Το Πέζι στις Ράχες, που έχει μια μοναδική ιστορία.

 Στο Πέζι στις Ράχες, που έχει μια μοναδική ιστορία.                                                      Η Ικαρία κατοικείται από την προϊστορική εποχή αλλά ενδιαφέρον αρχίζει να παρουσιάζει από τον 15o αιώνα, ένα αιώνα σημαδεμένο από πειρατές με την τρομερή μορφή του πειρατή Χαϊρεντιν Μπαρμπαρόσα να είναι ο φόβος και ο τρόμος στα παράλια του Αιγαίου.

.Τουρκοκρατία

Μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς Τούρκους και την απόσυρση των Φράγκων από το Αιγαίο, πολλοί Σάμιοι μετεγκαταστάθηκαν στη Χίο προκειμένου να φιάξουν ένα κοινό μέτωπο οχύρωσης ενάντια στον κοινό εχθρό που επεκτεινόταν στο Αιγαίο.

Οι Ικάριοι, ωστόσο, δεν δέχτηκαν να αφήσουν το νησί τους και να εγκατασταθούν στη Χίο, παρά ακολούθησαν την τακτική της αποκρυβής σε μυστικούς οικισμούς στα βουνά, όπως άλλοτε έκαναν και στο παρελθόν, με στόχο να δείχνει έρημο και ακατοίκητο το νησί. Η περίοδος αυτή χαρακτηρίστηκε ως ‘Ο αιώνας της αφάνειας’ και διήρκησε από το 1521 ως το 1601 (80 χρόνια), ενώ περιοχές στις οποίες είχε συγκεντρωθεί πληθυσμός ήταν η Λαγκάδα, το Κουμαρό, το Πέζι, το Περδίκι και άλλες.

Για τον επισκέπτη που θα περπατήσει το οροπέδιο του Πεζιού η Ικάρια φύση θα του χαρίσει μια μοναδική  εμπειρία ομορφιάς από τα υπέροχα δέντρα της Πουθενά αλλου σε τούτο το νησί νομιζω δεν θα συναντήσετε τόσο "μαγικά" δεντρα όσο αυτά που φυτρώνουν πάνω σε τούτη την ιερή  γη των προγόνων μας Ίσως γιατί το Πεζι υπήρξε ο τόπος της Ικάριας Κιβωτού μας και αυτά τα γιγάντια φυτά οι "σπόροι"  της Ιστορίας της Μιας ιστορίας γεμάτης με το παιχνίδι της επιβίωσης που εσύ πρέπει να το περάσεις για να βγεις νικητής στη μάχη της Ζωής ....!                                                «Όταν ξέρετε πώς και πού να κοιτάξετε, τα δεντρα ,αυτά τα γιγάντια φυτά είναι σαν ένα ανοιχτό βιβλίο» ...Αναπνεύστε, θρέψτε, αναπτύξτε και αναπαράγετε: ένα δέντρο είναι ένα ζωντανό ον, ένα θεμελιώδες και "ενεργό" μέρος του περιβάλλοντος και του πολιτισμού μας. Η υπεράσπιση των δέντρων σημαίνει να υπερασπιζόμαστε την ευημερία μας, στην ύπαιθρο και στην πόλη, καθώς και τη μνήμη μας...

Από τον 18? αιώνα οι κάτοικοι άρχισαν να κατηφορίζουν προς τη θάλασσα δημιουργώντας μικρούς οικισμούς ένας απο αυτούς ειναι και το Καρκινάγρι ένα παραθαλάσσιο γραφικό ψαροχώρι...

Η μοναδικότητα της γης ολοκληρώνεται από τα παλιά σπίτια του χωριού, την εκκλησία και τις παραδοσιακές γιορτές που γιορτάζουν  οι ντόπιοι. Η ενοριακή εκκλησία είναι αφιερωμένη στους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο χτισμένη  στα τέλη του 19ου αιώνα. 

Το Πέζι παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον, όχι μόνο για την απίστευτα πλούσια φυσική ομορφιά που κρύβει με τα απέραντα δάση του που χάνεσαι, αλλά και για τα φράγματα που έχουν κατασκευαστεί εκεί. Και τα δύο φράγματα χρησιμοποιούνται για να συγκρατούν τα νερά για ποτίσματα των τριγύρω περιοχών.

Ένα μικρό φράγμα βρίσκεται σε μια δασώδη περιοχή με πολλά πεύκα, κοντά στο χωριό Λαγκάδα.Το Μεγάλο Φράγμα της Ικαρίας βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα πιο βόρεια από το χωριό Πέζι και τροφοδοτείται από τον χείμαρρο Πέζι και έχει ωφέλιμο όγκο 1.000.000 κυβικά μέτρα.

 Η φραγμολίμνη Πέζι βρίσκεται περίπου 3,7 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του οικισμού Χριστός. Δημιουργήθηκε από την κατασκευή Φράγματος στον ποταμό Χάλαρη επηρεάζοντας έτσι την παροχή γλυκού νερού στην εκβολή του.

 Το 1994 κατασκευάστηκε κοντά στο χωριό ένα φράγμα 1.200.000 κυβικών μέτρων νερού. Εκτός από τη δημιουργία καταφυγίου για τοπική άγρια ​​φύση, είναι υπεύθυνη για την άρδευση ολόκληρης της περιοχής του Χρήστου-Ράχες.

Παρουσιάζει πλούσια βλάστηση περιμετρικά της λίμνης, κυρίως δενδρώδης με τραχεία πεύκη και πλατάνια, που κυριαρχούν σε όλη την έκτασή του, καθώς και σκλήθρα και σκίνους. Επίσης, φιλοξενεί μια μεγάλη ποικιλία από πουλιά, ερπετά και αμφίβια.

Η περιοχή γύρω από το Πέζι ήταν ένα από τα κυριότερα κρησφύγετα της δυτικής Ικαρίας στις αρχές του 16ου αιώνα. Το παλιό ερειπωμένο σπίτι, το λεγόμενο "Γυροκταμάδα" με τα τεράστια οβάλ γρανιτένια βράχια που τοποθετούνται εκεί από τη φύση για να σχηματίσουν ένα καταφύγιο, το τζάκι και το κρεβάτι μέσα, και ο στάβλος για τα ζώα δίπλα σε αυτό αποκαλύπτουν την ιστορία αυτής της γης. Οι πιο πρόσφατες κατοικίες είναι τα αντι-πειρατικά σπίτια που χτίστηκαν στην περιοχή. Στον οικισμό θα συναντήσετε διάφορα στοιχεία λαογραφικού ενδιαφέροντος όπως παραδοσιακά πιεστήρια από πέτρινο κρασί.

Μυστικό! Το Πέζι είναι ανακηρυγμένος παραδοσιακος οικισμός, όπου εκεί οι όροι δόμησης είναι αυστηροί, προκειμένου να διατηρήσει η περιοχή αναλλοίωτο το ύφος της αρχιτεκτονικής της.

Αναφορές https://www.visitikaria.gr/     http://www.island-ikaria.com/ 

Μνημόσυνο στο Τραγοστάσι

Μνημόσυνο... ένα παλιό έθιμο της Ικαρίας Το έθιμο αυτό έχει τις ρίζες του  στις αρχές του 20ου αιώνα ...Ο λόγος ήταν οι κάτοικοι του νησιού που άφηναν στη διαθήκη τους την επιθυμία η οικογένειά τους να κάνει ένα γλέντι, με παραδοσιακό φαγητό, κρασί και μουσική, όπου θα παρευρισκόταν όλο το χωριό με σκοπό να τιμήσει τη μνήμη τους. Από τότε μέχρι σήμερα τα χωριά οργανώνουν συμπόσιο όπου όλοι οι χωριανοί προσφέρουν ότι μπορούν ή παράγουν... γλέντι φίλοι και καλό κρασί... μικροί μεγάλοι στον χορό..Μνημόσυνο στο Τραγοστάσι ...Να μας έχει ο Θεός γερούς

πάντα ν’ ανταμώνουμε
και να ξεφαντώνουμε βρε
με χορούς κυκλωτικούς
κι άλλο τόσο ελεύθερους σαν ποταμούς

Και στης νύχτας το λαμπάδιασμα
να πυκνώνει ο δεσμός μας
και να σμίγει παλιές κι αναμμένες τροχιές

με το ροκ του μέλλοντός μας ..Χρόνια πολλά και του χρόνου  με υγεία 

                                

Πάσχα στην Ικαρία όπως παλιά

Στην Ελλάδα η συνήθεια του ψησίματος στη σούβλα αποτελούσε συνήθεια των νομάδων της Ηπείρου (Βλάχοι, Σαρακατσάνοι) οι οποίοι ζούσαν σε χειμαδιά, συνεχώς μετακινούνταν και έτσι δεν είχαν στην διάθεσή τους κάποιο χτιστό φούρνο για ψήσουν το πασχαλινό αρνί. Έτσι εφηύραν το σούβλισμα που γίνονταν με ένα μυτερό κλαδί που στέκονταν πάνω σε πασάλους σε διάταξη χ μέσα στο έδαφος και από κάτω βρίσκονταν κάρβουνα.
Βέβαια το σούβλισμα του οβελία δεν αποτελεί τον κανόνα για τον εορτασμό της Λαμπρής ανά την ελληνική επικράτεια Στα νησιά του Αιγαίου, οι νησιώτες δεν το σουβλίζουν στις αυλές τους, αλλά το γεμίζουν με διάφορα χόρτα και ρύζι και το έψηναν στο φούρνο. . Το ρίφι της Ικαρίας στα χρονια των παππούδων μας εγέμιζε από την νοικοκυρά με σέσκουλα, κουτσουνάδες από τις παπαρούνες που βγαίνουν το Πάσχα, μάραθο, μυρώνια φρέσκο κρεμμυδάκι. εντόσθια. και με χοντρό σιτάρι αλεσμένο στον μύλο και το έψηναν στον φούρνο της αυλής του σπιτιού τους πάνω σε κληματόβεργες. 

Στην Ικαρία , η προετοιμασία του Πασχαλινού γεύματος , ξεκινούσε πολύ νωρίτερα από το Πάσχα…Τον Γενάρη όταν κλαδεύονται οι κληματαριές και έμπαιναν στην άκρη ένα μεγάλο δέμα από κληματόβεργες για το ψήσιμο στον φούρνο. Το Μεγάλο Σάββατο έφτιαχναν τη γέμιση, και την φύλαγαν μέσα στο φανάρι (ψυγείο) να παγώσει ώστε την επόμενη ναι μπει στην κοιλίτσα του κατσικιού και να δεθεί σφιχτά με την σακοράφα.Την Κυριακή του Πάσχα οι φούρνοι των αυλών πυρώνονταν καλά με ακισαρές και απόκλαδα για να υποδεχτούν τις γάστρες και τα ταψιά των νοικοκυραίων. Πέντε-πέντε ε ψήνονταν οι αμνοί όσο οι γυναίκες ετοίμαζαν τα υπόλοιπα εδέσματα του τραπεζιού: σαλάτες, μπουρέκια ,κουλούρες... και τα Πασχαλινά αυγά.

Η συγκλονιστική ευωδιά που αναδύονταν στον αέρα ,το ντόπιο κόκκινο κρασ και η ομαδική «εργασία» για την προετοιμασία της φωτιάς και του κρέατος, δημιουργούσε μια ξεχωριστή αίσθηση πανηγυριού – γλεντιού. ..Με τα χρονια όμως καθώς άρχισαν να καταφτάνουν και οι
πρώτοι γαμπροί από τη Στεριά έφεραν μαζί τους στο νησί και την "θεαματική" σούβλα.

Οι παλιοί ξυλοφουρνοι στις αυλές έσβησαν και τη θέση τους την πήραν οι ηλεκτρικές κουζίνες και για τους πιο μερακλήδες η σούβλα .. Πάντως, όπου κι αν πάτε να θυμάστε ότι η Ανάσταση είναι γιορτή πανανθρώπινη με όλο το συμβολισμό της Άνοιξης Το Πάσχα είναι μια μοναδική ευκαιρία επιστροφής στην αλληλεγγύη και την ελπίδα. Εύχομαι καλό Πάσχα και χρόνια πολλά!