Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013

Η Ικαρία στους…Αντίποδες .

Όποια κι αν είναι η ηλικία σου, όπου κι αν βρίσκεσαι, όποιο τρόπο ζωής κι αν ακολουθείς, η οικογένεια σου και η ιστορία της πάντα θα σ' ακολουθεί και θα σε επηρεάζει. Η ιστορία της δικής μου οικογένειας είναι συνυφασμένη με την Ικαρία, ένα τόπο ιδιαίτερο και μοναδικό.
Πριν λίγα χρόνια, ανακάλυψα κάτι παλιές φωτογραφίες του παππού μου και στο πίσω μέρος με μισοσβησμένα γράμματα διακρίνονταν, “ἐν Ἁδελαΐς, 1937”. Ένα ξεχασμένο κεφάλαιο ήρθε στο φως και ομολογώ πως δεν το γνώριζα. Στις αρχές του περασμένου αιώνα, όπως και για τόσους άλλους συμπατριώτες και συγχωριανούς, το ταξίδι στους “αντίποδες” φάνταζε ως την μοναδική ελπίδα επιβίωσης. Μαζί με τις αποσκευές, οι Ικαριώτες που έφευγαν κουβαλούσαν και τις αναμνήσεις τους. Η άφιξη σηματοδοτούσε έναν συνεχή αγώνα, με όνειρα για μία καλύτερη ζωή. Μέσα από τις μικρές καμαρούλες, η γλάστρα με τον βασιλικό στο παράθυρο, οι παρέες και τα γλέντια (ζεύκια αν προτιμάτε), κρατούσαν ζωντανή την παράδοση και αποτελούσαν το αντίδοτο των ξενιτεμένων στην νοσταλγία.
Τα χρόνια πέρασαν και οι καμαρούλες έγιναν σπιτικά, γεμίζοντας με οικογενειακές στιγμές και τα Κυριακάτικα μεσημέρια, ανέδυαν γνώριμες μυρωδιές . Οι Ικαριώτες έφτιαξαν το «Καριώτικο σπίτι» και στέγασαν εκεί όλες τις γιορτές και τις χαρές τους. Το διαπίστωσα ιδίοις όμμασι, όταν έκανα κι εγώ αυτό το ταξίδι. Λες και ο ομφάλιος λώρος που τους ένωνε δεν κόπηκε ποτέ. Ένας αόρατος δεσμός που εξακολουθεί να συνδέει άρρηκτα το παρελθόν, με το παρόν και το μέλλον.
Η παθολογική αγάπη για το νησί τους, τον τόπο καταγωγής τους, μεταλαμπαδεύτηκε και στις επόμενες γενιές. Έτσι τα νέα παιδιά μιλούν με τόση αγάπη για την καταγωγή των γονιών και των παππούδων τους, χορεύουν με περηφάνια τον Καριώτικο και αποτελούν την εγγύηση για την συνέχιση της παρουσίας του Ελληνισμού και της Καριώτικης παράδοσης στην άλλη άκρη της γης.
Χιλιάδες μετανάστευσαν στην Αυστραλία αλλά και την Αμερική. Άλλοι έκατσαν πολύ, άλλοι λίγο και πάρα πολλοί δεν ξαναγύρισαν ποτέ. Έφυγαν σε δύσκολα χρόνια και στη ξενιτιά βρήκαν την ελπίδα τους. Πήραν όμως και την Ικαρία μαζί τους, αναπόσπαστο κομμάτι της καινούργιας τους ζωής.
Γιώργος Φωκιανός
fokianosg@gmail.comhttp://www.ikariamag.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου