Το ότι απευθύνθηκε στον Τσίπρα η παραφρασμένη ρήση «είναι η εφαρμογή, ανόητε» το ένιωσε και το τελευταίο μπρόκολο στην υφήλιο. Το έδειχνε η χαιρεκακία στο στυγνό πρόσωπο του φασίστα Σόιμπλε αλλά και η γλώσσα του σώματος του κατά τα άλλα αξιοπρεπούς πρωθυπουργεύοντος διορισμένου υπαλλήλου του ιδίου φασίστα στην αποκαλούμενη ακόμη Ελλάδα.
Κάτι έπρεπε να απαντήσει και το κουρδιστό λούτρινο της αριστεράς, έτσι αφού αερολόγησε μέσα στον εξευτελισμό του ζήτησε περισσότερη Ευρώπη. Θα μπορούσε βέβαια στα πλαίσια της διπλωματίας να απαντήσει ως ελεύθερος άνθρωπος πολύ απλά παραφράζοντας κι αυτός την παράφραση του ναζιστή: «Είναι η Ευρώπη, ανόητε».
Ως ελεύθερος και σκεπτόμενος θα μπορούσε να του θυμίσει την ανοιχτή πληγή του πλανήτη που ονομάζεται Ευρώπη. Μια πληγή που αιώνες τώρα δεν αφήνει σε ησυχία τον οποιονδήποτε λαό από την Ασία μέχρι την Αφρική και την Νότια Αμερική μόνο και μόνο για το κέρδος. Από όπου και να την πιάσεις την «πολιτισμένη» Ευρώπη βρωμάει σαπίλα και αίμα. Πουλώντας «πολιτισμό» και Θεό, σκότωσε λεηλάτησε διέλυσε και σκλάβωσε λαούς και ηπείρους.
Αν ήθελε και για να μην μπλέξει με την αιματοβαμμένη ιστορία της Ευρώπης θα μπορούσε να προσθέσει στην παράφραση το «Είναι η Ευρώπη και ειδικά η Γερμανία, ηλίθιε». Να του κάνει μια ανασκόπηση με λίγα λόγια για την πορεία και τα θέλω αυτής της χώρας από τον Α' παγκόσμιο πόλεμο μέχρι σήμερα. Να του θυμίσει πόσο αίμα και πόνος στον βωμό της κυριαρχίας ενός λαού που κάθε λίγο και λιγάκι σκοτώνει, σφάζει, λεηλατεί. διότι θέλει τον πλούτο για πάρτη του. Όλον τον πλούτο, όλων των λαών. Αυτή ήταν είναι και θα είναι η πολιτική της Γερμανίας έστω κι αν σήμερα ο ναζίστας Σόιμπλε αντί για την σβάστικα φοράει γραβάτα.
Αντ' αυτού ζήτησε περισσότερη Ευρώπη. Δεν χόρτασαν θάνατο οι Ευρωπαίοι στην Ελλάδα, δεν χόρτασαν δυστυχία, θέλουν κι άλλα συνεπικουρούμενοι από στρατιές Ευρωπαϊστών ελληνόφωνων ανδρείκελων. Αν ήταν θέμα πολιτικής ή ιδεολογίας θα μπορούσες να τους αντιπαλέψεις. Όμως δεν είναι τίποτε από αυτά. είναι απλά θέμα δουλοπρέπειας και ραγιαδισμού. Είναι θέμα κουκουλοφορίας. Τόσο απλά όπως έδιναν τους αγωνιστές την περίοδο της Ναζιστικής κατοχής, έτσι σήμερα συντάσσονται με τα Ευρωπαϊκά κόμματα (ναι, υπάρχουν) στην Ελλάδα και προσκυνάνε τους πάντες για το τομάρι τους.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να καυχηθεί πως τα τελευταία διακόσια χρόνια υπήρξε ανεξάρτητο κράτος, όμως όλα αυτά τα χρόνια υπήρχαν και τα προσχήματα που κρατούσαν τόσον οι εξουσιαστές όσο και οι εντόπιοι εντολοδόχοι. Οι λόγοι ήταν πολλοί, από την χρησιμοποίηση του στρατού της (λέγε με ΑΝΤΑΝΤ) μέχρι και την εκμετάλλευση της γεωστρατηγικής θέσης. Από την στιγμή που εξέλειπαν οι λόγοι αυτοί τα προσχήματα δεν έχουν θέση στο αλισβερίσι κατακτητών και υπόδουλων.
Είναι ο έβδομος χρόνος που ο κάθε «πολιτισμένος» Ευρωπαίος βγαίνει και λοιδορεί ένα λαό που μπορεί να ζήσει και να μεγαλουργήσει όπως κάθε λαός άλλωστε, αν δεν έχει στο κεφάλι του κεχαγιά ή θεσμούς όπως τους αποκαλεί ο Τσίπρας.
Ποια Ευρώπη, ρε Τσίπρα; Αυτή που σου δίνει δώρο ένα Μικελάντζελο και σφάζει ανελέητα έναν λαό; Αυτή που θέλει να έχει ρυθμό η δυστυχία που σπέρνει και ξεχνιέται με ένα Βιενέζικο βάλς; Αυτή που μπορεί να πουλήσει και δέκα εκατομμύρια δολάρια την δυστυχία της Γκέρνικα αποτυπωμένη σε ένα καμβά;
Ποια Ευρώπη ρε Τσίπρα; Αυτή που μεγαλούργησε στην Αλγερία; Αυτή που ταύτισε την ομορφιά ενός Εντελβάις με το αίμα αδικοχαμένων; Αυτή που έσφαξε τους Σέρβους συνεπικουρούμενη από την πέραν του Ατλαντικού κορασίδα της;
Ποια Ευρώπη ρε Τσίπρα; Αυτή που με βασιλείες ή αυτοκρατορίες από Ναπολέοντες μέχρι Χιτλεράδες δεν αφήνει ανάσα ποτέ για κανέναν λαό;
Αυτά φυσικά δεν μπορεί να τα σκεφτεί ένα δουλικό. Γι αυτό και μέσα στον συρφετό της πανευρωπαϊκής δουλικότητας υπήρξε και ένας Ντα Βίντσι και οι όμοιοί του, ένας Θερβάντες και οι όμοιοί του και πάει λέγοντας. Στο τέλος η πλειοψηφία των άχρηστων αιμοδιψών αυτούς πουλάει χωρίς να καταλαβαίνει ποτέ την αξία τους. Όπως ακριβώς πουλάς εσύ και οι όμοιοί σου αυτό που δεν θα καταλάβετε ποτέ. Την Πατρίδα .http://www.stontoixo.com/
Σε αυτό το post θα ήθελα να σας δείξω πώς να κάνετε μια οικολογική μπουγάδα με συστατικά από τον κήπο σας. . Μου αρέσει αυτό το σαπούνι επειδή είναι όλα τα συστατικά του φυσικά, και δεν κοστίζει σχεδόν τίποτα
Οικολογικό Σαπούνι Κισσού Συστατικά:
περίπου 60 γραμμάρια φυλλα απο κισσό
3 φλιτζάνια νερό
μισή κουταλιά σόδα πλυσίματος
ένα δοχείο, για παράδειγμα ένα βάζο
Οδηγίες:
Κόψετε τα φύλλα και βάλετε τα σε μια μεγάλη κατσαρόλα μαζί με τη σόδα και το νερό. Φέρετε το μειγμα σε βρασμό και αφήστε το μείγμα να σιγοβράσει για 5 λεπτά, ανακατεύετε συχνά.
Αποσύρετε το από τη φωτιά και αφήστε το να κρυώσει εντελώς. Αφήνετε το μείγμα να καθίσει μέχρι να αρχίσει να αφρίζει καθως το ανακατεύετε ζωηρά. Στραγγίζετε το μείγμα μέσα από ένα κόσκινο ή τουλπάνι και το ρίχνετε σε ένα δοχείο.
Αυτό είναι, έχετε κάνει σπιτικό Οικολογικό Απορρυπαντικό από Κισσό ! Οι διαλυμένες σαπωνίνες μέσα στον αφρό του κισσού διαθέτουν μια σταθερή δράση καθαρισμού για την καθημερινή σας λάντζα πιάτων και ρούχων .
Η σόδα πλυσίματος βελτιώνει τη δράση καθαρισμού σκοτώνοντας τυχόν μικρόβια και κανει το απορρυπαντικό κισσός να διαρκεί περισσότερο. Αυτό το μείγμα λειτουργεί καλύτερα όταν χρησιμοποιούνται φρέσκα τα φύλλα (μέσα σε λίγες ημέρες).Αποθήκευση στο ψυγείο ή σε δροσερό σκοτεινό ντουλάπι για να αυξήσει τη διάρκεια ζωής του.
Εάν το μείγμα είναι πολύ νερουλό για τα γούστα σας, μπορείτε να το πυκνώσετε για παράδειγμα, με κόμμι γκουάρ ή απλά άμυλο. Αυτό του εξασφαλίζει πυκνότητα και το βελτιώνει σαν απορρυπαντικό.
Το απορρυπαντικό Κισσού μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για το πλύσιμο των ρούχων. Με απλά λόγια περίπου 200 ml / ένα φλιτζάνι του διαλύματος στην θήκη του απορρυπαντικού του πλυντηρίου σας.ειναι αρκετό
Ακόμη πιο εύκολα, είναι δυνατόν να πλύνετε αμέσως με φρέσκα φύλλα κισσού. Βάλτε μια χούφτα απο τα τεμαχισμένα φύλλα σε ένα σάκο πλυσίματος ή σε μια κάλτσα και δέστε το τέλος και το ρίχνετε στο πλυντήριο.
Αλλά δεν είναι δηλητηριώδη ο κισσός;
Ακριβώς όπως και τα περισσότερα φυτά, ο κισσός είναι δηλητηριώδης. Μεγάλα φυτά με σκούρα μούρα είναι ιδιαίτερα τοξικά. Θα πρέπει να αποφεύγετε την κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων των φύλλων, ιδιαίτερα τα μεγαλύτερα και πιο σκούρα φύλλα.Ωστόσο, αυτό το σαπούνι προορίζεται για τοπική χρήση και δεν θα πρέπει ποτέ να καταναλωθεί.. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να έχουν μια αλλεργική αντίδραση στο κισσό, έτσι όταν αρχίσετε να το χρησιμοποιείτε κάντε ένα μικρό ποσό και να παρακολουθήσετε για τυχόν αντιδράσεις πηγη .http://www.smarticular.net/en/ Καλή επιτυχία στις πράσινες μπουγάδες σας!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Στα δύσκολα χρόνια που ζούμε και στα δυσκολότερα που έρχονται καλό είναι να θυμηθούμε μερικές πρακτικές που ακολουθούσαν με σοφία οι γιαγιάδες μας τα χρόνια που τα λεφτά ήταν λιγοστά και οι καθημερινές ανέσεις, σχεδόν ανύπαρκτες.
Στην εποχή που αναφερόμαστε, είναι σίγουρο ότι δεν θα βρούμε σούπερ μάρκετ σε κάθε γειτονιά της Αθήνας, ούτε ταχυφαγεία με κάθε είδος junk food που υπόσχονται φθηνό φαγητό αμφιβόλου ποιότητας. Οι άνθρωποι ήταν ακόμα κοντά στη φύση και γνώριζαν τα μυστικά που θα τους έδιναν την ευκαιρία να βρίσκουν ένα πιάτο φαγητό, ακόμα κι αν δεν υπήρχαν λεφτά!
Ας δούμε λοιπόν μερικά προϊόντα που η φύση τα δίνει τσάμπα!
Άγρια χόρτα: Αυτά τα άγρια χόρτα που θεωρούνται εκλεκτά στον πάγκο του σύγχρονου μανάβη, κάποτε ήταν το πιο φθηνό φαγητό του τραπεζιού. Αρκεί να ήξερες να τα ξεχωρίζεις και να έβγαινες μια βόλτα με το μαχαιράκι σου στην εξοχή. Για ακούστε μερικά: ραδίκια, ζωχοί, άγρια μάραθα, ρόκες, γλιστρίδες, τσουκνίδες, αγριόπρασα, αγριοσέλινο, βολβοί, βλίτα, βρούβες, κάπαρη, μυρώνια, καυκαλήθρες, αλλά και πιο gourmet όπως άγρια σπαράγγια και αγκινάρες. Σας ανοίξαμε την όρεξη;
Άγρια μανιτάρια: Αυτό κι αν είναι εκλεκτό έδεσμα! Οι φθινοπωρινές και οι ανοιξιάτικες βροχές γεμίζουν τα βουνά με μανιτάρια και οι φανατικοί του είδους περιμένουν με το καλαθάκι στο χέρι να συλλέξουν τον πολύτιμο αυτό μεζέ. Ωστόσο, θα πρέπει να είστε πολύ προσεκτικοί διότι πολλά είδη είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα για κατανάλωση. Ακολουθήστε έναν έμπειρο μανιταροσυλλέκτη και έχετε πάντα μαζί σας έναν φωτογραφικό οδηγό για να μπορείτε ανά πάσα στιγμή να ενημερώνεστε με ακρίβεια. Η σύνεση του συλλέκτη είναι η εγκύηση της ασφάλειας.
Φρούτα του δάσους: Πιθανώς να μην ξέρετε ότι τα βατόμουρα, τα σμέουρα, τα μύρτιλα και όλα αυτά τα μικροσκοπικά φρουτάκια που πωλούνται στα μικροσκοπικά κεσεδάκι σαν κόσμημα, υπάρχουν σε άγρια κατάσταση στο δάσος. Αν ανεβείτε σε ορεινές περιοχές, οι παραδοσιακές νοικοκυρές θα σας δείξουν όλα αυτά τα πολύτιμα καλούδια του δάσους που μετατρέπονται σε πρώτης τάξεως γλυκίσματα για όλο το χρόνο!
Ξηροί καρποί: Τα δασικά δέντρα που πολλές φορές χρησιμοποιούνται στις πόλεις και σαν καλλωπιστικά παράγουν καρπούς που είναι θρεπτικότατοι! Καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα & φουντούκια δεν φυτρώνουν μέσα σε πλαστικά δοχεία, αλλά κρέμονται από τα δέντρα στην κατάλληλη εποχή. Σπεύσατε!
Ελιές: Δεν υπάρχει γειτονιά σε μεγάλη πόλη της Ελλάδας που να μην έχει δεντροστοιχίες με ελαιόδεντρα. Τα δέντρα αυτά παράγουν τον πλούσιο καρπό τους, αλλά δεν ενδιαφέρεται κανείς να τον συλλέξει. Γιατί να μην μαζεύουμε τον καρπό από τα ελαιόδεντρα των πεζοδρομίων;
Φρούτα: Σε πολλές περιπτώσεις τα καρποφόρα δέντρα χρησιμοποιούνται σαν καλλωπιστικά. Η αλλαγή στη χρήση τους δεν σημαίνει ότι τα δέντρα αυτά σταματούν να παράγουν καρπό. Μην αφήνετε, λοιπόν, τα νεράτζια να σκάνε στο πεζοδρόμιο και να αναθεματίζετε για τη βρωμιά που δημιουργείται. Φτιάξτε τα γλυκό! Είναι τσάμπα! Σαλιγκάρια: Ο παππούς μου, παλιά, μάζευε σαλιγκάρια, τα καθάριζε αφήνοντάς τα στο αλεύρι ή σε μακαρόνια για μερικές μέρες και μετά μάς τα μαγείρευε με κρεμμυδάκια και ντομάτα. Αν είστε από τους fan του εδέσματος, θα ξέρετε ότι ο μεζές αυτός είναι εκπληκτικός!
Ψάρια Ο πλούτος και η ποικιλία των ελληνικών θαλασσών, τα ατελείωτα χιλιόμετρα των ελληνικών ακτών και τα χιλιάδες ελληνικά νησιά,το ήπιο κλίμα, τα υψηλά ποσοστά ηλιοφάνειας καθιστούν την Ελλάδα έναν ιδανικό ψαρότοπο !!Το μόνο που χρειάζεται ειναι να μάθετε να ψαρεύετε !!!!!!!! pellanewshttp://www.toftiaxa.gr/
Αφού δημιούργησαν στρατιές προσφύγων για να αρπάξουν τον εθνικό πλούτο των χωρών τους, αφού ληστεύουν και τα τελευταία υπάρχοντά τους κατά την είσοδό τους στον "πολιτισμένο" κόσμο, έρχονται και επίσημα να αρμέξουν ότι κυκλοφορεί από χρήμα γιατί "ενδιαφέρονται" τώρα για το πρόβλημα.
Με κάθε επισημότητα ο ΟΗΕ ζητά παγκόσμιο φόρο για να βοηθήσει τους πρόσφυγες. Οι προκλήσεις της νέας «εποχής των μεγάλων κρίσεων», όπως χαρακτηρίζει την τρέχουσα περίοδο ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, φέρνουν μαζί τους υπερκόστη (υπέρογκα αλλά και υπερεθνικά) τα οποία πρέπει κάπως να καλυφθούν, αλλά πώς;
Να πως. Ο "ανθρωπιστής" Σόιμπλε μπήκε πρώτος στον χορό. Ο υπ. Οικονομικών της Γερμανίας, βγήκε και πρότεινε έναν ευρωπαϊκό φόρο στα καύσιμα ως μέσο συγκέντρωσης χρημάτων για την αντιμετώπιση του προσφυγικού. «Εάν οι εθνικοί προϋπολογισμοί ή ο κοινοτικός προϋπολογισμός δεν επαρκούν, τότε ας συμφωνήσουμε παραδείγματος χάρη ότι για κάθε λίτρο βενζίνης θα επιβάλουμε φόρο σε ένα ορισμένο ύψος.
Η επίλυση της προσφυγικής κρίσης δεν πρέπει να αποτύχει λόγω περιορισμένων πόρων», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Γερμανός στη «Sueddeutsche Zeitung» του Σαββάτου... προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων στην πατρίδα του. Κι όλα αυτά σε μια χώρα όπως η Γερμανία που, εάν θέλει, φυσικά έχει λεφτά, καθώς αποχαιρέτησε το 2015... με πλεόνασμα 12,1 δισ. ευρώ.
Η πρόταση Σόιμπλε μπορεί βέβαια να ερμηνευθεί ποικιλοτρόπως, υπό το πρίσμα των «ευρωπαϊκών συμφραζομένων» («τις συνέπειες δεν θα τις υποστεί μόνο η Γερμανία») αλλά ακόμη και με εσωκομματικούς όρους (ως έμμεση μαχαιριά στην πολιτική κληρονομιά της Μέρκελ), πράγμα που ενδεχομένως σε έναν βαθμό να την αποδυναμώνει.
Ωστόσο δεν ισχύει το ίδιο και για την αναλόγου περιεχομένου πρόταση που παρουσίασε επισήμως ο ΟΗΕ μόλις την περασμένη Κυριακή. Στο πλαίσιο έκθεσης για την «ανθρωπιστική βοήθεια-χρηματοδότηση» που δόθηκε προχθές στη δημοσιότητα, ο ΟΗΕ εμφανίζεται να προτείνει, μεταξύ πολλών άλλων, και έναν παγκόσμιο «ανθρωπιστικό φόρο» ή μάλλον μια σειρά από παγκόσμιους «ανθρωπιστικούς φόρους», ως μέσο για την κάλυψη των ολοένα μεγαλύτερων χρηματοδοτικών κενών που παρατηρούνται στο μέτωπο της αντιμετώπισης των κατ' αντιστοιχία ολοένα μεγαλύτερων ανθρωπιστικών αναγκών.
Ξεκινώντας από τα κενά που πρέπει να καλυφθούν, η υφήλιος χρειάζεται σύμφωνα με τον ΟΗΕ περίπου 40 δισ. δολ. κάθε χρόνο για να καλύπτει τις ανάγκες των περίπου 125 εκατ. συνανθρώπων μας που υποφέρουν (από πολέμους, φυσικές καταστροφές κ.ά.). Αλλά αντί για τα 40 δισ. που απαιτούνται, πλέον συγκεντρώνονται (από δωρεές) γύρω στα 25 δισ., όπερ σημαίνει πως είμαστε 15 δισ. δολ. μείον.
Τα εν λόγω χρήματα θα μπορούσαν κανονικά να συγκεντρωθούν μέσω δωρεών (των πλουσιοτέρων ανεπτυγμένων κρατών). Από τη στιγμή ωστόσο που «το πνεύμα γενναιοδωρίας είναι σήμερα πιο ανεπαρκές από κάθε άλλη φορά στα χρονικά», όπως σημειώνεται στην επίμαχη έκθεση, οι απαιτούμενοι οικονομικοί πόροι θα πρέπει να αναζητηθούν μέσω άλλων οδών.
Ο Μπαν Κι Μουν σε ρόλο βλαχοδήμαρχου
Θυμίζει ελληνική επαρχία όπου οι μελέτες δίνουν και παίρνουν σπαταλώντας εκατομμύρια αλλά τα έργα μένουν στα χαρτιά.
Η ανεξάρτητη εννεαμελής επιτροπή των ειδικών-εμπειρογνωμόνων στην οποία ανέθεσε ο Μπαν Κι Μουν να καταθέσει προτάσεις για την κάλυψη των χρηματοδοτικών κενών εν όψει της Παγκόσμιας Ανθρωπιστικής Διάσκεψης Κορυφής (WHS) που πραγματοποιείται στην Κων/πολη τον ερχόμενο Μάιο, προτείνει «καινοτόμες πηγές χρηματοδότησης» όπως είναι η επιβολή φόρων ύψους για παράδειγμα 5% ή 10% σε μεταφορές (Uber), ηλεκτρονικές υπηρεσίες, καθώς και σε κάθε είδους «διασκεδάσεις» (αγώνες, συναυλίες, σινεμά κ.ά.). Να σημειωθεί ότι δεν είναι η πρώτη φορά που συζητιέται κάτι τέτοιο. Ο διεθνής οργανισμός UNITAID προωθεί ήδη από το 2006 την επιβολή ανάλογων «ανθρωπιστικών φόρων» στα αεροπορικά εισιτήρια μέσω προγραμμάτων στα οποία έχουν πάρει μέρος δεκάδες χώρες, με αποτέλεσμα να συγκεντρωθούν συνολικά πάνω από 2 δισ. δολ. για τη χρηματοδότηση φαρμάκων και προγραμμάτων υγείας. Πίσω στο παρόν ωστόσο, το θέμα επανέρχεται υπό το φως νέων, ακόμη μεγαλύτερων προκλήσεων (Προσφυγικό). Δεν είναι τυχαίο μάλιστα ότι στην κεφαλή της επιτροπής του ΟΗΕ που προτείνει την επιβολή της ανθρωπιστικής φορολογίας βρίσκεται μια Ευρωπαία, η αντιπρόεδρος της Κομισιόν (και πιθανή διάδοχος του Μπαν Κι Μουν στον ΟΗΕ) Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα .http://www.stontoixo.com/
Πώς να μετατρέψουμε μια σακούλα με μυκήλιο μανιταριών σε πολλές σακούλες (ή κουβάδες) με μανιτάρια.
Αρχικά, παίρνουμε την σακούλα ή το βαζάκι με το μυκήλιο που είτε καλλιεργήσαμε μόνοι μας, είτε αγοράσαμε από κάποιο παραγωγό μανιταριών. Πριν ανοίξουμε την σακούλα σπάμε το μυκήλιο σε κομμάτια (έτσι ώστε δεν θα το ακουμπήσουμε με τα χέρια μας). Το ογκώδες υπόστρωμα θα είναι το υλικό που το μυκήλιο θα φάει και θα αποικήσει. Διαφορετικά είδη μυκηλίου έχουν προτίμηση σε διαφορετικά είδη υποστρωμάτων. Θα χρησιμοποιήσουμε πλευρώτους, το οποίο αρέσκεται να τρώει άχυρο όπως και άλλα υψηλά σε άνθρακα υλικά. Εδώ θα χρησιμοποιήσουμε βιολογικά ζαχαροκάλαμα, επειδή είναι απόβλητα.
Παστεριώνοντας το υπόστρωμα
Το πρώτο βήμα είναι να παστεριώσουμε το υπόστρωμα, έτσι ώστε να δώσουμε στο μυκήλιο προβάδισμα απέναντι στους άλλους μικροοργανισμούς. Σε αυτή την περίπτωση θα προτιμήσουμε παστερίωση αντί την αποστείρωσης όπου σκοτώνει όλους τους οργανισμούς. Η παστερίωση σκοτώνει μερικούς αλλά όχι όλους, αλλά είναι ευκολότερη διαδικασία από την αποστείρωση.
Γιατί παστεριώνουμε?
Η παστερίωση γίνεται στα τελικά υποστρώματα που θα παράγουν φρούτα (μανιτάρια) επειδή το μυκήλιο ήδη μεγαλώνει δυναμικά και μπορεί να ανταγωνιστεί τους περισσότερους οργανισμούς.
Η παστερίωση είναι ευκολότερη από την αποστείρωση. Χρειάζεται λιγότερο εξοπλισμό και λιγότερη ενέργεια.
Θα χρειαστούμε:
Σχεδόν 3 λίτρα μυκήλιο
30 λίτρα υποστρώματος – οτιδήποτε υψηλό σε κυτταρίνη και χαμηλό σε υδατάνθρακες και άζωτο
250 μλ (1/2 κούπα ) ασβέστη
Προστασία για τα χέρια μας και το πρόσωπο
Ένα δοχείο ή λεκάνη για να ανακατέψουμε και να μουλιάσουμε το υπόστρωμα
Ένα καθαρό τούβλο (ή κάτι βαρύ και αδρανές)
Ένα βαρέλι 50λίτρων με καπάκι
3 μαξιλαροθήκες
Σκοινί
40 λίτρα νερού 80+ºC
Ένα καθαρό τραπέζι
Σακούλες μανιταριών ή κουβάδες για να βάλουμε το εμβολιασμένο υπόστρωμα μέσα
Πρώτα από όλα βάζουμε τα γάντια και την μάσκα. Ο ασβέστης είναι καυστικός και μπορεί να προκαλέσει εγκαύματα.
Ξεκινάμε. Βάζουμε το υπόστρωμα στην λεκάνη και προσθέτουμε τον ασβέστη. Ο ασβέστης αλλάζει την οξύτητα απότομα (το οποίο σκοτώνει αρκετούς οργανισμούς)
Προσθέτουμε ζεστό νερό και σιγουρεύουμε ότι όλο το μείγμα είναι υγρό και ανακατεύουμε.
Σιγουρευόμαστε ότι όλο το μείγμα είναι υγρό έτσι ώστε η θερμότητα στο επόμενο βήμα θα μπορέσει να φθάσει στο κέντρο στις σακούλες. Το στεγνό υπόστρωμα δρα σαν μόνωση. Γεμίζουμε τις μαξιλαροθήκες με το βρεγμένο υπόστρωμα και δένουμε με το σκοινί– αφήνουμε αρκετό σκοινί καθώς θα κρεμάσουμε αργότερα τις μαξιλαροθήκες να στραγγίξουν
Βάζουμε τις μαξιλαροθήκες στο 50λιτρο βαρέλι και προσεκτικά ρίχνουμε το καυτό νερό (80+ºc) μέχρι να γεμίσει. Βάζουμε το τούβλο από πάνω ώστε να μείνουν βυθισμένες και σκεπάζουμε με το καπάκι.
Περιμένουμε 2 ώρες. Για να παστεριοποιηθεί πρέπει να παραμείνει πάνω 60ºc για 2 ώρες
Σε θερμό κλίμα αυτή η μέθοδος δουλεύει πολύ καλά, αλλά αν είμασταν κάπου πιο κρύα, θα καλύπταμε κάπως το βαρέλι για να το μονώσουμε (ίσως μι κουβέρτα)ή θα χρησιμοποιούσαμε μεταλλικό βαρέλι πάνω σε μερικά τούβλα και θα ανάβαμε μα μικρή φωτιά από κάτω έτσι ώστε να διατηρηθεί η θερμοκρασία
Μετά από 2 ώρες τσεκάρουμε την θερμοκρασία.
Πριν προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα πρέπει να γίνουμε πιο σχολαστικοί με την καθαριότητα μας λίγο. Δεν θα θέλαμε να μολύνουμε το υπόστρωμά μας με μικρόβια.
Καθαρίζουμε με οινόπνευμα τα χέρια μας όπως και κάθε επιφάνεια που θα έρθει σε επαφή με το υπόστρωμα.
Βγάζουμε τις μαξιλαροθήκες με το μουλιασμένο υπόστρωμα και τις κρεμάμε να στραγγίξουν για 15 λεπτά. Μπορούμε να τις στίψουμε ώστε να βγει το περίσσιο νερό.Είμαστε έτοιμοι για το επόμενο βήμα!
Εμβολιάζοντας το υπόστρωμα
Μόλις το παστεριωμένο υπόοστρωμα σταματήσει να στάζει και δεν μπορούμε να στραγγίξουμε άλλο νερό, το αδειάζουμε σε μια καθαρή επιφάνεια και περιμένουμε να κρυώσει.
Μόλις φθάσει κάτω από 35ºC θα βάλουμε το μυκήλιο.
Παίρνουμε την σακούλα με το σπασμένο μυκήλιο και το αδειάζουμε κατά μήκος στο υπόστρωμα.
Έπειτα, με καθαρά χέρια ανακατεύουμε Θέλουμε το μυκήλιο να ανακατευτεί με το υπόστρωμα όσο πιο ομοιόμορφα γίνεται.
Μόλις ανακατευτεί πρέπει να το βάλουμε στις σακούλες. Παίρνουμε χούφτες από το υπόστρωμα και το συμπιέζουμε στις σακούλες.Σφραγίζουμε τις σακούλες ώστε να μπορεί να μπει τίποτα άλλο μέσα και τις τοποθετούμε σε σκοτεινό μέρος ζεστό μέρος με σταθερή θερμοκρασία 24ºC περίπου (για τα περισσότερα είδη).
Μερικές εβδομάδες μετά (ή και μήνες ανάλογα με το είδος του μανιταριού και με τον λόγο μυκηλίου προς υπόστρωμα) οι σακούλες θα είναι έτοιμες για να βγάλουν μανιτάρια. Όταν η σακούλες είναι άσπρες και αποικημένες πλήρως με το άσπρο μυκήλιο είναι έτοιμες.
Άνοίγουμε τις σακούλες σε ένα μέρος με ροή αέρα, δροσερό και με υψηλή υγρασία. Συνήθως μπορούμε να ενεργοποιήσουμε το μυκήλιο να βγάλει μανιτάρια βουτώντας το σε κρύο νερό για 12 ώρες
(Τη συνταγή για την Ικαριώτικη χορτόπιτα πήραμε από την «Πατριδογευσία» εκδόσεως της πρώην εφημερίδας «Χαραυγή»)
Στην Ικαρία το γλέντι φουντώνει στα καλά καθούμενα σε ένα σπίτι. Ενίοτε τη σκυτάλη της συνέχειας του γλεντιού μπορεί να πάρει κάποιος άλλος καλεσμένος και πάει λέγοντας…
Τυχαία βρεθήκαμε μια κρύα νύχτα (0 βαθμούς C) στο χωριό με την πιο χαμηλή θερμόκρασία, τις Οξέ, στο φιλόξενο και ζεστό σπίτι της Ιωάννας Πασβάνη.
Οι μεζέδες, το ντόπιο κρασί, τα αστεία και τα τραγούδια έδιναν και έπαιρναν. Ανάμεσα στα 4-5 τραπέζια στη σειρά φορτωμένα με λιχουδιές, επιλέξαμε να παρουσιάσουμε τη χορταρόπιτα. Η Δέσποινα Μελιγκάρη, φίλη συνδαιτυμόνας στο γλέντι, μας είπε τη συνταγή. Προϋπόθεση για τη χορτόπιτα είναι να κατέχεις τη γνώση των ικαριώτικων αγριόχορτων. Ευκαιρία για μια εκδρομή στα βουνά της Ικαρίας μια χειμωνιάτικη μέρα, με το μαχαιράκι, αλλά και με κάποιον που γνωρίζει από χόρτα, εννοείται!
Σέσκουλα, καυκαλήθρες, μάραθο, καθώς επίσης πράσο και 2 κιλά ταμπουρά (γλυκό κολοκύθι).
Πλένουμε καλά τα χόρτα, ψιλοκόβουμε τον ταμπουρά. Σε μια τσανάκα, προσθέτουμε τα χόρτα, το κολοκύθι, λίγο λάδι, αλάτι, πιπέρι, 2 κουταλιές της σούπας ρύζι, για να ρουφήξει τα υγρά και τα ανακατεύουμε. Για να φτιάξουμε τη ζύμη για ένα ταψί φούρνου, απαιτείται 1 κιλό αλεύρι, 1 ποτήρι νερό, 3 κουταλιές της σούπας λάδι, αλάτι. Ανοίγουμε το φύλλο, λαδώνουμε το ταψί, βάζουμε τη γέμιση κι έπειτα το άλλο φύλλο και ψήνουμε στους 180° C για 1 ώρα. Το μυστικό της νοστιμιάς της πίτας είναι στη γέμιση να υπάρχουν όσο το δυνατόν περισσότερα αγριόχορτα. Μια άλλη παραλλαγή είναι τα πιταράκια δίχως ρύζι με τα ίδια χόρτα και τη ζύμη, αλλά τηγανητά http://www.isamos.gr/
Οι λύσεις βρίσκονται κοντά μας , δίπλα μας αρκεί να τις δούμε και να κάνουμε κάτι γι αυτό. Όπως διαβάσαμε σε σχετικό άρθρο απογευματινής εφημερίδας , επένδυση με πολύ μικρό αρχικό κεφάλαιο, χωρίς πάγια έξοδα και με ελκυστικές αποδόσεις αποτελεί η καλλιέργεια της τρούφας, η oπoiα μπορεί να αξιοποιήσει αμέτρητα ανεκμετάλλευτα αγροτεμάχια
Η αναμενόμενη απόδοση της καλοκαιρινής μαύρης τρούφας είναι 5-15 κιλά ανά στρέμμα, ενώ της χειμερινής μαύρης τρούφας είναι 2-10 κιλά ανά στρέμμα
Τρούφα, ο κρυμμένος θησαυρός της γης. Αξιοποιεί άγονες εκτάσεις, απαιτεί ελάχιστες ποσότητες νερού και η αξία της ανταγωνίζεται το χαβιάρι.
Καθαρό εισόδημα 900 ευρώ το κιλό από την τρούφα
Η ενασχόληση με την καλλιέργεια της τρούφας υλοποιείται με πολύ μικρό αρχικό κεφάλαιο, δεν έχει πάγια έξοδα και μπορεί να εξασφαλίσει ελκυστικό εισόδημα.
Στην Ελλάδα υπάρχουν αμέτρητα ανεκμετάλλευτα αγροτεμάχια, επειδή οι κάτοχοί τους μένουν μακριά και εργάζονται στα αστικά κέντρα. Ακόμη και η καλλιέργεια ελιάς ή σιταριού απαιτεί την παρουσία τους εκεί, αρκετές φορές και σε συγκεκριμένο χρόνο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μένουν ανεκμετάλλευτα ή στην καλύτερη περίπτωση τα καλλιεργητικά τους έξοδα να ισούνται με τα έσοδά τους από το συγκεκριμένο χωράφι. Σε αντίθεση με αυτά, η καλλιέργεια της τρούφας δεν απαιτεί την παρουσία του καλλιεργητή.
Κύκλος της μαύρης τρούφας του Χειμώνα
Το πόση τρούφα μπορεί να αποδίδει μία φυτεία είναι ένα ερώτημα που δύσκολα μπορεί να απαντηθεί με σαφήνεια. Το πόσο εύφορο είναι το έδαφος, το είδος της τρούφας που καλλιεργούμε, οι κλιματολογικές συνθήκες που θα επικρατήσουν τα χρόνια που μεσολαβούν από τη φύτευση μέχρι την πρώτη παραγωγή είναι παράγοντες που επηρεάζουν τη στρεμματική απόδοση μίας φυτείας τρούφας. Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ενδεικτικά ότι η αναμενόμενη απόδοση της καλοκαιρινής μαύρης τρούφας είναι 5-15 κιλά ανά στρέμμα, με την τιμή παραγωγού να ανέρχεται σε 250 ευρώ το κιλό, ενώ της χειμερινής μαύρης τρούφας είναι 2-10 κιλά ανά στρέμμα, με την τιμή παραγωγού να φτάνει έως και 900 ευρώ το κιλό.
Γιατί είναι οι τρούφες τόσο ακριβές;
Οι τρούφες είναι πολύτιμες επειδή είναι πολύ σπάνιες και δύσκολο να βρεθούν. Εκτιμάται ότι η ζήτηση είναι 10 φορές μεγαλύτερη από την προσφορά. Η παγκόσμια παραγωγή τρούφας είναι ανεπαρκής για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της αγοράς, και η τιμή της ανεβαίνει. Οι άγριε τρούφες εξαφανίζονται και οι καλλιεργούμενες τρούφες απέτυχαν να μειώσουν τις τιμές. Η ιταλική λευκή τρούφα (Tuber magnatum), η οποία φύεται μόνο άγρια, φτάνει τα $ 3000 ένα κιλό .. Η Μαύρη τρούφα του χειμώνα(Tuber melanosporum) μπορει να υπερβει τα US $ 1.000 το χιλιόγραμμο.
Καθαρό εισόδημα 900 ευρώ το κιλό από την τρούφα
Αυτό που θα πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα είναι ότι τα έσοδα από μία καλλιέργεια τρούφας είναι καθαρά λεφτά, αφού τα έξοδα για την παραγωγή της είναι αμελητέα. Είναι δηλαδή μια επιχείρηση χωρίς ετήσια πάγια έξοδα, αλλά με πολύ σημαντικά έσοδα.
Οι «Επαγγελματικές Ευκαιρίες», με τη συνδρομή του γεωπόνου Κάσσανδρου Γάτσιου, αποκαλύπτουν τα μυστικά για την καλλιέργεια της τρούφας.
Η τρούφα ανήκει στην κλάση των ασκομυκήτων, δηλαδή των μυκήτων που σχηματίζουν τα αναπαραγωγικά τους όργανα, τα σπόρια, μέσα σε μικρούς σάκους που ονομάζονται «ασκοί».
Για να συλλέξουμε τις ώριμες τρούφες, παλαιότερα χρησιμοποιούνταν ο χοίρος. Σήμερα όμως χρησιμοποιείται κυρίως ο εκπαιδευμένος σκύλος, ο οποίος τις εντοπίζει από την οσμή τους
Για να συλλέξουμε τις ώριμες τρούφες, παλαιότερα χρησιμοποιούνταν ο χοίρος. Σήμερα όμως χρησιμοποιείται κυρίως ο εκπαιδευμένος σκύλος, ο οποίος τις εντοπίζει από την οσμή τους
Μεταξύ του Απριλίου και του Ιουνίου δημιουργούνται οι πρώτες τρούφες. Κατά τον Ιούλιο οι μικρές τρούφες είναι ορατές με γυμνό μάτι και ζυγίζουν μερικά γραμμάρια. Τον Αύγουστο αρχίζει η φάση της ταχείας ανάπτυξης της τρούφας.
Η μαύρη τρούφα λόγω των ιδιαίτερων απαιτήσεων που έχει ως προς το έδαφος δεν μπορεί να ευδοκιμήσει παρά μόνο σε μερικά είδη εδαφών και συγκεκριμένα σε ασβεστώδη ή ασβεστούχα με μεγάλο εύρος περιεκτικότητας σε ασβέστιο και με υψηλό pH, καλό αερισμό, καλή στράγγιση και χαμηλή περιεκτικότητα σε άζωτο. Αλλα είδη τρούφας, όπως η θερινή τρούφα, δεν είναι τόσο απαιτητικά, άλλωστε μπορούν να αναπτυχθούν ακόμη και σε ελαφρώς όξινα εδάφη.
Καθαρό εισόδημα 900 ευρώ το κιλό από την τρούφα
Τι πρέπει να γνωρίζετε
Οι τεχνικές καλλιέργειας
Πριν από την εγκατάσταση μίας νέας φυτείας, με φυτά εμβολιασμένα με τον μύκητα της τρούφας, πρέπει να λάβει κανείς υπόψη του τους κάτωθι παράγοντες:
-Την καταλληλότητα του αγρού. Σε γενικές γραμμές ένα χωράφι είναι κατάλληλο εφόσον είναι προσήλιο και έχει ελαφρά κλίση.
-Την ανάλυση του χώματος του εδάφους του αγρού. Αφού επιλέξουμε το χωράφι, πρέπει να γίνει ανάλυση στο χώμα του εδάφους.
-Το είδος των φυτών που θα φυτευτούν. Καθορίζεται το κατάλληλο είδος μυκορριζομένου δένδρου με τον μύκητα της τρούφας που θα επιλεγεί να καλλιεργηθεί, ανάλογα με το κλίμα, το έδαφος κ.λπ.
-Οι προκαταρκτικές εργασίες της φύτευσης είναι το ξερίζωμα της αυτοφυούς βλάστησης, η απομάκρυνση των ριζών των φυτών που ξεριζώνονται, η αναμόχλευση του εδάφους.
Φύτευση
Οι περίοδοι φύτευσης είναι δύο: το φθινόπωρο, από τα μέσα Σεπτεμβρίου έως τον Νοέμβριο, και στο τέλος του χειμώνα, από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Μάρτιο.
Η προμήθεια των μυκορριζομένων φυτών πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένες επιχειρήσεις παραγωγής τέτοιων φυτών του εξωτερικού, οι οποίες έχουν την ειδική πιστοποίηση για παραγωγή και εμπορία μυκορριζομένων φυτών από τους ειδικούς για την εργασία αυτή πιστοποιητικούς οργανισμούς της χώρας προέλευσης. Από πειραματικά δεδομένα, έχει διαπιστωθεί ότι δένδρα που έχουν ικανοποιητική παραγωγή τρούφας είναι τα περιποιημένα και κλαδεμένα, τα οποία είναι εγκατεστημένα σε εδάφη με μικρό βάθος και έχουν μέτρια γονιμότητα.
Συγκομιδή
Πριν αρχίσει να παρουσιάζεται η «καρποφορία» της τρούφας, παρατηρείται το φαινόμενο του «καψίματος» κάτω από την κόμη του δέντρου και συνήθως μέχρι εκεί που επεκτείνεται το ριζικό του σύστημα.
Η τρούφα συνήθως βρίσκεται σε βάθος μερικών εκατοστών 10-25 cm μέχρι 40-50 cm από την επιφάνεια του εδάφους. Μερικές φορές οι τρούφες βρίσκονται σε πολύ μικρό βάθος. Για να συλλέξουμε τις ώριμες τρούφες, άλλοτε χρησιμοποιούνταν ο χοίρος, σήμερα κυρίως χρησιμοποιείται ο εκπαιδευμένος σκύλος. Ο χοίρος δεν έχει ανάγκη από ειδική εκπαίδευση. Η οσμή της τρούφας τον ξετρελαίνει. Το σκυλί επίσης είναι ικανό να επισημάνει τις τρούφες. Σε αντίθεση με τον χοίρο, η οσμή της δεν το ξετρελαίνει.
Οι καλλιέργειες αρχίζουν να παράγουν τρούφες στην περίπτωση που τα δέντρα είναι φουντουκιές στον 4ο χρόνο, ενώ στις βελανιδιές από τον 6 χρόνο. Η μέση παραγωγή της μαύρης τρούφας ύστερα από 8 χρόνια είναι 4-5 κιλά το στρέμμα, που μπορεί να φτάσει τα 8-10 κιλά σε πετυχημένες καλλιέργειες.
Τα κυριότερα είδη του μύκητα που μπορούν να καλλιεργηθούν
Η τρούφα συνήθως βρίσκεται σε βάθος μερικών εκατοστών 10-25 cm μέχρι 40-50 cm από την επιφάνεια του εδάφους
Οι τρούφες συμβιώνουν με πολλά είδη φυτών. Τα κυριότερα είδη φυτών των οποίων οι ρίζες συμβιώνουν με το μυκήλιο της τρούφας και τα οποία ευρίσκονται αυτοφυόμενα στα δάση ή καλλιεργούνται σε συστηματικές καλλιέργειες για την παραγωγή τρούφας είναι:
Η δρυς η χνοώδης, ένα από τα κύρια φυτά που συμβιώνει με την τρούφα. Η φουντουκιά είναι εκείνο το δασικό είδος που μετά τη δρυ συμβιώνει πιο συχνά με την τρούφα.
Υπάρχουν περίπου 50 είδη τρούφας. Ολοι αυτοί οι μύκητες όμως δεν είναι εδώδιμοι. Μόνο μία δεκάδα αποτελεί τους εδώδιμους και από αυτούς μερικοί μόνο έχουν υψηλή γαστρονομική και οικονομική αξία, όπως είναι η άσπρη τρούφα ή «τρούφα του Πιεμόντε» και η μαύρη τρούφα, ενώ η τιμή πωλήσεως της θερινής τρούφας, που είναι πολύ διαδεδομένη στα δάση της χώρας μας, είναι πολύ χαμηλότερη.
Η μαύρη τρούφα: Ο μύκητας αυτός αποτελεί το κόσμημα της γαλλικής κουζίνας. Συχνά βρίσκονται τρούφες με βάρος μεγαλύτερο των 400 γραμμαρίων, ενώ στα μέσα της περιόδου συγκομιδής της το μέσο βάρος της είναι συνήθως 40 με 50 γραμμάρια.
Τα σπόρια του μύκητα αυτού ευρίσκονται σε ασκούς σε αριθμό 3-4 κατά μέσο όρο ανά ασκό. Το σχήμα τους είναι ελλειψοειδές με χρώμα σκούρο αδιαφανές. Τα σπόρια είναι αγκαθωτά στην επιφάνειά τους, με μικρά σκληρά αγκάθια. Ο προσδιορισμός του είδους της τρούφας με τη χρησιμοποίηση της μορφολογίας των αγκαθιών και των σπορίων γίνεται από ειδικούς έμπειρους εκτιμητές ή σε ειδικά εργαστήρια κατά την πιστοποίηση των διαφόρων ειδών της τρούφας. Ο προσδιορισμός αυτός έχει πολύ μεγάλη σημασία επειδή, όπως προαναφέραμε, υπάρχει τεράστια διαφορά τιμής πωλήσεως στα διάφορα είδη τρούφας και υπάρχει μεγάλος κίνδυνος νοθείας και αισχροκέρδειας.
Η μαύρη τρούφα αναπτύσσεται άριστα σε ασβεστώδη εδάφη με pH (7,0-8,5), ελαφρώς επικλινή, τα οποία έχουν καλή στράγγιση και καλή έκθεση στον ήλιο.
Η τρούφα του καλοκαιριού: Είναι η πλέον διαδεδομένη τρούφα της Ευρώπης. Οι περιοχές που καλλιεργείται ποικίλλουν. Τη βρίσκουμε να αυτοφύεται παντού όπου καλλιεργείται η μαύρη τρούφα αλλά όχι μόνο. Η Ιταλία είναι η χώρα με τη μεγαλύτερη παραγωγή, με μια μέση παραγωγή 60 τόνων, η Γαλλία με 30 τόνους και η Ισπανία με 25 τόνους. Εξωτερικά έχει και αυτή μαύρο χρώμα. Προτιμά τα ασβεστώδη εδάφη, αλλά τη βρίσκουμε και σε οργανικά ή αργιλώδη και σε ορισμένες περιπτώσεις σε ελαφρά όξινα εδάφη. Απαντάται σε υψόμετρο ακόμη και μεγαλύτερο των 1.100 μ.
Η τρούφα της Βουργουνδίας: Θεωρείται κατώτερη σε ποιότητα τρούφα σε σχέση με τη μαύρη τρούφα αλλά ανώτερη από την τρούφα του καλοκαιριού. Στη Γαλλία είναι η δεύτερη καλύτερη τρούφα από την άποψη της ποιότητας, και επομένως από την άποψη της τιμής πωλήσεως παραγωγού. Εξωτερικά έχει και αυτή μαύρο χρώμα.
Η τρούφα του φθινοπώρου: Η τρούφα αυτή, όσον αφορά το μέγεθος, το σχήμα, το χρώμα της επιδερμίδας και των σπορίων της, μοιάζει πάρα πολύ με τη μαύρη τρούφα, με τη διαφορά ότι έχει επιδερμίδα πιο μαύρη από τη μαύρη τρούφα και συνήθως είναι λίγο πιο μικρή από αυτήν. Εξωτερικά έχει και αυτή μαύρο χρώμα.
Η άσπρη τρούφα: Η τρούφα αυτή θεωρείται αρίστης ποιότητος και έχει πολύ μεγάλη εμπορική αξία. Ονομάζεται επίσης και «τρούφα του Πιεμόντε» (Ιταλία) επειδή καρποφορεί άφθονα στην περιοχή αυτή. Αναπτύσσεται και σε άλλες περιοχές της Ιταλίας και της νότιας Γαλλίας αλλά σε μικρότερες εκτάσεις.
Η επιφάνειά της είναι λεία και ελαφρά βελούδινη. Το χρώμα της ποικίλλει από την ασθενή ώχρα μέχρι το σκούρο μπεζ και το ελαφρύ πράσινο. Η σάρκα της είναι μοναδική, με χρώμα λευκό έως κίτρινο ή μερικές φορές γκριζωπό με λευκές λεπτές φλέβες. To άρωμά της είναι ευχάριστα αρωματικό, αλλά διαφέρει από το άρωμα των άλλων ποικιλιών της τρούφας.
Η λευκή τρούφα ζει σε συμβίωση με τις δρυς και τις φιλύρες. Τεχνικές για την παραγωγή φυτών «εμβολιασμένων» με τα μυκόρριζα της άσπρης τρούφας ακόμη δεν έχουν αναπτυχθεί, λόγω της δυσκολίας που έχουν τα σπόρια της άσπρης τρούφας να βλαστήσουν και να εγκατασταθούν στις ρίζες των φυτών.
του Γιάννη Λαζάρου 
