Όταν το νερό πωλείται
Οι ιδιωτικοποιήσεις των κρατικών εταιρειών ύδρευσης ανά τον κόσμο έχουν σχεδόν πάντα ένα κοινό παρανομαστή: γίνονται υπό την πίεση των διεθνών δανειστών σε χώρες με μεγάλο δημόσιο χρέος ή υπό την πίεση πολυεθνικών και πολιτικών σε χώρες με εύρωστη οικονομία.Το κυρίαρχο επιχείρημα είναι πως το κράτος καθυστερεί πολύ να προσφέρει τις απαραίτητες υπηρεσίες οι οποίες κρίνονται αναποτελεσματικές, στην ουσία όμως οι χώρες που εφάρμοσαν το δόγμα αυτό οδηγήθηκαν στη δημιουργία ενός πανίσχυρου ιδιωτικού μονοπωλίου όπου εξαγορές και συγχωνεύσεις κατέλυσαν κάθε έννοια ανταγωνισμού και κάθε ελπίδα για μειωμένα τιμολόγια.
Από τις αρχές του 1980 μέχρι το 2000, υπήρξε μια τεράστια πίεση από τους διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς και τις πολυεθνικές εταιρείες να ιδιωτικοποιηθούν οι κρατικές εταιρείες ύδρευσης. Το αποτέλεσμα ήταν οι 5 μεγάλες πολυεθνικές Veolia, Suez, Agbar, RWE και Saur να κατέχουν το 2001 το 71% της παγκόσμιας αγοράς νερού. Οι αντιδράσεις όμως των πολιτών, οδήγησε σε επανακρατικοποίηση των δικτύων. Σήμερα οι μεγάλες πολυεθνικές κατέχουν μόνο το 34% της αγοράς ενώ το 90% των 400 μεγαλύτερων πόλεων στον πλανήτη εξακολουθεί να έχει δημόσιο δίκτυο ύδρευσης. Το 2011 μόνο το 12% της ύδρευσης σε παγκόσμια κλίμακα ανήκε σε ιδιωτικά χέρια. Η ιδιωτικοποίηση έχει πλέον πάρει τη μορφή επενδύσεων σε υψηλή τεχνολογία και την αγορά των δικαιωμάτων του νερού.
Τι έχει συμβεί όμως στις χώρες που το δίκτυο αποκρατικοποιήθηκε; Ελλάδα «Επιστροφή σε εποχές παρακράτους», καταγγέλλουν πολίτες στην Πορταριά
Από τις αρχές του 1980 μέχρι το 2000, υπήρξε μια τεράστια πίεση από τους διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς και τις πολυεθνικές εταιρείες να ιδιωτικοποιηθούν οι κρατικές εταιρείες ύδρευσης. Το αποτέλεσμα ήταν οι 5 μεγάλες πολυεθνικές Veolia, Suez, Agbar, RWE και Saur να κατέχουν το 2001 το 71% της παγκόσμιας αγοράς νερού. Οι αντιδράσεις όμως των πολιτών, οδήγησε σε επανακρατικοποίηση των δικτύων. Σήμερα οι μεγάλες πολυεθνικές κατέχουν μόνο το 34% της αγοράς ενώ το 90% των 400 μεγαλύτερων πόλεων στον πλανήτη εξακολουθεί να έχει δημόσιο δίκτυο ύδρευσης. Το 2011 μόνο το 12% της ύδρευσης σε παγκόσμια κλίμακα ανήκε σε ιδιωτικά χέρια. Η ιδιωτικοποίηση έχει πλέον πάρει τη μορφή επενδύσεων σε υψηλή τεχνολογία και την αγορά των δικαιωμάτων του νερού.
Τι έχει συμβεί όμως στις χώρες που το δίκτυο αποκρατικοποιήθηκε; Ελλάδα «Επιστροφή σε εποχές παρακράτους», καταγγέλλουν πολίτες στην Πορταριά
Η παρουσία συνεργείου της ΔΕΥΑΜΒ συνοδεία τεσσάρων αστυνομικών, προκειμένου να εφαρμοστεί η απόφαση της διοίκησης για κλείσιμο των κοινόχρηστων βρυσών στο πλαίσιο της πολιτικής εξοικονόμησης νερού, προκάλεσε ένταση χθες το πρωί στην Πορταριά. Κάτοικοι και επαγγελματίες συγκεντρώθηκαν στην κεντρική πλατεία Πορταριάς. Πολίτες κατήγγειλαν «επιστροφή σε εποχές παρακράτους».
Στις οκτώ περίπου χθες το πρωί, συνεργείο δύο υπαλλήλων της ΔΕΥΑΜΒ μετέβη στην περιοχή της Πορταριάς για να κλείσει τις κοινόχρηστες βρύσες. Οι απειλές που είχαν δεχθεί υπάλληλοι της επιχείρησης ακόμη και για τη ζωή τους για τη χλωρίωση του νερού τους προηγούμενους μήνες, στάθηκε αφορμή για να ζητηθεί η συνδρομή της ελληνικής αστυνομίας.
Τέσσερις αστυνομικοί συνόδευσαν τους υπαλλήλους, προκειμένου να αποφευχθούν τυχόν εντάσεις από κατοίκους της περιοχής.
Πρώτη στάση ήταν στην κεντρική πλατεία Πορταριάς, όπου η παρουσία συνεργείου και αστυνομικών δυνάμεων, προκάλεσε το ενδιαφέρον κατοίκων και επιχειρηματιών που συγκεντρώθηκαν στο σημείο.
Σύμφωνα με τον κάτοικο της περιοχής Χρήστο - Παναγιώτη Γεωργούλα, οι δύο βρύσες στην πλατεία δεν σφραγίστηκαν, μετά από αίτημα καταστηματαρχών να τους επιδείξουν τις σχετικές αποφάσεις του διοικητικού συμβουλίου της ΔΕΥΑΜΒ.
«Δυστυχώς επιστρέφουμε σε εποχές παρακράτους. Φέρνουν την αστυνομία για να φοβίσουν τον κόσμο και λένε ψέματα ότι υπάρχουν 32 βρύσες, όταν οι βρύσες στην Πορταριά είναι 12 και έχουν συγκεκριμένο χαρακτήρα: άλλες εξυπηρετούν την άρδευση, άλλες που βρίσκονται σε κομβικά σημεία τους ορειβάτες που περνούν από την περιοχή. Δυστυχώς ο κ. Γαλάτης έχει αδυναμία στον Γκέμπελ: πες, πες κάτι θα μείνει» Ρεπορτάζ: ΕΛΕΝΗ ΧΑΝΟΥ Εμείς οι Καριώτες θα χρησιμοποιήσουμε κάθε νόμιμο και δημοκρατικό μέσο να σώσουμε τον τόπο μας! Το νερό, ιαματικό και μη είναι «πηγή ζωής» για το νησί και σε συνδυασμό με το «ικαριώτικο ραχάτι» ίσως να αποτελούν ένα από τα μυστικά της μακροζωίας των Ικαριωτών Η Ικαρία, γνωστή σε όλο τον κόσμο για την ποιότητα και αποτελεσματικότητα των πηγών της, βρίσκεται στα όρια του μηδενισμού από το ελληνικό κράτος. Και όχι μόνο οι πηγές της αλλά όλο το νησί, που και αυτό έχει τις δικές του σημαντικές ιδιαιτερότητες.
