Στα καταπράσινα ρουμάνια της Ικαριακής γης, οι οβριές η αβρωνιές αγέρωχες ξεπροβάλλουν από τα σχίνα και τους βάτους! Μια άγρια περιπέτεια το μάζεμα τους,αλλά η ανταμοιβή τεράστια κατά τη βρώση του πικρόγευστου "ταπεραμέντου" τους! Μαζεύονται οι τρυφεροί βλαστοί, με χρώμα που μπορεί να είναι πράσινο ή ανοιχτό καφέ, δηλαδή τα νέα βλαστάρια που μοιάζουν με σπαράγγια που βγαίνουν από το Μάρτιο μέχρι τον Απρίλιο. Στην Ικαρία τα εκτιμούμε πολύ και τα καταναλώνουμε βρασμένο με λάδι και ξίδι ή λεμόνι δίπλα πάντα με ένα πιάτο σκορδαλιά Η πικράδα τους είναι έντονη και οι περισσότεροι Ικαριώτες αντίθετα από άλλα μέρη της Ελλάδας δεν τα αποβράζουν πριν τα καταναλώσουν για να μην χαθεί η πικράδα τους Πιστεύουν ότι αυτή πίκρα της Αβρωνιάς θεραπεύει τον ζάχαρο! | Είναι γνωστό από την αρχαιότητα όχι μόνο σαν έδεσμα αλλά και σαν φάρμακο (γι αυτό και δεν πρέπει να καταναλώνεται σε μεγάλες ποσότητες ). Του αποδίδονται διουρητικές, καθαρτικές και επουλωτικές ιδιότητες. Επίσης «πρακτικοί» γιατροί το συστήνουν σαν φάρμακο σε νοσήματα του ουροποιητικού συστήματος. Οι Γάλλοι το ονομάζουν Herbe aux femmes battues που σημαίνει «βότανο για τις δαρμένες γυναίκες» λόγω του ότι συνηθιζόταν σαν κατάπλασμα για τους μώλωπες και τα εγκαύματα. Ο Διοσκουρίδης το συνιστά και για τις φακίδες! |
|
|
|
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου