Την κρίση έχει για μάνα, τον επαπειλούμενο όλεθρο για πατέρα.Αν αναζητήσει κάποιος την προτεινόμενη λύση ανάμεσα στους διαφόρους πολιτικά σοφούς, θα βρει διάφορες προτάσεις διεξόδου από την Κρίση. Όλες εξαρτώμενες από το ιδεολογικό μόρφωμα που καθείς πρεσβεύει.
Ο νεοφιλελεύθερος, για παράδειγμα, θεωρεί ότι η φυσική επιλογή, η επικράτηση του ισχυρότερου πάνω στον πιο αδύναμο, είναι η λύση.
Ο κομμουνιστής θεωρεί ότι η κολλεκτίβα και η έλλειψη ατομικής ιδιοκτησίας είναι η λύση.
Ο ναζιστής πιστεύει ότι η εξάλειψη των υπανθρώπων είναι η λύση.
Ο σοσιαλιστής θεωρεί ότι το κοινωνικό κρατικό προφίλ είναι η λύση.
Ο λαός πρέπει να επιλέξει υποθετικά μόνον μέσα από αυτές τις λύσεις, αφού αυτές έχουν εκπεφρασμένο λόγο στους θώκους της Εξουσίας.
Εμείς λέμε ότι αυτό που συνέβη από το 2008 και συμβαίνει έως και σήμερα, δεν είχε προβλεφθεί από τα ανωτέρω ιδεολογικά κατασκευάσματα. Υπήρξαν κρίσεις στο παρελθόν, πράγματι. Αλλά καμία δε βρήκε το σύνολο του πολιτισμένου κόσμου τόσο απροετοίμαστο. Αν το θέλετε, ήταν τόση και τέτοια η ευδαιμονία της τεχνολογικής ανάπτυξης, που έπεσαν όλοι σε λήθαργο. Δεν εξελίχθηκε η πολιτική σκέψη, ήσαν πολλοί αυτοί που εκμεταλλεύτηκαν τα κενά, το αποτέλεσμα πάντως παραμένει:
Οι λαοί των αδυνάμων χωρών πληρώνουν τα σπασμένα.
Και είναι κραταιά παντού, λιγότερο ή περισσότερο, η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία. Ο ισχυρότερος ας επιβιώσει, οι υπόλοιποι θα εξαλειφθούν μέσω της φυσικής επιλογής.
Θα αυτοκτονήσει ο χρεωμένος, ο αδύναμος, ο λιγόψυχος, ο λιγότερο ικανός.
Θα αποχωρήσει από την αγορά, η οποία διατηρεί τον ισχυρό στα ύψη, κι ακόμη πιο ψηλά.
Αυτή η δυνατότητα δόθηκε στον ισχυρό μέσω της Σεισάχθειας των δικών του ατοπημάτων.
Οι πολιτικοί φίλοι του τον προστάτεψαν από το μοναδικό μέσο που οι κοινωνίες έχουν, για να διασφαλίσουν ότι αξίζει να ζει κάποιος σε αυτές, το Νόμο.
Δείτε το έτσι, αν θέλετε:
Γιατί να θέλει κάποιος να ζει σε ένα σύστημα, το οποίο αδιαφορεί για τον ίδιο;
Γιατί να θέλει να είναι καλός κ’αγαθός πολίτης, αν η Πολιτεία δεν ενδιαφέρεται για αυτόν;
Γιατί να πληρώνει τους φόρους του, για να λειτουργεί μια Πολιτεία, η οποία ανέχεται να μην τους πληρώνει ο ισχυρός;
Αν μόνον ο ισχυρός έχει θέση σε μια τέτοια Πολιτεία, γιατί να μην αποστασιοποιηθεί ο αδύναμος;
Σκεφτείτε το:
Σε μια Πολιτεία ανισοτήτων στην αντιμετώπιση, γιατί να συμμετέχει αυτός που τίποτε δεν έχει να κερδίσει, παρά μόνο υποχρεούται να συνεισφέρει;
Ο λαός αυτή τη στιγμή θεωρούμε ότι εκφράζεται από τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι ίσως συνολικά, όχι καθολικά. Καθένας έχει δικαίωμα να σκέπτεται ό,τι θέλει, να ενεργεί όπως θέλει, μέσα στα πλαίσια μιας κοινωνίας Δικαίου.
Πολλές από τις σκέψεις στελεχών του κόμματος αυτού ξενίζουν, ενοχλούν, κάνουν πολλούς να διαφοροποιούνται, δημιουργούν αντιπάθειες.
Έτσι είναι κι έτσι θα είναι πάντα.
Το ερώτημα είναι όμως παρόν και ισχυρό:
Τι επιθυμεί ο Λαός μας, αν όχι Σεισάχθεια για το Λαό;
Την προσφέρει άλλος, έξω από το ΣΥΡΙΖΑ;
Τι συνεπάγεται αυτή η παλιά λέξη για τους μικρομεσαίους, τι για τους αγρότες, τι για τους ανέργους, τι για τους καταστηματάρχες, τι για την αστική, τι για την εργατική τάξη;
Θέλει ο αγρότης να χάσει τη γη του, επειδή υπάρχει το καλό και το κακό κομμάτι της Τράπεζας, η οποία έκλεισε, με αποτέλεσμα να μη μπορεί ούτε πετρέλαιο να βάλει στο τρακτέρ;
Θέλει ο επιχειρηματίας να βλέπει τον επιστρεφόμενο Φ.Π.Α. στα σεντούκια του Υπ.Οικ. και τα μπλε χαρτάκια να του υπενθυμίζουν ότι οφείλει στους οφειλέτες του;
Θέλει ο κατασκευαστικός τομέας να βλέπει τα δημόσια έργα να καταρρέουν ασυντήρητα, τους δρόμους γεμάτους λακκούβες και τις γέφυρες κομμένες στη μέση;
Θέλει ο μεταφορικός τομέας να βλέπει το ύψος του κόστους μετακίνησης σε ύψη δυσθεώρητα, ώστε να είναι συμφερότερο το ΤΙR με πινακίδες εξωτερικού;
Θέλει ο άνεργος, ο χαμηλόμισθος, ο χαμηλοσυνταξιούχος, να δίνουν έστω και ένα ευρώ φόρο, όταν παλεύουν για επιβίωση;
Θέλει ο άνεργος να μείνει στον καναπέ του;
Θέλει το παιδί να πληρώνει τα βιβλία του, στριμωγμένο σε μια αίθουσα που χωράει τους μισούς;
Θέλει ο γέροντας να ζει με 300 ευρώ;
Κι ας μη βιαστεί κανείς να ισχυριστεί ότι έτσι θα καταρρεύσουμε.
Οι Τράπεζες ανακεφαλαιοποιήθηκαν και είναι κερδοφόρες – για τους ισχυρούς.
Σεισάχθεια σημαίνει ότι κανένας δε θα πάει φυλακή για χρέη προς το Δημόσιο, όσο το Δημόσιο δεν έκανε τη δουλειά του. Και σαφώς δεν αναφερόμαστε σε αυτούς που έκλεψαν το Δημόσιο, επειδή η κλοπή είναι ποινικό αδίκημα, η ανέχεια όχι.
Σεισάχθεια σημαίνει ότι όλοι μαζί, χωρίς το βάρος της επονείδιστης τετραετίας, θα σηκώσουμε τα μανίκια και θα εργαστούμε, ώστε να ξεπεράσουμε το σκόπελο αυτό στον παγκόσμιο ωκεανό.
Ο Άνεμος σε καλεί.
Έλα μαζί μας, επειδή αυτό που θέλουμε, είναι αυτό που θέλουμε όλοι.
Έλα μαζί μας, για να ακουστεί δυνατά η φωνή σου.
Έλα μαζί μας, για να διεκδικήσουμε το αύριο που μας στερούν.
Έλα μαζί μας, για να κάνουμε πράξη τη Δημοκρατία.
Έλα μαζί μαζί μας, για να εξασφαλίσουμε Σεισάχθεια.
Από τη συντακτική ομάδα του Ανέμου,
Οι προσυπογράφοντες:
Χρήστος Σιούλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου