Γέρος και σοφός. Το βλέμμα του ευθύ στα μάτια, που τα κοιτάζει ψάχνοντας να βρει το μονοπάτι που συνδέει το κέντρο του εγκεφάλου σου με τον κόσμο της φύσης.
«Λοιπόν; Καλά τα περνάτε; Πήγατε σήμερα στο μπάνιο;»
«Ναι. Και ήταν καταπληκτικά. Μεγάλη ταλαιπωρία βέβαια για να φτάσουμε. Μακρύς ο χωματόδρομος, κακοτράχαλο το μονοπάτι στη συνέχεια... κάναμε και λάθος οδηγούμενοι στο γκρεμό, λόγω μιας φυλλωσιάς που έκρυβε τη σωστή κατεύθυνση του... λιώσαμε απ’ τον ήλιο πισωγυρνωντας.
Η σκέψη όμως να τα παρατησουμε ήταν σαν πλάκα που δεν τη σηκώνει ο νους.
Φτάσαμε τελικά στην κοίτη του ποταμού με τη βοήθεια ενός σκοινιού που κάποιοι προνοησαν να ρίξουν ελεύθερο, στο έμπα της, δεμένο από τα πάνω δέντρα.
Η σκέψη όμως να τα παρατησουμε ήταν σαν πλάκα που δεν τη σηκώνει ο νους.
Φτάσαμε τελικά στην κοίτη του ποταμού με τη βοήθεια ενός σκοινιού που κάποιοι προνοησαν να ρίξουν ελεύθερο, στο έμπα της, δεμένο από τα πάνω δέντρα.
Από κει και κάτω κυλησαμε σαν το νερό, που περνάει αβίαστα από κει το χειμώνα και σμίγει με τη θάλασσα στο σημείο της παραλίας.
Πλαταμώνας. Εκεί κάναμε το μπάνιο μας. 200 περίπου μέτρα
κάτω από τον κεντρικό δρόμο που παει στην άνω Πλαγιά. Ήταν τέλεια !» .
«Μπραβο...! Και βουτήξατε απ’ τα βράχια; »
«Οχι. Έχει παραλία. Μετά το κοφτό τελείωμα των βράχων που στάζουν νερό απλώνεται μια πεντακάθαρη βοτσαλαδα. Εκεί κατσαμε».
«Ααααα... Έγινε εκεί παραλία; Χρόνια πριν δεν υπήρχε. Η θάλασσα ήταν μέχρι την κοίτη του ποταμιού και πηδαγαμε απ’ τους βράχους. Μιλάω για παλιά βέβαια.Πριν γίνει ο δρόμος... όταν από τη μεσαριά πηγαιναμε στην Πλαγιά με τα ποδια από τα μονοπάτια του δάσους. Μα ξερει η φύση και ν’ αλλαζει και να ταιριαζει τα πραματα. »
«Αν ξερει λεει...!!! »
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου