Τρίτη 25 Αυγούστου 2015

Η Συκιά ένα φάρμακο της φύσης.

Στα παλιά χρόνια, μια ελιά,  ένα κλήμα και μια συκιά, μαζί μ’ ένα πηγάδι με δροσερό νερό ήταν όλα όσα χρειαζόταν ένα ευτυχισμένο σπιτικό         Η πρώτη συκιά είχε φυτρώσει στην Αθήνα με διαταγή της Δήμητρας, σύμφωνα με τη μυθολογία. Γι’ αυτό οι ελιές, τα σταφύλια και τα σύκα, ήταν στην Αθήνα η πιο συνηθισμένη τροφή τους . Ακόμα και τον Πλάτωνα τον είχαν ονομάσει «φιλόσυκο». Ο Αθήναιος αφιέρωσε ολόκληρο κεφάλαιο του βιβλίου του στα ξερά σύκα. Κάποτε λένε, πρόσφεραν αττικά σύκα στον Ξέρξη, οπότε πήρε και αυτός την απόφαση να κατακτήσει τη χώρα που έβγαζε αυτά τα σύκα.                                                                                                                                                                                                         Εκτός από τα φρούτα , τα διάφορα μέρη της συκιάς έχουν χρησιμοποιηθεί επιτυχώς για χιλιάδες χρόνια από την λαϊκή ιατρική.
Ας δούμε μερικές παραδοσιακές συνταγές, που μπορούν ακόμα να χρησιμοποιηθούν  στο σπίτι.          
                                                                                                                                                                                  Εσωτερική χρήση  
-Αφέψημα των φρούτων, 5 σύκα σε μισό λίτρο νερό τα βράζουμε για 15 λεπτά. Θα πρέπει να το πίνουμε ζεστό  κατά τη διάρκεια της ημέρας. μαζί  με μέλι  , ευκάλυπτο και κουμαριές προαιρετικά
Στο «Περί Διαίτης Οξέων» 8, (τόμ. Α, σελ. 307) οΙπποκράτης συνιστά για καθαρισμό των εντέρων να ενσταλάζουν σε ξερά σύκα επτά σταγόνες από το γαλάκτωμα του Τιθύμαλλου, κοινώς Γαλατσίδα
- Μαρμελάδες, κομπόστες:από σύκα  Εξαιρετικές για την δυσπεψία και την  δυσκοιλιότητα,  ειδικά όταν καταναλώνονται το πρωί και το βράδυ. Το αφέψημα αυτό είναι πολύ αποτελεσματικό  για  το αναπνευστικό βήχα το κρυολόγημα, τραχειοβρογχίτιδα, το άσθμα και την καταρροή των καπνιστών.   
 Ποτό από σύκα  βάζούμε σε ένα βαρέλι 1 κιλό σύκα, μερικούς σπόρους από άρκευθος( οξύκεδρος)και 10 λίτρα νερό. .Αφήνουμε  μια εβδομάδα να κάνει την ζύμωση και μετά το  βάζετε σε αεροστεγείς φιάλεςΤο ποτό είναι έτοιμο σε 5-6 ημέρες.
Αφέψημα από γλυκό σύκο 1 κουταλάκι του γλυκού ψιλοκομμένο  σε 250 ml νερού. Βράζουμε για 10 λεπτά. . Έχει διουρητική δράση και είναι ένα εξαιρετικό καθαρτικό για τα παιδιά.
- Η έγχυση των φύλλων: 25-30 g ανά λίτρο νερού: βήχας, διαταραχές .Προωθεί την έμμηνο ρύση, αν ληφθεί λίγες μέρες πριν   
 Για εξωτερική χρήση μόνο
πηγη
- Αφέψημα των φρούτων (βλ. παραπάνω): χρησιμοποιείται επίσης για γαργάρες σε περίπτωση  φαρυγγίτιδα και πλύσης του στόματος, στην περίπτωση της φλεγμονής των ούλων.
Ωμά φρούτα: ένα  σύκο μισό  που εφαρμόζεται στην εσωτερική πλευρά σε επαφή με το στόμα ή φλεγμονή των ούλων.
- Αφέψημα των φρούτων στο γάλα: 5-10 φρούτα σε μισό λίτρο γάλα είναι μια παραδοσιακή θεραπεία για πληγές ελκών, φλεγμονή του στόματος και του λαιμού.Χρησιμοποιείται ως γαργάρα και έκπλυση.
Καταπλάσματα: σύκα βρασμένα σε νερό ή γάλα, κομμένα στη μέση ,(πολύ ζεστό)για αποκτήματα, εγκαύματα, οδοντικά αποκτήματα.
Κατάπλασμα για συσπάσεις και ισχιαλγία: 200 γρ αποξηραμένα σύκα ψιλοκομμένα μαζί με , 100 γρ αλεύρι σιναπιού,και 250 γραμμάρια κρασί. Μαγειρευουμε  μέχρι να πάρουμε  ένα πολύ πηχτό μείγμα   .Το  εφαρμόζουμε  πολύ ζεστό  στα επίπονα σημεία.
Σκόνη φρούτων: σύκα ψημένα σε σκόνη και ανακατεμένα με το μέλι είναι μια αρχαία θεραπεία για χιονίστρες και  αιμορροΐδες.
- Κονδυλώματα και κάλους: κόβουμε νεαρά κλαδιά και  με τον γαλακτώδη χυμό που βγαίνει από αυτά .αλείφουμε τα Κονδυλώματα και κάλους κάθε πρωί και βράδυ Ο χυμός από τα φύλλα έχει τις ίδιες ιδιότητες.

