Αυτό το οποίο δεν έχει ξεπεράσει ποτέ ο Ελληναράς είναι ο φόβος της κοινής γνώμης. Φοβάται πως χωρίς την έγκριση του κοινωνικού του περίγυρου θα μείνει μόνος, δε θα εκπληρώσει τα όνειρα τα όνειρα κάποιου άλλου, δε θα τα καταφέρει να κερδίσει την πολυπόθητη θέση του στην κοινωνία. Και όλος αυτός ο φόβος του φέρνει ένα συναίσθημα μόνιμης ενοχής. Οπότε για να αποφύγει αυτό το φοβερό συναίσθημα, αποφασίζει να κλείσει το μυαλό του στα εξωτερικά ερεθίσματα τα οποία μπορούν να κλονίσουν την όποια μελλοντική υγιή σχέση του με την κοινωνία. Μεγαλώνει μέσα σε ένα κόσμο ενοχικό στον οποίο πρέπει να ντρέπεται για οποιαδήποτε διαφορετική του σκέψη ή πράξη. Κυριαρχεί πάντα ο φόβος της τιμωρίας από τον κοινωνικό περίγυρο, αν καταφέρει να σπάσει τις αλυσίδες της "παράδοσης", της "πατρίδας", της "θρησκείας", γιατί όλα αυτά τα δήθεν δεδομένα θα φέρουν αστάθεια στον κοινωνικό του περίγυρο και εν συνεχεία στην κοινωνία ή και σε ολόκληρο τον πλανήτη. Οπότε αντί να καταστρέψει την αιτία την οποία του φέρνει φόβο, προσπαθεί να την "εξυγιάνει" με ιδεολογίες, θρησκείες, δόγματα και αναλώσιμους και ανακυκλώσιμους αρχηγούς και πνευματικούς οδηγητές. Όλα αυτά καταφέρνουν να δυναμώσουν κι άλλο το φόβο του για κάθε τι διαφορετικό, τον "κακό ξένο", την "παγκόσμια συνωμοσία", τους "ανθέλληνες" και λοιπές ιστορίες. Η εξυγίανση του φόβου θα τον θρέφει μόνιμα, μόνο το σπάσιμο της αλυσίδας είναι αυτό το οποίο εν τέλει θα μπορέσει να ελευθερώσει το μυαλό και να εξαλείψει το φόβο δια παντός . πηγη http://anthellenism.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου