Τερέβινθος(Pistacia terebinthus) η Τσουρουμελιά της Ικαρίας

Η τερέβινθος ή τσικουδιά ή κοκκορεβυθιά ή τραμιθιά ή και τριμιθιά (Pistacia terebinthus) 

είναι ένα δένδρο πολύ γνώριμο στην περιοχή της Ικαρίας, για τους νόστιμους και πικάντικους καρπούς του. Συγγενεύει με τη φιστικιά (Pistacia vera) και τοσχίνο (Pistacia lentiscus), από του οποίου τη Χιώτικη ποικιλία εξάγεται η μαστίχα.                                                                                                                                             Κύριος σκοπός της καλλιέργειάς της δεν είναι τα νόστιμα και μυρωδάτα τσίκουδα αλλά η κρεμεντίνα. Αυτή είναι ρητίνη όμοια με το ρετσίνι του πεύκου, από την οποία, μετά από ειδική επεξεργασία (βρασμός), παράγεται η τερεβινθίνη, το γνωστό νέφτι (Chian or Scio turpentine). Ακόμη χρησιμοποιείται σε βερνίκια και είναι βασικό συστατικό σε λαδομπογιές. Η διαφορά στην κρεμεντίνα είναι ότι περιέχει μεγάλες ποσότητες ταννίνης. Έτσι παράγεται ένα λάδι που χρησιμοποιείται για να σκουραίνει και να γυαλίζει δέρματα όπως και από το βελανίδι ή την πέτικα. Το μαστιχαδιενολικό οξύ που παράγεται από την κρεμεντίνα, χρησιμοποιείται ως αντιφλεγμονώδες, όπως απέδειξε ομάδα καθηγητών στο τμήμα φαρμακολογίας του Πανεπιστημίου της Βαλένθια στην Ισπανία με πειράματα σε ποντίκια το 2002, αλλά και για πολλές άλλες φαρμακευτικές χρήσεις, όπως τα αντηλιακά έλαια.  

Η ρητίνη που λαμβάνεται από αυτό το δέντρο είναι αντισηπτική, αντισπασμωδική,  αποχρεμπτική στρεπτοκοκκική,και επουλωτική. Λαμβάνεται εσωτερικά για τη θεραπεία  χρόνιων βρογχικών λοιμώξεων, μολύνσεις του ουροποιητικού και αιμορραγίας νεφρών ,  χολόλιθοι, ταινίας και  ρευματισμούς. ακόμα λέγετε ότι  αυξάνει τη σεξουαλική ικανότητα Εξωτερικά, χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της αρθρίτιδας, της ουρικής αρθρίτιδας, ισχιαλγία, ψώρα και τις ψείρες. Έχει επίσης χρησιμοποιηθεί και στη θεραπεία του καρκίνου.  

Οι καρποί

Οι μικροί φυστικοειδείς καρποί ξεκινούν να μεγαλώνουν αμέσως μετά σε σχηματισμό κοντούρας. Αλλάζουν πολλά χρώματα και στο τέλος του καλοκαιριού από κόκκινοι μετατρέπονται σε σκούρο μελανό, ενώ το επόμενο σκούρο πράσινο χρώμα δείχνει και την ωριμότητά τους. Τα φύλλα της τερεβίνθου είναι ατρακτοειδή, πράσινα, γυαλιστερά και σχηματίζουν συστάδες των 9 (4 και 4 αντικριστά και ένα στην άκρη) σε σχήμα ψαροκόκκαλου. Αν χαράξεις τον κορμό της τρέχει ρετσίνι με έντονη οσμή και κολλώδεις ιδιότητες, η κρεμεντίνα, η οποία έχει πολλαπλές χρήσεις. Οι καρποί της, τα τσίκουδα, υπάρχουν σε πολλές ποικιλίες για διαφορετικές χρήσεις. Τα πρώιμα αρχίζοντας περίπου από τα τέλη Ιουνίου, τα Ψιλάντικα, τα Χατζημηνάτα, τα Ρεβυθάτα που είναι χοντρά και σαρκώδη, τα Ψιλά για την παραγωγή λαδιού και τα σέρτικα. Όλα εκτός από τα σέρτικα μπορούν με κατάλληλη πίεση να ανοίξουν το κέλυφός τους σε δύο ίσα μέρη - γαβαθάκια και να ελευθερώσουν το νόστιμο και θρεπτικό περιεχόμενο τους.Η τεχνική της συγκομιδής των τσίκουδων για παραγωγή λαδιού γίνεται στα τέλη του καλοκαιριού μόλις ωριμάσει ο καρπός, με το στρώσιμο υφασμάτων κάτω από το δένδρο όπου πέφτει ο καρπός, καθώς κάποιος ραβδίζει τα ψηλότερα σημεία του δένδρου σε ψιλή ανεμόσκαλα. Τα τσίκουδα στη συνέχεια τρίβονται για να πέσουν από τα τσαμπιά και τοποθετούνται σε σκάφες με νερό για να ξεχωρίσουν τα κούφια που επιπλέουν, από τα γεμάτα. Στεγνά πλέον μεταφέρονται στο ελαιοτριβείο για να μετατραπούν σε λάδι. Αφού κοπανιστούν, αλέθονται και μπαίνουν στο στειράκι, όπου με πίεση βγαίνει όλος ο χυμός τους που συγκεντρώνεται σε δεξαμενή. Το λάδι που επιπλέει, μαζεύεται με μια κομμένη κολοκύθα που χρησιμοποιείται σαν κουτάλα και τοποθετείται σε μπουκάλια ή νταμιτζάνες για οικιακή χρήση. Το λάδι που προκύπτει από τους καρπούς περιέχει ένα δυνατό συνδυασμό πρωτεϊνών και τανίνης και είναι νόστιμο, παχύ και μυρωδάτο, κατάλληλο για την ζαχαροπλαστική αλλά και ως καρύκευμα φαγητών.                                                                                                                                                                                          Ιστορικές αναφορές                       Η παλαιότερη αναφορά που βρίσκουμε για την τερέβινθος τη συναντάμε σε γραπτό του 

Πλούταρχου <Βίοι Παράλληλοι> όπου αναφέρει ότι ο   πατριάρχης Αβρααμ               κοιμήθηκε κάτω από μια τερέβινθος

 όταν ήρθε στην Χαναάν από μακρινή Χαλδαία...

Οι αρχαίοι Έλληνες  συνήθιζαν να τρώνε ένα κέικ από ξερά  σύκα, μαζί τον καρπό της  Τσουρουμελιάς, και να το συνοδεύουν πίνοντας ένα φλιτζάνι ξινόγαλα.   Πολλοί λαοί είχαν την Τερέβινθος  και παραμένουν μέχρι και σήμερα  ως αντικείμενο  λατρείας    Οι Βεδουίνοι  έθαβαν   τους σεΐχηδες τους κάτω από  τη σκιά   της ,το ίδιο και οι Εβραίοι  μάλιστα  πίστευαν ότι η  αρωματική, βαλσάμικη ρητίνη της , με ένα άρωμα μεταξύ λεμονιού και μάραθου  θα τους συνοδεύει  μέχρι τις πύλες του Παραδείσου                                                        Οικολογία                                                                                                                                       Το περιβάλλον έχει ανάγκη από την ενεργό συμμετοχή όλων μας. Μόνο αν συνεισφέρουμε όλοι θα μπορέσουμε να λύσουμε τα περιβαλλοντικά προβλήματα στον τόπο μας . Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για την προστασία της Τσουρουμελιάς ;

Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να συμβάλουμε στις προσπάθειες για προστασία του περιβάλλοντος και της Ικαριακης  φύσης. Όλο και περισσότερο, κάθε απόφαση μας, ατομική ή μέσα στην οικογένεια μας, στην εργασία ή στο σχολείο μας έχει σημαντικό αντίκτυπο στο φυσικό περιβάλλον. Ας αποφύγουμε επέκταση οικισμών και καλλιεργειών σε περιοχές που έχουν απομείνει μικρές συστάδες ή μεμονωμένα δέντρα Τσουρουμελιας . Ας αποφύγουμε σε αυτές τις περιοχές τη διάνοιξη και διαπλάτυνση δρόμων. Ας την καλλιεργήσουμε Οι καρποί της, τα τσίκουδα, υπάρχουν σε πολλές ποικιλίες και μπορούν να χρησιμοποιηθούν με πολλούς τρόπους   , και παρότι έχει νόστιμους και πικάντικους καρπούς, μένουν ανεκμετάλλευτοι. ..........    Μπορούμε;.......            .                                                          Αναφορές  http://amazonsday.blogspot.gr/     https://el.wikipedia.org