Πεθαίνοντας στη δουλειά

  Σήμερα χάσαμε από εργατικό ατύχημα στο έργο «δρόμος Κάλαμος-Νας» στην θέση Μαυριάνου  δυο συμπατριώτες μας με ένα τρόπο Φριχτό  και Άδικο ..........γιατί?  

Ο εργασιακός Μεσαίωνας, που ολοκληρώθηκε επί Μνημονίου, όχι μόνο αφήνει πίσω του πολλά θύματα, αλλά καταφέρνει να τα κρύβει κιόλας...
 

Εργατικά ατυχήματα στην Ελλάδα

Τι θέλετε να μάθετε για τα εργατικά ατυχήματα; Δεν υπάρχουν πρόσφατα στοιχεία και όσα υπάρχουν δεν είναι αξιόπιστα». Τη φράση αυτή πρωτακούσαμε από επιστημονικό συνεργάτη του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, όταν ξεκινήσαμε να ερευνούμε το θέμα των εργατικών ατυχημάτων. Πράγματι, τα τελευταία ετήσια στοιχεία του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας χρονολογούνται από το 2012 και του ΙΚΑ από το (προ Μνημονίου) 2009.

Κι όμως, ειδικά τους τελευταίους έξι μήνες, δεν περνάει ημέρα που να μην ακούσουμε για άλλο ένα σοβαρό ή και θανατηφόρο εργατικό ατύχημα. Από τον Μάιο μέχρι σήμερα 22 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε ώρα δουλειάς ή τουλάχιστον αυτοί οι θάνατοι καταγράφηκαν στην ειδησεογραφία. Άγνωστος παραμένει ο αριθμός των τραυματισμών, καθώς μόνο οι πιο ακραίες περιπτώσεις -κυρίως ακρωτηριασμοί- γνωστοποιούνται.

Εκτός ελέγχου

Οσο για τις υπηρεσίες που θεωρητικά προλαμβάνουν εργατικά ατυχήματα, οι εργαζόμενοι που ρωτήσαμε, μας απαντούσαν το εξής: «Το πολύ πολύ να έρθουν, όταν κάποιος πεθάνει». Αιτία, η υποστελέχωση και η απαξίωση των ελεγκτικών μηχανισμών, κάτι που με τη σειρά του ανατροφοδοτεί το φαινόμενο της «υπο-αναγγελίας» των εργατικών ατυχημάτων. Με απλά λόγια, αν πάθεις ατύχημα σε ώρα δουλειάς, όλο και πιο δύσκολα θα δηλωθεί ως «εργατικό», με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Η ασφάλεια στην εργασία είναι η πρώτη που θυσιάζεται σε περιόδους ύφεσης. Στις τυπικές υποχρεώσεις των εργοδοτών περιλαμβάνονται ο γιατρός εργασίας και ο μηχανικός ασφάλειας, όμως ο ρόλος τους είναι συχνά διακοσμητικός. Στα -μη επικαιροποιημένα- στοιχεία του ΣΕΠΕ οι κλάδοι με τις περισσότερες παραβιάσεις σε θέματα ασφάλειας είναι η γεωργία και η κτηνοτροφία, η περισυλλογή-διαχείριση-επεξεργασία αποβλήτων και οι κατασκευές.

Ωστόσο, τα στοιχεία του ΣΕΠΕ αμφισβητούνται, πρώτα απ' όλα από τους ειδικούς σε θέματα ΥΑΕ (υγιεινής και ασφάλειας στην εργασία). Σχεδόν διπλάσιο αριθμό εργατικών ατυχημάτων κατέγραφε το ΙΚΑ, όσο έδινε ετήσια στοιχεία, σε σχέση με όσα δηλώνονται στο υπουργείο Εργασίας. Οπως παραδέχονται οι ίδιοι οι συντάκτες της έκθεσης πεπραγμένων του ΣΕΠΕ, η αναγγελία των ατυχημάτων στο ΣΕΠΕ από τον εργοδότη καλύπτει μόλις το 30%-50% των πραγματικών περιστατικών, ενώ η καταγραφή από το ΙΚΑ είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα.

Εργατικά ατυχήματα: θανατηφόρα, ανά κατηγορία, δηλωθέντα - Επικίνδυνοι κλάδοι | Εφ.Συν.

Το πιο θλιβερό, πλάι στην ανυπαρξία στατιστικής, είναι η ανυπαρξία δυναμικών αντιδράσεων από το συνδικαλιστικό κίνημα. Στη χώρα του 1,5 εκατ. ανέργων και των άλλων τόσων απλήρωτων και ανασφάλιστων εργαζομένων, το να «πεθαίνεις στη δουλειά» είναι κάτι που έχει πάψει να σοκάρει...Τα εργατικά ατυχήματα δεν είναι «ανθρώπινο λάθος» ούτε η «κακιά στιγμή», όπως αρέσκονται να λένε οι εργοδότες. Οφείλονται στη μη τήρηση των κανόνων ασφαλείας και θα μπορούσαν να αποφευχθούν. Ο αριθμός των θανατηφόρων ατυχημάτων ανά 1.000 εργατικά ατυχήματα έχει αυξηθεί. Αυτό αντιστοιχεί στην επιδείνωση των συνθηκών εργασίας και τη μείωση των μέτρων προστασίας και πρόληψης. Αυτός ο δείκτης, βέβαια, εξαρτάται άμεσα από το ποσοστό αναγγελίας των ατυχημάτων. Στην περίπτωση της λεγόμενης «μαύρης εργασίας», τα ατυχήματα, ειδικά τα μη θανατηφόρα, είναι δυνατόν να αποκρυβούν από τις Αρχές. Σε μια εποχή μεγάλης επισφάλειας στην εργασία, και γενικά σε περιόδους ύφεσης, αυξάνεται η «υποαναγγελία» των μη θανατηφόρων εργατικών ατυχημάτων.

Τα πιο συχνά ατυχήματα, που εμφανίζει το ΣΕΠΕ, είναι οι πτώσεις που προκαλούνται κατά την εργασία σε ύψος χωρίς προστατευτικές διατάξεις ή πτώσεις στο ίδιο επίπεδο και η απώλεια ελέγχου μηχανήματος.

Η αποφυγή των ατυχημάτων επιτυγχάνεται μόνο με την πρόληψη. Τα πανομοιότυπα θανατηφόρα ατυχήματα είναι πολύ συχνό φαινόμενο. 

Η αντιμετώπιση των αιτιών και η εντατικοποίηση των ελέγχων θα συμβάλουν στη μείωση τέτοιων φαινομένων. Η κρίση και η αγωνία επιβίωσης επιχειρήσεων, παρότι πραγματική, δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως άλλοθι για την παραβίαση κανόνων ασφαλείας. Η ενημέρωση των εργαζομένων για θέματα ασφάλειας είναι νομική υποχρέωση των εργοδοτών. πηγη