Βιβλιογραφία
- Δ. Coulter Από τη μαγεία στην ιατρική αγροτών και δημοφιλή. 1983 και Sansoni.Φλωρεντία. 
- JJ Despain et al. Θεραπείες κουζίνας. 1991 Εκδόσεις Διεθνείς Ltd.Illinois ΗΠΑ. 
- Γ. Νέγρη Νέα συλλογή ξηρών βοτάνων μεταφορικά. 1979. Hoepli, Μιλάνο. 
- Α. Poletti Λουλούδια και Φαρμακευτικά Φυτά. Vo.II. 1985 και Musumeci. Valle d'Aosta. 
- Α. Sijielmassi Médicinales Les plantes du Maroc. 2003 Ed Le Fennec, Καζαμπλάνκα.http://translate.googleusercontent.com/translate_c?depth=1&hl=el&prev=/search%3Fq%3Dhttp://www.biodizionario.it/%26safe%3Dactive%26qscrl%3D1&rurl=translate.google.gr&sl=it&u=http://www.dottorperuginibilli.it/-archivio-ricette-/218-lalbero-del-fico-formule-a-ricette&usg=ALkJrhhaoT0muWpsm_Mq-rVdd5-fuqVq6gΣτο 
       

Πάρτε online μαθήματα από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου

37 ιστοσελίδες για την εκμάθηση νέων δεξιοτήτων               
Ακριβά δίδακτρα, κατάμεστες αίθουσες διδασκαλίας και εν τέλει πενιχρά αποτελέσματα είναι μερικές φορές οι αρνητικές συνέπειες που αντιμετωπίζουν πολλοί στην προσπάθεια τους για εκμάθηση μίας νέας δεξιότητας.

Οι ιστοσελίδες και οι εφαρμογές που παρουσιάζονται στη συνέχεια αποτελούν τη λύση στα παραπάνω προβλήματα δίνοντας την ευκαιρία σε όλους να αποκτήσουν μία νέα δεξιότητα από την άνεση του σπιτιού τους και στις περισσότερες περιπτώσεις δωρεάν. Οι θεματικές που καλύπτονται είναι χιλιάδες.
Εάν επιθυμείτε να παρακολουθήσετε κάποιο online course επισκεφθείτε τους παρακάτω ιστότοπους:
Σε περίπτωση που θελέτε να ασχολειθείτε με τον προγραμματισμό οι παρακάτω ιστότοποι θα σας φανούν εξαιρετικά χρήσιμοι:
Αντίστοιχα για τα δεδομένα: 
Χρήσιμες ιστοσελίδες για την εκμάθηση ξένης γλώσσας: 
Γενικές γνώσεις: 
Bonus:

Δευτέρα 24 Αυγούστου 2015

Γαύρος παστός (αντσούγια)

Γαύρος παστός (αντσούγια)
Μερίδες:
20-30 τεμ
Χρόνος προετοιμασίας: 
Χρόνος προετοιμασίας : 60 λεπτά περίπου
Χρόνος μαγειρέματος: 
Χρόνος αναμονής παστώματος : 60 μέρες περίπου
          Από τα πολύ παλιά χρόνια, πολύ πριν εμφανιστούν τα σύγχρονα αλιευτικά εργαλεία, όταν οι ψαράδες έπεφταν σε καλές ψαριές κοπαδιαστών ψαριών, είχαν πάντα το πρόβλημα της διάθεσης του. Γαύροι, σαρδέλες, σαυρίδια, κολιοί και άλλα παρόμοια ψάρια, που συχνάζουν στις ελληνικές θάλασσες, αποφάσιζαν να θυσιαστούν στο όνομα της ανθρώπινης διατροφής , με αποτέλεσμα να οδηγήσουν τον ανθρώπινο νου, στην εξεύρεση τρόπων συντήρησής τους, για μέρες αλλά και εποχές φτωχών αλιευτικών επιδόσεων. Ο πιο αρχαίος τρόπος συντήρησης των μικρών αυτών ψαριών είναι το πάστωμα, που συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας. Στην Εύβοια μάλιστα λειτούργησαν κατά καιρούς και λειτουργούν μέχρι και σήμερα αρκετές μεγάλες μονάδες παστώματος αλλά και κονσερβοποίησης ψαριών.

Συστατικά:

2 κιλά γαύρο
½ κιλό αλάτι χονδρό

Οδηγίες:

1. Πλένουμε το γαύρο  και αν θέλουμε αφαιρούμε το κεφάλι.
2. Παίρνουμε ένα δοχείο μεγάλου ανοίγματος και πασπαλίζουμε τον πάτο του με αλάτι.
3. Στρώνουμε στη σειρά δίπλα-δίπλα τους γαύρους.
4. Πασπαλίζουμε ξανά με αρκετό αλάτι και κάνουμε μια δεύτερη στρώση με γαύρους, αλλάζοντας τη φορά της τοποθέτησης των ψαριών.
5. Συνεχίζουμε τη διαδικασία μέχρι να μας τελειώσουν τα ψάρια, αλλάζοντας σε κάθε στρώση τη φορά των γαύρων.

6. Όταν στρώσουμε και τους τελευταίους γαύρους, τους σκεπάζουμε με μπόλικο αλάτι και τοποθετούμε ένα σανίδι πάνω από τους γαύρους. Πάνω από το σανίδι τοποθετούμε ένα μεγάλο σχετικά βάρος, συνήθως μια μεγάλη πέτρα, έτσι ώστε να συμπιεστεί πολύ    η σύνθεση αυτή αλατιού και ψαριών. 

7. Αφήνουμε έτσι το δοχείο σε σκιερό μέρος περίπου 60 μέρες. Μετά την πάροδο του διαστήματος αυτού οι αντζούγιες μας είναι έτοιμες                                     πηγη.http://www.gourmed.gr/

Βασίλης Λεβέντης: Ο "χρήσιμος ηλίθιος" αυτών των εκλογών

Συνέντευξη του προέδρου της Ένωσης Κεντρώων στον ΣΚΑΪ.
Β. Λεβέντης: "Όσοι έχουν απόψεις θα δικαιωθούν, όσοι δεν έχουν θα απογυμνωθούν.Οι έχοντες άποψη και περιεχόμενο εγκρίνονται από τον λαό, οι λέγοντες μόνο συνθήματα θα απορριφθούν στον κάλαθο των αχρήστων".
Για να ξεκαθαρίσουμε, δεν θεωρούμε ηλίθιο, ως άνθρωπο τον Βασίλη Λεβέντη. Πανέξυπνος είναι, έχει μία άποψη για τα πολιτικά πράγματα, επιφανειακή για εμάς, αλλά έχει το δικαίωμα να την έχει..

Ως "χρήσιμο ηλίθιο", τον έχει όμως το μνημονιακό κατεστημένο της χώρας, που μετά την απαξίωση του μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ, και αφού δεν θέλουν να φύγουν πολλοί ψήφοι στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο, τον προβάλλουν ώστε να κατευθυνθεί εκεί κάποιοι από τους ψήφους διαμαρτυρίας.

Δεν έχει καμία πρόταση θα πει κάποιος, αλλά θα θυμίσουμε τις τελευταίες τοποθετήσεις του, υπέρ του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα, υπέρ του "πάση θυσία στο ευρώ", ότι προσφέρει τους βουλευτές του (αν μπει στην Βουλή) στον μνημονιακό Τσίπρα, και ότι φλερτάρει με πρώην υπουργούς του ΠΑΣΟΚ.

Ο Βασίλης Λεβέντης, και η "Ένωση Κεντρώων", αποτελεί μία φιλομνημονιακή λύση, έστω και αν είναι στην κατηγορία της "ψήφου για την πλάκα μας"!


Πηγή: http://anemosantistasis.blogspot.com/

Σάββατο 22 Αυγούστου 2015

Φθινοπωρινές Ράχες

Μύρισε φευγάτο καλοκαίρι
γύρισε καιρός προς το νοτιά,
τι ΄ναι το φθινόπωρο να φέρει
τι ΄ναι να το κάψω στη φωτιά.............













Τετάρτη 19 Αυγούστου 2015

Φίλοι, "εχθροί" και άλλοι επισκέπτες του λαχανόκηπου



    
 Όταν ξεκινάμε την δημιουργία ενός λαχανόκηπου, πρέπει να λαμβάνουμε υπόψιν πως εισβάλουμε στο φυσικό περιβάλλον εκατοντάδων εντόμων και άλλων οργανισμών, οι οποίοι θα αναζητήσουν τροφή, κατοικία και προστασία μέσα σε αυτόν, δημιουργώντας ένα μικρό οικοσύστημα. Παρόλο που πολλοί από αυτούς θα μας ανταγωνιστούν στην διεκδίκηση της τροφής, και ενδέχεται να χρειαστεί να τους καταπολεμήσουμε, καλό είναι να κρατάμε στο πίσω μέρος του κεφαλιού μας, πως έχουμε περισσότερα να κερδίσουμε, παρά να χάσουμε, από την βιοποικιλότητα.

Σε ένα υγιές, ισορροπημένο οικοσύστημα, πλούσιο σε διαφορετικά φυτά, έντομα και μικροοργανισμούς, είναι εξαιρετικά σπάνια η ολική καταστροφή ενός είδους από ένα άλλο. Κι αυτό γιατί κάθε ζωντανός οργανισμός, έρχεται αντιμέτωπος με δεκάδες φυσικούς εχθρούς, που συμβάλλουν στον έλεγχο του αριθμού του.
Είναι λοιπόν σημαντικό να στοχεύουμε σε μια τέτοια ισορροπία, αναγνωρίζοντας καταρχάς ποιοι οργανισμοί είναι ωφέλιμοι και ποιοι βλαβεροί, κι από κει και πέρα ενισχύοντας όσο μπορούμε την παρουσία των πρώτων, με τις συγκαλλιέργειες και τη χρήση αρωματικών φυτών με εντομοαπωθητική δράση εναντίον πολλών παρασίτων. οργανισμών.      http://axirokipos.blogspot.com/
.Η αράχνη ανήκει στα Αρθρόποδα και δεν είναι έντομο, καθώς έχει οκτώ πόδια και το σώμα της χωρίζεται σε κεφαλοθώρακα και κοιλιά. Αναπνέει με ένα είδος αρχαίων-για τα αρθρόποδα- πνευμόνων, που λέγονται "πνεύμονες βιβλία". Ζει κρεμασμένη στα κλαδιά των δέντρων και των θάμνων, στις γωνιές που σχηματίζουν οι τοίχοι και τα ταβάνια των σπιτιών και των χαλασμάτων. Ο ιστός της, εκτός από κατοικία, χρησιμοποιείται από την αράχνη και για το πιάσιμο της λείας της.
 Η αράχνη αποτελεί ένα ολόκληρο επιστημονικό εργαστήριο. Οι τρόποι που πιάνει το θήραμά της είναι διαφορετικοί από οικογένεια σε οικογένεια. Πιάνουν έντομα, μικρά πουλιά, μικρά θηλαστικά, ερπετά, ψάρια, ή κάποια άλλη μικρή μορφή ζωής. Μόλις μια αράχνη έλθει σε επαφή με το θήραμά της, θα προσπαθήσει να το δαγκώσει. Έτσι, με το δάγκωμα πρώτον προκαλούν στο θήραμα τη μηχανική ζημιά και τον πόνο, ενώ σε επόμενο στάδιο επιλέγουν να εκχύσουν δηλητήριο, συνήθως νευροτοξίνες, που παρεμποδίζουν ζωτικής σημασίας λειτουργίες των θυμάτων τους, μέχρι να επέλθει ο θάνατος τους. Η πέψη των θηραμάτων τους πραγματοποιείται εσωτερικά και εξωτερικά. Οι αράχνες εκκρίνουν τα χωνευτικά ρευστά τους προς το θήραμα από μια σειρά αγωγών που διατρυπούν τα σαγόνια τους. Αυτά τα χωνευτικά ρευστά διαλύουν τους εσωτερικούς ιστούς του θηράματός τους. Και οι αράχνες καταναλώνουν μόνο τα υγρά τρόφιμα. Πολλές αράχνες θα αποθηκεύσουν το θήραμά τους προσωρινά, ενώ αυτή η διαδικασία της εξωτερικής πέψης συνεχίζεται. Έτσι γύρω από θήραμά τους υφαίνουν ιστούς, ώστε να καταναλώσουν αργότερα τα θύματά τους.
Οι σύγχρονοι μελετητές του μεταξιού έχουν πλέον επιμετρήσει τις αρετές αυτού του μοναδικού υλικού και μάλιστα έχουν διαπιστώσει ότι το μετάξι της αράχνης είναι ποιοτικά πολύ ανώτερο από εκείνο του μεταξοσκώληκα. Η σκληρότητά του είναι περίπου πέντε φορές μεγαλύτερη από εκείνη του κοινού ατσαλιού, είναι δύο φορές πιο ελαστικό από το νάιλον, είναι ανθεκτικότερο από το Κevlar, έχει πυκνότητα μικρότερη από εκείνη του βαμβακιού και είναι αδιάβροχο. Όσο για το βάρος του, το νήμα του μεταξιού της αράχνης που θα χρειαζόταν για να τυλίξει όλον τον πλανήτη θα ζύγιζε μόλις μισό κιλό. Και όλα αυτά με πρώτη ύλη λίγη πρωτεΐνη και νερό. Τίποτε το σπάνιο και τίποτε το τοξικό. Ο ιστός της με μετάξινη σύσταση, έχει αντοχή ατσαλιού, αλλά έχει και θαυμαστή ελαστικότητα. Οι ίνες του φέρουν ηλεκτρικά φορτισμένη κόλλα, χάρη στην οποία ο ιστός εκτινάσσεται προς οτιδήποτε βρεθεί στον δρόμο του και το παγιδεύει. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι οι ηλεκτρικές ιδιότητες της συγκεκριμένης κόλλας κάνουν τον ιστό να αρπάζει από τον αέρα με αποτελεσματικότητα ακόμη και μικροσκοπικά αιωρούμενα σωματίδια, έντομα και τη γύρη των φυτών. Μάλιστα υποστηρίζουν ότι ο ιστός της αράχνης μπορεί να χρησιμοποιηθεί για περιβαλλοντικούς ελέγχους, καθώς φιλτράρει με μεγάλη ακρίβεια τα μικροσκοπικά ρυπογόνα σωματίδια του αέρα (π.χ. σπρέι, φυτοφάρμακα, μικροβιοκτόνα), όπως ακριβώς και οι ευαίσθητοι αισθητήρες καταγραφής των επιπέδων της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Εδώ και μερικά χρόνια έχει αποδειχθεί, ότι οι αράχνες υφαίνουν διαφορετικής ποιότητας ιστό ανάλογα με το τι ουσίες έχουν καταναλώσει. Για παράδειγμα, σε πειράματα διαπιστώθηκε ότι εάν οι αράχνες  έχουν πάρει LSD, υφαίνουν καταπληκτικούς και πανέμορφους ιστούς πηγη http://envifriends.blogspot.gr/
Η πεταλούδα είναι έντομο της Τάξης των Λεπιδόπτερων και ανήκει σε μία από τις υπεροικογένειες των Hesperioidea (Εσπερίες) ή των Papilionoidea (όλες οι άλλες πεταλούδες). Οι πεταλούδες ανήκουν στο φύλο των αρθρόποδων και την τάξη των εντόμων. Τα είδη τους υπερβαίνουν τον αριθμό των 100.000 σε όλο τον κόσμο.Η μαγική μεταμόρφωση μιας κάμπιας σε πεταλούδα αποτελεί ένα από τα ανεξήγητα μυστήρια της φύσης. Ενα άσχημο πλάσμα σφηνώνεται μέσα σε ένα κουκούλι, για να εκκολαφθεί λίγες ημέρες (ή μήνες αργότερα) ως μια εντυπωσιακή «χορεύτρια» των αιθέρων.

Η συγκεκριμένη διαδικασία της ολομεταβολής ή αλλιώς της ολοκληρωτικής μεταμόρφωσης βασίζεται σε τέσσερα στάδια ζωής κατά τα οποία το έντομο αποκτά διαφορετική μορφή κάθε φορά: το εμβρυϊκό στάδιο, υπό μορφή αβγού, το στάδιο της προνύμφης ή κάμπιας, το στάδιο της χρυσαλλίδας και το τελικό στάδιο του ενήλικου εντόμου. Στα «προικισμένα» έντομα που έχουν τη μαγική ικανότητα της μεταμόρφωσης συγκαταλέγονται - μεταξύ άλλων - η μύγα, το σκαθάρι, η μέλισσα, το μυρμήγκι κ.ά. Καμία από τις μεταμορφώσεις ωστόσο δεν είναι τόσο θεαματική όσο εκείνη της πεταλούδας. Στην αρχαία Ελλάδα οι πεταλούδες ονομάζονταν «ψυχές», καθώς πιστευόταν ότι είναι οι ψυχές των νεκρών. Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν την πεταλούδα «σκώληκα ή καμπή», ενώ τη χρυσαλλίδα, το επόμενο δηλαδή στάδιο στάδιο μεταμόρφωσης από την κάμπια, «νεκύδαλλο», που σημαίνει «περίβλημα νεκρού».
Στην ελληνική αλλά και τη ρωμαϊκή μυθολογία η Ψυχή, μια θνητή, απελευθερώθηκε από το θάνατο από τον Δία και η μυθολογική εικονοπλασία την αναπαριστά πολλές φορές με φτερά πεταλούδας. Απελευθερωμένο από τον θάνατο το σώμα της Ψυχής θα μπορούσε να πετάξει ελεύθερα στα ύψη, αναχωρώντας από τα δεσμά της χρυσαλίδας της .https://el.wikipedia.org
Με τις πρώτες βροχές του Σεπτέμβρη κάνουν και την επίσημη πρώτη τους εμφάνιση τα σαλιγκάρια. Τα σαλιγκάρια κυρίως περνούν απαρατήρητα σε έναν κήπο ειδικότερα όταν ο αριθμός τους είναι σχετικά μικρός.Με τις πρώτες βροχές του Σεπτέμβρη κάνουν και την επίσημη πρώτη τους εμφάνιση τα σαλιγκάρια. Τα σαλιγκάρια κυρίως περνούν απαρατήρητα σε έναν κήπο ειδικότερα όταν ο αριθμός τους είναι σχετικά μικρός. 

Δρουν κυρίως τη νύχτα, κατά τη διάρκεια βροχής ή μετά από αυτή. Αν έχετε παρατηρήσει να εξαφανίζονται ως δια μαγείας οι κορυφές των τρυφερών φυτών, τα σπορόφυτα σας μέσα σε μια νύχτα, ή αν έχετε προσέξει χαρακτηριστικές γυαλιστερές γραμμές στον κήπο, τότε τα σαλιγκάρια ή γυμνοσάλιαγκες βρίσκονται ήδη στον κήπο σας!                                                                                                            Τα σαλιγκάρια αποτελούν μια εξαιρε­τικά θρεπτική τροφή, χαμηλή σε θερμίδες. Τα 100 γρ. δίνουν 90 θερμίδες, 16,1% πρωτεΐνες και μόνο 1,4% λιπαρά. Ωστόσο οι τιμές που αναφέρουμε αφορούν τα σκέτα σαλιγκάρια. Ο τρόπος μαγειρέματος μπορεί να αυξήσει σημαντικά τα λιπαρά και τις θερμίδες. Επιπλέον, τα σαλιγκάρια έχουν πολύ χαμηλή περιεκτικότητα σε αλάτι, ενώ αποτελούν μια πλούσια πηγή βιταμινών, ιχνοστοιχείων και μετάλλων (3,3%), ιδιαίτερα δε σιδήρου (περισσότερο και από το κόκκινο κρέας), καλίου και μαγνησίου. http://www.vita.gr/

                                                                                Η μέλισσα ζει στη Γη το λιγότερο 15 εκατομμύρια χρόνια και θεωρείται από τους πιο παλιούς κατοίκους της, που εξακολουθεί να υπάρχει ακόμη και σήμερα.

Είναι από τα ελάχιστα είδη των εντόμων που ο άνθρωπος προσπάθησε να εκμεταλλευτεί, βλέποντας ότι θα είχε κάποιο οικονομικό όφελος. Η προσπάθεια αυτή του ανθρώπου να εξημερώσει τη μέλισσα δεν είναι νέα. Υπάρχει μια σπηλαιογραφία στην Μπικόρπ της Ισπανίας, ηλικίας τουλάχιστον 15.000 χρόνων, όπου εικονίζεται ένας άνθρωπος που προσπαθεί να πάρει μέλι από μελίσσι.Οι μέλισσες εκτρέφονται για το μέλι, που θεωρείται μια από τις πιο καλές τροφές, για το βασιλικό πολτό που χρησιμοποιείται σαν διεγερτικό και στην παρασκευή καλλυντικών, για την πρόπολη η οποία είναι μέγιστο αντισηπτικό, για την γύρη που έχει ευεργετικές ιδιότητες στον οργανισμό μας, για το κερί πριν από μερικά χρόνια είχε μεγάλη αξία, και για το δηλητήριο τους που περιέχει ουσίες, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν φάρμακο για τουςρευματικούς. Ακόμη πολύ μεγάλη είναι η προσφορά των μελισσών στην επικονίαση των λουλουδιών. Η οικονομική σημασία της γονιμοποίησης, στην οποία συμβάλλουν οι μέλισσες μεταφέροντας γύρη από λουλούδι σε λουλούδι, είναι ανυπολόγιστη. .https://el.wikipedia.org                    Δύσκολα θα βρεις άνθρωπο, ακόμη κι ανάμεσα σε αυτούς που τρέμουν τα έντομα, να μη συμπαθεί την όμορφη Coccinella Septempunctata, που εκτός από εξαιρετικά χρήσιμη, είναι και σύμβολο καλής τύχης σε όλον τον Δυτικό κόσμο.
  1. Η πασχαλίτσα δεν είναι ζουζούνι, όπως νομίζουν οι περισσότεροι, είναι σκαθάρι και ανήκει στα κολεόπτερα.
  2. Το ελληνικό της όνομα, το μη-επιστημονικό, προέκυψε επειδή εμφανίζεται στις αρχές της άνοιξης, την εποχή του Πάσχα, ενώ στα αγγλικά ονομάζεται ladybird (Αγγλία) ή ladybug (ΗΠΑ), και στα Γερμανικά marienkafer (σκαθάρι της Μαρίας). Το πρώτο συνθετικό του ονόματός της σε αυτές τις γλώσσες, λέγεται ότι προκύπτει από την Παναγία, γιατί, σύμφωνα με το θρύλο, όταν κάποτε, κατά το Μεσαίωνα, οι καλλιέργειες σε όλη την Ευρώπη καταστρέφονταν από παράσιτα, οι αγρότες προσευχήθηκαν στην Παναγία. Ευθύς αμέσως εμφανίστηκαν οι πασχαλίτσες, που έσωσαν τις σοδειές…
  3. Έχει 7 μαύρα στίγματα πάνω στο κατακόκκινο κέλυφός της, εξ ου και το Septempunctata στην επιστημονική της ονομασία.
  4. Όταν απειλείται, ματώνουν τα «γόνατά» της. Η αιμολέμφος της (που κάνει τις περισσότερες λειτουργίες του αίματος στα έντομα, αλλά στην πασχαλίτσα είναι τοξική και δύσοσμη) εκκρίνει ένα κίτρινο υγρό από τις κλειδώσεις των ποδιών, που μυρίζει άσχημα και λεκιάζει την επιφάνεια πάνω στην οποία κάθεται. Αυτό απωθεί τον εκάστοτε εχθρό, που θεωρεί πως η πασχαλίτσα είναι άρρωστη και δεν την πλησιάζει. 
  5. Ανήκει στην κατηγορία των εντόμων που «διαφημίζουν» την παρουσία τους με το έντονο χρώμα τους, το οποίο υποδηλώνει στους κυνηγούς τους – πουλιά, ερπετά κι άλλα εντομοφάγα – ότι είναι τοξικά και ακατάλληλα για βρώση. Η κοκκινόμαυρη πασχαλίτσα, πολύ εμφανώς είναι ακατάλληλο γεύμα!
  6. Στον κύκλο ζωής της μια πασχαλίτσα μπορεί να καταναλώσει μέχρι και 5.000 αφίδες (παρασιτικά έντομα όπως η φυλλοξήρα και η μελίγκρα), γι’ αυτό και τις συμπαθούν τόσο οι αγρότες και οι κηπουροί. Μια πεινασμένη ενήλικη πασχαλίτσα μπορεί να φάει και 50 τέτοια έντομα την ημέρα!
  7. Οι προνύμφες της πασχαλίτσας μοιάζουν με μικροσκοπικοί κροκόδειλοι, με επιμηκυμένο κορμό, πόδια που βγαίνουν από το πλάι και ανώμαλο δέρμα. Θέλουν περίπου ένα μήνα για να μεγαλώσουν, ενώ σε αυτό το διάστημα τρώνε εκατοντάδες αφίδες.
  8. Σύμφωνα με τους επιστήμονες η πασχαλίτσα μπορεί να γεννήσει και γόνιμα και άγονα αυγά. Ο λόγος είναι ότι τα άγονα αυγά αποτελούν εξαιρετική τροφή για τις προνύμφες. Αυτό σημαίνει ότι η πασχαλίτσα είναι προνοητικό έντομο, που φροντίζει ώστε τα παιδιά της να έχουν πάντα φαγητό, ακόμη κι όταν οι αφίδες είναι σε έλλειψη…
  9. Η πασχαλίτσα πέφτει σε χειμερία νάρκη, καθώς οι μέρες μικραίνουν και η θερμοκρασία πέφτει. Συνήθως μαζεύονται πολλές μαζί, σε σκοτεινά, προφυλαγμένα σημεία, όπως κάτω από τον φλοιό των κορμών ή από φύλλα. 
  10. Η πασχαλίτσα, αν το υπαγορεύσουν οι συνθήκες – όταν δηλαδή κινδυνεύει να πεθάνει από την πείνα - μπορεί να μετατραπεί σε…κανίβαλο και να φάει άλλες πασχαλίτσες.  
  11. Την επόμενη φορά που μια πασχαλίτσα θα προσγειωθεί στο μπράτσο σας, αφού χαρείτε γιατί σας έφερε τύχη, παρατηρήστε την καλύτερα. Θα τη δείτε, σίγουρα, με άλλο μάτι!
    πηγη http://www.as-milisoume.gr/

Τελικά, με τι πήγε ο Τσίπρας στη Μήλο;

tsipras_tha
Τελικά τι έγινε; Πήγε ο Τσίπρας στη Μήλο; Ή δεν πήγε; Κι εάν πήγε, τελικά πήγε καβάλα σε ιδιωτική θαλαμηγό ή στο φουσκωτό του Πολάκη; Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα. Γιατί πολλοί λένε πως όσοι γυρνάνε το Αιγαίο με φουσκωτό πνίγονται, αλλά είναι και κάτι άλλοι που λένε ότι έχουν διασχίσει με φουσκωτό τον μισό Ατλαντικό. Πόσο καλός καπετάνιος είναι ο Πολάκης; Κι αν τελικά δεν ήταν το φουσκωτό του Πολάκη, μήπως ήταν αυτοί οι μασόνοι τύπου που λέει ο Λιακόπουλος πως κάνουν κρουαζιέρα στο Αιγαίο; Τι δουλειά έχεις Αλέξη με τους μασόνους;
Η είδηση που μονοπώλησε την επικαιρότητα της προηγούμενης Δευτέρας (και λίγο από της Τρίτης), αναδεικνύει το επίπεδο στο οποίο σύρεται η πλειοψηφία των μέσων ενημέρωσης, συστημικών και νεοσυστημικών. Παράλληλα, αποτυπώνει  και το σημείο αγανάκτησης που έχει φτάσει το αναγνωστικό, τηλεοπτικό και σοσιαλμιντιακό κοινό.
Πέντε χρόνια μνημονιακής καταστροφής, είδαμε τα δύο μεγάλα κόμματα να γκρεμίζονται. Μαζί τους, εσχάτως, κατέρρευσαν και τα συστημικά ΜΜΕ. Ο κρότος του δημοψηφίσματος ήταν μεγάλος, όπως μεγάλες αποδείχθηκαν οι δυνατότητες των εναλλακτικών μέσων, των λεγόμενων αντισυστημικών.
Με αυτά πορεύτηκε ο κόσμος για να νικήσει τον φόβο. Εδώ όμως συνέβη ένα παράδοξο.
Την στιγμή που ο πρωθυπουργός αποφάσισε να κρεμάσει στον τοίχο του ως αναμνηστικό το 61,3% του δημοψηφίσματος και να δεχτεί το εκβιαστικό μνημόνιο, μία σειρά από μέσα ενημέρωσης που όλο το προηγούμενο διάστημα πολεμούσαν τα προηγούμενα μνημόνια, άρχισαν  (κάποια με κομψό τρόπο και άλλα όχι) να υπερασπίζονται την επιλογή του πρωθυπουργού.
Ο κόσμος γύρισε την πλάτη στα συστημικά ΜΜΕ με το δημοψήφισμα του 61%. Αμέσως μετά ήρθε το τρίτο μνημόνιο, που τα αντισυστημικά μέσα, στην πλειοψηφία τους (για να είμαι δίκαιος), είδαν ως αποφυγή της καταστροφής. Δηλαδή, περίπου όπως παρουσίασε το πρώτο και το δεύτερο το σινάφι των σεσημασμένων δημοσιολόγων.
Συνεπώς, δεν φταίει ούτε η Όλγα, ούτε ο Μπάμπης, ούτε κανένας από όλους αυτούς που είχαν βρεθεί στο στόχαστρο την προηγούμενη περίοδο.
Το πρώτο βήμα προς τα μέσα ενημέρωσης που βρίζει ο λαός από το πρωί μέχρι το βράδυ (αλλά δεν λέει να τους γυρίσει εντελώς την πλάτη) το έκαναν τα αντισυστημικά. Όταν το Μέγκα, ο Αντένα, το Σκάι και οι υπόλοιποι τα είδαν να αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα του μνημονίου, ήταν σαν να φωτίστηκαν.
Ξαφνικά, είδαν και αυτά το φως το αληθινό. Ο Αλέξης έγινε ο ιδανικός ηγέτης και το μνημόνιο που φέρει η μοναδική επιλογή.
Σήμερα, το Μέγκα συμπλέει με το Κόκκινο στην αναγκαιότητα του μνημονίου, και το Βήμα ταυτίζεται με το tvxs για το γεγονός πως «ο Λαφαζάνης προτείνει ριφιφί στην ΤτΕ». Ο κίνδυνος σε λίγο καιρό η κοινωνία να βρεθεί χωρίς αξιόπιστη πολιτική ηγεσία και κοινωφελή ενημέρωση είναι πλέον ορατός.
Το μνημόνιο του Τσίπρα δεν μπορεί να το υπερασπιστεί κανένας, αφού όλοι συμφωνούν πως δεν εφαρμόζεται. Αλλά ταυτόχρονα δεν μπορεί και να το κριτικάρει κανένας, αφού από όλους τονίζεται πως είναι η μοναδική επιλογή που υπάρχει.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, έχουμε στη χώρα μία ευρεία πλειοψηφία μέσων ενημέρωσης, συστημικών και αντισυστημικών, να αποδέχονται το δόγμα που μεσουρανούσε τα προηγούμενα χρόνια.
Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική.
Εάν δεχτούμε πως το επόμενο διάστημα ο διάλογος θα περιστραφεί γύρω από τις υποχρεώσεις των πολιτών και της χώρας απέναντι στις συμβάσεις με τους πιστωτές (που στην περίπτωση μας εδράζονται και επάνω στις ευρωπαϊκές μας υποχρεώσεις) τότε η ενημέρωση θα γίνει  πιο ανεκτίμητη από ποτέ. Και σίγουρα πιο δυσεύρετη.
Είναι επιτακτική ανάγκη, ο κόσμος να μαθαίνει την πλήρη αλήθεια, τόσο για τα όσα απορρέουν από τους δεσμούς μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα μνημόνια, όσο και για το ποιο θα μπορούσε να είναι ένα εναλλακτικό σχέδιο αντιμετώπισης του αδιέξοδου που φέρνει η επιβολή της πολίτικης της ΕΕ.
Τα μέσα ενημέρωσης που μάχονται την λιτότητα και την εκποίηση της χώρας, με αξιοπρέπεια και σθένος, χωρίς να λογαριάζουν ποιον έχουν απέναντί τους και χωρίς να κρέμονται από τα κάκαλα κανενός, είναι λίγα.
Το πολύ κανάκεμα, σε κάθε περίπτωση, δεν διαφέρει από το γλείψιμο. Ομοίως, επειδή δεν είναι τα πάντα αυτονόητα, η καλή δουλειά πρέπει πότε-πότε να αναγνωρίζεται.
Περισσότερα από τα μισά δημοσιεύματα (και βάλε) του Hot Doc,  αποτελούν πλέον δικογραφίες ολόκληρες για μεγάλες δικαστικές υποθέσεις.
Περιοδικά σαν το Unfollow έχουν αποδείξει πως η ερευνητική δημοσιογραφία δεν κολλάει πουθενά, έχουν θέσει επανειλημμένως σημαντικά ζητήματα στην ατζέντα της επικαιρότητας, και αποτελούν ζωντανή απόδειξη πως η ψυχή της δημοκρατίας είναι η δημοσίευση.
Το ThePressProject έχει στο παλμαρέ του ερευνητικές επιτυχίες που άλλα μέσα θα ζήλευαν και τηλεοπτικά εγχειρήματα με προοπτική, και στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στις δωρεές των αναγνωστών του.
Εκεί όπου στηρίζεται και το Info-War του Χατηζηστεφάνου, με τα ντοκιμαντέρ και τις εκπομπές του έχει αποδείξει πως όταν υπάρχει ενσυναίσθηση,  αποφασιστικότητα και όρεξη για δουλειά, ακόμα και οι πιο δυσνόητες έννοιες και αλήθειες, μπορούν να αποδοθούν στο ευρύ κοινό με ευκολία.
Υπάρχουν κι άλλα μέσα που κάνουν σκληρή δουλεία, άλλα με μικρότερη απήχηση, άλλα με μεγαλύτερη, με τιμιότητα και σοβαρότητα. Το ίδιο και μεμονωμένοι δημοσιογράφοι που δεν έπαψαν στιγμή να σέβονται το κοινό που περιμένει πολλά από εκείνους. Θα μπορούσατε να συμπληρώσετε τα ονόματά τους στα σχόλια.
Όλοι αυτοί μαζί θα μπορούσαν να συνθέσουν ένα νέο μέσο.
Ένα υπερμέσο, που θα μπορούσε να διαθέτει ηλεκτρονική ιστοσελίδα, ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές. Γιατί όχι και έντυπο υλικό. Δίνοντας την επιλογή στον πολίτη και παράλληλα τινάζοντας το μιντιακό τοπίο στον αέρα.
Όλα αυτά τα μέσα έχουν το δικό τους κοινό. Και χρηματοδοτούνται, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, από αυτό το κοινό τους κυρίως.
Το κοινό όμως, σε αυτή τη φάση τουλάχιστον, δεν είναι ανεξάντλητο. Με αποτέλεσμα, μερίδα αυτού του κόσμου, να προσπαθεί να υποστηρίξει πότε τον έναν και πότε τον άλλον.
Ένα μέσο που θα φιλοξένει όλους εκείνους και εκείνες που με τη δουλειά τους κρατούν την τιμή της ενημέρωσης όρθια στις ημέρες μας,  θα δώσει την δυνατότητα στον αναγνώστη, ακροατή, θεατή, να χρηματοδοτήσει άπαντες.
Και άπαντες, ενώνοντας τις δυνάμεις τους, να καταφέρουν ακόμα περισσότερα.
Να έχουν μία μίνιμουμ συμφωνία, σε επίπεδα ελευθερίας της πληροφορίας, της έκφρασης γνώμης, της ελευθεροτυπίας, και να συμβάλουν για την δημιουργία ενός μέσου καθαρού, διάφανου, με ανοιχτούς διαύλους με την κοινωνία, μέσου.
Ένα μέσο που θα δίνει το στίγμα, θα ελέγχει, θα παρεμβαίνει. Ίντερνετ, ραδιόφωνο, τηλεόραση, όλα χρηματοδοτούμενα και συνδιαμορφούμενα από την συνεισφορά των πολιτών.
Όταν κάποιοι αποφασίζουν να συγκατοικήσουν κάτω από την ίδια στέγη, δεν είναι απαραίτητο (και δεν γίνεται) να ταιριάζουν στα πάντα. Ούτε βέβαια γίνεται να συμβιώσουν εάν ο προσανατολισμός τους είναι τελειως και εντελώς διαφορετικός.
Ωστόσο, όταν μιλάμε για ένα τέτοιο εγχείρημα, ο σκοπός είναι πολύ ισχυρότερος από τις όποιες επιμέρους διαφωνίες ή προσωπικές κόντρες. Με τα κανάλια και τις περισσότερες εφημερίδες σε απόγνωση, ένα μέσο που θα δείξει πως γίνεται και διαφορετικά, θα τους τινάξει όλους στον αέρα.
Η όλη διαδικασία θα μπορούσε να γίνει ανοιχτά, με δημόσιο διάλογο, στον οποίο αρχικά θα μπορούσαν να συμμετέχουν και οι πολίτες. Για το πως θα μπορούσε να είναι αυτό το μέσο, τι σχήμα θα έχει, που πρέπει να παρεμβαίνει.
Θα βοηθούσε όλο αυτό να γίνει μπροστά στα μάτια του κόσμου. Έτσι θα αποδυναμωνόταν και το μυστήριο της ιδιοκτησίας, όπως και η καχυποψία για τη δολιότητα του μέσου. Έτσι, ο κόσμος θα το ένιωθε πιο δικό του και θα το στήριζε.
Οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι για να μείνει η αλήθεια στα χέρια ανθρώπων που θα μπορούσαν να συστήσουν υπουργείο ειδικό γι’ αυτήν.
Τα κλισέ που λένε για το «εγώ» που πρέπει να υποτάσσεται στο «εμείς» μου δημιουργούσαν πάντα μια δυσανεξία, αφού πιστεύω πως  το «εγώ» είναι που τις περισσότερες φορές ωθεί το «εμείς».
Όταν όμως το «εμείς» αφορά κάτι τόσο μεγάλο, το κάθε «εγώ», ίσως και τα «υπερεγώ», δεν έχουν πάρα να υποτάσσονται. Για να ισχυροποιηθεί το «εμείς» και να αποκτήσει ξανά αξία το «εγώ».
Τελικά ο Τσίπρας πήγε στη Μήλο, μούτσος του Πολάκη; Αλήθεια δεν γνωρίζω.
Ακόμα κι εάν σήμερα είχαμε έναν τέτοιο φορέα, ένα τέτοιο υπερμέσο, το πιθανότερα είναι να μην είχαμε ξεκάθαρη απάντηση.
Όμως αντί γι’ αυτό, σίγουρα θα είχαμε ερωτήσεις και θέματα πιο σοβαρά από τις διακοπές του Αλέξη, λίγα μόλις εικοσιτετράωρα μετά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου και την πλήρη παράδοση της δημόσιας περιούσιας στα χέρια των δανειστών.
ΥΓ. Εάν συμφωνείς, είτε είσαι απλός αναγνώστης, είτε μπλόγκερ, είτε δημοσιογράφος, είτε πολίτης-δημοσιογράφος, είτε απλός περαστικός, μοιράσου το. Κάτι πρέπει να κάνουμε. Και πρέπει να γίνει τώρα.                                                                                                                      πηγη     https://rebeliskos.wordpress.com/