Μαζεύω-συντηρώ κληματόφυλλα
Σας αρέσουν οι ντολμάδες με αμπελόφυλλα; Φαντάζομαι ναι. Με κιμά ή γιαλαντζί δεν έχει σημασία, αρκεί να υπάρχουν τα φύλλα, που όμως η συγκομιδή τους γίνεται σε περιορισμένα εποχικά και χρονικά διαστήματα και συνδυάζεται με το κορφολόγημα και βλαστολόγημα των κλημάτων.
Για τον λόγο αυτό αναπτύχθηκαν διάφορες μέθοδοι συντήρησής τους οικιακές ή εμπορικές. Θα σας μεταφέρω εδώ μια μέθοδο πανεύκολη, όπως μου την είπαν και την εφαρμόζω για περισσότερα από 10 χρόνια, με απόλυτη επιτυχία. Το ίδιο και όσοι τους την είπα. Ίσως κάποιοι(ες) αναγνώστες(τριες) την γνωρίζουν, αλλά είναι μια ευκαιρία για όλους όσοι την διαβάσουν.
Λοιπόν:
- Μαζεύουμε τα φύλλα και τα χωρίζουμε σε ομάδες έτσι ώστε κάθε ομάδα να έχει τόσα, όσα χρησιμοποιούμε για ένα μαγείρεμα.
- Έχουμε φροντίσει να διαθέτουμε πλαστικά μπουκάλια του νερού, μισού,ενός ή ενάμισυ λίτρου τα οποία έχουμε πλύνει και στεγνώσει τελείως.
- Τυλίγουμε ανά3,4, 5 ή και περισσότερα τα φύλλα σε ρολό, έτσι ώστε να χωράνε στο στόμιο του μπουκαλιού, και τα ρίχνουμε μέσα. Χρησιμοποιούμε βέβαια μέγεθος μπουκαλιού τέτοιο που να χωράει μια από τις ομάδες που ξεχωρίσαμε. Τα φύλλα τα «σπρώχνουμε» με ένα ξύλινο ή πλαστικό ραβδάκι έτσι ώστε ελαφρά συμπιεσμένα να περιορίζεται ο χώρος που «πιάνουν». Πρέπει δηλαδή να χρησιμοποιείται τέτοιο μέγεθος μπουκαλιού, στο οποίο να χωράνε όσα θέλουμε για ένα μαγείρεμα αλλά ταυτόχρονα ο κενός χώρος να μην είναι τεράστιος.
- Αφού βάλουμε όσα φύλλα θέλουμε, βιδώνουμε γερά το καπάκι ή ακόμη μετά το βίδωμα προσθέτουμε ένα κομμάτι μονωτικής ταινίας ή σελοτέϊπ στον αρμό.
- Με τον ίδιο τρόπο γεμίζουμε όσα μπουκάλια έχουμε προγραμματίσει.
- Τα μπουκάλια στη συνέχεια τα τοποθετούμε σε ένα ντουλάπι στην κουζίνα ή στο υπόγειο αν διαθέτουμε ή ακόμη και σε ένα κοινό ράφι οπουδήποτε μέσα ή έξω από το σπίτι, αρκεί να μη το «βλέπει» ο ήλιος, ούτε να υπάρχει δυνατό φως. Αυτό είναι όλο. Όποτε θελήσουμε, «ανοίγουμε» κόβοντας ένα μπουκάλι. Τα φύλλα είναι ολόφρεσκα σαν να τα μαζέψαμε εκείνη την στιγμή και έτσι ακριβώς τα μεταχειριζόμαστε στο μαγείρεμα ακολουθώντας την όποια «συνταγή» εφαρμόζουμε.
ΠΡΟΣΟΧΗ
- Όταν κάνουμε τις εργασίες «εμφιάλωσης», εκτός από τα μπουκάλια θα πρέπει και τα φύλλα να είναι στεγνά. Άρα δεν τα μαζεύουμε μετά από βροχή και βεβαίως δεν τα πλένουμε. Το πλύσιμο και ο καθαρισμός γίνεται πριν το μαγείρεμα.
- Όταν «ανοίξουμε» ένα μπουκάλι να θυμάστε ότι έστω και αν περισσέψουν φύλλα, δεν αποθηκεύονται εκ νέου. Γι’αυτό είπα και στην αρχή ότι «εμφιαλώνουμε» τόσα όσα χρειαζόμαστε κάθε φορά να μαγειρέψουμε. Αν τώρα από κακό υπολογισμό μας περισσέψουν, τα συντηρούμε με μια από τις άλλες μεθόδους. Σε απλά ντουλάπια μέσα ή έξω από το σπίτι, χωρίς να τα «χτυπάει» ήλιος, έχω διατηρήσει φύλλα με την μέθοδο αυτή πολύ συχνά για 2 χρόνια. Ίσως να διατηρούνται και περισσότερο αλλά δεν το έχω διαπιστώσει επειδή ποτέ δεν μου περίσσεψαν. Σε υπόγειο όμως που «ξέχασα» ένα μπουκάλι για τέσσερα (ναι 4) χρόνια, ήταν άθικτα και βέβαια «αξιοποιήθηκαν» κατάλληλα!
Δεν είμαι ειδικός, πιστεύω όμως ότι:
-Tα φύλλα «ζωντανά» ακόμη όταν αποθηκεύονται, απουσία φωτός αναπνέουν καταναλώνοντας το οξυγόνο που υπάρχει, όπως όλα τα φυτά την νύχτα. (Τα φυτά την ημέρα με την διαδικασία της φωτοσύνθεσης, παράγουν οξυγόνο δεσμεύοντας το διοξείδιο του άνθρακα, γι’αυτό και η παραμονή σε χώρους πρασίνου την ημέρα είναι υγιεινότατη συνήθεια. Την νύχτα όμως που «κοιμούνται» αντίστροφα παράγουν διοξείδιο και καταναλώνουν οξυγόνο. Ως εκ τούτου η διανυκτέρευση σε τελείως σκοτεινό δάσος δεν είναι και ότι καλύτερο). Άρα λοιπόν με ελάχιστο οξυγόνο στο μπουκάλι, τα φύλλα «πεθαίνουν» από ασφυξία.
-Με τα καπάκια ερμητικά κλεισμένα, δεν αποβάλλουν την υγρασία τους παραμένοντας έτσι σαν φρέσκα. Η απουσία εξ άλλου οξυγόνου δεν επιτρέπει τις διαδικασίες αποσύνθεσης. Επαναλαμβάνω ότι δεν είμαι ειδικός, όμως η σκέψη μου αυτή την ερμηνεία δίνει.
Με αφορμή όμως αυτή την ερμηνεία ας τολμήσω να προχωρήσω πιο κάτω:
- Με το βλαστολόγημα και το κορφολόγημα στα κλήματα, συγκεντρώνεται ένας μεγάλος αριθμός από φύλλα, από τα οποία διαλέγουμε αυτά που χρειαζόμαστε.. Μένουν έτσι πολλά που λόγω μεγέθους ή σκληρότητας είναι ακατάλληλα
- Αν λοιπόν κλείσουμε αεροστεγώς σε βάζα, ας πούμε αρακά καθαρισμένο ή φασολάκια ακέραια ή δεν ξέρω τι άλλο και γεμίσουμε το βάζο με τα ακατάλληλα για μαγείρεμα κληματόφυλλα, μήπως επιτυγχάνεται έτσι διατήρηση των νωπών αυτών προϊόντων, χωρίς κατάψυξη ή κονσερβοποίηση ή θερμική επεξεργασία; Μήπως δηλαδή η αεροστεγής συσκευασία και η απουσία οξυγόνου το οποίο θα καταναλώσουν τα φύλλα, δίνει μια τελείως οικολογική και ανέξοδη διατήρηση νωπών προϊόντων και αν ναι σε ποια προϊόντα θα μπορούσε να εφαρμοσθεί;
ΠΗΓΗ .http://www.ftiaxno.gr/
Λοιπόν:
- Μαζεύουμε τα φύλλα και τα χωρίζουμε σε ομάδες έτσι ώστε κάθε ομάδα να έχει τόσα, όσα χρησιμοποιούμε για ένα μαγείρεμα.
- Έχουμε φροντίσει να διαθέτουμε πλαστικά μπουκάλια του νερού, μισού,ενός ή ενάμισυ λίτρου τα οποία έχουμε πλύνει και στεγνώσει τελείως.
- Τυλίγουμε ανά3,4, 5 ή και περισσότερα τα φύλλα σε ρολό, έτσι ώστε να χωράνε στο στόμιο του μπουκαλιού, και τα ρίχνουμε μέσα. Χρησιμοποιούμε βέβαια μέγεθος μπουκαλιού τέτοιο που να χωράει μια από τις ομάδες που ξεχωρίσαμε. Τα φύλλα τα «σπρώχνουμε» με ένα ξύλινο ή πλαστικό ραβδάκι έτσι ώστε ελαφρά συμπιεσμένα να περιορίζεται ο χώρος που «πιάνουν». Πρέπει δηλαδή να χρησιμοποιείται τέτοιο μέγεθος μπουκαλιού, στο οποίο να χωράνε όσα θέλουμε για ένα μαγείρεμα αλλά ταυτόχρονα ο κενός χώρος να μην είναι τεράστιος.
- Αφού βάλουμε όσα φύλλα θέλουμε, βιδώνουμε γερά το καπάκι ή ακόμη μετά το βίδωμα προσθέτουμε ένα κομμάτι μονωτικής ταινίας ή σελοτέϊπ στον αρμό.
- Με τον ίδιο τρόπο γεμίζουμε όσα μπουκάλια έχουμε προγραμματίσει.
- Τα μπουκάλια στη συνέχεια τα τοποθετούμε σε ένα ντουλάπι στην κουζίνα ή στο υπόγειο αν διαθέτουμε ή ακόμη και σε ένα κοινό ράφι οπουδήποτε μέσα ή έξω από το σπίτι, αρκεί να μη το «βλέπει» ο ήλιος, ούτε να υπάρχει δυνατό φως. Αυτό είναι όλο. Όποτε θελήσουμε, «ανοίγουμε» κόβοντας ένα μπουκάλι. Τα φύλλα είναι ολόφρεσκα σαν να τα μαζέψαμε εκείνη την στιγμή και έτσι ακριβώς τα μεταχειριζόμαστε στο μαγείρεμα ακολουθώντας την όποια «συνταγή» εφαρμόζουμε.
ΠΡΟΣΟΧΗ
- Όταν κάνουμε τις εργασίες «εμφιάλωσης», εκτός από τα μπουκάλια θα πρέπει και τα φύλλα να είναι στεγνά. Άρα δεν τα μαζεύουμε μετά από βροχή και βεβαίως δεν τα πλένουμε. Το πλύσιμο και ο καθαρισμός γίνεται πριν το μαγείρεμα.
- Όταν «ανοίξουμε» ένα μπουκάλι να θυμάστε ότι έστω και αν περισσέψουν φύλλα, δεν αποθηκεύονται εκ νέου. Γι’αυτό είπα και στην αρχή ότι «εμφιαλώνουμε» τόσα όσα χρειαζόμαστε κάθε φορά να μαγειρέψουμε. Αν τώρα από κακό υπολογισμό μας περισσέψουν, τα συντηρούμε με μια από τις άλλες μεθόδους. Σε απλά ντουλάπια μέσα ή έξω από το σπίτι, χωρίς να τα «χτυπάει» ήλιος, έχω διατηρήσει φύλλα με την μέθοδο αυτή πολύ συχνά για 2 χρόνια. Ίσως να διατηρούνται και περισσότερο αλλά δεν το έχω διαπιστώσει επειδή ποτέ δεν μου περίσσεψαν. Σε υπόγειο όμως που «ξέχασα» ένα μπουκάλι για τέσσερα (ναι 4) χρόνια, ήταν άθικτα και βέβαια «αξιοποιήθηκαν» κατάλληλα!
Δεν είμαι ειδικός, πιστεύω όμως ότι:
-Tα φύλλα «ζωντανά» ακόμη όταν αποθηκεύονται, απουσία φωτός αναπνέουν καταναλώνοντας το οξυγόνο που υπάρχει, όπως όλα τα φυτά την νύχτα. (Τα φυτά την ημέρα με την διαδικασία της φωτοσύνθεσης, παράγουν οξυγόνο δεσμεύοντας το διοξείδιο του άνθρακα, γι’αυτό και η παραμονή σε χώρους πρασίνου την ημέρα είναι υγιεινότατη συνήθεια. Την νύχτα όμως που «κοιμούνται» αντίστροφα παράγουν διοξείδιο και καταναλώνουν οξυγόνο. Ως εκ τούτου η διανυκτέρευση σε τελείως σκοτεινό δάσος δεν είναι και ότι καλύτερο). Άρα λοιπόν με ελάχιστο οξυγόνο στο μπουκάλι, τα φύλλα «πεθαίνουν» από ασφυξία.
-Με τα καπάκια ερμητικά κλεισμένα, δεν αποβάλλουν την υγρασία τους παραμένοντας έτσι σαν φρέσκα. Η απουσία εξ άλλου οξυγόνου δεν επιτρέπει τις διαδικασίες αποσύνθεσης. Επαναλαμβάνω ότι δεν είμαι ειδικός, όμως η σκέψη μου αυτή την ερμηνεία δίνει.
Με αφορμή όμως αυτή την ερμηνεία ας τολμήσω να προχωρήσω πιο κάτω:
- Με το βλαστολόγημα και το κορφολόγημα στα κλήματα, συγκεντρώνεται ένας μεγάλος αριθμός από φύλλα, από τα οποία διαλέγουμε αυτά που χρειαζόμαστε.. Μένουν έτσι πολλά που λόγω μεγέθους ή σκληρότητας είναι ακατάλληλα
- Αν λοιπόν κλείσουμε αεροστεγώς σε βάζα, ας πούμε αρακά καθαρισμένο ή φασολάκια ακέραια ή δεν ξέρω τι άλλο και γεμίσουμε το βάζο με τα ακατάλληλα για μαγείρεμα κληματόφυλλα, μήπως επιτυγχάνεται έτσι διατήρηση των νωπών αυτών προϊόντων, χωρίς κατάψυξη ή κονσερβοποίηση ή θερμική επεξεργασία; Μήπως δηλαδή η αεροστεγής συσκευασία και η απουσία οξυγόνου το οποίο θα καταναλώσουν τα φύλλα, δίνει μια τελείως οικολογική και ανέξοδη διατήρηση νωπών προϊόντων και αν ναι σε ποια προϊόντα θα μπορούσε να εφαρμοσθεί;
ΠΗΓΗ .http://www.ftiaxno.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου