οργόνη οργονίτες και εφαρμογές
«Η κοσμική αρχέγονη ενέργεια που λέγεται κοσμική οργονοενέργεια ,ανακαλύφθηκε ανάμεσα στο 1936 και το 1939 στη Νορβηγία. Η αρχική ανακάλυψη ολοκληρώθηκε βασικά το 1940 στο Μαίην στις ΗΠΑ. Ήταν λοιπόν αποτέλεσμα περίπλοκων ερευνών στο βασίλειο της φύσης γενικά και των ανθρώπινων βιοενεργειακών λειτουργιών πιο ειδικά που κράτησαν περίπου 20 χρόνια. Ανακαλύφθηκε από το Βίλχελμ Ράιχ.»
Το παραπάνω κείμενο είναι παρμένο από το συσσωρευτή Οργόνης του Βίλχελμ Ράιχ.
Τι είναι η Οργόνη.
Η Οργόνη είναι το Πράνα,το Μάνα,το Τσί, το Παγκόσμιο ρευστό!
Ο Βίλχελμ Ράιχ βρήκε τι είναι επιστημονικά αυτή η ενέργεια και της αφαίρεσε από πάνω της οτιδήποτε το μεταφυσικό.
Ο Ράιχ εξηγεί πως το κυματοειδές τρεμόσβημα της ατμόσφαιρας που βλέπουμε πάνω στις κορφές των βουνών, στο έδαφος στη θάλασσα κλπ δεν είναι κύμα ζέστης γιατί δεν θα μπορούσε να είναι κάτι τέτοιο σε τόσο χαμηλές θερμοκρασίες όπως είναι λογικό.
Ούτε είναι αέρας γιατί ο αέρας δεν είναι ορατός.
Επίσης ούτε μετακινείται αυτό το στρώμα με τον αέρα και πάει πάντα από τη Δύση στην Ανατολή.
Άρα αυτό το τρεμόσβημα είναι η κοσμική ενέργεια.
Σύμφωνα λοιπόν με τον Ράιχ η οργόνη είναι η αρχέγονη κοσμική ενέργεια και έχει δύο μορφές, τη «θετική» OR ή POR και την «αρνητική» DOR, όπου η OR συνδέεται με τη ζωή, ενώ η DOR με την ερήμωση και το θάνατο. Τη «θετική» οργόνη (OR) τη συναντάμε και με τα ονόματα Ενέργεια της Ζωής, Chi ή Ki ή Qi, Πράνα, Αιθέρας, Βιοενέργεια, Πέμπτο Στοιχείο κ.λπ. Συνήθως όταν αναφερόμαστε στην οργόνη, εννοούμε τη «θετική» οργόνη (OR).
Οι οργονίτες είναι η πιο πρόσφατη συνέχεια της έρευνας του Βίλχελμ Ράιχ (1897-1957), που πειραματίστηκε για χρόνια με μια ενέργεια που ονόμασε οργόνη.
Ένας οργανισμός, ο οποίος λειτουργεί μέσα σε ένα θετικό πεδίο είναι πιο υγιής και έχει περισσότερες δυνατότητες εξέλιξης. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για ένα χώρο. Ένας θετικός χώρος μας ξεκουράζει, μας εμπνέει, μας ενεργοποιεί, ενώ αντίστοιχα ένας αρνητικός μας εκνευρίζει, μας κουράζει, μας αρρωσταίνει, μας δημιουργεί νωθρότητα κ.λπ.
Οι οργονίτες είναι μια απλή λύση για να διορθώσετε τις ενέργειες του χώρου σας, του σώματός σας και εκτενέστερα του κόσμου σας. Η βασική τους λειτουργία είναι να προσλαμβάνουν οποιουδήποτε τύπου αρνητική ενέργεια, η οποία μετατρέπεται σε χαώδη μορφή και αναδομείται ισόποσα σε θετική. Έτσι λοιπόν μπορούν άνετα να τοποθετηθούν σε αρνητικά σημεία ενός χώρου (όπως είναι τα πεδία Hartman και Curry), όπου θα εξουδετερώσουν το αρνητικό πεδίο μετασχηματίζοντάς το σε θετικό, φέρνοντας έτσι εκ πρώτης μια ισορροπία στο χώρο. Αντίστοιχα βέβαια μπορούν να τοποθετηθούν σε ένα θετικό σημείο για να το ενεργοποιήσουν ακόμη περισσότερο. Το σχήμα της κατασκευής δίνει μερική κατεύθυνση, ενώ η σπείρα (όπου αναφέρεται) επαυξάνει την ένταση του πεδίου.
Στις μέρες μας παρατηρείται μια αύξηση κατασκευής τέτοιου τύπου συσκευών σε παγκόσμιο επίπεδο με άμεσο κίνητρο την καταπολέμηση της ηλεκτρομαγνητικής ρύπανσης.
Οι οργονίτες κατασκευάζονται από ένα μίγμα ρητίνης και ρινίσματος μετάλλου και περιέχουν κρυστάλλους ή ημιπολύτιμους λίθους. Λόγω της χειροποίητης κατασκευής τους είναι μοναδικοί, ενώ διατίθενται σε διάφορα μεγέθη και σχέδια, ανάλογα με τον τρόπο που θέλουμε να τους χρησιμοποιήσουμε (π.χ. για προσωπική χρήση, για συγκεκριμένο χώρο, για συγκεκριμένο πεδίο, για συγκεκριμένο αποτέλεσμα κ.λπ.). Σας γνωρίζουμε επίσης ότι τα μεγέθη που αναφέρονται είναι κατά προσέγγιση.
Δεν χρειάζονται «καθάρισμα» όπως οι κρύσταλλοι, ενώ μπορείτε να «καθαρίσετε» έναν κρύσταλλο τοποθετώντας τον πάνω ή δίπλα σ’ έναν οργονίτη.
Δεν θεωρούνται θεραπευτικές συσκευές και δεν αντικαθιστούν ή υποκαθιστούν τις ιατρικές συμβουλές ή τις φαρμακευτικές αγωγές.
Μια Σύντομη Αναδρομή στην Ιστορία της Οργόνης
Τις δεκαετίες του 1930 και 1940, ο δρ. Βίλχελμ Ράιχ εντόπισε και μέτρησε την αιθερική ενέργεια (ενέργεια της ζωής, τσι, κλπ.), την οποία ονόμασε «οργόνη».
Ο δρ. Ράιχ καθόρισε ότι τοποθετώντας εναλλάξ στρώματα γυαλιού (fiberglass), μία οργανική ουσία, και ατσαλόμαλλο, μία ανόργανη ουσία, μπορούσε στην πραγματικότητα να προσελκύσει και να συλλέξει την οργόνη (αιθερική ενέργεια), τόσο αυτή που ήταν πλεονεκτική για τη ζωή (την οποία ο Ράιχ ονόμαζε “OR” ή “POR”) όσο και την βλαβερή αρνητική αιθερική ενέργεια («θανατηφόρα οργόνη» ή “DOR”).
Κατασκεύασε, λοιπόν, μεγάλα κουτιά που ονόμασε «συσσωρευτές» ή “oracs”, χρησιμοποιώντας απλώς την αρχή των εναλλασσόμενων στρωμάτων. Με τον τρόπο αυτό κατάφερε να θεραπεύσει ασθενείς με διάφορα προβλήματα, όπως διάφορες μορφές καρκίνου, βάζοντας τους να κάτσουν μέσα στο κουτί για συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα.
Το 1986, επιστήμονες του πανεπιστημίου του Marburg στη Γερμανία, δημοσίευσαν τα αποτελέσματα μιας έρευνας που έδειχνε ότι 30λεπτες θεραπείες μέσα στον συσσωρευτή προκαλούσαν μόνιμα, θετικά ψυχοσωματικά αποτελέσματα, πράγμα που δεν συνέβαινε με τον θάλαμο που κατασκευάστηκε, σε αντιδιαστολή, μόνο από γυαλί. Η δήλωση που ακολούθησε την έρευνα έλεγε ότι «τα αποτελέσματα που λάβαμε από την έρευνα μας, μας παρείχαν αποδείξεις σχετικά με την υπόθεση ότι οι φυσικές ιδιότητες του συσσωρευτή οργόνης και η ψυχοσωματική επίδραση που έχει στους ανθρώπινους οργανισμούς, που αξίωσαν ο Ράιχ και οι συνεργάτες του, πραγματικά υπάρχουν.»
Το έργο του Ράιχ συνεχίστηκε στη δεκαετία του 1960, από ένθερμους, ανοιχτόμυαλους Ρώσους επιστήμονες, όπως ο δρ. Nikolai Kozyrev (1908-1983). Ο τελευταίος απέδειξε επιστημονικά ότι τέτοιες αόρατες ενέργειες υπάρχουν πράγματι γύρω μας, και ότι το εμπνευσμένο έργο του Ράιχ είχε την ατυχία να εξελιχθεί πρακτικά από το Σοβιετικό στρατό σε αμυντικές εφαρμογές οι οποίες βασίστηκαν στις αρχές των επονομαζόμενων «πεδίων συστροφής» (π.χ. αιθερική ενέργεια). Το έργο του Kozyrev, που επιβεβαιώνει το έργο του Ράιχ, ήταν απόρρητο μέχρι και την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991.
Ακολουθώντας τα βήματα τους, χιλιάδες επιστήμονες επιπέδου Ph.D. και από τις δύο πλευρές του Σιδηρούν Παραπετάσματος συνέχισαν από γενιά σε γενιά την πρωτοποριακή έρευνα του Ράιχ και του Kozyrev, ωθώντας αργά την κυρίαρχη Δυτική επιστήμη να «αναγνωρίσει επισήμως» την ιδέα ενός αόρατου συμπαντικού μέσου που ονομάζουν «σκοτεινή ύλη», «διακύμανση του κενού» ή «ενέργεια μηδενικού σημείου», αναλόγως με το ποιον ρωτάτε. Είναι κοινώς κατανοητό από τους φίλους των οργονιτών ότι όλα τα παραπάνω περιγράφουν στην ουσία το ίδιο πράγμα, αυτό που ο Ράιχ ονόμαζε «οργόνη».
Ο Ράιχ έχτισε το ερευνητικό του εργαστήριο, που ονόμασε Orgonon, στο αγροτικό Maine των Η.Π.Α., καθώς εκείνη την εποχή η τοποθεσία ήταν απομακρυσμένη από πηγές «θανατηφόρας οργόνης» την οποία οι συσσωρευτές του συνέλεγαν εξίσου όπως και την θετική. Το να λειτουργείς έναν συσσωρευτή οργόνης κοντά σε πηγές DOR (όπως είναι τα πυρηνικά εργοστάσια ή οι πύργοι της ραδιοφωνίας κλπ.) έχει την τάση να βλάπτει αυτόν που βρίσκεται μέσα στον συσσωρευτή, έτσι η γεωγραφική τοποθεσία ήταν και είναι ένας σημαντικός παράγοντας για τη λειτουργία του συσσωρευτή.
Τα Πλεονεκτήματα του Οργονίτη
Ο άνθρωπος που ονόμασε τις κατασκευές που ακολούθησαν και που βασίστηκαν στην αρχή του Ράιχ περί εναλλαγής οργανικού - ανόργανου υλικού είναι ο Karl Hans Welz και έχει κατοχυρώσει τη λέξη Orgonite®. Ο Welz είναι από τους πρωτοπόρους στο θέμα των οργονιτών αλλά και άλλων συσκευών που βασίζονται στην οργόνη.
Επίσης, ένα ζευγάρι, ο Don και η Carol Croft, ανακάλυψαν το 2000 μέσα από την έρευνα τους στο διαδίκτυο αλλά και με την προσωπική τους παρατήρηση, ότι το να αναμίξεις οργανική ρητίνη με τα ανόργανα ρινίσματα των μετάλλων και χύνοντας τα μέσα σε μικρά καλούπια, όπως χάρτινα κυπελλάκια ή φορμάκια του κέικ, παράγει ένα υλικό που προσελκύει την αιθερική ενέργεια όπως έκανε και ο συσσωρευτής του Ράιχ.
Η Carol Croft, προικισμένη με μια ισχυρή αίσθηση στο να διακρίνει τις ενέργειες, αντιλήφθηκε τη σημασία αυτού του ευρήματος και το πήγε ένα βήμα παραπέρα, προσθέτοντας μικρούς κρυστάλλους χαλαζία στο μίγμα για την δυνατότητά τους να συλλέγουν, να μεταδίδουν και να εκπέμπουν την αιθερική ενέργεια. Αυτή η προσθήκη στο μίγμα ρητίνης/μετάλλου δημιουργεί ένα προϊόν που λειτουργεί σαν ένα αυτοδιαχειριζόμενο, συνεχούς λειτουργίας, υψηλής αποδοτικότητας στην μετατροπή DOR σε POR (αρνητική σε θετική) εργοστάσιο μεταστοιχείωσης της ενέργειας.
Όταν ο οργονίτης είναι μέσα στην ακτίνα μιας πηγής DOR/αρνητικής ενέργειας, την μετατρέπει συνεχώς και επαρκώς σε POR/θετική ενέργεια και έτσι, στην ουσία, δημιουργούνται πομποί θετικής ενέργειας από κάθε πομπό αρνητικής ενέργειας μιας και οι τελευταίοι είναι τελείως ανυπεράσπιστοι απέναντι στο φαινόμενο.
Η ρητίνη στον οργονίτη συρρικνώνεται κατά τη διαδικασία πήξης, πιέζοντας οριστικά τους κρυστάλλους χαλαζία μέσα στην κατασκευή, δημιουργώντας έτσι το γνωστό πιεζοηλεκτρικό φαινόμενο μέσα στον κρύσταλλο. Αυτό σημαίνει ότι τα άκρα του κρυστάλλου αποκτούν ηλεκτρική πολικότητα. Πιστεύεται ότι οφείλεται και σ’ αυτό το φαινόμενο το ότι ο οργονίτης λειτουργεί τόσο καλά σαν γεννήτρια θετικής ενέργειας.
Έτσι, ο οργονίτης παρουσιάζει μια πολύ σημαντική βελτίωση σε σχέση με την αρχική εργασία του Ράιχ με τον συσσωρευτή οργόνης που προσελκύει την «θανατηφόρα οργόνη» εξίσου με την θετική και δεν κάνει κάτι για να την μετατρέψει σε κάποια ευεργετική μορφή ενέργειας, σε αντίθεση με τους οργονίτες που, λόγω της κατασκευή τους, το κάνουν συνεχώς.
Μέσα σε ένα χρόνο, ο Don άρχισε να δημοσιεύει αναφορές από τις εμπειρίες που είχαν αυτός και η γυναίκα του, με την τακτική εξάπλωσης μικρών οργονιτών κοντά σε πηγές DOR ή αρνητικές προς τη ζωή πηγές ενέργειας, όπως είναι οι κεραίες κινητής τηλεφωνίας, τα πυρηνικά εργοστάσια, οι υπόγειες βάσεις και οι φυσικές ενεργειακές γραμμές και δίνες της Γης. Ο Don συμπεριέλαβε στις αναφορές του συγκεκριμένα θετικά για τη ζωή, καθαριστικά, θεραπευτικά, επιβεβαιωμένα αποτελέσματα που παρατήρησαν ως αποτέλεσμα αυτής της δραστηριότητάς τους (“gifting”), και αυτό τον ώθησε στο να ενθαρρύνει τους αναγνώστες του να αντιγράψουν τις προσπάθειες του στις δικές τους κοινότητες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου