H φτώχεια της όσφρησης

Οι μυρωδιές -σε αντίθεση με οποιαδήποτε άλλη ανάμνηση- παραμένουν μέσα μας πλήρως ζωντανές, αν και κρύβονται, σαν να κοιμούνται έναν ύπνο βαθύ.
Μέχρι που κάτι απρόσμενο στον αέρα να τις ξυπνήσει. 
Και ξυπνούν ατόφιες όπως παλιά.
Επιστρέφουν τόσο απόλυτα, όπως τη στιγμή που τις πρωτοσυνάντησαμε, παρέα με τα άτομα, τα μέρη και ό,τι τις συνόδευε.
Αναρωτιέμαι πόσο καιρό έχω να μυρίσω ντομάτα, που να μυρίζει ντομάτα. Λαχανικό που να μυρίζει λαχανικό.
Να κόψω φρούτο και να γεμίσει ευωδιά ολάκερο το δωμάτιο...
Η όσφρησή μας πλέον κατακλύζετε από τεχνητές μυρωδιές τόσο από το περιβάλλον όσο και από τα τρόφιμα.

Η όσφρησή μας έχει μνήμη. Θυμήσου.

 Δήμητρα Μακρυγιάννη