 |
| Ητανε λέει μια πολιτεία μαγεμένη / Ητανε λέει μια χώρα δίχως φυλακή / Ητανε λέει όλοι μαζί κι αγαπημένοι / Ητανε λέει, ήτανε λέει / Αστον να λέει, η στεναχώρια του τα φταίει / Αστον να λέει, του’χει σαλέψει το μυαλό / Μπατίρης είναι, τον κυνηγάνε και τα χρέη / Αστον να λέει, άστον να λέει / Ητανε λέει λεφτάδες, ρέστοι, μπερδεμένοι / Και τραγουδούσαν από το βράδυ ως το πρωί / Σ’ αυτή τη χώρα κανείς δεν ήξερε να κλαίει / Ητανε λέει, ήτανε λέει ... |
Η Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου διοργανώνει αυτές τις μέρες, από το Σάββατο 7 έως και τη Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου, το Film Factory 2013 . Χθες βράδυ, ο λόγος πέρασε στον Γιώργο Πανουσόπουλο, ο οποίος ανέλαβε, στα χαρτιά τουλάχιστον, να παραδώσει ένα masterclass με αφορμή την επόμενη ταινία του που βρίσκεται στο στάδιο της προετοιμασίας. Μόνο που εάν ο Πανουσόπουλος παρουσίαζε μια συμβατική ομιλία, δε θα ήταν ο σκηνοθέτης που αγαπάμε τόσο. Αντίθετα, χάρισε στο κοινό που είχε γεμίσει κάθε καρέκλα της αίθουσας, μια ώρα απρόσμενης ικανοποίησης.
«Θα σας απογοητεύσω,» ξεκίνησε ο Γιώργος Πανουσόπουλος. «Δεν είμαι καλός στο να μιλώ σε πολύ κόσμο, γι’ αυτό και κάνω ταινίες για να επικοινωνήσω.» Κι έτσι το μόνο που μάθαμε από το στόμα του για την επόμενη δουλειά του, είναι πως λέγεται «Σ’ αυτή τη χώρα κανείς δεν ξέρει να κλαίει,» τίτλος εμπνευσμένος από το τραγούδι «Ητανε λέει» του Ακη Πάνου. Κι έτσι ο σκηνοθέτης έφερε στη σκηνή το μουσικό Ανδρέα Τσεκούρα, υπεύθυνο για την πρωτότυπη μουσική της ταινίας, αλλά κι απεσταλμένο, γι’ αυτό το βράδυ, να μεταφέρει στο μαζεμένο κοινό την αίσθηση του φιλμ, μέσα από μελωδίες. Γιατί τη μουσική; Επειδή, όπως εξήγησε ο Πανουσόπουλος, «Την ταινία την κάνει ο σκηνοθέτης. Εγώ αρματώνω το καράβι, του βάζω πανιά, αλλά για να ταξιδέψει, φυσάει η μουσική.» Κι η σκηνή γέμισε με είκοσι ακόμα άτομα, 16μελή ορχήστρα του Ωδείου Αθηνών και τέσσερα μέλη της γυναικείας χορωδίας, που κάθισαν στις καρέκλες τους κι έπιασαν μαγική δουλειά.
Η ταινία θα γυριστεί εξολοκλήρου στην Ικαρία, αλλά η δράση θα εκτυλίσσεται «σ’ έναν τόπο άγνωστο, αλλά οπωσδήποτε παραδείσιο,» όπως είπε ο Τσεκούρας. Και βάλθηκε, μαζί με την ορχήστρα και τις φωνές, να μάς ταξιδέψει μουσικά στην Ικαρία και τα παράλια της Μικράς Ασίας, εκεί όπου η ελληνική κι η τουρκική παράδοση γίνονται ένα.
Πίσω από την ορχήστρα, προβάλλονταν εικόνες προσώπων, των ανθρώπων της Ικαρίας που θα συμμετέχουν στην ταινία, ερασιτέχνες μαζί με τους ηθοποιούς της.
«Στην Ικαρία βρήκα ανθρώπους αριστοκράτες,» είπε ακόμα ο Πανουσόπουλος, «όχι σαν τους άλλους νησιώτες, ανθρώπους μοναδικούς, που δεν μπορούν με τίποτα να πουν ψέμματα. Τους διάλεξα γιατί εκείνοι είναι οι κατάλληλοι για να παίξουν στην ταινία. Και, ναι, μπορεί να μην έχουμε όρντινο στο γύρισμα, να ξεκινάμε όποτε μας κάνει κέφι.»
Το τελευταίο τραγούδι, αφιερωμένο στον Πανουσόπουλο, το «Αχ ωραία Πέργαμε»: «Από την Πέργαμο ήταν ο παππούς μου, που πήρα και τ’ όνομά του,» εξήγησε ο σκηνοθέτης. «Ηταν ο τελευταίος παπάς της Περγάμου,» για να συμπληρώσει, γελώντας, «μέχρι τώρα τουλάχιστον…»
Για όσους νέους σκηνοθέτες ήταν μαζεμένοι στην αίθουσα, ο Πανουσόπουλος είχε ταιριαστά ξεκάθαρη συμβουλή: «Να καβαλήσετε το καλάμι. Να μην μπορείτε να ζήσετε χωρίς να κάνετε σινεμά. Και μετά, προχωράτε άφοβα.»
Για φινάλε και για να πάρουμε μια καλύτερη αίσθηση του τι, ίσως, θα πρεσβεύει η νέα ταινία του Γιώργου Πανουσόπουλου, θυμηθείτε τους στίχους από το «Ηταν λέει» του Ακη Πάνου:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου