 |
| http://sr.photos2.fotosearch.com/ |
Δασοπόνος, MSc. in International Environmental Conventions
Σε πανελλαδική έρευνα σχετικά με το προφίλ των κυνηγών που διενήργησε η εταιρία δημοσκοπήσεων VPRC στη Ελλάδα τον Μάρτιο 2013 προέκυψε ένα σημαντικό εύρημα σχετικά με τον αριθμό των ανδρών 18 ετών και άνω, που έχουν ως «χόμπι» το κυνήγι. Οι «χομπίστες» κυνηγοί σύμφωνα με την έρευνα ανέρχονται σε περίπου 500.000. Ο αριθμός όμως των κυνηγών στη Ελλάδα, όπως προσδιορίζεται από τα επίσημα στοιχεία, είναι περίπου 270.000. Έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στα επίσημα στοιχεία, καθώς και στα ευρήματα της ποσοτικής έρευνας, εξάγεται το συμπέρασμα ότι περίπου 230.000 άνδρες στην Ελλάδα κυνηγούν (χρησιμοποιούν κυνηγετικά όπλα) χωρίς άδεια (https://www.zoosos.gr/vprc-ereuna-gia-tous-kunegous-sten-ellada/#ixzz4Qq4PWSFo).
Με απλό και λογικό συνειρμό καταλήγουμε σε κάτι πολύ ανησυχητικό για την ανθρώπινη υγεία που προέρχεται από τα μολύβδινα σκάγια που χρησιμοποιούν και σκορπίζονται στη φύση από τα κυνηγετικά όπλα. Σε συνδυασμό με τα πιο πάνω αναφερόμενα στοιχεία των κυνηγών, ένας αποδεκτός αριθμός 180 έως 200 χιλιάδες κυνηγών σε ολόκληρη την επικράτεια ενεργοποιείται σε κάθε εξόρμηση. Κάθε κυνηγός κατά μέσο όρο καταναλώνει πέντε φυσίγγια στην εξόρμηση, τα οποία φυσίγγια περιέχουν 35 γραμμάρια μολύβδου το καθένα. Από τα στοιχεία αυτά προκύπτει ότι σε κάθε εξόρμηση εγκαταλείπεται στη φύση ποσότητα μολύβδου ίση με 35.000 κιλά. Εφόσον την ποσότητα αυτή την πολλαπλασιάσουμε με τον αριθμό των κυνηγετικών εξορμήσεων κάθε έτους, αλλά και με αναδρομικό υπολογισμό κάποιων δεκαετιών, μπορούμε χωρίς αμφισβήτηση να κατανοήσουμε ότι μια μεγάλη ποσότητα μολύβδου έχει διασκορπιστεί και συνεχίζει να αυξάνεται μέρα με τη μέρα στη μεγάλη αποθήκη της φύσης. Μάλιστα ο χώρος αυτός παρά το γεγονός ότι είναι μεγάλης έκτασης, περιοριστικές λογικές προσεγγίσεις τον οριοθετούν σε πιο προσιτές διαστάσεις, καθόσον δεν περιλαμβάνει δυσπρόσιτες περιοχές, δενδροκαλλιέργειες, αστικές περιοχές και άλλους χώρους που εξαιρούνται της θήρας. Η συσσώρευση λοιπόν μολύβδου στους κυνηγότοπους δημιουργεί πιθανή εστία τοξικής μόλυνσης.
Θα είναι μεγάλο λάθος να αγνοήσουμε τους κινδύνους που προέρχονται από τη συσσώρευση μολύβδου στον οργανισμό. Η Ιατρός Βιοπαθολόγος του Γ.Ν.Μ. Έλενα Βενιζέλου κ. Σταυρούλα Καραμπά σε σχετική επιστημονική εργασία της με τίτλο «ΜΟΛΥΒΔΟΣ: ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΥΓΕΙΑ»επισημαίνει το γεγονός ότι η είσοδος και απορρόφηση μόλυβδου από τον οργανισμό πραγματοποιείται από το αναπνευστικό σύστημα με την εισπνοή, από το γαστρεντερικό σύστημα με την κατάποση, αλλά και από το δέρμα με την δερματική επαφή. Ο μόλυβδος εφόσον εκτεθεί στη φύση και έρθει σε επαφή με τον άνθρωπο, μπορεί να προκαλέσει βλάβες σε νεφρά, συκώτι, αίμα, δερματίτιδες / αλλεργίες, βλάβη σε πνεύμονες / μόνιμα αναπνευστικά προβλήματα και καρκινογενέσεις. Αποτελεί κρυφή απειλή για την υγεία μικρών και μεγάλων. Ακόμη και σε μικρές ποσότητες μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα υγείας. (http://www.iatropedia.gr/ygeia/otan-o-molivdos-dilitiriazi-tin-zoi-mas/33612/). Σε επιστημονικό άρθρο του παθολόγου κ. Ηλία Κ. Σιακαβέλλα αναφέρεται ότι ακόμη και μικρές ποσότητες μπορούν να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα υγείας. Ιδιαίτερα ευαίσθητα είναι τα παιδιά κάτω των έξι ετών, στα οποία μπορεί να επηρεαστεί σοβαρά η πνευματική και σωματική τους ανάπτυξη. Παρά το γεγονός ότι κατά τα τελευταία 20 χρόνια έχουν γίνει μεγάλες προσπάθειες προστασίας από το μόλυβδο, εντούτοις οι δειγματοληψίες σε πληθυσμιακό επίπεδο δείχνουν ότι ο μόλυβδος παραμένει μια απειλή για τη δημόσια υγεία (https://www.medlook.net/).
Δεν γνωρίζω και δεν είμαι ο κατάλληλος για να προτείνω τι πρέπει να γίνει, αλλά είμαι πεπεισμένος ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί η κατάσταση αυτή. Επίσης στο άρθρο αυτό δεν αναφέρονται τυχόν επιπτώσεις από το μόλυβδο που φέρουν τα νεκρά θηράματα. Υπάρχουν αρμόδιοι Φορείς που οφείλουν να δείξουν ενδιαφέρον, θα έλεγα οφείλουν με ανησυχία να ενσκήψουν στο θέμα αυτό για να βρεθεί λύση. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να ληφθεί άμεση πρόνοια για τη σταδιακή απαγόρευση της χρήσης σκαγιών από μόλυβδο και την αντικατάσταση τους με άλλο μη τοξικό μέταλλο. Στο διαδίκτυο αναφέρεται ότι εδώ και αρκετά χρόνια, έχει απαγορευτεί η χρήση τέτοιων σκαγιών σε πολλές χώρες (Η.Π.Α., Καναδάς, Δανία, Φινλανδία κ.ά.) και προσφέρονται εναλλακτικές δυνατότητες (π.χ. χρήση ατσάλινων σκαγιών).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου