Η νεαρή Φυλλίδα, ηρωίδα μιας ερωτικής ιστορίας, που αγάπησε τον γιό του Θησέα, τον Ακάμαντα, είναι μεταμορφωμένη σε αμυγδαλιά, μας λέει ο μύθος. 
Όταν ο Ακάμαντας επέστρεφε από την Τροία, τα κύματα έριξαν το πλοίο του στις εκβολές του Στρυμόνα. Ζήτησε φιλοξενία από το βασιλιά της χώρας, του οποίου κόρη ήταν η Φυλλίδα.
Η νέα ερωτεύτηκε τον νεαρό πρίγκιπα και του ζήτησε να την παντρευτεί. Ο Ακάμαντας της υποσχέθηκε γάμο, αφού πάει στην Αθήνα να τακτοποιήσει τις οικογενειακές του υποθέσεις, πριν έλθει να τη συναντήσει οριστικά. Η Φυλλίδα δέχτηκε το προσωρινό χωρισμό.
Η καθορισμένη ημέρα της επιστροφής έφτασε, όμως ο Ακάμας δεν φάνηκε. Εννιά φορές κατέβηκε η Φυλλίδα από τη πόλη στο λιμάνι να δει αν το καράβι του αγαπημένου της έφτασε. Όμως μάταια. Προς ανάμνηση των εννέα αυτών ημερών, ονόμασαν το μέρος, « Εννέα οδοί».
Η Φυλλίδα απελπίστηκε ότι θα ξανάβλεπε ποτέ αυτόν που αγαπούσε. Η νέα μαράζωσε. Οι θεοί από συμπόνια την μεταμόρφωσαν σε δέντρο. Σε αμυγδαλιά χωρίς φύλλα.
Μετά το θάνατο της νέας, ο Ακάμαντας γύρισε πίσω στη Θράκη και έμαθε για την μεταμόρφωση της αρραβωνιαστικιάς του. Πήγε στο μέρος που υπήρχε η αμυγδαλιά και έκλαψε. Αγκάλιασε την άκαρπη αμυγδαλιά και της ζήτησε την συγνώμη του. Το δέντρο πρασίνισε και έβγαλε φύλλα.
Από την ιστορία της Φυλλίδας προέρχεται, καθώς έλεγαν, και η λέξη φύλλα, ενώ πρώτα η ονομασία τους ήταν πέταλα.
Στις εσωτερικές παραδόσεις η αμυγδαλιά συγκαταλέγεται στα Δέντρα της Ζωής και είναι ένα από τα δέντρα της Μεγάλης Μητέρας. Συμβολίζει την παρθενία, το αναπαραγόμενο και την συζυγική ευτυχία.
Στη Κινέζικη παράδοση η αμυγδαλιά συμβολίζει τη θηλυκή ομορφιά, την ψυχική δύναμη στη θλίψη και την τρυφερότητα.
Στο χριστιανικό συμβολισμό υποδηλώνει τη θεία εύνοια και επιδοκιμασία. Σε μερικά κείμενα, όπως ο εκκλησιαστής, συναντάμε τα λευκά άνθη της, να συμβολίζουν τα ασημένια μαλλιά της γεροντικής ηλικίας.
Κατά την εβραϊκή μυθολογία τα μπαστούνια του Μωϋσή και του Ααρών ήταν από ξύλο αμυγδαλιάς, (Αριθμοί, ΙΖ.23) και τα άνθη της αμυγδαλιάς ενέπνευσαν τους Ισραηλίτες να σχεδιάσουν την επτάφωτη λυχνία, ένα παραδοσιακό εβραϊκό σύμβολο.
Στη τέχνη είναι το vesica piscis (ελλειψοειδές φωτοστέφανο ή αμυγδαλωτό σχήμα) που περιβάλει τις παρθένες, τις βασίλισσες των Ουρανών. Είναι το «μυστικό αμύγδαλο» που περικλείει τη θεότητα, την αγιότητα, το ιερό.
Το ελλειψοειδές φωτοστέφανο, υποδηλώνει ένα άνοιγμα, μια πύλη, που οι δυο πλευρές του αντιπροσωπεύουν τους αντίθετους πόλους κάθε δυαδικότητας όμως, συχνά απεικονίζεται να περικλείει μια φλόγα ή οποία συμβολίζει το πνεύμα ή μια εκδήλωση της πνευματικής αρχής.
Στις φρυγικές παραδόσεις, η αμυγδαλιά είναι ο πατέρας όλων των πραγμάτων. Αντιπροσωπεύει την Άνοιξη, την επαγρύπνηση και την αφύπνιση. Συνδέεται με τη γέννηση του Άττη, αφού η αμυγδαλιά φύτρωσε από τα όργανα της ερμαφρόδιτης Άγδιστης.
Στην Πεσσινούντα, την χώρα της Μεγάλης Μητέρας των Θεών (της Κυβέλης), μας αφηγείται ο Παυσανίας, έχει γεννηθεί ο παρακάτω μύθος: Στην ιρανική παράδοση είναι το Δέντρο του Ουρανού.
Κατά την διάρκεια ενός ονείρου, ο Δίας άφησε να πέσει στη γη το σπέρμα του. Από αυτό το σπέρμα, γεννήθηκε ένα ερμαφρόδιτο πλάσμα που του έδωσαν το όνομα Άγδιστη.
Το ερμαφρόδιτο αυτό πλάσμα, οι άλλοι θεοί το ευνούχισαν, (πρωτοστάτησε λένε ο Διόνυσος) και από το κομμένο μέλος του, φύτρωσε μια Αμυγδαλιά.
Η κόρη του θεού ποταμού Σαγγάριου, έκοψε ένα αμύγδαλο απ’ αυτό το δέντρο και το έκρυψε στο κόρφο της. Από αυτή τη επαφή μένει έγκυος και φέρνει στο κόσμο ένα παιδί. Η μητέρα του αρνήθηκε να το φροντίσει και το άφησε έκθετο. Την ανατροφή του βρέφους την ανέλαβε ένας τράγος, γι’ αυτό και πήρε το όνομα Άττης, που στα Φρυγικά, «attagus», σημαίνει τράγος, αλλά έχει και την έννοια του « ο ωραίος».
Όταν μεγάλωσε ο Άττης, απέκτησε μια υπερφυσική ομορφιά. Οι δυο θεές, Άγδιστη ( σ’ αυτή την εμφάνιση είναι μόνο γυναίκα) και Κυβέλη, διεκδικούσαν τον νέο.
Η Άγδιστη ακολουθούσε το ωραίο παλικάρι όπου κι αν πήγαινε. Οι γονείς, που είχαν υιοθετήσει τον Άττη, για να τον γλυτώσουν από το κυνηγητό της, τον έστειλαν στη Πεσσινούντα να παντρευτεί την κόρη του βασιλιά. Είχε ήδη ψαλλεί ο υμέναιος, όταν φάνηκε στη πόρτα η Άγδιστη. Ο Άττης μόλις την είδε τρομοκρατήθηκε. Παρασυρμένος από τον πανικό του, ευνουχίσθηκε μόνος του και από το τραύμα του πέθανε.
Η Άγδιστη πόνεσε πολύ. Ζήτησε από τους θεούς να μείνει αναλλοίωτο το σώμα του Άττη. Στην πόλη αυτή έφτιαξε ένα ναό, ίδρυσε μια αδελφότητα ιερέων και του δίδαξε πώς να λατρεύουν τον Άττη. Στην αυλή του ναού φύτρωσε μια αμυγδαλιά, σύμβολο της επαγρύπνησης και της αφύπνησης.
Η τέχνη της ΙΚΕΜΠΑΝΑ –Τριτογένεια: Σε όσους αρέσει να διακοσμούν τα σπίτια τους με κλαδιά αμυγδαλιάς, οι παρακάτω συμβουλές θα τους είναι χρήσιμες:
Το κλαδί της αμυγδαλιάς που σας ενθουσίασε, όταν το βλέμμα σας έπεσε πάνω του, είναι το καταλληλότερο για να διακοσμήσει το χώρο σας. Είναι βέβαιο ότι θα σας χαρίσει ομορφιά, χαρούμενη διάθεση, καλή υγεία και κατά συνέπεια αρμονία. Θα αυξήσει με θετική ενέργεια το χώρο που θα το τοποθετήσετε και τα άτομα που θα σας επισκεφθούν, θα σας συγχαρούν για την αισθητική σας.
Τα άνθη της αμυγδαλιάς ακτινοβολούν θετικότητα, καθαρότητα, αγνότητα και ομορφιά. Τα λευκά άνθη μας δημιουργούν διαύγεια και τα ροζ άνθη τρυφερότητα και αγνά αισθήματα.
Οι παραπάνω ιδιότητες, που υπάρχουν σε αφθονία στα άνθη της αμυγδαλιάς είναι πολύτιμες, γι’ αυτό φροντίστε όταν κόβετε ένα κλαδί, να μη χάνετε καμία ποσότητα ευεργετικής ενέργειας.
Παρατηρήστε με προσοχή ποιο σημείο του κλαδιού είναι πιο εύκολο να κοπεί, χωρίς να τινάξετε άνθη από το υπόλοιπο δέντρο. Όσα περισσότερα άνθη είναι επάνω στο κλαδί σας, τόση περισσότερη ενέργεια θα μεταφέρετε. Για το λόγο αυτό, να κόβετε πάντα τα κλαδιά σας με το ειδικό κλαδευτήρι φυτών και να τα μεταφέρετε με προσοχή στο χώρο σας.
Το κλαδί της αμυγδαλιάς θα εκφραστεί καλύτερα, αν τοποθετηθεί σε ψηλό βάζο και σε χώρο, που θα του επιτρέψει να απλωθεί με άνεση. Απαλλάξτε το σημείο, που θα το διακοσμήσετε, από περιττά αντικείμενα, για να το βοηθήσετε να σας χαρίσει όλη την ωραιότητα του.
Για καλύτερα αποτελέσματα ζητήστε από το ίδιο να βρεί την θέση, που του ταιριάζει, και απολαύστε το άρωμα, το σχήμα και το χρώμα του. Αν είστε από τα άτομα, που χαίρονται να μοιράζονται την ομορφιά με τους άλλους, καλέστε αγαπημένα σας πρόσωπα και θαυμάστε μαζί τους την σύνθεση σας….Τι κλαδί σας θα γίνει ακόμα ωραιότερο!
Πάντα να θυμάστε: δύο –τρία κλαδιά, σωστά τοποθετημένα, αρκούν για να έχουμε ένα ωραίο αποτέλεσμα. Ας παίρνουμε από τη φύση τόσα, όσα μόνο μας χρειάζονται.
*H Σοφία Μακράκη είναι δασκάλα ΙΚΕΜΠΑΝΑ-Τριτογένειας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου