίτρο νερού και μόλις το γαλακτωματοποιήσετε τέλεια, ψεκάστε τα φυτά (το βράδυ) επαναλαμβάνοντας τη λειτουργία 3 φορές κάθε 3 ημέρες. Μπορείτε επίσης να δημιουργήσετε μια λύση με 150 γραμμάρια νιφάδων από σαπούνι και 150 γραμμάρια ηλιέλαιο για να ψεκάσετε με την ίδια διαδικασία. 5)Συλλογή με το χέρι για πολλούς ίσως και η πιο αποτελεσματική καταπολέμηση της βρομουσας ...ένα βάζο με νερό και ξεκινήστε το σαφάρι του πνιγμού στους λαχανόκηπους σας ..Καλή επιτυχία στην εξόντωση τους ✌

ΤΟ ΛΑΔΙ ΚΑΙ Η ΕΛΙΑ ΣΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

 

 Μυρσίνη Λαμπράκη  Δημοσιογράφος
Το ελαιόλαδο , κυρίως εκείνο της πρώτης έκθλιψης - πίεσης, χωρίς την παρέμβαση του ζεστού νερού καθώς και το αγουρόλαδο  χρησιμοποιήθηκε εδώ και αιώνες ως άμεσο και βασικό εργαλείο της λαϊκής θεραπευτικής .
Κατά τον Πλίνιο και του λαϊκούς θεραπευτές της αρχαιότητας το εκλεκτότερο εξ όλων των ελαιολάδων ήταν αυτό που έδινε η αγριελιά, το οποίο όμως ήταν λίγο και σπάνιο, καθώς και το «Ομφάκινον» λάδι που λαμβάνετε με την απαλή σύνθηψη μόνο της σάρκας της ελιάς,  χωρίς όμως να σπάσει το κουκούτσι .
Σύμφωνα με  τον Πλίνιο, το λάδι αυτό λαμβάνετε  πρώτον πιέζοντας την ελιά όταν είναι ακόμη άσπρη δηλαδή άγουρη, και δεύτερον όταν η ελιά αρχίζει να αλλάζει χρώμα χωρίς να έχει ωστόσο ωριμάσει. Το δεύτερο, σχολιάζει, κάνει καλό στα ούλα και είναι εξαίρετο για να διατηρηθούν τα δόντια λευκά.
Μαζί του φαίνετε να συμφωνεί και ο Αγάπιος Μοναχός ο Κρης όπου σε ένα από τα ποιο σημαντικά συγγράμματα του 15ου αιώνα, το οποίο εκδόθηκε για πρώτη φορά στην Βενετία  με τίτλο Γεωπονικόν  σημειώνει : «Το αγουρόλαδο είναι πλέον λεπτότερον και βλάπτει το λαιμό και εις ταις αλειφάς και τα έμπλαστρα χρησιμότερον, τούτο το ονομάζουν ομφαρμάκιον.......»
Ένα πλήθος συνταγών, μεθόδων και πρακτικών παρασκευασμάτων, όπου το λάδι της ελιάς μόνο τους ή σε συνδυασμό με διάφορα ιαματικά βότανα, κατέχει ως υλικό πρωταγωνιστικό ρόλο,  σώζονται σε ιατρικά κείμενα της αρχαιότητας, βυζαντινά  και  μεσαίωνα ιατροσόφια ,  σε γλαφυρά  αφηγηματικά κείμενα των περιηγητών, σε λαογραφικές καταγραφές ακόμα και σε σημειωματάρια  μοναχών και ασκητών του Αγίου Όρους.    
Οι κύριες θεραπευτικές χρήσεις του ελαιολάδου - χωρίς αυτές να είναι και  μοναδικές-  εστιάζονται  σε νοσήματα που φορούν τις παθήσεις της επιδερμίδας, των ματιών, τις νευραλγίες , τα γυναικολογικά προβλήματα , τις δύσκολες περιπτώσεις τοκετού, τα μικρά τραύματα και πληγές, τα τσιμπήματα των εντόμων,  τους ρευματισμούς, τη δυσπεψία καθώς και σε ελαφριές περιπτώσεις δηλητηριάσεων.
 Ανακουφιστικά ελαιόλουτρα και μασάζ κατά των  μυϊκών πόνων, των νευραλγιών και των σωμάτων που μόλις έχουν εξέλθει από μια μακρά περίοδο ασθένειας συνιστούνται από τους γιατρούς της αρχαιότητας αλλά και πολλούς σύγχρονους πρακτικούς γιατρούς.
Ο Ηρόδικος ο Σηλυμβριανός εφεύρε ένα σύστημα, το οποίο και ανέπτυξε αναλυτικά σε ειδικό σύγγραμμα, όπου συνιστά περπάτημα, θερμά λουτρά, άσκηση, κατάλληλη δίαιτα  εναρμονισμένη με τις επαλείψεις με λάδι για την αποκατάσταση της υγείας.
Οι «Αλείπτες» εξειδικευμένα άτομα και καλοί γνώστες της ανατομίας και την υγιεινής του σώματος περνούσαν πολλές ώρες της ημέρας τους στο προσκέφαλο ασθενών όπου προκειμένου να τους ανακουφίσουν από τους πόνους τους πρόσφεραν μασάζ με χλιαρό ελαιόλαδο.
Ο ίδιος ο Ιπποκράτης συνιστά μετά από μια επώδυνη αποβολή σε προχωρημένη εγκυμοσύνη τρίψιμο του γυναικείου σώματος με λάδι ελιάς σχολιάζοντας ότι η εντριβή με λάδι και νερό μαλακώνει το σώμα και δεν το αφήνει να ζεσταθεί υπερβολικά.   Ο Πλούταρχος στο κεφάλαιο «Ηθικά» κάνει λόγο για την θεραπεία της επώδυνης μαστίτιδας με επαλείψεις χλιαρού «υδρέλαιου».  Ενώ  ο  Δημόκριτος όταν ρωτήθηκε πως μπορεί κάποιος να διατηρήσει το σώμα του υγιή απάντησε λακωνικά και περιεκτικά : «Μουσκεύοντας το εσωτερικό με μέλι και το εξωτερικό με λάδι»
Ο Αγιορείτης Μοναχός Πάτερ Γυμνάσιος προτείνει για την ανακούφιση του κουρασμένου και εξασθενημένου σώματος ζεστά λουτρά και εντριβές με  ένα μίγμα από χτυπημένο ελαιόλαδο, κρόκο αυγού και ούζο    .
Σημαντική θέση καταλαμβάνει ως πρακτικό φάρμακο, το λάδι της ελιάς, στις περιπτώσεις γυναικολογικών προβλημάτων και στους δύσκολους τοκετούς όπου έπρεπε ακόμα και πριν μερικά χρόνια, σε απομακρυσμένες περιοχές  να αντιμετωπιστούν από την λαϊκή μαιευτική .
Ο Γάλλος περιηγητής Olivier καταγράφει στις ταξιδιωτικές του εντυπώσεις την συνήθεια που συνάντησε σε ορισμένα νησιά του Αιγαίου να τρίβουν δηλαδή με ελαιόλαδο την μέση και τον κόλπο των επιτόκων για να διευκολύνουν την γέννηση του παιδιού.  Το ίδιο έθιμο με παραβολικό ίσως χαρακτήρα συναντιέται στην Θράκη    όπου οι γυναίκες που παρευρίσκονται στον τοκετό δίνουν στην επίτοκη λίγο νερό και της εύχονται :
« Καλή λευθεριά, ήλθε ένα καίκι λάδι
να γλυστρήσ’ το παιδί σαν το λάδι»
Ο Ιπποκράτης για την διευκόλυνση του τοκετού στο βιβλίο του «Γυναικολογία-Μαιευτική» προτείνει ένα παρασκεύασμα το οποίο πρέπει η γυναίκα να πιει πολλές φορές, μια μέρα πριν και το οποίο φτιάχνετε όπως λέει με ρετσίνι τερμίνθου(κοκορεβυθιά), μέλι, και λάδι ελιάς σε διπλάσια ποσότητα από τα προηγούμενα και αρωματικό κρασί.
Σε περιπτώσεις Δε καθαρισμού της μήτρας συστήνει  καθαρτικούς υποκαπνισμούς βράζοντας σκυλόβρουβες μέσα σε νερό και χύνοντας από πάνω λάδι ελιάς.    Ενώ σε περιπτώσεις μητρορραγίας δινόταν  ένα πικρό ρόφημα από φύλλα άγριας ελιάς μουσκεμένα σε δυνατό ξύδι.
Αλλά κι όταν τα παιδία ερχόταν στο κόσμο οι πρώτες περιποιήσεις που δεχόταν από τα έμπειρα χέρια είτε των αυτοδίδακτων μαμήδων  ήταν το απαλό και ανακουφιστικό «άγγιγμα» του μαγικού χυμού της ελιάς.
Οι μαμές στην Μάνη έκαναν στα  νεογέννητα μωρά  το  λεγόμενο «πλατάρωμα» με χλιαρό λάδι ελιάς και το ταυτόχρονο πασπάλισμα με  βρασμένο χαμομήλι. Μετά το σχολαστικό τρίψιμο των αρθρώσεων με λάδι «μετρούσαν» το μωρό για να διαπιστώσουν αν «μόλαραν» τα μέλη του ενώνοντας εναλλάξ το δεξί χέρι με το αριστερό πόδι.
Ένα μίγμα από ελαιόλαδο, τριμμένη μαστίχα Χίου και ανθό χαμομηλιού ήταν στα χωρία του Μαλεβυζίου Κρήτης το ποιο συνηθισμένο παρασκεύασμα κατά των πονόκοιλων των  βρεφών.

Λάδι ή βρασμένο σαπούνι κατασκευασμένο από λάδι ελιάς, χρησιμοποιήθηκε και μέχρι 20 χρόνια πριν  ευρύτατα  σε απομακρυσμένα χωριά της Κρήτης, της Εύβοιας και της Πελοποννήσου σε πολύ απλές περιπτώσεις όπως για την ανακούφιση με απλή επάλειψη της φλογώδης δερματοπάθειας των μωρών αλλά και για την απομάκρυνση της νινίδας (το χαρακτηριστικό ξεφλούδισμα που παρουσιάζει το επάνω μέρος της κεφαλής των βρεφών τους πρώτους μήνες της ζωής τους).
Το λάδι της ελιάς αποτέλεσε   και το πιο συνηθισμένο φάρμακο ακόμα και σε αρκετά σοβαρές περιπτώσεων δερματοπαθειών όπως εκείνης της λέπρας, της ψώρας και της φυματίωσης τους δέρματος ιδιαίτερα σε ελαιοπαραγωγικές περιοχές όπως η Κρήτη, η Πελοπόννησος, η Μυτιλήνη, η Κύπρος .
Στις αρχές του αιώνα μας λαϊκός θεραπευτής μοναχός  Πάτερ Γυμνάσιος προτείνει για την θεραπεία της φυματίωσης της επιδερμίδας 1/2 οκά λάδι και 50 δράμια μοσχοκάρφια (γαρίφαλα) τα οποία αφού βράσουν και γίνουν αλοιφή τοποθετούνται καθημερινά στο άρρωστο δέρμα.
Για την λέπρα των νυχιών σώζετε μια αρκετά περίεργη συνταγή παρασκευής αλοιφής από σπασμένα κουκούτσια άγριας ελιάς  ανακατεμένα με λίπος κατσίκας και αλεύρι σταρένιο .
Αλλά και σε περιπτώσει ψωρίασης του δέρματος, μια αρρώστια που μάστιζε τους πληθυσμούς των νησιών τον 18ο αιώνα καταγράφετε ένα απλό γιατροσόφι όπου χλωρά φύλλα αγριελιάς καίγονται και το ζουμί τους που τρέχει χρησιμοποιείται  ως θαυματουργό φάρμακο .
Ενώ ο Αγάπιος Μοναχός ο Κρής γενικεύει την χρήση του ελαιολάδου δίνοντας μια πολύ λιτή συνταγή για την θεραπεία κάθε είδους πρηξίματος ή πονέματος του δέρματος : «Βρέξε, συμβουλεύει, μια ψύχαν ψώμιον εις νερόν, και βάλε λάδι μαζί, μαλαξέ την και βάλε εις το πρίσμα να ξεπρισθεί». 
Για τα απλά πονέματα του δέρματος, άνοιγμα διηθημάτων ,  σπυριά με πυώδη μορφή, την εξαγωγή αγκαθιών από τα δάχτυλα των χεριών η των ποδιών, τα δαγκάματα εντόμων οι λαϊκοί θεραπευτές χρησιμοποίησαν  μια απίστευτα μεγάλη ποικιλία καταπλασμάτων   όπου βότανα, χόρτα , λαχανικά, λίπος χοιρινό ή κατσικίσιο αναμεμιγμένα με λάδι ελιάς θεωρούνται αποτελεσματικότατα  φάρμακα .
Μια πλήρη συνταγή για την αντιμετώπιση τέτοιου είδους δερματικών  προβλημάτων  μας δίνετε στο «Ιατροσοφικόν» του Μητροφάνους :
«Κόψε έναν κρομμίδιν στην μέσην εύγαλε τα μέσα φύλλα . Άφησε από έξωθεν χλωρά τρία μέσα το υπόλλοιπο γεμισέ το με λάδι . Βάλε τα στα κάρβουνα πάνω να ψηθούν και όσον το δέχεσε ζεστόν βάλε το εις τον καρφίτην (εξάνθημα) και είναι πολλά ωφέλιμον.»
Ο ίδιος  συμβουλεύει όσους έχουν τσιμπηθεί από μέλισσα ή σφίγγα να αφαιρέσουν το κεντρί τοποθετώντας επάνω φύλλα μολόχας ή φύλλα απήγανου κοπανισμένα με λάδι.
Αυτή την δράση του ελαιολάδου ακόμα και του άνθους της ελιάς επιβεβαίωνε μερικούς αιώνες πριν ο Αιλιανός στο έργο του «περί ζώων ιδιότητος»: Όταν λεει ο ελέφαντας πληγωθεί από βέλη και δόρατα τρωει το άνθος της ελιάς ή και λάδι και έτσι αποβάλει από το σώμα του ότι τον έχει τρυπήσει.
Μια παρόμοια συνταγή για το άνοιγμα διηθημάτων – καλόγερων μας παρέδωσαν και οι Καπαδόκες πρακτικοί ιατροί , όπου σε αυτή την εκδοχή, «προζύμι σαπούνι κρεμμύδι και λάδι ανακατεμένα τοποθετούνται πάνω στο πόνεμα».

Σήμερα σύμφωνα με νεότερες επιστημονικές έρευνες έχει ανακαλυφθεί ότι η δραστική αποτελεσματικότητα  του ελαιολάδου σε ορισμένες δερματοπάθειες καθώς και σε εγκαύματα οφείλεται στην ύπαρξη της βιταμίνης Ε και της προβιταμίνης Α καθώς και στις πολυακόρεστες λιπαρές ουσίες του.. Μόλις το 1988 ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα μιας  νέας έρευνας, σύμφωνα με την οποία η χλωροφύλλη που ως ουσία συναντάται  αποκλειστικά στο ελαιόλαδο  προάγει τον μεταβολισμό, διεγείρει την αύξηση των κυττάρων και συμβάλει στην αιμοποιήση, με αποτέλεσμα να επιταχύνεται η διαδικασία επούλωσης των τραυμάτων.
Συχνά όμως πέρα από τα καταπλάσματα, τις αλοιφές και τα περίεργα μίγματα έχομε απλά παρασκευάσματα όπου κάποια βότανα ή μπαχαρικά εμβαπτίζονται για ολλές μέρες μέσα σε ελαιόλαδο συμπληρώνοντας και ενισχύοντας την ιαματική δύναμη του.

Στην Κρήτη η πρακτική ιατρική η οποία φυσικά πολλές φορές ασκείται από τις ίδιες της γυναίκες της οικογενείας  παρασκεύασε ένα άοσμο ελαιόλαδο με βάση τα πέταλα της κόκκινης βρώσιμης παπαρούνας (γνωστής και ως κουτσουνάδας) και  το λάδι της ελιάς. Την παρασκευή  του «Κοκκινόλαδου» το οποίο  αποτέλεσε και βασικό συστατικό στην  προετοιμασία του  Μαγιάτικού«σαρανταβότανου» περιγράφει η λαϊκή μούσα :
« Απήγανο και βάρσαμο τση γής το χαμομήλιτη
μυριστή αμπερόριζα που δένουν στο μαντήλι
Πάρε και κοκκινόχορτο βάλε και κουτσουνάδα
που κάνουν κοκκινόλαδο στου ήλιου την πυράδα»   
Το λάδι αυτό με το εντυπωσιακό κόκκινο χρώμα χρησιμοποιήθηκε κύρια ως μαλακτικό σε πονέματα του δέρματος αλλά και ως  αντιβηχικό σιρόπι στον παιδικό πονόλαιμο, όπως άλλωστε και το λιγότερο εντυπωσιακό αλλά έντονα αρωματικό φασκομηλόλαδο. Ως αντιβηχικό λαϊκό παρασκεύασμα μας δένετε και η παρακάτω απλή συνταγή « Μισόν φλιτζάνι λάδιν και μισόν δράμιν μαστίχιν ανάλυε τα εις την φωτιά κάθε βράδυ και πίνε το ολίγον ζεστό ….»
Ακούγοντας κάποιος όλα τα παραπάνω αντιλαμβάνεται τους λόγους που ο καρπός της ελιάς θεωρήθηκε «Μέγιστο αγαθό προς πάσα του βίου θεραπεία».
Εκείνη όμως η ιαματική ιδιότητα του ελαιολάδου, που είναι περισσότερο από όλες γνωστές και έχει σημαντικές αναφορές τόσο σε αρχαία όσο και σε Βυζαντινά , Ευαγγελικά και νεότερα κείμενα είναι η επουλωτική δράση του επάνω σε πληγές και τραύματα. Μια ιδιότητα που ο λαός μας εκθείασε με τον γνωστό έμμετρο τρόπο:
Για βάλε λάδι στην πληγή 
να δεις πως θα γλυκάνει 
μα ο γιατρός εις το σεβντά, 
ήντα μπορεί να κάνει
Άλλωστε είναι μια ιδιότητα που περιγράφεται με αναλυτικό τρόπο στο βιβλίο της Ιπποκρατικής ιατρικής και στο κεφάλαιο  «Περί Ελκών» με τον ακόλουθο τρόπο : «Ύστερα από την ροή του αίματος οφείλει να τοποθετήσει πάνω σε αυτού του είδους τα τραύματα μαλακό και συμπαγές σφουγγάρι.
Το λάδι και όλα τα μαλακτικά και ελαιώδη φάρμακα είναι ακατάλληλα για τέτοια μεγάλα τραύματα εκτός αν αυτά βρίσκονται κοντά στην θεραπεία τους. Αντίθετα αν πρόκειται για τραύματα μικρά και σε περίπτωση φλεβοτομίας προτείνεται «γάζα διπλωμένη στα δύο βρεγμένη με κρασί και από πάνω καθαρό μαλλί μουσκεμένο με λάδι ελιάς».
Είναι ακριβώς αυτά τα δύο υλικά που θα χρησιμοποιήσει και ο Καλός Σαμαρείτης στο «Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο» για την περιποίηση των πληγών του οδοιπόρου…….
«Σαμαρείτης Δε τις οδεύων ήλθε κατ’ αυτόν, και ιδών αυτόν εσπλαχνίσθει και προσελθών κατέδεσε τα τραύματα αυτού επιχέων έλαιον και οίνον» Κι αν η δημώδη ιατρική των ελλήνων διέθετε μια σειρά από ιαματικά «ροφήματα και καταπλάσματα » εμπλουτισμένα με βότανα σίγουρα η ποιο ασυνήθιστη ομοιοπαθητική μάλιστα συνταγή  είναι η ακόλουθη : « Το κέντημα του σκορπιού και το κρούσιμον του είναι σφοδρότατο και δριμύτατο διότι είς όλον το κορμίν ακολουθεί πόνος……… Γι αυτό βάλε αμέσως  λαδί από σκορπιούς στην πληγή. Και είναι πολλά ωφέλιμο. Κατασκευάζετε Δε ούτω αν βάλεις μέσα σε γυάλα σκορπιούς με λάδι και σαράντα ημέρες το αφήσεις στον ήλιο».

ΤΟ ΛΑΔΙ ΣΤΑ ΨΙΜΙΘΙΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ (Καλλωπισμός)
Στην Αγιάσο της Μυτιλήνης  έβαφαν τα φρύδια και τα ματοτσίνορα τους με καμένο κλωναράκι ελιάς ενώ οι γυναίκες  έφτιαχναν μόνες τους και μια κρέμα προσώπου την οποία χρησιμοποιούσαν κάθε βράδυ για 8 ημέρες και την έδωσαν το χαρακτηριστικό όνομα  «νυχτικιά».
Παρασκεύαζαν την κρέμα αυτή με λάδι ελιάς εξαιρετικής ποιότητας, μαστίχα, υδράργυρο, άγριο κερί, βούτυρο φρέσκο ανάλατο, μερικές σταγόνες λεμόνι, και τρεμεντίνα (ρητινώδης ουσία των επιπλοποιών που παράγεται από τον σκίνο)
Στις Αρχάνες πάλι έβαζαν την ρίζα της καρυδιάς σαράντα μέρες στο χώμα την έτριβαν μέσα σε λάδι ελιάς και έβαφαν με αυτόν τον πολτό τα μαλλιά τους.
Γενικά στην Κρήτη καταγράφεται η συνήθεια οι κοπελιές να βουτούν τις χτένες τους σε ελαιόλαδο και νερό για να αποκτήσουν τα μαλλιά τους ιδιαίτερη λάμψη και για να μειώσουν την τριχόπτωση.Η περιποίηση των γυναικείων μαλλιών με ελαιόλαδο είναι μια συνήθεια έπου καταγράφεται ακόμα και στον Όμηρο. Συνήθεια μάλιστα που δεν περιορίζεται στα ανθρώπινα μαλλιά αλλά και στις χαίτες των αλόγων μια και σώζεται η περίφημη περιγραφή της περιποίησης της χαίτης του αλόγου του Αχιλλέα με λάδι ελιάς.
Στην Οδύσσεια επίσης αναφέρεται ότι οι γυναίκες άλειφαν με λάδι ακόμα και του χιτώνες τους πράγμα που επιβεβαιώνει και Πλούταρχος στο έργο του (Βίος του Αλεξάνδρου)
Στην συνήθεια της επάλειψης των ρούχων με ελαιόλαδο αναφέρεται και ο Ιπποκράτης στο έργο του «Περί Διαίτης Υγιεινής» : Οι Λεπτοί λεει πρέπει να πλένονται περισσότερο από τους παχύσαρκους . Τον χειμώνα πρέπει να φορούν καθαρά ρούχα ενώ το καλοκαίρι ρούχα βουτηγμένα στο λάδι.
Αυτό ίσως εξηγεί και γιατί πριν ακόμη και μερικά χρόνια στην Θράκη και την Μυτιλήνη ο γαμπρός μαζί με τα διάφορα προικιά στέλνει για το μπάνιο της νύφης και 2 κιλά λάδι ελιάς.
Αδύνατα και λεπτά νύχια δυναμώνουν αν βυθιστούν για 5-7 λεπτά σ χλιαρό ελαιόλαδο, ενώ η επάλειψη του προσώπου με μίγμα λεμονιού και ελαιόλαδο προλαμβάνει την εμφάνιση των ρυτίδων.

Η Φούσκα (Lycoperdon utriforme)και η θαυματουργή σκόνη της

Lycoperdon utriforme

Λυκόπερδο το ασκόμορφο, αλεποπορδή, φούσκα

Είναι ένα βρώσιμο μανιτάρι  αν συλλεχθεί  σε πολύ νεαρή ηλικία 

Η Φούσκα ειναι μικρό καστανόλευκο κι αχλαδόσχημο , με μικρό κώνο στην κορυφή του καπέλου του, που απαντάται ανάμεσα στα πεσμένα φύλλα σε διάφορα δάση κυρίως από το φθινόπωρο και μέχρι τα μέσα του χειμώνα. Το χαρακτηριστικό του είναι πως αν τύχει να το πατήσεις σκορπάνε οι αναπαραγωγικοί του σπόροι, σαν μια περίεργη σκόνη στην οποία οφείλει και το κοινότερο όνομα του (αλεποπορδή).Τρώγεται τηγανητό, ελαφρά αλευρωμένο και εκτιμάται γιατί η γεύση του παραπέμπει στα αρνίσια γλυκάδια.

Ωστόσο μελέτες έχουν δείξει ότι συσσωρεύει τα βαρέα μέταλλα που υπάρχουν στο έδαφος.

  

Ο κόσμος  της Κρήτης παλαιότερα, το είχε σε μεγάλη εκτίμηση, γιατί είχε διπλή χρήση!

---

Το μανιτάρι αυτό, όταν έφτανε στο γήρας του και ξεραινόταν, έκανε μέσα του μια καφετιά σκόνη.

Η σκόνη αυτή ήταν θαυματουργή σε εγκαύματα!

Έτσι, φρόντιζαν στο »φαρμακείο» του σπιτιού να έχουν φυλάξει και μερικές μπαλίτσες φουσκίτη για επιπάσεις σκόνης στις πληγές από εγκαύματα!.

Έπιαναν με τα δύο δάχτυλα την μπαλίτσα και την πίεζαν μερικές φορές, και εκείνη από την τρύπα έστελνε τη σκόνη έξω, που απο ότι απεδείχθη πράγματι »έκανε καλό στσι καιμαθιές».

Και τα παιδιά όμως της εποχής εκείνης ήταν γνώστες του αντικειμένου, αφού τους άρεσε να …παίζουν με τη φωτιά, και τα εγκαύματα ήταν συχνότατα.

Έτσι μόνα τους έβρισκαν και τον φουσκίτη και έκαναν πασπάλισμα με τη σκόνη του στο καμένο δέρμα.

 Γνώσεις που βοηθάνε για να μην ξεχαστεί και αυτό το συμπαθές μανιτάρι από τους νεότερους, αλλά και να το θυμηθούν και οι παλαιότεροι.                                                                                                                                                                                                                             πηγές                                                        http://www.cretanmagazine.gr   http://www.agriamanitaria.gr/φωτογραφιες http://3.bp.blogspot.com/

Ένα βάζο ρίγανη από το χωριό όπλο κατά της γρίπης

Ξέρατε ότι ένα βάζο τριμμένης ρίγανης από το χωρίο μπορει να σας ανακουφίσει τα συμπτωματα από  ένα κακό κρυολόγημα? Το μονο που πρέπει να κάνετε ειναι να έχετε πάντα ένα βάζο στο ντουλάπι σας, ερμητικά κλειστό , γεμάτο από φρέσκια τριμμένη ρίγανη και κάθε φορά που θα νιώθετε κρυωμένοι να το θυμάστε ! Ταρακουνάτε καλά το βάζο, ανοίγετε το καπάκι του για να εισπνεύσετε  βαθιά  το πιπεράτο άρωμα της Εισπνευστε δυνατά  αφήνοντας  το  άρωμα της ρίγανης να εισχωρεί βαθιά μέσα στους πνεύμονες σας για να τους γιατρέψει .. Η ρίγανη όταν ξεραθεί όχι μόνο διατηρεί τις αρωματικές της ιδιότητες και τα ενεργά συστατικά της , αλλά με την ξήρανση βγαίνουν   ακόμα πιο ενισχυμένα. . Περιέχει φαινόλες, βιταμίνες και μέταλλα όπως ο σίδηρος, το κάλιο, το μαγγάνιο και το ασβέστιο, καθιστώντας τη ένα εξαιρετικό φυσικό αντιβιοτικό, αποτελεσματικό στις αντί-φλεγμονώδεις νόσους του αναπνευστικού συστήματος,..  Άριστο γιατροσόφι το αιθέριο άρωμα της ρίγανης για το αναπνευστικό .....θεραπευτικό και ανέλπιστα οικονομικό ....!

Σταγόνες σκόρδου, φτιάξετε το δική σας θεραπεία στο σπίτι !

Το σκόρδο είναι ένα πολλαπλών χρήσεων συστατικό για πολλές φυσικές θεραπείες Μια από αυτές ειναι να σας ανακουφίσει επίσης από την ιγμορίτιδα. Οι αντιβακτηριακές και αντιικές ιδιότητες του σκόρδου θα βοηθήσουν για να μειώσουν τη μόλυνση. Πως να φτιαξουμε τις σταγόνες από σκόρδο

Φυσική θεραπεία για τις λοιμώξεις των αυτιών                                                                          Μπορείτε να φτιάξετε το δική σας θεραπεία στο σπίτι  από τη σύνθλιψη μια σκελίδας ωμού σκόρδου  (φρέσκου κατά προτίμηση)   διαλύοντας τη  σε λίγο ελαιόλαδο, Αφήστε το μείγμα να καθίσει για 24 έως 48 ώρες. Μετά το διάστημα αυτό , σουρώσετε το μείγμα καλά. Χρησιμοποιήστε ένα μπουκάλι με σταγόνες για τα αυτιά, βάλτε λίγες σταγόνες λάδι  (σε θερμοκρασια δωματίου )στο επίπονο αυτί και να κρατήστε τις σε αυτή τη θέση 5-10 λεπτά. Επαναλάβετε τη διαδικασία τουλάχιστον 3 φορές την ημέρα. http://www.lavidalucida.com/

Φυσική θεραπεία για την ιγμορίτιδα

Συν τρίψετε μια σκελίδα σκόρδο και μουλιάστε την σε τέσσερα κουταλάκια καθαρού γλυκού νερού.

Χρησιμοποιώντας ένα σταγονόμετρο, ριξτε 10 σταγόνες σε κάθε ρουθούνι. Χρησιμοποιήστε το δύο ή τρεις φορές την ημέρα μέχρι να εξαφανιστούν τα συμπτώματα ιγμορίτιδας. Μπορείτε ακόμα να το χρησιμοποιήσετε μία φορά την ημέρα ως προληπτικό μέτρο. http://www.mis-remedios-caseros.com/