«Βλήτουλα» ή οι κεφτέδες της καρδιάς!
της Ελλης Τριανταφύλλου Πριν από τέσσερα χρόνια βρεθήκαμε με την κόρη μου στην Ικαρία, όπου για μεγάλη μας τύχη, περνούν τα καλοκαίρια τους τα ξαδέλφια μου, η Ηλέκτρα και ο Ηλίας. Εκείνος, μάλιστα, που έλκει και την καταγωγή του από το νησί, συχνά πυκνά ξεχειμωνιάζει στην αγαπημένη του Ικαρία! Τους τηλεφώνησα, λοιπόν, ένα πρωί, και μετά από λίγη ώρα, βρεθήκαμε στο σπίτι τους στον Καραβόσταμο για καφέ. Είχαμε πάρει και τα μπανιερά μας μαζί, γιατί όπως μας είπαν στο τηλέφωνο, μετά θα πηγαίναμε στη θάλασσα, που ήταν μερικές δεκάδες μέτρα μακριά.
"Πεινάω" είπε η επτάχρονη, τότε, κόρη μου, με το καλημέρα. Τα παιδιά - ευτυχώς - δεν διαθέτουν ίχνος αστικής ευγένειας. Οπως ήταν φυσικό, τα ξαδέλφια μου δεν ήταν κατάλληλα προετοιμασμένα για την αιφνίδια έφοδο παιδιού στο σπίτι. Για τον Ηλία, όμως, αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα! Το αντίθετο, θα έλεγα. Εξυσε το κεφάλι του, δήθεν σκεπτικός και προβληματισμένος και άνοιξε το ψυγείο, στο κέντρο του οποίου υπήρχε ένα βαθύ πιάτο με χόρτα. Από το ελαιόλαδο στην επιφάνεια, μπορούσε εύκολα να συμπεράνει ότι επρόκειτο για το περίσσευμα της χθεσινής βραστής σαλάτας.
«Θα σου φτιάξω βλήτουλα!» της είπε με εκείνο το τρυφερό τεράστιο χαμόγελο του μπαμπά και παππού που λατρεύει όχι μόνο τα δικά του, παιδιά αλλά ολόκληρου του κόσμου τα παιδιά.
Η Δανάη τον κοίταξε καχύποπτα. Δεν είχε ξαναδοκιμάσει βλήτουλα. Πώς θα μπορούσε άλλωστε... Όπως ομολόγησε αργότερα ο Ηλίας, αυτή ήταν η «παγκόσμια πρώτη για τα βλήτουλα». Και δεν υπήρξε επόμενη μέχρι σήμερα...
Η διαδικασία απλή και γρήγορη. Σούρωσε τα βλήτα από τα περιττά λάδια, τα ψιλόκοψε με το μαχαίρι του, πρόσθεσε τριμμένη φέτα, κρεμμυδάκι, κάτι μυρωδικά που έκοψε από τις γλάστρες, λίγο αλεύρι και αλατοπίπερο!
Σε δέκα λεπτά δεν υπήρχε ίχνος «βλήτουλου» στην πιατέλα! Ηταν προφανές ότι θα έπρεπε να περιμένουμε κανά τρίωρο πριν πάμε για μπάνιο, αφού η μικρή Δανάη είχε φάει τον άμπακο!!!
Μέχρι την άλλη μέρα που φύγαμε για το ξενοδοχείο μας, τρώγαμε και τρώγαμε και τρώγαμε και ο Ηλίας έφτιαχνε και έφτιαχνε τη μία λιχουδιά μετά την άλλη. Λιχουδιές για το σπίτι, για μετά τη βουτιά από το φοβερό και τρομερό καϊκι του, ακόμα και μεζέδες για πριν τους μεζέδες στο κατακπληκτικό μαγαζάκι πάνω στα βράχια, εκεί που σκάνε τα κύματα. Α! Και μερικές λιχουδιές για μετά τους χορούς στο πανηγύρι!
Λιχουδιές που έφτιαχνε ο Ηλίας με τα πιο απλά υλικά και την πιο μεγάλη καρδιά.
Ακόμα τα θυμόμαστε με μεγάλη συγκίνηση τα «βλήτουλα» του Ηλία. Γιατί το βασικό συστατικό τους ήταν η αγάπη του ανθρώπου που τα μαγείρευε. Και η βαθιά του ανάγκη για μοίρασμα. πηγη http://www.tasty-day.gr
Οι καλλιέργειες απαιτούν συνεχή και ολοκληρωμένη φροντίδα, με τη φυσική παρουσία του καλλιεργητή, κι όχι ελαφρά την καρδία, ράντισμα και πάμε για μπύρες!