Καστανοκαλλιέργεια: Επαγγελματική διέξοδος με σημαντικά εισοδήματα

Ελπιδοφόρες προοπτικές ανοίγονται για την καλλιέργεια του κάστανου μέσα από την εκμετάλλευση του ντόπιου γενετικού υλικού.Αυτό επισημάνθηκε σε  εσπερίδα το απόγευμα της Δευτέρας στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Χανίων με θέμα:“Κάστανο – καλλιέργεια και μια νέα εντομολογική απειλή στην Ελλάδα”.

Την πρόληψη, την προστασία, τις προοπτικές, καθώς και τον περιορισμό των προβλημάτων που δημιουργείται στις καστανοκαλλιέργειες από τη “σφήκα του κάστανου”, ανέλυσαν στους καστανοπαραγωγούς του νομού μας, ο γεωπόνος, επιστημονικός σύμβουλος, ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ, κ. Γιάννης Μετζιδάκης και ο ερευνητής του Ινστιτούτου Δασικών Ερευνών Θεσσαλονίκης,  κ. Δημήτρης Αβτζής.

Στο περιθώριο της εσπερίδας μιλώντας στους δημοσιογράφους ο κ. Μετζιδάκης τόνισε ότι «οι προοπτικές που ανοίγονται από την καλλιέργεια του καστάνου είναι ελπιδοφόρες, αλλά χρειάζεται να υπάρξει περισσότερη ενημέρωση στους καστανοπαραγωγούς, να γνωρίσουν καλύτερα την σωστή και βιώσιμη καλλιέργεια, ώστε να μπορούν να βελτιώσουμε την ποιότητα, αλλά και την αύξηση του προϊόντος και του εισοδήματος τους, καθώς επίσης να μάθουν να διαχειρίζονται σωστά το γενετικό υλικό για όσους ετοιμάζονται να εγκαταστήσουν νέες φυτείες δέντρων». Ο κ. Μετζιδάκης πρόσθεσε επίσης ότι «ένα σημαντικό στοιχείο για τους καστανοπαραγωγούς είναι να διατηρήσουν το ντόπιο γενετικό υλικό που έχουμε εδώ, γιατί υπερτερεί έναντι των άλλων ποικιλιών που υπάρχουν στη ελλαδα».

Στη “σφήκα του καστάνου” αναφέρθηκε ο κ. Αβτζής. Οπως επεσήμανε, «η μόνη λύση για την καταπολέμηση του εντόμου αυτή την στιγμή είναι η εισαγωγή ενός ξένου παρασιτοειδούς, το οποίο εφαρμόζεται μέχρι στιγμή πειραματικά σε καστανεώνες σε τέσσερις χώρες. Τα αποτελέσματα αν και δεν έχουν δημοσιευθεί ακόμα, αλλά τα γνωρίζουμε είναι πολύ ελπιδοφόρα»Όπως εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο ερευνητής του Ινστιτούτου Δασικών Ερευνών Στέφανος Διαμαντής, οι Ιταλοί «εισήγαγαν» τη σφήκα της καστανιάς, που είναι παρθενογενετικό έντομο, από την Κορέα και αυτή έχει κατευθυνθεί σε Γαλλία και Σλοβενία, ενώ «το πιο πιθανόν είναι ότι ευτυχώς τελικά η σφήκα δεν προσγειώθηκε στα ελληνικά εδάφη».

Η καταπολέμηση της σφήκας, εξηγεί ο ερευνητής, γίνεται με την απελευθέρωση ανταγωνιστικών εντόμων στην περιοχή.

Σε ό,τι αφορά την καταπολέμηση του έλκους της καστανιάς στη χώρα μας, ο κ. Διαμαντής ανέφερε πως «μπορεί να καθυστέρησε η έναρξη του βιολογικού προγράμματος που αφορά την καταπολέμησή του, ωστόσο προχωρά με γοργούς ρυθμούς (ολοκληρώνεται το 2016) και τα αποτελέσματά του είναι άκρως ενθαρρυντικά».

Το έλκος της καστανιάς βρίσκεται σε ύφεση ήδη στη χώρα μας και με την ολοκλήρωση του βιολογικού προγράμματος που πραγματοποιείται σε 10 Νομούς της χώρας, «σύντομα θα απαλλαγούμε εντελώς», πρόσθεσε.                                             

Καστανοκαλλιέργεια: Επαγγελματική διέξοδος με σημαντικά εισοδήματα

 Στην καλλιέργεια της καστανιάς στρέφονται ολοένα και περισσότεροι παραγωγοί, τα τελευταία χρόνια, αναζητώντας μια καλλιέργεια που να τους εξασφαλίζει σημαντικά εισοδήματα εν μέσω οικονομικής κρίσης. Η χώρα μας παράγει κάθε έτος περίπου 20 χιλ. τόνους κάστανα, κατέχοντας την 4η θέση στην παγκόσμια κατάταξη, εμφανίζοντας ανοδική τάση της παραγωγής τα τελευταία δύο έτη, με αποτέλεσμα να εμφανίζει εξαγωγική δραστηριότητα, από ελλειμματική που ήταν τα προηγούμενα χρόνια. Παράλληλη αύξηση με την παραγωγή εμφανίζουν και οι τιμές παραγωγού. Τα γεγονότα αυτά συντελούν στο αυξημένο ενδιαφέρον που δείχνουν, ιδιαίτερα οι κάτοικοι των ορεινών και ημιορεινών περιοχών, να ασχοληθούν με την καστανοκαλλιέργεια.

Την ίδια ώρα, Ιταλοί χονδρέμποροι έρχονται στη χώρα μας και αγοράζουν προς 3,50 ευρώ/κιλό τα ελληνικά κάστανα, προκειμένου να τροφοδοτήσουν τις βιομηχανίες τους που κινδυνεύουν να σταματήσουν τις μηχανές, αφού η σφήκα που χτύπησε τα δέντρα τους περιόρισε την παραγωγή σε ποσοστό 70%!

Αξίζει να σημειωθεί ότι πριν από το 2012, η τιμή του προϊόντος κυμαινόταν από 1,50-2,20 ευρώ/κιλό, γεγονός που καταδεικνύει τις προοπτικές εξασφάλισης ενός καλού εισοδήματος για τους καστανοκαλλιεργητές.

Αυξάνεται διαρκώς η παραγωγή κάστανου στην Ελλάδα

Σύμφωνα με τον κ. Διαμαντή, η ελληνική μέση ετήσια παραγωγή κάστανου υπερβαίνει σήμερα τους 18.000 τόνους, έναντι των 15.000 τόνων πέρυσι και 12.000 τόνων το 2012 και, όπως λέει ο κ. Διαμαντής, τους 18.000 τόνους κάστανο «η χώρα είχε να τους δει από τις δεκαετίες ’60 και ’70»!

Οι καστανοπαραγωγοί υπερβαίνουν σήμερα τους 10.000 σε όλη τη χώρα, ενώ καστανιές θα βρει κάποιος σε 28 νομούς• μεταξύ άλλων σε Ξάνθη, Σέρρες, Ημαθία, Τρίκαλα, Ηλεία και Χανιά.

Η αύξηση της παραγωγής σε συνδυασμό με την έλλειψη ρευστότητας τα τελευταία χρόνια, έχουν οδηγήσει σε σημαντικό περιορισμό των εισαγωγών από χώρες όπως η Τουρκία, η Πορτογαλία, η Κίνα και η Ν. Κορέα.

Η ανεπάρκεια του προϊόντος εντός και εκτός ελληνικών συνόρων καθιστά εξασφαλισμένη την απορρόφηση της παραγωγής, επισημαίνει ο κ. Διαμαντής, δίνοντας «ψήφο εμπιστοσύνης» στο κάστανο και τονίζοντας ότι «η ελληνική παραγωγή κάστανου, μπορεί να ανακάμψει ακόμα περισσότερο, αρκεί να υπάρξει μια δυναμική και συγκεκριμένη πολιτική».

Κατά τον ίδιο, η πολιτική αυτή πρέπει να επικεντρωθεί -μεταξύ άλλων- στα εξής σημεία: πιστοποίηση του ελληνικού γενετικού υλικού καστανιάς και παραγωγή και διάθεση άριστου εντόπιου φυτευτικού υλικού σε προσιτές τιμές, καθιέρωση κινήτρων για την αντικατάσταση των υπέργηρων δένδρων με νέα δένδρα, φύτευση πιο αποδοτικών ποικιλιών ή προελεύσεων και σε διάστημα μίας 10ετίας, ίδρυση νέων σύγχρονων καστανεώνων, όπου οι κλιματοεδαφικές συνθήκες το επιτρέπουν, χρήση της καστανιάς σε αναδασωτικά προγράμματα και δασώσεις αγρών, καθόσον αποτελεί πολύτιμο, αυτόχθονο, δασοπονικό είδος κ.ά.

Παράλληλα, σύμφωνα με τον ίδιο, η πολιτική που θα πρέπει να υιοθετηθεί, οφείλει να είναι επικεντρωμένη στην ίδρυση, ανά ευρύτερη καστανοπαραγωγό περιοχή, κατάλληλης υποδομής για την ποιοτική ταξινόμηση (διαλογητήρια) και συντήρηση του προϊόντος (ψυγεία), έκδοση Προεδρικού Διατάγματος για την καθιέρωση προδιαγραφών ποιοτικής ταξινόμησης του ελληνικού κάστανου και ίδρυση ιδιωτικών ή συνεταιριστικών βιομηχανιών τυποποίησης, μεταποίησης και συντήρησης του κάστανου ώστε να αυξηθεί η απορρόφησή του στην αγορά και να καταστεί διαθέσιμο όλο τον χρόνο.

Υπογραμμίζεται ότι το 90% της ελληνικής παραγωγής κάστανου καταναλώνεται στο εσωτερικό, ψητό ή βραστό. Το 10% διατίθεται στην αγορά ως marrons glaces και πωλείται σε υψηλές τιμές (16-20 ευρώ ανά κιλό) ή ως γλυκό συντηρημένο σε σιρόπι που παρασκευάζεται τοπικά από οικογενειακής κλίμακας μικρές επιχειρήσεις, κυρίως σε περιοχές του Πηλίου και του Καρπενησίου.Προϊόντα όπως η φαρίνα, ο πουρές και η κρέμα, κάστανα συντηρημένα σε νερό ή συσκευασμένα σε κενό, ηδύποτα και εξαιρετική μπίρα είναι άγνωστα στα ελληνικά νοικοκυριά και στον μέσο Έλληνα, όταν στο εξωτερικό, σύμφωνα με τον κ. Διαμαντή, “κάνουν θραύση”.

Στο πλαίσιο αυτό, ο ίδιος εκτιμά ότι η μεταποίηση της ελληνικής παραγωγής θα προσδώσει προστιθέμενη αξία στο προϊόν, θα “ανοίξει” την αγορά και θα δημιουργήσει προϋποθέσεις εξαγωγών, με τελικό στόχο την αύξηση του εισοδήματος του αγρότη.

Επισημαίνεται ότι στην Ελλάδα υπάρχουν έξι σαφείς πληθυσμοί και όχι ποικιλίες φρουτοπαραγωγικών δένδρων καστανιάς, οι οποίοι διακρίνονται μάλλον από τη γεωγραφική τους διασπορά παρά από τις γενετικές τους διαφορές. Αυτοί είναι οι Κοζάνης ή Βοΐου, Βόλου ή Πηλίου, Καρπενησίου, Πάρνωνα, Λέσβου και Κρήτης. Οι εν λόγω πληθυσμοί έχουν εγκλιματιστεί και η ποσοτική και ποιοτική απόδοσή τους είναι ικανοποιητική, σύμφωνα με τον κ. Διαμαντή, ο οποίος επισημαίνει, ωστόσο, ότι οι πληθυσμοί αυτοί ακόμα δεν έχουν μελετηθεί και αξιολογηθεί επαρκώς, ώστε να πιστοποιηθούν και σε κάθε περιοχή έτσι να χρησιμοποιείται το άριστο τοπικό γενετικό υλικό.                               πηγες   http://dasarxeio.com/      http://www.haniotika-nea.gr